#یاد_یادآوران
📝📝📝آقابزرگ: سیاه مشقی به بهانه بیماری
«برادر حسین شیخ الاسلام»
✍🏼 حسین جابری انصاری
✅خبر بستری شدن دوست و برادر عزیز و نازنین جناب آقای حسین شیخ الاسلام در بیمارستان مسیح دانشوری تهران، کام مرا در اين شامگاه تلخ کرونایی اسفند ماه، تلخ تر از تلخ کرد. حسین شیخ الاسلام برای من و بسیاری دیگر در وزارت امور خارجه نقش پدری و برادرِ بزرگی دارد. از نخستین روز ورود به واخ که با معرفی‌نامه ای از رئیس وقت دانشکده روابط بین الملل به دیدار او در اتاق مزین به صندلیِ سبزِ شهید رجاییِ معاونتِ عربی و آفریقای واخ رفتم و ایشان صمیمانه پرسید، خوب حال که کار در این معاونت را انتخاب کرده ای، در میز کدام کشور می خواهی مشغول به کار شوی و وقتی پاسخ مرا شنید در ذیل همان نامه خطاب به «جناب برادر محمود هاشمی (بهرمانی)» - که هر کجا هست خدایش به سلامت دارد - نوشت: «جناب برادر (هکذا في الأصل) جابرانصاری مایل است در میز مصر مشغول به کار شود، لطفا اقدام کنید»، تا آن روزهای خوب و به یادماندنی حضور در جلسات شنبه های خاورمیانه ایشان همراه با دوستان و همکاران خوبی چون همایون علیزاده عزیز - که خدایش شفا دهاد - و سید خوانساری و سید لواسانی و علی خرم و جاوید قربان اوغلی و اصغر محمدی و اکبر قاسمی و رئوف شیبانی و قاسم محبعلی و نصرت الله تاجیک و میرعلی اصغر الموسوی و سید محمد آقا صدر و برخی دیگر - که خداوند نگهدار همه آنها باد - و مباحث داغ این جلسات و حرف زدن های داغ تر این کارشناسِ صفر کیلومتر، که منجر به گرفتن تذکر خصوصی از يکی از مدیران حاضر در این جلسات شد با این مضمون که می دانی اینکه روبرویت نشسته و با او اینچنین بحث می کنی کیست؟ او معاون سیاسی چندین و چند ساله واخ است... که یعنی حد و حدودت را بشناس و پایت را از گلیمت درازتر نکن!
✅ تا آن روز که در آغاز ماموریت دمشق در جلسه داخلی سفارت این برادرِ کوچکِ خود را از باب تشویق و تعلیم، نه بازگویی واقعیت، «خوش فکر و خوش قلم و خوش استعداد» معرفی کرد تا همکاری چهار ساله از نزدیک در دوران تلخ و شیرین حیات دمشقی تا روزهای همراهی نزدیک در برگزاری کنفرانس بین المللی حمایت از انتفاضه فلسطین، تا ایام بازگشت ایشان از مجلس شورای اسلامی و اشتغال مجدد در واخ بعنوان مشاور وزیر خارجه که همسایگی اتاق های مشاورت و معاونت، توفیق گعده های بیشتر با او را برایم فراهم کرد و بالاخره تا همراهی با او در نشست ها و برنامه های مختلف از جمله جلسات یکشنبه هایِ سیاست خارجیِ دکتر علی اکبر ولایتی و سه شنبه هایِ راهبردیِ دکتر محمد جواد ظریف - حفظهم المولی- در سالیان اخیر، همواره در سیاست و موضوعات سیاست خارجی با ایشان بحث داشته ام و گاه بحث های طلبگی تند و آتشین، اما همیشه او را همچون پدر و برادرِ بزرگ و از صمیمِ دل، دوست داشته ام.
✅ تعلق به نخستین نسل مدیران و نیروهای وزارت خارجه عهدِ انقلابِ اسلامی، باورِ راستین و بی آلایش به ارزش هایِ اصیلِ انقلاب اسلامی، پاک دستی و ساده زیستیِ کم نظیر و ستودنی و اخلاص و تواضع بی مثال این انسانِ خاکی و نازنین و هوشِ سرشار در فهم جوهره ی سیاستِ بین الملل و برخی دقایقِ سیاست خارجی، علیرغم بهلول صفتی و سادگی های خاصش و دریادلی در تحمل تندترین انتقادات، او را عملا به آقابزرگ بسیاری از ما تبدیل و جایگاهش را برای دوستان و دوستدارانش، فراتر از همه پیش کسوتان دیگری برده است که افتخار شاگردی و دوستداری آنها نصیبمان شده است.
✅ خاطرات من و بسیاری چون من با حسین آقا شیخ الاسلام را باید در فرصتی دیگر و در قالب اوراق زیادی نوشت. اما در این شرایط سخت که در غم فقدان قربانیان مظلوم کرونا و بخصوص عزیزان و همکارانی چون استاد سید هادی خسروشاهی رحمت رحمت الله علیه، غوطه وریم و با شنیدن خبر تلخ بستری شدن حسین آقای شیخ الاسلام عزیز کاممان تلخ تر از تلخ شده است، به همین میزان از یادکرد او اکتفا می کنم و از همه خوانندگان این سیاه مشق می خواهم در دعوات و لحظاتِ خلوت خود با خدای بزرگ برای سلامتی شیخ الاسلام عزیز و همه مبتلایان به درد عصیان گر کرونا دعا کنند.
دوازدهم اسفند ۱۳۹۸
#یک_حرف_از_هزاران
☑️ گزیده های ایران و جهان ☑️
@yekhezaran
🆔 @MostafaTajzadeh
📝📝📝آقابزرگ: سیاه مشقی به بهانه بیماری
«برادر حسین شیخ الاسلام»
✍🏼 حسین جابری انصاری
✅خبر بستری شدن دوست و برادر عزیز و نازنین جناب آقای حسین شیخ الاسلام در بیمارستان مسیح دانشوری تهران، کام مرا در اين شامگاه تلخ کرونایی اسفند ماه، تلخ تر از تلخ کرد. حسین شیخ الاسلام برای من و بسیاری دیگر در وزارت امور خارجه نقش پدری و برادرِ بزرگی دارد. از نخستین روز ورود به واخ که با معرفی‌نامه ای از رئیس وقت دانشکده روابط بین الملل به دیدار او در اتاق مزین به صندلیِ سبزِ شهید رجاییِ معاونتِ عربی و آفریقای واخ رفتم و ایشان صمیمانه پرسید، خوب حال که کار در این معاونت را انتخاب کرده ای، در میز کدام کشور می خواهی مشغول به کار شوی و وقتی پاسخ مرا شنید در ذیل همان نامه خطاب به «جناب برادر محمود هاشمی (بهرمانی)» - که هر کجا هست خدایش به سلامت دارد - نوشت: «جناب برادر (هکذا في الأصل) جابرانصاری مایل است در میز مصر مشغول به کار شود، لطفا اقدام کنید»، تا آن روزهای خوب و به یادماندنی حضور در جلسات شنبه های خاورمیانه ایشان همراه با دوستان و همکاران خوبی چون همایون علیزاده عزیز - که خدایش شفا دهاد - و سید خوانساری و سید لواسانی و علی خرم و جاوید قربان اوغلی و اصغر محمدی و اکبر قاسمی و رئوف شیبانی و قاسم محبعلی و نصرت الله تاجیک و میرعلی اصغر الموسوی و سید محمد آقا صدر و برخی دیگر - که خداوند نگهدار همه آنها باد - و مباحث داغ این جلسات و حرف زدن های داغ تر این کارشناسِ صفر کیلومتر، که منجر به گرفتن تذکر خصوصی از يکی از مدیران حاضر در این جلسات شد با این مضمون که می دانی اینکه روبرویت نشسته و با او اینچنین بحث می کنی کیست؟ او معاون سیاسی چندین و چند ساله واخ است... که یعنی حد و حدودت را بشناس و پایت را از گلیمت درازتر نکن!
