سالگرد بمباران شیمیایی سردشت
و
مسئولیت ما؟!
#رئوف_اذری

تاریخ ملت ها و سرزمین ها، ده ها و صدها، یادمان تلخ و‌شیرین را ثبت کرده و به نسل های بعد، نقل کرده است..
در سال های آغازین تحصیل مان، وقتی با درسی به نام تاریخ مواجه شدیم در ضرورت کارکرد آن آمده بود:« برای عبرت از گذشته و گذشتگان»

نمی دانم ما ایرانی ها، چقدر از تاریخ گذشته، عبرت گرفته و بر غنای فرهنگ و تمدن مان افزوده ایم اما می دانم که؛

هیچگاه، به قدرِ داشته های تاریخی، بر انباشته های ذهنی و فرهنگی نیفزوده ایم و همین نقطه ضعف تاریخی هم هست که امروز پس از چهار دهه از انقراض سلسله به نام پادشاهی و جایگزینی انقلابی مردمی به نام جمهوریت، همچنان اندر خم کوچه بن بست نظارت استصوابی، درمانده ایم!

#سردشت، طبق جغرافیای قراردادی، شهری است در جنوب استان آذربایجان غربی و غرب کشوری گربه ای شکل به نام ایران..
این شهر با جمعیت هیجده هزاری وقت، در هفتم تیرماه سال یکهزار و سیصد و شصت وشش توسط جنگنده های رژیم بعث، #بمباران_شیمیایی شد و حدود نصف جمعیت شهری آن(هشت هزار و بیست و‌چهارنفر) مصدوم و‌ ده ها نفر نیز شهید شدند..

آن روزگاران، در ضعف ساختاری و شاید انحصارگرایی خبرگزاری ها و رسانه های داخلی و کم اقبالی رسانه های خارجی، این فاجعه قرن(اولین شهر غیرنظامی قربانی جنگ افزارهای شیمیایی جهان)مغفول ماند و بعد از آن نیز سال ها گذشت تا شورای دور اول شهر(کمیسیون فرهنگی،اجتماعی و حقوقی) اولین مراسم یادواره ی شهدا را برگزار کند(هفتم تیرماه هفتاد و‌شش)و‌پس از آن نیز چند جشنواره و ساخت چند فیلم مرتبط و نیمه مرتبط چون درخت گردو، بوی لیمو، میم مثل مادر و... در دستور کار قرار گرفت!

آنچه امروز در پس این فاجعه تاریخی شاهدیم، یادواره های نمایشی-فرمایشی و‌فرسایشی ستاد مدیر، حریق های سریالی جنگل های بلوط سردشت(کپسول های اکسیژن ساز و مدد رسان مصدومین زمان بمباران)، انتقال آب رودخانه زاب(تنها پرستار تاول زدای جانبازان شیمیایی)، شیرابه ی دپوی فاضلاب، آب شرب جانبازان و فرار مغزها و مهاجرت اجباری جوانان و صدالبته مرگ در غربت و غرق در آب های غریب(رامان و آرتین و خانواده ایران نژادها و مهری نبی زاده و...) و شلیک گاه و بیگاه به کولبران و مرگ نان آور خانواده های بازمانده از آن روزگاران مرزداری(نمونه دیروز پنجم تیرماه) و نیز هژمونی شدید امنیتی بر انواع کنشگری های مدنی و... دستاورد تحمل فاجعه در این جغرافیای نامرادی است!

و صدالبته در کنار همه ی این نامرادی ها، ابرام و اصرار کنشگران و فعالان مدنی شهر بر #صلح و همرسانی #مهربانی است که با حمایت شهروندانی نیک سیرت و اندک مسئولان مسئولیت شناس مسئولیت پذیر، در تابلوی ورودی شهرشان و نیز شعار سی و چهارمین یاواره ی شهدا-با مرهم آشتی، به کارزار درمان دردهای تاریخی مان خواهیم شتافت-هویداست...

فردا، هفتم تیرماه یکهزار و‌چهارصد،سی و‌ چهارمین سالگرد این ژینوساید است که با اکوساید فعلی در حال تکمیل پازل انقراض نسلی و محو جغرافیایی است..

#مسئولیت_امروز_من و‌شما و ما چیست؟
شما خواننده گرامی، چه فکر می کنید؟
کامنت و پیامت برای شراکت در تحمل این درد و رنج مکرر تاریخی این شهر و شهروندان نامرادش چیست؟

بنگار، شاید، نگاشته ات، مرهمی شد و تاریخی برای عبرت آیندگان...
----
*فعال صلح و‌مهربانی،کنشگر سواد رسانه ای

#بنیاد_توسعه_صلح_و_مهربانی
#مهربانی_های_کوچک
#مسئولیت_های_بزرگ
#بمباران_شیمیایی_سردشت
#یادواره_های_فرسایشی
#یادمان_های_تاریخی
#مسئولیت_ما

@sopskf
----
https://www.instagram.com/p/CQoP3p5LZKK/?utm_medium=copy_link

📝📝📝منادیان صلح و مهربانی سردشت،
در نشست سالانه سازمان منع کاربرد جنگ افزارهای شیمیایی
OPCW

✅تیمی از مدیران و اعضای انجمن دفاع از حقوق مصدومان شیمیایی سردشت که از چندسال قبل به عضویت سازمان منع کاربرد جنگ افزارهای شیمیایی، در آمده بود، امسال نیز طبق روال معمول، در این نشست حضور یافتند.

✅انجمن دفاع از حقوق مصدومان شیمیایی سردشت که در پسا اولین یادواره های مردمی فاجعه بمباران شیمیایی و در اوایل دهه هشتاد با اقدام دیرهنگام جمعی از جانبازان و بازماندگان خانواده شهدای شیمیایی شکل گرفت، در فاصله حدود دو دهه از فعالیت خود،
موفق به حضور در این سازمان و کسب دو کُرسی در اجلاس آن،
و نیز حضور در دادگاه لاهه با همراهی روح سرگردان ملی-مام قادر مولانپور، محور فیلم سینمایی درخت گردو-و چند جانباز دیگر که منجر به محکومیت #فرانس_فان_آنرات شد و عقد پیمان خواهرخواندگی با هیروشیما و حلبچه و شرکت متقابل در سالیادها، شده است.

✅نمایندگان انجمن، هر ساله، مصادف با اجلاس
OPCW
،اقدام بر پایی نمایشگاه عکس فاجعه شیمیایی می کنند که معمولن مورد بازدید شرکت کنندگان و از جمله رییس سازمان قرار می گیرد.

✅همچنین در اولین حضور خود، پیشنهاد شهروندان سردشتی را جهت معرفی شهر شهیدشان،
به عنوان "شهر آشتی"، مکتوب و ممهور به امضای جمعی از نمایندگان حاضر، تقدیم رییس وقت سازمان کردند که گرچه نتیجه آن مشهود نبود ولی عزم شهروندان در ابرام بر عاملیت پیام صلح و مهربانی، استمرار داشته است که اجرای حدود یکصد پروژه با محوریت این شعار از جمله تغییر تابلوی ورودی شهر از "به اولین شهر قربانی جنگ افزارهای شیمایی جهان"، به "میعادگاه صلح جهانی" و-شهر صلح و مهربانی-خوش آمدید، زبانزد شایستگان وطن و فعالان حوزه صلح ایران و جهان بوده است.

✅امید که حضور مستمر نمایندگان این شهر و فعالان صلح این جغرافیا، دریچه هایی از امید و زندگی بگشاید و بسترهایی برای عبور از جنگ و نزاع، بدفهمی، بدگزینی، و بدسیاستی، تخریب و تهدید، تضییع حقوق و ناعدالتی و نابرابری، توهم و توطئه، درگیری و فاجعه و دیگر رذایل مدیریتی مهیا گرداند.

✅سردشت و شهروندان مرزنشین رنجورش، مستحق برخورداری از صلح پایداراند و در استیفای این حق، همواره نشان داده اند اهل علم، حلم و ایده و عمل اند که صدالبته انتظار می رود نمایندگان مردمی در مجلس شورا، شورای شهر و شهرداری و نیز شورای تٲمین و فرهنگ عمومی و همه متولیان از ذیل تا صدر، گشوده تر از قبل، تسهیلگر تحقق خواست مردمی و نیز زدودن سیمای فقر، محرومیت و فاجعه، رنج ژینوساید و زخم اکوساید از این جغرافیا و این مردم ذیحق باشند ..

#بنیاد_توسعه_صلح_و_مهربانی
#مهربانی_های_کوچک
#سردشت
#بمباران_شیمیایی
#انجمن_دفاع_از_حقوق_مصدومین_شیمیایی
#سازمان_منع_کاربرد_سلاح_های_شیمیایی
#پیام_صلح_و_مهربانی
#هلند

@sopskf
@MostafaTajzadeh