🔴 حقّانیت و‌مشروعیت اخلاقی نیرومند جنبشِ زن، زندگی، آزادی
🔷 مصاحبه ایران فردا با علیرضا رجایی
▪️ به کوششِ: حسین موسوی
1️⃣ اعتراضات اخیر جامعه ایرانی را چگونه ارزیابی می کنید؟
🔺 این اعتراضات بخشی مهم و تعیین‌کننده از زنجیره جنبش‌های اجتماعی ایران است که از سال ۸۸ یا درست‌تر بگوییم از سال ۷۶ با جنبش اصلاحی آغاز شد. بوروکراتیزه شدن جنبش اصلاحات و محدود ماندن به صندوق اضمحلال‌‌یافته‌ی انتخابات رفته‌رفته مسیر خیابان را به‌سوی جنبش‌های ایران گشود؛ گشایشی که اوّلین بار با جنبش دانشجویی در ۱۸تیر۷۸ بروز پیدا کرد و در سال ۸۸ و در جریان جنبش سبز اعتلا یافت. توالی جنبش‌ها از ۸۸ بدین‌سو نشان‌می‌دهد که هیچ‌یک از احزاب و جریان‌های رسمی قادر به نمایندگی آنها نیستند. به‌طور‌کلّی ریشه این جنبش‌ها به نظام سیاسی بازمی‌گردد که امکان و توان باز تولید خود را ندارد و قدرت هژمونیک خود را نیز از دست داده و به دلیل بحران مشروعیت، در تقابل با جامعه مدنی و نظام بازتولید آن قرار گرفته‌است. به‌عبارت دیگر جامعه مدنی و دولت در دو مسیر متفاوت قرار گرفته‌اند که در غیاب احزاب و سازمان‌های سیاسی، این شکاف را جنبش‌های اجتماعی پر می‌کنند. بنابراین می‌توان‌پیش‌بینی کرد این جنبش‌ها به صورت‌ها و انگیزه‌های مختلف هم‌چنان استمرار خواهندداشت.
2️⃣ این اعتراضات دارای چه مختصات و ویژگی هایی است؟
▪️ بدنه جوان و نوجوان اعتراض‌ها، آنها را بیش‌از‌پیش ضدنظم و نهاد کرده و به‌همین‌جهت آن را به جنبش‌های شبکه‌ای که غالباً بخش‌های جوانتر جامعه در آن‌مداخله می‌کنند، نزدیک‌تر کرده‌است. جامعه‌شناس آمریکاییِ ترک‌تبار و ستون‌نویس روزنامه نیویورک‌تایمز خانم"زینب توفیکچی" مطالعه مفصّلی در زمینه این‌گونه جنبش‌ها-از جمله بهار عربی و جنبش میدان تسخیر ترکیه-انجام داده‌است. او در کتاب خود با نام "توییتر و گاز اشک‌آور؛ قدرت و شکنندگی مقاومت شبکه‌ای" معتقد است جنبش‌های شبکه‌ایِ نوین بدون این‌که به سازمان و تشکیلات ویژه‌ای متّکی باشند بسرعت امکان گسترش دارند و اعتراض‌ها و راهپیمایی‌ها را در خیابان شکل می‌دهند. بااین‌حال، همین سرعت عمل، نقطۀ ضعفشان هم هست زیرا از نهادها و‌کادرهایی که بتوانند حیات آینده جنبش را تضمین کنند، محروم هستند. نکته بعد آرمان‌های اخلاقی این‌گونه جنبش‌هاست که بخش‌های مختلف جامعه را درگیر و وادار به تعیین موضع می‌کند. این آرمان‌ها فی‌نفسه آن‌چنان‌‌نیرومند هستند که اندیشیدن به نتیجه‌بخش‌بودن یا نبودن اعتراضات را بلاموضوع می‌کند و خود عملاً به قدرتمندترین ابزار گسترشِ جنبش،مستقل از هرگونه‌نتیجه تبدیل می‌شود. تاثیرگذاری این جنبش‌ها در یک مدار و فرآیند تدریجی است که در نتیجه‌ی آن ذهنیت افراد متحوّل می‌شود و ترس آنها کاهش می‌یابد. درمجموع جنبش هایی از این دست تمایل دارند که در مقایسه با جنبش‌های گذشته، غیررسمی فعالیت کنند و رهبری سازماندهی شده نیز نداشته‌باشند.
