🎬 #تفکر_انتقادی چیست؟
‌
🔴 تفکر انتقادی فقط به معنای پیدا کردن نقایص گفته‌های دیگران نیست. پس چه تعریفی از تفکر انتقادی داریم؟ تماشا کنید.

منبع: باشگاه اندیشه

👥علوم اجتماعی،مسائل روز👥

👉 @SOCIAL_SCIENCE
👉🏾 @SOCIAL_SCIENCE

♦️چهار نوع "پفیوزیسم" در آرای شریعتی: پاسخ به یک پرسش

✍️ حسن محدثی‌ی گیلوایی
۴ آذر ۱۴۰۰


🔸سؤال: سلام و عرض ادب
خیلی خوشحال میشم نظر دکتر محدثی رو در مورد سخن یکی از اساتید فلسفه بدونم👇

🔹«اعتراف می‌کنم شرمنده‌ام که کتاب‌های این دو نفر را در روزگار نوجوانی خوانده‌ام:

علی شریعتی
عبدالکریم سروش

سقراط می‌گفت:
دشمن فیلسوف، "شعبده‌باز کلمات" است: rhetorician.
ما برای "فکر کردن" نیازمند "سموم‌زدایی" از "زبان" هستیم.

و "این دو نفر "
مخاطبان را به هیجان می‌آورند تا از فکر کردن بازمانند.

شریعتی که خوب مخالف حقیقی‌اش را شناخته بود که عربده می‌کشید:
"فیلسوفان پفیوزهای تاریخ هستند"».🔹

https://t.me/arefdanyali77/240


🔸پاسخ محدثی: سلام و عرض احترام!

سخنانی است از سر نفرت و خشم و فاقد هر گونه استدلال.

نویسنده توجه ندارد که بین فیلسوف و فلسفه باید فرق گذاشت. پوپر هم در ابتدای کتاب جامعه‌ی باز و دشمنان‌اش به فیلسوفان تاخته و در مورد فیلسوفان گفته «خردمندان در خدمت خودکامگان» (پوپر، جامعه‌‌ی باز و دشمنانش، ترجمه‌ی علی‌اصغر مهاجر). مارکس هم گفته فیلسوفان اهل تفسیر بوده‌اند نه اهل تغییر. در باره‌ی پوپر چه بگوییم؟

اما، هیجان نیز می‌تواند ممد اندیشیدن و حتا فلسفه‌ورزی باشد و حتماً فیلسوف نیز به نوعی از هیجان نیازمند است. هر هیجانی ضد اندیشیدن نیست. انسان بدون هیجان انسان مرده یا ربات است.

باید ببینیم آثار این استاد محترم فلسفه بیش‌تر مردم را به اندیشیدن واداشته یا آثار شریعتی و سروش.

این را هم اضافه کنم که «پفیوزیسم» یکی از مقولات فکری‌ی نظریه‌پردازی‌ی اجتماعی‌ی شریعتی بود و او از چهار نوع «پفیوزیسم» سخن گفته است:

۱. پفیوزیسم دینی
۲. پفیوزیسم عرفانی
۳. پفیوزیسم ادبی
۴. پفیوزیسم فلسفی

و متاسفانه فقط نوع چهارم پفیوزیسم به خاطر جمله‌ی «فیلسوفان پفیوزان تاریخ‌اند» (نقل به مضمون) در آرای او شناخته شده است و از سه نوع دیگر غفلت شده است! منبع اصلی‌ برای مطالعه‌ی آرای علی شریعتی در باره‌ی انواع «پفیوزیسم» کتاب «با مخاطب‌های آشنا» (مجموعه‌ی آثار ۱) او است و علاقه‌مندان برای مطالعه‌ی این بحث، می‌توانند به آن‌جا مراجعه کنند.

البته، من شخصاً این‌گونه تعابیر شریعتی را نمی‌پسندم و آن را حاوی‌ی نوعی خشونت کلامی می‌دانم و ترجیح می‌دهم تعبیر خنثا و غیرخشونت‌آمیز و غیر باردار گرایش یا تفکر عمل‌گریزانه را به‌کار ببرم. اگرچه مردان عمل و نظریه‌پردازان اجتماعی اغلب از تعابیر هنجارین و باردار بهره می‌گیرند و کارل مارکس یکی از سرآمدان به‌کارگیری‌ی این‌گونه تعابیر بود. شدت حملات او به مخالفان‌ فکری‌اش شگفت‌انگیز است.

