امروز شنبه #کیوان_شید
۱۵ اردیبهشت ۱۴۰۳ خورشیدی
جشن باستانی بهاربد یا میانه بهار
یکی از جشنهای فراموش‌شده و باستانی ایران، جشن میانه بهار است؛ جشن میانه بهار، از جمله جشنهای ایران باستان به شمار می‌رود و همان گونه که از نامش پیدا است، فرا رسیدن نیمه فصل بهار را جشن می‌گیرند. جشن میانه بهار با روز شیراز نیز مصادف است.
زمانی که گاه‌شماری گاهنباری یا کهن‌ترین گاه‌شماری شناخته‌شده ایرانی، روایی داشته و هنوز هم نشانه‌هایی از آن کم و بیش بر جای مانده است، آغاز و میانه‌ی هر یک از فصل‌های سال با سرور و شادمانی جشن گرفته می‌شد.
البته میانه‌ی بهار با شانزدهم اردیبهشت برابر است. اما در گذشته و حتی امروزه، پانزدهمین روز ماه دوم هر فصل به عنوان میانه‌ی هر فصل شناخته می‌شود.
جشن میانه بهار؛
فصل بهار همراه با جشنهای فراوان است که هر یک از این مناسبت‌ها، نمادی از سرسبزی و زیبایی‌های بهار به شمار می‌آید. فصلی که افراد شاهد رویش دوباره درختان و زاستار(طبیعت) بوده و از رسیدن میوه‌های بهاری خشنود می‌شدند. جشن میانه فصل بهار نیز جشنی بود که به مناسبت رسیدن روز میانی فصل بهار (اواسط اردیبهشت ماه) جشن گرفته می‌شد. از این رو در آن زمان روز 15 اردیبهشت ماه را به عنوان جشن میانه بهار نام گذاری کردند.
فلسفه برگزاری جشن میانه بهار و اهمیت این مناسبت
در ایران باستان و دورانی که به تمدن هخامنشیان باز می‌گردد، هر مناسبتی مهم شمرده می‌شد و مردم در جشنها به شکرگزاری و شادمانی می‌پرداختند. جشن میانه فصل بهار، با فروانی فرآورده های خوراکی همراه بود و پیشه هایی مانند دامداری و کشاورزی در این فصل رشد خوبی داشت. برگزاری جشنهای میانه فصل نیز به هر فصلی اختصاص داده شده بود.
امروزه از تقسیم‌بندی‌های گاهنباری جز نام آن جشنها چیز دیگری باقی نمانده است. شوربختانه جشنهای مرتبط با این تقسیم‌بندی‌ها که در گذشته رواج داشته‌اند، امروزه در بین بیشتر مردم جشن گرفته نمی‌شوند و به فراموشی سپرده شده‌اند. جشن میانه بهار نیز از جمله همین جشنهای فراموش‌شده باستانی است.
امروزه، در کمتر نواحی ایران، جشن‌هایی به‌عنوان جشن میانه بهار یا بهاربد همچنان پابرجا هستند؛ اما در کل، آیین و رسوم مربوط به بزرگداشت این جشن کهن، سال‌ها است که به فراموشی سپرده شده است. با این حال، در دوران باستان، جشن میانه بهار همانند دیگر جشنهای گاهنباری جشن گرفته می‌شد؛ مردم در این جشن، علاوه بر شادی و پایکوبی، به نیازمندان نیز رسیدگی می‌کردند و از اهمیت بسیار زیادی برای کشاورزان و دامداران برخوردار بود.
مردم در پیشین بر این رای بودند که برگزاری جشن میانه بهار و دیگر جشنهای گاهنباری، خیر و فراوانی بیشتری برای فرآورده های آن‌ها دارد. اساس و پایه هرکدام از جشنهای گاهنباری، نیکی و درستی است؛ در این جشنها، آیین اصلی، کمک به نیازمندان و نیکی به دیگران است.
