Forwarded from مشق نو
📝📝📝 چگونه نوروز باستانی و سال نو را تبریک بگوییم؟
🔻🔻🔻یادداشتی از سیدعلی محمودی در آغاز سال ۱۴۰۰ خورشیدی منتشر شده در وب‌سایت #مشق_نو
🖊هرساله و همواره به استقبال بهار طبیعت، نوروز باستانی و سال نو می‌رویم و این میراث گران‌سنگِ هزاران سالۀ مادران و پدران آریایی خویش را گرامی می‌داریم. آنان با امید و شادی گام در سال جدید می‌نهادند و زندگی، نوشوندگی و خُرَّمی را در متن آئین‌هایی همچون لباس نو پوشیدن، دید و بازدید، دوستی، مهرورزی و«هفت سین» می‌سرودند.
🖊سالی که پشت سر نهادیم با دردها، تنگناها، محنت‌ها و از دست داده جان هزاران ایرانی هم وطن در جای جای این مرز و بوم همراه بود که در اوج آن‌ها، قربانیان ویروس کوید-۱۹ قرارداشته و دارند. از تمامیِ حوادث روزگار نمی‌توان پیشگیری کرد، اما آنگاه که این حوادث رخ می‌دهند، می‌توان از گستره و ارتفاع آسیب‌های آن‌ها کاست.
🖊این کار شدنی است، درصورتی که مدیران کشور، دانش‌آموخته، باتجربه، صادق، مدیر، با کفایت و پاسخگو باشند، «حواله به تقدیر» نکنند و «به جِّد و جَهد» بکوشند. اما مهم‌تر از همۀ این‌ها، یک اصل قرار دارد که عبارت است از حرمت‌نهادن به حق حیات و دیگر حقوق ذاتیِ شهروندان؛ یعنی درک این موضوع که ما با اشرفِ مخلوقات، با انسان روبرو هستیم، با انسانی روبرو هستیم که «غایت فی نفسه» است و دارای کرامت و حقوق ذاتی، و نه با گَلّۀ رَمه‌ها.
🖊حاکمیت در سال ۱۴۰۰ در معرض آزمونی دیگر قرار دارد تا در برابر چشمان باز مردم، بار دیگر نشان دهد که چه نگاه و موضعی در قبال آزادی، برابری، قانون، دادرسی عادلانه، حقوق بشر، دموکراسی، پاسخگویی، شفافیت و مبارزه با فساد دارد. لازم است از تجربۀ سال ۱۳۹۹ این درس آموخته شود که سلامت و حق زندگی مردم را نمی‌توان و نباید با هدف‌ها و غرض‌های سیاسی آلود. جان مردم نمی‌تواند و نباید ابزار دست سیاست‌های ماجراجویانه، قانون‌ستیزانه و بی‌حاصل قرار گیرد.
🖊ما نوروز را ارج می‌نهیم و سال نو را به یکدیگر تبریک می‌گوییم، اما به‌جای آرزوهای دور و دراز در آستانۀ سال نو، به انگیزۀ انسانی، احساس مسئولیت اجتماعی و سیاسی، عملکرد قانونی و اخلاقی، صلح‌طلبی و گفت‌وگو نیاز داریم. ما خواهان تغییرات و اصلاحات بنیادین در ایران، از رهگذر کنشگری‌های مدنی و خشونت‌پرهیز در عرصۀ عمومی کشور هستیم.
🖊در این صورت است که حق داریم سال نو را از سویدای جان به یکدیگر تبریک بگوییم، وگرنه آنچه بر ورق کاغذ و صفحۀ رایانه نقش می‌کنیم، بازی با کلمات است که شوربختانه «طبق معمول سنواتی»، به عادتی مألوف و فرصت‌سوز تبدیل شده است. نوروز از راه نرسیده، درمی‌گذرد و باز روز از نو، روزی از نو:
گوهرِ مخزن اسرار همان است که بود
حُقّۀ مِهر بدان مُهر و نشان است که بود
حافظا بازنما قِصّۀ خوبابۀ چشم
که براین چشمه همان آبِ روان است که بود.
پایان
#سیدعلی_محمودی #سال۱۴۰۰
🔸 نشانی تلگرام «مشق نو»:
t.me/mashghenowofficial
🔸 نشانی وب‌سایت «مشق نو»:
http://mashghenow.com
🔻🔻🔻یادداشتی از سیدعلی محمودی در آغاز سال ۱۴۰۰ خورشیدی منتشر شده در وب‌سایت #مشق_نو
🖊هرساله و همواره به استقبال بهار طبیعت، نوروز باستانی و سال نو می‌رویم و این میراث گران‌سنگِ هزاران سالۀ مادران و پدران آریایی خویش را گرامی می‌داریم. آنان با امید و شادی گام در سال جدید می‌نهادند و زندگی، نوشوندگی و خُرَّمی را در متن آئین‌هایی همچون لباس نو پوشیدن، دید و بازدید، دوستی، مهرورزی و«هفت سین» می‌سرودند.
🖊سالی که پشت سر نهادیم با دردها، تنگناها، محنت‌ها و از دست داده جان هزاران ایرانی هم وطن در جای جای این مرز و بوم همراه بود که در اوج آن‌ها، قربانیان ویروس کوید-۱۹ قرارداشته و دارند. از تمامیِ حوادث روزگار نمی‌توان پیشگیری کرد، اما آنگاه که این حوادث رخ می‌دهند، می‌توان از گستره و ارتفاع آسیب‌های آن‌ها کاست.
🖊این کار شدنی است، درصورتی که مدیران کشور، دانش‌آموخته، باتجربه، صادق، مدیر، با کفایت و پاسخگو باشند، «حواله به تقدیر» نکنند و «به جِّد و جَهد» بکوشند. اما مهم‌تر از همۀ این‌ها، یک اصل قرار دارد که عبارت است از حرمت‌نهادن به حق حیات و دیگر حقوق ذاتیِ شهروندان؛ یعنی درک این موضوع که ما با اشرفِ مخلوقات، با انسان روبرو هستیم، با انسانی روبرو هستیم که «غایت فی نفسه» است و دارای کرامت و حقوق ذاتی، و نه با گَلّۀ رَمه‌ها.
🖊حاکمیت در سال ۱۴۰۰ در معرض آزمونی دیگر قرار دارد تا در برابر چشمان باز مردم، بار دیگر نشان دهد که چه نگاه و موضعی در قبال آزادی، برابری، قانون، دادرسی عادلانه، حقوق بشر، دموکراسی، پاسخگویی، شفافیت و مبارزه با فساد دارد. لازم است از تجربۀ سال ۱۳۹۹ این درس آموخته شود که سلامت و حق زندگی مردم را نمی‌توان و نباید با هدف‌ها و غرض‌های سیاسی آلود. جان مردم نمی‌تواند و نباید ابزار دست سیاست‌های ماجراجویانه، قانون‌ستیزانه و بی‌حاصل قرار گیرد.
🖊ما نوروز را ارج می‌نهیم و سال نو را به یکدیگر تبریک می‌گوییم، اما به‌جای آرزوهای دور و دراز در آستانۀ سال نو، به انگیزۀ انسانی، احساس مسئولیت اجتماعی و سیاسی، عملکرد قانونی و اخلاقی، صلح‌طلبی و گفت‌وگو نیاز داریم. ما خواهان تغییرات و اصلاحات بنیادین در ایران، از رهگذر کنشگری‌های مدنی و خشونت‌پرهیز در عرصۀ عمومی کشور هستیم.
🖊در این صورت است که حق داریم سال نو را از سویدای جان به یکدیگر تبریک بگوییم، وگرنه آنچه بر ورق کاغذ و صفحۀ رایانه نقش می‌کنیم، بازی با کلمات است که شوربختانه «طبق معمول سنواتی»، به عادتی مألوف و فرصت‌سوز تبدیل شده است. نوروز از راه نرسیده، درمی‌گذرد و باز روز از نو، روزی از نو:
گوهرِ مخزن اسرار همان است که بود
حُقّۀ مِهر بدان مُهر و نشان است که بود
حافظا بازنما قِصّۀ خوبابۀ چشم
که براین چشمه همان آبِ روان است که بود.
پایان
#سیدعلی_محمودی #سال۱۴۰۰
🔸 نشانی تلگرام «مشق نو»:
t.me/mashghenowofficial
🔸 نشانی وب‌سایت «مشق نو»:
http://mashghenow.com
Forwarded from مشق نو
📝📝📝یک سخن در میانه نبود
🔻🔻🔻یادداشتی از سعید حجاریان منتشر شده در وب‌سایت #مشق_نو
🖊مدت زیادی از آغاز سال ۱۴۰۰ نگذشته است و سال آینده نیز وارد قرن پانزدهم خواهیم شد. صدسال پیش، کودتای سوم اسفند رخ داد و سیدضیاءالدین طباطبایی و رضاخان میرپنج به‌عنوان بال‌های سیاسی و نظامی کودتا، قدرت را قبضه کردند.
🖊عصر رضاشاهی را می‌توان به دو دوره تقسیم کرد. دوره اول، که اکثر آبادانی‌ها و سازندگی‌ها در آن صورت گرفت، مرهون چهره‌هایی توانمند بود که به کمک شاه شتافتند. درباره عملکرد رجال پهلوی اول برخلاف پهلوی دوم تحقیق زیادی صورت نگرفته است؛ و می‌توان گفت بیشتر تمرکز تاریخ‌نگاری بر دوره پهلوی دوم متمرکز بوده است.
🖊در دوره دوم، چهره‌های نزدیک به رضاشاه مانند سیدضیاءالدین طباطبایی، علی‌اکبرخان داور، عبدالحسین تیمورتاش، نصرت‌الدوله فیروز عاقبتی جز تبعید و مرگ نیافتند و مابقی نیز به اشکال دیگر محدود شدند. این شاید خوی نظام‌های دیکتاتوری است؛ در پی‌ریزی نظام جدید همگان با شور و اشتیاق به کمک دیکتاتور می‌آیند و خدماتی انجام می‌دهند و بعدها، جای خود را به مُشتی چاپلوس می‌دهند. اما، چرا چنین شد؟
🖊به‌گمان من رضاشاه را نمی‌توان عصاره انقلاب مشروطه نامید. ایده مشروطیت تاحدودی برگرفته از عصر روشنگری بود اما نسخه وطنی‌اش، در نطفه خفه شد. در غرب، به‌خصوص کشورهایی مانند انگلستان و هلند و بعضی از کشورهای شمال اروپا –که سه جریان رنسانس، رفرماسیون و روشنگری را پشت سر گذاشته بودند- توانستند دموکراسی را با نوسازی آشتی دهند.
🖊به بیان دیگر، توسعه از درون تجدد بیرون آمد؛ یا به‌تعبیری «مدرنیزاسیون» میوه «مدرنیته» بود. متأسفانه این دو مقوله در ایران خلط شده تا جایی که از عباراتی مانند «تجدد آمرانه» سخن به میان آمده است. در حالی که اگر تجدد مرادف مدرنیته باشد، محال است آمرانه باشد زیرا تجدد همواره با «دموکراسی مشارکتی» همراه است. به عبارت دیگر، می‌توان از «توسعه آمرانه» یا «مدرنیزاسیون آمرانه» سخن گفت اما تجدد آمرانه حشو قبیح است!