اما با گرایش عمل‌محورانه‌ی شریعتی کاملاً هم‌دل هستم و این سخنان شریعتی را کاملاً با مبانی‌ی فکری‌ و فلسفی‌ی او هم‌ساز می‌دانم و چنین سخنانی را سخنانی از سر هیجان صرف تلقی نمی‌کنم.

درود!


#شریعتی
#پفیوزیسم
#تفکر_عمل‌گریزانه
#گرایش‌_عمل‌گریزانه
@NewHasanMohaddesi

♦️پاسخ استاد فلسفه به نوشته‌ی «انواع پفیوزیسم در آرای شریعتی: پاسخ به یک پرسش» 👇👇👇


«ایشون خانم هانا آرنت هستند: بزرگترین فیلسوف زن تاریخ.

ایشون، این فیلسوف، به شما خواهد گفت "عمل چیست؟" (در کتاب وضع بشر کلی توضیح داده).
مریدان سینه چاک که رگ گردن‌اشان بیرون زده!
شریعتی نمی‌تواند به شما کمکی بکند تا مفهوم "عمل"-action- را درک کنید.

از آرنت بپرسید، علی شریعتی در بی‌خبری است.

آنگاه عیان خواهد شد که فیلسوف معنای عمل را فهمیده یا علی آقای شریعتی؟»

https://t.me/arefdanyali77/246





🔸محدثی:‌ فقط به همین یک جمله‌ی این استاد فلسفه توجه بفرمایید: «مریدان سینه‌چاک که رگ گردن‌شان بیرون زده!» نگفتم باید بین فلسفه و فیلسوفان و فلسفه‌دانان فرق بگذاریم؟! ایشان همان کسی هستند که اندکی قبل فرموده بودند: «ما برای "فکر کردن" نیازمند "سموم‌زدایی" از "زبان" هستیم»!

استاد عزیز همین‌ که شما دریافتید برای فهم و نقد علی‌ی شریعتی باید به هانا آرنت متوسّل بشوید، پیش‌رفت قابل توجهی است.


ایشان در رزومه‌ی خود آورده‌اند:

اینجا رمان همچون "شکلی از اندیشیدن" پدیدار می شود عارف دانیالی. دکترای فلسفه غرب.
دانشگاه گنبدکاووس
@arefdanyali77


#شریعتی
#پفیوزیسم
#تفکر_عمل‌گریزانه
#گرایش‌_عمل‌گریزانه
@NewHasanMohaddesi

♦️شعرزده‌گی و مغالطه‌های شعری در آثار بزرگان

✍ حسن محدثی‌ی گیلوایی
مجله‌ی جهان کتاب،  مرداد ۱۳۸۰ - شماره ۱۲۷ و ۱۲۸ (‎۳ صفحه - از ۹ تا ۱۱).
بازنشر: ۱۹ آذر ۱۴۰۰

#شعر
#تفکر
#شعرزده‌گی

@NewHasanMohaddesi

♦️[نسبت شعر و تفکر، نسبت شاعر و متفکر]

✍ دکتر علیرضا معینی
۱۹ آذر ۱۴۰۰


🔻شاعر می‌تواند متفکر هم باشد اما در هنگام شعر گفتن، بایستی موقتاً شخصیت متفکر خویش را مغفول بنهد.

🔻دوم این‌که شعر البته می‌تواند الهام‌بخش تفکر مخاطب شعر باشد، نه این‌که ابزار انتقال تفکر به او باشد.

🔻فضیلت شعر، زیبایی است. فضلیت تفکر، صدق است.




🔸محدثی: درود دکتر معینی‌ی عزیز!

این چند جمله‌ی شما به قدر یک کتاب، سخن دارند. جمله‌ی آخر شما یادآور این سخن هایدگر است👇؛ البته هایدگر ظرافت‌هایی را در کار می‌کند:

"سخن شاعرانه بر حقیقت خاص خودش مبتنی است. این حقیقت را زیبایی خوانند" (هایدگر، ۱۳۸۸: ۱۰۲- ۱۰۱؛ چه باشد آنچه خوانندش تفکر؟ ترجمه‌ی سیاوش جمادی. تهران: نشر ققنوس، چاپ چهارم).

#شعر
#تفکر
#شاعر
#متفکر
#معینی
#هایدگر
#شعرزده‌گی

@NewHasanMohaddesi

♦️نوبت خماری

✍ رضا بابایی
یادشان گرامی
۲۰ آذر ۱۴۰۰

شاید هیچ ملتی را در جهان نتوان یافت که به اندازۀ ما شعر گفته باشد و شعر خوانده و شاعرانه زیسته باشد. شعر، زبان تخیل است و تخیل همواره چند گام جلوتر از علم است؛ اما گاهی نیز به بیراهه‌ می‌رود. تخیل، افق‌های دور را نشان می‌دهد و عینکی دوربین برای چشم‌های نزدیک‌بین علم می‌سازد. اما اگر فروتنی علم نباشد، فراتنی و بلندپروازی‌های تخیل کار دست انسان می‌دهد. تعاملات علم و تخیل، بسیار پیچیده است. از زمان افلاطون تا امروز، فیلسوفان کوشیده‌اند که سبک‌بالی تخیل را با سرسختی علم مهار کنند و نیز به نیروی تخیل، علم را از لاک محافظه‌کاری بیرون آورند. آنچه تا امروز بر آن توافق شده است، نیازمندی علم به تخیل، و ناگزیری تخیل از مراعات جانب علم در مقام داوری و زیستن در جهان خاکی است.

به خدا پناه باید برد از روزی که تخیل، از آسمان فرود آید و زمام زمین را در دست گیرد. شعر در جهان خویش سلطان است، اما اگر به تاریخ شبیخون زند و دستگاه‌های معرفتی را تسخیر کند، آدمی را در هپروت بی‌پایان رها می‌کند. مجنون می‌تواند لیلی را قافیۀ شعر هستی بخواند و بگوید:
این جهان شعر است و لیلی قافیه
مابقی حرف است و حشو و حاشیه
اما اگر زندگی خویش را بر همین مبنا استوار سازد، از گرسنگی و تشنگی می‌میرد، پیش از آنکه از وصال لیلی برخوردار شود یا حتی لذت هجران را تجربه کند. حافظ را می‌سزد که بگوید: «جهان فانی و باقی فدای شاهد و ساقی»؛ چون شاعر است؛ اما فاضل دربندی را نسزد که بگوید: «خدا آسمان‌ها و زمین را آفرید تا انسان برای امام حسین(ع) عزاداری کند»(اکسیر العبادات، ج۳، ص۹۳)؛ زیرا او فقیه است و نباید فتوای شاعرانه بدهد. بسا و بسا باورها و اندیشه‌ها که از کارخانۀ شعر به خانه‌های ما آمده و جا خوش کرده‌اند. دست‌کم نیمی از باورهای دینی و فرهنگی ما در آشپزخانۀ ذوق و قریحۀ شاعران پخت‌وپز شده و سپس جامۀ عقیده پوشیده است.