✅ تا آن روز که در آغاز ماموریت دمشق در جلسه داخلی سفارت این برادرِ کوچکِ خود را از باب تشویق و تعلیم، نه بازگویی واقعیت، «خوش فکر و خوش قلم و خوش استعداد» معرفی کرد تا همکاری چهار ساله از نزدیک در دوران تلخ و شیرین حیات دمشقی تا روزهای همراهی نزدیک در برگزاری کنفرانس بین المللی حمایت از انتفاضه فلسطین، تا ایام بازگشت ایشان از مجلس شورای اسلامی و اشتغال مجدد در واخ بعنوان مشاور وزیر خارجه که همسایگی اتاق های مشاورت و معاونت، توفیق گعده های بیشتر با او را برایم فراهم کرد و بالاخره تا همراهی با او در نشست ها و برنامه های مختلف از جمله جلسات یکشنبه هایِ سیاست خارجیِ دکتر علی اکبر ولایتی و سه شنبه هایِ راهبردیِ دکتر محمد جواد ظریف - حفظهم المولی- در سالیان اخیر، همواره در سیاست و موضوعات سیاست خارجی با ایشان بحث داشته ام و گاه بحث های طلبگی تند و آتشین، اما همیشه او را همچون پدر و برادرِ بزرگ و از صمیمِ دل، دوست داشته ام.
✅ تعلق به نخستین نسل مدیران و نیروهای وزارت خارجه عهدِ انقلابِ اسلامی، باورِ راستین و بی آلایش به ارزش هایِ اصیلِ انقلاب اسلامی، پاک دستی و ساده زیستیِ کم نظیر و ستودنی و اخلاص و تواضع بی مثال این انسانِ خاکی و نازنین و هوشِ سرشار در فهم جوهره ی سیاستِ بین الملل و برخی دقایقِ سیاست خارجی، علیرغم بهلول صفتی و سادگی های خاصش و دریادلی در تحمل تندترین انتقادات، او را عملا به آقابزرگ بسیاری از ما تبدیل و جایگاهش را برای دوستان و دوستدارانش، فراتر از همه پیش کسوتان دیگری برده است که افتخار شاگردی و دوستداری آنها نصیبمان شده است.
✅ خاطرات من و بسیاری چون من با حسین آقا شیخ الاسلام را باید در فرصتی دیگر و در قالب اوراق زیادی نوشت. اما در این شرایط سخت که در غم فقدان قربانیان مظلوم کرونا و بخصوص عزیزان و همکارانی چون استاد سید هادی خسروشاهی رحمت رحمت الله علیه، غوطه وریم و با شنیدن خبر تلخ بستری شدن حسین آقای شیخ الاسلام عزیز کاممان تلخ تر از تلخ شده است، به همین میزان از یادکرد او اکتفا می کنم و از همه خوانندگان این سیاه مشق می خواهم در دعوات و لحظاتِ خلوت خود با خدای بزرگ برای سلامتی شیخ الاسلام عزیز و همه مبتلایان به درد عصیان گر کرونا دعا کنند.
دوازدهم اسفند ۱۳۹۸
#یک_حرف_از_هزاران
☑️ گزیده های ایران و جهان ☑️
@yekhezaran
🆔 @MostafaTajzadeh
Telegram
attach 📎
📝📝📝یاد_یادآوران l در سوگ استاد #داود_فیرحی
◾ هنوز پیام مرا ندیده است
✍ غلامرضا جواد کاشی
✅از رونده نپرسید کجا می‌رود، از راهی که می‌رود معلوم است رهسپار کجاست. اما فیرحی خود راه بود. باید منتظر می‌ماندی ببینی به کجا می‌رسد. دست روزگار بوته زندگی او را این همه بی ملاحظه کنده است. چشم‌های روشن زندگی شیشه‌ای شده‌اند. چندانکه گویی نمی‌شناسمش. تمام دغدغه‌های شخصی و جمعی‌ام را به حاشیه اتاقم پرتاب می‌کنم.
✅ما رونده بودیم و البته هر روز در یک راه تازه. یک روز فوکویی بودیم، یک روز هابرماسی. یک روز چپ بودیم یک روز راست. بستگی داشت به اینکه آخرین مطالعاتمان چه بود. فیرحی همه این مباحث را می‌خواند اما با هیچ کدام تماماً همدلی نمی‌کرد. بهتر از ما می‌دانست، اما با هیچ کدام این سو و آن سو نمی‌شد. کنارمان همیشه نشسته بود، اما مثل هیچ کداممان نبود. بعدها فهمیدم در حوزه هم وضعیتی مشابه داشت. مطابق راه‌های استاندارد پیش روی طلاب، معلوم نبود کجاست و به کجا می‌رود.
تبدیل شده بود به یک دانشگاهی باسواد، و همزمان یک روحانی باسواد، اما خودش را که می‌شناختی، می‌دانستی او نه دانشگاهی است نه یک آخوند استاندارد.
✅فکر می‌کرد جامعه یک چرخ دنده اصلی دارد. وقتی نمی‌چرخد، جامعه راکد است. پر از بلاهت و سکون و گسیختگی و بی اخلاقی. اگر آن چرخ نچرخد، همه گمراه و مبتذل‌اند. حاکمان دست به کار چپاول سرمایه‌های اجتماعی و فرهنگی وتاریخی می‌شوند و مردم هم در همین کار با هم مسابقه می‌گذارند. علائم زوال همه جا پدیدار می‌شود. یکبار از او پرسیدم دکتر چه می‌شود؟ گفت هیچ چیز شدنی در کار نیست. آرام آرام همه چیز در حال فروریختن است. مثل یک ساختمان کهنه که هر روز سنگی یا آجری از این سو یا آن سو کنده می‌شود.
به نظرش کلام روشنفکران نیز در افزایش این زوال بی تاثیر نیست. می‌گفت سخن باید با چرخ دنده‌های ساکن این جامعه نسبتی برقرار کند تا چرخ به چرخیدن بیافتد. او هم سواد دینی کسب می‌کرد، هم سواد دانشگاهی. هم به عرصه سیاست نظر داشت، هم به بگومگوهای روشنفکرانه. پروژه‌های فکری گوناگون را می‌خواند اما با هیچ کدام همراه نبود. او در حال پیشبرد کاری بود که عزم آن را کرده بود. چگونه می‌توان این چرخ را به حرکت واداشت. می‌دانست که این کار بدون دین امکان پذیر نیست. اما حوزویان را به اعتبار صنف بیش از همه ناتوان می‌دید. بنابراین در دانشگاه حضوری فعال‌تر از حوزه داشت.
او راه بود. باید ظرف زمان به سوی سودای او گشوده می‌ماند تا مقصدی را که پی می‌گرفت بسازد. اما چند روز بیشتر به طول نیانجامید، کنده شدن بوته زندگی‌اش از دنیای ما.
وقتی خبر بیماریش را شنیدم، نگران شدم به سرعت پیامی برای واتس اپ او فرستادم: دکتر خبرهای بدی شنیدم، چطوری؟؟؟ روزی چندبار به آن پیام می‌نگرم. او هنوز پیام مرا ندیده است. هنوز هم منتظرم.
او راه بود. از راهی نمی‌رفت که دیگران راه نیمه تمامش را تمام کنند. فقط او شایستگی تمام کردن آن راه را داشت. اما آنکه می‌چیند، نه صدای ما را می‌شنود و نه ملاحظات ما زندگان را دارد. کار خود را می‌کند و می‌رود. به هیچ کس پاسخگو نیست و رازش را با هیچ کس در میان نمی‌گذارد.
@javadkashi
#یک_حرف_از_هزاران
گزیده های ایران و جهان
@yekhezaran
🆔 @MostafaTajzadeh
◾ هنوز پیام مرا ندیده است
✍ غلامرضا جواد کاشی
✅از رونده نپرسید کجا می‌رود، از راهی که می‌رود معلوم است رهسپار کجاست. اما فیرحی خود راه بود. باید منتظر می‌ماندی ببینی به کجا می‌رسد. دست روزگار بوته زندگی او را این همه بی ملاحظه کنده است. چشم‌های روشن زندگی شیشه‌ای شده‌اند. چندانکه گویی نمی‌شناسمش. تمام دغدغه‌های شخصی و جمعی‌ام را به حاشیه اتاقم پرتاب می‌کنم.
✅ما رونده بودیم و البته هر روز در یک راه تازه. یک روز فوکویی بودیم، یک روز هابرماسی. یک روز چپ بودیم یک روز راست. بستگی داشت به اینکه آخرین مطالعاتمان چه بود. فیرحی همه این مباحث را می‌خواند اما با هیچ کدام تماماً همدلی نمی‌کرد. بهتر از ما می‌دانست، اما با هیچ کدام این سو و آن سو نمی‌شد. کنارمان همیشه نشسته بود، اما مثل هیچ کداممان نبود. بعدها فهمیدم در حوزه هم وضعیتی مشابه داشت. مطابق راه‌های استاندارد پیش روی طلاب، معلوم نبود کجاست و به کجا می‌رود.
تبدیل شده بود به یک دانشگاهی باسواد، و همزمان یک روحانی باسواد، اما خودش را که می‌شناختی، می‌دانستی او نه دانشگاهی است نه یک آخوند استاندارد.
✅فکر می‌کرد جامعه یک چرخ دنده اصلی دارد. وقتی نمی‌چرخد، جامعه راکد است. پر از بلاهت و سکون و گسیختگی و بی اخلاقی. اگر آن چرخ نچرخد، همه گمراه و مبتذل‌اند. حاکمان دست به کار چپاول سرمایه‌های اجتماعی و فرهنگی وتاریخی می‌شوند و مردم هم در همین کار با هم مسابقه می‌گذارند. علائم زوال همه جا پدیدار می‌شود. یکبار از او پرسیدم دکتر چه می‌شود؟ گفت هیچ چیز شدنی در کار نیست. آرام آرام همه چیز در حال فروریختن است. مثل یک ساختمان کهنه که هر روز سنگی یا آجری از این سو یا آن سو کنده می‌شود.
به نظرش کلام روشنفکران نیز در افزایش این زوال بی تاثیر نیست. می‌گفت سخن باید با چرخ دنده‌های ساکن این جامعه نسبتی برقرار کند تا چرخ به چرخیدن بیافتد. او هم سواد دینی کسب می‌کرد، هم سواد دانشگاهی. هم به عرصه سیاست نظر داشت، هم به بگومگوهای روشنفکرانه. پروژه‌های فکری گوناگون را می‌خواند اما با هیچ کدام همراه نبود. او در حال پیشبرد کاری بود که عزم آن را کرده بود. چگونه می‌توان این چرخ را به حرکت واداشت. می‌دانست که این کار بدون دین امکان پذیر نیست. اما حوزویان را به اعتبار صنف بیش از همه ناتوان می‌دید. بنابراین در دانشگاه حضوری فعال‌تر از حوزه داشت.
او راه بود. باید ظرف زمان به سوی سودای او گشوده می‌ماند تا مقصدی را که پی می‌گرفت بسازد. اما چند روز بیشتر به طول نیانجامید، کنده شدن بوته زندگی‌اش از دنیای ما.
وقتی خبر بیماریش را شنیدم، نگران شدم به سرعت پیامی برای واتس اپ او فرستادم: دکتر خبرهای بدی شنیدم، چطوری؟؟؟ روزی چندبار به آن پیام می‌نگرم. او هنوز پیام مرا ندیده است. هنوز هم منتظرم.
او راه بود. از راهی نمی‌رفت که دیگران راه نیمه تمامش را تمام کنند. فقط او شایستگی تمام کردن آن راه را داشت. اما آنکه می‌چیند، نه صدای ما را می‌شنود و نه ملاحظات ما زندگان را دارد. کار خود را می‌کند و می‌رود. به هیچ کس پاسخگو نیست و رازش را با هیچ کس در میان نمی‌گذارد.
@javadkashi
#یک_حرف_از_هزاران
گزیده های ایران و جهان
@yekhezaran
🆔 @MostafaTajzadeh
Telegram
attach 📎
Forwarded from یک حرف از هزاران
#داده_نما | نقشه گروههای قومی افغانستان
▫️پشتون: ۴۱ درصد
▫️تاجیک: ۲۷ درصد
▫️هزاره: ۹ درصد
▫️ازبک: ۹ درصد
▫️آیماق: ۴ درصد
▫️ترکمن: ۴ درصد
▫️بلوچ: ۲ درصد
▫️پاشایی: ۲ درصد
▫️قرقیز: ۱ درصد
▫️پامیری: ۱ درصد
#برای_آگاهی | بازنشر مطالب الزاماً به معنای تأیید کامل محتوای آن نیست.
#یک_حرف_از_هزاران
◀️ گزیده های ایران و جهان ▶️
@yekhezaran
▫️پشتون: ۴۱ درصد
▫️تاجیک: ۲۷ درصد
▫️هزاره: ۹ درصد
▫️ازبک: ۹ درصد
▫️آیماق: ۴ درصد
▫️ترکمن: ۴ درصد
▫️بلوچ: ۲ درصد
▫️پاشایی: ۲ درصد
▫️قرقیز: ۱ درصد
▫️پامیری: ۱ درصد
#برای_آگاهی | بازنشر مطالب الزاماً به معنای تأیید کامل محتوای آن نیست.
#یک_حرف_از_هزاران
◀️ گزیده های ایران و جهان ▶️
@yekhezaran
Forwarded from یک حرف از هزاران
#گزیده_های_جهان
☑️ آیا ایران می تواند جانشینی برای نفت و گاز روسیه باشد؟
▫️رابین میلز، موسسه کشورهای عربی خلیج [فارس] - واشنگتن| ۳۰ مارس ۲۰۲۲
🔰 نکات مهم:
۱- در جستجوی منابع هیدروکربنی غیر روسی، مقامات آمریکا و اروپا به ریاض، دوحه و ابوظبی سفر کردند، اما به تهران نه. این در حالی است که ایران بعد از روسیه دومین منابع گازی جهان را داراست.
۲- اگر تحریم های سخت گیرانه ایران برداشته شوند آیا بر فروش منابع نفت و گاز این کشور تأثیری خواهد داشت؟ اگرچه تخمین ها متفاوت است اما به نظر می رسد که ایران حدود ۹۰ میلیون بشکه نفت خام و میعانات گازی در خشکی، دریا و در تانکرهایی در چین داشته باشد که برای افزودن حدود یک میلیون بشکه در روز به بازار در سه ماه آینده کافی است.
۳- در صورتی که تحریم ها برداشته شوند، چند ماه طول می کشد که ایران به تولید ۳/۸ میلیون بشکه در روز برسد که ۲ میلیون بشکه آن صادراتی است. با این حال، ایران پس از امضای برجام در سال ۲۰۱۵ نشان داد که در عرض سه ماه می تواند به چنین تولیدی دست یابد. تنها دو عضو دیگر اوپک، امارات و عربستان، ظرفیت تولید اضافی همانند یا بیشتر را دارند. آژانس بین المللی انرژی پیش بینی کرده که ممکن است در ماه آوریل تولید روسیه تا ۳ میلیون بشکه در روز کاهش یابد.
۴- ایران قصد دارد برای رسیدن به ظرفیت ۵ میلیون بشکه در روز در دهه آینده، ۹۰ میلیارد دلار سرمایه گذاری کند که کشور را همردیف امارات و پس از عربستان و عراق قرار می دهد. به این ترتیب، در دنیای پساتحریم و پس از دستیابی دوباره به ظرفیت تولید اضافی نفت، ظرفیت نفت ایران به تدریج افزایش می یابد و می تواند کسری از کاهش تولید نفت روسیه را جبران کند.
۵- ایران حجم قابل ملاحظه ای گاز به ترکیه و عراق صادر می کند اما به دلیل کمبود داخلی، این عرضه ها نامنظم است. افزایش فروش قابل اعتماد به ترکیه می تواند جانشین گاز روسیه در آنجا شود و با صرفه جویی در واردات گاز مایع طبیعی، اجازه دهد گاز از ترکیه به سمت جنوب شرق اروپا سرازیر شود. روسیه بی سرو صدا رویکردهایی را برای خنثی کردن صادرات گاز ایران در مقیاس بزرگ دنبال کرده است.
۶- لغو تحریم ها از دو جهت به ایران در بخش فروش گاز کمک می کند: محدودیت های مربوط به بازاریابی میعانات را از بین می برد و دوم، امکان خرید تجهیزات فشرده سازی را که به شدت در میدان عظیم پارس جنوبی مورد نیاز است، فراهم می کند.
۷- در سال ۲۰۲۱، ایران از سرمایه گذاری ۷۰ میلیارد دلاری برای افزودن روزانه ۲۳ میلیارد فوت مکعب به ظرفیت تولید تا سال ۲۰۳۰ خبر داد که ۲۰/۶ میلیارد فوت مکعب آن به توسعه میدان های تازه مربوط می شود. کسری عرضه و تقاضای گاز در زمستان ایران ۷ میلیارد فوت مکعب است که پیش بینی می شود تا سال ۲۰۳۰ به ۱۲ میلیارد فوت برسد. اگر ایران بتواند تولید گاز را افزایش دهد می تواند با جبران کسری داخلی، روزانه حدود ۱۱ میلیارد فوت مکعب صادر کند. سالانه این مقدار معادل نیمی از کل گاز وارداتی اروپا از روسیه است و از افزایش صادرات مورد انتظار دو قطب این عرصه، ایالات متحده و قطر نیز فراتر خواهد رفت. از سوی دیگر، کاهش تحریم ها می تواند دیگر منابع تولید انرژی از جمله انرژی های نو در ایران را نیز فعال کند.
۸- با این حال، این آمار و ارقام با چالش ها و شک و تردیدهایی روبروست. ایران در بهترین سال تاریخی خود (۲۰۱۸)، مقدار ۱/۷۶ میلیارد فوت مکعب در روز تولید داشت. از سال ۲۰۲۳ تا ۲۰۳۰ ایران باید برای رسیدن به اهداف خود روزانه ۳/۳ میلیارد فوت مکعب تولید کند. اینکار نیازمند ظرفیت عظیم خط لوله برای رسیدن به ترکیه، اروپا، عمان، پاکستان و سایر بازارهای مورد نیاز است. ایران باید در عرض ۷ سال یک بازار ال ان جی بزرگ تر از قطر بسازد.
۹- با توجه به چالش های موجود، رسیدن ایران به اهداف اعلامی دور از واقعیت است. برداشتن تحریم ها نیز ممکن است گشایشی برای ایران باشد اما تنها بخش کوچکی از راه حل کمبود منابع انرژی اروپا خواهد بود.
۱۰- ریاض و ابوظبی تمایلی برای افزایش ظرفیت تولید نفت خود نشان نداده اند. آنها بارها مخالفت خود را با سیاست های بایدن پیرامون ایران اعلام کرده اند. این احتیاط در افزایش تولید از سوی دو کشور معقولانه است. شواهد محکمی از کاهش عرضه منابع انرژی روسیه وجود دارد و این احتمال می رود که بازگشت ایران بتواند توازنی در بازار ایجاد کند. در این بین هر حادثه ای همانند حمله به تاسیسات نفتی عربستان در سال ۲۰۱۹ می تواند فاجعه بار باشد. امارات و عربستان هر دو از حمله ایران به تاسیسات خود بیم دارند. به این ترتیب، یک برجام احیا شده هم می تواند برخی از گره های بازار انرژی را باز کند و هم برخی از آنها را سفت تر کند.▪️
🔗 پیوند متن کامل یادداشت:
https://agsiw.org/could-iran-replace-russian-oil-and-gas/
#یک_حرف_از_هزاران
◀️ گزیده های ایران و جهان ▶️
@yekhezaran
☑️ آیا ایران می تواند جانشینی برای نفت و گاز روسیه باشد؟
▫️رابین میلز، موسسه کشورهای عربی خلیج [فارس] - واشنگتن| ۳۰ مارس ۲۰۲۲
🔰 نکات مهم:
۱- در جستجوی منابع هیدروکربنی غیر روسی، مقامات آمریکا و اروپا به ریاض، دوحه و ابوظبی سفر کردند، اما به تهران نه. این در حالی است که ایران بعد از روسیه دومین منابع گازی جهان را داراست.
۲- اگر تحریم های سخت گیرانه ایران برداشته شوند آیا بر فروش منابع نفت و گاز این کشور تأثیری خواهد داشت؟ اگرچه تخمین ها متفاوت است اما به نظر می رسد که ایران حدود ۹۰ میلیون بشکه نفت خام و میعانات گازی در خشکی، دریا و در تانکرهایی در چین داشته باشد که برای افزودن حدود یک میلیون بشکه در روز به بازار در سه ماه آینده کافی است.
۳- در صورتی که تحریم ها برداشته شوند، چند ماه طول می کشد که ایران به تولید ۳/۸ میلیون بشکه در روز برسد که ۲ میلیون بشکه آن صادراتی است. با این حال، ایران پس از امضای برجام در سال ۲۰۱۵ نشان داد که در عرض سه ماه می تواند به چنین تولیدی دست یابد. تنها دو عضو دیگر اوپک، امارات و عربستان، ظرفیت تولید اضافی همانند یا بیشتر را دارند. آژانس بین المللی انرژی پیش بینی کرده که ممکن است در ماه آوریل تولید روسیه تا ۳ میلیون بشکه در روز کاهش یابد.
۴- ایران قصد دارد برای رسیدن به ظرفیت ۵ میلیون بشکه در روز در دهه آینده، ۹۰ میلیارد دلار سرمایه گذاری کند که کشور را همردیف امارات و پس از عربستان و عراق قرار می دهد. به این ترتیب، در دنیای پساتحریم و پس از دستیابی دوباره به ظرفیت تولید اضافی نفت، ظرفیت نفت ایران به تدریج افزایش می یابد و می تواند کسری از کاهش تولید نفت روسیه را جبران کند.
۵- ایران حجم قابل ملاحظه ای گاز به ترکیه و عراق صادر می کند اما به دلیل کمبود داخلی، این عرضه ها نامنظم است. افزایش فروش قابل اعتماد به ترکیه می تواند جانشین گاز روسیه در آنجا شود و با صرفه جویی در واردات گاز مایع طبیعی، اجازه دهد گاز از ترکیه به سمت جنوب شرق اروپا سرازیر شود. روسیه بی سرو صدا رویکردهایی را برای خنثی کردن صادرات گاز ایران در مقیاس بزرگ دنبال کرده است.
۶- لغو تحریم ها از دو جهت به ایران در بخش فروش گاز کمک می کند: محدودیت های مربوط به بازاریابی میعانات را از بین می برد و دوم، امکان خرید تجهیزات فشرده سازی را که به شدت در میدان عظیم پارس جنوبی مورد نیاز است، فراهم می کند.
۷- در سال ۲۰۲۱، ایران از سرمایه گذاری ۷۰ میلیارد دلاری برای افزودن روزانه ۲۳ میلیارد فوت مکعب به ظرفیت تولید تا سال ۲۰۳۰ خبر داد که ۲۰/۶ میلیارد فوت مکعب آن به توسعه میدان های تازه مربوط می شود. کسری عرضه و تقاضای گاز در زمستان ایران ۷ میلیارد فوت مکعب است که پیش بینی می شود تا سال ۲۰۳۰ به ۱۲ میلیارد فوت برسد. اگر ایران بتواند تولید گاز را افزایش دهد می تواند با جبران کسری داخلی، روزانه حدود ۱۱ میلیارد فوت مکعب صادر کند. سالانه این مقدار معادل نیمی از کل گاز وارداتی اروپا از روسیه است و از افزایش صادرات مورد انتظار دو قطب این عرصه، ایالات متحده و قطر نیز فراتر خواهد رفت. از سوی دیگر، کاهش تحریم ها می تواند دیگر منابع تولید انرژی از جمله انرژی های نو در ایران را نیز فعال کند.
۸- با این حال، این آمار و ارقام با چالش ها و شک و تردیدهایی روبروست. ایران در بهترین سال تاریخی خود (۲۰۱۸)، مقدار ۱/۷۶ میلیارد فوت مکعب در روز تولید داشت. از سال ۲۰۲۳ تا ۲۰۳۰ ایران باید برای رسیدن به اهداف خود روزانه ۳/۳ میلیارد فوت مکعب تولید کند. اینکار نیازمند ظرفیت عظیم خط لوله برای رسیدن به ترکیه، اروپا، عمان، پاکستان و سایر بازارهای مورد نیاز است. ایران باید در عرض ۷ سال یک بازار ال ان جی بزرگ تر از قطر بسازد.
۹- با توجه به چالش های موجود، رسیدن ایران به اهداف اعلامی دور از واقعیت است. برداشتن تحریم ها نیز ممکن است گشایشی برای ایران باشد اما تنها بخش کوچکی از راه حل کمبود منابع انرژی اروپا خواهد بود.
۱۰- ریاض و ابوظبی تمایلی برای افزایش ظرفیت تولید نفت خود نشان نداده اند. آنها بارها مخالفت خود را با سیاست های بایدن پیرامون ایران اعلام کرده اند. این احتیاط در افزایش تولید از سوی دو کشور معقولانه است. شواهد محکمی از کاهش عرضه منابع انرژی روسیه وجود دارد و این احتمال می رود که بازگشت ایران بتواند توازنی در بازار ایجاد کند. در این بین هر حادثه ای همانند حمله به تاسیسات نفتی عربستان در سال ۲۰۱۹ می تواند فاجعه بار باشد. امارات و عربستان هر دو از حمله ایران به تاسیسات خود بیم دارند. به این ترتیب، یک برجام احیا شده هم می تواند برخی از گره های بازار انرژی را باز کند و هم برخی از آنها را سفت تر کند.▪️
🔗 پیوند متن کامل یادداشت:
https://agsiw.org/could-iran-replace-russian-oil-and-gas/
#یک_حرف_از_هزاران
◀️ گزیده های ایران و جهان ▶️
@yekhezaran
Arab Gulf States Institute in Washington
Could Iran Replace Russian Oil and Gas?
A revived nuclear deal with Iran would untangle some energy knots while tightening others.
Forwarded from اتچ بات
#جاودانه_ها
🎧 زهرة المدائن [گُلِ شهرها]
لأجلك يا بهية المساكن يا زهرة المدائن
يا قدس يا قدس يا قدس يا مدينة الصلاة اصلي
عيوننا إليك ترحل كل يوم
تدور في أروقة المعابد
تعانق الكنائس القديمة
و تَمسح الحزن عن المساجد
يا ليلة الأسراء يا درب من مروا إلى السماء
عيوننا إليك ترحل كل يوم و انني أصلي
الطفل في المغارة و أمه مريم وجهان يبكيان
لأجل من تشردوا
لأجل أطفال بلا منازل
لأجل من دافع و أستشهد في المداخل
و أستشهد السلام في وطن السلام
سقط الحق على المداخل
حين هوت مدينة القدس
تراجع الحب و في قلوب الدنيا أستوطنت الحرب
الطفل في المغارة و أمه مريم وجهان يبكيان و أنني أصلي
الغضب الساطع آتٍ و أنا كلي ايمان
الغضب الساطع آتٍ سأمر على الأحزان
من كل طريق آتٍ بجياد الرهبة آتٍ
و كوجه الله الغامر آتٍ آتٍ آتٍ
لن يقفل باب مدينتنا فأنا ذاهبة لأصلي
سأدق على الأبواب و سأفتحها الأبواب
و ستغسل يا نهر الأردن وجهي بمياه قدسية
و ستمحو يا نهر الأردن أثار القدم الهمجية
الغضب الساطع آتٍ بجياد الرهبة آتٍ
و سيهزم وجه القوة
البيت لنا و القدس لنا
و بأيدينا سنعيد بهاء القدس
بايدينا للقدس سلام آتٍ
گُلِ شهرها
به‌خاطر تو عبادت می‌کنم، ای شهر عبادت
به‌خاطر تو ای باشکوه‌ترین خانه، ای گُلِ شهرها
ای قدس، ای قدس، ای شهر عبادت
هر روز چشمانمان آهنگ تو می‌کنند
بین رواق‌ها عبادتگاه‌ها چرخ می‌زنند
کلیساهای قدیمی را در آغوش می‌کشند
و اندوه را از مساجا پاک می‌کنند
ای شب معراج، ای دروازۀ[مسیرِ] هرآنکه به آسمان رفته
چشمان ما هر روز آهنگ تو می‌کند و من عبادت می‌کنم
بچه و مادرش در پناهگاهند،
و به پهنای صورتشان گریه می‌کنند
برای کسانی که آواره شده‌اند
برا بچه‌های بی‌خانمان
برای آنکه دفاع کرد و جلوی دروازه به شهادت رسید
[برای] صلحی که در وطن صلح شهید شد
[و]حق جلوی دروازه‌ها نقش زمین شد
وقتی شهر قدس سقوط کرد
عشق رخت بست و جنگ جایش را گرفت
بچه و مادرش در پناهگاهند، و به پهنای صورتشان گریه می‌کنند و من عبادت می‌کنم...
خشم سهمگین فرامی رسد و من[ به‌آن] ایمان دارم
خشم سهمگین فرامی رسد و من[ به‌آن] ایمان دارم
از همه طرف می‌آید، نشسته بر اسب ترس می‌آید
و مثل چهرۀ غضبناک خدا می‌آید می‌آید می‌آید
درب شهرمان را نبندید، من عازم عبادت هستم
درها را می‌کوبم و بازشان می‌کنم
و ای رود اردن! صورتم را با آب مقدس شستشو ده
و ای رود اردن! اثرات بدویت و وحشیگری را پاک کن
خشم سهمگین فرامی رسد، نشسته بر اسب ترس می‌آید
چهرۀ قدرت شکست داده‌می‌شود
این خانه‌ی ماست، قدس از آن ماست
خودمان درخشش را جشن می‌گیریم
با دستان خود صلح را به قدس می‌آوریم.
https://b2n.ir/b72994
🎼 آواز:
#نهاد_ودیع_حداد (فیروز)
🎼 ترانه و آهنگ:
#عاصی_رحبانی (۱۹۸۶-۱۹۲۳)
#منصور_رحبانی (۲۰۰۹-۱۹۲۵)
🔰 روز جهانی قدس، یادآور فلسطین و قدسِ همچنان در اشغال، گرامی باد.
#یک_حرف_از_هزاران
◀️ گزیده های ایران و جهان ▶️
@yekhezaran
🎧 زهرة المدائن [گُلِ شهرها]
لأجلك يا بهية المساكن يا زهرة المدائن
يا قدس يا قدس يا قدس يا مدينة الصلاة اصلي
عيوننا إليك ترحل كل يوم
تدور في أروقة المعابد
تعانق الكنائس القديمة
و تَمسح الحزن عن المساجد
يا ليلة الأسراء يا درب من مروا إلى السماء
عيوننا إليك ترحل كل يوم و انني أصلي
الطفل في المغارة و أمه مريم وجهان يبكيان
لأجل من تشردوا
لأجل أطفال بلا منازل
لأجل من دافع و أستشهد في المداخل
و أستشهد السلام في وطن السلام
سقط الحق على المداخل
حين هوت مدينة القدس
تراجع الحب و في قلوب الدنيا أستوطنت الحرب
الطفل في المغارة و أمه مريم وجهان يبكيان و أنني أصلي
الغضب الساطع آتٍ و أنا كلي ايمان
الغضب الساطع آتٍ سأمر على الأحزان
من كل طريق آتٍ بجياد الرهبة آتٍ
و كوجه الله الغامر آتٍ آتٍ آتٍ
لن يقفل باب مدينتنا فأنا ذاهبة لأصلي
سأدق على الأبواب و سأفتحها الأبواب
و ستغسل يا نهر الأردن وجهي بمياه قدسية
و ستمحو يا نهر الأردن أثار القدم الهمجية
الغضب الساطع آتٍ بجياد الرهبة آتٍ
و سيهزم وجه القوة
البيت لنا و القدس لنا
و بأيدينا سنعيد بهاء القدس
بايدينا للقدس سلام آتٍ
گُلِ شهرها
به‌خاطر تو عبادت می‌کنم، ای شهر عبادت
به‌خاطر تو ای باشکوه‌ترین خانه، ای گُلِ شهرها
ای قدس، ای قدس، ای شهر عبادت
هر روز چشمانمان آهنگ تو می‌کنند
بین رواق‌ها عبادتگاه‌ها چرخ می‌زنند
کلیساهای قدیمی را در آغوش می‌کشند
و اندوه را از مساجا پاک می‌کنند
ای شب معراج، ای دروازۀ[مسیرِ] هرآنکه به آسمان رفته
چشمان ما هر روز آهنگ تو می‌کند و من عبادت می‌کنم
بچه و مادرش در پناهگاهند،
و به پهنای صورتشان گریه می‌کنند
برای کسانی که آواره شده‌اند
برا بچه‌های بی‌خانمان
برای آنکه دفاع کرد و جلوی دروازه به شهادت رسید
[برای] صلحی که در وطن صلح شهید شد
[و]حق جلوی دروازه‌ها نقش زمین شد
وقتی شهر قدس سقوط کرد
عشق رخت بست و جنگ جایش را گرفت
بچه و مادرش در پناهگاهند، و به پهنای صورتشان گریه می‌کنند و من عبادت می‌کنم...
خشم سهمگین فرامی رسد و من[ به‌آن] ایمان دارم
خشم سهمگین فرامی رسد و من[ به‌آن] ایمان دارم
از همه طرف می‌آید، نشسته بر اسب ترس می‌آید
و مثل چهرۀ غضبناک خدا می‌آید می‌آید می‌آید
درب شهرمان را نبندید، من عازم عبادت هستم
درها را می‌کوبم و بازشان می‌کنم
و ای رود اردن! صورتم را با آب مقدس شستشو ده
و ای رود اردن! اثرات بدویت و وحشیگری را پاک کن
خشم سهمگین فرامی رسد، نشسته بر اسب ترس می‌آید
چهرۀ قدرت شکست داده‌می‌شود
این خانه‌ی ماست، قدس از آن ماست
خودمان درخشش را جشن می‌گیریم
با دستان خود صلح را به قدس می‌آوریم.
https://b2n.ir/b72994
🎼 آواز:
#نهاد_ودیع_حداد (فیروز)
🎼 ترانه و آهنگ:
#عاصی_رحبانی (۱۹۸۶-۱۹۲۳)
#منصور_رحبانی (۲۰۰۹-۱۹۲۵)
🔰 روز جهانی قدس، یادآور فلسطین و قدسِ همچنان در اشغال، گرامی باد.
#یک_حرف_از_هزاران
◀️ گزیده های ایران و جهان ▶️
@yekhezaran
Telegram
attach 📎
#کتاب_ها
☑️ ماراتن صد ساله: استراتژی مخفی چین برای جایگزینی آمریکا به عنوان ابرقدرت جهانی
معرفی پر فروش ترین کتاب تألیفی در آمریکا در چند سال اخیر
مایکل پل پیلزبری (متولد ۸ فوریه ۱۹۴۵)، یکی از کارشناسان برجسته چین در دولت آمریکا، و نویسنده و مقام سابق عمومی در ایالات متحده است. او از سال ۲۰۱۴ مدیر مرکز استراتژی چین در موسسه هادسون در واشنگتن دی سی بوده است. او را "شاهین چین" و "معمار" سیاست ترامپ در مورد چین نامیده اند. او استراتژی پنهانی را که به رشد چین دامن می زند، فاش می کند و اینکه چگونه آمریکایی ها فریب خورده و فریفته شده اند تا به چین کمک کنند تا از آمریکا به عنوان ابرقدرت پیشرو در جهان پیشی گیرد.
برای بیش از چهل سال، ایالات متحده نقشی ضروری در کمک به دولت چین برای ایجاد یک اقتصاد پررونق، توسعه توانایی های علمی و نظامی و یافتن جایگاه کنونی خود در صحنه جهانی ایفا کرده است، با این باور که ظهور چین همکاری با آمریکا را تضمین و به همراه خواهد داشت. دیپلماسی و تجارت آزاد هدف این سیاست ایالات متحده بود، اما اگر قرار باشد رویای چین، جایگزین رویای آمریکایی شود، همانطور که آمریکا بدون شلیک یک گلوله جایگزین امپراتوری بریتانیا شد، تکلیف چه خواهد بود؟!
ماراتن صد ساله بر اساس مصاحبه با جداشدگان چینی و اسناد امنیت ملی که به تازگی از طبقه بندی خارج شده و قبلاً فاش نشده است، استراتژی مخفی چین برای جانشینی ایالات متحده را به عنوان قدرت مسلط جهان و انجام این کار تا سال ۲۰۴۹، صدمین سالگرد تأسیس جمهوری خلق چین فاش می کند.
مایکل پیلزبری نویسنده کتاب، مسلط به زبان چینی بوده و از زمان ریچارد نیکسون و هنری کیسینجر در مناصب ارشد امنیت ملی در دولت ایالات متحده خدمت کرده است. او در این کتاب از دهه ها تماس خود با مدیران سازمان های نظامی و اطلاعاتی چین استفاده می کند، اسناد و سخنرانی های آنها و بخش هایی از کتاب هایی را ترجمه می کند، تا نشان دهد که چگونه آموزه های دولت داری سنتی چین، زیربنای اقدامات چینی ها است. او نگاهی از درون به چینی ها ارائه می‌کند که مشخص می کند چگونه آمریکا و رهبران آن را وحشی‌هایی می بینند که معماران مرگ خود خواهند بود.
پیلزبری همچنین توضیح می دهد که چگونه دولت ایالات متحده گاه ناخواسته و گاه خواسته، به تحقق این رویای چین کمک کرده است. او از ایالات متحده می خواهد استراتژی جدید و رقابتی تر را در قبال چین آنطور که واقعاً هست اجرا کند و نه آنطور که ممکن است آرزو کند که باشد. کتاب ماراتن صد ساله یک زنگ بیداری برای آمریکا است که در موضوع چین، با بزرگترین چالش امنیت ملی قرن بیست و یکم خود روبرو است.
📚 منبع: کانال جنگ های تجاری
➕پیوست: فایل پی دی اف کتاب
#یک_حرف_از_هزاران
◀️ گزیده های ایران و جهان ▶️
@yekhezaran @MostafaTajzadeh
☑️ ماراتن صد ساله: استراتژی مخفی چین برای جایگزینی آمریکا به عنوان ابرقدرت جهانی
معرفی پر فروش ترین کتاب تألیفی در آمریکا در چند سال اخیر
مایکل پل پیلزبری (متولد ۸ فوریه ۱۹۴۵)، یکی از کارشناسان برجسته چین در دولت آمریکا، و نویسنده و مقام سابق عمومی در ایالات متحده است. او از سال ۲۰۱۴ مدیر مرکز استراتژی چین در موسسه هادسون در واشنگتن دی سی بوده است. او را "شاهین چین" و "معمار" سیاست ترامپ در مورد چین نامیده اند. او استراتژی پنهانی را که به رشد چین دامن می زند، فاش می کند و اینکه چگونه آمریکایی ها فریب خورده و فریفته شده اند تا به چین کمک کنند تا از آمریکا به عنوان ابرقدرت پیشرو در جهان پیشی گیرد.
برای بیش از چهل سال، ایالات متحده نقشی ضروری در کمک به دولت چین برای ایجاد یک اقتصاد پررونق، توسعه توانایی های علمی و نظامی و یافتن جایگاه کنونی خود در صحنه جهانی ایفا کرده است، با این باور که ظهور چین همکاری با آمریکا را تضمین و به همراه خواهد داشت. دیپلماسی و تجارت آزاد هدف این سیاست ایالات متحده بود، اما اگر قرار باشد رویای چین، جایگزین رویای آمریکایی شود، همانطور که آمریکا بدون شلیک یک گلوله جایگزین امپراتوری بریتانیا شد، تکلیف چه خواهد بود؟!
ماراتن صد ساله بر اساس مصاحبه با جداشدگان چینی و اسناد امنیت ملی که به تازگی از طبقه بندی خارج شده و قبلاً فاش نشده است، استراتژی مخفی چین برای جانشینی ایالات متحده را به عنوان قدرت مسلط جهان و انجام این کار تا سال ۲۰۴۹، صدمین سالگرد تأسیس جمهوری خلق چین فاش می کند.
مایکل پیلزبری نویسنده کتاب، مسلط به زبان چینی بوده و از زمان ریچارد نیکسون و هنری کیسینجر در مناصب ارشد امنیت ملی در دولت ایالات متحده خدمت کرده است. او در این کتاب از دهه ها تماس خود با مدیران سازمان های نظامی و اطلاعاتی چین استفاده می کند، اسناد و سخنرانی های آنها و بخش هایی از کتاب هایی را ترجمه می کند، تا نشان دهد که چگونه آموزه های دولت داری سنتی چین، زیربنای اقدامات چینی ها است. او نگاهی از درون به چینی ها ارائه می‌کند که مشخص می کند چگونه آمریکا و رهبران آن را وحشی‌هایی می بینند که معماران مرگ خود خواهند بود.
پیلزبری همچنین توضیح می دهد که چگونه دولت ایالات متحده گاه ناخواسته و گاه خواسته، به تحقق این رویای چین کمک کرده است. او از ایالات متحده می خواهد استراتژی جدید و رقابتی تر را در قبال چین آنطور که واقعاً هست اجرا کند و نه آنطور که ممکن است آرزو کند که باشد. کتاب ماراتن صد ساله یک زنگ بیداری برای آمریکا است که در موضوع چین، با بزرگترین چالش امنیت ملی قرن بیست و یکم خود روبرو است.
📚 منبع: کانال جنگ های تجاری
➕پیوست: فایل پی دی اف کتاب
#یک_حرف_از_هزاران
◀️ گزیده های ایران و جهان ▶️
@yekhezaran @MostafaTajzadeh
Telegram
attach 📎
#گزیده_های_ایران
☑️ نخست‌وزیر عراق و ایران
▫️علیرضا مجیدی - رشته توییت
به نظر من، یکی از سه رویداد/ چهره سال گذشته، نخست‌وزیری «محمد شیاع السودانی» در عراق بود. مسأله، تنها انتخاب وی به نخست‌وزیری نیست؛ بلکه دولت او در فاصله کم‌تر از ۴ ماه، علیه منافع "ایران" به اقداماتی دست زد که احتمالا هیچ‌یک از نخست‌وزیرهای قبلی او جرأت آن را نداشتند!
او در فرآیندی به نخست‌وزیری رسید که نقش «جمهوری اسلامی ایران» غیرقابل انکار بود. زیرا:
۱- دو بار «الاطار التنسیقی» (چارچوب هماهنگی) به اختلاف اساسی خوردند و احتمال فروپاشی وجود داشت؛اما ایران برای حفظ انسجام آنها تلاش کرد.
۲- تهران، بر تشکیل «الدولة التوافقیة» اصرار ویژه داشت. اگر منصفانه بگوییم ایران در انتخاب «شخص السودانی» نقش مستقیم نداشت که حتی در مقاطعی باعث رنجیده خاطر شدن برخی متحدین شد!
اما از «فرآیند»ی حمایت و صیانت می‌کرد که محتمل‌ترین خروجی آن، نخست‌وزیری کسی بود که نوری المالکی در انتخاب آن نقش اساسی دارد. حال بعد از چهار ماه، می‌توان مواضع و تصمیماتی را مشاهده کرد که اسلاف وی (الکاظمی، عبدالمهدی و العبادی) - حتی در صورت تمایل - جرأت ارتکاب آن را نداشتند؛ زیرا معادلات داخلی و منطقه‌ای اجازه انجام این اقدامات را نمی‌داد.
↩️ در ادامه چند نمونه از این مواضع و تصمیمات را برمی‌شمارم:
الف) محدودیت در انتقال دلار: زمانی که این توییت را نوشتم، چند مجموعه و دوست (کارشناس) به بنده اعتراض کردند و آن را غیرممکن خواندند. اما کم‌تر از یک ماه بعد، همه ایران پیامدهای این توافق بغداد واشنگتن را به عینه مشاهده کردند. تقریبا تمام استدلال‌هایی که در این‌جا اقامه می‌شود را حفظم!! ولی با هر استدلالی، صورت‌مسأله تغییر نمی‌کند: «همراهی (نسبتا بالا) بغداد با تحریم ایران توسط آمریکا»
العبادی یک بار به صورت شفاهی اعلام آمادگی کرد، برای همیشه منزوی شد؛ اما السودانی ...
ب) بی‌توجهی‌های نمادین: السودانی در رفتارهای نمادین و سمبلیک، کم‌ترین وقعی به مواضع ایران نمی‌نهد؛ به طوری که بسیاری از ناظران آن را «زبان دیپلماتیک» وی برای دهن‌کجی و اعلام مرزبندی با ایران می‌دانند!! نگارنده موافق دهن‌کجی عامدانه نیست؛ اما این «بی‌تفاوتی» کاملا محسوس است.
حضور بی‌فایده در کنفرانس مونیخ (میزبان رضا پهلوی)، دیدار رسمی با منصور هادی، تکرار چندباره مواضع در مورد «خلیج عربی» (در حالی که اسلاف وی تلاش می‌کردند حساسیت برانگیز نباشند و به «الخلیج» در مواضع رسمی اکتفا می‌کردند)، نوع استقبال از لوید استین و... در این دسته قرار می‌گیرد.
ج) قراردادهای گازی با امارات: مسأله انرژی عراق، در معادلات منطقه بسیار حساس است. اهمیت آن به قدری است که چینی‌ها حاضرند بخشی از مبادلات ارزی با ایران را از این طریق حل کنند... اما بدون طی ابتدایی‌ترین تشریفات قانونی، گاز عراق به انحصار امارات درآمد.
اما شاید بزرگترین خط قرمز را باید مسأله «اعلام عفو عمومی» دانست که ظاهرا سه شق موازی دارد و تا این لحظه از اعلان هر سه شق آن خودداری کرده‌اند!
تنفیذ «اصلاحیه قانون العفو العام» و آزادی تروریست‌ها از زندان، تهدید مستقیم امنیت ملی ایران است و اصلا شوخی‌بردار نیست...
اهمیت این فاجعه به قدری زیاد است که باید در فضای دیگری مستقلا به آن بپردازیم. اما در این‌جا باید هشدار داد که ایران نباید و نمی‌تواند نسبت به این مسأله بی‌تفاوت بماند...
نکته پایانی: قطعا متحدین و هواداران احزاب عراقی از این رشتو برآشفته خواهند شد؛ اما علت العلل این تغییرات در مواضع بغداد، نه در مواضع شخصی نخست‌وزیر بلکه در "تغییر معادلات سیاسی داخلی عراق" است.
دلسوزان مقاومت، مراقب این نکته مهم باشند.▪️
#برای_آگاهی | بازنشر مطالب در یک حرف از هزاران به معنای تأیید کامل محتوای آن نیست.
#یک_حرف_از_هزاران
◀️ گزیده های ایران و جهان ▶️
https://t.me/yekhezaran
☑️ نخست‌وزیر عراق و ایران
▫️علیرضا مجیدی - رشته توییت
به نظر من، یکی از سه رویداد/ چهره سال گذشته، نخست‌وزیری «محمد شیاع السودانی» در عراق بود. مسأله، تنها انتخاب وی به نخست‌وزیری نیست؛ بلکه دولت او در فاصله کم‌تر از ۴ ماه، علیه منافع "ایران" به اقداماتی دست زد که احتمالا هیچ‌یک از نخست‌وزیرهای قبلی او جرأت آن را نداشتند!
او در فرآیندی به نخست‌وزیری رسید که نقش «جمهوری اسلامی ایران» غیرقابل انکار بود. زیرا:
۱- دو بار «الاطار التنسیقی» (چارچوب هماهنگی) به اختلاف اساسی خوردند و احتمال فروپاشی وجود داشت؛اما ایران برای حفظ انسجام آنها تلاش کرد.
۲- تهران، بر تشکیل «الدولة التوافقیة» اصرار ویژه داشت. اگر منصفانه بگوییم ایران در انتخاب «شخص السودانی» نقش مستقیم نداشت که حتی در مقاطعی باعث رنجیده خاطر شدن برخی متحدین شد!
اما از «فرآیند»ی حمایت و صیانت می‌کرد که محتمل‌ترین خروجی آن، نخست‌وزیری کسی بود که نوری المالکی در انتخاب آن نقش اساسی دارد. حال بعد از چهار ماه، می‌توان مواضع و تصمیماتی را مشاهده کرد که اسلاف وی (الکاظمی، عبدالمهدی و العبادی) - حتی در صورت تمایل - جرأت ارتکاب آن را نداشتند؛ زیرا معادلات داخلی و منطقه‌ای اجازه انجام این اقدامات را نمی‌داد.
↩️ در ادامه چند نمونه از این مواضع و تصمیمات را برمی‌شمارم:
الف) محدودیت در انتقال دلار: زمانی که این توییت را نوشتم، چند مجموعه و دوست (کارشناس) به بنده اعتراض کردند و آن را غیرممکن خواندند. اما کم‌تر از یک ماه بعد، همه ایران پیامدهای این توافق بغداد واشنگتن را به عینه مشاهده کردند. تقریبا تمام استدلال‌هایی که در این‌جا اقامه می‌شود را حفظم!! ولی با هر استدلالی، صورت‌مسأله تغییر نمی‌کند: «همراهی (نسبتا بالا) بغداد با تحریم ایران توسط آمریکا»
العبادی یک بار به صورت شفاهی اعلام آمادگی کرد، برای همیشه منزوی شد؛ اما السودانی ...
ب) بی‌توجهی‌های نمادین: السودانی در رفتارهای نمادین و سمبلیک، کم‌ترین وقعی به مواضع ایران نمی‌نهد؛ به طوری که بسیاری از ناظران آن را «زبان دیپلماتیک» وی برای دهن‌کجی و اعلام مرزبندی با ایران می‌دانند!! نگارنده موافق دهن‌کجی عامدانه نیست؛ اما این «بی‌تفاوتی» کاملا محسوس است.
حضور بی‌فایده در کنفرانس مونیخ (میزبان رضا پهلوی)، دیدار رسمی با منصور هادی، تکرار چندباره مواضع در مورد «خلیج عربی» (در حالی که اسلاف وی تلاش می‌کردند حساسیت برانگیز نباشند و به «الخلیج» در مواضع رسمی اکتفا می‌کردند)، نوع استقبال از لوید استین و... در این دسته قرار می‌گیرد.
ج) قراردادهای گازی با امارات: مسأله انرژی عراق، در معادلات منطقه بسیار حساس است. اهمیت آن به قدری است که چینی‌ها حاضرند بخشی از مبادلات ارزی با ایران را از این طریق حل کنند... اما بدون طی ابتدایی‌ترین تشریفات قانونی، گاز عراق به انحصار امارات درآمد.
اما شاید بزرگترین خط قرمز را باید مسأله «اعلام عفو عمومی» دانست که ظاهرا سه شق موازی دارد و تا این لحظه از اعلان هر سه شق آن خودداری کرده‌اند!
تنفیذ «اصلاحیه قانون العفو العام» و آزادی تروریست‌ها از زندان، تهدید مستقیم امنیت ملی ایران است و اصلا شوخی‌بردار نیست...
اهمیت این فاجعه به قدری زیاد است که باید در فضای دیگری مستقلا به آن بپردازیم. اما در این‌جا باید هشدار داد که ایران نباید و نمی‌تواند نسبت به این مسأله بی‌تفاوت بماند...
نکته پایانی: قطعا متحدین و هواداران احزاب عراقی از این رشتو برآشفته خواهند شد؛ اما علت العلل این تغییرات در مواضع بغداد، نه در مواضع شخصی نخست‌وزیر بلکه در "تغییر معادلات سیاسی داخلی عراق" است.
دلسوزان مقاومت، مراقب این نکته مهم باشند.▪️
#برای_آگاهی | بازنشر مطالب در یک حرف از هزاران به معنای تأیید کامل محتوای آن نیست.
#یک_حرف_از_هزاران
◀️ گزیده های ایران و جهان ▶️
https://t.me/yekhezaran
Telegram
یک حرف از هزاران
☑️ گزیده های ایران و جهان
بنام خدا
سیاه مشق های من و نوشته های دوستانم در این خانه منتشر و گزیده هایی از مطالب قابل تأملِ منتشره در ایران و جهان، بازنشر می شود که الزاماً به معنای تأیید محتوای آن نیست.
جابری انصاری
معین صاحب پیشین واخ
@Jaberi_ansari
بنام خدا
سیاه مشق های من و نوشته های دوستانم در این خانه منتشر و گزیده هایی از مطالب قابل تأملِ منتشره در ایران و جهان، بازنشر می شود که الزاماً به معنای تأیید محتوای آن نیست.
جابری انصاری
معین صاحب پیشین واخ
@Jaberi_ansari