📝📝📝۱۰ نکته در مورد جنبه‌های اجتماعی اعتراضات اخیر
✍🏼حسین قاضیان
✅ بر مبنای تعداد بسیار زیادی از ویدئوهایی که تاکنون از اعتراضات مردم در شهرهای مختلف دیده‌ام، چند نکته را می‌شود در باره‌ی اعتراضات کنونی گفت:
۱- اعتراضات از لحاظ جغرافیایی گسترده است و شهرهای بسیاری را در بر گرفته است. از این نظر، مثلا در مقایسه با جنبش سبز یا اعتراضات دانشجویی ۷۸ یا حتی شورش‌های شهری دهه‌ی ۷۰ گستره‌ی جغرافیایی بیشتری را شاهدیم.
۲- در مقایسه‌ی حجم جمعیت معترضان در تهران و شهرهای بزرگ با حجم معترضان در جنبش سبز می‌توان گفت تعداد معترضان در شهرهای مختلف (غیر از مورد زنجان) نسبت به جمعیت شهرها زیاد نیست.
۳- کم بودن تعداد معترضان ناشی از رضایت کسانی نیست که در اعتراضات شرکت نمی‌کنند. تعداد ناراضیان در ایران بسی بیشتر از تعداد معترضانی است که در خیابان‌ها هستند.
۴- غیبت ناراضیان ناشی از دو نوع هراس است: اول، هراس از سرکوب فعلی و تنبیهات بعدی رژیم؛ دوم، هراس از فرجام نامعلوم اعتراضات با توجه به تجربیات منطقه‌ای.
۵- بر خلافت آن چه اغلب گفته می‌شود، این تهیدستان شهری نیستند که «هسته‌ی اولیه» و «موتور محرک» و پیش‌برنده‌ی اعتراضات را شکیل می‌دهند، بلکه عمدتا اعضای طبقه متوسط به نظر می‌رسند که ممکن است تهیدستان شهری نیز در مواردی با آن‌ها همراهی کنند.
۶- دلیل این امر را می توان در دو واقعیت دید: اول، آن نقاط جغرافیایی که محروم‌تر هستند (مثلاً خراسان جنوبی، شمالی، ایلام، کهکیلویه و …) کمتر درگیر این اعتراضات شده‌اند؛ دوم، اعتراضات نه در حاشیه‌های مسکونی تهدیستان که در مرکز شهرها رخ می‌دهد.
۷- تهیدستان شهری (ازجمله دو دهک پایین درآمدی و نیز ۸۰۰ هزار خانواری که در «فقر شدید» به سر می‌برند) اساساً از آن نوع عاملیت اجتماعی برخوردار نیستند که بتوانند «هسته‌ی اولیه» و «موتور محرک» و پیش‌برنده‌ی اعتراضات اجتماعی باشند. شورشگری آنان خصلتی واکنشی و موضعی دارد.
۸- مصرف فرهنگی تهدیستان شهری (از داشتن موبایل و حضور در شبکه‌های اجتماعی گرفته تا با خبر بودن از اوضاع و احوال و تعبیر و تفسیرهای سیاسی) در اندازه و نوعی نیست که به آنان امکان بدهد «هسته‌ی اولیه» و «موتور محرک» و پیش‌برنده‌ی اعتراضات اجتماعی باشند.
۹- تا حال حاضر، حضور زنان در این اعتراضات کمتر از جنبش سبز مشاهده می‌شود. شاید به این دلیل که بسیاری از اعتراضات (بویژه به خاطر کوتاهی ساعات روز) در ساعات تاریکی صورت می‌گیرد و احتمالاً خانواده‌ها مانع از حضور زنان و دختران در اعتراضات می‌شوند یا خود آنان از این نظر نگران هستند.
۱۰- چنان که انتظار می‌رود جوانان هسته‌ی اصلی این اعتراضات هستند، مثل هر نوع اعتراض مرسوم شهری در بسیاری از نقاط جهان.
این‌ها فقط جنبه‌هایی از صورت مساله بر مبنای مشاهدات است و برای نظم دادن به این مشاهدات نه بیشتر. در باره‌ی علت‌ها و پیامدهای اعتراضات باید جداگانه سخن گفت.
* در همین زمینه، امروز در برنامه‌ی چشم‌انداز تلویزیون ایران اینترنشنال بحثی داشتیم که می‌توانید در فایل‌های زیر ببینید یا بشنوید.
