@Naeene_Ma

#آداب_رمضان_نایین

💫 قسمت سوم

۳-آیین شب اول
پس از یقین از رویت هلال ماه، حمام محله باز می شد و اهالی به حمام رفته خود را تمیز و لباس نو می پوشیدند و تا پاسی از شب در گذر محله می‌نشستند و درباره روز و مسائل آن گفتگو می کردند. شاید این بحث و گفتگو ها تا سحر ادامه داشت. همچنین در این شب اگر افرادی در فامیل و محل کدورتی با هم داشتند آنها را با هم آشتی می‌دادند.

۴-سحر خوانی و مناجات
در گذشته مانند امروز وسایل ارتباط جمعی فراوان و فراگیرنبود شاید در یک محله اصلاً یک رادیو وجود نداشت. همچنین ساعت به ندرت یافت می‌شد. از این جهت در هر محل کسانی که باسواد و خوش صدا بودند به سحر خوانی می‌پرداختند، آنان بیشتر از اشعار خواجه عبدالله انصاری استفاده می‌کردند. نمونه آن:
برخیز که عاشقان به شب راز کنند
گرد در و بام دوست پرواز کنند

بعضی از افراد نیز طبلی تهیه می‌کردند و در مأذنه مساجد یا روی بام خانه ها می زدند و بدین وسیله مردم را از خواب بیدار می کردند. البته هر محله و مسجد در نائین یک مؤذن نیز داشت که اذان صبح، ظهر و مغرب را می‌گفت و بعضی از آنها حق الزحمه نیز دریافت می داشتند.

... ادامه دارد....

🌺مهربان همراه ما باشید🌺

اینستاگرام، https://Instagram.com/naeene_ma

#فرهنگ_نایین
#نائین_ما

🆔 @Naeene_Ma

@Naeene_Ma

#آداب_رمضان_نایین

💫 قسمت چهارم

۵- اقامه نماز جماعت
در این ماه مساجد بزرگ هر محله مرکز اقامه نماز جماعت می‌شد چنانکه اهالی باب المسجد در مسجد جامع، اهالی کلوان در مسجد قدیمان، اهالی محله نوآباد و مسجد خواجه خضر، اهالی سرای نو و کوی سنگ در مسجد بابا عبدالله، اهالی محله چهل دختران در مسجد شیخ مغربی، اهالی محله پنجاهه در مسجد کاشفی نماز جماعت خود را برگزار می‌کردند.

۶- غبار روبی مساجد
اهالی هر محله یک هفته به ماه مبارک رمضان مساجدی را که به آن اشاره داشتیم، تمیز و نظافت می کردند. گلیم و زیلو های آن را می شستند، مهرهای نماز نو می خریدند و به موقعیت فصل، مسجد را از هر نظر آماده و مهیا می ساختند.

۷- تلاوت و آموزش قرآن
یکی از برنامه‌های اصلی و عملی ماه مبارک رمضان تلاوت کلام الله مجید و آموزش آن به کودکان اعم از دختر و پسر بود. به این نحو که در هر محله افرادی که قرآن می دانستند در یکی از مساجد به کودکان پسر و بعضی از بانوان باسواد در خانه های خود به دختران قرآن یاد می‌دادند.

... ادامه دارد....

🌺مهربان همراه ما باشید🌺

اینستاگرام، https://Instagram.com/naeene_ma

#فرهنگ_نایین
#نائین_ما

🆔 @Naeene_Ma

@Naeene_Ma

#آداب_رمضان_نایین

💫 قسمت پنجم

۸- روزه کله گنجشکی
برای آنکه کودکان نابالغ را به روزه گرفتن تشویق و آشنا سازند به آنها می‌گفتند شما باید روزه کله گنجشکی بگیرید، به این معنا که از سحر تا ظهر آنها را از خوردن و آشامیدن منع می‌کردند و همینطور روز بعد، پس از آنکه دو روز این کار را انجام می‌دادند به آنها می گفتند برای آنکه روزه شما کامل شود این دو نصفه را به هم میدوزیم و در مقابل آن، جایزه ای که بیشتر سکه های پول رایج بود به آنها داده می شد.

۹- غذاهای افطاری و سحری
غذاهای افطاری و سحری همان غذاهای معمول زمان که عبارت بودند از: آب گوشت و غذاهای سنتی و محلی چون؛ آش شله، اشکنه، گشنیز آب، ماقوت، کله جوش، چرب و شیرین، قلیه یا قورمه گوشت و بعضی از فرآورده‌های لبنی چون؛ ماست، سرشیر، همچنین شیره انگور و توت، حلوا ارده ، تشکیل می‌دادند و چنانچه وسع بعضی از خانواده‌ها به تهیه آنها نمی‌رسید به نان جوین اکتفا می کردند. بچه های امروز بدانند که از پلو و انواع خورشت های امروزی خبری نبود و ۹۰ درصد مردم فقط سالی یک یا دو بار به اصطلاح پلو می‌پختند آن هم شب اول اسفند ماه و شب اول عید نوروز و در بقیه سال از همان غذاهای محلی و آبگوشت خود را سیر می کردند.

... ادامه دارد....

🌺مهربان همراه ما باشید🌺
اینستاگرام، https://Instagram.com/naeene_ma

#فرهنگ_نایین
#نائین_ما

🆔 @Naeene_Ma

@Naeene_Ma

#آداب_رمضان_نایین

💫 قسمت آخر

۱۰- مهمانی و پذیرایی
مرسوم بود که در هر محله و هر فامیل فردی که تمکنی داشت و به اصطلاح دستش به دهانش می رسید یک شب فقرای محله یا افراد فامیل را به افطاری و شام دعوت کند، و همچنین خانواده هایی که تازه با هم وصلت کرده بودند رسم بر این بود که ابتدا خانواده داماد خانواده عروس را به صرف افطاری و شام دعوت کند. در این پذیرایی جای عروس خانم خالی بود چرا که دختر تا انجام عروسی حق خروج از خانه پدری برای رفتن به مهمانی را نداشت بلکه سهم افطاری و شام او همراه با خلعتی برای او فرستاده می‌شد. این مهمانی متقابلاً شبی دیگر توسط خانواده عروس با دعوت از خانواده داماد برگزار می شد.