🖊در ذات مدرنیته، چنانکه گفته شد سه جریان رنسانس، رفرماسیون و روشنگری وجود داشت. این سه جریان باعث شدند:
🖊اولاً نهاد دین از نهاد دولت تفکیک شود.
🖊ثانیاً در درون دین نگاه‌های بدیل و جدیدی مطرح و اصل همه کشیشی پذیرفته شود. در پی این گشودگی، روحی به کالبد «شهروندی» و «دولت ملی» دمیده شد و متعاقباً، قانون عرفی به هسته مرکزی تبدیل و «فرهنگ عامه» و «آموزش عمومی» در قالبی نوین و غیرایدئولوژیک بازآرایی شد.
🖊ثالثاً خرد همگانی و به‌تعبیر دقیق‌تر «خرد نقاد» مبنای تصمیم‌گیری قرار گرفت. از «شک دستوری» گفته شد و مردم جرأت فکر کردن پیدا کردند و دست آخر، بر سر حدود و ثغور عرصه عمومی توافق شد.
🖊به‌رغم اهمیت و ضرورت این موارد سه‌گانه، برخی کشورها بدون توجه به مدرنیته به‌سوی توسعه حرکت کرده‌اند. این مسیر به‌طور اخص در کشور چین پیموده شده است؛ در این کشور می‌توان طی ۲۴ ساعت زیرساخت‌های حمل‌و‌نقل را توسعه داد یا حتی شهری را جابجا کرد. این نگاه به توسعه، و تعلیق مدرنیته اما به چین محدود نمانده و به کشورهایی از جمله ایران هم سرایت کرده است و از دوره قائم‌مقام تا امروز بر رأس قدرت سیطره دارد.
🖊یعنی، همانطور که در گفتار امیرکبیر و رضاشاه از توان توپخانه و قشون و سطحی از پیشرفت طبابت سخن گفته می‌شد، امروز از موشک و اتم و فناوری‌های نانو سخن گفته می‌شود. فی‌الواقع بنیاد این مسیر بر اندیشه‌ای استوار است که معتقد است می‌توان دال «آزادی» را تعلیق کرد و مسیر توسعه را پیمود. این نقد و توجه به دادن به آزادی، به زیباترین بیان از سوی شاملو در شعر زیر بیان شده است:
تمامیِ الفاظِ جهان را در اختیار داشتیم و
آن نگفتیم
که به کار آید
چرا که تنها یک سخن
یک سخن در میانه نبود:
آزادی!
ما نگفتیم
تو تصویرش کن!
🖊قدما معتقد بودند هر هزار یا هزاروپانصدسال، مجددی می‌آید و گفتمانی جدید درمی‌اندازد. من معتقدم گفتمان جدید ما در قرن پانزدهم، گفتمان مدرنیته خواهد بود. و این گفتمان را باید در مقابل گفتمان رایج دویست سال اخیر –که صرفاً بر مدرنیزاسیون متمرکز بوده است- مطرح کرد. در غیر این صورت سرنوشت قائم‌مقام‌ها، امیرکبیرها، رضاشاه‌ها، محمدرضاشاه‌ها تکرار خواهد شد.
پایان
#سعید_حجاریان #سال۱۴۰۰ #توسعه #آزادی
🔸 نشانی تلگرام «مشق نو»:
t.me/mashghenowofficial
🔸 نشانی وب‌سایت «مشق نو»:
http://mashghenow.com
🔻🔻🔻یادداشتی از سعید حجاریان منتشر شده در وب‌سایت #مشق_نو
🖊مدت زیادی از آغاز سال ۱۴۰۰ نگذشته است و سال آینده نیز وارد قرن پانزدهم خواهیم شد. صدسال پیش، کودتای سوم اسفند رخ داد و سیدضیاءالدین طباطبایی و رضاخان میرپنج به‌عنوان بال‌های سیاسی و نظامی کودتا، قدرت را قبضه کردند.
🖊عصر رضاشاهی را می‌توان به دو دوره تقسیم کرد. دوره اول، که اکثر آبادانی‌ها و سازندگی‌ها در آن صورت گرفت، مرهون چهره‌هایی توانمند بود که به کمک شاه شتافتند. درباره عملکرد رجال پهلوی اول برخلاف پهلوی دوم تحقیق زیادی صورت نگرفته است؛ و می‌توان گفت بیشتر تمرکز تاریخ‌نگاری بر دوره پهلوی دوم متمرکز بوده است.
🖊در دوره دوم، چهره‌های نزدیک به رضاشاه مانند سیدضیاءالدین طباطبایی، علی‌اکبرخان داور، عبدالحسین تیمورتاش، نصرت‌الدوله فیروز عاقبتی جز تبعید و مرگ نیافتند و مابقی نیز به اشکال دیگر محدود شدند. این شاید خوی نظام‌های دیکتاتوری است؛ در پی‌ریزی نظام جدید همگان با شور و اشتیاق به کمک دیکتاتور می‌آیند و خدماتی انجام می‌دهند و بعدها، جای خود را به مُشتی چاپلوس می‌دهند. اما، چرا چنین شد؟
🖊به‌گمان من رضاشاه را نمی‌توان عصاره انقلاب مشروطه نامید. ایده مشروطیت تاحدودی برگرفته از عصر روشنگری بود اما نسخه وطنی‌اش، در نطفه خفه شد. در غرب، به‌خصوص کشورهایی مانند انگلستان و هلند و بعضی از کشورهای شمال اروپا –که سه جریان رنسانس، رفرماسیون و روشنگری را پشت سر گذاشته بودند- توانستند دموکراسی را با نوسازی آشتی دهند.
