تحلیل ترکیبی اعتراضات
بیشتر تحلیل و تفسیرهای اعتراضات جاری علیه جمهوری اسلامی، نهادی-سازمانی (مانند تفسیر دولت، سپاه، صدا و سیما و...)، فردی-تخصصی و یا حزبی است. این يادداشت کوشش بر آن است که تحلیلی ترکیبی از اعتراضات ارائه دهد. اهمیت این شیوه نگرش به رغم کلی بودن، به دلیل فراگیری و همه جانبه نگری اش، واقعنگرتر و تکیه پذیرتر است.
۱- بستر مناسب
حتی اگر روایت دولت و حکومت در باره پشتیبانی و رهبری بیگانگان از اعتراضات درست فرض شود، به هیچ روی نمی توان منکر مناسب بودن زمینه و بستر مناسب درونی آن شد؛
۲- استقرار جبری خیابانی
تعطیلی بیشتر مامن ها برای ابراز مخالفت با طرح و برنامه های دولت و حکومت، ناگزیر منجر به کشیده شدن معترصین به خیابان ها شده است. نبود بستر و پایگاه حزبی، بسته بودن پایگاه گسترده مساجد به روی معترضین( برخلاف سال های ۵۶-۵۷) و پر خطر بودن میدان های دیگر، دلیل تمرکز میدانی- عینی اعتراضات در کوی و برزن شده است؛
۳- عدم دیالوگ
بی اعتمادی فی مابین دولت- حکومت و معترضین و نداشتن رهبری مشخص معترضین، موجبات بسته شدن کانال های ارتباطی و ناگزیر نبود دیالوگ بین هر دو بازیگر اصلی میدانی(حکومت-معترضین) شده است؛
۴- فضای رسانه ای
پر رنگترین جلوه بی اعتمادی میان دولت- حکومت و معترضین، ناشی از بی اطمینانی نزدیک به مطلق معترضین به رسانه های حکومتی و ملی است. برعکس فیلترینگ گسترده و کندسازی نزدیک به قطع کامل نت و کاستن از پهنای باند، نشانه بی اعتمادی متقابل حکومت به معترضین در جهت سو استفاده از فضای مجازی در جهت تضعیف اقتدارش می باشد؛
۵- گستره دشمنی
جمهوری اسلامی در فضای خارج نزدیک خود با دشمنی جمهوری آذربایجان و به واسطه آن ترکیه، عربستان سعودی و بحرین و به اغلب احتمال امارات متحده، امارت اسلامی افغانستان مواجه است. در فضای جهانی نیز در حال پیکار، رقابت و گونه ای رویارویی و مخالفت امریکا- اروپا(ناتو) و متحدانش روبرو است. این دولت ها هم سرمایه دارند و هم رسانه. بنابراین طبیعی و متطقی است که در گرماگرم چنین رقابتی در پی هدف قراردادن مخاطبین ایرانی، به ويژه اعتراضگران و تهییج آنان باشند. در واقع خلا ناشی از سخت بودن دسترسی به اخبار، آمار و اطلاعات، بستر ممتازی برای رسانه های دولت های دشمن و رقیب را بین معترضین پهن کرده است؛
۶- تاثیر چهار میدان
هم چنین جمهوری اسلامی در پنج میدان اوکراین، جمهوری آذربایجان، اسرائیل(اشغالگر )، مساله هسته ای و خلیج فارس(عربستان، امارات، بحرین) و افغانستان، البته با درجات متفاوت، دارای تنش و مناقشه نیمه فعال است. طبیعی است که در این میان رقبا در تضعیف یکپارچگی ملی ایرانیان بیکار نخواهند نشست و هزینه کرد در باره کمترین دریغی ندارند؛
۷-تعهد به عدم تغییر
در این میان، تعهد به ثبوت نگرش ها و استراتژی حکومت، اعلام شده توسط دستگاه حکمرانی و مدیران ارشد و مسئول ، تضمین کننده استمرار مخالفت ها، از جمله اعتراضات در جریان است. حکومت حتی حاضر به آزمودن تاثیرات تغییرات کوچک رسمی نیست. محکم و پابرجا بر طرح ها، برنامه ها و استراتژی های خود درست پندار ایستاده و حاضر به کمترین درنگی در بازبینی گونه حکمرانی نیست. سهل است که بنیاد اعتراضات را تمام و کمال به توطئه و برنامه ریزی بیگانگان نسبت می دهد.
با چنین ترکیب درهم جوش و در هم تنیده ای از بنیادهای اعتراضات، پیش بینی آینده اش مشکل نخواهد بود. حتی رخدادهای خرد ملی مانند رویدادهای خاص ورزشی، ممکن است موجبات توانمندتر شدن جبهه کوچک و پراکنده خیابانی شود. یا برعکس، آرامشی نه چندان بزرگ در فضای نزدیک پیرامونی ناشی از تفاهم جمهوری‌اسلامی و دولت های همسایه، موجبات فروکش کردن موقت جبهه اعتراض گردد، ولی به هر روی تا عوامل بنیادین تنش درونی- برونی باقی است و حکومت تمرکزی برای انطباق ایران با جهان دگرگون شونده ندارد، اعتراضات دغدغه اصلی و مستمر حکمرانان و مردم باقی خواهد ماند.