#ایران_اینترنشنال #تظاهرات_سراسرى #خشم_ایران #اعتراض #فقر #طبقه_متوسط #جنبش_سبز #شورش #شورش_شهری #جنبش_اجتماعی
@hghazian
@MostafaTajzadeh
https://www.youtube.com/watch?v=OqIynQNUBT4&feature=youtu.be
✍🏼حسین قاضیان
✅ بر مبنای تعداد بسیار زیادی از ویدئوهایی که تاکنون از اعتراضات مردم در شهرهای مختلف دیده‌ام، چند نکته را می‌شود در باره‌ی اعتراضات کنونی گفت:
۱- اعتراضات از لحاظ جغرافیایی گسترده است و شهرهای بسیاری را در بر گرفته است. از این نظر، مثلا در مقایسه با جنبش سبز یا اعتراضات دانشجویی ۷۸ یا حتی شورش‌های شهری دهه‌ی ۷۰ گستره‌ی جغرافیایی بیشتری را شاهدیم.
۲- در مقایسه‌ی حجم جمعیت معترضان در تهران و شهرهای بزرگ با حجم معترضان در جنبش سبز می‌توان گفت تعداد معترضان در شهرهای مختلف (غیر از مورد زنجان) نسبت به جمعیت شهرها زیاد نیست.
۳- کم بودن تعداد معترضان ناشی از رضایت کسانی نیست که در اعتراضات شرکت نمی‌کنند. تعداد ناراضیان در ایران بسی بیشتر از تعداد معترضانی است که در خیابان‌ها هستند.
۴- غیبت ناراضیان ناشی از دو نوع هراس است: اول، هراس از سرکوب فعلی و تنبیهات بعدی رژیم؛ دوم، هراس از فرجام نامعلوم اعتراضات با توجه به تجربیات منطقه‌ای.
۵- بر خلافت آن چه اغلب گفته می‌شود، این تهیدستان شهری نیستند که «هسته‌ی اولیه» و «موتور محرک» و پیش‌برنده‌ی اعتراضات را شکیل می‌دهند، بلکه عمدتا اعضای طبقه متوسط به نظر می‌رسند که ممکن است تهیدستان شهری نیز در مواردی با آن‌ها همراهی کنند.
۶- دلیل این امر را می توان در دو واقعیت دید: اول، آن نقاط جغرافیایی که محروم‌تر هستند (مثلاً خراسان جنوبی، شمالی، ایلام، کهکیلویه و …) کمتر درگیر این اعتراضات شده‌اند؛ دوم، اعتراضات نه در حاشیه‌های مسکونی تهدیستان که در مرکز شهرها رخ می‌دهد.
۷- تهیدستان شهری (ازجمله دو دهک پایین درآمدی و نیز ۸۰۰ هزار خانواری که در «فقر شدید» به سر می‌برند) اساساً از آن نوع عاملیت اجتماعی برخوردار نیستند که بتوانند «هسته‌ی اولیه» و «موتور محرک» و پیش‌برنده‌ی اعتراضات اجتماعی باشند. شورشگری آنان خصلتی واکنشی و موضعی دارد.
۸- مصرف فرهنگی تهدیستان شهری (از داشتن موبایل و حضور در شبکه‌های اجتماعی گرفته تا با خبر بودن از اوضاع و احوال و تعبیر و تفسیرهای سیاسی) در اندازه و نوعی نیست که به آنان امکان بدهد «هسته‌ی اولیه» و «موتور محرک» و پیش‌برنده‌ی اعتراضات اجتماعی باشند.
۹- تا حال حاضر، حضور زنان در این اعتراضات کمتر از جنبش سبز مشاهده می‌شود. شاید به این دلیل که بسیاری از اعتراضات (بویژه به خاطر کوتاهی ساعات روز) در ساعات تاریکی صورت می‌گیرد و احتمالاً خانواده‌ها مانع از حضور زنان و دختران در اعتراضات می‌شوند یا خود آنان از این نظر نگران هستند.
۱۰- چنان که انتظار می‌رود جوانان هسته‌ی اصلی این اعتراضات هستند، مثل هر نوع اعتراض مرسوم شهری در بسیاری از نقاط جهان.
این‌ها فقط جنبه‌هایی از صورت مساله بر مبنای مشاهدات است و برای نظم دادن به این مشاهدات نه بیشتر. در باره‌ی علت‌ها و پیامدهای اعتراضات باید جداگانه سخن گفت.
* در همین زمینه، امروز در برنامه‌ی چشم‌انداز تلویزیون ایران اینترنشنال بحثی داشتیم که می‌توانید در فایل‌های زیر ببینید یا بشنوید.
#ایران_اینترنشنال #تظاهرات_سراسرى #خشم_ایران #اعتراض #فقر #طبقه_متوسط #جنبش_سبز #شورش #شورش_شهری #جنبش_اجتماعی
@hghazian
@MostafaTajzadeh
https://www.youtube.com/watch?v=OqIynQNUBT4&feature=youtu.be
YouTube
جنبه‌های اجتماعی اعتراضات اخیر