جان‌مایۀ شعر، غلو و مبالغه است و اگر ما ملت مبالغات و غلوهای خردسوزیم، از آن رو است که شاعرانه اندیشیدیم و خیمه در صحرای خیالات زدیم. آیا شعر نیست وقتی از مقامی زمینی و سیاسی، معشوقی آسمانی و مقدس می‌سازیم؟ شاعرانگی نیست که سراچۀ سوخته و بی‌رونق خویش را پایتخت جهان می‌بینیم؟ شاعرمآبی نیست قافیه‌اندیشی‌های ما برای مضمون‌های تکراری؟ در هزاران مسئلۀ نظری و انسانی جهان جدید نیندیشیدن و همه را پشت گوش انداختن، و سپس فروکاستن همۀ معضلات فرهنگی و فکری و اجتماعی به دوستی با فلان و دشمنی با بهمان، اگر تغزل نیست، پس چیست؟ شاعرانه‌تر از این چیست که می‌خواهیم با چند گزارۀ ساده و شماری قانون و قاعده در احکام و عقاید و اخلاق، تمدن بسازیم و فلک را سقف بشکافیم و طرحی نو دراندازیم؟ ملتی که دوران نوزایی و روشنگری را پشت سر نگذاشته است و سخنگویانی همچون ولتر و دیدرو ندارد و فیلسوفانی در حد و اندازۀ ارسطو و اسپینوزا و کانت و روسو و جان لاک به خود ندیده، و بیشتر قدیس و معرکه‌گیر و اسطوره‌های خاموش داشته است، اگر نمی‌هراسد و نمی‌جنبد، از آن رو است که سر از خرقۀ خیال بر نمی‌آورد و پا از خانقاه خام‌اندیشی بیرون نمی‌گذارد. خیال‌پردازی نیست هوس تغییر سرنوشت بدون هیچ تغییری در هیچ نهاد و ساختار و جایگاهی؟ دانشمندی که در محیطی شاعرانه زیسته است، دو ویژگی می‌یابد: نخست اینکه جزئیات را در شأن خویش نمی‌بیند و دیگر آنکه هدف برای او اقناع مخاطب است. بدین رو است که فلسفه‌ورزی ما بیشتر از جنس مضمون‌پردازی‌های شاعرانه بوده است؛ همه و همه انتزاعی و ابرآشیان، و دریغ از اندکی اندیشه‌های زمینی و انضمامی.

دانش‌ها در برابر هیچ دشمنی چندان بر خود نمی‌لرزند که در برابر تناقض. اما شاعران از عهدۀ هر تناقضی برمی‌آیند. درویشی را با خرسندی جمع می‌کنند(خدایا منعمم گردان به درویشی و خرسندی) و در عین تنگ‌دستی، از عیش و مستی سخن می‌گویند(در عین تنگ‌دستی در عیش کوش و مستی) و از فنا به بقا می‌رسند. هیچ اندیشه، هیچ دستگاه معرفتی و هیچ ملتی به تناقض‌های بی‌شمار خو نمی‌کند، مگر آنکه خوی شاعرانه داشته باشد. تنها شاعر است که می‌تواند در خانه‌ای کلنگی و فروریخته بنشیند و در خیال خویش تمدنی بزرگ بسازد و بر طبل استغنا بکوبد.
خشت زیر سر و بر تارک هفت اختر پای
دست قدرت نگر و منصب صاحب‌جاهی

امروز نیاز ما به فروتنی در برابر دانش‌ها و واقعیت‌ها، به اندازۀ همۀ فراتنی‌ها و بدمستی‌های نیاکانمان است. تاریخ، سهم مستانگی ما را به‌کمال پرداخته است. اما دریغا که جهان میخانه نیست؛ تخته‌بند هشیاری و بیداری است. شب شراب گذشته است؛ نوبت خماری است.
۹۷/۹/۲۲
@RezaBabaei43


#شعر
#تفکر
#بابایی
@NewHasanMohaddesi

♦️چهار نوع "پفیوزیسم" در آرای شریعتی: پاسخ به یک پرسش

✍️ حسن محدثی‌ی گیلوایی
۴ آذر ۱۴۰۰


🔸سؤال: سلام و عرض ادب
خیلی خوشحال میشم نظر دکتر محدثی رو در مورد سخن یکی از اساتید فلسفه بدونم👇

🔹«اعتراف می‌کنم شرمنده‌ام که کتاب‌های این دو نفر را در روزگار نوجوانی خوانده‌ام:

علی شریعتی
عبدالکریم سروش

سقراط می‌گفت:
دشمن فیلسوف، "شعبده‌باز کلمات" است: rhetorician.
ما برای "فکر کردن" نیازمند "سموم‌زدایی" از "زبان" هستیم.

و "این دو نفر "
مخاطبان را به هیجان می‌آورند تا از فکر کردن بازمانند.

شریعتی که خوب مخالف حقیقی‌اش را شناخته بود که عربده می‌کشید:
"فیلسوفان پفیوزهای تاریخ هستند"».🔹

https://t.me/arefdanyali77/240


🔸پاسخ محدثی: سلام و عرض احترام!

سخنانی است از سر نفرت و خشم و فاقد هر گونه استدلال.

نویسنده توجه ندارد که بین فیلسوف و فلسفه باید فرق گذاشت. پوپر هم در ابتدای کتاب جامعه‌ی باز و دشمنان‌اش به فیلسوفان تاخته و در مورد فیلسوفان گفته «خردمندان در خدمت خودکامگان» (پوپر، جامعه‌‌ی باز و دشمنانش، ترجمه‌ی علی‌اصغر مهاجر). مارکس هم گفته فیلسوفان اهل تفسیر بوده‌اند نه اهل تغییر. در باره‌ی پوپر چه بگوییم؟

اما، هیجان نیز می‌تواند ممد اندیشیدن و حتا فلسفه‌ورزی باشد و حتماً فیلسوف نیز به نوعی از هیجان نیازمند است. هر هیجانی ضد اندیشیدن نیست. انسان بدون هیجان انسان مرده یا ربات است.

باید ببینیم آثار این استاد محترم فلسفه بیش‌تر مردم را به اندیشیدن واداشته یا آثار شریعتی و سروش.

این را هم اضافه کنم که «پفیوزیسم» یکی از مقولات فکری‌ی نظریه‌پردازی‌ی اجتماعی‌ی شریعتی بود و او از چهار نوع «پفیوزیسم» سخن گفته است:

۱. پفیوزیسم دینی
۲. پفیوزیسم عرفانی
۳. پفیوزیسم ادبی
۴. پفیوزیسم فلسفی

و متاسفانه فقط نوع چهارم پفیوزیسم به خاطر جمله‌ی «فیلسوفان پفیوزان تاریخ‌اند» (نقل به مضمون) در آرای او شناخته شده است و از سه نوع دیگر غفلت شده است! منبع اصلی‌ برای مطالعه‌ی آرای علی شریعتی در باره‌ی انواع «پفیوزیسم» کتاب «با مخاطب‌های آشنا» (مجموعه‌ی آثار ۱) او است و علاقه‌مندان برای مطالعه‌ی این بحث، می‌توانند به آن‌جا مراجعه کنند.

البته، من شخصاً این‌گونه تعابیر شریعتی را نمی‌پسندم و آن را حاوی‌ی نوعی خشونت کلامی می‌دانم و ترجیح می‌دهم تعبیر خنثا و غیرخشونت‌آمیز و غیر باردار گرایش یا تفکر عمل‌گریزانه را به‌کار ببرم. اگرچه مردان عمل و نظریه‌پردازان اجتماعی اغلب از تعابیر هنجارین و باردار بهره می‌گیرند و کارل مارکس یکی از سرآمدان به‌کارگیری‌ی این‌گونه تعابیر بود. شدت حملات او به مخالفان‌ فکری‌اش شگفت‌انگیز است.

اما با گرایش عمل‌محورانه‌ی شریعتی کاملاً هم‌دل هستم و این سخنان شریعتی را کاملاً با مبانی‌ی فکری‌ و فلسفی‌ی او هم‌ساز می‌دانم و چنین سخنانی را سخنانی از سر هیجان صرف تلقی نمی‌کنم.

درود!


#شریعتی
#پفیوزیسم
#تفکر_عمل‌گریزانه
#گرایش‌_عمل‌گریزانه
@NewHasanMohaddesi

♦️تمناهای انفعالی

✍ امضا: محفوظ
پاریس / ۱۰ آبان ۱۴۰۲

تمنايى كه با نذر و نياز و دخيل صورت بگيره، همون مدفنِ تمناها ميشه. هر جايه دنيا ميرى، انسانِ بي‌خرد و ناتوان رو مي‌بينى...

نكته‌ى جالب‌اش اين بود كه بغل همين دخيل‌ها، قفل مي‌فروختند.😂


#تمنای_انفعالی
#تفکر_اسطوره‌ای

@NewHasanMohaddesi

☸️نوروز بهانه ای برای شادی مردمی است که فرصت های شادی بسیاری از آنان ستانده شد!!

✍️محمدباقر تاج الدین

✅این روزها برخی سلاح در دست گرفته اند تا نوروز را که مراسم جشن دیرینه ای است زیر سوال ببرند و مثلا آن را به اسطوره های بابِلی یا سومری ربط و نسبت بدهند. گیریم که چنین باشد و نوروز آیینی ایرانی نباشد حالا چه فرقی در اصل ماجرا می کند که فرصتی برای شاد بودن و رهایی از غم و اندوه و نگرانی است!! حقیقت این که با پژوهش های تاریخی موافقم که کسانی بروند وقت بگذارند و ریشۀ نوروز را پیدا کنند. اما این که ریشه اش هم معلوم بشود به هر حال فرصتی که برای شاد بودن ایجاد شده است را که نباید تحت الشعاع قرار دهد. من معتقدم از هر فرصت و بهانه ای برای شاد نمودن و رها کردن مردم این سرزمین از اندوه و ماتم فراوانی که طی قرن ها و دهه های اخیر گرفتارشان شده اند باید سود جست و بهره برد خواه نوروز باشد و خواه چهارشنبه سوری و خواه هر آیین و مراسم دیگری!!

✳️بنده با این سخن بسیار ارزشمند و استوار موافقم که هر چیزی از دین گرفته تا آیین و اسطوره و علم و فلسفه و عرفان و ادبیات که بتواند از درد و رنج های ما ایرانیان بکاهد و البته به حقیقت نزدیک مان کند باید بهره ببریم. البته که ریشه های تاریخی هر کدام از این ها چه بوده اند می تواند محل جستجو و پژوهش های علمی و فنی باشد که در جای خویش اقدامی نیکو و ارزشمند است. اما آن چه که مهم تر است رهایی زنان و مردان این دیار از درد و رنج است!! حقیقت این است که نوروز فرصتی مطلوب و مناسب است که ایرانیان حتی به قدر اندکی هم که شده است از درد و رنج رهایی یابند و به شادی بپردازند!! چرا که شاد بودن زمینه ای مناسب و مطلوب برای اندیشیدن و تفکر کردن هر چه بهتر و دقیق تر دربارۀ زیست این جهانی مان است!! و در مقابل هر چقدر به سمت و سوی اندوه و ماتم برویم قدرت اندیشیدن مان رو به تحلیل و ضعف می رود.

❇️سخن درست بگویم که من با دوستانی چون دکتر محدثی یا دکتر مصطفی مهرآیین که این گونه به نقد و البته مخالفت با ایرانی بودن نوروز می پردازند چندان موافق نیستم چرا که زمینه ای برای محدود کردن این تنها فرصت ارزشمند برای شاد بودن مان را فراهم می سازند!! اقدامی که دست اندرکاران امور نیز همواره درصدد بوده اند که این آیین دیرپای و ارزشمند را دچار محدودیت هایی نمایند!!لذا حرکت در این مسیر چندان خوشایند نیست و اگر این دوستان فرهیخته قصد پژوهش دارند موضوعات فراوان و واجب تر دیگری وجود دارد که بهتر است بدان ها بپردازند!!!

#نوروز
#جشن
#شادی
#تفکر
#اندیشیدن
#ایران
#ایرانیان


@tajeddin_mohammadbagher

.
مدرسه مطالعات هویت باشگاه اندیشه برگزار می‌کند:

آیین رونمایی از کتابِ
شریعتی و تفکر معنوی در روزگار سیطرهٔ نیست‌انگاری
و گفت‌وگو دربارۀ آن

با حضورِ
دکتر بیژن عبدالکریمی
دکتر سیدجواد میری
دکتر حسن محدثی گیلوایی
دکتر محمدحسن علایی (دانش‌آموخته جامعه‌شناسی و نویسنده کتاب)

پنجشنبه ۴ مرداد ۱۴۰۳
ساعت ۱۸

خیابان انقلاب، خیابان وصال شیرازی، کوچه نایبی، پلاک ۲۳، شبستان باشگاه اندیشه

حضور برای عموم آزاد و رایگان است
پخش از صفحه اینستاگرام لایو باشگاه اندیشه

درباره‌ی نشست را اینجا بخوانید.

