📝📝📝کافه_تاریخ
#رشتو

✅امروز چند ساعتی توی هوای #افغانستان نفس کشیدم، توی #کافه_تاریخ. عجیب به نظر میاد ولی واقعاً بهم خوش گذشت. در آن چند ساعت ایرانی‌ها میزبان افغان‌ها نبودند، آنها میزبان ما بودند. با چای خوشمزه‌شون که چای سبز و نعنا بود و شیرینی‌ ازمون پذیرایی کردند.

✅میزبان‌هامون خوشرو و مهربون بودند ما رو دوست داشتند، لبخند به لب داشتند و اینکه یک جمع از آنها رو میدیدم که توی یه تیکه از ایران، علی رغم آن همه سیاهی که در #افغانستان در جریانه، کنار هم لذت میبرند باعث خوشحالی بود. الان میفهمم؛ همین باعث شده بود بهم خوش بگذره، دیدن آرامش آنها.

✅توی عکسها لباس‌های رنگارنگشون رو می‌بینید. میگفتند که #طالبان میخواد بساط این رنگی پوشیدن رو جمع کنه و زنان رو مجبور کنه که همه #چادری (#برقع) سر کنند. و صدالبته ناراحت کننده بود که میگفتند این ادعای #طالبان که دختران میتوانند مدرسه بروند، دروغه.

✅میگفتند که حتماً باید افغانستان رو ببینم که عاشقش میشم، که آنجا طبیعت زیبایی داره، و پر از اماکن تاریخیه مثل #بومیان که پر از مجسمه‌های #بودا ست و #طالبان با سرعت هر چه تمام تر داره سعی میکنه آنها و هر گونه تاریخی رو پاک کنه.

✅#مهتاب_ساحل، شاعر افغان، وسط یکی از اشعارش هم خودش رو گریه انداخت هم ما رو. خب واقعیت اینه که ما دو تا کشورهایی بودیم که همیشه با هم خندیدیم و با هم گریه کردیم.

✅میز غذا هم خیلی جذاب بود. مدل‌های مختلف #بولانی که میشه گفت همون سنبوسه بودند و #منتو که مزه بهشت میداد و با یه سس قرمز تند و کشک سرو میشد. انگار یه غذای معروف دیگه هم دارند به اسم #قابلی_پلو که از شانس امروز نیورده بودند اما خب میتونم بعدا برم #خانه_کابل بخورم.

📌پ.ن: اگه دوست داشتین برید، این ایونت فردا هم از ساعت 5 عصر تا 10 شب، تو #کافه_تاریخ برقراره. مرسی از #کافه_تاریخ

https://twitter.com/FAliakbarian/status/1440773039751237639?s=09
@MostafaTajzadeh

‍ ✍🏼مهزاد الیاسی

✅درست مثل حکومت ایران که سالها تلاش کرد لباس های محلی و متنوع زنان ایران را به یونیفرم متحدالشکل چادر مشکی و مانتو تغییر دهد (که متاسفانه در این کار هم تا حد زیادی موفق بود)، به نظر می رسد حکومت امارت اسلامی متمایل است زنان افغانستان برقع یا چادری بپوشند و خود را کاملا بپوشانند. تالبان این موضع را هنوز به شکل رسمی اعلام نکرده اما زنی شصت هفتاد ساله در #پنجشیر به من گفت که یکی از نیروهای تالبان به او که با لباس محلی پنجشیری در جاده می رفته تشر زده که چادری (برقع) بپوشد.

✅لباس زنان پنجشیری (پیراهن بلند و شال بزرگ چیزی مثل لباس زنان کرد در ایران یکی از دهها پوشش متنوعی ست که من در افغانستان دیده ام و این اشتباه است اگر تصور کنیم #برقع یا #چادری، لباس اغلب زنان افغانستان است.
تالبان، مانند بسیاری از نظامهای بنیادگرا، حوزهی عمومی را عرصه ی حضور مردان می داند. گویی زنان تنها در صورتی امکان حضور در مکان های عمومی دارند که بدون صورت باشند. در آن همایش معروف چند هفته پیش دانشگاه کابل، زنانی که با چادر مشکی و صورت های پوشیده از موضع مطلوب امارت اسلامی حرف می زدند نشان دادند که دوباره بدن و حضور زنان، مانیفست مناسبات قدرتی ست که حضور خود را در وهله ی اول با تحمیل نوع پوشش مطلوب خود اعلام می کنند. انگار زنان در حکم تابلوی اعلانات سیستم های مختلف هستند و هر سیستم جدید، اگهی جدیدی روی این تابلو نصب می کند.

✅اما از آن طرف، #لیلا ابولقد، انسان شناس آمریکایی - فلسطینی، به تبعیت از انسان شناس دیگری به نام #هانا پاپانک، برقع را یک "خانه یا حریم قابل حمل" می خواند که به زنان آزادی عمل زیادی در محیط های عمومی می دهد و در فرهنگ عمومی جامعه ی افغانستان، کارکرد بیشتری دارد. در این مدت هم با روبنده در #افغانستان بوده ام و هم برقع پوشیدم تا ببینم زنان از زیر برقع جهان را چطور می بینند. در این مورد بیشتر خواهم نوشت...
#afghanistan
روایت زنان افغانستان
@MostafaTajzadeh