🖊به بیان دیگر، توسعه از درون تجدد بیرون آمد؛ یا به‌تعبیری «مدرنیزاسیون» میوه «مدرنیته» بود. متأسفانه این دو مقوله در ایران خلط شده تا جایی که از عباراتی مانند «تجدد آمرانه» سخن به میان آمده است. در حالی که اگر تجدد مرادف مدرنیته باشد، محال است آمرانه باشد زیرا تجدد همواره با «دموکراسی مشارکتی» همراه است. به عبارت دیگر، می‌توان از «توسعه آمرانه» یا «مدرنیزاسیون آمرانه» سخن گفت اما تجدد آمرانه حشو قبیح است!
🖊در ذات مدرنیته، چنانکه گفته شد سه جریان رنسانس، رفرماسیون و روشنگری وجود داشت. این سه جریان باعث شدند:
🖊اولاً نهاد دین از نهاد دولت تفکیک شود.
🖊ثانیاً در درون دین نگاه‌های بدیل و جدیدی مطرح و اصل همه کشیشی پذیرفته شود. در پی این گشودگی، روحی به کالبد «شهروندی» و «دولت ملی» دمیده شد و متعاقباً، قانون عرفی به هسته مرکزی تبدیل و «فرهنگ عامه» و «آموزش عمومی» در قالبی نوین و غیرایدئولوژیک بازآرایی شد.
🖊ثالثاً خرد همگانی و به‌تعبیر دقیق‌تر «خرد نقاد» مبنای تصمیم‌گیری قرار گرفت. از «شک دستوری» گفته شد و مردم جرأت فکر کردن پیدا کردند و دست آخر، بر سر حدود و ثغور عرصه عمومی توافق شد.
🖊به‌رغم اهمیت و ضرورت این موارد سه‌گانه، برخی کشورها بدون توجه به مدرنیته به‌سوی توسعه حرکت کرده‌اند. این مسیر به‌طور اخص در کشور چین پیموده شده است؛ در این کشور می‌توان طی ۲۴ ساعت زیرساخت‌های حمل‌و‌نقل را توسعه داد یا حتی شهری را جابجا کرد. این نگاه به توسعه، و تعلیق مدرنیته اما به چین محدود نمانده و به کشورهایی از جمله ایران هم سرایت کرده است و از دوره قائم‌مقام تا امروز بر رأس قدرت سیطره دارد.
🖊یعنی، همانطور که در گفتار امیرکبیر و رضاشاه از توان توپخانه و قشون و سطحی از پیشرفت طبابت سخن گفته می‌شد، امروز از موشک و اتم و فناوری‌های نانو سخن گفته می‌شود. فی‌الواقع بنیاد این مسیر بر اندیشه‌ای استوار است که معتقد است می‌توان دال «آزادی» را تعلیق کرد و مسیر توسعه را پیمود. این نقد و توجه به دادن به آزادی، به زیباترین بیان از سوی شاملو در شعر زیر بیان شده است:
تمامیِ الفاظِ جهان را در اختیار داشتیم و
آن نگفتیم
که به کار آید
چرا که تنها یک سخن
یک سخن در میانه نبود:
آزادی!
ما نگفتیم
تو تصویرش کن!
🖊قدما معتقد بودند هر هزار یا هزاروپانصدسال، مجددی می‌آید و گفتمانی جدید درمی‌اندازد. من معتقدم گفتمان جدید ما در قرن پانزدهم، گفتمان مدرنیته خواهد بود. و این گفتمان را باید در مقابل گفتمان رایج دویست سال اخیر –که صرفاً بر مدرنیزاسیون متمرکز بوده است- مطرح کرد. در غیر این صورت سرنوشت قائم‌مقام‌ها، امیرکبیرها، رضاشاه‌ها، محمدرضاشاه‌ها تکرار خواهد شد.
پایان
#سعید_حجاریان #سال۱۴۰۰ #توسعه #آزادی
🔸 نشانی تلگرام «مشق نو»:
t.me/mashghenowofficial
🔸 نشانی وب‌سایت «مشق نو»:
http://mashghenow.com
Forwarded from حسین علیزاده
✳️سال ۱۴۰۰؛ سال حسرت فاصله‌ها!
✍️سجاد بهزادی
دنیای کنونی در تضادی بین فقر و ثروت به شدت دست وپا می زند. یکی در عرش و دیگری در فرش. مدتی پیش بود که در اجلاس داووس اعلام شد ۸۲ % ثروت جهان در اختیار تنها یک درصد از جمعیت کره زمین است. نه تنها کشورها در مقایسه تطبیقی با یکدیگر شکاف های معناداری دارند بلکه در ساختارهای درونی هم پر از نابرابری اند. کشور ما هم شرایط خاص خود را دارد. در آستانه سال ۱۴۰۰ گاهی که فاصله طبقاتی خود را با دیگر طبقه های جامعه و فاصله توسعه کشور خود را با دیگر ملت ها می بینم دچار حسرت های نامنتها می شویم
سال ۱۴۰۰؛ سال حسرت فاصله‌ها!
🍁 وقتی کارنامه فساد ۲۰۲۰ کشورها منتشر می شود و کشورمان را میان یکی از فاسدترینها و در میان ۱۸۰ کشور جهان در رتبه ۱۴۹ قرار گرفته می‌گیرد
سال ۱۴۰۰؛ سال حسرت فاصله‌ها!