#مطالعات_هویت #شریعتی #تفکر_معنوی #علایی #عبدالکریمی #محدثی #میری #باشگاه_اندیشه

@howiatschool
@bashgahandishe

.
مدرسه مطالعات هویت باشگاه اندیشه برگزار می‌کند:

آیین رونمایی از کتابِ

شریعتی و تفکر معنوی در روزگار سیطرهٔ نیست‌انگاری
و گفت‌وگو دربارۀ آن

با حضورِ

حسن محدثی گیلوایی
رحیم محمدی
جواد میری
بیژن عبدالکریمی
محمدحسن علایی ( دانش‌آموخته جامعه‌شناسی و نویسنده کتاب )

پنجشنبه 4 مرداد 1403
ساعت ۱۸

خیابان انقلاب، خیابان وصال شیرازی، کوچه نایبی، پلاک ۲۳، شبستان باشگاه اندیشه

پخش از صفحه اینستاگرام لایو باشگاه اندیشه


#مطالعات_هویت #شریعتی #تفکر_معنوی #علایی #عبدالکریمی #محدثی #میری #باشگاه_اندیشه

انتشار با ذکر منبع بلامانع است .

کانال سخنرانی ها ، درس گفتارها و گفت و گوها :

https://t.me/Vortrags

♦️پاسخ به اشکال آقای حجت‌پناه در باره‌ی انتشار مطلب دکتر محسن محمودی

✍️ حسن محدثی‌ی گیلوایی
۱۲ مرداد ۱۴۰۳

درود بر شما عزیز! ممنون ام از توجه شما!

۱. قرار نیست من دیدگاه شما را منعکس کنم برادر عزیز. نظر شما آن است که فرموده اید. من نقدهای خود را در جلسه‌ی مورد بحث به تفسیر دکتر عبدالکریمی از آرای نیچه در باره‌ی نیهیلیسم ارایه کرده ام و تکرار آن لزومی ندارد.

https://t.me/NewHasanMohaddesi/10944

۲. «رهایی از نیهیلیسم» یک چیز است و «نوع مواجهه با نیهیلیسم» بحثی دیگر است.

۳. تعبیر «نیهیلیسم حاکم بر جهان» نیازمند توضیح و تفسیر است. پذیرش و رد اش متأخر از آن است. نیهیلیسم را اول باید تعریف کرد و از نزاع بر سر لفظ مشترک پرهیز نمود.

۴. دکتر محمودی نوشته‌ای را برای من ارسال کردند تا منتشر کنم. آیا نباید منتشر کنم؟ آیا بی‌ادبی نیست نوشته‌ی استاد فلسفه را که رساله‌ی دکترایش نیز نیهیلیسم در آرای نیچه بوده است و برای من ارسال شده و به بحث من و دکتر عبدالکریمی ورود کرده اند، منتشر نکنم؟

دوست عزیز من تا پیش از ورود دکتر محسن محمودی به این بحث، ایشان را متأسفانه نمی‌شناختم! با آن‌که هم‌کار ما در تهران مرکز هستند. حالا چرا باید مانع ورود ایشان به این بحث بشوم؟ حالا که محبت کرده و به این بحث ورود کرده اند، باید از او بیاموزم یا باید به ورودشان به بحث بی‌اعتنایی کنم؟! موضع‌گیری‌ی شما عجیب است.


#نیچه
#نیهیلیسم
#محسن_محمودی
#بیژن_عبدالکریمی
#حسین_حجت‌پناه


@NewHasanMohaddesi

🍁ویژه دوره های پاییز🍁
کارگاه آموزشی ترمیک
فلسفه برای کودک و نوجوان
(فکر پروری)
ویژه گروه سنی ۱۰ تا ۱۴ سال
۱۲ جلسه دو ساعته
مدرس: دکتر محسن محمودی
جمعه ها ساعت ۱۱ تا ۱۳
به صورت حضوری در مجموعه فرهنگان.
و اما هدف چیست...
"‍ فلسفه برای کودکان  (فبک p4c)
شیوه نوین آموزشی است که هدف آن تقویت جرات فکر کردن (#پرسشگری،#تفکر_انتقادی،‌ #تفکر_خلاق، #استدلال_منطقی، #حل_مسئله ) و مهارت گفتگو در کودکان از طریق داستانهای فکری است.
دکتر محسن محمودی
📍برای کسب اطلاعات بیشتر از طریق دایرکت موسسه نقطه سرخط و یا شماره واتس آپ پیام دهید.
📱09126350934
🆔@noghtesarekhatstudio
📍📍ظرفیت دوره محدود است.