Forwarded from علی نیکجو «روانپزشک- رواندرمانگر تحلیلی»
📌 از زبان یک اقلیت خاموش
✍🏼 Rosie Swash
▫ترجمه توسط کانال تلگرام علی نیکجو
@alipsychiatrist
✳ "من ۴۷ سال سن دارم اما جوانتر به نظر میرسم شاید به این دلیل که از خودم مراقبت میکنم و استرسهای مربوط به همسر و بچه را ندارم". در اولین نگاه ممکن است به نظر برسد که این جملهها پاسخی کنایهآمیز به قسمت "خودتان را معرفی کنید" در یک سایت دوستیابی است، در حالیکه نویسنده این جمله ها، فردی به نام آنت، یکی از شرکت کنندگان مطالعهی من درباره افراد فاقد تمایل جنسی(Asexual) بود که در یک تالار گفتگو متشکل از افرادی با این ویژگی آنها را نوشت. اسکچوالها کسانی هستند که تمایلی به برقراری ارتباط جنسی ندارند.
تخمین زده میشود که در حدود یک درصد از جمعیت جهان اسکچوال هستند، اگرچه مطالعات در این زمینه محدود است. آنت و افرادی مانند او تقریبا هیچگاه مجذوب شدن جنسی به فردی دیگر را تجربه نمیکنند و درک انگیزههای جنسی در روابط و رفتار دیگران برایشان دشوار است.
"زندگی در دنیایی که داشتن رابطهی عاشقانه و جنسی را به عنوان یکی از بالاترین ایدهآلهای خود در نظر میگیرد، دشوار است" اینها گفتههای یک دانشجوی بیست ساله ساکن منچستر است که یکی از اثرات چنین دنیایی را بر زندگی خود اینطور توصیف میکند که "به عنوان یک دانشجو تقریبا هر روز در برابر گفتگوهایی دربارهی رابطهی جنسی و جذابیت جنسی افراد خاصی قرار میگیرم که واقعا تمایلی به شنیدن آنها و مشارکت در آن بحث را ندارم"
تنهایی و مشکلات مربوط به یافتن شریک عاطفی، یکی از موضوعات مشترک در بسیاری از افراد اسکچوال است. رابطهی جنسی فقط قسمتی از یک ارتباط عمیق است، اما اگر به عنوان یک بخش ضروری در نظر گرفته شود، آن وقت کسانی که تمایلی به برقراری رابطهی جنسی ندارند باید به این نتیجه برسند که برقراری رابطهی عاطفی برای آنها ممکن نیست. "عمیقا احساس تنهایی میکردم و نمیتوانستم آینده ای را تصور کنم که در آن کسی حاضر باشد با فردی بدون تمایل جنسی مانند من وارد رابطه شود". نداشتن تمایل به برقراری رابطه جنسی الزاما به این معنا نیست که فرد اسکچوال باید تمام زندگی خود را در تنهایی بگذراند. "برخلاف تصورم توانستم با کسی آشنا شوم که مشکلی با نبود رابطهی جنسی در ارتباط عاطفیمان نداشت"
باید دانست که اسکچوالیتی نوعی سرکوب تمایل جنسی یا پرهیزکاری نیست، بلکه غیاب این تمایل در فرد است. "از نظر تئوریک نبودِ تمایل جنسی در یک فرد نباید به عنوان یک مشکل یا اختلال در نظر گرفته شود" این گفتهی دکتر تونی بگارت یک پژوهشگر تخصصی در زمینهی اسکچوالیتی است. "در شرایطی که رسانهها تمایل جنسی مفرط را بهنجار نشان میدهند، دور از انتظار نیست که اسکچوالیتی به عنوان یک مشکل یا انگ در نظر گرفته شود". او معتقد است: "تلاش برای 'درمان کردن' افراد اسکچوال و ایجاد میل جنسی در آنها، توجهی کمککننده به نیازهای روانی و هیجانی آنها نیست"
"هر چیزی که برخلاف هنجارها و تهدیدکنندهی وضع موجود باشد، مورد تمسخر واقع میشود و تلاش همه معطوف به خلاص شدن از آن میشود؛ واکنشهایی که ما افراد اسکچوال با آنها رو به رو میشویم و نشان میدهد که چه میزان ناآگاهی و عدم پذیرش نسبت به آنچه که ما هستیم، وجود دارد"
#روان_پزشکی #روان_درمانی
#اقلیتهای_جنسی
#ملال_جنسی #آسکچوالیتی
#روان_درمانی_تحلیلی
#Asexuality
#LGBT
🆔@alipsychiatrist
https://www.google.com/amp/s/amp.theguardian.com/lifeandstyle/2012/feb/26/among-the-asexuals
✍🏼 Rosie Swash
▫ترجمه توسط کانال تلگرام علی نیکجو
@alipsychiatrist
✳ "من ۴۷ سال سن دارم اما جوانتر به نظر میرسم شاید به این دلیل که از خودم مراقبت میکنم و استرسهای مربوط به همسر و بچه را ندارم". در اولین نگاه ممکن است به نظر برسد که این جملهها پاسخی کنایهآمیز به قسمت "خودتان را معرفی کنید" در یک سایت دوستیابی است، در حالیکه نویسنده این جمله ها، فردی به نام آنت، یکی از شرکت کنندگان مطالعهی من درباره افراد فاقد تمایل جنسی(Asexual) بود که در یک تالار گفتگو متشکل از افرادی با این ویژگی آنها را نوشت. اسکچوالها کسانی هستند که تمایلی به برقراری ارتباط جنسی ندارند.
تخمین زده میشود که در حدود یک درصد از جمعیت جهان اسکچوال هستند، اگرچه مطالعات در این زمینه محدود است. آنت و افرادی مانند او تقریبا هیچگاه مجذوب شدن جنسی به فردی دیگر را تجربه نمیکنند و درک انگیزههای جنسی در روابط و رفتار دیگران برایشان دشوار است.
"زندگی در دنیایی که داشتن رابطهی عاشقانه و جنسی را به عنوان یکی از بالاترین ایدهآلهای خود در نظر میگیرد، دشوار است" اینها گفتههای یک دانشجوی بیست ساله ساکن منچستر است که یکی از اثرات چنین دنیایی را بر زندگی خود اینطور توصیف میکند که "به عنوان یک دانشجو تقریبا هر روز در برابر گفتگوهایی دربارهی رابطهی جنسی و جذابیت جنسی افراد خاصی قرار میگیرم که واقعا تمایلی به شنیدن آنها و مشارکت در آن بحث را ندارم"
تنهایی و مشکلات مربوط به یافتن شریک عاطفی، یکی از موضوعات مشترک در بسیاری از افراد اسکچوال است. رابطهی جنسی فقط قسمتی از یک ارتباط عمیق است، اما اگر به عنوان یک بخش ضروری در نظر گرفته شود، آن وقت کسانی که تمایلی به برقراری رابطهی جنسی ندارند باید به این نتیجه برسند که برقراری رابطهی عاطفی برای آنها ممکن نیست. "عمیقا احساس تنهایی میکردم و نمیتوانستم آینده ای را تصور کنم که در آن کسی حاضر باشد با فردی بدون تمایل جنسی مانند من وارد رابطه شود". نداشتن تمایل به برقراری رابطه جنسی الزاما به این معنا نیست که فرد اسکچوال باید تمام زندگی خود را در تنهایی بگذراند. "برخلاف تصورم توانستم با کسی آشنا شوم که مشکلی با نبود رابطهی جنسی در ارتباط عاطفیمان نداشت"
باید دانست که اسکچوالیتی نوعی سرکوب تمایل جنسی یا پرهیزکاری نیست، بلکه غیاب این تمایل در فرد است. "از نظر تئوریک نبودِ تمایل جنسی در یک فرد نباید به عنوان یک مشکل یا اختلال در نظر گرفته شود" این گفتهی دکتر تونی بگارت یک پژوهشگر تخصصی در زمینهی اسکچوالیتی است. "در شرایطی که رسانهها تمایل جنسی مفرط را بهنجار نشان میدهند، دور از انتظار نیست که اسکچوالیتی به عنوان یک مشکل یا انگ در نظر گرفته شود". او معتقد است: "تلاش برای 'درمان کردن' افراد اسکچوال و ایجاد میل جنسی در آنها، توجهی کمککننده به نیازهای روانی و هیجانی آنها نیست"
"هر چیزی که برخلاف هنجارها و تهدیدکنندهی وضع موجود باشد، مورد تمسخر واقع میشود و تلاش همه معطوف به خلاص شدن از آن میشود؛ واکنشهایی که ما افراد اسکچوال با آنها رو به رو میشویم و نشان میدهد که چه میزان ناآگاهی و عدم پذیرش نسبت به آنچه که ما هستیم، وجود دارد"
#روان_پزشکی #روان_درمانی
#اقلیتهای_جنسی
#ملال_جنسی #آسکچوالیتی
#روان_درمانی_تحلیلی
#Asexuality
#LGBT
🆔@alipsychiatrist
https://www.google.com/amp/s/amp.theguardian.com/lifeandstyle/2012/feb/26/among-the-asexuals
Telegram
attach 📎
Forwarded from علی نیکجو «روانپزشک- رواندرمانگر تحلیلی»
📌 پس از دههها سردرگمی، تشخیص آسپرگر پاسخی برای بعضی سؤالها بود.
✍🏼 Tom Culter
▫ترجمه توسط کانال تلگرام علی نیکجو:
@alipsychiatrist
✳ حدود ساعت چهار و نیم صبح روزی در سپتامبر بود، که ناگهان از خواب بیدار شدم با این احساس که مشکلی وجود دارد که از آن آگاه نیستم. خانه در سکوت مطلق بود و کاملا احساس غربت میکردم. نبضم به سرعت میزد، و مثل یک دونده عرق میریختم. نمیدانستم چه احساسی دارم اما اشکهایم میریخت و برای لحظاتی فکر کردم که در حال مردن هستم. شاید این یک حملهی پانیک بود.
مدت ها بود که احساس میکردم یک مشکل اساسی در زندگیام وجود دارد. نیمه شبها بیدار میشدم و در حالی که به سقف خیره بودم به همه چیز فکر میکردم. روزها سخت کار میکردم، و تفریحات گذشته نه تنها خوشحالم نمیکرد بلکه حتی تا حدودی مشمئزکننده بود.
یک بار زمانی که با گروهی از دوستان خانوادگی در رستوران بودیم و من با بیتفاوتی در حال تمام کردن ساندویچ همیشگیام بودم، یکی از دوستانمان گفت: "چرا هیچوقت از غذا خوردن با جمع لذت نمی بری؟" حضور سرد و کنارهگیر من در جمع ها بسیاری از اوقات باعث ناراحتی دیگران میشد.
افراد زیادی این بازخورد را به من میدادند که وقتی تصورم این بوده که در حال لبخند زدن هستم، در واقع عبوس بودهام. از تماشای عکس هایم در مراسم شادی، متعجب میشدم. در حالی که همه در اطرافم میخندیدند من چهره ای سرد و ناخشنود داشتم.
✳ من ازدواج موفقی داشتم، از وضعیت سلامت خوبی برخوردار بودم و تعدادی از نوشتههایم جزء پرفروشترین کتابها بودند. اما دلیل این دلشورهی عجیبی را که هر روز با آن از خواب بیدار میشدم نمیفهمیدم. روزی در حین صحبت با پزشکم به او گفتم: "دقیقا نمیدانم چه حالی دارم. فقط میدانم که خوب نیستم. نوعی احساس خلاء و دشواری زیاد در موقعیتهای اجتماعی."
پزشکم بعد از معاینه در پاسخ به من گفت: "من هیچ مشکل جسمی خاصی را در تو پیدا نمیکنم. اما به نظر میرسد که تنش قابلتوجهی را تحمل میکنی. آیا خودت را فرد مضطربی میشناسی؟"
تا آن زمان خودم را فرد مضطربی نمیدانستم اما در جواب گفتم: "شاید بتوانم نام فشاری را که در قفسهی سینه ام تجربه میکنم، اضطراب بگذارم"
- "فکر میکنی چه چیزی تو را مضطرب میکند؟"
- "زنده بودن در جهان"
- "گفتی که حضور در موقعیتهای اجتماعی را مثل یک بار سنگین تجربه میکنی. سعی میکنی که خودت را تطبیق بدهی اما انگار دائما در حال وانمود کردن هستی. اطرافیانت تو را فردی کنارهگیر میدانند که به موضوعات خاصی مثل جزئیات نقشهی خطوط حمل و نقل شهری، علاقه دارد."
-"بله. و البته برای خطوط حمل و نقل، کلمهی نمودار درست تر از نقشه است"
- "و مثل همین حالا، اغلب به جزییات و قواعد، به خصوص در هنگام استفاده از کلمات، اهمیت خاصی میدهی.."
-"بله همینطور است"
- "با کنار هم گذاشتن مجموعهی این ویژگیها، موضوعی که به آن فکر میکنم این است که احتمالا شما در طیف اوتیسم، و دارای سندرم آسپرگر هستی"
- "نه" با تاکید زیادی گفتم: "من با افراد مبتلا به آسپرگر کار کردهام و درباره آنها خواندهام. من مثل آنها نیستم"
پزشکم خطی را روی کاغذ کشید و گفت: "ممکن است کسانی که دیده یا درباره آنها خواندهای، در یک نقطه روی این خط یا طیف باشند و تو کمی بالاتر و نزدیک تر به انتهای این طیف. میخواهم که درباره این موضوع بیشتر فکر کنی و بخوانی و بعدتر به من بگویی که نظرت چیست".