🍁 وقتی صلح آمیزترین کشورهای جهان در سال ۲۰۲۰ معرفی می شود و از کشور ما با فاصله زیاد به عنوان یکی از ناآرام ترین کشورهای جهان نام برده می شود. ناآرامی تنها در صدای تیر و تفنگ نیست. امنیت اجتماعی یکی از مهم ترین شاخص های آرامش در جهان به شمار می رود. موسسه اقتصاد و صلح (IEP) که صلح آمیزترین کشورهای جهان را بر اساس ۳ معیار کلی (ایمنی و امنیت اجتماعی، میزان درگیری‌های داخلی و بین المللی و درجه نظامی‌گری) طبقه‌بندی می کند ایران را در رتبه ۱۴۲ قرار داده است
سال ۱۴۰۰؛ برای ما سال حسرت فاصله‌هاست!
🍁 وقتی گفته می شود ژاپن با قوی‌ترین پاسپورت جهان و ایران با رتبه ۱۰۱ و با دو رتبه بهتر از کره شمالی، دارای ضعیف‌ترین پاسپورت‌های جهان است
سال ۱۴۰۰؛ سال حسرت فاصله‌ها!
🍁 فاصله ارزش پول ملی کشور من با سایر کشورها از زمین است تا آسمان. آخرین بررسی های صورت گرفته توسط موسسه FXSSI نشان می دهد ریال ایران یکی از بیشترین سقوطها را در بین پولهای ملی کشورهای جهان داشته است
سال ۱۴۰۰؛ سال حسرت فاصله‌هاست!
🍁 وقتی که سازمان گزارشگران بدون مرز در تازه ترین گزارش سال ۲۰۲۰ خود ، کشور ایران را در میان ۱۸۰ کشور درقعر جدول و در مقام ۱۷۳ و در گروه کشورهای با " وضعیت بسیار بد" توصیف می کند.
سال ۱۴۰۰؛ سال حسرت فاصله‌ها!
🍁 صبح تا شب کار می کنیم اما حداکثر دریافتی ما با حداقل حقوق ماهانه در بسیاری از کشورهای توسعه نیافته نیز برابری نمی کند و فاصله بسیار زیاد است.
سال ۱۴۰۰؛ سال حسرت فاصله‌هاست!
🍁 وقتی که سنگاپور و هنک گنک و سوئیس در صدر پرسرعت ترین اینترنت جهان در سال ۲۰۲۰، با بیش از ۲۰۰ مگابیت بر ثانیه سرعت اینترنت معرفی می شوند، اما در کشور ما ، وزیر به خاطر افزایش پهنای باند به دادگاه احضار می شود.
در مقایسه تطبیقی وضعیت کشورمان با سایرکشورها
🍁 می توان مصداق های فراوان بیشتری آورد که نشان می دهد حال که به سال ۱۴۰۰ رسیده ایم؛ چه حسرت های فراوانی که بر دل مانده است. امارات وزارت هوش مصنوعی ایجاد می كند و دولت کره قصد دارد میلیاردها دلار بر روی نسل جدید اتومبیل های خودران و برقی سرمایه گذاری کند اما ما همچنان اندر خم یک کوچه ایم و بر سر نیازهای اولیه زندگی دست وپا می زنیم.
طبیعی است این همه فاصله ما با جهان بیرون
🍁 محصول فاصله های ما در جهان درون خودمان است. رفتارهای ایدئولوگ گونه در درون سبب شده است، آرزوی ترنم توسعه بر دل ما بماند. در حالی که اصول توسعه یافتگی جهانشمول و شفاف است اما یکی از دلایل ناکامی ما در توسعه نداشتن اتفاق نظر بر سر اصول توسعه و فاصله هایی است که در دیدگاه ها وجود دارد
فاصله دیدگاه ها در مورد اصول توسعه
🍁 حسرت توسعه را به دل ما نشانده است. رئیس جمهوربرای رقیبانش از مذاکره خط و نشان می کشدو می گوید "مذاکره چیز منفی نیست و من به آن افتخار می کنم". این حرف رئیس جمهور بدان معنی است که در سال ۱۴۰۰ و قرن بیست‌ویکم ؛ جریانی قوی در مملکت وجود دارد که می گوید مذاکره چیز منفی است. از این همه فاصله به کجا باید پناه برد.
حسرت خانه دار شدن خود قصه جدایی دارد
🍁 طول انتظار برای خرید مسکن در تهران به ۱۰۹ سال رسیده است. در دنیا زمان بالای ۱۰ سال "غیرعادی" توصیف می‌شود.
در سال ۱۴۰۰ یک مسیربرای ما انباشت حسرت هاست و يك مسير ديگر مسير انزوا و ركود بيشتر. زندگی در میان فاصله ها یعنی حسرت های نامنتها و مرگ امیدها.
من اگر بودم
🍁 نام سال ۱۴۰۰ را سال آشنایی با روندهای جهانی می گذاشتم و افق فکری برنامه ریزان را گسترده می کردم و می خواستم تا ذهن خود را رها کنند و کشور را از مسائل فرسایشی برهانند. جهان هرگز منتظر ما نخواهد ایستاد!
@EQTESAD24
#سال۱۴۰۰ #سال_حسرت_فاصله‌ها
@akhalaji
✍️سجاد بهزادی
دنیای کنونی در تضادی بین فقر و ثروت به شدت دست وپا می زند. یکی در عرش و دیگری در فرش. مدتی پیش بود که در اجلاس داووس اعلام شد ۸۲ % ثروت جهان در اختیار تنها یک درصد از جمعیت کره زمین است. نه تنها کشورها در مقایسه تطبیقی با یکدیگر شکاف های معناداری دارند بلکه در ساختارهای درونی هم پر از نابرابری اند. کشور ما هم شرایط خاص خود را دارد. در آستانه سال ۱۴۰۰ گاهی که فاصله طبقاتی خود را با دیگر طبقه های جامعه و فاصله توسعه کشور خود را با دیگر ملت ها می بینم دچار حسرت های نامنتها می شویم
سال ۱۴۰۰؛ سال حسرت فاصله‌ها!
