📌 او هیچ‌گاه "نه" نمی‌گوید؛ پرخاشگری منفعلانه در رابطه‌ی صمیمانه

✍🏼 Robert Taibbi

▫ترجمه توسط کانال تلگرام علی نیک‌جو
@alipsychiatrist

✳ همسر مارلی، جک، هرگز "نه" نمی‌گوید. یکی از شکایت‌های مارلی این است که جک در کارهای روزمره مثل بردن لباس‌ها به خشک‌شویی هیچ کمکی نمی‌کند.
این در حالیست که او همیشه در واکنش به درخواست مارلی، پاسخ مثبت میدهد، میگوید هیچ مشکلی برای کمک کردن ندارد، اما یا کاری که قول انجامش را داده، یک هفته بعد انجام میدهد یا بعد از چند روز آن را رها میکند. اگر مارلی از این وضعیت شکایت کند، گفتگوی مشابهی تکرار میشود؛ جک ابراز تأسف میکند‌، میگوید گرفتار شده و حتما آن کار را انجام می‌دهد، اما در نهایت آن را به تعویق می‌اندازد یا فراموش و رها می‌‌کند.

مشکل کجاست؟ مطمئنا موضوع فقط دور بودن خشک‌شویی یا بی‌علاقه بودن جک به خرید یا کارهای خانه نیست. این احساس سرخوردگی در مارلی، به دنبال اجتناب یا اهمال‌کاری جک از برآورده کردن خواسته‌هایش علیرغم پاسخ مثبت اولیه، در موضوعات دیگری مثل درخواست مارلی برای گذراندن زمان بیشتری با یکدیگر، حضور در جمع های خانوادگی و .. هم دائما اتفاق می‌افتد.

اگرچه وجود اختلال نقص‌توجه میتواند توضیحی برای ناتوانی جک از پیگیری کارها و پای‌بندی به تعهداتش باشد، اما این احتمال هم وجود دارد که در پس‌زمینه‌‌ی فراموشکاری‌ها و کارهای ناتمام او، روشی برای ابراز خشم به صورت "پرخاشگری منفعلانه" وجود داشته باشد.

پرخاشگری منفعلانه(passive aggressiveness)، اگرچه باعث احساس سرخوردگی، رنجش و سردرگمی در طرف مقابل رابطه می‌شود، اما استفاده‌کنندگان از آن، شبیه به افراد مبتلا به خودشیفتگی بیمارگونه یا افراد جامعه‌ستیز که قدرت همدلی پایین و منش بیرحمانه‌ای نسبت به جهان دارند، نیستند. انگیزه‌ی شکل‌دهنده به رفتار افرادی مانند جک، بیش از آنکه مراقبت از خود با نابود کردن دیگری باشد، پایین نگه داشتن سطح اضطراب است.

چه چیزی باعث می‌شود که تبدیل به افرادی پرخاشگر-منفعل شویم؟ یک پاسخ برای این سوال، رشد کردن در خانواده‌ای است که در آن احساس خشم به طور مستقیم ابراز نمی‌شده و الگوی پرخاشگری والدین نسبت به یکدیگر منفعلانه بوده است. و سناریوی دیگر میتواند این باشد که والدین خشم خود را به صورت آشکار به شکلی ابراز می کرده اند که برای بچه ها ترسناک بوده است، و از طرفی، ابراز خشم فقط برای والدین مجاز بوده و هر نوع نشان دادن آن از سمت بچه ها با سرکوب فیزیکی و هیجانی از سوی والدین همراه می‌شده است. در چنین فضای ترسناک و ناامنی، کودکان از روشهای مختلفی مانند سکوت، کناره‌گیری، پنهان کردن خود، سرزنش کردن خود به خاطر عصبانی کردن والدین، و تلاش برای بی‌نقص بودن و حتی مراقبت از والدین، برای در امان ماندن از پیامدهای خشم خود و والدین استفاده میکنند.

اما بعضی از کودکان خشم خود را نه سرکوب میکنند، و نه با معطوف کردن آن به درون دچار خودسرزنشگری میشوند، بلکه از روشهای منفعلانه و غیرمستقیم برای ابراز آن استفاده میکنند. ابراز موافقت و اطاعت در کلام، برای دور ماندن از تنبیه و انتقام، اجتناب از بیان مستقیم اعتراض و در عین حال ابراز آن به صورت زمزمه های نامفهوم، به اتمام نرساندن کارها، به کندی انجام دادن آنها، و اهمال‌کاری، از روشهای کودکان برای ابراز منفعلانه‌ی پرخاشگری است.

کودکان برای تاب آوردن و حفظ حیات روانی خود در محیط ناسالم، مهارتها و امکانات جسمی و روانی محدودی دارند. آنچه در بزرگسالی خود را به صورت یک مشکل نشان می‌دهد، زمانی در کودکی تنها روش در دسترس کودک برای مراقبت از خود بوده است؛ که نمونه‌ای از آنها، تلاش برای خوب بودن، و ابراز منفعلانه‌ی پرخاشگری است.


📌 ادامه در INSTANT VIEW
(مشاهده فوری)

#روان_پزشکی #روان_درمانی
#زوج_درمانی #رابطه
#پرخاشگری_منفعلانه
#passive_aggressiveness

🆔@alipsychiatrist

📝📝📝«تعطیلی کارخانجات، مرگ خاموش و جمعی کارگران و خانواده‌های شان» 

✍️ فریبا نظری

✅ داروگر به #کما رفته و ظاهرا سرنوشتی مثل سایر برندهای قدیمی در انتظار این شرکت باسابقه است. کارگران دلیل تعطیل شدن این کارخانه را مشکلات شدید مالی کارفرما اعلام کردند و همچنین از اخراج تعدادی از همکاران خود و بلاتکلیفی تعدادی از #کارگران که مطالبات معوقه چهار ماهه دارند خبر دادند. تولید داروگر کاملا خوابیده و این برند قدیمی، نفس‌های آخرش را می‌کشد و پیش‌بینی می‌شود که با اخراج کارگران باقیمانده، کارخانه به طور کامل تعطیل خواهد شد. #داروگر هم مثل #ارج و #آزمایش، تبدیل به یک نام کهنه می‌شود و نام و نشانی از آن باقی نمی‌ماند( سلامت نیوز/۷ خرداد ۱۴۰۲).

✅ خبر تعطیلی احتمالی کارخانه‌ی قدیمی و نام‌آشنای داروگر اگر صحت داشته باشد؛ خبری به‌غایت تلخ، رخدادی به‌نهایت اسف‌بار و دارای پیامدهای پیچیده‌ی اجتماعی و اقتصادی و انسانی است. گویا این کارخانه بیش‌از ۱۰۰۰ کارگر شاغل داشته و اینک همه‌ی آنها در معرض #مرگ_خاموش فقر و بی‌پولی هستند. همین قدر ساده و همین‌قدر وحشتناک و تراژیک.

✅اما وقتی دست‌کم ۱۰۰۰ خانواده، منبع درآمد خود را ناگهان و بدون هیچ جایگزینی ازدست می‌دهند؛ چه مصائب و مشکلاتی بر آن‌ها وارد می‌شود؟ 
مروری گذرا براین موضوع داشته باشیم:
۱- بیکاری و نداشتن درآمد 
۲- مشکلات پرداخت اجاره #مسکن و خطر بی‌ سرپناهی
۳- مشکل تهیه‌ی مواد غذایی و خوراک ضروری اعضای خانواده و #خطر_گرسنگی
۴- نداشتن هزینه‌های آموزش کودکان، نوجوانان و جوانان خانواده و خطر ترک تحصیل
۵- نداشتن هزینه‌های #دارو و درمان و سلامت و خطر بیماری و مرگ
۶- افزایش ظهور و بروز #اختلال_سلامت_روان با حالاتی چون افسرگی، خشم، عدم اعتماد به‌نفس، کم‌حوصلگی، بی‌تابی و خطر اخلال در روابط خانوادگی و اجتماعی
۷- افزایش #پرخاشگری و بیقراری و ناآرامی در خانه و خانواده و خطر خشونت خانگی، خودکشی فردی یا خانوادگی
 ۸- روی آوردن به مشاغل کاذب و غیررسمی
۹- روی آوردن به کارهای خطرناک و غیرقانونی( #سرقت، #قاچاق، زورگیری، قمار)
۱۰- اضافه شدن به لشکر بیکاران جامعه
۱۱- شکل‌گیری مطالبات و کاستی‌های زندگی در قالب اعتراضات توأم با خشم و خشونت
۱۲- #جامعه‌گریزی و حس #انتقام از جامعه و ساختار قدرت
۱۳- احساس #پریشانی و اضطراب و ناآرامی در زیست فردی و اجتماعی

✅ برای کارگری که سال‌ها در کارخانه‌ای مشغول به کار و فعالیت منجر‌به مزد و درآمد بوده و با وجود همه‌ی کاستی‌ها و مشکلات زیست کارگری، زندگی خود را به پیش می‌برده است؛ تعطیلی ناگهانی محل کار و درآمد او، شوکی سترگ بر وی وارد می‌آورد و مصائبش را چندبرابر می‌سازد و همراه با مرگ کارخانه، کارگر و خانواده‌اش را نیز می‌کشد، مرگی خاموش و بی‌صدا.
گویی این روزها، مرگ، کسب و کار اقتصاد ماست…

✅و پرسش مهم هم‌چنان ذهن را آزار می‌دهد که آیا فقر، سیاست راهبردی نظام* است؟

۸ خرداد ۱۴۰۲
*فقر، سیاست راهبردی نظام/بخش نخست 👇
https://t.me/Sociologyofsocialgroups/837
*فقر، سیاست راهبردی نظام /بخش دوم👇
https://t.me/Sociologyofsocialgroups/838
@Sociologyofsocialgroups @MostafaTajzadeh

📝📝📝روز_جهانی_پیشگیری_از_خودکشی

✍🏻رضاسالیانی

✅امروز روز جهانی پیش‌گیری از #خودکشی است. خودکشی دومین علت مرگ در جهان است. آمارها نشان می‌دهد خودکشی در کشور ما طی یک دهه‌ی گذشته حداقل چهل درصد افزایش داشته است. برخی نیز از رشد شصت درصدی خبر می‌دهند.

✅افسردگی ، #ناامیدی، #پرخاشگری ، #اختلال_روانی ، #مصرف_مواد عوامل خطرآفرین خودکشی هستند. پیچیده شدن شرایط اقتصادی، سیاسی و اجتماعی این عوامل را تشدید می‌کنند. عده‌ای می‌توانند و شرایط خود را تغییر می‌دهند. برخی با تغییر شیوه‌ی زندگی، کسب و کار، محل زندگی و ... بر این بحران‌ها غلبه می‌کنند اما برخی هم نمی‌توانند. خودکشی طبقه‌ی اجتماعی یا اقتصادی مشخصی هم ندارد.

✅بسیاری از مواقع نمود خارجی جدی هم ندارد! بایست این خطر را در مورد خود و هم دیگران جدی گرفت. نسبت به دوستان و اطرافیان خویش بی‌تفاوت نباشیم. کوچکترین نشانه‌ها را جدی بگیریم. توجه داشته باشیم که هیچ‌کس مصون نیست! حتا کسانیکه به ظاهر آدم‌های موفق و سرخوشی به نظر می‌رسند! گاهی یک تلفن یا یک پیام و یک احوالپرسی جان انسانی را نجات می‌دهد! از آن دریغ نکنیم.

✅حواس‌مان باشد ممکن است بدلیل نداشتن علم کافی در نحوه‌ی مواجهه با چنین آدم‌هایی، شرایط آنها را بغرنج‌تر کنیم. در آن لحظات کلمات اهمیت صد چندانی پیدا می‌کنند. پس ضمن اینکه بیش از پیش به کسب مهارت‌های لازم توجه می‌کنیم، سعی کنیم افرادِ در معرض خودکشی را به کمک‌گرفتن از مشاوره‌های دارای صلاحیت و نیز نهادهایی چون #اورژانس_اجتماعی راهنمایی کنیم. هر یک از ما می‌توانیم نجات‌بخش یک انسان باشیم.

https://www.instagram.com/p/CxBk9zPs7rM/?igshid=YTUzYTFiZDMwYg
@MostafaTajzadeh