#جشنهای_باستانی
#جشن_بهاربد
#میانه_بهار
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
۱۵ اردیبهشت ۱۴۰۳ خورشیدی
جشن باستانی بهاربد یا میانه بهار
یکی از جشنهای فراموش‌شده و باستانی ایران، جشن میانه بهار است؛ جشن میانه بهار، از جمله جشنهای ایران باستان به شمار می‌رود و همان گونه که از نامش پیدا است، فرا رسیدن نیمه فصل بهار را جشن می‌گیرند. جشن میانه بهار با روز شیراز نیز مصادف است.
زمانی که گاه‌شماری گاهنباری یا کهن‌ترین گاه‌شماری شناخته‌شده ایرانی، روایی داشته و هنوز هم نشانه‌هایی از آن کم و بیش بر جای مانده است، آغاز و میانه‌ی هر یک از فصل‌های سال با سرور و شادمانی جشن گرفته می‌شد.
البته میانه‌ی بهار با شانزدهم اردیبهشت برابر است. اما در گذشته و حتی امروزه، پانزدهمین روز ماه دوم هر فصل به عنوان میانه‌ی هر فصل شناخته می‌شود.
جشن میانه بهار؛
فصل بهار همراه با جشنهای فراوان است که هر یک از این مناسبت‌ها، نمادی از سرسبزی و زیبایی‌های بهار به شمار می‌آید. فصلی که افراد شاهد رویش دوباره درختان و زاستار(طبیعت) بوده و از رسیدن میوه‌های بهاری خشنود می‌شدند. جشن میانه فصل بهار نیز جشنی بود که به مناسبت رسیدن روز میانی فصل بهار (اواسط اردیبهشت ماه) جشن گرفته می‌شد. از این رو در آن زمان روز 15 اردیبهشت ماه را به عنوان جشن میانه بهار نام گذاری کردند.
فلسفه برگزاری جشن میانه بهار و اهمیت این مناسبت
در ایران باستان و دورانی که به تمدن هخامنشیان باز می‌گردد، هر مناسبتی مهم شمرده می‌شد و مردم در جشنها به شکرگزاری و شادمانی می‌پرداختند. جشن میانه فصل بهار، با فروانی فرآورده های خوراکی همراه بود و پیشه هایی مانند دامداری و کشاورزی در این فصل رشد خوبی داشت. برگزاری جشنهای میانه فصل نیز به هر فصلی اختصاص داده شده بود.
امروزه از تقسیم‌بندی‌های گاهنباری جز نام آن جشنها چیز دیگری باقی نمانده است. شوربختانه جشنهای مرتبط با این تقسیم‌بندی‌ها که در گذشته رواج داشته‌اند، امروزه در بین بیشتر مردم جشن گرفته نمی‌شوند و به فراموشی سپرده شده‌اند. جشن میانه بهار نیز از جمله همین جشنهای فراموش‌شده باستانی است.
امروزه، در کمتر نواحی ایران، جشن‌هایی به‌عنوان جشن میانه بهار یا بهاربد همچنان پابرجا هستند؛ اما در کل، آیین و رسوم مربوط به بزرگداشت این جشن کهن، سال‌ها است که به فراموشی سپرده شده است. با این حال، در دوران باستان، جشن میانه بهار همانند دیگر جشنهای گاهنباری جشن گرفته می‌شد؛ مردم در این جشن، علاوه بر شادی و پایکوبی، به نیازمندان نیز رسیدگی می‌کردند و از اهمیت بسیار زیادی برای کشاورزان و دامداران برخوردار بود.
مردم در پیشین بر این رای بودند که برگزاری جشن میانه بهار و دیگر جشنهای گاهنباری، خیر و فراوانی بیشتری برای فرآورده های آن‌ها دارد. اساس و پایه هرکدام از جشنهای گاهنباری، نیکی و درستی است؛ در این جشنها، آیین اصلی، کمک به نیازمندان و نیکی به دیگران است.
#جشنهای_باستانی
#جشن_بهاربد
#میانه_بهار
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma