شب چله در نایین
جشن شب چله از آیین‌های باستانی به‌جامانده از پیشینیان و بزرگان است که به ما یادآور می‌شود قدر تک‌تک لحظه‌های کنار هم بودن را بدانیم و مردم شهرنایین بر این اساس، چله را طبق سنت گذشتگان خود سپری می‌کنند.
در قدیم دو هنگام از سال را به نام چله می‌شناختند، چله تابستان که از تیر شروع‌شده و اول دی‌ماه که چله زمستان نام داشته است و شب اول آن را به نام شب چله می‌شناسند.
در شب چله به‌عنوان طولانی‌ترین شب سال و با اعتقاد بر پیروزی نور و روشنایی بر تاریکی، یکی از قدیمی‌ترین جشنهای ایرانی برپا می‌شود که مردم برخی مناطق ایران این جشن را با سنت‌های خاص گرامی می‌دارند.
❄نایینی‌ها این شب را با آداب و رسومی که از نیاکان خود به ارث برده‌اند، جشن می‌گیرند و با برگزاری دورهمی اقوام علاوه بر دید و بازدید، فرصتی برای کنار گذاشتن کدورت‌ها و نزدیک شدن دل‌ها برای از بین بردن تاریکی روابط فراهم می‌آورند تا در یک دقیقه بیشتر باهم بودن، خاطرات شیرین برای لحظات زندگی یکدیگر بسازند.
❄در روستاهای شهرستان نایین مادربزرگ خانواده قبل از طلوع آفتاب، آتش این جشن را در تنور خانه روشن می‌کند، پخت نان سنتی ساده و شیری و آش جو در تنور گلی یکی از آیین‌های خوش‌بو و خوش‌طعم نایینی‌ها برای چله بوده که همه اهالی خانه را از این شب بزرگ خبردار می‌کند.
❄در محله محمدیه پخت نان جو، نان سبزی و نان پیاز نیز رواج دارد.
آش دونچی «دندونی»، آش رشته، آش آنغوزه، فَیُّو، هفتومو «هفت‌دانه» و قَلیه گِزر «قلیه زردک» از غذاهای سنتی دست پخت بانوان نایینی و کلیچه «کلوچه»، چنگمال، سیرک، کُماج، لبو، زردک، چغندر، شلغم و ماستینه «ماست محلی» ازجمله خوراکی‌های لذیذ و خوشمزه برای شب چله است.
《کام ما با کُپَچو شیرین است
خوردنش رسم و ره دیرین است
ترد و خوشمزه و خوش‌رنگ و لعاب اندرونش همه عطرآگین است
این‌همه جلوه و این نقش و نگار
هنر دست‌زن نایین است》
در ایام خاص سال از جمله شب چله بانوان نایینی با پخت این شیرینی، کام مهمانان چله را شیرین می‌کنند.
گفتنی است که نان کوفته سبزی از دیگر خوراکی‌های خوشمزه بانوان محله محمدیه است که با کوبیدن نان خشک و پیازچه در هاون سنگی برای این شب آماده می‌شود.
همیشه بزرگ‌ترها برای استقبال از روزهای بلند رحمت و برکت پیش‌رو، شب یلدا در چهارگوشه کرسی که با آتش زغال گرم شده است، می‌نشستند و در دستان کوچک‌ترها آجیل ساده نخودچی، کشمش، گندم برشته، شاهدانه و یا برنجک ریخته و با داستان‌های شیرین بر لب‌های همگی شادی و خنده می‌نشاندند.
#چله_فرخنده_باد
#شب_چله
#فرهنگ
#نائین_ما
اینستاگرام 👈https://Instagram.com/naeene_ma
🆔 @Naeene_Ma
جشن شب چله از آیین‌های باستانی به‌جامانده از پیشینیان و بزرگان است که به ما یادآور می‌شود قدر تک‌تک لحظه‌های کنار هم بودن را بدانیم و مردم شهرنایین بر این اساس، چله را طبق سنت گذشتگان خود سپری می‌کنند.
در قدیم دو هنگام از سال را به نام چله می‌شناختند، چله تابستان که از تیر شروع‌شده و اول دی‌ماه که چله زمستان نام داشته است و شب اول آن را به نام شب چله می‌شناسند.
در شب چله به‌عنوان طولانی‌ترین شب سال و با اعتقاد بر پیروزی نور و روشنایی بر تاریکی، یکی از قدیمی‌ترین جشنهای ایرانی برپا می‌شود که مردم برخی مناطق ایران این جشن را با سنت‌های خاص گرامی می‌دارند.
❄نایینی‌ها این شب را با آداب و رسومی که از نیاکان خود به ارث برده‌اند، جشن می‌گیرند و با برگزاری دورهمی اقوام علاوه بر دید و بازدید، فرصتی برای کنار گذاشتن کدورت‌ها و نزدیک شدن دل‌ها برای از بین بردن تاریکی روابط فراهم می‌آورند تا در یک دقیقه بیشتر باهم بودن، خاطرات شیرین برای لحظات زندگی یکدیگر بسازند.
❄در روستاهای شهرستان نایین مادربزرگ خانواده قبل از طلوع آفتاب، آتش این جشن را در تنور خانه روشن می‌کند، پخت نان سنتی ساده و شیری و آش جو در تنور گلی یکی از آیین‌های خوش‌بو و خوش‌طعم نایینی‌ها برای چله بوده که همه اهالی خانه را از این شب بزرگ خبردار می‌کند.
❄در محله محمدیه پخت نان جو، نان سبزی و نان پیاز نیز رواج دارد.
آش دونچی «دندونی»، آش رشته، آش آنغوزه، فَیُّو، هفتومو «هفت‌دانه» و قَلیه گِزر «قلیه زردک» از غذاهای سنتی دست پخت بانوان نایینی و کلیچه «کلوچه»، چنگمال، سیرک، کُماج، لبو، زردک، چغندر، شلغم و ماستینه «ماست محلی» ازجمله خوراکی‌های لذیذ و خوشمزه برای شب چله است.
《کام ما با کُپَچو شیرین است
خوردنش رسم و ره دیرین است
ترد و خوشمزه و خوش‌رنگ و لعاب اندرونش همه عطرآگین است
این‌همه جلوه و این نقش و نگار
هنر دست‌زن نایین است》
در ایام خاص سال از جمله شب چله بانوان نایینی با پخت این شیرینی، کام مهمانان چله را شیرین می‌کنند.
گفتنی است که نان کوفته سبزی از دیگر خوراکی‌های خوشمزه بانوان محله محمدیه است که با کوبیدن نان خشک و پیازچه در هاون سنگی برای این شب آماده می‌شود.
همیشه بزرگ‌ترها برای استقبال از روزهای بلند رحمت و برکت پیش‌رو، شب یلدا در چهارگوشه کرسی که با آتش زغال گرم شده است، می‌نشستند و در دستان کوچک‌ترها آجیل ساده نخودچی، کشمش، گندم برشته، شاهدانه و یا برنجک ریخته و با داستان‌های شیرین بر لب‌های همگی شادی و خنده می‌نشاندند.
#چله_فرخنده_باد
#شب_چله
#فرهنگ
#نائین_ما
اینستاگرام 👈https://Instagram.com/naeene_ma
🆔 @Naeene_Ma
Forwarded from عکس نگار
#چله_فرخنده_باد
هویت ایرانی، خار چشم دژخیمان ایران و فرهنگ ایرانی است.
پس؛ هویت ایرانی مان را با برگزاری جشنها و آیینها، گرامی داشتن نام بزرگان و پاسداری از تاریخ و فرهنگمان و مرزهای میهنمان زنده نگه میداریم.
❄چله بزرگه و چله کوچیکه
چله‌ی بزرگ … چله‌ی کوچک … چارچار … سده … اَهمن‌وبهمن … سیاه‌بهار … و سرماپیرزن …
پیش از این زمستان به دو بخش : چله بزرگ (چله کلان) و چله کوچک (چله خرد) تقسیم می شده است. که چله بزرگ از (اول دی ماه تا دهم بهمن ماه) وچهل روز کامل می‌باشد و چله کوچک از ( یازدهم بهمن تا پایان بهمن ماه ) و ۲۰روز کامله وبه همین دلیل چون ۲۰روزکمتر است چله کوچک نامیده شده است .
غروب آخرین روز چله بزرگ جشن سده برگزار می شده و مردم دور هم گرد می آمدند و از این جشن لذت می بردند ودر نهایت با برپایی آتش و خواندن شعر و پایکوپی بدور آتش، سده را جشن می گرفتند.
این دو برادر ( چله بزرگ وچله کوچک ) در هشت روزی که در کنار همدیگر هستند آن ۸ روز را ( چارچار) می نامند .
به چهار روز آخر چله بزرگ و چهار روز اول چله کوچک« چارچار» می گویند.
پس از چارچار نوبت به« اهمن و بهمن» پسران پیرزن (ننه سرما) می رسد که خودی نشان دهند.
۱۰روز اول اسفند را اهمن و ۱۰روز دوم اسفند را بهمن می گویند و این ۲۰روز ممکن است آنقدر بارندگی باشد که این دوبرادر به دوچله کنایه بزنند ، با توجه به شعری که قدیمی ها می خواندند:
(اهمن وبهمن ،آرد كن صدمن ،روغن بیار ده من ،هیزم بکن خرمن، عهده همه بامن)
تا اینجا ۲۰ روز از اسفند به نام اهمن وبهمن نامگذاری شده اند و می ماند ۱۰ روز آخر اسفند ماه که ۵روز اول سیاه بهار نام گرفته وشعری هم که قدیمی ها میخوانند :
سیاه بهار شب ببار و روز بکار از این شعر هم مشخص می شود در این ایام شبها بارندگی فراوان بوده و روزها کشاورزان مشغول کشت و زراعت بوده اند.
۵ روز آخر هم سرما پیرزن نام گرفته است که در این روزها آسمان گاهی ابری گاهی آفتابی ،گاهی همراه با باد و بیشتر اوقات از آسمان تگرگ می بارد که قدیمی های دل پاک، براین باور بودند که گردنبند پیرزن پاره شده و مُهره‌های آن به زمین میريزد.
شب چله زمستان هر تاریخچه‌ای که داشته باشد و با هر آداب و رسومی برگزار شود، اهمیتش در این است که شبی برای اثبات عشق به نزدیکان از کوچک و بزرگ و گرد هم آمدنی برای ابراز علاقه است.
«یلدا» برگرفته از واژه‌ای سریانی به معنای «زایش» و یا «تولد» است. در قرن ۳ میلادی، میترا پرستان این واژه را به ویژه در اشاره به شبی که الهه میترا در آن متولد شده بود، به کار گرفته و از آن استفاده می‌کردند.
نام درازترین شب سال، در فرهنگ ایران آریایی از روزگاران کهن #چله بوده و تا ابد برای این شب پایدار خواهد ماند و ایرانیان راستین این شب را به همین نام می شناسند.
#نام_چله_تاابدجاوید
#شب_چله
#فرهنگ_ایرانشهر
#نائین_ما
اینستاگرام 👈 https://Instagram.com/naeene_ma
🆔 @Naeene_Ma
هویت ایرانی، خار چشم دژخیمان ایران و فرهنگ ایرانی است.
پس؛ هویت ایرانی مان را با برگزاری جشنها و آیینها، گرامی داشتن نام بزرگان و پاسداری از تاریخ و فرهنگمان و مرزهای میهنمان زنده نگه میداریم.
❄چله بزرگه و چله کوچیکه
چله‌ی بزرگ … چله‌ی کوچک … چارچار … سده … اَهمن‌وبهمن … سیاه‌بهار … و سرماپیرزن …
پیش از این زمستان به دو بخش : چله بزرگ (چله کلان) و چله کوچک (چله خرد) تقسیم می شده است. که چله بزرگ از (اول دی ماه تا دهم بهمن ماه) وچهل روز کامل می‌باشد و چله کوچک از ( یازدهم بهمن تا پایان بهمن ماه ) و ۲۰روز کامله وبه همین دلیل چون ۲۰روزکمتر است چله کوچک نامیده شده است .
غروب آخرین روز چله بزرگ جشن سده برگزار می شده و مردم دور هم گرد می آمدند و از این جشن لذت می بردند ودر نهایت با برپایی آتش و خواندن شعر و پایکوپی بدور آتش، سده را جشن می گرفتند.
این دو برادر ( چله بزرگ وچله کوچک ) در هشت روزی که در کنار همدیگر هستند آن ۸ روز را ( چارچار) می نامند .
به چهار روز آخر چله بزرگ و چهار روز اول چله کوچک« چارچار» می گویند.
پس از چارچار نوبت به« اهمن و بهمن» پسران پیرزن (ننه سرما) می رسد که خودی نشان دهند.
۱۰روز اول اسفند را اهمن و ۱۰روز دوم اسفند را بهمن می گویند و این ۲۰روز ممکن است آنقدر بارندگی باشد که این دوبرادر به دوچله کنایه بزنند ، با توجه به شعری که قدیمی ها می خواندند:
(اهمن وبهمن ،آرد كن صدمن ،روغن بیار ده من ،هیزم بکن خرمن، عهده همه بامن)
تا اینجا ۲۰ روز از اسفند به نام اهمن وبهمن نامگذاری شده اند و می ماند ۱۰ روز آخر اسفند ماه که ۵روز اول سیاه بهار نام گرفته وشعری هم که قدیمی ها میخوانند :
سیاه بهار شب ببار و روز بکار از این شعر هم مشخص می شود در این ایام شبها بارندگی فراوان بوده و روزها کشاورزان مشغول کشت و زراعت بوده اند.
۵ روز آخر هم سرما پیرزن نام گرفته است که در این روزها آسمان گاهی ابری گاهی آفتابی ،گاهی همراه با باد و بیشتر اوقات از آسمان تگرگ می بارد که قدیمی های دل پاک، براین باور بودند که گردنبند پیرزن پاره شده و مُهره‌های آن به زمین میريزد.
شب چله زمستان هر تاریخچه‌ای که داشته باشد و با هر آداب و رسومی برگزار شود، اهمیتش در این است که شبی برای اثبات عشق به نزدیکان از کوچک و بزرگ و گرد هم آمدنی برای ابراز علاقه است.
«یلدا» برگرفته از واژه‌ای سریانی به معنای «زایش» و یا «تولد» است. در قرن ۳ میلادی، میترا پرستان این واژه را به ویژه در اشاره به شبی که الهه میترا در آن متولد شده بود، به کار گرفته و از آن استفاده می‌کردند.
نام درازترین شب سال، در فرهنگ ایران آریایی از روزگاران کهن #چله بوده و تا ابد برای این شب پایدار خواهد ماند و ایرانیان راستین این شب را به همین نام می شناسند.
#نام_چله_تاابدجاوید
#شب_چله
#فرهنگ_ایرانشهر
#نائین_ما
اینستاگرام 👈 https://Instagram.com/naeene_ma
🆔 @Naeene_Ma