✳ همیشه میدانستم که چیزی، در نوعِ ارتباط گرفتن من با جهان، با بقیه متفاوت است. من بسیاری از محرکهای محیط را شدیدتر از دیگران تجربه میکردم. با صداها و بوهای خاصی مشکل داشتم. یکی از محیطهایی که به شدت تحت فشار قرار میگرفتم سوپرمارکت ها بود. با آن نورهای درخشان، صداهای بلند، ازدحام آدمها، هیاهو، تبلیغات نصب شده بر در و دیوار و .. اما بدتر از آن، حضور در مهمانیها و جمعها که مانند شکنجه بود. که یکی از اولین نمونههای شفاف آن در ذهنم، تولد هفت سالگی ام بود که همه بچه ها در اطرافم میخندیدند و بازی میکردند و من در حالی که درک آنها برایم سخت بود و با نیرویی نامرئی از درون میل به جدا شدن از آن محیط را داشتم، تماشایشان میکردم.
📌 ادامه در INSTANT VIEW
(مشاهده فوری)
#روان_پزشکی #روان_درمانی
#اختلال_طیف_اوتیسم #اوتیسم
#درخودماندگی #آسپرگر
#روان_درمانی_تحلیلی
🆔@alipsychiatrist
https://t.me/alipsychiatrist
✍🏼 Tom Culter
▫ترجمه توسط کانال تلگرام علی نیکجو:
@alipsychiatrist
✳ حدود ساعت چهار و نیم صبح روزی در سپتامبر بود، که ناگهان از خواب بیدار شدم با این احساس که مشکلی وجود دارد که از آن آگاه نیستم. خانه در سکوت مطلق بود و کاملا احساس غربت میکردم. نبضم به سرعت میزد، و مثل یک دونده عرق میریختم. نمیدانستم چه احساسی دارم اما اشکهایم میریخت و برای لحظاتی فکر کردم که در حال مردن هستم. شاید این یک حملهی پانیک بود.
مدت ها بود که احساس میکردم یک مشکل اساسی در زندگیام وجود دارد. نیمه شبها بیدار میشدم و در حالی که به سقف خیره بودم به همه چیز فکر میکردم. روزها سخت کار میکردم، و تفریحات گذشته نه تنها خوشحالم نمیکرد بلکه حتی تا حدودی مشمئزکننده بود.
یک بار زمانی که با گروهی از دوستان خانوادگی در رستوران بودیم و من با بیتفاوتی در حال تمام کردن ساندویچ همیشگیام بودم، یکی از دوستانمان گفت: "چرا هیچوقت از غذا خوردن با جمع لذت نمی بری؟" حضور سرد و کنارهگیر من در جمع ها بسیاری از اوقات باعث ناراحتی دیگران میشد.
افراد زیادی این بازخورد را به من میدادند که وقتی تصورم این بوده که در حال لبخند زدن هستم، در واقع عبوس بودهام. از تماشای عکس هایم در مراسم شادی، متعجب میشدم. در حالی که همه در اطرافم میخندیدند من چهره ای سرد و ناخشنود داشتم.
✳ من ازدواج موفقی داشتم، از وضعیت سلامت خوبی برخوردار بودم و تعدادی از نوشتههایم جزء پرفروشترین کتابها بودند. اما دلیل این دلشورهی عجیبی را که هر روز با آن از خواب بیدار میشدم نمیفهمیدم. روزی در حین صحبت با پزشکم به او گفتم: "دقیقا نمیدانم چه حالی دارم. فقط میدانم که خوب نیستم. نوعی احساس خلاء و دشواری زیاد در موقعیتهای اجتماعی."
پزشکم بعد از معاینه در پاسخ به من گفت: "من هیچ مشکل جسمی خاصی را در تو پیدا نمیکنم. اما به نظر میرسد که تنش قابلتوجهی را تحمل میکنی. آیا خودت را فرد مضطربی میشناسی؟"
تا آن زمان خودم را فرد مضطربی نمیدانستم اما در جواب گفتم: "شاید بتوانم نام فشاری را که در قفسهی سینه ام تجربه میکنم، اضطراب بگذارم"
- "فکر میکنی چه چیزی تو را مضطرب میکند؟"
- "زنده بودن در جهان"
- "گفتی که حضور در موقعیتهای اجتماعی را مثل یک بار سنگین تجربه میکنی. سعی میکنی که خودت را تطبیق بدهی اما انگار دائما در حال وانمود کردن هستی. اطرافیانت تو را فردی کنارهگیر میدانند که به موضوعات خاصی مثل جزئیات نقشهی خطوط حمل و نقل شهری، علاقه دارد."
-"بله. و البته برای خطوط حمل و نقل، کلمهی نمودار درست تر از نقشه است"
- "و مثل همین حالا، اغلب به جزییات و قواعد، به خصوص در هنگام استفاده از کلمات، اهمیت خاصی میدهی.."
-"بله همینطور است"
- "با کنار هم گذاشتن مجموعهی این ویژگیها، موضوعی که به آن فکر میکنم این است که احتمالا شما در طیف اوتیسم، و دارای سندرم آسپرگر هستی"
- "نه" با تاکید زیادی گفتم: "من با افراد مبتلا به آسپرگر کار کردهام و درباره آنها خواندهام. من مثل آنها نیستم"
پزشکم خطی را روی کاغذ کشید و گفت: "ممکن است کسانی که دیده یا درباره آنها خواندهای، در یک نقطه روی این خط یا طیف باشند و تو کمی بالاتر و نزدیک تر به انتهای این طیف. میخواهم که درباره این موضوع بیشتر فکر کنی و بخوانی و بعدتر به من بگویی که نظرت چیست".
✳ همیشه میدانستم که چیزی، در نوعِ ارتباط گرفتن من با جهان، با بقیه متفاوت است. من بسیاری از محرکهای محیط را شدیدتر از دیگران تجربه میکردم. با صداها و بوهای خاصی مشکل داشتم. یکی از محیطهایی که به شدت تحت فشار قرار میگرفتم سوپرمارکت ها بود. با آن نورهای درخشان، صداهای بلند، ازدحام آدمها، هیاهو، تبلیغات نصب شده بر در و دیوار و .. اما بدتر از آن، حضور در مهمانیها و جمعها که مانند شکنجه بود. که یکی از اولین نمونههای شفاف آن در ذهنم، تولد هفت سالگی ام بود که همه بچه ها در اطرافم میخندیدند و بازی میکردند و من در حالی که درک آنها برایم سخت بود و با نیرویی نامرئی از درون میل به جدا شدن از آن محیط را داشتم، تماشایشان میکردم.
📌 ادامه در INSTANT VIEW
(مشاهده فوری)
#روان_پزشکی #روان_درمانی
#اختلال_طیف_اوتیسم #اوتیسم
#درخودماندگی #آسپرگر
#روان_درمانی_تحلیلی
🆔@alipsychiatrist
https://t.me/alipsychiatrist
Telegraph
پس از دههها سردرگمی، تشخیص آسپرگر پاسخی برای بعضی سوالها بود.
✍🏼 Tom Cutler ▫ترجمه توسط کانال تلگرام علی نیکجو: @alipsychiatrist حدود ساعت چهار و نیم صبح روزی در سپتامبر بود، که ناگهان از خواب بیدار شدم با این احساس که مشکلی وجود دارد که از آن آگاه نیستم. خانه در سکوت مطلق بود و کاملا احساس غربت میکردم. نبضم به…
Forwarded from علی نیکجو «روانپزشک- رواندرمانگر تحلیلی»
📌 حقیقت، دروغ، و خیالپردازی، در دنیای روانی کودکان
✍🏼 Dona Matthews Ph.D.
▫ترجمه توسط کانال تلگرام علی نیکجو:
@alipsychiatrist
✳️ تقریبا تمام والدین از مشاهدهٔ خیالپردازیهای شورانگیز و خلاقانهٔ فرزند خود لذت میبرند؛ هنگامی که کودک، به واسطهٔ آفرینش موجودات، موقعیت ها و ایده های تخیلی، به زندگی خود رنگ و نشاط می دهد و جهانش را وسعت می بخشد.
اما برخی از اوقات، کودکان از قدرت خیالپردازی خود برای دروغگویی استفاده میکنند، که اتفاق خوشایندی برای والدین نیست.
✳ همانند بزرگسالان، کودکان هم میتوانند به دلایل بسیاری، مثل دور ماندن از انتقاد یا تنبیه، بهتر کردن تصویر خود در ذهن دیگران، احساس فشار در زیر بار توقعات، یا جلب توجه و کمک، دروغ بگویند.
✳ در حدود سن ۲ یا ۳ سالگی، کودکان شروع به درک این واقعیت می کنند که بزرگترها دانای کل نیستند و موضوعاتی وجود دارد که ممکن است بزرگترها متوجه آنها نشوند؛ از ۴ تا ۶ سالگی کودکان مهارت کافی برای دروغ گفتن پیدا میکنند و از حدود ۶ یا ۸ سالگی، اگر رفتار آنها مورد چالش قرار نگیرد، ممکن است به دروغ گفتن مکرر ادامه دهند. در حدود ۸ سالگی آنها میتوانند دروغهای موفقیت آمیز و ماهرانه بگویند.
✳️ اما چگونه میتوان بدون سرکوب قدرت خلاقیت کودک، مانع استفادهٔ کودک از این قدرت برای دروغگویی شد؟
شاید مهم ترین عامل بازدارنده از سوق یافتن کودک به سمت دروغگویی، برقراری اتصال عاطفی گرم، صبورانه و عمیق با او، و انتقال حس دوست داشتن و دوست داشتنی بودن به کودک است. مراقبت از یک رابطهٔ سرشار از عشق و اعتماد، میتواند مهمترین انگیزه برای صداقت باشد.
همچنین لازم است به نیاز یا احساسی که زمینه ساز دروغگویی در کودک است، توجه کرد؛ که میتواند تلاشی برای کسب توجه، جلوگیری از سرزنش شدن، یا صرفا شور و شوق یک خیالپردازی باشد.
✳️ میتوان در موقعیت های مختلف، به کودک در رها شدن از احساساتی مثل ترس یا شرم، که او را به سمت دروغ گفتن سوق میدهد، کمک کرد. به طور مثال هنگامی که از روی حواسپرتی مقداری از شیر یا غذایش را روی زمین ریخته است، به جای پرسیدن «چه کسی این کار را کرده؟»، میتوان به او گفت «بیا با هم تمیزش کنیم»؛ و با این کار، مانع از احساس نیاز کودک به دروغگویی برای جلوگیری از تنبیه یا سرزنش شد.
✳ اگر هدف کودک از دروغگویی، ساختن تصویر بهتری از خود در ذهن دیگران و تحت تاثیر قرار دادن آنها است، میتوان با ابراز تحسین و توجه بیشتر به توانمندی های کودک، نیاز او را به دروغگویی برای دریافت تحسین و توجه، کاهش داد.
✳️ صداقت و روراستی والدین با کودک، و سایر اعضای خانواده و دوستان، میتواند بهترین الگو برای شکل گیری رفتار راستگویی در کودک باشد. در جایگاه یک والد، هنگامی که به کودک میگویید کاری را ظرف ۵ دقیقه بعد یا دو روز بعد برای او انجام میدهید، سعی کنید مطمئن باشید که واقعأ در همان زمان آن کار را انجام خواهید داد.
هنگامی که کاری انجام داده اید که نسبت به آن احساس پشیمانی یا اشتباه می کنید، دروغ نگفتن راجع به آن کار و احساساتتان، باعث خواهد شد که جرأت اعتراف به اشتباهات و حرف زدن راجع به احساسات مختلف، در کودک تقویت شود.
✳ هنگامی که از دروغگویی کودک دچار احساس رنجش و سرخوردگی میشوید، راجع به این احساس خود با کودک حرف بزنید: «وقتی حقیقت را به من نمی گویی غمگین و نگران میشوم».
✳ درک تفاوت بین دروغ سفید یا دروغ مصلحتی، که برای مراقبت از احساسات دیگران گفته میشود، از دروغ غیراخلاقی که هدف آن فریب دادن دیگران است، برای کودک دشوار است. بهتر است که فهم این موضوع را به سنین پس از ۶ یا ۷ سالگی موکول کرد. تا آن زمان بهتر است که در مقابل کودک تا حد امکان، گفتن دروغ های سفید خود را هم به حداقل برسانید و اگر مجبور به آن شدید، به کودک توضیح بدهید که به چه دلیل چنین دروغی را گفتید.
✳️ اگر احساس می کنید دروغ گفتن برای کودک تبدیل به یک عادت شده است، خود را ناتوان از برقراری یک رابطهٔ صادقانه با کودک می بینید، یا دروغ گفتن کودک با رفتارهای مشکل سازی مثل دزدی، تخریب وسایل، آزار رساندن به همسالان یا حیوانات و.. همراه شده است، دریافت کمک حرفه ای را مدنظر قرار دهید.
✳ در نهایت، همانند هر توانایی دیگری، توانایی راستگویی هم میتواند در طول زمان رشد یافته و تقویت شود. صداقت و روراستی والدین در محیط خانواده، جامعه و در هر یک از تعاملات روزمره ای که کودک همواره نظاره گر والدین در آنها است، میتواند بهترین کمک برای رشد این توانایی در کودک باشد.