3️⃣ چه تمایزات و تشابهاتی با اعتراضات پیشین ( 88، 96 و 98) دارد؟
🔸 این جنبش در ذیل جنبش جوانان تعریف می‌شود که محتوائاً گسست کاملی از همه ارزش‌هایی است که از دل انقلاب ۵۷ پدید آمد و خواهان نفی مطلق وضع موجود است و به آزادی هم‌چون رهاشدگی از همه‌ی آن‌چه جهان او را مسدود کرده می‌نگرد. این،گونه‌ای از آزادی سلبی است و به‌ندرت در آن از آزادیِ ایجابی یعنی چشم‌اندازِ چگونگی نظم دموکراتیکِ آینده نشانه‌ای به‌چشم می‌خورد. ازسوی دیگر برخلاف جنبش ۸۸ فاقد هر سطحی از رهبری است و نسبت به آن جنبش با صراحت بیشتری از عبور از نظم سیاسی‌ـ‌ـ‌اجتماعی موجود سخن می‌گوید و در مقایسه با جنبش‌های ۹۶ و ۹۸ عنصر اقتصادی نیز وضوح روشنی در آن ندارد. در سال ۸۸ جنبش سبز از دل حرکت اصلاحی خلق شد و بسرعت از آن عبور کرد امّا جنبش اخیر هیچ نسبتی با حرکت اصلاحی ندارد و از ابتدا بر نفی تمامیتِ حاکمیت و بی‌اعتقادی مطلق به اصلاح‌پذیر بودن آن مبتنی بود. هم‌چنین پایگاه دانشگاهی در این جنبش بسیار نیرومند است که بسیار زود گروه‌های دانش‌آموزی نیز به آن افزوده شدند.
🔸 به جهت وجه تشابه، جنبش‌های ۹۶ و ۹۸ با تفاوت‌هایی، نظیر حرکت اخیر مجموعاً خودانگیخته بودند و در نتیجه‌ی فراخوان رهبری مشخصی به وقوع نپیوستند. جنبش ۸۸ نیز گرچه رهبرانی داشت امّا آنها غالباً تایید کننده ابتکارات و اقدامات مردم بودند و خودانگیختگی در آن‌جنبش نیز دیده می‌شد. هم‌چنین تمامی این‌جنبش‌ها کم‌وبیش ناشی از بن‌بست مبارزات قانونی و ناکامی اصلاحات و بی‌اعتبارشدن صندوق انتخابات هستند....
@MostafaTajzadeh
متن کامل :
https://bit.ly/3TOE22r
#ایران_فردا
#مهسا_امینی
#علیرضا_رجایی
#زن_زندگی_آزادی
#حقانیت_و_مشروعیت
https://t.me/iranfardamag
🔷 مصاحبه ایران فردا با علیرضا رجایی
▪️ به کوششِ: حسین موسوی
1️⃣ اعتراضات اخیر جامعه ایرانی را چگونه ارزیابی می کنید؟
🔺 این اعتراضات بخشی مهم و تعیین‌کننده از زنجیره جنبش‌های اجتماعی ایران است که از سال ۸۸ یا درست‌تر بگوییم از سال ۷۶ با جنبش اصلاحی آغاز شد. بوروکراتیزه شدن جنبش اصلاحات و محدود ماندن به صندوق اضمحلال‌‌یافته‌ی انتخابات رفته‌رفته مسیر خیابان را به‌سوی جنبش‌های ایران گشود؛ گشایشی که اوّلین بار با جنبش دانشجویی در ۱۸تیر۷۸ بروز پیدا کرد و در سال ۸۸ و در جریان جنبش سبز اعتلا یافت. توالی جنبش‌ها از ۸۸ بدین‌سو نشان‌می‌دهد که هیچ‌یک از احزاب و جریان‌های رسمی قادر به نمایندگی آنها نیستند. به‌طور‌کلّی ریشه این جنبش‌ها به نظام سیاسی بازمی‌گردد که امکان و توان باز تولید خود را ندارد و قدرت هژمونیک خود را نیز از دست داده و به دلیل بحران مشروعیت، در تقابل با جامعه مدنی و نظام بازتولید آن قرار گرفته‌است. به‌عبارت دیگر جامعه مدنی و دولت در دو مسیر متفاوت قرار گرفته‌اند که در غیاب احزاب و سازمان‌های سیاسی، این شکاف را جنبش‌های اجتماعی پر می‌کنند. بنابراین می‌توان‌پیش‌بینی کرد این جنبش‌ها به صورت‌ها و انگیزه‌های مختلف هم‌چنان استمرار خواهندداشت.
2️⃣ این اعتراضات دارای چه مختصات و ویژگی هایی است؟
▪️ بدنه جوان و نوجوان اعتراض‌ها، آنها را بیش‌از‌پیش ضدنظم و نهاد کرده و به‌همین‌جهت آن را به جنبش‌های شبکه‌ای که غالباً بخش‌های جوانتر جامعه در آن‌مداخله می‌کنند، نزدیک‌تر کرده‌است. جامعه‌شناس آمریکاییِ ترک‌تبار و ستون‌نویس روزنامه نیویورک‌تایمز خانم"زینب توفیکچی" مطالعه مفصّلی در زمینه این‌گونه جنبش‌ها-از جمله بهار عربی و جنبش میدان تسخیر ترکیه-انجام داده‌است. او در کتاب خود با نام "توییتر و گاز اشک‌آور؛ قدرت و شکنندگی مقاومت شبکه‌ای" معتقد است جنبش‌های شبکه‌ایِ نوین بدون این‌که به سازمان و تشکیلات ویژه‌ای متّکی باشند بسرعت امکان گسترش دارند و اعتراض‌ها و راهپیمایی‌ها را در خیابان شکل می‌دهند. بااین‌حال، همین سرعت عمل، نقطۀ ضعفشان هم هست زیرا از نهادها و‌کادرهایی که بتوانند حیات آینده جنبش را تضمین کنند، محروم هستند. نکته بعد آرمان‌های اخلاقی این‌گونه جنبش‌هاست که بخش‌های مختلف جامعه را درگیر و وادار به تعیین موضع می‌کند. این آرمان‌ها فی‌نفسه آن‌چنان‌‌نیرومند هستند که اندیشیدن به نتیجه‌بخش‌بودن یا نبودن اعتراضات را بلاموضوع می‌کند و خود عملاً به قدرتمندترین ابزار گسترشِ جنبش،مستقل از هرگونه‌نتیجه تبدیل می‌شود. تاثیرگذاری این جنبش‌ها در یک مدار و فرآیند تدریجی است که در نتیجه‌ی آن ذهنیت افراد متحوّل می‌شود و ترس آنها کاهش می‌یابد. درمجموع جنبش هایی از این دست تمایل دارند که در مقایسه با جنبش‌های گذشته، غیررسمی فعالیت کنند و رهبری سازماندهی شده نیز نداشته‌باشند.
3️⃣ چه تمایزات و تشابهاتی با اعتراضات پیشین ( 88، 96 و 98) دارد؟
🔸 این جنبش در ذیل جنبش جوانان تعریف می‌شود که محتوائاً گسست کاملی از همه ارزش‌هایی است که از دل انقلاب ۵۷ پدید آمد و خواهان نفی مطلق وضع موجود است و به آزادی هم‌چون رهاشدگی از همه‌ی آن‌چه جهان او را مسدود کرده می‌نگرد. این،گونه‌ای از آزادی سلبی است و به‌ندرت در آن از آزادیِ ایجابی یعنی چشم‌اندازِ چگونگی نظم دموکراتیکِ آینده نشانه‌ای به‌چشم می‌خورد. ازسوی دیگر برخلاف جنبش ۸۸ فاقد هر سطحی از رهبری است و نسبت به آن جنبش با صراحت بیشتری از عبور از نظم سیاسی‌ـ‌ـ‌اجتماعی موجود سخن می‌گوید و در مقایسه با جنبش‌های ۹۶ و ۹۸ عنصر اقتصادی نیز وضوح روشنی در آن ندارد. در سال ۸۸ جنبش سبز از دل حرکت اصلاحی خلق شد و بسرعت از آن عبور کرد امّا جنبش اخیر هیچ نسبتی با حرکت اصلاحی ندارد و از ابتدا بر نفی تمامیتِ حاکمیت و بی‌اعتقادی مطلق به اصلاح‌پذیر بودن آن مبتنی بود. هم‌چنین پایگاه دانشگاهی در این جنبش بسیار نیرومند است که بسیار زود گروه‌های دانش‌آموزی نیز به آن افزوده شدند.
🔸 به جهت وجه تشابه، جنبش‌های ۹۶ و ۹۸ با تفاوت‌هایی، نظیر حرکت اخیر مجموعاً خودانگیخته بودند و در نتیجه‌ی فراخوان رهبری مشخصی به وقوع نپیوستند. جنبش ۸۸ نیز گرچه رهبرانی داشت امّا آنها غالباً تایید کننده ابتکارات و اقدامات مردم بودند و خودانگیختگی در آن‌جنبش نیز دیده می‌شد. هم‌چنین تمامی این‌جنبش‌ها کم‌وبیش ناشی از بن‌بست مبارزات قانونی و ناکامی اصلاحات و بی‌اعتبارشدن صندوق انتخابات هستند....
@MostafaTajzadeh
متن کامل :
https://bit.ly/3TOE22r
#ایران_فردا
#مهسا_امینی
#علیرضا_رجایی
#زن_زندگی_آزادی
#حقانیت_و_مشروعیت
https://t.me/iranfardamag
Telegraph
🔴 حقّانیت و‌مشروعیت اخلاقی نیرومند جنبشِ زن، زندگی، آزادی
▪️ به کوششِ: حسین موسوی @iranfardamag 1️⃣ اعتراضات اخیر جامعه ایرانی را چگونه ارزیابی می کنید؟ 🔺 این اعتراضات بخشی مهم و تعیین‌کننده از زنجیره جنبش‌های اجتماعی ایران است که از سال ۸۸ یا درست‌تر بگوییم از سال ۷۶ با جنبش اصلاحی آغاز شد. بوروکراتیزه…