🍁 وقتی کارنامه فساد ۲۰۲۰ کشورها منتشر می شود و کشورمان را میان یکی از فاسدترینها و در میان ۱۸۰ کشور جهان در رتبه ۱۴۹ قرار گرفته می‌گیرد
سال ۱۴۰۰؛ سال حسرت فاصله‌ها!
🍁 وقتی صلح آمیزترین کشورهای جهان در سال ۲۰۲۰ معرفی می شود و از کشور ما با فاصله زیاد به عنوان یکی از ناآرام ترین کشورهای جهان نام برده می شود. ناآرامی تنها در صدای تیر و تفنگ نیست. امنیت اجتماعی یکی از مهم ترین شاخص های آرامش در جهان به شمار می رود. موسسه اقتصاد و صلح (IEP) که صلح آمیزترین کشورهای جهان را بر اساس ۳ معیار کلی (ایمنی و امنیت اجتماعی، میزان درگیری‌های داخلی و بین المللی و درجه نظامی‌گری) طبقه‌بندی می کند ایران را در رتبه ۱۴۲ قرار داده است
سال ۱۴۰۰؛ برای ما سال حسرت فاصله‌هاست!
🍁 وقتی گفته می شود ژاپن با قوی‌ترین پاسپورت جهان و ایران با رتبه ۱۰۱ و با دو رتبه بهتر از کره شمالی، دارای ضعیف‌ترین پاسپورت‌های جهان است
سال ۱۴۰۰؛ سال حسرت فاصله‌ها!
🍁 فاصله ارزش پول ملی کشور من با سایر کشورها از زمین است تا آسمان. آخرین بررسی های صورت گرفته توسط موسسه FXSSI نشان می دهد ریال ایران یکی از بیشترین سقوطها را در بین پولهای ملی کشورهای جهان داشته است
سال ۱۴۰۰؛ سال حسرت فاصله‌هاست!
🍁 وقتی که سازمان گزارشگران بدون مرز در تازه ترین گزارش سال ۲۰۲۰ خود ، کشور ایران را در میان ۱۸۰ کشور درقعر جدول و در مقام ۱۷۳ و در گروه کشورهای با " وضعیت بسیار بد" توصیف می کند.
سال ۱۴۰۰؛ سال حسرت فاصله‌ها!
🍁 صبح تا شب کار می کنیم اما حداکثر دریافتی ما با حداقل حقوق ماهانه در بسیاری از کشورهای توسعه نیافته نیز برابری نمی کند و فاصله بسیار زیاد است.
سال ۱۴۰۰؛ سال حسرت فاصله‌هاست!
🍁 وقتی که سنگاپور و هنک گنک و سوئیس در صدر پرسرعت ترین اینترنت جهان در سال ۲۰۲۰، با بیش از ۲۰۰ مگابیت بر ثانیه سرعت اینترنت معرفی می شوند، اما در کشور ما ، وزیر به خاطر افزایش پهنای باند به دادگاه احضار می شود.
در مقایسه تطبیقی وضعیت کشورمان با سایرکشورها
🍁 می توان مصداق های فراوان بیشتری آورد که نشان می دهد حال که به سال ۱۴۰۰ رسیده ایم؛ چه حسرت های فراوانی که بر دل مانده است. امارات وزارت هوش مصنوعی ایجاد می كند و دولت کره قصد دارد میلیاردها دلار بر روی نسل جدید اتومبیل های خودران و برقی سرمایه گذاری کند اما ما همچنان اندر خم یک کوچه ایم و بر سر نیازهای اولیه زندگی دست وپا می زنیم.
طبیعی است این همه فاصله ما با جهان بیرون
🍁 محصول فاصله های ما در جهان درون خودمان است. رفتارهای ایدئولوگ گونه در درون سبب شده است، آرزوی ترنم توسعه بر دل ما بماند. در حالی که اصول توسعه یافتگی جهانشمول و شفاف است اما یکی از دلایل ناکامی ما در توسعه نداشتن اتفاق نظر بر سر اصول توسعه و فاصله هایی است که در دیدگاه ها وجود دارد
فاصله دیدگاه ها در مورد اصول توسعه
🍁 حسرت توسعه را به دل ما نشانده است. رئیس جمهوربرای رقیبانش از مذاکره خط و نشان می کشدو می گوید "مذاکره چیز منفی نیست و من به آن افتخار می کنم". این حرف رئیس جمهور بدان معنی است که در سال ۱۴۰۰ و قرن بیست‌ویکم ؛ جریانی قوی در مملکت وجود دارد که می گوید مذاکره چیز منفی است. از این همه فاصله به کجا باید پناه برد.
حسرت خانه دار شدن خود قصه جدایی دارد
🍁 طول انتظار برای خرید مسکن در تهران به ۱۰۹ سال رسیده است. در دنیا زمان بالای ۱۰ سال "غیرعادی" توصیف می‌شود.
در سال ۱۴۰۰ یک مسیربرای ما انباشت حسرت هاست و يك مسير ديگر مسير انزوا و ركود بيشتر. زندگی در میان فاصله ها یعنی حسرت های نامنتها و مرگ امیدها.
من اگر بودم
🍁 نام سال ۱۴۰۰ را سال آشنایی با روندهای جهانی می گذاشتم و افق فکری برنامه ریزان را گسترده می کردم و می خواستم تا ذهن خود را رها کنند و کشور را از مسائل فرسایشی برهانند. جهان هرگز منتظر ما نخواهد ایستاد!
@EQTESAD24
#سال۱۴۰۰ #سال_حسرت_فاصله‌ها
@akhalaji
Forwarded from Fereydoun Majlessi
#اختصاصی_امروزوفردا
📕📕📕 افسوس ها و امیدها
✍فریدون مجلس-نویسنده، مترجم، تحلیل‌گر سیاسی و دیپلمات سابق ایران در آمریکا
️@emrouzofarda1
۱-ای کاش سال ۱۳۹۹ بیماری کرونا نمی‌بود و برادرم زنده می‌ماند. دوست عزیزم خسرو سینایی و حلقه هنری‌اش دکتر اکبر عالمی و منوچهر طیاب هم زنده می‌ماندند، و هزاران و صدها هزار نفر دیگر در ایران و جهان رنج نمی‌کشیدند. رنجی که خودم و همسرم نیز مبتلا شدیم و ای‌کاش التهاب بیم توسعه بیماری و مرگ با خفگی را در تنهایی تجربه نمی‌کردیم.
۲-ای‌کاش سال ۱۳۹۹ سال تهدیدهای متقابل امنیتی و توسعه تحریم اقتصادی ایران نبود، و این کشور بزرگ با همه منابع و زیرساخت‌های خوب و امکاناتش می‌توانست به جای رکود و نگرانی و بیکاری و تورم، مسیر جهش اقتصادی و توسعه اشتغال و رفاه عمومی را می‌پیمود. روابط بانکی و تجاری آزاد به همه کشورها برقرار می‌شد و استقلال اقتصادی ایران تأمین می‌شد.
۳-ای کاش سال ۱۳۹۹ سال تفاهم ملی بود، این تلاش و چندگانگی برای سلطه گروهی بر گروه دیگر پایان می‌یافت و دیگر کسی به خاطر عقایدش یا اختلاف دیدگاه‌هایش و یا دگراندیشی و دیگر دلایل سیاسی در زندان نمی‌ماند و آزادی‌های اجتماعی و عدم تبعیض جنسیتی از جمله در ورزش تحمل می‌شد و می‌توانستیم میزبان بازی‌های بین‌المللی باشیم.
۴- ای کاش سال ۱۳۹۹ شاهد فساد گسترده و محاکمات کسانی نبودیم که چه در کسوت قضایی یا کسوت بانکداری و یا آزمندی تجاری امانت‌دار مردم بودند و خیانت کردند و مبانی اعتقادی مردمی را که اعتماد به ایمان آنان بسته بودند سست و گسیخته نمی‌کرد.
۵-ای کاش سال ۱۳۹۹ سال آسیب‌های سخت به محیط‌زیست ایران، بروز فروچاله‌ها، سوختن جنگل‌های هیرکانی و زاگروس و آلودگی دریایی و صید با ترولر و کوه‌خواری و جنگل‌خواری به نام وقف نبود.
۶-آرزو دارم سال ۱۴۰۰ شاهد بازگشت اعتدال و انصاف در روابط سیاسی متقابل و رفع تحریم‌های اقتصادی و بانکی و لطمات آن به ملت ایران باشیم و با بازگشت به عرصه بین‌المللی گذرنامه ایرانی از حرمتی در شأن کشور بزرگ ایران در قالب روابط متعارف سیاسی و بین‌المللی برخوردار شود. با پایان تهدیدها نیازی به حضور نظامی ایران در فرامرزها نباشد و بهانه مقابله جای خود را به گسترش همکاری اقتصادی و بازرگانی منطقه‌ای بدهد و بتوانیم با تقویت اقتصادی بنیه دفاعی خود را نیز بدون رجزخوانی و تظاهر تقویت کنیم و بر کیفیت پرسنلی و تجهیزات دفاعی بیفزاییم.
۷-آرزو دارم سال ۱۴۰۰ شاهد برقراری نوع رفتار متفاوتی با همه کشورهای منطقه و جهان باشیم و بتوانیم در مقابل دشمنان نیز به جای تهدید دوجانبه و متقابل، در قالب مجموعه کشورهای عربی و اسلامی از حقوق فلسطینیان حمایت کنیم و بتوانند کشوری برای خودشان داشته باشند. خسارات آنان مطابق توافق خودشان جبران شود و ریشه جنگ و التهاب طولانی خشکانده شود.
۸-آرزو دارم سال ۱۴۰۰ سال توسعه پایدار اقتصادی، ایجاد زیستگاه‌ها و شهرهای سبز و شیرین‌سازی آب دریا با انرژی خورشیدی، تصفیه فاضلاب‌ها، کشاورزی پیرامونی شهرها با کشت پیوسته گلخانه‌ای و تنوع تولیدات آن از طریق کنترل حرارت و رطوبت متناسب با انواع کشت‌های گرمسیری و سردسیری باشیم.
۹-آرزو دارم سال ۱۴۰۰ واکسینه شدن همگانی ملت ایران برای مقابله با کرونا انجام شود و زندگی به روال طبیعی خود بازگردد.
۱۰-آرزو دارم سال ۱۴۰۰ سال اعتلای فرهنگ و هنر و توسعه اجتماعی و مشارکت بدون تبعیض ایرانیان در همه عرصه‌های سیاسی و اجتماعی جامعه باشد.
#از_۱۳۹۹_به_۱۴۰۰
#فریدون_مجلسی #منوچهر_طیاب #خسرو_سینایی
#سال۱۴۰۰ #نوروز #ایران #آرزو
#افسوس #یادداشت #امروزوفردا
👈⬅️امروز و فردا را در تلگرام دنبال کنید، این یک کانال خبری نیست.
🆔️ @emrouzofarda1
📕📕📕 افسوس ها و امیدها
✍فریدون مجلس-نویسنده، مترجم، تحلیل‌گر سیاسی و دیپلمات سابق ایران در آمریکا
️@emrouzofarda1
۱-ای کاش سال ۱۳۹۹ بیماری کرونا نمی‌بود و برادرم زنده می‌ماند. دوست عزیزم خسرو سینایی و حلقه هنری‌اش دکتر اکبر عالمی و منوچهر طیاب هم زنده می‌ماندند، و هزاران و صدها هزار نفر دیگر در ایران و جهان رنج نمی‌کشیدند. رنجی که خودم و همسرم نیز مبتلا شدیم و ای‌کاش التهاب بیم توسعه بیماری و مرگ با خفگی را در تنهایی تجربه نمی‌کردیم.
۲-ای‌کاش سال ۱۳۹۹ سال تهدیدهای متقابل امنیتی و توسعه تحریم اقتصادی ایران نبود، و این کشور بزرگ با همه منابع و زیرساخت‌های خوب و امکاناتش می‌توانست به جای رکود و نگرانی و بیکاری و تورم، مسیر جهش اقتصادی و توسعه اشتغال و رفاه عمومی را می‌پیمود. روابط بانکی و تجاری آزاد به همه کشورها برقرار می‌شد و استقلال اقتصادی ایران تأمین می‌شد.
۳-ای کاش سال ۱۳۹۹ سال تفاهم ملی بود، این تلاش و چندگانگی برای سلطه گروهی بر گروه دیگر پایان می‌یافت و دیگر کسی به خاطر عقایدش یا اختلاف دیدگاه‌هایش و یا دگراندیشی و دیگر دلایل سیاسی در زندان نمی‌ماند و آزادی‌های اجتماعی و عدم تبعیض جنسیتی از جمله در ورزش تحمل می‌شد و می‌توانستیم میزبان بازی‌های بین‌المللی باشیم.
۴- ای کاش سال ۱۳۹۹ شاهد فساد گسترده و محاکمات کسانی نبودیم که چه در کسوت قضایی یا کسوت بانکداری و یا آزمندی تجاری امانت‌دار مردم بودند و خیانت کردند و مبانی اعتقادی مردمی را که اعتماد به ایمان آنان بسته بودند سست و گسیخته نمی‌کرد.
۵-ای کاش سال ۱۳۹۹ سال آسیب‌های سخت به محیط‌زیست ایران، بروز فروچاله‌ها، سوختن جنگل‌های هیرکانی و زاگروس و آلودگی دریایی و صید با ترولر و کوه‌خواری و جنگل‌خواری به نام وقف نبود.
۶-آرزو دارم سال ۱۴۰۰ شاهد بازگشت اعتدال و انصاف در روابط سیاسی متقابل و رفع تحریم‌های اقتصادی و بانکی و لطمات آن به ملت ایران باشیم و با بازگشت به عرصه بین‌المللی گذرنامه ایرانی از حرمتی در شأن کشور بزرگ ایران در قالب روابط متعارف سیاسی و بین‌المللی برخوردار شود. با پایان تهدیدها نیازی به حضور نظامی ایران در فرامرزها نباشد و بهانه مقابله جای خود را به گسترش همکاری اقتصادی و بازرگانی منطقه‌ای بدهد و بتوانیم با تقویت اقتصادی بنیه دفاعی خود را نیز بدون رجزخوانی و تظاهر تقویت کنیم و بر کیفیت پرسنلی و تجهیزات دفاعی بیفزاییم.
۷-آرزو دارم سال ۱۴۰۰ شاهد برقراری نوع رفتار متفاوتی با همه کشورهای منطقه و جهان باشیم و بتوانیم در مقابل دشمنان نیز به جای تهدید دوجانبه و متقابل، در قالب مجموعه کشورهای عربی و اسلامی از حقوق فلسطینیان حمایت کنیم و بتوانند کشوری برای خودشان داشته باشند. خسارات آنان مطابق توافق خودشان جبران شود و ریشه جنگ و التهاب طولانی خشکانده شود.
۸-آرزو دارم سال ۱۴۰۰ سال توسعه پایدار اقتصادی، ایجاد زیستگاه‌ها و شهرهای سبز و شیرین‌سازی آب دریا با انرژی خورشیدی، تصفیه فاضلاب‌ها، کشاورزی پیرامونی شهرها با کشت پیوسته گلخانه‌ای و تنوع تولیدات آن از طریق کنترل حرارت و رطوبت متناسب با انواع کشت‌های گرمسیری و سردسیری باشیم.
۹-آرزو دارم سال ۱۴۰۰ واکسینه شدن همگانی ملت ایران برای مقابله با کرونا انجام شود و زندگی به روال طبیعی خود بازگردد.
۱۰-آرزو دارم سال ۱۴۰۰ سال اعتلای فرهنگ و هنر و توسعه اجتماعی و مشارکت بدون تبعیض ایرانیان در همه عرصه‌های سیاسی و اجتماعی جامعه باشد.
#از_۱۳۹۹_به_۱۴۰۰
#فریدون_مجلسی #منوچهر_طیاب #خسرو_سینایی
#سال۱۴۰۰ #نوروز #ایران #آرزو
#افسوس #یادداشت #امروزوفردا
👈⬅️امروز و فردا را در تلگرام دنبال کنید، این یک کانال خبری نیست.
🆔️ @emrouzofarda1