#یدالله_کریمی_پور
#تحلیل_ترکیبی
#آینده_اعتراضات
# بنیاد_اعتراضات
@karimipour_k @MostafaTajzadeh
بیشتر تحلیل و تفسیرهای اعتراضات جاری علیه جمهوری اسلامی، نهادی-سازمانی (مانند تفسیر دولت، سپاه، صدا و سیما و...)، فردی-تخصصی و یا حزبی است. این يادداشت کوشش بر آن است که تحلیلی ترکیبی از اعتراضات ارائه دهد. اهمیت این شیوه نگرش به رغم کلی بودن، به دلیل فراگیری و همه جانبه نگری اش، واقعنگرتر و تکیه پذیرتر است.
۱- بستر مناسب
حتی اگر روایت دولت و حکومت در باره پشتیبانی و رهبری بیگانگان از اعتراضات درست فرض شود، به هیچ روی نمی توان منکر مناسب بودن زمینه و بستر مناسب درونی آن شد؛
۲- استقرار جبری خیابانی
تعطیلی بیشتر مامن ها برای ابراز مخالفت با طرح و برنامه های دولت و حکومت، ناگزیر منجر به کشیده شدن معترصین به خیابان ها شده است. نبود بستر و پایگاه حزبی، بسته بودن پایگاه گسترده مساجد به روی معترضین( برخلاف سال های ۵۶-۵۷) و پر خطر بودن میدان های دیگر، دلیل تمرکز میدانی- عینی اعتراضات در کوی و برزن شده است؛
۳- عدم دیالوگ
بی اعتمادی فی مابین دولت- حکومت و معترضین و نداشتن رهبری مشخص معترضین، موجبات بسته شدن کانال های ارتباطی و ناگزیر نبود دیالوگ بین هر دو بازیگر اصلی میدانی(حکومت-معترضین) شده است؛
۴- فضای رسانه ای
پر رنگترین جلوه بی اعتمادی میان دولت- حکومت و معترضین، ناشی از بی اطمینانی نزدیک به مطلق معترضین به رسانه های حکومتی و ملی است. برعکس فیلترینگ گسترده و کندسازی نزدیک به قطع کامل نت و کاستن از پهنای باند، نشانه بی اعتمادی متقابل حکومت به معترضین در جهت سو استفاده از فضای مجازی در جهت تضعیف اقتدارش می باشد؛
۵- گستره دشمنی
جمهوری اسلامی در فضای خارج نزدیک خود با دشمنی جمهوری آذربایجان و به واسطه آن ترکیه، عربستان سعودی و بحرین و به اغلب احتمال امارات متحده، امارت اسلامی افغانستان مواجه است. در فضای جهانی نیز در حال پیکار، رقابت و گونه ای رویارویی و مخالفت امریکا- اروپا(ناتو) و متحدانش روبرو است. این دولت ها هم سرمایه دارند و هم رسانه. بنابراین طبیعی و متطقی است که در گرماگرم چنین رقابتی در پی هدف قراردادن مخاطبین ایرانی، به ويژه اعتراضگران و تهییج آنان باشند. در واقع خلا ناشی از سخت بودن دسترسی به اخبار، آمار و اطلاعات، بستر ممتازی برای رسانه های دولت های دشمن و رقیب را بین معترضین پهن کرده است؛
۶- تاثیر چهار میدان
هم چنین جمهوری اسلامی در پنج میدان اوکراین، جمهوری آذربایجان، اسرائیل(اشغالگر )، مساله هسته ای و خلیج فارس(عربستان، امارات، بحرین) و افغانستان، البته با درجات متفاوت، دارای تنش و مناقشه نیمه فعال است. طبیعی است که در این میان رقبا در تضعیف یکپارچگی ملی ایرانیان بیکار نخواهند نشست و هزینه کرد در باره کمترین دریغی ندارند؛
۷-تعهد به عدم تغییر
در این میان، تعهد به ثبوت نگرش ها و استراتژی حکومت، اعلام شده توسط دستگاه حکمرانی و مدیران ارشد و مسئول ، تضمین کننده استمرار مخالفت ها، از جمله اعتراضات در جریان است. حکومت حتی حاضر به آزمودن تاثیرات تغییرات کوچک رسمی نیست. محکم و پابرجا بر طرح ها، برنامه ها و استراتژی های خود درست پندار ایستاده و حاضر به کمترین درنگی در بازبینی گونه حکمرانی نیست. سهل است که بنیاد اعتراضات را تمام و کمال به توطئه و برنامه ریزی بیگانگان نسبت می دهد.
با چنین ترکیب درهم جوش و در هم تنیده ای از بنیادهای اعتراضات، پیش بینی آینده اش مشکل نخواهد بود. حتی رخدادهای خرد ملی مانند رویدادهای خاص ورزشی، ممکن است موجبات توانمندتر شدن جبهه کوچک و پراکنده خیابانی شود. یا برعکس، آرامشی نه چندان بزرگ در فضای نزدیک پیرامونی ناشی از تفاهم جمهوری‌اسلامی و دولت های همسایه، موجبات فروکش کردن موقت جبهه اعتراض گردد، ولی به هر روی تا عوامل بنیادین تنش درونی- برونی باقی است و حکومت تمرکزی برای انطباق ایران با جهان دگرگون شونده ندارد، اعتراضات دغدغه اصلی و مستمر حکمرانان و مردم باقی خواهد ماند.
#یدالله_کریمی_پور
#تحلیل_ترکیبی
#آینده_اعتراضات
# بنیاد_اعتراضات
@karimipour_k @MostafaTajzadeh