#روان_پزشکی #کودک #اطفال
#فرزند_پروری #روان_درمانی
🆔@alipsychiatrist
https://t.me/alipsychiatrist
https://www.psychologytoday.com/intl/blog/going-beyond-intelligence/201803/truth-lies-and-imagination
✍🏼 Dona Matthews Ph.D.
▫ترجمه توسط کانال تلگرام علی نیکجو:
@alipsychiatrist
✳️ تقریبا تمام والدین از مشاهدهٔ خیالپردازیهای شورانگیز و خلاقانهٔ فرزند خود لذت میبرند؛ هنگامی که کودک، به واسطهٔ آفرینش موجودات، موقعیت ها و ایده های تخیلی، به زندگی خود رنگ و نشاط می دهد و جهانش را وسعت می بخشد.
اما برخی از اوقات، کودکان از قدرت خیالپردازی خود برای دروغگویی استفاده میکنند، که اتفاق خوشایندی برای والدین نیست.
✳ همانند بزرگسالان، کودکان هم میتوانند به دلایل بسیاری، مثل دور ماندن از انتقاد یا تنبیه، بهتر کردن تصویر خود در ذهن دیگران، احساس فشار در زیر بار توقعات، یا جلب توجه و کمک، دروغ بگویند.
✳ در حدود سن ۲ یا ۳ سالگی، کودکان شروع به درک این واقعیت می کنند که بزرگترها دانای کل نیستند و موضوعاتی وجود دارد که ممکن است بزرگترها متوجه آنها نشوند؛ از ۴ تا ۶ سالگی کودکان مهارت کافی برای دروغ گفتن پیدا میکنند و از حدود ۶ یا ۸ سالگی، اگر رفتار آنها مورد چالش قرار نگیرد، ممکن است به دروغ گفتن مکرر ادامه دهند. در حدود ۸ سالگی آنها میتوانند دروغهای موفقیت آمیز و ماهرانه بگویند.
✳️ اما چگونه میتوان بدون سرکوب قدرت خلاقیت کودک، مانع استفادهٔ کودک از این قدرت برای دروغگویی شد؟
شاید مهم ترین عامل بازدارنده از سوق یافتن کودک به سمت دروغگویی، برقراری اتصال عاطفی گرم، صبورانه و عمیق با او، و انتقال حس دوست داشتن و دوست داشتنی بودن به کودک است. مراقبت از یک رابطهٔ سرشار از عشق و اعتماد، میتواند مهمترین انگیزه برای صداقت باشد.
همچنین لازم است به نیاز یا احساسی که زمینه ساز دروغگویی در کودک است، توجه کرد؛ که میتواند تلاشی برای کسب توجه، جلوگیری از سرزنش شدن، یا صرفا شور و شوق یک خیالپردازی باشد.
✳️ میتوان در موقعیت های مختلف، به کودک در رها شدن از احساساتی مثل ترس یا شرم، که او را به سمت دروغ گفتن سوق میدهد، کمک کرد. به طور مثال هنگامی که از روی حواسپرتی مقداری از شیر یا غذایش را روی زمین ریخته است، به جای پرسیدن «چه کسی این کار را کرده؟»، میتوان به او گفت «بیا با هم تمیزش کنیم»؛ و با این کار، مانع از احساس نیاز کودک به دروغگویی برای جلوگیری از تنبیه یا سرزنش شد.
✳ اگر هدف کودک از دروغگویی، ساختن تصویر بهتری از خود در ذهن دیگران و تحت تاثیر قرار دادن آنها است، میتوان با ابراز تحسین و توجه بیشتر به توانمندی های کودک، نیاز او را به دروغگویی برای دریافت تحسین و توجه، کاهش داد.
✳️ صداقت و روراستی والدین با کودک، و سایر اعضای خانواده و دوستان، میتواند بهترین الگو برای شکل گیری رفتار راستگویی در کودک باشد. در جایگاه یک والد، هنگامی که به کودک میگویید کاری را ظرف ۵ دقیقه بعد یا دو روز بعد برای او انجام میدهید، سعی کنید مطمئن باشید که واقعأ در همان زمان آن کار را انجام خواهید داد.
هنگامی که کاری انجام داده اید که نسبت به آن احساس پشیمانی یا اشتباه می کنید، دروغ نگفتن راجع به آن کار و احساساتتان، باعث خواهد شد که جرأت اعتراف به اشتباهات و حرف زدن راجع به احساسات مختلف، در کودک تقویت شود.
✳ هنگامی که از دروغگویی کودک دچار احساس رنجش و سرخوردگی میشوید، راجع به این احساس خود با کودک حرف بزنید: «وقتی حقیقت را به من نمی گویی غمگین و نگران میشوم».
✳ درک تفاوت بین دروغ سفید یا دروغ مصلحتی، که برای مراقبت از احساسات دیگران گفته میشود، از دروغ غیراخلاقی که هدف آن فریب دادن دیگران است، برای کودک دشوار است. بهتر است که فهم این موضوع را به سنین پس از ۶ یا ۷ سالگی موکول کرد. تا آن زمان بهتر است که در مقابل کودک تا حد امکان، گفتن دروغ های سفید خود را هم به حداقل برسانید و اگر مجبور به آن شدید، به کودک توضیح بدهید که به چه دلیل چنین دروغی را گفتید.
✳️ اگر احساس می کنید دروغ گفتن برای کودک تبدیل به یک عادت شده است، خود را ناتوان از برقراری یک رابطهٔ صادقانه با کودک می بینید، یا دروغ گفتن کودک با رفتارهای مشکل سازی مثل دزدی، تخریب وسایل، آزار رساندن به همسالان یا حیوانات و.. همراه شده است، دریافت کمک حرفه ای را مدنظر قرار دهید.
✳ در نهایت، همانند هر توانایی دیگری، توانایی راستگویی هم میتواند در طول زمان رشد یافته و تقویت شود. صداقت و روراستی والدین در محیط خانواده، جامعه و در هر یک از تعاملات روزمره ای که کودک همواره نظاره گر والدین در آنها است، میتواند بهترین کمک برای رشد این توانایی در کودک باشد.
#روان_پزشکی #کودک #اطفال
#فرزند_پروری #روان_درمانی
🆔@alipsychiatrist
https://t.me/alipsychiatrist
https://www.psychologytoday.com/intl/blog/going-beyond-intelligence/201803/truth-lies-and-imagination
Telegram
attach 📎
Forwarded from علی نیکجو «روانپزشک- رواندرمانگر تحلیلی»
📌 کنجکاو و ناآرام؛ من یک دختر مبتلا به نقصتوجه/بیشفعالی هستم.
✍🏼 Noelle Faulkner
▫ترجمه توسط کانال تلگرام علی نیکجو
@alipsychiatrist
✳ "آیا اهداف بزرگی در سر دارید؟ وقتی دربارهی شغلتان توضیح میدادید به نظر میرسید که اینطور باشد." این سوال یکی از پزشکانی بود که تا آن زمان چند نوبت با شکایت از احساس خستگی و فرسودگی به او مراجعه کرده بودم و هیچ علت طبی در معاینه و آزمایشاتم برای آن یافت نشد.
"بسیاری از زنان شبیه به شما فشار زیادی را برای بینقص بودن با خود حمل میکنند"؛ در جواب گفتم: "میدانم زنان بسیاری هستند که آرزو دارند جهان را اداره کنند اما تمام چیزی که من برایش تلاش میکنم فرستادن چند ایمیل در محل کارم، تمیز نگه داشتن خانهام، خلاق بودن و در عین حال کمی وقت آزاد داشتن است! من در حال درمان سرطان یا مدیریت یک خانوادهی نیستم، من فقط به سختی سعی میکنم که زندگی کنم". بعد از این گفتگو، برای مراجعه به یک روانپزشک معرفی شدم و پس از مصاحبه و ارزیابی توسط او به این پاسخ رسیدم که برای سالها مبتلا به اختلال نقصتوجه/بیشفعالی بودهام.
این یک باور پذیرفته شده است که ADHD بیشتر پسرها را تحت تاثیر قرار می دهد اما مطالعات جدید نشان میدهد که گزارش شیوع بالاتر ADHD در پسرها ممکن است به دلیل عدم تشخیص آن در بسیاری از دخترها باشد. زنان و دختران مبتلا بهADHD، به احتمال بیشتری مبتلا به نوع کمتوجه این اختلال هستند و کمتر رفتارهای تکانشی مشهودی را نشان میدهند.
✳ احساس آشفتگی، میل به قطع کردن روابط به دلیل بیقراری، و ناتوانی مغز ما در تنظیم اطلاعات و احساسات، اغلب در هنگام ارزیابی تشخیصی نادیده گرفته میشود. حتی هنگامی که رفتارهای تکانشی ما مورد توجه قرار می گیرد، از دید برخی از اطرافیان احتمالا یک تامبوی هستیم. در دوران کودکیام هروقت به دلیل ناتوانی از تمرکز یا بیقراری دچار مشکلی میشدم به من گفته میشد که "دست از خیالپردازی بردار"؛ "کمی آرامتر! مثل یک دختر خوب رفتار کن". شنیدن جملههایی شبیه به اینها آنقدر فرساینده شده بود که به قطع کردن کامل ارتباطاتم فکر میکردم.
زنان بسیاری مانند من هستند. کنجکاو و ناآرام؛ ما برای لحظاتی احساس ابرقهرمان بودن می کنیم و زمانی دیگر، خود را بزرگترین شکستخوردگان میدانیم. بسیاری از ما کلکسیونر سرگرمی های مختلف، شروعکنندهی فعالیت های زیاد و تمام کنندهی فعالیت های بسیار کمی هستیم.
زمانی که ۹ ساله بودم انرژی کافی برای شرکت در پنج جلسه کلاس موسیقی در هفته، گروه کتابخوانی و ورزش را داشتم با این وجود معلمم فکر میکرد که همچنان مسیرهای کافی برای رشد خلاقیت من وجود ندارد و به والدینم پیشنهاد کرد که من را در یک مدرسهی تئاتر هم ثبت نام کنند. اما آیا تمام این کارها کمکی به بهبود تمرکز و بیقراری من میکرد؟ مسلما نه.
به دلیل هوش بالا و موفقیتهای زیاد، احتمال وجود یک اختلال در بسیاری از ما زنان مبتلا به ADHD پایین در نظر گرفته میشود. از آنجا که کمالگرایی و داشتن اعتماد به نفس پایین احتمال بالاتری در میان ما دارد، ساعتهای زیادی را، برای اثبات خود، به سختی کار میکنیم.
پس از گذشت هفت ماه از تشخیص اختلال نقص توجه/بیشفعالی و داشتن توضیحی برای سالها احساس آشفتگی، اکنون، هم آرام از یافتن یک پاسخ و هم تا حدودی اندوهگین و سوگوارم. اندوه برای تمام فشارهایی که برای موفق بودن و اثبات خود در اوج نابسامانیهای درونم تحمل می کردم و سوگوار برای تمام مهارتهایی که اموختنشان را نیمه تمام رها کردم و روابطی که به دلیل رفتارهای تکانشی، بیقراری و ناتوانی از مدارا با ناکامیها، به قطع شدن و جدایی انجامید. اکنون به زنانی مانند خود فکر میکنم که با سهیم شدن داستانم با آنها و کمک به تشویق آنها به درمان، میتوانم به از دست نرفتن زمان بیشتری از زندگی آنها در سردرگمی، کمک کنم.
#روان_پزشکی #روان_درمانی
#نقصتوجه_بیشفعالی #ADHD
#کودک #نقص_توجه #بیش_فعالی
🆔@alipsychiatrist
https://amp.theguardian.com/society/2020/nov/02/the-lost-girls-chaotic-and-curious-women-with-adhd-all-have-missed-red-flags-that-haunt-us
✍🏼 Noelle Faulkner
▫ترجمه توسط کانال تلگرام علی نیکجو
@alipsychiatrist
✳ "آیا اهداف بزرگی در سر دارید؟ وقتی دربارهی شغلتان توضیح میدادید به نظر میرسید که اینطور باشد." این سوال یکی از پزشکانی بود که تا آن زمان چند نوبت با شکایت از احساس خستگی و فرسودگی به او مراجعه کرده بودم و هیچ علت طبی در معاینه و آزمایشاتم برای آن یافت نشد.
"بسیاری از زنان شبیه به شما فشار زیادی را برای بینقص بودن با خود حمل میکنند"؛ در جواب گفتم: "میدانم زنان بسیاری هستند که آرزو دارند جهان را اداره کنند اما تمام چیزی که من برایش تلاش میکنم فرستادن چند ایمیل در محل کارم، تمیز نگه داشتن خانهام، خلاق بودن و در عین حال کمی وقت آزاد داشتن است! من در حال درمان سرطان یا مدیریت یک خانوادهی نیستم، من فقط به سختی سعی میکنم که زندگی کنم". بعد از این گفتگو، برای مراجعه به یک روانپزشک معرفی شدم و پس از مصاحبه و ارزیابی توسط او به این پاسخ رسیدم که برای سالها مبتلا به اختلال نقصتوجه/بیشفعالی بودهام.
این یک باور پذیرفته شده است که ADHD بیشتر پسرها را تحت تاثیر قرار می دهد اما مطالعات جدید نشان میدهد که گزارش شیوع بالاتر ADHD در پسرها ممکن است به دلیل عدم تشخیص آن در بسیاری از دخترها باشد. زنان و دختران مبتلا بهADHD، به احتمال بیشتری مبتلا به نوع کمتوجه این اختلال هستند و کمتر رفتارهای تکانشی مشهودی را نشان میدهند.
✳ احساس آشفتگی، میل به قطع کردن روابط به دلیل بیقراری، و ناتوانی مغز ما در تنظیم اطلاعات و احساسات، اغلب در هنگام ارزیابی تشخیصی نادیده گرفته میشود. حتی هنگامی که رفتارهای تکانشی ما مورد توجه قرار می گیرد، از دید برخی از اطرافیان احتمالا یک تامبوی هستیم. در دوران کودکیام هروقت به دلیل ناتوانی از تمرکز یا بیقراری دچار مشکلی میشدم به من گفته میشد که "دست از خیالپردازی بردار"؛ "کمی آرامتر! مثل یک دختر خوب رفتار کن". شنیدن جملههایی شبیه به اینها آنقدر فرساینده شده بود که به قطع کردن کامل ارتباطاتم فکر میکردم.
زنان بسیاری مانند من هستند. کنجکاو و ناآرام؛ ما برای لحظاتی احساس ابرقهرمان بودن می کنیم و زمانی دیگر، خود را بزرگترین شکستخوردگان میدانیم. بسیاری از ما کلکسیونر سرگرمی های مختلف، شروعکنندهی فعالیت های زیاد و تمام کنندهی فعالیت های بسیار کمی هستیم.
زمانی که ۹ ساله بودم انرژی کافی برای شرکت در پنج جلسه کلاس موسیقی در هفته، گروه کتابخوانی و ورزش را داشتم با این وجود معلمم فکر میکرد که همچنان مسیرهای کافی برای رشد خلاقیت من وجود ندارد و به والدینم پیشنهاد کرد که من را در یک مدرسهی تئاتر هم ثبت نام کنند. اما آیا تمام این کارها کمکی به بهبود تمرکز و بیقراری من میکرد؟ مسلما نه.
به دلیل هوش بالا و موفقیتهای زیاد، احتمال وجود یک اختلال در بسیاری از ما زنان مبتلا به ADHD پایین در نظر گرفته میشود. از آنجا که کمالگرایی و داشتن اعتماد به نفس پایین احتمال بالاتری در میان ما دارد، ساعتهای زیادی را، برای اثبات خود، به سختی کار میکنیم.
پس از گذشت هفت ماه از تشخیص اختلال نقص توجه/بیشفعالی و داشتن توضیحی برای سالها احساس آشفتگی، اکنون، هم آرام از یافتن یک پاسخ و هم تا حدودی اندوهگین و سوگوارم. اندوه برای تمام فشارهایی که برای موفق بودن و اثبات خود در اوج نابسامانیهای درونم تحمل می کردم و سوگوار برای تمام مهارتهایی که اموختنشان را نیمه تمام رها کردم و روابطی که به دلیل رفتارهای تکانشی، بیقراری و ناتوانی از مدارا با ناکامیها، به قطع شدن و جدایی انجامید. اکنون به زنانی مانند خود فکر میکنم که با سهیم شدن داستانم با آنها و کمک به تشویق آنها به درمان، میتوانم به از دست نرفتن زمان بیشتری از زندگی آنها در سردرگمی، کمک کنم.
#روان_پزشکی #روان_درمانی
#نقصتوجه_بیشفعالی #ADHD
#کودک #نقص_توجه #بیش_فعالی
🆔@alipsychiatrist
https://amp.theguardian.com/society/2020/nov/02/the-lost-girls-chaotic-and-curious-women-with-adhd-all-have-missed-red-flags-that-haunt-us
Telegram
attach 📎
Forwarded from علی نیکجو «روانپزشک- رواندرمانگر تحلیلی»
📌 چگونه به یک کودک کمالگرا کمک کنیم
✍🏼 Jessica Grose
▫ترجمه توسط کانال تلگرام علی نیکجو
@alipsychiatrist
✳ یکی از فرزندان من، پیش از آنکه به طور کامل حرف زدن را یاد بگیرد، نشانه هایی از کمالگرایی(perfectionism) داشت. برای ما واضح بود که او تعداد کلماتی بیشتر از آنچه که استفاده میکرد، میداند اما تا زمانی که از درست بودن آنها مطمئن نمی شد، با صدای بلند یا به طور مکرر آنها را به کار نمیبرد.
از برخی جهات، کودکان پرفکشنیست، دقیقا همان کسانی هستند که والدینشان آرزو داشته اند. آنها مسئولیت پذیر، دستاورد-محور، و بسیار منضبط و مبادی آداب هستند.
اما در طول دوران قرنطینه، که فرصت بیشتری برای نزدیک شدن به دنیای دخترم پیدا کردم، بارها شاهد این موضوع بودم که تلاش او برای بینقص بودن چقدر برایش رنجآور است. مثلا اگر از بیست سوال ریاضی، فقط دو سوال را اشتباه پاسخ میداد، آن دو جواب غلط، و نه تمام ۱۸ جواب درست دیگر، موضوع صحبت او برای تمام ساعات بعدی، و باعث بههمریختگی زیادی در او میشد.
✳ سال گذشته معلم فوقالعاده ای داشت که متوجه تمایلات کمالگرایانۀ او شده و سعی کرده بود که برای حل آنها کمکش کند. یک روز دخترم به خانه آمد و گفت: "تا اشتباه نکنی یاد نمیگیری". من هم تمام نکاتی را که از متخصصان مختلف برای حل کردن موضوع "شکست" و "اشتباه" در ذهن کودکان شنیده بودم، به کار بردم؛ از متمرکز شدن بیشتر بر فرآیند به جای نتیجه، تحسین تلاش و تمرکز او، تعریف کردن شکست ها و خطاهای زندگی خودم برای او و .. .در همین ارتباط با یک روانشناس کودک هم که در زمینه کمالگرایی در کودکان پژوهشهایی داشت صحبت کردم و میخواهم به بعضی نکاتی که از او آموختم اشاره کنم.
✳ کمالگرایی در کودکان شایع است و عوامل ایجاد کنندهی متعددی دارد. برخی کودکان علائم پرفکشنیسم را حتی در سن سه یا چهار سالگی نشان میدهند. اگرچه پرفکشنیسم تا حدودی موروثی و متاثر از ژنتیک فرد است، اما ژن ها تنها عامل ایجاد آن نیستند. مطالعات نشان میدهند که پرفکشنیسم در میان کودکان در طی چند دهه اخیر شیوع بیشتری پیدا کرده و در حدود ۲۰ تا ۳۰ درصد از کودکان، با نزدیک شدن به نوجوانی، "پرفکشنیسم غیرانطباقی" یا به عبارتی تلاش برای بینقصی غیرواقعبینانه تا حدی که برای آنها ایجاد رنج میکند را نشان میدهند.
✳ فشار خانواده برای موفق بودن میتواند بر شکل گیری یا تقویت پرفکشنیسم در کودکان موثر باشد تاثیرات اجتماعی خارج از محیط خانه را هم نمیتوان نادیده گرفت. هنگامی که یک کودک در یک محیط تحصیلی پرفشار و به شدت رقابتی قرار میگیرد، در صورت ناتوانی از تطابق با انتظارات محیط دچار احساس شرم و بی کفایتی خواهد شد.
شبکه های اجتماعی هم در تشدید تمایلات کمالگرایانه بی تاثیر نیستند. هنگامی که فرد سرشناسی خطایی را مرتکب میشود هزاران نفر آمادهی نقد، تمسخر و تخریب او هستند.این موضوع میتواند باعث تبدیل شدن "خطا" به موضوعی غیرقابلقبول و مهلک در ذهن کودک یا نوجوان شود.
✳ یکی از نشانه های پرفکشنیسم مشکل ساز در کودکان، مشاهدهی خودسرزنشگری مفرط در کلام و رفتار اوست. "من بی عرضه ام" "من هیچ کاری را نمیتوانم درست انجام بدهم". ناتوانی از فراموش کردن و عبور از یک خطا، اجتناب از شروع فعالیت های تازه به دلیل آسیب پذیری بالا به انتقاد و شرم، و ناتوانی از احساس شادی و رضایت از موفقیت ها، از دیگر نشانه های پرفکشنیسم در کودکان است.
✳ هنگامی که فرزند کمالگرای شما در اوج احساسات بی ارزشی و خودسرزنشگری به دنبال مواجهه با یک شکست یا خطا قرار دارد، قبل از هرچیز در کنار او حضور داشته باشید، به احساسات دشوار او گوش بدهید و به یاد داشته باشید که سرزنش او به خاطر حساسیت و احساسات کمالگرایانه اش، میتواند باعث تشدید خودسرزنشگری و احساس بی ارزشی او شود.
پس از آرام تر شدن کودک میتوانید با او در این باره حرف بزنید که آنچه او به عنوان شکست یا خطای خود تجربه میکند، نشانهی یک نقص یا بی ارزشی اساسی در او نیست و میتواند برای هر فرد دیگری هم اتفاق بیفتد. تعریف کردن خاطراتی از شکست ها و اشتباهات خود برای کودک، و چگونگی عبور از آن لحظات برای کودک، و نشان دادن آسیب پذیری و محدودیت به عنوان ویژگی های انسانی مشترک، به پذیرش آنها توسط کودک کمک خواهد کرد.
و در نهایت، اگر نگران آن هستید که با وارد کردن فشارهایی برای موفقیت به کودک، باعث تشدید گرایشات کمالگرایانهی او شده اید، سعی کنید به نخستین هفته های زندگی او فکر کنید که، آیا فرزندتان همان کسی نیست که آرزوی بودن و ماندنش را در کنارتان، فارغ از هر توانایی و دستاوردی داشتید.
#روان_پزشکی #روان_درمانی
#کودک #کمالگرایی
#فرزندپروری #perfectionism
#روان_درمانی_تحلیلی
🆔@alipsychiatrist
www.nytimes.com/2020/07/01/parenting/perfectionist-kids.amp.html
✍🏼 Jessica Grose
▫ترجمه توسط کانال تلگرام علی نیکجو
@alipsychiatrist
✳ یکی از فرزندان من، پیش از آنکه به طور کامل حرف زدن را یاد بگیرد، نشانه هایی از کمالگرایی(perfectionism) داشت. برای ما واضح بود که او تعداد کلماتی بیشتر از آنچه که استفاده میکرد، میداند اما تا زمانی که از درست بودن آنها مطمئن نمی شد، با صدای بلند یا به طور مکرر آنها را به کار نمیبرد.
از برخی جهات، کودکان پرفکشنیست، دقیقا همان کسانی هستند که والدینشان آرزو داشته اند. آنها مسئولیت پذیر، دستاورد-محور، و بسیار منضبط و مبادی آداب هستند.
اما در طول دوران قرنطینه، که فرصت بیشتری برای نزدیک شدن به دنیای دخترم پیدا کردم، بارها شاهد این موضوع بودم که تلاش او برای بینقص بودن چقدر برایش رنجآور است. مثلا اگر از بیست سوال ریاضی، فقط دو سوال را اشتباه پاسخ میداد، آن دو جواب غلط، و نه تمام ۱۸ جواب درست دیگر، موضوع صحبت او برای تمام ساعات بعدی، و باعث بههمریختگی زیادی در او میشد.
✳ سال گذشته معلم فوقالعاده ای داشت که متوجه تمایلات کمالگرایانۀ او شده و سعی کرده بود که برای حل آنها کمکش کند. یک روز دخترم به خانه آمد و گفت: "تا اشتباه نکنی یاد نمیگیری". من هم تمام نکاتی را که از متخصصان مختلف برای حل کردن موضوع "شکست" و "اشتباه" در ذهن کودکان شنیده بودم، به کار بردم؛ از متمرکز شدن بیشتر بر فرآیند به جای نتیجه، تحسین تلاش و تمرکز او، تعریف کردن شکست ها و خطاهای زندگی خودم برای او و .. .در همین ارتباط با یک روانشناس کودک هم که در زمینه کمالگرایی در کودکان پژوهشهایی داشت صحبت کردم و میخواهم به بعضی نکاتی که از او آموختم اشاره کنم.
✳ کمالگرایی در کودکان شایع است و عوامل ایجاد کنندهی متعددی دارد. برخی کودکان علائم پرفکشنیسم را حتی در سن سه یا چهار سالگی نشان میدهند. اگرچه پرفکشنیسم تا حدودی موروثی و متاثر از ژنتیک فرد است، اما ژن ها تنها عامل ایجاد آن نیستند. مطالعات نشان میدهند که پرفکشنیسم در میان کودکان در طی چند دهه اخیر شیوع بیشتری پیدا کرده و در حدود ۲۰ تا ۳۰ درصد از کودکان، با نزدیک شدن به نوجوانی، "پرفکشنیسم غیرانطباقی" یا به عبارتی تلاش برای بینقصی غیرواقعبینانه تا حدی که برای آنها ایجاد رنج میکند را نشان میدهند.
✳ فشار خانواده برای موفق بودن میتواند بر شکل گیری یا تقویت پرفکشنیسم در کودکان موثر باشد تاثیرات اجتماعی خارج از محیط خانه را هم نمیتوان نادیده گرفت. هنگامی که یک کودک در یک محیط تحصیلی پرفشار و به شدت رقابتی قرار میگیرد، در صورت ناتوانی از تطابق با انتظارات محیط دچار احساس شرم و بی کفایتی خواهد شد.
شبکه های اجتماعی هم در تشدید تمایلات کمالگرایانه بی تاثیر نیستند. هنگامی که فرد سرشناسی خطایی را مرتکب میشود هزاران نفر آمادهی نقد، تمسخر و تخریب او هستند.این موضوع میتواند باعث تبدیل شدن "خطا" به موضوعی غیرقابلقبول و مهلک در ذهن کودک یا نوجوان شود.
✳ یکی از نشانه های پرفکشنیسم مشکل ساز در کودکان، مشاهدهی خودسرزنشگری مفرط در کلام و رفتار اوست. "من بی عرضه ام" "من هیچ کاری را نمیتوانم درست انجام بدهم". ناتوانی از فراموش کردن و عبور از یک خطا، اجتناب از شروع فعالیت های تازه به دلیل آسیب پذیری بالا به انتقاد و شرم، و ناتوانی از احساس شادی و رضایت از موفقیت ها، از دیگر نشانه های پرفکشنیسم در کودکان است.
✳ هنگامی که فرزند کمالگرای شما در اوج احساسات بی ارزشی و خودسرزنشگری به دنبال مواجهه با یک شکست یا خطا قرار دارد، قبل از هرچیز در کنار او حضور داشته باشید، به احساسات دشوار او گوش بدهید و به یاد داشته باشید که سرزنش او به خاطر حساسیت و احساسات کمالگرایانه اش، میتواند باعث تشدید خودسرزنشگری و احساس بی ارزشی او شود.
پس از آرام تر شدن کودک میتوانید با او در این باره حرف بزنید که آنچه او به عنوان شکست یا خطای خود تجربه میکند، نشانهی یک نقص یا بی ارزشی اساسی در او نیست و میتواند برای هر فرد دیگری هم اتفاق بیفتد. تعریف کردن خاطراتی از شکست ها و اشتباهات خود برای کودک، و چگونگی عبور از آن لحظات برای کودک، و نشان دادن آسیب پذیری و محدودیت به عنوان ویژگی های انسانی مشترک، به پذیرش آنها توسط کودک کمک خواهد کرد.
و در نهایت، اگر نگران آن هستید که با وارد کردن فشارهایی برای موفقیت به کودک، باعث تشدید گرایشات کمالگرایانهی او شده اید، سعی کنید به نخستین هفته های زندگی او فکر کنید که، آیا فرزندتان همان کسی نیست که آرزوی بودن و ماندنش را در کنارتان، فارغ از هر توانایی و دستاوردی داشتید.
#روان_پزشکی #روان_درمانی
#کودک #کمالگرایی
#فرزندپروری #perfectionism
#روان_درمانی_تحلیلی
🆔@alipsychiatrist
www.nytimes.com/2020/07/01/parenting/perfectionist-kids.amp.html
Telegram
attach 📎
Forwarded from علی نیکجو «روانپزشک- رواندرمانگر تحلیلی»
📌 وقتی کودکان از فرآیند تولد میپرسند..
✍🏼 Karisa Ding
▫ترجمه توسط کانال تلگرام علی نیکجو:
@alipsychiatrist
✳ در حدود سن سه یا چهار سالگی، کودکان شروع به فهم تمایز جنسیتی بین افراد، و شناخت جنسیت خود میکنند و توجه آنها بیش از هر زمان معطوف به بدنشان میشود. در سنین پیشدبستانی آنها همچنین کنجکاویهایی نسبت به جایی که از آن آمده اند، بارداری، و چگونگی تولد یک کودک، پیدا میکنند. این در حالیست که آنها نه توانایی و نه نیازی به فهم جزئیات رابطه جنسی دارند و گفتگو راجع به موضوعاتی مانند عادت ماهیانه، نعوظ، فرآیند زایمان و سایر وضعیت های بدنیِ خارج از قدرت درکشان، میتواند آنها را وحشتزده کند.
مواجه شدن با سوال کودکان درباره مسائل جنسی و نحوهی تولد، در بسیاری از والدین باعث ایجاد احساس دستپاچگی و عدم اطمینان از بهترین جواب ممکن میشود. اما باید دانست که این عدم راحتی، موضوعی متعلق به دنیای درونی والدین است و کودکان از حرف زدن درباره مسائل جنسی و تولید مثل، دچار شرم و خجالتزدگی نمیشوند مگر اینکه چنین احساساتی به طور مستقیم یا غیرمستقیم به آنها منتقل شود.
بنابراین توصیه میشود که با کمترین اضطراب در لحن خود، پاسخ هایی ساده و تا حد امکان کوتاه به سوالات آنها بدهید. برای اشاره به اعضای بدن مانند رحم، واژن، آلت مردانه از نام صحیح آنها استفاده کنید تا این پیام به کودک منتقل نشود که درباره موضوعی ممنوعه یا بد صحبت کرده است. در عین حال در صورت استفاده از این کلمات ممکن است نگران به کار بردن آنها توسط کودک در محیط های عمومی باشید. در این صورت میتوان به کودک توضیح داد که بهتر است دربارهی قسمتهای خصوصی بدن، در مکانهای خصوصی صحبت شود.
برای آشنا کردن کودک با موضوعات مربوط به رابطه جنسی و تولد، حتما نیاز نیست که منتظر بروز کنجکاوی او بمانیم. میتوان از موقعیتهایی که به طور طبیعی ایجاد میشوند، به طور مثال زمان حمام کردن ناحیه تناسلی کودک، یا باردار شدن مادر، برای توضیح موضوعات مرتبط با آنها، بسته به میزان علاقه و آمادگی کودک استفاده کرد.
✳ "من از کجا آمدهام؟"؛ این یکی از اولین سوالاتی است که بسیاری از کودکان در سنین پیش دبستانی، دربارهی موضوع متولد شدن میپرسند. یک جواب شفاف و صادقانه به این سوال میتواند این باشد که: "تو ابتدا در شکم مامان بودی و آنجا رشد کردی تا برای به دنیا آمدن آماده شوی". و البته ممکن است بعضی از کودکان نیاز به شنیدن جزئیات بیشتری داشته باشند مانند اینکه: "تو از یک تخم، چیزی شبیه دانهی یک گیاه، به وجود آمدی که درون کیسه ای به نام رحم، در شکم مامان، رشد کرد و بچه ای به وجود آمد که تو هستی".
اغلب کودکان پیشدبستانی از رابطهی جنسی والدین و نقش آن در به وجود آمدن خود یا فرزند کوچکتر از خود چیزی نمی پرسند مگر آنکه راجع به آن در جایی شنیده یا دیده باشند. در این صورت میتوان به آنها گفت که "یک تخم یا دانه از طرف پدر، با یک دانه از مادر، به هم رسیده اند و دانه بزرگ تری را ساخته اند که در کیسه ای به نام رحم در شکم مادر رشد کرده و تبدیل به یک بچه شده است".
📌 ادامه در INSTANT VIEW
(مشاهده فوری)
#روان_پزشکی #کودک
#فرزند_پروری #روان_درمانی
#آموزش_جنسی
✍🏼 Karisa Ding
▫ترجمه توسط کانال تلگرام علی نیکجو:
@alipsychiatrist
✳ در حدود سن سه یا چهار سالگی، کودکان شروع به فهم تمایز جنسیتی بین افراد، و شناخت جنسیت خود میکنند و توجه آنها بیش از هر زمان معطوف به بدنشان میشود. در سنین پیشدبستانی آنها همچنین کنجکاویهایی نسبت به جایی که از آن آمده اند، بارداری، و چگونگی تولد یک کودک، پیدا میکنند. این در حالیست که آنها نه توانایی و نه نیازی به فهم جزئیات رابطه جنسی دارند و گفتگو راجع به موضوعاتی مانند عادت ماهیانه، نعوظ، فرآیند زایمان و سایر وضعیت های بدنیِ خارج از قدرت درکشان، میتواند آنها را وحشتزده کند.
مواجه شدن با سوال کودکان درباره مسائل جنسی و نحوهی تولد، در بسیاری از والدین باعث ایجاد احساس دستپاچگی و عدم اطمینان از بهترین جواب ممکن میشود. اما باید دانست که این عدم راحتی، موضوعی متعلق به دنیای درونی والدین است و کودکان از حرف زدن درباره مسائل جنسی و تولید مثل، دچار شرم و خجالتزدگی نمیشوند مگر اینکه چنین احساساتی به طور مستقیم یا غیرمستقیم به آنها منتقل شود.
بنابراین توصیه میشود که با کمترین اضطراب در لحن خود، پاسخ هایی ساده و تا حد امکان کوتاه به سوالات آنها بدهید. برای اشاره به اعضای بدن مانند رحم، واژن، آلت مردانه از نام صحیح آنها استفاده کنید تا این پیام به کودک منتقل نشود که درباره موضوعی ممنوعه یا بد صحبت کرده است. در عین حال در صورت استفاده از این کلمات ممکن است نگران به کار بردن آنها توسط کودک در محیط های عمومی باشید. در این صورت میتوان به کودک توضیح داد که بهتر است دربارهی قسمتهای خصوصی بدن، در مکانهای خصوصی صحبت شود.
برای آشنا کردن کودک با موضوعات مربوط به رابطه جنسی و تولد، حتما نیاز نیست که منتظر بروز کنجکاوی او بمانیم. میتوان از موقعیتهایی که به طور طبیعی ایجاد میشوند، به طور مثال زمان حمام کردن ناحیه تناسلی کودک، یا باردار شدن مادر، برای توضیح موضوعات مرتبط با آنها، بسته به میزان علاقه و آمادگی کودک استفاده کرد.
✳ "من از کجا آمدهام؟"؛ این یکی از اولین سوالاتی است که بسیاری از کودکان در سنین پیش دبستانی، دربارهی موضوع متولد شدن میپرسند. یک جواب شفاف و صادقانه به این سوال میتواند این باشد که: "تو ابتدا در شکم مامان بودی و آنجا رشد کردی تا برای به دنیا آمدن آماده شوی". و البته ممکن است بعضی از کودکان نیاز به شنیدن جزئیات بیشتری داشته باشند مانند اینکه: "تو از یک تخم، چیزی شبیه دانهی یک گیاه، به وجود آمدی که درون کیسه ای به نام رحم، در شکم مامان، رشد کرد و بچه ای به وجود آمد که تو هستی".
اغلب کودکان پیشدبستانی از رابطهی جنسی والدین و نقش آن در به وجود آمدن خود یا فرزند کوچکتر از خود چیزی نمی پرسند مگر آنکه راجع به آن در جایی شنیده یا دیده باشند. در این صورت میتوان به آنها گفت که "یک تخم یا دانه از طرف پدر، با یک دانه از مادر، به هم رسیده اند و دانه بزرگ تری را ساخته اند که در کیسه ای به نام رحم در شکم مادر رشد کرده و تبدیل به یک بچه شده است".
📌 ادامه در INSTANT VIEW
(مشاهده فوری)
#روان_پزشکی #کودک
#فرزند_پروری #روان_درمانی
#آموزش_جنسی
Telegraph
وقتی کودکان از فرآیند تولد میپرسند..
✍🏼 Karisa Ding ترجمه توسط کانال تلگرام علی نیکجو: @alipsychiatrist در حدود سن سه یا چهار سالگی، کودکان شروع به فهم تمایز جنسیتی بین افراد، و شناخت جنسیت خود میکنند و توجه آنها بیش از هر زمان معطوف به بدنشان میشود. در سنین پیشدبستانی آنها همچنین کنجکاویهایی…
Forwarded from علی نیکجو «روانپزشک- رواندرمانگر تحلیلی»
📌 توصیههایی برای بهبود رابطه با کودکان مبتلا به اختلال نافرمانی مقابلهجویانه
✍🏼 Keath Low
▫ترجمه توسط کانال تلگرام علی نیکجو
@alipsychiatrist
✳️ تعامل با کودکی که به طور مستمر رفتارهای مقابلهجویانه و چالش برانگیز نشان میدهد، میتواند زندگی خانوادگی را تبدیل به فرآیندی فرساینده و انباشته از احساس ناکامی کند. برای تغییر این فضا روشهایی وجود دارد که موضوع مشترک اساسی در همه آنها، فهم موقعیت های برانگیزاننده یا تشدید کنندهٔ نافرمانی و رفتار مقابله جویانه، و آمادگی برای مدیریت آنها است.
بیش از نیمی از کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه/بیش فعالی(ADHD)، معیارهای تشخیصی اختلال نافرمانی مقابله جویانه (ODD) را نیز نشان میدهند. این کودکان به احتمال بیشتری رفتارهای پرخاشگرانه، عدم پیروی از قوانین، و تکانشگری را بروز میدهند. آنها اغلب مشکلاتی در تنظیم هیجانات خود دارند و به آسانی خشمگین و دچار احساس سرخوردگی میشوند.
در ادامه، به برخی اقدامات مفید برای کاهش مقابله جویی، نافرمانی و بهبود رابطه با کودکی که الگوی تکرار شونده ای از اینگونه رفتارها دارد، اشاره میشود.
✳️ مراقبت از خود؛
شاید نام بردن از این موضوع، به عنوان اولین گام در بهبود رفتار کودک، غیرمنتظره باشد. اما این یک واقعیت است که پرورش یک کودک مبتلا به ADHD و ODD، میتواند باعث ایجاد احساس خستگی مفرط، افسردگی و فرسودگی در والدین شود؛ تقویت روحیه و قدرت جسمانی و روانشناختی، از طریق دریافت حمایت از منابع حرفه ای، خانوادگی و اجتماعی، مانع از تشدید وخامت شرایط در نتیجهٔ این احساسات خواهد شد.
✳️ تقویت جنبه های مثبت؛
تحسین و تشویق باعث شکل گیری و تغییر رفتار کودکان در جهت مثبت میشود. در این زمینه توصیه میشود که تحسین کودک با نام بردن آشکار رفتار تحسین برانگیز او باشد؛ "از اینکه در مرتب کردن اتاقت همکاری کردی خوشحالم". تنظیم یک برنامه برای پاداش دادن به رفتارهای مطلوب و تشویق آنها، پیش از روی آوردن به تنبیه، همواره اثربخشی بیشتری در تغییر رفتار کودک دارد.
باید دانست که برای تقویت انگیزه در یک کودک مبتلا به اختلال نقص توجه/بیشفعالی و نافرمانی مقابلهجویانه، در مقایسه با سایر کودکان، نیاز به تعیین پاداش های بزرگتر و متنوع تری وجود دارد.
✳️ واکنش تاخیری؛
رفتارهای مقابله جویانه میتواند باعث ایجاد واکنش های شدید حتی در صبورترین افراد شود. در چنین لحظاتی احتمال گفتن کلماتی که باعث ایجاد پشیمانی شوند، بالاست. به جای واکنش سریع، کشیدن حداقل ده نفس عمیق، فرصتی برای تنظیم احساسات و انتخاب بهترین واکنش ممکن، فراهم میکند. هنگامی که یک کودک رفتاری خارج از کنترل نشان میدهد، بیش از هر چیز، نیاز به آرامش والدین در میان طوفان احساساتش دارد.
📌 ادامه در INSTANT VIEW
(مشاهده فوری)
#روان_پزشکی #روان_درمانی
#کودک #فرزند_پروری
#اختلال_نافرمانی_مقابلهجویانه
#ODD #ADHD
🆔@alipsychiatrist
✍🏼 Keath Low
▫ترجمه توسط کانال تلگرام علی نیکجو
@alipsychiatrist
✳️ تعامل با کودکی که به طور مستمر رفتارهای مقابلهجویانه و چالش برانگیز نشان میدهد، میتواند زندگی خانوادگی را تبدیل به فرآیندی فرساینده و انباشته از احساس ناکامی کند. برای تغییر این فضا روشهایی وجود دارد که موضوع مشترک اساسی در همه آنها، فهم موقعیت های برانگیزاننده یا تشدید کنندهٔ نافرمانی و رفتار مقابله جویانه، و آمادگی برای مدیریت آنها است.
بیش از نیمی از کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه/بیش فعالی(ADHD)، معیارهای تشخیصی اختلال نافرمانی مقابله جویانه (ODD) را نیز نشان میدهند. این کودکان به احتمال بیشتری رفتارهای پرخاشگرانه، عدم پیروی از قوانین، و تکانشگری را بروز میدهند. آنها اغلب مشکلاتی در تنظیم هیجانات خود دارند و به آسانی خشمگین و دچار احساس سرخوردگی میشوند.
در ادامه، به برخی اقدامات مفید برای کاهش مقابله جویی، نافرمانی و بهبود رابطه با کودکی که الگوی تکرار شونده ای از اینگونه رفتارها دارد، اشاره میشود.
✳️ مراقبت از خود؛
شاید نام بردن از این موضوع، به عنوان اولین گام در بهبود رفتار کودک، غیرمنتظره باشد. اما این یک واقعیت است که پرورش یک کودک مبتلا به ADHD و ODD، میتواند باعث ایجاد احساس خستگی مفرط، افسردگی و فرسودگی در والدین شود؛ تقویت روحیه و قدرت جسمانی و روانشناختی، از طریق دریافت حمایت از منابع حرفه ای، خانوادگی و اجتماعی، مانع از تشدید وخامت شرایط در نتیجهٔ این احساسات خواهد شد.
✳️ تقویت جنبه های مثبت؛
تحسین و تشویق باعث شکل گیری و تغییر رفتار کودکان در جهت مثبت میشود. در این زمینه توصیه میشود که تحسین کودک با نام بردن آشکار رفتار تحسین برانگیز او باشد؛ "از اینکه در مرتب کردن اتاقت همکاری کردی خوشحالم". تنظیم یک برنامه برای پاداش دادن به رفتارهای مطلوب و تشویق آنها، پیش از روی آوردن به تنبیه، همواره اثربخشی بیشتری در تغییر رفتار کودک دارد.
باید دانست که برای تقویت انگیزه در یک کودک مبتلا به اختلال نقص توجه/بیشفعالی و نافرمانی مقابلهجویانه، در مقایسه با سایر کودکان، نیاز به تعیین پاداش های بزرگتر و متنوع تری وجود دارد.
✳️ واکنش تاخیری؛
رفتارهای مقابله جویانه میتواند باعث ایجاد واکنش های شدید حتی در صبورترین افراد شود. در چنین لحظاتی احتمال گفتن کلماتی که باعث ایجاد پشیمانی شوند، بالاست. به جای واکنش سریع، کشیدن حداقل ده نفس عمیق، فرصتی برای تنظیم احساسات و انتخاب بهترین واکنش ممکن، فراهم میکند. هنگامی که یک کودک رفتاری خارج از کنترل نشان میدهد، بیش از هر چیز، نیاز به آرامش والدین در میان طوفان احساساتش دارد.
📌 ادامه در INSTANT VIEW
(مشاهده فوری)
#روان_پزشکی #روان_درمانی
#کودک #فرزند_پروری
#اختلال_نافرمانی_مقابلهجویانه
#ODD #ADHD
🆔@alipsychiatrist
Telegraph
توصیههایی برای بهبود رابطه با کودکان مبتلا به اختلال نافرمانی مقابلهجویانه
✍🏼 Keath Low ▫ترجمه توسط کانال تلگرام علی نیکجو @alipsychiatrist تعامل با کودکی که به طور مستمر رفتارهای مقابلهجویانه و چالش برانگیز نشان میدهد، میتواند زندگی خانوادگی را تبدیل به فرآیندی فرساینده و انباشته از احساس ناکامی کند. برای تغییر این فضا روشهایی…
Forwarded from علی نیکجو «روانپزشک- رواندرمانگر تحلیلی»
📌 دوستان خیالی در دنیای کودک چه میکنند؟
✍🏼 Eileen Kennedy-Moore
▫ترجمه توسط کانال تلگرام علی نیکجو
@alipsychiatrist
✳ در سالهای ابتدایی کودکی، اغلب بچه ها با عروسکها و اسباب بازی های خود طوری رفتار می کنند که انگار آنها موجوداتی زنده هستند. با رسیدن به حدود ۷ سالگی، نزدیک به ۳۰ درصد از کودکان، شروع به خلق دوستان خیالی و بازی با آنها می کنند.
دوستان نامرئی، میتوانند انسان، حیوان یا موجوداتی کاملاً ساختهٔ ذهن کودک باشند. ممکن است یک نفر، یا گروهی از افراد باشند؛ شکل های متنوعی که این دوستان نامرئی، در تصورات کودک، به خود می گیرند، نشانه ای از قدرت تخیل در کودک است.
اگر از کودک درباهٔ همراه خیالی اش سوال شود، میتواند به راحتی، ویژگی های ظاهری و رفتاری او را توصیف کند. آنها حتی ممکن است جزئیاتی درباره لمس کردن یا شنیدن صدای دوست خیالی شان بیان کنند. علیرغم این تجربه ها، اغلب کودکان می دانند که این همنشینها، واقعی نیستند.
✳️ دوستان نامرئی ممکن است گاهی برای چند سال، قسمتی از زندگی کودک و خانواده اش باشند؛ و در برخی موارد، حتی با پایان دوران کودکی هم، از بین نمیروند. مطالعات نشان داده اند که نوجوانان خلاق و توانمند از نظر مهارتهای اجتماعی، به احتمال بیشتری دوستان خیالی برای خود خلق می کنند. و البته، درحالت نرمال، این دوستی ها جایگزین روابط واقعی آنها نمیشود.
در میان بزرگسالان، افرادی مثل نویسندگان داستانهای تخیلی، اغلب درباره شخصیتهای داستانهای خود به گونه ای صحبت میکنند که انگار در کنار آن شخصیت ها زندگی می کنند؛ این احساس میتواند چیزی شبیه به زندگی کودک در کنار همراهان خیالی اش باشد.
✳️ ممکن است تصور شود که بچه هایی که دوستان خیالی برای خود خلق می کنند، بچه های منزوی و تنهایی هستند که در برقراری روابط اجتماعی مشکل دارند. اما تحقیقات علمی، از این فرض حمایت نمی کنند؛ بلکه برعکس، نشان میدهند که این بچه ها، در مقایسه با همسالان خود که چنین تجربهای را ندارند، کمتر خجالتی هستند، بیشتر لبخند میزنند و در تعاملاتی که مستلزم تصور کردن و فکر کردن به احساسات و افکار دیگران است، بهتر عمل می کنند.
هم چنین نشان داده شده است که بچههایی که کمتر تلویزیون تماشا می کنند و زمانهای خالی بیشتری برای تصورات خلاقانه دارند، به احتمال بیشتری، همراهان خیالی برای خود میسازند.
✳️ داشتن دوستان خیالی، نشانهٔ وجود اختلال در کودک نیست. بلکه بسیاری از اوقات، حتی میتواند به عنوان منبع آرامش کودکی که در شرایط سخت قرار گرفته است، عمل کند. مطالعات متعددی وجود دارند که نشان میدهند بسیاری از کودکان، در هنگام رو به رو شدن با تجربه های آسیب زا، دوستان خیالی برای خود میسازند که به آنها در کنار آمدن با شرایط سخت کمک می کنند؛ و همچنین مشاهده شده است که این گروه از کودکان، در دراز مدت، تطابق بهتری با تجربهٔ آسیب زا، و صدمات روانی کمتری را تجربه می کنند.
در شرایط معمول، که کودک در بحران قرار ندارد، تعاملات مختلف کودک با همراهی خیالی اش، مثل سرزنش کردن دوست خیالی به خاطر یک بدرفتاری یا مراقبت از دوست خیالی در هنگام بیماری، به کودک کمک می کند که با ترسها، آرزوها، نیازها و توانایی های خود، رو به رو شود و در تماس نزدیک تری با دنیای درونی خود، در قالب همنشینی با یک دوست خیالی، قرار گیرد.
✳️ هنگامی که کودک به واسطهٔ همراهی با دوست خیالی خود، ایجاد مشکل می کند، به طور مثال خواسته های نامعمولی را از طرف همنشین نامرئی خود مطرح میکند، میتوان به جای به چالش کشیدن حضور دوست خیالی، به طور مثال به کودک گفت: "مادربزرگ میخواهد سوار ماشین ما شود، بنابراین دوستت مجبور است امروز جای دیگری را برای نشستن پیدا کند"، "فرقی نمیکند کدامیک از شما اینجا را اینقدر شلوغ کرده، به هر حال باید دوباره همه چیز را مرتب کنید".
در مواقعی که رفتار کودک مشکل ساز نیست، مثلا هنگامی که خواستار یک صندلی اضافه هنگام ناهار برای دوستش است، میتوان با ملایمت او را همراهی کرد. و در هرحال مهم است که هنگامی که والدین، متوجه حضور یک همنشین خیالی در دنیای کودک میشوند، آرام باشند، مضطرب نشوند، و با نشان دادن علاقه به دانستن بیشتر، راجع به ویژگی های دوست نامرئی از کودک سوال کنند؛ و به این ترتیب، به دنیای درونی آرزوها، ترسها، علائق و نگرانی های کودک نزدیکتر شوند.
#روان_پزشکی
#کودک #روان_درمانی #اطفال
#فرزند_پروری #روان_درمانی_تحلیلی
🆔@alipsychiatrist
https://www.psychologytoday.com/intl/blog/growing-friendships/201301/imaginary-friends
✍🏼 Eileen Kennedy-Moore
▫ترجمه توسط کانال تلگرام علی نیکجو
@alipsychiatrist
✳ در سالهای ابتدایی کودکی، اغلب بچه ها با عروسکها و اسباب بازی های خود طوری رفتار می کنند که انگار آنها موجوداتی زنده هستند. با رسیدن به حدود ۷ سالگی، نزدیک به ۳۰ درصد از کودکان، شروع به خلق دوستان خیالی و بازی با آنها می کنند.
دوستان نامرئی، میتوانند انسان، حیوان یا موجوداتی کاملاً ساختهٔ ذهن کودک باشند. ممکن است یک نفر، یا گروهی از افراد باشند؛ شکل های متنوعی که این دوستان نامرئی، در تصورات کودک، به خود می گیرند، نشانه ای از قدرت تخیل در کودک است.
اگر از کودک درباهٔ همراه خیالی اش سوال شود، میتواند به راحتی، ویژگی های ظاهری و رفتاری او را توصیف کند. آنها حتی ممکن است جزئیاتی درباره لمس کردن یا شنیدن صدای دوست خیالی شان بیان کنند. علیرغم این تجربه ها، اغلب کودکان می دانند که این همنشینها، واقعی نیستند.
✳️ دوستان نامرئی ممکن است گاهی برای چند سال، قسمتی از زندگی کودک و خانواده اش باشند؛ و در برخی موارد، حتی با پایان دوران کودکی هم، از بین نمیروند. مطالعات نشان داده اند که نوجوانان خلاق و توانمند از نظر مهارتهای اجتماعی، به احتمال بیشتری دوستان خیالی برای خود خلق می کنند. و البته، درحالت نرمال، این دوستی ها جایگزین روابط واقعی آنها نمیشود.
در میان بزرگسالان، افرادی مثل نویسندگان داستانهای تخیلی، اغلب درباره شخصیتهای داستانهای خود به گونه ای صحبت میکنند که انگار در کنار آن شخصیت ها زندگی می کنند؛ این احساس میتواند چیزی شبیه به زندگی کودک در کنار همراهان خیالی اش باشد.
✳️ ممکن است تصور شود که بچه هایی که دوستان خیالی برای خود خلق می کنند، بچه های منزوی و تنهایی هستند که در برقراری روابط اجتماعی مشکل دارند. اما تحقیقات علمی، از این فرض حمایت نمی کنند؛ بلکه برعکس، نشان میدهند که این بچه ها، در مقایسه با همسالان خود که چنین تجربهای را ندارند، کمتر خجالتی هستند، بیشتر لبخند میزنند و در تعاملاتی که مستلزم تصور کردن و فکر کردن به احساسات و افکار دیگران است، بهتر عمل می کنند.
هم چنین نشان داده شده است که بچههایی که کمتر تلویزیون تماشا می کنند و زمانهای خالی بیشتری برای تصورات خلاقانه دارند، به احتمال بیشتری، همراهان خیالی برای خود میسازند.
✳️ داشتن دوستان خیالی، نشانهٔ وجود اختلال در کودک نیست. بلکه بسیاری از اوقات، حتی میتواند به عنوان منبع آرامش کودکی که در شرایط سخت قرار گرفته است، عمل کند. مطالعات متعددی وجود دارند که نشان میدهند بسیاری از کودکان، در هنگام رو به رو شدن با تجربه های آسیب زا، دوستان خیالی برای خود میسازند که به آنها در کنار آمدن با شرایط سخت کمک می کنند؛ و همچنین مشاهده شده است که این گروه از کودکان، در دراز مدت، تطابق بهتری با تجربهٔ آسیب زا، و صدمات روانی کمتری را تجربه می کنند.
در شرایط معمول، که کودک در بحران قرار ندارد، تعاملات مختلف کودک با همراهی خیالی اش، مثل سرزنش کردن دوست خیالی به خاطر یک بدرفتاری یا مراقبت از دوست خیالی در هنگام بیماری، به کودک کمک می کند که با ترسها، آرزوها، نیازها و توانایی های خود، رو به رو شود و در تماس نزدیک تری با دنیای درونی خود، در قالب همنشینی با یک دوست خیالی، قرار گیرد.
✳️ هنگامی که کودک به واسطهٔ همراهی با دوست خیالی خود، ایجاد مشکل می کند، به طور مثال خواسته های نامعمولی را از طرف همنشین نامرئی خود مطرح میکند، میتوان به جای به چالش کشیدن حضور دوست خیالی، به طور مثال به کودک گفت: "مادربزرگ میخواهد سوار ماشین ما شود، بنابراین دوستت مجبور است امروز جای دیگری را برای نشستن پیدا کند"، "فرقی نمیکند کدامیک از شما اینجا را اینقدر شلوغ کرده، به هر حال باید دوباره همه چیز را مرتب کنید".
در مواقعی که رفتار کودک مشکل ساز نیست، مثلا هنگامی که خواستار یک صندلی اضافه هنگام ناهار برای دوستش است، میتوان با ملایمت او را همراهی کرد. و در هرحال مهم است که هنگامی که والدین، متوجه حضور یک همنشین خیالی در دنیای کودک میشوند، آرام باشند، مضطرب نشوند، و با نشان دادن علاقه به دانستن بیشتر، راجع به ویژگی های دوست نامرئی از کودک سوال کنند؛ و به این ترتیب، به دنیای درونی آرزوها، ترسها، علائق و نگرانی های کودک نزدیکتر شوند.
#روان_پزشکی
#کودک #روان_درمانی #اطفال
#فرزند_پروری #روان_درمانی_تحلیلی
🆔@alipsychiatrist
https://www.psychologytoday.com/intl/blog/growing-friendships/201301/imaginary-friends
Telegram
attach 📎
Forwarded from علی نیکجو «روانپزشک- رواندرمانگر تحلیلی»
📌 زندگی من با وسواس؛ او یک مراقب افراطی است.
✍🏼 Wajahat Ali. New York Times.
▫ترجمه توسط کانال تلگرام علی نیکجو
@alipsychiatrist
✳ از زمانی که نوجوان بودم، مواقع زیادی پیش میآمد که غرق در افکار مزاحم میشدم و ذهنم را گیرافتاده در آن افکار تجربه میکردم. یک تصویر یا فکر ساده تبدیل به یک سوال حیاتی میشد؛ "اگر اجاق گاز را روشن گذاشته باشم چه؟"، "اگر در را قفل نکرده باشم چه؟"، "اگر کنترلم را ازدست بدهم و کار خشونتآمیزی انجام بدهم چه؟" سوالاتی که به طور بیپایان در ذهنم تکرار میشد و برای غلبه بر آنها دائما به دنبال آرام کردن خود با جایگزین کردن افکار، یا استفاده از منطق برای خاموش کردن آنها بودم. اما تمام این تلاشها شکست میخورد و به جای سرکوب کردم افکارم، آنها را تقویت و مقاومتر میکرد.
این فقط گوشهای از زندگی با اختلال وسواسیجبری است که در حدود ۲٪ از افراد جامعه را مبتلا میکند. در اختلال وسواسیجبری، عملکرد مغز و واکنش فرد در ارتباط با افکار مزاحم، تصاویر و نشخوارهای ذهنی، اغراقآمیز است. فرد مبتلا سعی میکند که اضطرابش را با رفتارهای آیینی اجبارگونه مانند چک کردن، شمردن، تکرار یک کلمه یا جمله پایین بیاورد اما این رفتارها فقط یک تسکین کوتاهمدت ایجاد میکند و در نهایت باعث تقویت چرخههای رنجآور میشود.
برای دورهای در زندگیام، از جریان بیپایان و تکرارشوندهای از افکاری دربارهی اعمال جنسی رنج میبردم و همینطور به خاطر وجود آنها دچار احساس گناه، شرم و حتی نفرت از خود میشدم. و گاه از خودم میپرسیدم: "کدام فرد بیماری ممکن است چنین خیالپردازیهایی داشته باشد؟ مطمئنا مشکلی در تو وجود دارد". من فردی باهوش، اخلاق مدار و مسئولیتپذیر بودم که از بیمنطق بودن افکارم آگاهی داشتم اما مجبور بودم که رفتارهایی را در تلاش برای دور نگه داشتن خطر و احساس آرامش گذرا انجام بدهم.
"چنین افکاری ممکن است از مغز هرکسی بگذرد؛ تصور پریدن در مقابل قطار یا خفه کردن یک همکار یا هر رفتار پرخاشگرانه، جنسی، یا توهینآمیز دیگر؛ اما چیزی که اکثر افراد میتوانند بعد از چند ثانیه از ذهن خود خارج کنند، فرد مبتلا به وسواس را گرفتار یک طوفانی احساسی شدید میکند". اینها حرفهای دکتر فیلیپسون یک فرد متخصص در این زمینه بود که وسواس را در زندگی من به دوستی تشبیه میکرد که دائما در فکر مراقبت از من است اما درباره خطراتی هشدار میدهد که منطقی نیستند.
هیچکدام از کسانی که من را میشناختند و اغلب من را فرد آرامی توصیف میکردند نمیتوانستند تصور کنند که چه حجمی از افکار از درون من را شکنجه میکنند. افکاری که هیچ تناسبی با من، که مردی متاهل هستم، دو فرزند دارم، و تا به حال هیچ گاه در یک کافه مست نکردهام و با کسی درگیر نشدهام، ندارد. "افکار وسواسی میتواند هیچ ارتباطی با شخصیت اجتماعی و اصول اخلاقی که به آنها پایبند هستید نداشته باشد" این پاسخ دکتر فیلیپسون به یکی از شکایت های من از وسواس بود.
📌 ادامه در INSTANT VIEW
(مشاهده فوری)
#روان_پزشکی #روان_درمانی
#اختلال_وسواسی_جبری
#وسواس #OCD
#روان_درمانی_تحلیلی
🆔@alipsychiatrist
✍🏼 Wajahat Ali. New York Times.
▫ترجمه توسط کانال تلگرام علی نیکجو
@alipsychiatrist
✳ از زمانی که نوجوان بودم، مواقع زیادی پیش میآمد که غرق در افکار مزاحم میشدم و ذهنم را گیرافتاده در آن افکار تجربه میکردم. یک تصویر یا فکر ساده تبدیل به یک سوال حیاتی میشد؛ "اگر اجاق گاز را روشن گذاشته باشم چه؟"، "اگر در را قفل نکرده باشم چه؟"، "اگر کنترلم را ازدست بدهم و کار خشونتآمیزی انجام بدهم چه؟" سوالاتی که به طور بیپایان در ذهنم تکرار میشد و برای غلبه بر آنها دائما به دنبال آرام کردن خود با جایگزین کردن افکار، یا استفاده از منطق برای خاموش کردن آنها بودم. اما تمام این تلاشها شکست میخورد و به جای سرکوب کردم افکارم، آنها را تقویت و مقاومتر میکرد.
این فقط گوشهای از زندگی با اختلال وسواسیجبری است که در حدود ۲٪ از افراد جامعه را مبتلا میکند. در اختلال وسواسیجبری، عملکرد مغز و واکنش فرد در ارتباط با افکار مزاحم، تصاویر و نشخوارهای ذهنی، اغراقآمیز است. فرد مبتلا سعی میکند که اضطرابش را با رفتارهای آیینی اجبارگونه مانند چک کردن، شمردن، تکرار یک کلمه یا جمله پایین بیاورد اما این رفتارها فقط یک تسکین کوتاهمدت ایجاد میکند و در نهایت باعث تقویت چرخههای رنجآور میشود.
برای دورهای در زندگیام، از جریان بیپایان و تکرارشوندهای از افکاری دربارهی اعمال جنسی رنج میبردم و همینطور به خاطر وجود آنها دچار احساس گناه، شرم و حتی نفرت از خود میشدم. و گاه از خودم میپرسیدم: "کدام فرد بیماری ممکن است چنین خیالپردازیهایی داشته باشد؟ مطمئنا مشکلی در تو وجود دارد". من فردی باهوش، اخلاق مدار و مسئولیتپذیر بودم که از بیمنطق بودن افکارم آگاهی داشتم اما مجبور بودم که رفتارهایی را در تلاش برای دور نگه داشتن خطر و احساس آرامش گذرا انجام بدهم.
"چنین افکاری ممکن است از مغز هرکسی بگذرد؛ تصور پریدن در مقابل قطار یا خفه کردن یک همکار یا هر رفتار پرخاشگرانه، جنسی، یا توهینآمیز دیگر؛ اما چیزی که اکثر افراد میتوانند بعد از چند ثانیه از ذهن خود خارج کنند، فرد مبتلا به وسواس را گرفتار یک طوفانی احساسی شدید میکند". اینها حرفهای دکتر فیلیپسون یک فرد متخصص در این زمینه بود که وسواس را در زندگی من به دوستی تشبیه میکرد که دائما در فکر مراقبت از من است اما درباره خطراتی هشدار میدهد که منطقی نیستند.
هیچکدام از کسانی که من را میشناختند و اغلب من را فرد آرامی توصیف میکردند نمیتوانستند تصور کنند که چه حجمی از افکار از درون من را شکنجه میکنند. افکاری که هیچ تناسبی با من، که مردی متاهل هستم، دو فرزند دارم، و تا به حال هیچ گاه در یک کافه مست نکردهام و با کسی درگیر نشدهام، ندارد. "افکار وسواسی میتواند هیچ ارتباطی با شخصیت اجتماعی و اصول اخلاقی که به آنها پایبند هستید نداشته باشد" این پاسخ دکتر فیلیپسون به یکی از شکایت های من از وسواس بود.
📌 ادامه در INSTANT VIEW
(مشاهده فوری)
#روان_پزشکی #روان_درمانی
#اختلال_وسواسی_جبری
#وسواس #OCD
#روان_درمانی_تحلیلی
🆔@alipsychiatrist
Telegraph
زندگی من با وسواس؛ او یک مراقب افراطی است.
✍🏼 Wajahat Ali. New York Times. ▫ترجمه توسط کانال تلگرام علی نیکجو @alipsychiatrist از زمانی که نوجوان بودم، مواقع زیادی پیش میآمد که غرق در افکار مزاحم میشدم و ذهنم را گیرافتاده در آن افکار تجربه میکردم. یک تصویر یا فکر ساده تبدیل به یک سوال حیاتی میشد؛…
Forwarded from بایگانی
🔎 نگاهی به توئیتهای منتخب روز:
https://twitter.com/saamgivrad/status/1445999495456645121?s=28
✅ محمد مالی:
کارگران شهرداری کوت عبدالله که چهار ماه است حقوق نگرفتهاند، میگویند: دیگر پول خرید نان خالی را هم نداریم.
✅ نیکو:
اگر ژاپن پولمون رو نداد واقعیت ماجرای عموی سوباسا و مادرش رو افشا خواهیم کرد.
✅ āmıŘ səyəđın:
کاش آمریکاییا پولهای بلوکه شدهمون رو آزاد کنن، تلویزیون بریکینگ بد پخش کنه برامون.
✅ MHMD Moeini:
کتابهای درسی به شدت "سیاسی - ایدئولوژیک" شدن، اصلا قابل مقایسه با سالهایی که ما درس میخوندیم، نیست!
انگار هر کتاب رو بعد از نوشته شدن گفتن ببرید پایگاه بسیج محله یا حوزه علمیه سر گذر هر چی صلاح میدونن بهش اضافه کنن!
✅ مجتبی حسینی:
جدیدترین دستورالعمل #صداوسیمای_امامصادقی:
«در دعوت از میهمانان تلاش شود مجری آقا با میهمان آقا و #مجری_خانم با میهمان خانم اجرا کند. همچنین اگر از دو مجری استفاده میشود، ضرورت دارد آن دو مجری، #هم_جنس باشند.
پ.ن:حتی #زینب_ابوطالبی هم نمیتواند با مردها صحبت کند
✅ محمدجواد محمدزاده:
میدونستید در فروش اکانتهای سی چهل میلیون تومانی، فرد واسطه حدود پنج شش میلیون تومان حق دلّالی میگیره؟
✅ مازیار بالائی:
بنا به استدلال #علیرضا_دبیر که قهرمانی #حسن_یزدانی را باعث خوشحالی بچه شیعهها دانسته، گلهای #سردار_آزمون هم باعث خوشحالی بچه سُنّیها میشود.
بابا کی شماها بزرگ میشوید و وقتی دوربین میبینید دست از کاسهلیسی برمیدارید؟
اینجا ایران است و این قهرمانان بچههای ایران هستند
✅ mohammad darvish:
نقشجهان نهفقط سرمایهای ملی که میراثی جهانی و سبب مباهات هر ایرانی است. اگر حقابه گاوخونی پرداخت نشده و زایندهرود جاری نشود، باید آخرین عکسهای یادگاری را در کنار عالیقاپو بگیریم!
۸۰هزار هکتار توسعه اراضی کشاورزی در بالادست سد زایندهرود، متهم شماره ۱ این بحران است!
✅ سیدصادق حسینی:
علی نادری سردبیر اسبق رجا نیوز و مدیرکل روابط عمومی قوه قضاییه در دورهی آقای رئیسی به عنوان مدیرعامل خبرگزاری جمهوری اسلامی ایرنا منصوب و جایگزین محمدرضا نوروزپور میشود. پیشتر نام کاوه اشتهاردی مطرح شده بود که ظاهرا او علاقهای نداشته.
✅ asghar kohantorabi:
نرخ دلار در دولت موسوی و خاتمی ۲برابر در دولت هاشمی ۳ در دولت احمدی نژاد ۴ و در دولت روحانی ۸برابر شد #دولت_رییسی نیز بعد از ۸سال، دلار را در بهترین حالت با ۲برابر یعنی ۵۵.۰۰۰تومان و در بدترین حالت با ۸برابر یعنی ۲۰۰.۰۰تومان تحویل خواهد داد قدم اول را نیز در همین مدت اندک برداشت
✅ Saeed Shariati:
سیف ۱۰ تیر ۹۶ : مهمترین هدف بانک مرکزی ثبات نرخ ارز و کنترل تورم خواهد بود
همتی ۲ بهمن ۹۸ : اولویت بانک مرکزی ثبات نرخ ارز خواهد بود
صالح آبادی ۱۴ مهر ۱۴۰۰ :اولویت مهم بانک مرکزی ایجاد ثبات در بازار ارز خواهد بود
سیف ۳ برابر تحویل همتی و همتی(کمیجانی)۳ برابر تحویل بعدی داد
✅ Hamid Reza Salehi:
لباسشويي بوش كه ساخت تركيه است در ايران و منطقه فروش ميرود.
تويوتا كمري كه در دبي و منطقه فروش ميرود (بعضا تاكسي ها) همه ساخت استراليا است.
بهتر نيست بجاي ممنوعيت كالاي كره اي، از آنها بخواهيم در ايران كارخانه بزنندو بازار عراق و خليج فارس و كشورهاي CIS، از ايران صادر شود!؟
✅ حسین دهباشى:
آقای ج.اسلامی!
روسیه، ایران را به اسرائیل فروخته و در ۴جبهه خنجر از پشت میزند. نخست در سوریه و خاموشی پدافندش، دودیگر در افغانستان و نابودی شیعیان و فارسیزبانها، سیّم در شمال ارس و قطع راه زمینی با قفقاز و اروپا و چهارم در مناقشهی هستهای و ارجاع مجدد به ش.امنیت. بیدار شو!
✅ reyhaneh tabatabaie:
سردار نقدی:"سلسله پلید هخامنشی که بزرگترین کشتارها و خیانتها را در کشور کرد بعد از افول قدرت کشور را دو دستی تقدیم یونان کرد.از سوی دیگر ساسانیان هم بعد از افول قدرت کشور را به مغولها تقدیم کردند" مطالعه اضافه تاریخ هم نه،همون درسهای مدرسه رو درست حفظ کنید.ماشالا همه هم دکتر
✅ عباس عبدی:
سردار نقدی: ساسانیان هم ایران را تقدیم مغولها کرد
پ.ن.
مهمتر از اصل بیان این گزارههای نادرست و عجیب، انتشار آنها از طرف رسانههای اصولگرا است که طرفدار گوینده نیز هستند.
یا اینها هم بیاطلاع ازتاریخ هستند یا آگاهانه این خبر را منتشر کردهاند. به نظرم دومی محتملتر است.
✅ علی نیک جو:
ترس از فروپاشی در واقع همان فروپاشی ای است که حادث شده، اما "تجربه" نشده
#دونالد_وینیکات
#روان_درمانی
✅ علیرضا جلالی ندوشن:
#نماینده_اصفهان گفته راه حل کوتاه مدت رفع معضل آب #زاینده_رود توسل به معصومین و نماز باران است، پاسخی بهتر از گفته محمدرضاحکیمی نیافتم:
حکومت اسلامی پیشکش، عدالت علوی هم پیشکشتان، بگذارید انسان در برابر چهار نفر بیگانه از اسلام و مطلع از این اوضاع، خجالت نکشد.
🆔@MostafaTajzadeh
https://twitter.com/saamgivrad/status/1445999495456645121?s=28
✅ محمد مالی:
کارگران شهرداری کوت عبدالله که چهار ماه است حقوق نگرفتهاند، میگویند: دیگر پول خرید نان خالی را هم نداریم.
✅ نیکو:
اگر ژاپن پولمون رو نداد واقعیت ماجرای عموی سوباسا و مادرش رو افشا خواهیم کرد.
✅ āmıŘ səyəđın:
کاش آمریکاییا پولهای بلوکه شدهمون رو آزاد کنن، تلویزیون بریکینگ بد پخش کنه برامون.
✅ MHMD Moeini:
کتابهای درسی به شدت "سیاسی - ایدئولوژیک" شدن، اصلا قابل مقایسه با سالهایی که ما درس میخوندیم، نیست!
انگار هر کتاب رو بعد از نوشته شدن گفتن ببرید پایگاه بسیج محله یا حوزه علمیه سر گذر هر چی صلاح میدونن بهش اضافه کنن!
✅ مجتبی حسینی:
جدیدترین دستورالعمل #صداوسیمای_امامصادقی:
«در دعوت از میهمانان تلاش شود مجری آقا با میهمان آقا و #مجری_خانم با میهمان خانم اجرا کند. همچنین اگر از دو مجری استفاده میشود، ضرورت دارد آن دو مجری، #هم_جنس باشند.
پ.ن:حتی #زینب_ابوطالبی هم نمیتواند با مردها صحبت کند
✅ محمدجواد محمدزاده:
میدونستید در فروش اکانتهای سی چهل میلیون تومانی، فرد واسطه حدود پنج شش میلیون تومان حق دلّالی میگیره؟
✅ مازیار بالائی:
بنا به استدلال #علیرضا_دبیر که قهرمانی #حسن_یزدانی را باعث خوشحالی بچه شیعهها دانسته، گلهای #سردار_آزمون هم باعث خوشحالی بچه سُنّیها میشود.
بابا کی شماها بزرگ میشوید و وقتی دوربین میبینید دست از کاسهلیسی برمیدارید؟
اینجا ایران است و این قهرمانان بچههای ایران هستند
✅ mohammad darvish:
نقشجهان نهفقط سرمایهای ملی که میراثی جهانی و سبب مباهات هر ایرانی است. اگر حقابه گاوخونی پرداخت نشده و زایندهرود جاری نشود، باید آخرین عکسهای یادگاری را در کنار عالیقاپو بگیریم!
۸۰هزار هکتار توسعه اراضی کشاورزی در بالادست سد زایندهرود، متهم شماره ۱ این بحران است!
✅ سیدصادق حسینی:
علی نادری سردبیر اسبق رجا نیوز و مدیرکل روابط عمومی قوه قضاییه در دورهی آقای رئیسی به عنوان مدیرعامل خبرگزاری جمهوری اسلامی ایرنا منصوب و جایگزین محمدرضا نوروزپور میشود. پیشتر نام کاوه اشتهاردی مطرح شده بود که ظاهرا او علاقهای نداشته.
✅ asghar kohantorabi:
نرخ دلار در دولت موسوی و خاتمی ۲برابر در دولت هاشمی ۳ در دولت احمدی نژاد ۴ و در دولت روحانی ۸برابر شد #دولت_رییسی نیز بعد از ۸سال، دلار را در بهترین حالت با ۲برابر یعنی ۵۵.۰۰۰تومان و در بدترین حالت با ۸برابر یعنی ۲۰۰.۰۰تومان تحویل خواهد داد قدم اول را نیز در همین مدت اندک برداشت
✅ Saeed Shariati:
سیف ۱۰ تیر ۹۶ : مهمترین هدف بانک مرکزی ثبات نرخ ارز و کنترل تورم خواهد بود
همتی ۲ بهمن ۹۸ : اولویت بانک مرکزی ثبات نرخ ارز خواهد بود
صالح آبادی ۱۴ مهر ۱۴۰۰ :اولویت مهم بانک مرکزی ایجاد ثبات در بازار ارز خواهد بود
سیف ۳ برابر تحویل همتی و همتی(کمیجانی)۳ برابر تحویل بعدی داد
✅ Hamid Reza Salehi:
لباسشويي بوش كه ساخت تركيه است در ايران و منطقه فروش ميرود.
تويوتا كمري كه در دبي و منطقه فروش ميرود (بعضا تاكسي ها) همه ساخت استراليا است.
بهتر نيست بجاي ممنوعيت كالاي كره اي، از آنها بخواهيم در ايران كارخانه بزنندو بازار عراق و خليج فارس و كشورهاي CIS، از ايران صادر شود!؟
✅ حسین دهباشى:
آقای ج.اسلامی!
روسیه، ایران را به اسرائیل فروخته و در ۴جبهه خنجر از پشت میزند. نخست در سوریه و خاموشی پدافندش، دودیگر در افغانستان و نابودی شیعیان و فارسیزبانها، سیّم در شمال ارس و قطع راه زمینی با قفقاز و اروپا و چهارم در مناقشهی هستهای و ارجاع مجدد به ش.امنیت. بیدار شو!
✅ reyhaneh tabatabaie:
سردار نقدی:"سلسله پلید هخامنشی که بزرگترین کشتارها و خیانتها را در کشور کرد بعد از افول قدرت کشور را دو دستی تقدیم یونان کرد.از سوی دیگر ساسانیان هم بعد از افول قدرت کشور را به مغولها تقدیم کردند" مطالعه اضافه تاریخ هم نه،همون درسهای مدرسه رو درست حفظ کنید.ماشالا همه هم دکتر
✅ عباس عبدی:
سردار نقدی: ساسانیان هم ایران را تقدیم مغولها کرد
پ.ن.
مهمتر از اصل بیان این گزارههای نادرست و عجیب، انتشار آنها از طرف رسانههای اصولگرا است که طرفدار گوینده نیز هستند.
یا اینها هم بیاطلاع ازتاریخ هستند یا آگاهانه این خبر را منتشر کردهاند. به نظرم دومی محتملتر است.
✅ علی نیک جو:
ترس از فروپاشی در واقع همان فروپاشی ای است که حادث شده، اما "تجربه" نشده
#دونالد_وینیکات
#روان_درمانی
✅ علیرضا جلالی ندوشن:
#نماینده_اصفهان گفته راه حل کوتاه مدت رفع معضل آب #زاینده_رود توسل به معصومین و نماز باران است، پاسخی بهتر از گفته محمدرضاحکیمی نیافتم:
حکومت اسلامی پیشکش، عدالت علوی هم پیشکشتان، بگذارید انسان در برابر چهار نفر بیگانه از اسلام و مطلع از این اوضاع، خجالت نکشد.
🆔@MostafaTajzadeh
Twitter
سام گیوراد
نقش برجسته بر روی آجر لعابدار از سرباز گارد جاویدان، سال ۵۱۰ پیش از میلاد، دورهی #هخامنشیان، موزه لوور