۱۱- دوخت و دوز جهیزیه
چون این ماه را ماه مبارک و پر برکت می دانستند خانواده هایی که قرار عروسی بعد از اتمام این ماه را داشتند سعی می کردند لوازم دوختنی عروس چون لباس و لحاف و پرده را در این ماه تهیه و آماده کنند.

👈اینستاگرام، https://Instagram.com/naeene_ma

#فرهنگ_نایین
#نائین_ما

🆔 @Naeene_Ma

@Naeene_Ma

💫نخل عزا در خور و بیابانک

🏴 نخل شخصیتی است که در شهادت قافله سالار عشق فریاد یا حسین بر می آورد.
آویخت چون عدو سر پاک تو بر سنان
فریاد یا حسین بر آمد ز نخل طور

در شهر خور و روستاهای آن، همه ساله در ماه سوگ و ماتم مراسم «برپایی نخل» یعنی آراستن آن با جامه‌های رنگارنگ که مردم بر آن نذر کرده‌اند برگزار می شود. جلو نخل آینه بندی و بر فراز آن خنجر ها و شمشیر هایی که نوک هر یک با اناری قرمز رنگ آذین شده است، به آن شکوهی خاص می بخشد. درون نخل زنگهایی می آویزند که هنگام حرکت طنین انداز می شود.
نخل آراسته از شب ششم تا دهم محرم الحرام بر دوش جوانان در حسینیه به گردش در می آید در حالی که بانگ چاووش آن را همراهی می‌کند. هر بیت که چاوش می‌خواند حاملان نخل آن را تکان می‌دهند و دنباله پویان آن خروش یا حسین سر می‌دهند.
در روز عاشورا جامه از تن نخل برمی‌دارند و بر آن پوششی سیاه راست می کنند. طنین زنگ ها و بانگ چاووش حرکت کاروان را به خاطر می آورد.
شگفت آنکه در خور و بیابانک هنگام حمل جنازه دو شاخه سبز نخل پیشاپیش تابوت حمل می‌شود و این دو شاخه را در گور وی می‌نهند.
اسماعیل هنر جندقی شاعر و مرثیه سرای نامی خطه کویر نخل را نشانه تابوت حضرت حسین «ع» و شمشیر ها و خنجر هایی را که بر آن می آویزند نمادی از زخم‌ها و جراحات شهیدان می‌داند.

دیوان اسماعیل هنر
✍زنده یاد عبدالکریم حکمت یغمایی

👈اینستاگرام، https://Instagram.com/naeene_ma

#خوروبیابانک
#فرهنگ_نایین
#نائین_ما

🆔 @Naeene_Ma

@Naeene_Ma

#آیین_نوروز_نایین_قدیم

قسمت اول،

پنج روز آخر سال را در گذشته پنجه دزدیده یا خمسه مسترفه می نامیدند، چون در ایران باستان سال را ۳۶۰ روز یعنی ۱۲ ماه سی روزه حساب می‌کردند و پنج روزه آخر سال را به حساب نمی آوردند.
مردم نایین نیز این محاسبه را داشتند و این پنج روز را در زندگی خود لحاظ می داشتند و به شادی و نشاط می پرداختند و در انتظار تحویل سال هر روز آن را به یکی از کارهای تدارکاتی ایام عید اختصاص داده به این ترتیب که:
روز اول، اختصاص داشت به تهیه نان مصرفی ایام عید هر خانواده همه در خانه خود بساط نانوایی برپا میکردند.
روز دوم، روز آب ریختن یا خیساندن گردو، بادام، انجیر، برگه های زرد آلو و هلو و قیسی بود. این مواد جزء مجمعه هفت آجیل بود، این مجمعه در نایین هم به مرور زمان تبدیل به سفره هفت سین شد که اکنون معمول می باشد.
روز سوم، روز اصلاح سر بود و این کار را دلاکان حمام که به آنها سلمانی می‌گفتند انجام می دادند.
روز چهارم، اختصاص داشت به حمام رفتن و شستن سر و تن در آن زمان حمام رفتن درد سر داشت چرا که در همه محله ها حمام وجود نداشت و بسیاری از افراد از ترس مبتلا شدن به تراخم و کچلی و بیماری‌های پوستی از رفتن به حمام که خزینه ای بود امتناع می‌کردند و در خانه به نحوی خود را می شستند.
روز پنجم، روز عرفه که آخرین روز از سال بود اختصاص داشت به صلح و آشتی بین افرادی که باهم کدورتی داشتند و توسط یکی از بزرگان محله که آنها را باهم آشتی میداد اختلاف از دل خانواده ها و طایفه ها زدوده می شد.

ادامه دارد...🌷باماهمراه باشید

👈اینستاگرام، https://Instagram.com/naeene_ma

#فرهنگ_نایین
#نائین_ما

🆔 @Naeene_Ma

@Naeene_Ma

#آیین_نوروز_نایین_قدیم

قسمت دوم،

تحویل سال و رسومات آن
روز عرفه، روز انتظار هم بود. انتظار تحویل سال و آن بستگی داشت به ساعت‌تحویل.
سابقاً اهالی هر محله در نایین بخصوص مردان سعی می کردند هنگام تحویل سال در حرم امامزاده سلطان سید علی باشند، برای همین با پوشیدن لباس نو به حرم رفته و به نماز، زیارت و قرائت قرآن مشغول بودند اگر تحویل سال در ساعتی از آخر شب بود به خانه بر می گشتند و اگر در روز اتفاق می‌افتاد از همان لحظه دید و بازدیدها شروع میشد و به دیدن پدربزرگ ها و مادربزرگ ها و بزرگترهای فامیل برای عرض تبریک می‌رفتند. بزرگان هر محله در روز اول عید در خانه می‌نشستند و اهل محل برای تبریک عید به خانه آنها می رفتند و با چای و شیرینی و آجیل پذیرایی می شدند. بزرگان محله به زیردستان خود عیدی می دادند که بیشتر به صورت کالا بود جوانان و بچه های هر محله نیز در میدان محل جمع می‌شدند و به انواع بازی های مخصوص چون تخم مرغ بازی و گردو بازی می‌پرداختند.

ادامه دارد...🌷باماهمراه باشید

👈اینستاگرام، https://Instagram.com/naeene_ma

#فرهنگ_نایین
#نائین_ما

🆔 @Naeene_Ma

@Naeene_Ma

#آیین_نوروز_نایین_قدیم

قسمت سوم،

پلو پزون ، در شب عید رسم بر این بود که در هر خانه حتماً پلو پخته شود این برای اکثر خانواده‌ها تازگی داشت چرا که در آن دوره پلو غذای استثنایی بود و فقط سالی یکی دو بار پخته می شد (شب اول اسفند و شب اول عید) پخت پلو یک ضرورت بود پس باید به اطلاع اهل محل می رسید و به همین جهت برای اثبات این رسم، قاعده بر این بود که آب برنج آبکشی شده را حتماً به در خانه خود در کوچه بریزند که اگر نمی ریختند دلیل بر این بود که در آن خانه پلو نپختند و تکلیف میشد برای همسایگان که هرکدام بشقابی از برنج و کاسه ای از خورشت که معمولاً قورمه سبزی بود می بردند.
می گویند در آن دوره خیلی از خانواده ها توانایی تهیه مواد و پخت آن را نداشتند و برای حفظ آبرو کمی برنج خیس کرده و به در خانه می ریختند و به این معنا بود که ما پلو خورده ایم، در طول سال شام و نهار بسیار محدود بود بیشتر غذاهایی چون آش جو، آش ترش، کله‌جوش، ماقوت، اشکنه و بعضی فراورده های لبنی محلی بود، تنها شاهکار هر خانواده این بود که آبگوشتی تهیه کنند و نانی در آن خیس کنند و بخورند.

👌 که البته اکنون آبگوشت، یکی از گرانترین غذاها بحساب می آید.😉

ادامه دارد...🌷باماهمراه باشید

👈اینستاگرام، https://Instagram.com/naeene_ma

#فرهنگ_نایین
#نائین_ما

🆔 @Naeene_Ma

@Naeene_Ma

#آیین_نوروز_نایین_قدیم

قسمت چهارم،

میر نوروزی در نایین قدیم،
یکی از جشن هایی که ایرانیان در ایام نوروز برگزار می کردند جشن میرنوروزی بود که در ادب فارسی به آن (دولت زودگذر) نیز می‌گفتند و آن این گونه بود که در ایام عید در هر شهر و دیاری برای تفریح و نشاط و شادی اهالی موقتاً امیر یا حاکم وقت شهر را به ظاهر از امارت خلع و به جای او میرنوروزی برای چند روزی انتخاب می‌شد، این مراسم در بیشتر شهرهای ایران برگزار می شده چنان که حافظ نیز در یکی از غزلیات خود اشاره به آن دارد آنجا که می گوید؛

سخن در پرده می گویم چو گل از غنچه بیرون آی
که بیش از پنج روزی نیست حکم میر نوروزی

در نایین هم این جشن برگزار می شده و آن به این گونه بوده که ابتدا شخصی را به عنوان حاکم یا شاه موقت از بین افراد شاخصی با داشتن شرایط خاص انتخاب می کردند او به محض انتخاب دو نفر را به عنوان وزیر دست راست و وزیر دست چپ و یک میرزا که فرد باسوادی بوده و همچنین هفت نفر که هر کدام نماینده هفت محله نایین بودند تعیین می‌کرد این حاکم در نایین به شاه معروف بود.

ادامه دارد...🌷باماهمراه باشید

👈اینستاگرام، https://Instagram.com/naeene_ma

#فرهنگ_نایین
#نائین_ما

🆔 @Naeene_Ma

@Naeene_Ma

#آیین_نوروز_نایین_قدیم

قسمت پنجم،

میر نوروز نایین، از روز سوم عید به مدت ۷ روز در محله پنجاهه بر کرسی حکومت می نشست، حکم شاه بدون چون و چرا به وسیله یکی از وزیران اجرا می‌شد و اگر کسی سرپیچی می کرد برای او حکم حبس و جریمه صادر می‌شد، نمایندگان هر محله وظیفه داشتند که اگر در محله ای بین افراد یا خانواده‌ای کدورتی بود گزارش نمایند. شاه دستور می داد تا آنها را احضار کنند و پس از شنیدن مشکل آنها دستور به صلح و آشتی میداد. یا اگر در محله ای فردی در طول سال باج‌خواهی کرده بود و شاکی داشت باید مقدار پول یا جنسی که گرفته بود بازپرداخت نماید از این رو هر شهروندی سعی می‌کرد که در طول سال مرتکب خلاف نشود یا خاطر کسی را بی‌جهت آزرده نسازد چرا که به یقین در ایام حکومت میر نوروزی در حضور تماشاچیان جریمه می‌شد و یا اگر کسی بدهکار بود و نمی توانست بدهی خود را پرداخت نماید یکی از وزیران می بایست به طور محرمانه به یکی از ثروتمندان شهر مراجعه و تقاضای کمک برای شخص مقروض نماید که بسیاری از آن انجام می شد. متاسفانه این جشن امروز کاملاً مطرود شده و کمتر کسی آن را به یاد دارد.
این رسم زیبا، باعث میشد که اربابها و خوانین و عموم مردم به خاطر حفظ آبرویشان کمتر مرتکب خطا شوند و در طول سال حقوق دیگران را رعایت کنند.

ادامه دارد...🌷باماهمراه باشید

👈اینستاگرام، https://Instagram.com/naeene_ma

#فرهنگ_نایین
#نائین_ما

🆔 @Naeene_Ma

@Naeene_Ma

#آیین_نوروز_نایین_قدیم

قسمت ششم،

حال چرا مراسم میرنوروزی در محله پنجاهه نایین برگزار می‌شده علتی داشته که برای روشن شدن آن از مطلبی که مرحوم امامی نایینی در کتاب نایین قدیم نوشته مدد می گیریم. ایشان می نویسد:
« در یکی از سال ها اسماعیل نامی که نوکر یکی از رجال و خوانین محله پنجاه بوده به شاهی انتخاب و به نام شاه اسماعیل معروف می شود او دارای هیبتی مردانه بود لذا در ایام پادشاهی خود به عرایض مردم که بیشتر از طرف رعایا و کسبه بود رسیدگی می‌کرد. اینان از ظلم اربابان و متنفذین شهر شکایت داشتند.
منجمله شخصی به نام حاجی علی از زارعین کوی پنجاهه در میدان آن محله ظاهر می‌شود و از خان بزرگ محل که ساکن آن محل بود شکایت می‌کند و مدعی می شود که خوان مزبور کاهم را برده و وجه آن را نمی دهد شاه اسماعیل فوراً امر به احضار خان می‌دهد خان به ناچار حاضر می‌شود، شاه اسماعیل می‌گوید شما چرا کاه این شخص را برده اید و وجه آن را نمی رسانید.
خان پاسخ می‌دهد: قربان خلاف عرض کرده و من کاه او را نبرده ام، شاه اسماعیل می گوید خان، دروغ چرا ؟ حاملش خودم بودم چرا خلاف عرض می کنید؟
آنگاه به وزیران خود فرمان می دهد که خان را نگه دارید تا موقعی که تمام و کمال پول کاه را بدهد و بعداً مرخص شود خان در می ماند و فوراً ترتیب پرداخت وجه کاه را می دهد تا مرخص شود.

ادامه دارد...🌷باماهمراه باشید

✍ مرحوم حسین امامی نایینی
📖 نایین قدیم

👈اینستاگرام، https://Instagram.com/naeene_ma

#فرهنگ_نایین #نایین_قدیم
#نائین_ما

🆔 @Naeene_Ma

@Naeene_Ma

#آیین_نوروز_نایین_قدیم

قسمت هفتم،

مرحوم امامی در کتاب نایین قدیم درمورد وقایع شاه بازی و همچنین حکومت شاه اسماعیل داستان دیگری نیز دارد،او مینویسد:
« وقتی یک نفر ذغال فروش که از خارج نایین آمده و از دروازه پنجاهه وارد می‌شود نوکران یکی دیگر از خوانین ذغال او را گرفته و وجه آن را نمی دهند. این واقعه در یکی از روزهای حکومت ۱۳ روزه شاه اسماعیل اتفاق می‌افتد. ذغال فروش در میدان پنجاهه حاضر شده و از خوان و نوکران او شکایت می کند، شاه فرمان احضار خان را صادر می‌کند که پس از حاضر شدن شاه اسماعیل به او می‌گوید: شما خان هستید یا دروازه‌بان ، ذغال این مرد را چرا به یغما برده اند فوراً باید وجه یا عین مال را رد کنید و الا... خان فورا وجه را می‌دهد.
شاه ساختگی، بسیار جدی بود حتی بعضی را چوب می‌زد و کسی حق ایرادی بر او نداشت ، این جشن ضمن تفریح و شادی که در بر داشت گاهی بعداً موجب اختلاف و کینه نیز می‌شد و چه بسا بعد از آنکه حاکم از اریکه قدرت به زیر می‌افتاد سر و کار او به حاکم و داروغه حکومتی شهر می کشید ولی در مجموع این چند روز وسیله تفریح و شادی اهالی فراهم بود.»

ادامه دارد...🌷باماهمراه باشید

✍ مرحوم حسین امامی نایینی
📖 نایین قدیم

👈اینستاگرام، https://Instagram.com/naeene_ma

#فرهنگ_نایین #نایین_قدیم
#نائین_ما

🆔 @Naeene_Ma

@Naeene_Ma

#آیین_نوروز_نایین_قدیم

قسمت آخر،

حکایت نوروز شاه نایین
(راوی این حکایت مرحوم میرزا حسین آقا امامی نایینی مولف کتاب گرانقدر تاریخ نایین فرزند مرحوم آقا میرزا محمود امام جمعه است که آقای محمد علی امامی آنرا به شعر درآوردند.)

شنیدم این سخن از راستگویی
حبیبی، نکته سنجی، نیکخویی

که مردم را به رسم و راه دیرین
شه نوروز خواندندش به نایین

که در نوروز باشد حاکم شهر
بگیرند از عدالت مردمان بهر

شکایت برد شخصی نزد آن شاه
که این نوروز شاه معدلت خواه

سراسر سال کسی را دادرس نیست
به مظلومان کسی فریادرس نیست

چواینک حکمتیت آورد برگاه
عدالت ورز، ورنه بگذرد گاه

به رسم پادشاهان آن جوانمرد
نظر فرمود او گفتش چیستت درد؟

بگفتا کشتکاری بی پناهم
که برده خان همه انبار کاهم

چو می‌بردند کاهم را ز انبار
تو گویی جان من می رفت با بار

نه بخت آنکه آرد در حسابم
نه دست آنکه بازویش بتابم

کنم زاری و پروای منش نیست
مرا تاب توان تابیدنش نیست

چوشه بشنید وصف الحال خواهان
بخواند و حاضر آورند آن خان

بدو فرمود شه، ای خان چه گویی
بدین شکوا به گاه دادجویی

بگفت: ای شه به فر دولت تو
خطا رفته است اندر حضرت تو

ندانم زین کلام تهمت آمیز
چه می جوید زمن این فتنه انگیز

چو شه بشنید این پاسخ برآشفت
بدان خان از سر غیرت چنین گفت

نه فَرِّ ما شکن نه حرمت حق
که ما خود شاهد صدقیم مطلق

چون مزدور تو بودم از سر درد
به پشت خود کشیدم کاه این مرد

پس آنگه امر فرمود از ره داد
گرفت و حق ذیحق را بدو داد

بلی بر روی رای مصلحت خیز
بنا شد این رسم حکمت آمیز...

✍ شاعر: محمدعلی امامی نایینی

🌷سپاس از همراهی شما همراهان گرانمهر 🌹

#فرهنگ_نایین
#نائین_ما

🆔 @Naeene_Ma

شب چله در نایین

جشن شب چله از آیین‌های باستانی به‌جامانده از پیشینیان و بزرگان است که به ما یادآور می‌شود قدر تک‌تک لحظه‌های کنار هم بودن را بدانیم و مردم شهرنایین بر این اساس، چله را طبق سنت گذشتگان خود سپری می‌کنند.

در قدیم دو هنگام از سال را به نام چله می‌شناختند، چله تابستان که از تیر شروع‌شده و اول دی‌ماه که چله زمستان نام داشته است و شب اول آن را به نام شب چله می‌شناسند.
در شب چله به‌عنوان طولانی‌ترین شب سال و با اعتقاد بر پیروزی نور و روشنایی بر تاریکی، یکی از قدیمی‌ترین جشن‌های ایرانی برپا می‌شود که مردم برخی مناطق ایران این جشن را با سنت‌های خاص گرامی می‌دارند.
❄نایینی‌ها این شب را با آداب‌ و رسومی که از نیاکان خود به ارث برده‌اند، جشن می‌گیرند و با برگزاری دورهمی اقوام علاوه بر دید و بازدید، فرصتی برای کنار گذاشتن کدورت‌ها و نزدیک شدن دل‌ها برای از بین بردن تاریکی روابط فراهم می‌آورند تا در یک دقیقه بیشتر باهم بودن، خاطرات شیرین برای لحظات زندگی یکدیگر بسازند.
 
❄در روستاهای شهرستان نایین مادربزرگ خانواده قبل از طلوع آفتاب، آتش این جشن را در تنور خانه روشن می‌کند، پخت نان سنتی ساده و شیری و آش جو در تنور گلی یکی از آیین‌های خوش‌بو و خوش‌طعم نایینی‌ها برای چله بوده که همه اهالی خانه را از این شب بزرگ خبردار می‌کند.
❄در محله محمدیه پخت نان جو، نان سبزی و نان پیاز نیز رواج دارد.
آش دونچی «دندونی»، آش رشته، آش آنغوزه، فَیُّو، هفتومو «هفت‌دانه» و قَلیه گِزر «قلیه زردک» از غذاهای سنتی دست پخت بانوان نایینی و کلیچه «کلوچه»، چنگمال، سیرک، کُماج، لبو، زردک، چغندر، شلغم و ماستینه «ماست محلی» ازجمله خوراکی‌های لذیذ و خوشمزه برای شب چله است.
《کام ما با کُپَچو شیرین است
خوردنش رسم و ره دیرین است
ترد و خوشمزه و خوش‌رنگ و لعاب اندرونش همه عطرآگین است
این‌همه جلوه و این نقش و نگار
هنر دست‌زن نایین است》

در ایام خاص سال از جمله شب چله بانوان نایینی با پخت این شیرینی، کام مهمانان چله را شیرین می‌کنند.
گفتنی است که نان کوفته سبزی از دیگر خوراکی‌های خوشمزه بانوان محله محمدیه است که با کوبیدن نان خشک و پیازچه در هاون سنگی برای این شب آماده می‌شود.

همیشه بزرگ‌ترها برای استقبال از روزهای بلند رحمت و برکت پیش‌رو، شب یلدا در چهارگوشه کرسی که با آتش زغال گرم شده است، می‌نشستند و در دستان کوچک‌ترها آجیل ساده نخودچی، کشمش، گندم برشته، شاهدانه و یا برنجک ریخته و با داستان‌های شیرین بر لب‌های همگی شادی و خنده می‌نشاندند.

#چله_فرخنده_باد
#شب_چله
#فرهنگ
#نائین_ما

اینستاگرام 👈https://Instagram.com/naeene_ma

🆔 @Naeene_Ma

‍ #چله_فرخنده_باد
هویت ایرانی، خار چشم دژخیمان ایران و فرهنگ ایرانی است.
پس؛ هویت ایرانی مان را با برگزاری جشنها و آیینها، گرامی داشتن نام بزرگان و پاسداری از تاریخ و فرهنگمان و مرزهای میهنمان زنده نگه میداریم.

❄چله بزرگه و چله کوچیکه

چله‌ی بزرگ … چله‌ی کوچک … چارچار … سده … اَهمن‌وبهمن … سیاه‌بهار … و سرماپیرزن …

پیش از این زمستان به دو بخش : چله بزرگ (چله کلان) و چله کوچک (چله خرد) تقسیم می شده است. که چله بزرگ از (اول دی ماه تا دهم بهمن ماه) وچهل روز کامل می‌باشد و چله کوچک از ( یازدهم بهمن تا پایان بهمن ماه ) و ۲۰روز کامله وبه همین دلیل چون ۲۰روزکمتر است چله کوچک نامیده شده است .
غروب آخرین روز چله بزرگ جشن سده برگزار می شده و مردم دور هم گرد می آمدند  و از این جشن لذت می بردند ودر نهایت با برپایی آتش و خواندن شعر و پایکوپی بدور آتش، سده را جشن می گرفتند.
این دو برادر ( چله بزرگ وچله کوچک ) در هشت روزی که در کنار همدیگر هستند آن ۸ روز را ( چارچار) می نامند .
به چهار روز آخر چله بزرگ و چهار روز اول چله کوچک« چارچار» می گویند.
پس از چارچار نوبت به« اهمن و بهمن» پسران پیرزن (ننه سرما) می رسد که خودی نشان دهند.

