🔴 چه باید کرد؟
طرح‌واره‌ای ایجابی برای دورانِ فروبستگی

❇️ به سیمای آزادگی، مهندس کیوان صمیمی

🔸سیدحسین موسوی*
@iranfardamag

✅ ارتباط
▪️ با یکدیگر مرتبط بمانید. فاجعه زمانی مستولی می شود که جامعه ارتباطش را با یکدیگر از دست دهد. کووید هم بر بی ارتباطی افزود اما پادزهر انزوا باشید و مخصوصا سعی کنید ارتباط ها را بیرون از خانواده ها و بیشتر با دوستان و حتی غریبه ها افزایش دهید. ارتباط ها، تمرین و سرآغاز همه چیز است. در ارتباط ها تنش هست، دعوا هست، ناراحتی هست، اما سرآخر پیوند و حوصله و تحمل و مدارا است. همدیگر را تاب بیاورید.

✅ آموزش
🔺 در هر حوزه ای و با هر روشی (به جز ویکی پدیا!) بیاموزید. اجازه ندهید فضای عصبی بر بی حوصلگی شما بیفزاید. برای هر تغییری ابتدا باید ابعاد وضعیت را خوب بشناسیم. فرضا که من یک پدرم. باید بدانم فرزندم را چگونه به نحو نسبتا مطلوبی می توانم تربیت کنم. تصور نکنید زیاد می دانید. جهل ملی در تاریخ معاصر ما مشهود است.

✅ نهادسازی
▪️ نهاد بسازید. در هر حوزه ای. می توان در شهرستان ها انجمن های خیریه و فرهنگی و ... ساخت. این محفل ها و نهادها منبع گرد هم آمدن آدم ها و فرصت بازسازیِ امیدند. برای نهادسازی باید ظرفیت های قانونی موجود را بشناسیم و قوانین را مطالعه کنیم. مثلا ببینیم اساسنامه ها چگونه نوشته می شوند. تجربه ها در این حوزه فراوان است.

✅ مطالعه
🔺 مطالعه فاز صفر و نقطه آغاز هر روندی است. با مطالعه شوخی نکنید و دست کم نگیرید. حتی اگر پول کتاب ندارید از ظرفیت های موجود کتابخانه ها استفاده کنید. مخصوصا بینش تاریخ معاصر ایران از مهم ترین حوزه هایی است که هر شهروند ایرانی اخلاقا موظف است بداند. خواندن، رهایی بخش است و ما را از همه اشکال استبداد نجات می دهد.

✅ اخلاق آلترناتیو
▪️ در میدانی که بدان انتقاد دارید، بازی نکنید. سیاسی بودن یعنی عدم بازتولید فساد. اگر معتقدید که سیستم فساد می کند، پس کنش اخلاقی شما عین کنش سیاسی است. دنبال رابطه و پارتی و هزار دریوزگی نروید و خود را نفروشید. آدمی که اخلاقی است، ظرفیت سترگی دارد برای ایجاد همبستگی، اعتماد و اطمینان. اگر می گویید فساد هست و ...، تحت هیچ شرایطی به فساد حتی خُرد ترینش، تن ندهید و منزه بمانید.

✅ صبوری
🔺 تاریخ اروپا، دوره های متمادی رنج و رؤیا است. از رنسانس و رفورماسیون 5 قرن گذشته است. اروپا را نقطه ای نبینید. تلاش های درازمدت یک ملت است که در یک دوره تاریخی انباشت ایجاد می کند و نتیجه می دهد. کوتاه مدت گرایی و تعجیل غیر منطقی، شما را سرخورده و مأیوس می کند. صبوری به معنای بلندمدت اندیشی، منبع ایجاد امید است.

✅ برنامه ریزی
▪️ زندگی شخصی تان را بر محور برنامه ریزی پیش ببرید. هدف گذاری های میان‌مدت و بلند مدت کنید. این برنامه ریزی به ما در فهم نیاز کشور به برنامه ریزی کمک می کند. گفته می شود ما مردمی هستیم روزمره و در لحظه زندگی کردن. تلاش کنیم این تلقی را با اراده و ممارست تغییر دهیم. باز غربی ها در این حوزه نظم می توانند به ما آموزش دهند که چگونه برنامه ریزی های بلندمدت در هر حوزه ای، سرآغاز پیروزی است.

✅پروژه
🔺 پروژه تعریف کنید. پروژه های جمعی. محله خودتان می تواند آغاز این تمرین دشوار باشد. ببینید برای انجام یک کار کوچک در یک محله چقدر باید از خودتان انرژی و حوصله و وقت صرف کنید. پروژه های کوچک اما موفق، پیام روشنی دارند: می توان کار ایجابی مثبت کرد و نتایجش را هم دید. جامعه ایران نفتی است، سعی کنید بر خصلت نفتی بودن، فائق بیاید و خودتان تولید کنید.

✅کار اجتماعی
▪️ فعالیت های اجتماعی سامان دهید. اعتراض همه اش سیاسی و معطوف به نظام سیاسی نیست. تلاش کنید در هر شهری که هستید فعالیت های اجتماعی انجام دهید. این باعث می شود با اقشار مختلفی مرتبط شوید و هم صحبتی و هم دلی روحیه آدمی را افزایش می دهد. فعالیت اجتماعی یعنی اینکه ببینید چه گرهی می توانید از دیگران بگشایید. صرفا هم پول ندهید. بیشتر وقت بگذارید و کار کنید تا روحیه مسئولیت بالاتر رود.

✅تکثیر تجربه‌های امیدبخش
🔺 تجربه های موفق و نهادهای کامیاب را میان خود به اشتراک بگذارید. یکی از این مجموعه ها، مستندهای کارستان است که رخشان بنی اعتماد ساخته.آدم هایی که هر یک ظرفیتی در کشور خلق کرده اند فارغ از اینکه چه دولتی بر سر کار بوده یا نبوده. این تجربه ها را مطالعه کنید و از آن ها بیاموزید. صرفا کیف نکنید. سعی کنید این تجربه ها را تکرار کنید و بر آن ها بیفزایید....



متن کامل :

https://bit.ly/3Gu2WyT

#چه‌بایدکرد
#کیوان_صمیمی
#سیدحسین_موسوی


https://t.me/iranfardamag