🔴 بار دیگر تصمیم‌گیری برای مردم؛ پشت درهای بسته

[تجمع سوم دی ماه ۹۹ مردم محدوده طرح توسعه دانشگاه تهران به روایت یکی از ساکنان]

🔻 بعد از دو تجمع در سال‌های گذشته در مقابل وزارت راه و شهرسازی، ساعت ۱۰ صبح روز سوم دی ۹۹ مقابل سازمان مرکزی دانشگاه تهران در خیابان ۱۶ آذرجمع شدیم تا بار دیگر مراتب اعتراض خود را به طرح نافرجام توسعه دانشگاه تهران اعلام و بر مطالبات به حق و قانونیمان تاکید کنیم. با این که هوا بسیار سرد بود و محدودیت‌های کرونایی نیز باید رعایت می‌شد؛ ساکنین و کسبه از مرد و زن، جوان و میانسال و حتی کهنسالانی که به سختی راه می‌رفتند از شمال و جنوب خیابان ۱۶ آذر یکی یکی خود را به محل تجمع رساندند. براستی آن چه انسان‌ها را در هر سن و سالی این چنین بر می‌انگیزاند؛ دفاع از حق و حقوق پایمال شده است که حتی گذر عمر از شدت مطالبه آن نمی‌کاهد.

🔹همین که شنیدیم قرار است جلسه‌ای بدون حضور نمایندگانی از ما در محل دانشگاه تهران برگزار شود؛ خود را پای جلسه رساندیم تا بار دیگر پشت درهای بستۀ تصمیم‌گیری برای سرمایه‌های زندگیمان نمانیم! دو دهه نابسامانی، ما را نگران کرده که مبادا بعد از این همه سال پایداری بر حقوق قانونی خود، مجبور شویم که به هر شرایطی برای رهایی از تنگناهای ناشی از این طرح تن دهیم چنانکه برخی مجبور به این کار شدند.

🔻بیش از دو سال از طرح شکایتمان به سازمان بازرسی می‌گذرد. پیرو این شکایت، مدتی است که سازمان بازرسی به این موضوع ورود کرده و انتظارمان این بود که این جلسه در نهادی بی‌طرف و نه در محل دانشگاه تهران که متشاکی است برگزار شود. خواسته ما در تجمع سوم دی حضور نمایندگانی از ساکنین و کسبه در جلسه مذکور بود که حداقل موازنه‌ای بین طرفین دعوی در بیان خواسته‌ها و مطالباتشان برقرار گردد. این درخواستی بود که امید به اجابتش را داشتیم. لذا بارها به هنگام ورود نمایندگان نهادها و سازمان‌ها به ساختمان جلسه آن را مطرح کردیم. اما مدعوین جلسه در حالی که نشان می‌دادند عجله دارند از کنار مردم می‌گذشتند. به این ترتیب به درخواست ما توجهی نشد و شنیدیم که با تقاضای خانم دکتر نژادبهرام نیز برای حضور نماینده‌ای از ساکنین در جلسه مخالفت شده است.

چرا این اندازه شنیدن خواسته‌های به حق و قانونی مردم محدوده آن هم در فضایی به دور از تنش برای مسئولین دانشگاه تهران سخت و سهمگین است؟

🔹 بعد از گذشت ساعتی در حالی که در محاصره مامورین حراست دانشگاه تهران قرار داشتیم؛ همچنان به تجمع آرام خود ادامه داده تا شاید موفق شویم مشکلات را از زبان خودمان به گوش نمایندگان نهادها و سازمان‌های شرکت‌کننده در جلسه برسانیم که این امر میسر نشد. ساعت از ۱۲ گذشته بود خروج چند خودرو از محوطه جلوی ساختمان خبر از پایان جلسه می‌داد. تلاش کردیم تا نوشته بنرهای روی دست‌هایمان با نگاه سرنشینان خودروها گره بخورد. دقایقی بعد خانم دکتر نژادبهرام در حالیکه محل را ترک می‌کرد چند دقیقه‌ای در میان مردم حاضر و گلایۀ آنان را شنید:

🔻یکی می‌گفت چرا مصوبه اردیبهشت ۹۸ شورای عالی شهرسازی و معماری که رای به «رفع فریز محدوده» داده اجرا نمی‌شود؟ دیگری به تعلل دانشگاه تهران در ارائه طرح و اقدامات غیرقانونی اخیر در ساخت‌وسازهای غیر مجاز اعتراض داشت. خانمی از پشت سر مردم در حالی که سعی داشت صدایش به خوبی برسد، به مزاحمت‌های ایجاد شده توسط دانشگاه تهران برای مردم محدوده معترض بود. اعتراض به قیمت‌گذاری‌های ناعادلانه توسط کارشناسان دانشگاه تهران در همهمه‌ها به گوش می‌رسید. عده‌ای نیز با در دست داشتن حکم دیوان، نسبت به عدم تمکین شهرداری به آرای دیوان عدالت اداری و خودداری از صدور جواز ساخت اعتراض داشتند.

یکی هم می‌گفت نگذارید بلایی که سر ما آمد در جایی دیگر از این شهر و مملکت تکرار شود!

و پیرمردی در حالی که پوشه‌ای پر از مدارک مربوط به ۳۰ سال گذشته را در میان دست‌های لرزانش گرفته بود تمام توانش را در صدایش جمع کرده و می‌گفت من آمده‌ام اینجا تا فریاد بزنم!... چشمان پر از اشک و صدای مانده در گلوی پیرمرد آخرین تصویر به جا مانده در ذهنم بود. دوباره مردم ماندند و وعده‌های حل مشکلات ........شاید وقتی دیگر! شاید!


#روایت_مردمی
#راه_ادامه_دارد
#دانشگاه_بدون_تهران
# دیالوگ
@UniBTeh
🆔@MostafaTajzadeh