۱۰روز اول اسفند را اهمن و ۱۰روز دوم اسفند را بهمن می گویند و این ۲۰روز ممکن است آنقدر بارندگی باشد که این دوبرادر به دوچله کنایه بزنند ، با توجه به شعری که قدیمی ها می خواندند:
(اهمن وبهمن ،آرد كن صدمن ،روغن بیار ده من ،هیزم بکن خرمن، عهده همه بامن)

تا اینجا ۲۰ روز از اسفند به نام اهمن وبهمن نامگذاری شده اند و می ماند ۱۰ روز آخر اسفند ماه که ۵روز اول سیاه بهار نام گرفته وشعری هم که قدیمی ها میخوانند :
سیاه بهار شب ببار و روز بکار   از این شعر هم مشخص می شود در این ایام شبها بارندگی فراوان بوده و روزها کشاورزان مشغول کشت و زراعت بوده اند.
۵ روز آخر هم سرما پیرزن نام گرفته است که در این روزها آسمان گاهی ابری گاهی آفتابی ،گاهی همراه با باد و بیشتر اوقات از آسمان تگرگ می بارد که قدیمی های دل پاک، براین باور بودند که گردنبند پیرزن پاره شده و مُهره‌های آن به زمین میريزد.
شب چله زمستان هر تاریخچه‌ای که داشته باشد و با هر آداب و رسومی برگزار شود، اهمیتش در این است که شبی برای اثبات عشق به نزدیکان از کوچک و بزرگ و گرد هم آمدنی برای ابراز علاقه است.

«یلدا» برگرفته از واژه‌ای سریانی به معنای «زایش» و یا «تولد» است. در قرن ۳ میلادی، میترا پرستان این واژه را به ویژه در اشاره به شبی که الهه میترا در آن متولد شده بود، به کار گرفته و از آن استفاده می‌کردند.

نام درازترین شب سال، در فرهنگ ایران آریایی از روزگاران کهن #چله بوده و تا ابد برای این شب پایدار خواهد ماند و ایرانیان راستین این شب را به همین نام می شناسند.

#نام_چله_تاابدجاوید
#شب_چله
#فرهنگ_ایرانشهر
#نائین_ما

اینستاگرام 👈 https://Instagram.com/naeene_ma

🆔 @Naeene_Ma

@Naeene_Ma
#تاریخ_نائین
#نمایندگان_مجلس_شورای_ملی

در راستای مشروطیت، مردم #نائین نیز همچون شهرهای دیگر ایران به جانب دارای از مشروطه برخاستند، پس از استقرار #مشروطیت نایین نیز نمایندگانی اصیل و کارآمد به مجلس شورای ملی فرستاد.
این نمایندگان عبارتند از؛

🔹دوره‌ اول: در این دوره #نایین نماینده اختصاصی نداشت و مرتضی قلی خان نائینی، معروف به #متولی_باشی از مناطق اصفهان و کاشان و قم و نایین به مجلس رفت.

🔹دوره دوم: میرزا رضا خان طباطبایی برادر مرتضی قلی خان

🔹دوره سوم: میرزا سلیمان خان #پیرنیا متوفی به سال ۱۳۱۸هجری

🔹دوره چهارم: در این دوره سلطان محمد عامری متوفی به سال ۱۳۵۱شمسی فرزند  #اسدالسلطنه به نمایندگی انتخاب گردید اما اعتبار نامه وی به لحاظ عضویت در کابینه سیدضیاالدین ( #کابینه_سیاه ) رد شد و حاج میرزا تقی خان طباطبایی نائینی متوفی به سال ۱۳۰۶شمسی به جای وی به مجلس رفت.

🔹دوره پنجم: میرزا ابوالحسن خان پیرنیا #معاضدالسلطنه که سال ۱۳۱۸ در شیراز درگذشت.

🔹دوره ششم: سلطان محمد خان عامری

🔹دوره هفتم: میرزا علی نقی خان فاطمی #مصباح_الدوله متوفی به سال ۱۳۳۰ شمسی

🔹دوره هشتم و نهم: معاضدالسلطنه پیرنیا

🔹دوره دهم تا سیزدهم: خانباخان طباطبایی نائینی فرزند حاج مرتضی قلی خان و برادر دکتر طبا متوفی به سال ۱۳۳۰شمسی

🔹دوره چهاردهم: میرزا مهدی خان  فاطمی #عمادالسلطنه فرزند حاج مشیرالملک فاطمی متوفی به سال ۱۳۴۳

🔹دوره پانزدهم و شانزدهم: دکتر عبدالحسین خان طبا برادر خانباخان متوفی به سال ۱۳۵۸شمسی

🔹دوره هفدهم: دراین دوره نائین نماینده ای به مجلس نفرستاد

🔹دوره هجدهم و نوزدهم: دکتر حسین پیرنیا فرزند معاضدالسلطنه متوفی به سال ۱۳۷۳

🔹دوره بیستم تا بیست و سوم: سید حسن خان مصطفوی نائینی متوفی به سال ۱۳۵۹شمسی

🔹دوره بیست و چهارم: در این دوره خانم متعالیه طبا نائینی(خواهر دکتر طبا و خانباخان و دختر حاج مرتضی قلی خان نائینی) به نمایندگی مردم نایین انتخابات شد که با پیروزی انقلاب مجلس منحل شد.

❤️یاد وخاطر این بزرگان نائینی، تلاشگران لشکری و کشوری ایران زمین گرامی باد🌷

✅ به زندگینامه برخی از این بزرگان نائینی در بخش #افتخارات_نائین همین کانال پرداخته شده است.
🌺با ما همراه باشید🌺

👈همشهریان گرامی لطفا جهت بزرگداشت یاد این عزیزان نائینی ، در گروهها و کانالها به اشتراک بگذارید🥀

#نائین_بلده_طیبه #فرهنگ_نایین
#مجلس_ملی #اصالت_نائینی #انتخابات #مجلس #تفکر #تامل
#نائین_ما

🆔 @Naeene_Ma

#افتخارات_نائین

میرزا مرتضی قلی خان ( #متولی_باشی )
نماینده دوره اول مجلس شورای ملی از مناطق اصفهان،کاشان،قم و نایین

متولی باشی، فرزند مرحوم میرزا حسن خان بزرگ و برادر بزرگتر مرحوم میرزا رضاخان مدعى العلوم نایینی. ایشان اوان عمر را در نایین بودند و برای ادامه تحصیلات به اصفهان رفتند و مدتها در آنجا بودند در دوره اول مجلس شورای ملی از طرف اهالی اصفهان به نمایندگی انتخاب شدند، همچنین مدتی در عدلیه به عنوان مستشار و قاضی مشغول شدند. در سال حدود
۱۳۰۰ هـ ش از طرف مرحوم سلطان احمدشاه به نیابت تولیت آستان مقدس حضرت رضا برقرار و مدتها در این سمت بودند و به همین مناسبت در نایین ایشان به متولی باشی معروفند.

در سال ۱۳۰۷هـ ش مرحوم داور تشکیلات عدلیه را تجدید کرد و قضات عالی رتبه را به کار دعوت کرد ایشان را که به پاکدامنی و حسن عمل چون برادر والامقامشان (مرحوم میرزا رضاخان مدعی العلوم) و اغلب رجال نایینی میشناخت به مقام مستشاری عالی دیوان تمیز برگزید و تا آخر که سال ۱۳۱۴ ه ش بود در این سمت باقی بودند.
ایشان در هنگام فوت حدود هفتاد سال داشتند و پسران آنجناب عموماً مردان کاری و از فضلاء و استادان عالیقدر هستند. پسر بزرگشان #خان_باباخان_نایینی از فضلاء که از دوره دهم تا سیزدهم از طرف اهالی نایین به نمایندگی مجلس شورای ملی انتخاب شدند.
دیگر از فرزندان مرحوم متولی باشی #دکترعبدالحسین_خان_طبا وکیل دوره پانزدهم و شانزدهم نایین که خدمات فراموش نشدنی به این شهر نمود. #خانم_متعالیه_طبا اولین نماینده زن نایین در مجلس شورای ملی (آخرین دوره مجلس شورای ملی) و آقای دکتر نایینی از پزشکان معروف تهران که گرد سیاست نرفتند.
از مرحوم مرتضی قلیخان نایب التولیه آثار قلمی و ادبی و شعری به یادگار مانده است در شعر عمان تخلص میکردند و تذکره نویسان از ایشان هم به عنوان شاعر و نویسنده یاد میکنند.
نسب نامه مرتضی خان: فرزند حاج میرزا حسن خان (بزرگ) فرزند حاج میرزا رضاقلیخان فرزند میرزا عبدالوهاب خان فرزند میرزا سیدمحمدخان(بزرگ) فرزند میرزا معصوم خان جد خوانین.
✍مرحوم حسین امامی نایینی

#فرهنگ_نایین
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma

#افتخارات_نائین

#میرزا_رضاخان_طباطبایی_نایینی (مدعی العموم)
نماینده دوره دوم مجلس شورای ملی

میرزا رضاخان فرزند مرحوم میرزا حسن خان بزرگ و از جانب مادر(دختر خانلر میرزا احتشام السلطنه فرزند عباس میرزا) از خاندان قاجار بودند.
میرزا رضاخان اوان عمر را در نایین به سر برده و برای تکمیل تحصیل عربیت و ادبیت به اصفهان رهسپار شدند، چند سالی در آن شهر زندگی کردند و در صدر مشروطیت از طرف اهالی اصفهان به نمایندگی انجمن ایالتی انتخاب و پس از چندی در دوره دوم مجلس شورای ملی از طرف مردم نایین به نمایندگی انتخاب شدند. از آن هنگام به بعد در تهران متوطن شدند. پس از ختم دوره نمایندگی مجلس وارد خدمات قضایی شده و طی مدارج و مقامات مهمه نموده تا بالاخره در سالهای آخر عمر به بالاترین مقام قضایی را در عدلیه جدید که به وسیله مرحوم داور تأسیس شده بود احراز نمودند و به مدعی العمومي ديوان عالي تميز دادستان دیوان کشور برقرار شدند و رتبه ۱۱ قضایی که بالاترین مقام قضایی است (در زمان مرحوم میرزا رضاخان نایینی) مخصوص ایشان بود. مرحوم مزبور به قدری پاکدامن و عفیف بودند که در آن زمان کراراً از طرف اشخاص تقدیمیها و ارمغانیهایی فرستاده می شد، که همیشه از قبول آن امتناع میکردند و فقط به حقوق اداری خود قناعت میکردند. مرحوم میرزا رضاخان پس از عمری نیک نامی و بزرگ منشی در سال ۱۳۱۱ در سن ۶۱ سالگی دارفانی را وداع و اولاد پسری نداشتند و کتابخانه نفیس خود را تقدیم آستانه مبارک حضرت رضا نمودند.
میرزا رضاخان نایینی در سال ۱۲۹۰ ه. ق در قریه حصار متولد شد و در سال ۱۳۵۰ هـ ق پس از ۶۱ سال زندگی با افتخار بدرود زندگی گفتند. آن مرحوم علاوه بر شخصیت سیاسی و قضایی از نویسندگان و همکاران جراید بودند و مؤسس و بنیانگذار روزنامه تأتر بودند.
✍مرحوم حسین امامی نایینی

#فرهنگ_نایین
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma

#افتخارات_نائین

#میرزامهدی_خان_فاطمی
نماینده دوره چهاردهم مجلس شورای ملی

میرزا مهدی خان عمادالسلطنه فاطمی
فرزند مرحوم حاج مشیرالملک (میرزا باقرخان) متولد ۱۳۰۷ هـ ق اوان عمر را در اصفهان گذرانیده در ابتدای جوانی به تهران رهسپار و وارد وزارت مالیه شدند. از سال ۱۳۰۰ الی ۱۳۰۶ چندین پست وزارت را شاغل شدند. وزارت عدلیه، وزارت معارف، وزارت داخله و آخرین وزارت ایشان در کابینه مرحوم مستوفی الممالک به عنوان وزیر داخله (وزیر کشور) بود. از سال ۱۳۰۶ به بعد چند دوره به نمایندگی مجلس شورای ملی از طرف اهالی اصفهان برگزیده شدند. سوابق ایشان و پدر مرحومشان حاج مشیرالملک به قدری خوب بود که عمادالسلطنه نماینده واقعی مردم اصفهان و هیچگاه وکیل تحمیلی نبودند. پس از وکالت، چندی استاندار گیلان شدند. آن مرحوم از آن دسته رجالی هستند که به صراحت لهجه و حقیقت گویی مشهورند و حقایق و نواقص کارها را بی پرده به عرض رضاشاه می رساندند.
عماد السلطنه هم بالاخره از دست زبان حق گوی خود رنجی برد به عکـس سـایـر رجـال کـه گنج هایی بردند در همان حکومت گیلان افتراء و تهمت هایی به ایشان زدند و از رشت احضار و مدتی در زندان به سر بردند ولی بالاخره رضاشاه به رفیق و همکار دیرینه خود ترحمی روا داشت و مدت زندان ایشان را که سه سال تعیین کرده بودند پس از مدت کمی بخشید و ایشان آزاد شدند. عمادالسلطنه تا شهریور ۱۳۲۰ خانه نشین بودند و در این سال که ظاهراً حکومت دیکتاتوری از ایران رخت بربست نامبرده تجدید نظر در پرونده خود را خواستار و محکمه عالیه تبرئه ایشان را اعلام کرد و مدتی بعد از این قضایا شهردار تهران شدند. ایشان در آذرماه۱۳۲۲ از طرف مردم نایین به نمایندگی مجلس شورای ملی دوره چهاردهم انتخاب شدند.
مرحوم عمادالسلطنه به مانند پدر نیک نامشان مرحوم حاج مشیرالملک هر وقت توانستند خدمتی به مردم نایین نمودند. در سال ۱۳۱۰ که رضاشاه از کرمان به تهران رفت در نایین از طرف عمادالسلطنه پذیرایی مجللی از او به عمل آوردند که مورد تقدیر قرار گرفت و شاید اظهار داشته که «پذیرایی گرمی که از ما در نایین به عمل آمد در کمتر از شهرهای ایران اتفاق افتاد و این به دو علت بود: یک ترتیب و تنظیم مهمانداری که به وسیله عمادالسلطنه آماده شده بود و یکی هم نجابت و تربیت اهالی نایین که مورد توجه قرار گرفت.
در تذکرة القبور آمده است که "سیدمهدی عمادالسلطنه فاطمی از مردان سیاسی و وزراء، سالها به عنوان نماینده اصفهان در مجلس شورای ملی و سنا شرکت نمود و در سال ۱۳۰۷هـ ق متولد و در سال ۱۳۴۳ هـ ش مطابق با ۱۳۸۲ هـ.ق در تهران در گذشت."
از جمله کارهای عمادالسلطنه در نایین، احداث قنات عمادیه در شمال غربی این شهر میباشد.
نسب نامه: عمادالسلطنه فاطمی فرزند حاج میرزا محمد باقرخان (حاج مشیرالملک) فرزند میرزا علی محمدخان فرزند میرزا عبدالوهاب خان فرزند سید محمدخان فرزند میرزا معصوم خان جد طایفه خوانین نایین
✍مرحوم حسین امامی نایینی

#فرهنگ_نایین
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma

#افتخارات_نائین

#میرزاعلینقی_خان_فاطمی
(مصباح الدوله)
نماینده دوره هفتم مجلس شورای ملی

میرزا علی نقی خان فرزند حسین قلی خان فرزند میرزا حسین خان فرزند میرزا سیدمحمدخان بزرگ فرزند میرزا معصوم خان.
مصباح الدوله در اوان جوانی یعنی حدود ۱۷-۱۸ سالگی به حکومت نایین برقرار و مدتی در این سمت باقی می مانند و در حدود سال ۱۲۹۵ه.ش کـه بحبوحه حکومت بختیاریها در نواحی جنوب کشور بود وارد دستگاه آنها شده، ابتدا بـه یـزد رفته و در اثر جدیت و فعالیت به معاونت حکومت یزد و سپس در سال ۱۳۰۵ به معاونت حکومت اصفهان رسیدند. بعد از مدتی به خوزستان رفته و حکومت آن نواحی را داشتند.
در دوره هفتم مجلس شورای ملی از طرف اهالی نایین به نمایندگی مجلس انتخاب و مدتی بعـد معاون استانداری خوزستان شدند. در دوره بعد مجلس شورای ملی این بار از طرف اهالی دزفول به مجلس رفتند در این دوره به حکومت مازندران انتخاب شدند. از سال ۱۳۱۶ تا ۱۳۲۴ اول به کفالت استانداری برگزیده و بعداً استاندار خوزستان شدند.
مصباح الدوله از مردان جدی و فعال و کمتر نظیر ایشان یافت می شود، به طوری با مردم خوزستان رفتار کرده اند که عموم مردم از جان و دل ایشان را دوست میدارند و چند مرتبه که دولت قصد تغییرشان را داشته جداً تقاضای ابقای ایشان را نموده اند و الحق در این چند سال آشوب و اغتشاش (مقصود سالهای ۱۳۲۰ الی ۱۳۲۵) به خوبی این منطقه حساس کشور را اداره کرده اند.
✍ مرحوم حسین امامی نایینی


اینستاگرام،https://Instagram.com/naeene_ma

#فرهنگ_نایین
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma