Forwarded from مشق نو
📝📝📝 «ضرورت نوسازی بنیادین اصلاح‌طلبی و اصلاح‌طلبان در ایران»
🔻🔻🔻مقاله‌ای از #سیدعلی_محمودی منتشر شده در وب‌سایت #مشق_نو
چکیده:
🖊 واقعیت آن است که به‌ویژه پس از ناآرامی‌های ستیزه‌جویانه و ساختارشکنانۀ دی‌ماه 1396 در بیش از 80 شهر ایران و شعارهایی که در نفی اصلاح‌طلبی و اصول‌گرایی سر داده شد، جنبش اصلاحات با چالش‌های جدی مواجه شده است. مهم‌ترین این چالش‌ها، فقدان نظریۀ سیاسی منسجم، شفاف و روزآمد، و نیز عقب‌افتادن از تحولات پرشتاب اجتماعی-سیاسی داخلی و بین‌المللی است. درشرایطی که کشور در وضعیت بالاگرفتن بحران‌های گوناگون و متراکم به سر می‌برد، از اردوگاه اصلاح‌طلبان، صدایی، تحلیلی، طرحی، تدبیری، و راه‌حلی شنیده و دیده نمی‌شود.
🖊 از آنجا که اصلاح‌طلبان ترکیبی از جریان‌ها و تشکل‌های گوناگون‌اند، از نداشتن اجماع در نظریۀ سیاسی و سیاستگذاری رنج می‌برند. این نیروها بطور عمده، شامل دموکراسی‌خواهان، جانبداران پدرسالاری (patrimonialism)، سلسله‌مراتب‌روحانی، محافظه‌کاری و رادیکالیسم‌اند. این چندگانگی، در ساحت نظر به تناقض و در عرصۀ عمل لاجرم به تضاد، فرسایش نیروها، آسیب‌پذیری و در مواردی به هدر رفتن سرمایۀ انسانی می‌انجامد.
🖊 به باور من، موضوع اصلاح‌پذیری و اصلاح‌ناپذیری یک نظام حکومتی، می‌تواند امری نسبی و متغیر باشد. مرادم از نسبی و متغیر بودن، بستگی هر یک از این دو حالت به جنبش اصلاح‌طلبی، شرایط سیاسی، اقتصادی و اجتماعی داخلی، فضای بین‌الملل، صورت‌بندی واقع‌بینانه از موارد اصلاح و تغییر، و مذاکره و چانه‌زنی اپوزیسیون با حاکمیت است. بنابراین، اصلاح‌پذیری و اصلاح‌ناپذیری مطلق، ساده‌سازی امری پیچیده و چندوجهی و بیم درافتادن در جبرگرایی و جزمیت است. این توازن قدرت‌ها است که اصلاح‌پذیری را ممکن می‌سازد.
🖊 لازم است در این اعلام خطر تأمل شود که راه حل اساسی مسائل ایران، شامل بحران‌های اقتصادی، سیاسی و اجتماعی، به ویژه فساد نظام‌مند، تبعیض، بیکاری و تنگی معیشت، فوران انرژی نارضایتی‌ها به شکل ستیزه‌جویانه، مانند تخریت، غارت و چپاول اموال عمومی و ایجاد هرج‌و‌مرج و ناامنی در خیابان‌ها نیست. این روش‌ها هیچ حاصلی برای ناراضیان دربرنخواهد داشت، جز افزودن به بار رنج‌ها، داغ‌ها، دردها و محنت‌ها.
tinyurl.com/y4m8x7pv
🔸 نشانی تلگرام «مشق نو»:
t.me/mashghenowofficial
🔸 نشانی وب‌سایت «مشق نو»:
http://mashghenow.com
🔻🔻🔻مقاله‌ای از #سیدعلی_محمودی منتشر شده در وب‌سایت #مشق_نو
چکیده:
🖊 واقعیت آن است که به‌ویژه پس از ناآرامی‌های ستیزه‌جویانه و ساختارشکنانۀ دی‌ماه 1396 در بیش از 80 شهر ایران و شعارهایی که در نفی اصلاح‌طلبی و اصول‌گرایی سر داده شد، جنبش اصلاحات با چالش‌های جدی مواجه شده است. مهم‌ترین این چالش‌ها، فقدان نظریۀ سیاسی منسجم، شفاف و روزآمد، و نیز عقب‌افتادن از تحولات پرشتاب اجتماعی-سیاسی داخلی و بین‌المللی است. درشرایطی که کشور در وضعیت بالاگرفتن بحران‌های گوناگون و متراکم به سر می‌برد، از اردوگاه اصلاح‌طلبان، صدایی، تحلیلی، طرحی، تدبیری، و راه‌حلی شنیده و دیده نمی‌شود.
🖊 از آنجا که اصلاح‌طلبان ترکیبی از جریان‌ها و تشکل‌های گوناگون‌اند، از نداشتن اجماع در نظریۀ سیاسی و سیاستگذاری رنج می‌برند. این نیروها بطور عمده، شامل دموکراسی‌خواهان، جانبداران پدرسالاری (patrimonialism)، سلسله‌مراتب‌روحانی، محافظه‌کاری و رادیکالیسم‌اند. این چندگانگی، در ساحت نظر به تناقض و در عرصۀ عمل لاجرم به تضاد، فرسایش نیروها، آسیب‌پذیری و در مواردی به هدر رفتن سرمایۀ انسانی می‌انجامد.
🖊 به باور من، موضوع اصلاح‌پذیری و اصلاح‌ناپذیری یک نظام حکومتی، می‌تواند امری نسبی و متغیر باشد. مرادم از نسبی و متغیر بودن، بستگی هر یک از این دو حالت به جنبش اصلاح‌طلبی، شرایط سیاسی، اقتصادی و اجتماعی داخلی، فضای بین‌الملل، صورت‌بندی واقع‌بینانه از موارد اصلاح و تغییر، و مذاکره و چانه‌زنی اپوزیسیون با حاکمیت است. بنابراین، اصلاح‌پذیری و اصلاح‌ناپذیری مطلق، ساده‌سازی امری پیچیده و چندوجهی و بیم درافتادن در جبرگرایی و جزمیت است. این توازن قدرت‌ها است که اصلاح‌پذیری را ممکن می‌سازد.
🖊 لازم است در این اعلام خطر تأمل شود که راه حل اساسی مسائل ایران، شامل بحران‌های اقتصادی، سیاسی و اجتماعی، به ویژه فساد نظام‌مند، تبعیض، بیکاری و تنگی معیشت، فوران انرژی نارضایتی‌ها به شکل ستیزه‌جویانه، مانند تخریت، غارت و چپاول اموال عمومی و ایجاد هرج‌و‌مرج و ناامنی در خیابان‌ها نیست. این روش‌ها هیچ حاصلی برای ناراضیان دربرنخواهد داشت، جز افزودن به بار رنج‌ها، داغ‌ها، دردها و محنت‌ها.
tinyurl.com/y4m8x7pv
🔸 نشانی تلگرام «مشق نو»:
t.me/mashghenowofficial
🔸 نشانی وب‌سایت «مشق نو»:
http://mashghenow.com
Telegraph
ضرورت نوسازی بنیادینِ اصلاح‌طلبی و اصلاح‌طلبان در ایران
مقدمه این مقاله آهنگ آن دارد که در عرصۀ ایران امروز که بحران‌های داخلی، و تحریم‌ها و تهدیدهای خارجی مام میهن را از هرسو فراگرفته، به وضعیت اصلاح‌طلبی و اصلاح‌طلبان در ایران بپردازد و از این رهگذر، گامی در جهت کمک به رفع تنگناها و مشکلات بغرنج کشور بردارد.…
Forwarded from سایت خبری-تحلیلی کلمه
🔴بعثتِ پیام آور خردورزی، اخلاق و عدالت
✍🏻#سیدعلی_محمودی
🔹آنچه از پیام آور بزرگ اسلام به ما رسیده است، منظومه ای از اندیشه های مثال زدنیِ انسانی، خردمندانه و اخلاقی است. در سالگشت بعثت محمد مصطفی خوب است با گزیده هایی از اندیشه های وی آشنا شویم؛ اندیشه هایی که در دومین هزارۀ برآمدنِ آن، الهام بخش زیست انسانی، صلح طلبی و حق جوییِ نوع بشر، در آغازین دهه های هزارۀ سوم میلادی است.
🔹گفتار های پیامبر اسلام را ابوالقاسم پاینده، ترجمه و گردآوری کرد، برای نخستین بار در سال 1336به چاپ رساند و آنرا «نهج الفصاحه» نام نهاد. پوشیده نمانَد که در ایران، سنت نبوی در نظر و عمل، به دلایلی که جای مطرح کردن آن در این نوشته نیست، به غایت مهجور است. پس بر اندیشه وران، نویسندگان و گویندگان متعهد فرض است که پیرامون اندیشه های نبوی تحقیق کنند و در شناساندن آن به شهروندان ایران و جهان بکوشند.
🔹اکنون به اختصار چند مفهوم بنیادین، برگرفته از منظومۀ نبوی، شرح و تبیین می شود:
🔹1- حقیقت جویی و حق گویی: پیامبر اسلام گفته است:«کسی که در مقابل حق خوارشود، عزیزتر از آن است که به باطل عزت جوید.»(241). حق طلبی و دوری گزیدن از باطل، از آموزه های کلی، یعنی فرازمانی، فرامکانی و جهانشمول است. باید حرف حق را با شجاعت به زبان آورد، چه به نفع ما تمام شود و چه به زیان ما. پیامبر چنین شخصی را پرهیزگارترین افراد می داند: «از همۀ مردم پرهیزگارتر آن کس است که حق را بر نفع و ضرر خویش بگوید.»(9). دانستن سخن حق نیکو است، اما نباید فقط به دانستن آن اکتفا کرد. پیامبر به ما می گوید: « کسی که سخن حقی می داند، نباید از بیم مردم، از گفتن آن خودداری کند.»( 92). البته حق گویی دلیری می خواهد و هزینه ها دارد. دربرابرِ حق گویی، سکوت و انفعال قراردارد. معلوم است که نهایت جُبن، تن دادن به ذلت، زبونی و اسعباد است. من تاکنون در موضوع اخلاق، «شعر»ی بی مایه تر از این بیتِ عرفی شیرازی ندیده ام که برخلاف اخلاق، آشکارا دعوت به سازشکاری، فرصت طلبی، خاکشیر مزاجی و نان به نرخ روز خوردن می کند.
🔹2- ستمگری: اندیشه های پیامبر در بارۀ زشتیِ ستمگری و زیباییِ ظلم ستیزی، درخور تأمل و درس آموزیِ بسیار است. خصم ستمگر و یار ستمدیده بودن، منش و کرداری انسانی، اخلاقی و مسئولانه است: «وقتی مردم ستمگر را دیدند و او را از ستم بازنداشتند، بیم آن می رود که خدا همه را به عذاب خود مبتلاکند.»( 169). پیامبر، حاکمان را هشدار و زنهار می دهد که:«از دعای مظلوم بپرهیز، زیرا وی به دعا، حق خویش را از خدا می خواهد و خدا از حق‌دار دریغ نمی دارد.»(7). و نیز:« از نفرین مظلوم بترسید که چون شعلۀ آتش بر آسمان می رود.»(9 ). ظلم کردن فقط در حق مومن، ناروا و محکوم نیست. پیامبر به ما می آموزد که ظلم کردن در حق «کافر» نیز ممنوع است. حاکمان باید از نفرین کافران نیز بیمناک باشند:« از نفرین مظلوم بترسید اگرچه کافر باشد، زیرا دربرابر نفرین مظلوم، پرده و مانعی نیست.»(10). جهان به کام ستمگران نبوده، نیست و نخواهد بود. این حقیقت را پیامبر با ما درمیان می گذارد:« از ستمگری بپرهیزید، زیرا کیفری از کیفر ستمکاری آماده تر نیست.»(17).
👈 متن کامل:
yon.ir/ZiZiq
✅@kaleme
✍🏻#سیدعلی_محمودی
🔹آنچه از پیام آور بزرگ اسلام به ما رسیده است، منظومه ای از اندیشه های مثال زدنیِ انسانی، خردمندانه و اخلاقی است. در سالگشت بعثت محمد مصطفی خوب است با گزیده هایی از اندیشه های وی آشنا شویم؛ اندیشه هایی که در دومین هزارۀ برآمدنِ آن، الهام بخش زیست انسانی، صلح طلبی و حق جوییِ نوع بشر، در آغازین دهه های هزارۀ سوم میلادی است.
🔹گفتار های پیامبر اسلام را ابوالقاسم پاینده، ترجمه و گردآوری کرد، برای نخستین بار در سال 1336به چاپ رساند و آنرا «نهج الفصاحه» نام نهاد. پوشیده نمانَد که در ایران، سنت نبوی در نظر و عمل، به دلایلی که جای مطرح کردن آن در این نوشته نیست، به غایت مهجور است. پس بر اندیشه وران، نویسندگان و گویندگان متعهد فرض است که پیرامون اندیشه های نبوی تحقیق کنند و در شناساندن آن به شهروندان ایران و جهان بکوشند.
🔹اکنون به اختصار چند مفهوم بنیادین، برگرفته از منظومۀ نبوی، شرح و تبیین می شود:
🔹1- حقیقت جویی و حق گویی: پیامبر اسلام گفته است:«کسی که در مقابل حق خوارشود، عزیزتر از آن است که به باطل عزت جوید.»(241). حق طلبی و دوری گزیدن از باطل، از آموزه های کلی، یعنی فرازمانی، فرامکانی و جهانشمول است. باید حرف حق را با شجاعت به زبان آورد، چه به نفع ما تمام شود و چه به زیان ما. پیامبر چنین شخصی را پرهیزگارترین افراد می داند: «از همۀ مردم پرهیزگارتر آن کس است که حق را بر نفع و ضرر خویش بگوید.»(9). دانستن سخن حق نیکو است، اما نباید فقط به دانستن آن اکتفا کرد. پیامبر به ما می گوید: « کسی که سخن حقی می داند، نباید از بیم مردم، از گفتن آن خودداری کند.»( 92). البته حق گویی دلیری می خواهد و هزینه ها دارد. دربرابرِ حق گویی، سکوت و انفعال قراردارد. معلوم است که نهایت جُبن، تن دادن به ذلت، زبونی و اسعباد است. من تاکنون در موضوع اخلاق، «شعر»ی بی مایه تر از این بیتِ عرفی شیرازی ندیده ام که برخلاف اخلاق، آشکارا دعوت به سازشکاری، فرصت طلبی، خاکشیر مزاجی و نان به نرخ روز خوردن می کند.
🔹2- ستمگری: اندیشه های پیامبر در بارۀ زشتیِ ستمگری و زیباییِ ظلم ستیزی، درخور تأمل و درس آموزیِ بسیار است. خصم ستمگر و یار ستمدیده بودن، منش و کرداری انسانی، اخلاقی و مسئولانه است: «وقتی مردم ستمگر را دیدند و او را از ستم بازنداشتند، بیم آن می رود که خدا همه را به عذاب خود مبتلاکند.»( 169). پیامبر، حاکمان را هشدار و زنهار می دهد که:«از دعای مظلوم بپرهیز، زیرا وی به دعا، حق خویش را از خدا می خواهد و خدا از حق‌دار دریغ نمی دارد.»(7). و نیز:« از نفرین مظلوم بترسید که چون شعلۀ آتش بر آسمان می رود.»(9 ). ظلم کردن فقط در حق مومن، ناروا و محکوم نیست. پیامبر به ما می آموزد که ظلم کردن در حق «کافر» نیز ممنوع است. حاکمان باید از نفرین کافران نیز بیمناک باشند:« از نفرین مظلوم بترسید اگرچه کافر باشد، زیرا دربرابر نفرین مظلوم، پرده و مانعی نیست.»(10). جهان به کام ستمگران نبوده، نیست و نخواهد بود. این حقیقت را پیامبر با ما درمیان می گذارد:« از ستمگری بپرهیزید، زیرا کیفری از کیفر ستمکاری آماده تر نیست.»(17).
👈 متن کامل:
yon.ir/ZiZiq
✅@kaleme
Telegraph
بعثتِ پیام آور خردورزی، اخلاق و عدالت
سید علی محمودی آنچه از پیام آور بزرگ اسلام به ما رسیده است، منظومه ای از اندیشه های مثال زدنیِ انسانی، خردمندانه و اخلاقی است. در سالگشت بعثت محمد مصطفی خوب است با گزیده هایی از اندیشه های وی آشنا شویم؛ اندیشه هایی که در دومین هزارۀ برآمدنِ آن، الهام بخش…
📝📝📝مشق اول
✅ اهم مطالب سومین شماره #مشق_فردا در بخش «#مشق_اندیشه» و حول مفهوم #سکولاریسم و دلالت‌های آن گرد آمده و هریک از نویسندگان از زاویه‌ای کارکردهای این مفهوم را بررسی کردهاند. #علیرضا_علوی‌تبار در مقاله «در جست‌و‌جوی زیست فرادینی» از نسبت «نواندیشی دینی» و «پسادنیوی‌گرایی» نوشته است؛ در ادامه، #سعید_حجاریان طرق عرفی شدن فقه را در مقاله «قفل اسطوره ارسطو» بررسی کرده است.
✅ «سکولاریسم در برابر #تئوکراسی» عنوانی است که #حسین_هوشمند برای مقاله خود برگزیده و در آن قرائتی مغفول از مفهوم روشن‌اندیشی را ارائه کرده است؛ #محمدمهدی_مجاهدی در مقاله «قداست‌زدایی از #سکولاریزاسیون» کوشیده است بدفهمی‌های صورت‌گرفته حول این فرآیند را ایضاح و تصویری نو از آنچه در اندیشه غالب متفکران می‌گذرد ارائه کند.
✅ #سیدعلی_محمودی در مقاله «#دموکراسی مؤمنانه» بر نسبت «دولت دینی و دولت دموکراسی نمایندگی» متمرکز شده؛ و #حسین_سراج‌زاده ذیل عنوان «پارادوکس عرفی شدن» از نسبت دینی شدن حکومت و دینداری جامعه نوشته است؛ #محسن_آرمین نیز به سراغ مقوله #تفسیر_قرآن رفته و از امکان و امتناع ارائه تفسیر سکولار از متن مقدس گفته است؛ #حسین_کمالی و #وحید_سهرابی‌فر نیز به‌ترتیب بر آرای و اندیشه‌های اَلَسدِیر مک‌اینتایر و چارلز تیلور مروری کردهاند؛ در پایان این بخش نیز گفت‌و‌گویی را با #چارلز_تیلور خواهید خواند که در آن تصویری دقیق از منظومه فکری وی ارائه می‌شود.
✅ در «#مشق_توسعه» این شماره، #بهمن_احمدی_امویی همچون شماره‌های گذشته در باب اقتصاد سیاسی جمهوری اسلامی با تأکید بر فرآیند واگذاری دارایی‌های دولتی نوشته و دو گفتوگوی تحقیقی با #جعفر_مرعشی و #محمدتقی_بانکی انجام داده است؛ در همین بخش #مهدی_نیکدل، مدیرعامل صندوق ذخیره فرهنگیان، از آنچه در این صندوق گذشته و امروز در حال انجام است، سخن گفته که «#فساد» و «#فساد_ستیزی» را می‌توان اصلی‌ترین کلیدواژه‌های این گفتوگو دانست.
✅ در «#مشق_دیگر» به‌کوشش #جواد_حیدری، مقاله‌ای از #تامس_نیگل با عنوان «فلسفه دنیوی‌اندیش و روحیه دینی» ترجمه شده است که نویسنده در پی پاسخ به این پرسش است که فلسفه‌های سکولار به ربط و نسبت انسان و کیهان چه پاسخی می‌دهند. در مقاله «تمنای ایمان» به قلم #رایان_گیلزپای با مروری بر سه کتاب درخور توجه بر مراودات دین و سپهر عمومی پساسکولار تأملی شده است.
✅ سومین شماره #مشق_فردا را علاوه بر کیوسک‌ها و کتابفروشی‌ها می‌توانید از طریق لینک زیر خریداری کنید.
http://mashghenow.com/product/مجله-مشق-فردا-شماره-سوم/
@mashghefarda
🆔 @MostafaTajzadeh
✅ اهم مطالب سومین شماره #مشق_فردا در بخش «#مشق_اندیشه» و حول مفهوم #سکولاریسم و دلالت‌های آن گرد آمده و هریک از نویسندگان از زاویه‌ای کارکردهای این مفهوم را بررسی کردهاند. #علیرضا_علوی‌تبار در مقاله «در جست‌و‌جوی زیست فرادینی» از نسبت «نواندیشی دینی» و «پسادنیوی‌گرایی» نوشته است؛ در ادامه، #سعید_حجاریان طرق عرفی شدن فقه را در مقاله «قفل اسطوره ارسطو» بررسی کرده است.
✅ «سکولاریسم در برابر #تئوکراسی» عنوانی است که #حسین_هوشمند برای مقاله خود برگزیده و در آن قرائتی مغفول از مفهوم روشن‌اندیشی را ارائه کرده است؛ #محمدمهدی_مجاهدی در مقاله «قداست‌زدایی از #سکولاریزاسیون» کوشیده است بدفهمی‌های صورت‌گرفته حول این فرآیند را ایضاح و تصویری نو از آنچه در اندیشه غالب متفکران می‌گذرد ارائه کند.
✅ #سیدعلی_محمودی در مقاله «#دموکراسی مؤمنانه» بر نسبت «دولت دینی و دولت دموکراسی نمایندگی» متمرکز شده؛ و #حسین_سراج‌زاده ذیل عنوان «پارادوکس عرفی شدن» از نسبت دینی شدن حکومت و دینداری جامعه نوشته است؛ #محسن_آرمین نیز به سراغ مقوله #تفسیر_قرآن رفته و از امکان و امتناع ارائه تفسیر سکولار از متن مقدس گفته است؛ #حسین_کمالی و #وحید_سهرابی‌فر نیز به‌ترتیب بر آرای و اندیشه‌های اَلَسدِیر مک‌اینتایر و چارلز تیلور مروری کردهاند؛ در پایان این بخش نیز گفت‌و‌گویی را با #چارلز_تیلور خواهید خواند که در آن تصویری دقیق از منظومه فکری وی ارائه می‌شود.
✅ در «#مشق_توسعه» این شماره، #بهمن_احمدی_امویی همچون شماره‌های گذشته در باب اقتصاد سیاسی جمهوری اسلامی با تأکید بر فرآیند واگذاری دارایی‌های دولتی نوشته و دو گفتوگوی تحقیقی با #جعفر_مرعشی و #محمدتقی_بانکی انجام داده است؛ در همین بخش #مهدی_نیکدل، مدیرعامل صندوق ذخیره فرهنگیان، از آنچه در این صندوق گذشته و امروز در حال انجام است، سخن گفته که «#فساد» و «#فساد_ستیزی» را می‌توان اصلی‌ترین کلیدواژه‌های این گفتوگو دانست.
✅ در «#مشق_دیگر» به‌کوشش #جواد_حیدری، مقاله‌ای از #تامس_نیگل با عنوان «فلسفه دنیوی‌اندیش و روحیه دینی» ترجمه شده است که نویسنده در پی پاسخ به این پرسش است که فلسفه‌های سکولار به ربط و نسبت انسان و کیهان چه پاسخی می‌دهند. در مقاله «تمنای ایمان» به قلم #رایان_گیلزپای با مروری بر سه کتاب درخور توجه بر مراودات دین و سپهر عمومی پساسکولار تأملی شده است.
✅ سومین شماره #مشق_فردا را علاوه بر کیوسک‌ها و کتابفروشی‌ها می‌توانید از طریق لینک زیر خریداری کنید.
http://mashghenow.com/product/مجله-مشق-فردا-شماره-سوم/
@mashghefarda
🆔 @MostafaTajzadeh
Forwarded from مشق نو
📝📝📝 «ضرورت بازنگری و بازسازی اساسی برپاییِ آئین‌های مذهبی در ایران»
🔻🔻🔻مقاله‌ای از #سیدعلی_محمودی منتشر شده در وب‌سایت #مشق_نو
از متن:
🖊 عزاداران و سوگواران باید از خود بپرسند که در طول سال چه اندازه از طریق قرائت و فهم آیات قرآن و تفسیرهای آن و نیز گفتارها و سلوک پیامبر، از کتاب و سنت بهره می‌گیرند و به دانش و آگاهی خویش می‌افزایند؟ آنان سالانه چند کتاب و مقالۀ علمی دربارۀ تاریخ و شخصیت‌های صدر اسلام مطالعه می‌کنند تا تراز زیست فردی و اجتماعی و فرهنگ اخلاقی و دینی آنان ارتقاء یابد؟
🖊 تاجران و دکان‌داران محرم به عشق و شور حسینی تظاهر نکنند. زیرا از رخداد عاشورا باید درس آزادی، آزادگی، ستم‌ستیزی و نفی خشونت آموخت، و نه سرگرم کردن مردم به ظواهر و فراموش کردن و یا نادیده گرفتن پیام‌های انسان‌ساز و آگاهی‌بخش امام حسین
🖊 در نظام‌های دموکراتیک، نهادهای دینی و مذهبی به صورت آزاد، مستقل و داوطلبانه بنیان نهاد می‌شوند. تأمین هزینه‌های این نهادها به عهدۀ شهروندان است تا آزادی و استقلال آن‌ها از میان نرود. وابسته کردن نهادهای دینی به دولت، هم به زیان دین است، هم دینداران و هم دولت؛ زیرا این نهادها را از نظر فکری، سازمان‌دهی و مالی وابسته به دولت و از این رو، مأمور و مروج قرائت دولت از دین و خدمتگذار و توجیه‌گر قدرت حاکم می‌کند
🖊 اینکه حدود ۱۰۰هزار هیئت عزاداری در ایران، پروتکل‌های بهداشتی را در مراسم محرم رعایت کنند، بر اساس شناخت این دسته‌ها از دیدگاه روانشناسی اجتماعی و جامعه‌شناسی، افسانه است، نه واقعیت. جفای مضاعف، انداختن گناه بیماری‌ها و مرگ و میرهای شرکت‌کنندگان به گردن خودِ عزاداران است که چرا پروتکل‌ها را به دقت رعایت نکردند!
🖊 ما نیازمند بازنگری و بازسازی اساسی در محتوا و چگونگی برپاییِ آئین‌های دینی و مذهبی در ایران هستیم، به‌گونه‌ای که این مراسم نه فراموش شود، نه اولویت‌های آن‌ها بیش ازاین دست‌کاری شود، نه به افراط، فرقه‌گرایی و اختلاط با بدعت‌ها و خرافات بگرود، و نه دستاویز استفاده های ابزاریِ سیاسی و تجاری از دین و مذهب شود
🔸متن کامل این یادداشت را در لینک زیر بخوانید یا در موبایل خود بر روی Instant View کلیک کنید
tinyurl.com/y6sfj4zm
🔸 نشانی تلگرام «مشق نو»:
t.me/mashghenowofficial
🔸 نشانی وب‌سایت «مشق نو»:
http://mashghenow.com
🔻🔻🔻مقاله‌ای از #سیدعلی_محمودی منتشر شده در وب‌سایت #مشق_نو
از متن:
🖊 عزاداران و سوگواران باید از خود بپرسند که در طول سال چه اندازه از طریق قرائت و فهم آیات قرآن و تفسیرهای آن و نیز گفتارها و سلوک پیامبر، از کتاب و سنت بهره می‌گیرند و به دانش و آگاهی خویش می‌افزایند؟ آنان سالانه چند کتاب و مقالۀ علمی دربارۀ تاریخ و شخصیت‌های صدر اسلام مطالعه می‌کنند تا تراز زیست فردی و اجتماعی و فرهنگ اخلاقی و دینی آنان ارتقاء یابد؟
🖊 تاجران و دکان‌داران محرم به عشق و شور حسینی تظاهر نکنند. زیرا از رخداد عاشورا باید درس آزادی، آزادگی، ستم‌ستیزی و نفی خشونت آموخت، و نه سرگرم کردن مردم به ظواهر و فراموش کردن و یا نادیده گرفتن پیام‌های انسان‌ساز و آگاهی‌بخش امام حسین
🖊 در نظام‌های دموکراتیک، نهادهای دینی و مذهبی به صورت آزاد، مستقل و داوطلبانه بنیان نهاد می‌شوند. تأمین هزینه‌های این نهادها به عهدۀ شهروندان است تا آزادی و استقلال آن‌ها از میان نرود. وابسته کردن نهادهای دینی به دولت، هم به زیان دین است، هم دینداران و هم دولت؛ زیرا این نهادها را از نظر فکری، سازمان‌دهی و مالی وابسته به دولت و از این رو، مأمور و مروج قرائت دولت از دین و خدمتگذار و توجیه‌گر قدرت حاکم می‌کند
🖊 اینکه حدود ۱۰۰هزار هیئت عزاداری در ایران، پروتکل‌های بهداشتی را در مراسم محرم رعایت کنند، بر اساس شناخت این دسته‌ها از دیدگاه روانشناسی اجتماعی و جامعه‌شناسی، افسانه است، نه واقعیت. جفای مضاعف، انداختن گناه بیماری‌ها و مرگ و میرهای شرکت‌کنندگان به گردن خودِ عزاداران است که چرا پروتکل‌ها را به دقت رعایت نکردند!
🖊 ما نیازمند بازنگری و بازسازی اساسی در محتوا و چگونگی برپاییِ آئین‌های دینی و مذهبی در ایران هستیم، به‌گونه‌ای که این مراسم نه فراموش شود، نه اولویت‌های آن‌ها بیش ازاین دست‌کاری شود، نه به افراط، فرقه‌گرایی و اختلاط با بدعت‌ها و خرافات بگرود، و نه دستاویز استفاده های ابزاریِ سیاسی و تجاری از دین و مذهب شود
🔸متن کامل این یادداشت را در لینک زیر بخوانید یا در موبایل خود بر روی Instant View کلیک کنید
tinyurl.com/y6sfj4zm
🔸 نشانی تلگرام «مشق نو»:
t.me/mashghenowofficial
🔸 نشانی وب‌سایت «مشق نو»:
http://mashghenow.com
Telegraph
ضرورت بازنگری و بازسازی اساسی برپاییِ آئین‌های مذهبی در ایران
«خَرَجْتُ لِطَلَبِ الاْصْلاحِ فى أُمَّةِ جَدّى، أُريدُ أَنْ آمُرَ بِالْمَعْرُوفِ وَأَنْهى عَنِ الْمُنْكَرِ» «من فقط براى اصلاح در امّت جدّم از وطن خارج شدم؛ می‌خواهم امر به معروف و نهى از منكر كنم.» «اِنَّ النّاسَ عَبيدُ الدُّنْيا وَ الدِّينُ لَعْقٌ عَلى…
Forwarded from مشق نو
📝📝📝 «شجریان، خُنیاگر حقیقت و زیبایی»
🔻🔻🔻جُستاری در ابعاد شخصیت، اندیشه و هنر محمدرضا شجریان به‌قلم سیدعلی محمودی منتشر شده در وب‌سایت #مشق_نو
🖊محمدرضا شجریان (۱۳۹۹-۱۳۱۹) در جسم، رخ در نقاب خاک کشید و در روان، به ملکوت اعلی پیوست. او چگونه زیست و چه کرد که نام و آثارش پهنۀ ایران‌زمین را درنوردید و به زیست‌بومِ جهان ما راه گشود؟ دربارۀ موسیقی‌شناسی و هنر آواز او باید موسیقی‌دانان و ناقدان هنری نظر بدهند. اما ابعادی از شخصیت و راه و رسم زیست فرهنگی و اجتماعی او درخور بسی تأمل است. در این نوشته به شماری از آن‌ها می‌پردازم
🖊شجریان با هنر خود نگذاشت خرد و اندیشۀ ایرانی که در آثار حکیمان سخن‌سرای این مرز و بوم تجلی یافته بود به فراموشی سپرده شود. او می‌دید که شعر فاخر پارسی در آثار فردوسی، رودکی، ناصرخسرو، مولانا، حافظ، سعدی و خیام به حاشیه رانده می‌شود و جای آن را نوشته‌های تُنُک‌مایه و سفارشی درآمیخته با ایدئولوژی می‌گیرد
🖊صدای او، هم برای خواص و نخبگان درس‌آموز و الهام‌بخش است و هم برای مردم کوچه و بازار. ایرانیان از پسِ حدود یک سده از سرودن شعر«مرغ سحر»، اثر جاودانۀ محمد تقی بهار(ملک‌الشعرا)، همچنان در بیت بیتِ این شعر، سرشت و سرنوشت خویش را می‌بینند و تجربه می‌کنند. او در هر زمان، به‌ویژه در مقاطع و پیچ‌های پرخطرتاریخی ایران، پیام خود را که بازتاب پیام مردم است، در هنرش فریاد می‌کرد؛ از «مرغ سحر» گرفته تا «زمستان»، «قاصدک»، «همراه شو، عزیز»، «ایران، ای سرای امید»، «فریاد»، «تفنگت را زمین‌بگذار»(زبان آتش) و...
🖊استقلال نهاد هنر و فرهنگ از دولت، در تمام دوران زیست هنری شجریان، از باورهای سنجیدۀ او بود. او شخصی قانون‌گرا بود، اما به هیچ حکومتی وابسته نشد. او می‌اندیشید که باید به‌استقلال گام بردارد و نقش خود را ایفا کند. او می‌اندیشید که باید به راه فردوسی، ناصرخسرو، حافظ، مولوی و عطار برود، نه به کژ‌راهۀ افرادی همانند انوری، عسجدی، عنصری، فرخی سیستانی، قاآنی و دیگر شاعران درباری
🖊او هنگامی‌که مشاهده کرد فردی-که اشتباهی آمده بود-، با دریدن پرده‌های خِرد و آزرم، میلیون‌ها ایرانی را هتاکانه و بی‌ادبانه «یک مشت خس و خاشاک» خوانده است، از عمق جان برآشفت و رک و صریح گفت که: «من صدای این خس و خاشاک‌ام». او وظیفه‌گرایی بود که در برابر فضای میلیتاریزۀ خیابان‌ها و میدان‌های شهر، سرودۀ فریدون مشیری را فریاد کرد که: «تفنگت را زمین بگذار»
🔸متن کامل این نوشته را در لینک زیر بخوانید یا در موبایل خود بر روی Instant View کلیک کنید
tinyurl.com/y3c5aegc
#سیدعلی_محمودی #محمدرضا_شجریان #شجریان #وظیفه_گرایی
🔸 نشانی تلگرام «مشق نو»:
t.me/mashghenowofficial
🔸 نشانی وب‌سایت «مشق نو»:
http://mashghenow.com
🔻🔻🔻جُستاری در ابعاد شخصیت، اندیشه و هنر محمدرضا شجریان به‌قلم سیدعلی محمودی منتشر شده در وب‌سایت #مشق_نو
🖊محمدرضا شجریان (۱۳۹۹-۱۳۱۹) در جسم، رخ در نقاب خاک کشید و در روان، به ملکوت اعلی پیوست. او چگونه زیست و چه کرد که نام و آثارش پهنۀ ایران‌زمین را درنوردید و به زیست‌بومِ جهان ما راه گشود؟ دربارۀ موسیقی‌شناسی و هنر آواز او باید موسیقی‌دانان و ناقدان هنری نظر بدهند. اما ابعادی از شخصیت و راه و رسم زیست فرهنگی و اجتماعی او درخور بسی تأمل است. در این نوشته به شماری از آن‌ها می‌پردازم
🖊شجریان با هنر خود نگذاشت خرد و اندیشۀ ایرانی که در آثار حکیمان سخن‌سرای این مرز و بوم تجلی یافته بود به فراموشی سپرده شود. او می‌دید که شعر فاخر پارسی در آثار فردوسی، رودکی، ناصرخسرو، مولانا، حافظ، سعدی و خیام به حاشیه رانده می‌شود و جای آن را نوشته‌های تُنُک‌مایه و سفارشی درآمیخته با ایدئولوژی می‌گیرد
🖊صدای او، هم برای خواص و نخبگان درس‌آموز و الهام‌بخش است و هم برای مردم کوچه و بازار. ایرانیان از پسِ حدود یک سده از سرودن شعر«مرغ سحر»، اثر جاودانۀ محمد تقی بهار(ملک‌الشعرا)، همچنان در بیت بیتِ این شعر، سرشت و سرنوشت خویش را می‌بینند و تجربه می‌کنند. او در هر زمان، به‌ویژه در مقاطع و پیچ‌های پرخطرتاریخی ایران، پیام خود را که بازتاب پیام مردم است، در هنرش فریاد می‌کرد؛ از «مرغ سحر» گرفته تا «زمستان»، «قاصدک»، «همراه شو، عزیز»، «ایران، ای سرای امید»، «فریاد»، «تفنگت را زمین‌بگذار»(زبان آتش) و...
🖊استقلال نهاد هنر و فرهنگ از دولت، در تمام دوران زیست هنری شجریان، از باورهای سنجیدۀ او بود. او شخصی قانون‌گرا بود، اما به هیچ حکومتی وابسته نشد. او می‌اندیشید که باید به‌استقلال گام بردارد و نقش خود را ایفا کند. او می‌اندیشید که باید به راه فردوسی، ناصرخسرو، حافظ، مولوی و عطار برود، نه به کژ‌راهۀ افرادی همانند انوری، عسجدی، عنصری، فرخی سیستانی، قاآنی و دیگر شاعران درباری
🖊او هنگامی‌که مشاهده کرد فردی-که اشتباهی آمده بود-، با دریدن پرده‌های خِرد و آزرم، میلیون‌ها ایرانی را هتاکانه و بی‌ادبانه «یک مشت خس و خاشاک» خوانده است، از عمق جان برآشفت و رک و صریح گفت که: «من صدای این خس و خاشاک‌ام». او وظیفه‌گرایی بود که در برابر فضای میلیتاریزۀ خیابان‌ها و میدان‌های شهر، سرودۀ فریدون مشیری را فریاد کرد که: «تفنگت را زمین بگذار»
🔸متن کامل این نوشته را در لینک زیر بخوانید یا در موبایل خود بر روی Instant View کلیک کنید
tinyurl.com/y3c5aegc
#سیدعلی_محمودی #محمدرضا_شجریان #شجریان #وظیفه_گرایی
🔸 نشانی تلگرام «مشق نو»:
t.me/mashghenowofficial
🔸 نشانی وب‌سایت «مشق نو»:
http://mashghenow.com
Telegraph
شجریان، خُنیاگر حقیقت و زیبایی
محمدرضا شجریان (1399-1319) در جسم، رخ در نقاب خاک کشید و در روان، به ملکوت اعلی پیوست. او چگونه زیست و چه کرد که نام و آثارش پهنۀ ایران‌زمین را درنوردید و به زیست‌بومِ جهان ما راه گشود؟ دربارۀ موسیقی‌شناسی و هنر آواز او باید موسیقی‌دانان و ناقدان هنری نظر…
📝📝📝 «آنکه برای دانشگاه و دانشگاهیان «معیار» است»
✍🏼تأملی در ابعاد شخصیت اخلاقی، علمی، مدیریتی و اجتماعی غلامعباس توسلی به‌قلم سیدعلی محمودی منتشر شده در وب‌سایت
✅غلامعباس توسلی (۱۳۹۹-۱۳۱۴) استاد برجستۀ جامعه‌شناسی و کنشگر مؤسس و تأثیرگذار مدنی، جهان را بدرود گفت و به ابدیت پیوست. او شخصیتی چندوجهی بود که استادی دانشگاه، پژوهشگری، نهادسازی، مدیریت و فعالیت در عرصۀ عمومی را با هم جمع کرده بود. او به شهادت نوشته‌های گران‌سنگ و دیگر فعالیت‌های دین‌شناسانه‌اش، از چهره‌های شاخص مدرسۀ نواندیشی دینی بود. از نظر مشرب سیاسی، او به آزادی و دموکراسی، در نظر و عمل، باور داشت و عضو شورای مرکزی «نهضت آزادی ایران» بود.
✅توسلی رشتۀ تحصیلی خود را که جامعه‌شناسی بود، به خوبی تا اخذ درجۀ دکتری از دانشگاه سوربن پاریس آموخته بود و در این علم صاحب‌نظر بود. پشتوانۀ علمی و فکری به او این فرصت را داده بود که در دانشگاه و عرصۀ عمومی، از سویی به تربیت دانشجویان، انجام پژوهش‌های علمی و فعالیت در انجمن‌های علمی بپردازد؛ از سوی دیگر، از طریق رسانه‌ها، دیدگاه‌های تحلیلی و پیشنهادهای کارشناسی و متأملانۀ خود را در جهت اصلاح و بهبود امور کشور در ابعاد اجتماعی و سیاسی عرضه کند. او از دانشگاهیان دیوان‌سالاری نبود که در دایرۀ محدود سیاست‌های کمیت‌گرا و صوری رشد می‌کنند و به جای آنکه با دانش و پژوهش‌های آزاد و مستقلِ خود شناخته شوند، نام‌شان با عنوان‌های کاذب اما پرطمطراق در تبلیغات سیاست‌زده بر سرِ زبان‌ها می‌افتد
✅مسئلۀ اصلی توسلی، ایران بود. او می‌کوشید دانشوریِ اصیل را در دانشگاه مستحکم سازد و در حد توان خود از رشد قارچ‌گونۀ شبه‌دانش‌ها و شبه‌استادان جلوگیری کند. او به‌خوبی می‌دانست که باید ایرانِ ما از دانش بنیادین، ریشه‌دار و اصیل برخوردار باشد تا بحران‌ها فرونشیند و کار کشور به‌سامان شود. او جانبدار «دانشگاهِ شعور» بود، نه «دانشگاهِ شعار»، تا مام میهن در مدار توسعه قرار گیرد و گذار به دموکراسی راه به منزل مقصود ببرد. به یاد داریم که سال‌ها پیش در مصاحبه‌ای گفته بود انتخابات باید آزاد و واقعی باشد تا مردم خودشان نمایندگان خود را انتخاب کنند. او انتخابات را در ایران «مناسک انتخابات» خوانده بود که به‌طور منظم یکی از پسِ دیگری برگزار می‌شود
📌متن کامل این نوشته را در لینک زیر بخوانید یا در موبایل خود بر روی Instant View کلیک کنید
tinyurl.com/yyf6nyag
#سیدعلی_محمودی #غلامعباس_توسلی #جامعه_شناسی #نهضت_آزادی_ایران
📌نشانی تلگرام «مشق نو»:
t.me/mashghenowofficial
📌نشانی وب‌سایت «مشق نو»:
http://mashghenow.com
🆔 @MostafaTajzadeh
✍🏼تأملی در ابعاد شخصیت اخلاقی، علمی، مدیریتی و اجتماعی غلامعباس توسلی به‌قلم سیدعلی محمودی منتشر شده در وب‌سایت
✅غلامعباس توسلی (۱۳۹۹-۱۳۱۴) استاد برجستۀ جامعه‌شناسی و کنشگر مؤسس و تأثیرگذار مدنی، جهان را بدرود گفت و به ابدیت پیوست. او شخصیتی چندوجهی بود که استادی دانشگاه، پژوهشگری، نهادسازی، مدیریت و فعالیت در عرصۀ عمومی را با هم جمع کرده بود. او به شهادت نوشته‌های گران‌سنگ و دیگر فعالیت‌های دین‌شناسانه‌اش، از چهره‌های شاخص مدرسۀ نواندیشی دینی بود. از نظر مشرب سیاسی، او به آزادی و دموکراسی، در نظر و عمل، باور داشت و عضو شورای مرکزی «نهضت آزادی ایران» بود.
✅توسلی رشتۀ تحصیلی خود را که جامعه‌شناسی بود، به خوبی تا اخذ درجۀ دکتری از دانشگاه سوربن پاریس آموخته بود و در این علم صاحب‌نظر بود. پشتوانۀ علمی و فکری به او این فرصت را داده بود که در دانشگاه و عرصۀ عمومی، از سویی به تربیت دانشجویان، انجام پژوهش‌های علمی و فعالیت در انجمن‌های علمی بپردازد؛ از سوی دیگر، از طریق رسانه‌ها، دیدگاه‌های تحلیلی و پیشنهادهای کارشناسی و متأملانۀ خود را در جهت اصلاح و بهبود امور کشور در ابعاد اجتماعی و سیاسی عرضه کند. او از دانشگاهیان دیوان‌سالاری نبود که در دایرۀ محدود سیاست‌های کمیت‌گرا و صوری رشد می‌کنند و به جای آنکه با دانش و پژوهش‌های آزاد و مستقلِ خود شناخته شوند، نام‌شان با عنوان‌های کاذب اما پرطمطراق در تبلیغات سیاست‌زده بر سرِ زبان‌ها می‌افتد
✅مسئلۀ اصلی توسلی، ایران بود. او می‌کوشید دانشوریِ اصیل را در دانشگاه مستحکم سازد و در حد توان خود از رشد قارچ‌گونۀ شبه‌دانش‌ها و شبه‌استادان جلوگیری کند. او به‌خوبی می‌دانست که باید ایرانِ ما از دانش بنیادین، ریشه‌دار و اصیل برخوردار باشد تا بحران‌ها فرونشیند و کار کشور به‌سامان شود. او جانبدار «دانشگاهِ شعور» بود، نه «دانشگاهِ شعار»، تا مام میهن در مدار توسعه قرار گیرد و گذار به دموکراسی راه به منزل مقصود ببرد. به یاد داریم که سال‌ها پیش در مصاحبه‌ای گفته بود انتخابات باید آزاد و واقعی باشد تا مردم خودشان نمایندگان خود را انتخاب کنند. او انتخابات را در ایران «مناسک انتخابات» خوانده بود که به‌طور منظم یکی از پسِ دیگری برگزار می‌شود
📌متن کامل این نوشته را در لینک زیر بخوانید یا در موبایل خود بر روی Instant View کلیک کنید
tinyurl.com/yyf6nyag
#سیدعلی_محمودی #غلامعباس_توسلی #جامعه_شناسی #نهضت_آزادی_ایران
📌نشانی تلگرام «مشق نو»:
t.me/mashghenowofficial
📌نشانی وب‌سایت «مشق نو»:
http://mashghenow.com
🆔 @MostafaTajzadeh
Telegraph
آنکه برای دانشگاه و دانشگاهیان «معیار» است
غلامعباس توسلی (۱۳۹۹-۱۳۱۴) استاد برجستۀ جامعه‌شناسی و کنشگر مؤسس و تأثیرگذار مدنی، جهان را بدرود گفت و به ابدیت پیوست. او شخصیتی چندوجهی بود که استادی دانشگاه، پژوهشگری، نهادسازی، مدیریت و فعالیت در عرصۀ عمومی را با هم جمع کرده بود. او به شهادت نوشته‌های…
Forwarded from مشق نو
📝📝📝 «داود فیرحی؛ در کشاکش فقه سیاسی و تجدد»
🔻🔻🔻یادداشتی از سیدعلی محمودی منتشر شده در وب‌سایت #مشق_نو
از متن:
🖊داود فیرحی (۱۳۹۹-۱۳۴۳) استاد برجستۀ دانشگاه تهران و از عالمان دینی از میان ما رفت؛ رفتنی که آتش در دل‌ها نهاد و اندوه‌ها افزود. او رهروی نیک‌سرشت، پارسا، خردمند و جستجوگر بود. دوستی که مهربانی صفت ممتاز او بود. سیزدهم آبان دوستی خبر بیماری او را داد. دقایقی بعد پیامی برایش فرستادم: «دوست قدیم و صمیم» و آرزو کردم به زودی رفع کسالت شود و «تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد…» و «همواره تندرست و پویا باشید.» روزها در صبر و انتظار و امید گذشت تا بامداد بیست‌و‌یکم آبان ماه که خبر رسید او از قفسِ تن پر گشود و راهیِ سرای جاوید شد. فیرحی که بود، چگونه زیست، چه کرد و چه مسیری را پیمود؟
🖊فیرحی به شهادت آثارش دریافته بود که دو جریان اصلی جنبش مشروطه خواهی یعنی «مشروطه» و «مشروعه»، هر یک از کجا آغاز کردهاند و به کجا می‌روند. برای او آزادی، عدالت و حکومت قانون، سه بنیان اساسی بود. از این‌رو با دیدگاه‌های فضل‌الله نوری همفکر و همدل نبود. او در میان عالمان دینی، جریان اصیل، مترقی و پیشرو جنبش مشروطه‌خواهی را بیشتر در اندیشه‌های محمد کاظم خراسانی و محمدحسین غروی نائینی جستجو می‌کرد.
🖊تعلق خاطر او به نائینی به‌ویژه در کتاب آستانۀ تجدّد؛ در شرح تنبیه‌الامه و تنزیه‌المله (۱۳۹۴) مشاهده می‌شود. این دو جریان، پس از مشروطه در تاریخ ایران تداوم یافت تا به انقلاب ایران رسید. هنوز دو گرایش مشروطه و مشروعه با نام‌هایی دیگر در ایران معاصر تداوم دارد، با این تأکید که گرایش فکری فضل‌الله نوری در دورانی که با انقلاب در ایران آغاز شد، شکل نهادینه به خود گرفت
🖊فیرحی استاد و پژوهشگر اندیشۀ سیاسی بود. او گرچه سیاست و نهاد حکومت را در ایران به دقت زیر نظر داشت، اما به مناصب دولتی وارد نشد. باور من این است که او کار فکری و تأملات نظری را برگزیده بود، زیرا می‌اندیشید که ایران امروز هنوز راه خود را در نظریۀ دولت به درستی نپیموده است و تا هنگامی که این راه به منزلگاه اصلی خود نرسد، ایران سامان درستی نخواهد گرفت
🔸متن کامل این یادداشت را در لینک زیر بخوانید یا در موبایل خود بر روی Instant View کلیک کنید
tinyurl.com/y6nbj7wm
#سیدعلی_محمودی #داود_فیرحی #علوم_سیاسی #مشروطه
🔸 نشانی تلگرام «مشق نو»:
t.me/mashghenowofficial
🔸 نشانی وب‌سایت «مشق نو»:
http://mashghenow.com
🔻🔻🔻یادداشتی از سیدعلی محمودی منتشر شده در وب‌سایت #مشق_نو
از متن:
🖊داود فیرحی (۱۳۹۹-۱۳۴۳) استاد برجستۀ دانشگاه تهران و از عالمان دینی از میان ما رفت؛ رفتنی که آتش در دل‌ها نهاد و اندوه‌ها افزود. او رهروی نیک‌سرشت، پارسا، خردمند و جستجوگر بود. دوستی که مهربانی صفت ممتاز او بود. سیزدهم آبان دوستی خبر بیماری او را داد. دقایقی بعد پیامی برایش فرستادم: «دوست قدیم و صمیم» و آرزو کردم به زودی رفع کسالت شود و «تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد…» و «همواره تندرست و پویا باشید.» روزها در صبر و انتظار و امید گذشت تا بامداد بیست‌و‌یکم آبان ماه که خبر رسید او از قفسِ تن پر گشود و راهیِ سرای جاوید شد. فیرحی که بود، چگونه زیست، چه کرد و چه مسیری را پیمود؟
🖊فیرحی به شهادت آثارش دریافته بود که دو جریان اصلی جنبش مشروطه خواهی یعنی «مشروطه» و «مشروعه»، هر یک از کجا آغاز کردهاند و به کجا می‌روند. برای او آزادی، عدالت و حکومت قانون، سه بنیان اساسی بود. از این‌رو با دیدگاه‌های فضل‌الله نوری همفکر و همدل نبود. او در میان عالمان دینی، جریان اصیل، مترقی و پیشرو جنبش مشروطه‌خواهی را بیشتر در اندیشه‌های محمد کاظم خراسانی و محمدحسین غروی نائینی جستجو می‌کرد.
🖊تعلق خاطر او به نائینی به‌ویژه در کتاب آستانۀ تجدّد؛ در شرح تنبیه‌الامه و تنزیه‌المله (۱۳۹۴) مشاهده می‌شود. این دو جریان، پس از مشروطه در تاریخ ایران تداوم یافت تا به انقلاب ایران رسید. هنوز دو گرایش مشروطه و مشروعه با نام‌هایی دیگر در ایران معاصر تداوم دارد، با این تأکید که گرایش فکری فضل‌الله نوری در دورانی که با انقلاب در ایران آغاز شد، شکل نهادینه به خود گرفت
🖊فیرحی استاد و پژوهشگر اندیشۀ سیاسی بود. او گرچه سیاست و نهاد حکومت را در ایران به دقت زیر نظر داشت، اما به مناصب دولتی وارد نشد. باور من این است که او کار فکری و تأملات نظری را برگزیده بود، زیرا می‌اندیشید که ایران امروز هنوز راه خود را در نظریۀ دولت به درستی نپیموده است و تا هنگامی که این راه به منزلگاه اصلی خود نرسد، ایران سامان درستی نخواهد گرفت
🔸متن کامل این یادداشت را در لینک زیر بخوانید یا در موبایل خود بر روی Instant View کلیک کنید
tinyurl.com/y6nbj7wm
#سیدعلی_محمودی #داود_فیرحی #علوم_سیاسی #مشروطه
🔸 نشانی تلگرام «مشق نو»:
t.me/mashghenowofficial
🔸 نشانی وب‌سایت «مشق نو»:
http://mashghenow.com
Telegraph
داود فیرحی؛ در کشاکش فقه سیاسی و تجدد
داود فیرحی (۱۳۹۹-۱۳۴۳) استاد برجستۀ دانشگاه تهران و از عالمان دینی از میان ما رفت؛ رفتنی که آتش در دل‌ها نهاد و اندوه‌ها افزود. او رهروی نیک‌سرشت، پارسا، خردمند و جستجوگر بود. دوستی که مهربانی صفت ممتاز او بود. سیزدهم آبان دوستی خبر بیماری او را داد. دقایقی…
Forwarded from ماهنامهٔ مشق فردا
✍سیدعلی محمودی در مقاله «سیاست‌ورزی و دیپلماسی در دایره علم سیاست» می‌نویسد
🖍در مسیر دستیابی به امنیت ملی و منافع ملی، نمی‌توان از کشورهای جهان فاصله گرفت، نمی‌توان از نهادهای بین‌المللی، به‌ویژه سازمان ملل متحد، فاصله گرفت. باید پای میز مذاکره رفت و نه از جایگاه بالا؛ بلکه در یک موقعیت برابر، با کشورهای جهان گفتوگو و مذاکره کرد و در راه رفع مشکلات منطقه‌ای و جهانی کوشید
🖍هیچ کشوری حق ندارد در بیابان لَم‌یُزرَع بذر بپاشد، در کویر تفته و سوخته قنات حفر کند و در کشورهایی که در آتش نزاع و جنگ دست‌وپا می‌زنند و مردم بی‌پناه زیر و دست‌وپا لِه می‌شوند، به شعله‌های آتش نفت بریزد و نام آن را مبارزه با دشمن و پیروزی بگذارد. شهروندان این کشورها حق دارند حاکمان مداخله‌گر را به‌جِدّ مؤاخذه کنند و به پاسخگوییِ شفاف وادارند
🖍سیاست خارجی و دیپلماسی در حکومت‌های فردمحور، حتی اگر سیاست‌گذاران و دیپلمات‌هایشان از دانش، تجربه، تدبیر و نوآوری برخوردار باشند، اغلب ـ اگر نه همیشه ـ با ناکامی روبه‌رو می‌شود. در این کشورها، آنچه دیپلمات‌ها در عرق‌ریزانِ مذاکرات نَفَس‌گیر ساخته‌اند، به‌آسانی و به سرعت برق، زیر سایه سنگین و نابهنجار حکومت فردمحور، دود می‌شود و به هوا می‌رود
🗞متن کامل این مقاله را در شماره ۶ مجله مشق فردا بخوانید
♦️نسخه فیزیکی مشق فردا از طریق لینک زیر قابل تهیه است:
b2n.ir/187259
♦️نسخه دیجیتال مشق فردا از طریق کتابخوان‌های زیر قابل دسترسی است:
فیدیبو | طاقچه | جار
#مشق_فردا #سیدعلی_محمودی #دیپلماسی #امنیت_ملی
🔸به کانال «مشق فردا» بپیوندید:
🆔 @mashghefarda
🖍در مسیر دستیابی به امنیت ملی و منافع ملی، نمی‌توان از کشورهای جهان فاصله گرفت، نمی‌توان از نهادهای بین‌المللی، به‌ویژه سازمان ملل متحد، فاصله گرفت. باید پای میز مذاکره رفت و نه از جایگاه بالا؛ بلکه در یک موقعیت برابر، با کشورهای جهان گفتوگو و مذاکره کرد و در راه رفع مشکلات منطقه‌ای و جهانی کوشید
🖍هیچ کشوری حق ندارد در بیابان لَم‌یُزرَع بذر بپاشد، در کویر تفته و سوخته قنات حفر کند و در کشورهایی که در آتش نزاع و جنگ دست‌وپا می‌زنند و مردم بی‌پناه زیر و دست‌وپا لِه می‌شوند، به شعله‌های آتش نفت بریزد و نام آن را مبارزه با دشمن و پیروزی بگذارد. شهروندان این کشورها حق دارند حاکمان مداخله‌گر را به‌جِدّ مؤاخذه کنند و به پاسخگوییِ شفاف وادارند
🖍سیاست خارجی و دیپلماسی در حکومت‌های فردمحور، حتی اگر سیاست‌گذاران و دیپلمات‌هایشان از دانش، تجربه، تدبیر و نوآوری برخوردار باشند، اغلب ـ اگر نه همیشه ـ با ناکامی روبه‌رو می‌شود. در این کشورها، آنچه دیپلمات‌ها در عرق‌ریزانِ مذاکرات نَفَس‌گیر ساخته‌اند، به‌آسانی و به سرعت برق، زیر سایه سنگین و نابهنجار حکومت فردمحور، دود می‌شود و به هوا می‌رود
🗞متن کامل این مقاله را در شماره ۶ مجله مشق فردا بخوانید
♦️نسخه فیزیکی مشق فردا از طریق لینک زیر قابل تهیه است:
b2n.ir/187259
♦️نسخه دیجیتال مشق فردا از طریق کتابخوان‌های زیر قابل دسترسی است:
فیدیبو | طاقچه | جار
#مشق_فردا #سیدعلی_محمودی #دیپلماسی #امنیت_ملی
🔸به کانال «مشق فردا» بپیوندید:
🆔 @mashghefarda
Forwarded from مشق نو
📝📝📝محمد، پیام‌آور خدا و حکمرانِ «شهر پیامبر»
🔻🔻🔻یادداشتی از سید علی محمودی
منتشر شده در وب‌سایت #مشق_نو
🖊پیامبر اسلام در مکه مردمان را به دین اسلام دعوت کرد. یارانی پیرامون او گرد آمدند و با شنیدن پیام اخلاق، رهایی، عدالت و همبستگی، رفته‌رفته شخصیت آنان دگرگون گشت و در تراز مکتب اسلام به دینداران مؤمن ارتقاء یافتند.
🖊با هجرت مسلمانان به مدینه، زمینۀ تأسیس مدینه‌النبی یا «شهر پیامبر»، با روی‌آوردن مردم به او و طلب حکمرانی، فراهم شد. از این پس، محمدِ پیام‌آور، افزون بر دعوت از سوی خداوند، جامۀ «حکمران مؤسس» نیز به بر کرد تا به دعوت مهاجران و انصار گردن نهاده باشد. به‌نظر می‌رسد شهر در «شهر پیامبر»، همان شهر است که در یونان باستان آن را پلیس (دولت‌شهر) (Police)می‌نامیدند. در آراء اهل مدینۀ فاضله نوشتۀ فارابی نیز مدینه (شهر) برگرفته از پلیس یونانی است.
🖊درست است که نام یَثرب به مدینه‌النبی تبدیل شد، اما شهر پیامبر به‌واقع قلمروی در تَمَّلُک مطلق وی نبود که ارادۀ شخصی خویش را بر آن مستولی گرداند. از آن رو محمد مؤسس بود که در چارچوب ساخت قبیله‌ای، فرهنگی و سنتی صدر اسلام، در حد نیاز و اقتضای آن دوران، کوشید یک نظام سیاسی پدید آورد که با قانون‌مندی و ساختار همراه باشد.
🖊شهر پیامبر به‌نام او بود اما این شهر برپایۀ «قرارداد» شکل گرفت. پیامبر مهاجران را که از مکه آمده بودند و انصار را که از اهالی یثرب بودند، به برادری فراخواند و آنان با یکدیگر پیمان اخوت بستند. این سامانۀ قرارداد، به جماعت مسلمانان محدود نشد و یهودیان شهر را نیز دربرگرفت. پیامبر با یهودیان قرارداد دوستی بست، تا آنگاه که در شهر به مسالمت و دوستی زندگی کنند. این قراردادها بر مدار تفاهم، رضایت و اعتماد متقابل شکل گرفت.
🖊معنی و مفهوم این قراردادها، به باور من، به‌رسمیت شناختن قلمرو جغرافیایی و سیاسی قبایلی بود که طرف قرارداد واقع شدند. اگر اندیشۀ سیاسی رئیس شهر پیامبر، مبتنی بر سلطه و استبداد بود، چه جای عقد قرارداد با یهودیان بود؟ پیامبر می‌توانست از درِ قرارداد وارد نشود و با تدارک عِدِّه و عُدِّه، بر آنان یورش آورد و از راه تَغَّلُب، کار آنان را بسازد. اما پیامبر در کار اِعمال سلطۀ جابرانه و تحکمی نبود و نمی‌توانست بود، چراکه او برانگیخته شده بود تا پیام یگانگی، خردورزی، اخلاق، زیست انسانی و گذشت را تا آنجا که ممکن است، دامن‌گستر سازد.
🖊بنیان‌گذاری نهادهایی همانند بیت‌المال، نیروی نظامی، دَّکَهُ القَضا (دادگستری) و شیوه‌های جنگ دفاعی، اموری عرفی و برآمده از تجربه‌های بشری بود که پیامبر در حکمرانی از آن‌ها سود جست. تأسیس این نهادها از آسمان و از طریق وحی به پیامبر نازل نشده بود، بلکه برآمده از خِرد و تجربۀ بشری بود.
🖊در جنگ احزاب (خندق) که مشرکان قریش با دیگر قبایل عرب و حتی یهودیان و نصرانیان، پیمان حمله به شهر پیامبر را بستند تا با لشکری نزدیک به ده‌هزار نفر مدینه را تسخیر کنند، این ابتکار سلمان فارسی بود که گفت دور شهر را خندق‌های عریض و عمیق حفر کنید تا راه دشمن بسته شود. پیامبر رأی سلمان را پذیرفت و به همین‌گونه عمل کرد. بدین‌سان، شهر پیامبر از یورش و تصرف رهایی یافت. پیامبر در شهری که بنیان نهاد، هم برانگیختۀ پروردگار یکتا بود و هم رئیس شهر. اولی را خدا به او داده بود و دومی را مردم از او خواسته بودند.
🖊چرا قصۀ محمدِ پیامبر و محمدِ زمامدار، از هزار و چهارصد سال قبل تاکنون، گفته و نوشته می‌شود و از هر زبان که می‌شنوی نامکرر است؟(۱) اجازه بدهید این پرسش را با پرسشی دیگر پاسخ بدهم: چرا و چگونه این قصه که با نام خداوند بخشاینده و مهربان آغاز می‌شود و آموزه‌های بنیادین و نوآئین آن بر مدار کرامت انسان، پاسداشت حقوق انسان‌ها، آزادی، عدالت، برابری، برادری، بخشش، گذشت، و مدارا (سمحۀ سهله) قرار دارد، می‌تواند فراموش شود؟ نه؛ این قصه فراموش نمی‌شود و «شرار بولهبی» هیچگاه توان آن ندارد که «چراغ مصطفوی»(۲) را خاموش کند.
🖊سالروز بعثت پیامبر بزرگ اسلام بر تمامی انسان‌ها، پیروان ادیان ابراهیمی، مسلمانان، یهودیان و مسیحیان، در سراسر جهان مبارک باد.
پی‌نوشت
۱) یک قصه بیش نیست غم عشق و وین عجب
کز هر زبان که می‌شنوم نامکرر است. (حافظ)
۲) در این چمن گل بی خار کس نچید، آری
چراغ مصطفوی با شرار بولهبیست. (حافظ)
پایان
#سیدعلی_محمودی #پیامبر #اسلام #بعثت
🔸 نشانی تلگرام «مشق نو»:
t.me/mashghenowofficial
🔸 نشانی وب‌سایت «مشق نو»:
http://mashghenow.com
🔻🔻🔻یادداشتی از سید علی محمودی
منتشر شده در وب‌سایت #مشق_نو
🖊پیامبر اسلام در مکه مردمان را به دین اسلام دعوت کرد. یارانی پیرامون او گرد آمدند و با شنیدن پیام اخلاق، رهایی، عدالت و همبستگی، رفته‌رفته شخصیت آنان دگرگون گشت و در تراز مکتب اسلام به دینداران مؤمن ارتقاء یافتند.
🖊با هجرت مسلمانان به مدینه، زمینۀ تأسیس مدینه‌النبی یا «شهر پیامبر»، با روی‌آوردن مردم به او و طلب حکمرانی، فراهم شد. از این پس، محمدِ پیام‌آور، افزون بر دعوت از سوی خداوند، جامۀ «حکمران مؤسس» نیز به بر کرد تا به دعوت مهاجران و انصار گردن نهاده باشد. به‌نظر می‌رسد شهر در «شهر پیامبر»، همان شهر است که در یونان باستان آن را پلیس (دولت‌شهر) (Police)می‌نامیدند. در آراء اهل مدینۀ فاضله نوشتۀ فارابی نیز مدینه (شهر) برگرفته از پلیس یونانی است.
🖊درست است که نام یَثرب به مدینه‌النبی تبدیل شد، اما شهر پیامبر به‌واقع قلمروی در تَمَّلُک مطلق وی نبود که ارادۀ شخصی خویش را بر آن مستولی گرداند. از آن رو محمد مؤسس بود که در چارچوب ساخت قبیله‌ای، فرهنگی و سنتی صدر اسلام، در حد نیاز و اقتضای آن دوران، کوشید یک نظام سیاسی پدید آورد که با قانون‌مندی و ساختار همراه باشد.
🖊شهر پیامبر به‌نام او بود اما این شهر برپایۀ «قرارداد» شکل گرفت. پیامبر مهاجران را که از مکه آمده بودند و انصار را که از اهالی یثرب بودند، به برادری فراخواند و آنان با یکدیگر پیمان اخوت بستند. این سامانۀ قرارداد، به جماعت مسلمانان محدود نشد و یهودیان شهر را نیز دربرگرفت. پیامبر با یهودیان قرارداد دوستی بست، تا آنگاه که در شهر به مسالمت و دوستی زندگی کنند. این قراردادها بر مدار تفاهم، رضایت و اعتماد متقابل شکل گرفت.
🖊معنی و مفهوم این قراردادها، به باور من، به‌رسمیت شناختن قلمرو جغرافیایی و سیاسی قبایلی بود که طرف قرارداد واقع شدند. اگر اندیشۀ سیاسی رئیس شهر پیامبر، مبتنی بر سلطه و استبداد بود، چه جای عقد قرارداد با یهودیان بود؟ پیامبر می‌توانست از درِ قرارداد وارد نشود و با تدارک عِدِّه و عُدِّه، بر آنان یورش آورد و از راه تَغَّلُب، کار آنان را بسازد. اما پیامبر در کار اِعمال سلطۀ جابرانه و تحکمی نبود و نمی‌توانست بود، چراکه او برانگیخته شده بود تا پیام یگانگی، خردورزی، اخلاق، زیست انسانی و گذشت را تا آنجا که ممکن است، دامن‌گستر سازد.
🖊بنیان‌گذاری نهادهایی همانند بیت‌المال، نیروی نظامی، دَّکَهُ القَضا (دادگستری) و شیوه‌های جنگ دفاعی، اموری عرفی و برآمده از تجربه‌های بشری بود که پیامبر در حکمرانی از آن‌ها سود جست. تأسیس این نهادها از آسمان و از طریق وحی به پیامبر نازل نشده بود، بلکه برآمده از خِرد و تجربۀ بشری بود.
🖊در جنگ احزاب (خندق) که مشرکان قریش با دیگر قبایل عرب و حتی یهودیان و نصرانیان، پیمان حمله به شهر پیامبر را بستند تا با لشکری نزدیک به ده‌هزار نفر مدینه را تسخیر کنند، این ابتکار سلمان فارسی بود که گفت دور شهر را خندق‌های عریض و عمیق حفر کنید تا راه دشمن بسته شود. پیامبر رأی سلمان را پذیرفت و به همین‌گونه عمل کرد. بدین‌سان، شهر پیامبر از یورش و تصرف رهایی یافت. پیامبر در شهری که بنیان نهاد، هم برانگیختۀ پروردگار یکتا بود و هم رئیس شهر. اولی را خدا به او داده بود و دومی را مردم از او خواسته بودند.
🖊چرا قصۀ محمدِ پیامبر و محمدِ زمامدار، از هزار و چهارصد سال قبل تاکنون، گفته و نوشته می‌شود و از هر زبان که می‌شنوی نامکرر است؟(۱) اجازه بدهید این پرسش را با پرسشی دیگر پاسخ بدهم: چرا و چگونه این قصه که با نام خداوند بخشاینده و مهربان آغاز می‌شود و آموزه‌های بنیادین و نوآئین آن بر مدار کرامت انسان، پاسداشت حقوق انسان‌ها، آزادی، عدالت، برابری، برادری، بخشش، گذشت، و مدارا (سمحۀ سهله) قرار دارد، می‌تواند فراموش شود؟ نه؛ این قصه فراموش نمی‌شود و «شرار بولهبی» هیچگاه توان آن ندارد که «چراغ مصطفوی»(۲) را خاموش کند.
🖊سالروز بعثت پیامبر بزرگ اسلام بر تمامی انسان‌ها، پیروان ادیان ابراهیمی، مسلمانان، یهودیان و مسیحیان، در سراسر جهان مبارک باد.
پی‌نوشت
۱) یک قصه بیش نیست غم عشق و وین عجب
کز هر زبان که می‌شنوم نامکرر است. (حافظ)
۲) در این چمن گل بی خار کس نچید، آری
چراغ مصطفوی با شرار بولهبیست. (حافظ)
پایان
#سیدعلی_محمودی #پیامبر #اسلام #بعثت
🔸 نشانی تلگرام «مشق نو»:
t.me/mashghenowofficial
🔸 نشانی وب‌سایت «مشق نو»:
http://mashghenow.com
Forwarded from مشق نو
📝📝📝 چگونه نوروز باستانی و سال نو را تبریک بگوییم؟
🔻🔻🔻یادداشتی از سیدعلی محمودی در آغاز سال ۱۴۰۰ خورشیدی منتشر شده در وب‌سایت #مشق_نو
🖊هرساله و همواره به استقبال بهار طبیعت، نوروز باستانی و سال نو می‌رویم و این میراث گران‌سنگِ هزاران سالۀ مادران و پدران آریایی خویش را گرامی می‌داریم. آنان با امید و شادی گام در سال جدید می‌نهادند و زندگی، نوشوندگی و خُرَّمی را در متن آئین‌هایی همچون لباس نو پوشیدن، دید و بازدید، دوستی، مهرورزی و«هفت سین» می‌سرودند.
🖊سالی که پشت سر نهادیم با دردها، تنگناها، محنت‌ها و از دست داده جان هزاران ایرانی هم وطن در جای جای این مرز و بوم همراه بود که در اوج آن‌ها، قربانیان ویروس کوید-۱۹ قرارداشته و دارند. از تمامیِ حوادث روزگار نمی‌توان پیشگیری کرد، اما آنگاه که این حوادث رخ می‌دهند، می‌توان از گستره و ارتفاع آسیب‌های آن‌ها کاست.
🖊این کار شدنی است، درصورتی که مدیران کشور، دانش‌آموخته، باتجربه، صادق، مدیر، با کفایت و پاسخگو باشند، «حواله به تقدیر» نکنند و «به جِّد و جَهد» بکوشند. اما مهم‌تر از همۀ این‌ها، یک اصل قرار دارد که عبارت است از حرمت‌نهادن به حق حیات و دیگر حقوق ذاتیِ شهروندان؛ یعنی درک این موضوع که ما با اشرفِ مخلوقات، با انسان روبرو هستیم، با انسانی روبرو هستیم که «غایت فی نفسه» است و دارای کرامت و حقوق ذاتی، و نه با گَلّۀ رَمه‌ها.
🖊حاکمیت در سال ۱۴۰۰ در معرض آزمونی دیگر قرار دارد تا در برابر چشمان باز مردم، بار دیگر نشان دهد که چه نگاه و موضعی در قبال آزادی، برابری، قانون، دادرسی عادلانه، حقوق بشر، دموکراسی، پاسخگویی، شفافیت و مبارزه با فساد دارد. لازم است از تجربۀ سال ۱۳۹۹ این درس آموخته شود که سلامت و حق زندگی مردم را نمی‌توان و نباید با هدف‌ها و غرض‌های سیاسی آلود. جان مردم نمی‌تواند و نباید ابزار دست سیاست‌های ماجراجویانه، قانون‌ستیزانه و بی‌حاصل قرار گیرد.
🖊ما نوروز را ارج می‌نهیم و سال نو را به یکدیگر تبریک می‌گوییم، اما به‌جای آرزوهای دور و دراز در آستانۀ سال نو، به انگیزۀ انسانی، احساس مسئولیت اجتماعی و سیاسی، عملکرد قانونی و اخلاقی، صلح‌طلبی و گفتوگو نیاز داریم. ما خواهان تغییرات و اصلاحات بنیادین در ایران، از رهگذر کنشگری‌های مدنی و خشونت‌پرهیز در عرصۀ عمومی کشور هستیم.
🖊در این صورت است که حق داریم سال نو را از سویدای جان به یکدیگر تبریک بگوییم، وگرنه آنچه بر ورق کاغذ و صفحۀ رایانه نقش می‌کنیم، بازی با کلمات است که شوربختانه «طبق معمول سنواتی»، به عادتی مألوف و فرصت‌سوز تبدیل شده است. نوروز از راه نرسیده، درمی‌گذرد و باز روز از نو، روزی از نو:
گوهرِ مخزن اسرار همان است که بود
حُقّۀ مِهر بدان مُهر و نشان است که بود
حافظا بازنما قِصّۀ خوبابۀ چشم
که براین چشمه همان آبِ روان است که بود.
پایان
#سیدعلی_محمودی #سال۱۴۰۰
🔸 نشانی تلگرام «مشق نو»:
t.me/mashghenowofficial
🔸 نشانی وب‌سایت «مشق نو»:
http://mashghenow.com
🔻🔻🔻یادداشتی از سیدعلی محمودی در آغاز سال ۱۴۰۰ خورشیدی منتشر شده در وب‌سایت #مشق_نو
🖊هرساله و همواره به استقبال بهار طبیعت، نوروز باستانی و سال نو می‌رویم و این میراث گران‌سنگِ هزاران سالۀ مادران و پدران آریایی خویش را گرامی می‌داریم. آنان با امید و شادی گام در سال جدید می‌نهادند و زندگی، نوشوندگی و خُرَّمی را در متن آئین‌هایی همچون لباس نو پوشیدن، دید و بازدید، دوستی، مهرورزی و«هفت سین» می‌سرودند.
🖊سالی که پشت سر نهادیم با دردها، تنگناها، محنت‌ها و از دست داده جان هزاران ایرانی هم وطن در جای جای این مرز و بوم همراه بود که در اوج آن‌ها، قربانیان ویروس کوید-۱۹ قرارداشته و دارند. از تمامیِ حوادث روزگار نمی‌توان پیشگیری کرد، اما آنگاه که این حوادث رخ می‌دهند، می‌توان از گستره و ارتفاع آسیب‌های آن‌ها کاست.
🖊این کار شدنی است، درصورتی که مدیران کشور، دانش‌آموخته، باتجربه، صادق، مدیر، با کفایت و پاسخگو باشند، «حواله به تقدیر» نکنند و «به جِّد و جَهد» بکوشند. اما مهم‌تر از همۀ این‌ها، یک اصل قرار دارد که عبارت است از حرمت‌نهادن به حق حیات و دیگر حقوق ذاتیِ شهروندان؛ یعنی درک این موضوع که ما با اشرفِ مخلوقات، با انسان روبرو هستیم، با انسانی روبرو هستیم که «غایت فی نفسه» است و دارای کرامت و حقوق ذاتی، و نه با گَلّۀ رَمه‌ها.
🖊حاکمیت در سال ۱۴۰۰ در معرض آزمونی دیگر قرار دارد تا در برابر چشمان باز مردم، بار دیگر نشان دهد که چه نگاه و موضعی در قبال آزادی، برابری، قانون، دادرسی عادلانه، حقوق بشر، دموکراسی، پاسخگویی، شفافیت و مبارزه با فساد دارد. لازم است از تجربۀ سال ۱۳۹۹ این درس آموخته شود که سلامت و حق زندگی مردم را نمی‌توان و نباید با هدف‌ها و غرض‌های سیاسی آلود. جان مردم نمی‌تواند و نباید ابزار دست سیاست‌های ماجراجویانه، قانون‌ستیزانه و بی‌حاصل قرار گیرد.
🖊ما نوروز را ارج می‌نهیم و سال نو را به یکدیگر تبریک می‌گوییم، اما به‌جای آرزوهای دور و دراز در آستانۀ سال نو، به انگیزۀ انسانی، احساس مسئولیت اجتماعی و سیاسی، عملکرد قانونی و اخلاقی، صلح‌طلبی و گفتوگو نیاز داریم. ما خواهان تغییرات و اصلاحات بنیادین در ایران، از رهگذر کنشگری‌های مدنی و خشونت‌پرهیز در عرصۀ عمومی کشور هستیم.
🖊در این صورت است که حق داریم سال نو را از سویدای جان به یکدیگر تبریک بگوییم، وگرنه آنچه بر ورق کاغذ و صفحۀ رایانه نقش می‌کنیم، بازی با کلمات است که شوربختانه «طبق معمول سنواتی»، به عادتی مألوف و فرصت‌سوز تبدیل شده است. نوروز از راه نرسیده، درمی‌گذرد و باز روز از نو، روزی از نو:
گوهرِ مخزن اسرار همان است که بود
حُقّۀ مِهر بدان مُهر و نشان است که بود
حافظا بازنما قِصّۀ خوبابۀ چشم
که براین چشمه همان آبِ روان است که بود.
پایان
#سیدعلی_محمودی #سال۱۴۰۰
🔸 نشانی تلگرام «مشق نو»:
t.me/mashghenowofficial
🔸 نشانی وب‌سایت «مشق نو»:
http://mashghenow.com
Forwarded from مشق نو
📝📝📝 «ضرورت بازنگری و بازسازی اساسی برپاییِ آئین‌های مذهبی در ایران»
🔻🔻🔻مقاله‌ای از #سیدعلی_محمودی منتشر شده در وب‌سایت #مشق_نو
از متن:
🖊 عزاداران و سوگواران باید از خود بپرسند که در طول سال چه اندازه از طریق قرائت و فهم آیات قرآن و تفسیرهای آن و نیز گفتارها و سلوک پیامبر، از کتاب و سنت بهره می‌گیرند و به دانش و آگاهی خویش می‌افزایند؟ آنان سالانه چند کتاب و مقالۀ علمی دربارۀ تاریخ و شخصیت‌های صدر اسلام مطالعه می‌کنند تا تراز زیست فردی و اجتماعی و فرهنگ اخلاقی و دینی آنان ارتقاء یابد؟
🖊 تاجران و دکان‌داران محرم به عشق و شور حسینی تظاهر نکنند. زیرا از رخداد عاشورا باید درس آزادی، آزادگی، ستم‌ستیزی و نفی خشونت آموخت، و نه سرگرم کردن مردم به ظواهر و فراموش کردن و یا نادیده گرفتن پیام‌های انسان‌ساز و آگاهی‌بخش امام حسین
🖊 در نظام‌های دموکراتیک، نهادهای دینی و مذهبی به صورت آزاد، مستقل و داوطلبانه بنیان نهاد می‌شوند. تأمین هزینه‌های این نهادها به عهدۀ شهروندان است تا آزادی و استقلال آن‌ها از میان نرود. وابسته کردن نهادهای دینی به دولت، هم به زیان دین است، هم دینداران و هم دولت؛ زیرا این نهادها را از نظر فکری، سازمان‌دهی و مالی وابسته به دولت و از این رو، مأمور و مروج قرائت دولت از دین و خدمتگذار و توجیه‌گر قدرت حاکم می‌کند
🖊 اینکه حدود ۱۰۰هزار هیئت عزاداری در ایران، پروتکل‌های بهداشتی را در مراسم محرم رعایت کنند، بر اساس شناخت این دسته‌ها از دیدگاه روانشناسی اجتماعی و جامعه‌شناسی، افسانه است، نه واقعیت. جفای مضاعف، انداختن گناه بیماری‌ها و مرگ و میرهای شرکت‌کنندگان به گردن خودِ عزاداران است که چرا پروتکل‌ها را به دقت رعایت نکردند!
🖊 ما نیازمند بازنگری و بازسازی اساسی در محتوا و چگونگی برپاییِ آئین‌های دینی و مذهبی در ایران هستیم، به‌گونه‌ای که این مراسم نه فراموش شود، نه اولویت‌های آن‌ها بیش ازاین دست‌کاری شود، نه به افراط، فرقه‌گرایی و اختلاط با بدعت‌ها و خرافات بگرود، و نه دستاویز استفاده های ابزاریِ سیاسی و تجاری از دین و مذهب شود
🔸متن کامل این یادداشت را در لینک زیر بخوانید یا در موبایل خود بر روی Instant View کلیک کنید
tinyurl.com/y6sfj4zm
🔸 نشانی تلگرام «مشق نو»:
t.me/mashghenowofficial
🔸 نشانی وب‌سایت «مشق نو»:
http://mashghenow.com
🔻🔻🔻مقاله‌ای از #سیدعلی_محمودی منتشر شده در وب‌سایت #مشق_نو
از متن:
🖊 عزاداران و سوگواران باید از خود بپرسند که در طول سال چه اندازه از طریق قرائت و فهم آیات قرآن و تفسیرهای آن و نیز گفتارها و سلوک پیامبر، از کتاب و سنت بهره می‌گیرند و به دانش و آگاهی خویش می‌افزایند؟ آنان سالانه چند کتاب و مقالۀ علمی دربارۀ تاریخ و شخصیت‌های صدر اسلام مطالعه می‌کنند تا تراز زیست فردی و اجتماعی و فرهنگ اخلاقی و دینی آنان ارتقاء یابد؟
🖊 تاجران و دکان‌داران محرم به عشق و شور حسینی تظاهر نکنند. زیرا از رخداد عاشورا باید درس آزادی، آزادگی، ستم‌ستیزی و نفی خشونت آموخت، و نه سرگرم کردن مردم به ظواهر و فراموش کردن و یا نادیده گرفتن پیام‌های انسان‌ساز و آگاهی‌بخش امام حسین
🖊 در نظام‌های دموکراتیک، نهادهای دینی و مذهبی به صورت آزاد، مستقل و داوطلبانه بنیان نهاد می‌شوند. تأمین هزینه‌های این نهادها به عهدۀ شهروندان است تا آزادی و استقلال آن‌ها از میان نرود. وابسته کردن نهادهای دینی به دولت، هم به زیان دین است، هم دینداران و هم دولت؛ زیرا این نهادها را از نظر فکری، سازمان‌دهی و مالی وابسته به دولت و از این رو، مأمور و مروج قرائت دولت از دین و خدمتگذار و توجیه‌گر قدرت حاکم می‌کند
🖊 اینکه حدود ۱۰۰هزار هیئت عزاداری در ایران، پروتکل‌های بهداشتی را در مراسم محرم رعایت کنند، بر اساس شناخت این دسته‌ها از دیدگاه روانشناسی اجتماعی و جامعه‌شناسی، افسانه است، نه واقعیت. جفای مضاعف، انداختن گناه بیماری‌ها و مرگ و میرهای شرکت‌کنندگان به گردن خودِ عزاداران است که چرا پروتکل‌ها را به دقت رعایت نکردند!
🖊 ما نیازمند بازنگری و بازسازی اساسی در محتوا و چگونگی برپاییِ آئین‌های دینی و مذهبی در ایران هستیم، به‌گونه‌ای که این مراسم نه فراموش شود، نه اولویت‌های آن‌ها بیش ازاین دست‌کاری شود، نه به افراط، فرقه‌گرایی و اختلاط با بدعت‌ها و خرافات بگرود، و نه دستاویز استفاده های ابزاریِ سیاسی و تجاری از دین و مذهب شود
🔸متن کامل این یادداشت را در لینک زیر بخوانید یا در موبایل خود بر روی Instant View کلیک کنید
tinyurl.com/y6sfj4zm
🔸 نشانی تلگرام «مشق نو»:
t.me/mashghenowofficial
🔸 نشانی وب‌سایت «مشق نو»:
http://mashghenow.com
Telegraph
ضرورت بازنگری و بازسازی اساسی برپاییِ آئین‌های مذهبی در ایران
«خَرَجْتُ لِطَلَبِ الاْصْلاحِ فى أُمَّةِ جَدّى، أُريدُ أَنْ آمُرَ بِالْمَعْرُوفِ وَأَنْهى عَنِ الْمُنْكَرِ» «من فقط براى اصلاح در امّت جدّم از وطن خارج شدم؛ می‌خواهم امر به معروف و نهى از منكر كنم.» «اِنَّ النّاسَ عَبيدُ الدُّنْيا وَ الدِّينُ لَعْقٌ عَلى…
Forwarded from مشق نو
📝📝📝طالبانِ قدرت، نشسته بر پوستین استبداد دینی
🔻🔻🔻مقاله‌ای از سیدعلی محمودی منتشر شده در نشریه مشق فردا
📌بریده‌ای از متن:
🖊طالبان دیروز و امروز نسخه‌ای یگانه است. در این گروه، نشانه‌های تغییر و اصلاح فکری و رفتاری مشاهده نمی‌شود. طالبان امروز همانند طالبان دیروز، در سنگوارگیِ ذهنی، خردستیزی، اخلاق‌گریزی، استبداد دینی با استفاده ابزاری از دین، خشونت‌ورزی و انواع فساد اخلاقی، سیاسی و مالی غوطه‌ور است.
🖊این گروه تروریستی ـ شورشی، در عصر تاریکیِ پیشافرهنگی و پیشاتمدنی به سر می‌برد و نسبتی معنادار با آزادی، برابری، اخلاق، دین، حقوق بشر و زیست انسانی ندارد. توصیه‌ای که می‌توان به حاکمیت جمهوری اسلامی ایران کرد، این است که از این گروه بدوی، تروریستی و جنایتکار فاصله بگیرد. البته مناسبات جمهوری اسلامی ایران با طالبان موضوع جدیدی نیست و دارای سابقه است. طالبان، چنان که مولوی خیرالله عضو ارشد مذاکره‌کننده طالبان در مصاحبه با «پرس‌تی‌وی» جمهوری اسلامی ایران تصریح کرده، درصدد تغییر قانون اساسی افغانستان و رسمیت‌بخشیدن به نظام استبداد دینی در این کشور است.
🖊طالبان، خودشان با یکدیگر نمی‌سازند و در تشتت و درگیری‌های درون‌گروهی به سر می‌برند، پس چگونه می‌توان با آنان باب مذاکره و همکاری را گشود؟ برقراری رابطه با طالبان، به‌عنوان یک اشتباه بزرگ راهبردی، از سویی، در میان‌مدت موجب بروز مشکلات جدی در برابر امنیت ملی و منافع ملی ایران می‌شود و از سوی دیگر، در جامعه جهانی آبرو و حیثیت ایران و ایرانیان را لکه‌دار می‌کند.
🖊این گروه به‌دلیل بدوی‌بودن، خشک‌مغزی و بی‌سوادی و به علت عملکرد ضدانسانی که با مخالفت آگاهانه، جدی و فزاینده مردم مظلوم و رشید افغانستان روبه‌رو شده، شانس استقرار بلندمدت در افغانستان نخواهد داشت. این جماعت، گروهی متوهم، ضداخلاق، فرهنگ‌ستیز، مدنیت‌گریز، ماجراجو، خشونت‌طلب و ناقض بی‌پروای حقوق بشرند. بنابراین، نزدیک‌شدن با برقراری مناسبات با آنان، هم دون‌شأن ملت بزرگ ایران است و هم حاصل مثبتی برای ایران و منطقه دربر نخواهد داشت.
🔸متن کامل این مقاله را در لینک زیر بخوانید
mashghenow.com/?p=5037
#سیدعلی_محمودی #مشق_فردا #مشق_نو #افغانستان #طالبان
🔸نشانی تلگرام «مشق نو»:
t.me/mashghenowofficial
🔸نشانی تلگرام «مشق فردا»:
t.me/mashghefarda
🔸نشانی تلگرام نویسنده:
t.me/DrMahmoudi7
🔻🔻🔻مقاله‌ای از سیدعلی محمودی منتشر شده در نشریه مشق فردا
📌بریده‌ای از متن:
🖊طالبان دیروز و امروز نسخه‌ای یگانه است. در این گروه، نشانه‌های تغییر و اصلاح فکری و رفتاری مشاهده نمی‌شود. طالبان امروز همانند طالبان دیروز، در سنگوارگیِ ذهنی، خردستیزی، اخلاق‌گریزی، استبداد دینی با استفاده ابزاری از دین، خشونت‌ورزی و انواع فساد اخلاقی، سیاسی و مالی غوطه‌ور است.
🖊این گروه تروریستی ـ شورشی، در عصر تاریکیِ پیشافرهنگی و پیشاتمدنی به سر می‌برد و نسبتی معنادار با آزادی، برابری، اخلاق، دین، حقوق بشر و زیست انسانی ندارد. توصیه‌ای که می‌توان به حاکمیت جمهوری اسلامی ایران کرد، این است که از این گروه بدوی، تروریستی و جنایتکار فاصله بگیرد. البته مناسبات جمهوری اسلامی ایران با طالبان موضوع جدیدی نیست و دارای سابقه است. طالبان، چنان که مولوی خیرالله عضو ارشد مذاکره‌کننده طالبان در مصاحبه با «پرس‌تی‌وی» جمهوری اسلامی ایران تصریح کرده، درصدد تغییر قانون اساسی افغانستان و رسمیت‌بخشیدن به نظام استبداد دینی در این کشور است.
🖊طالبان، خودشان با یکدیگر نمی‌سازند و در تشتت و درگیری‌های درون‌گروهی به سر می‌برند، پس چگونه می‌توان با آنان باب مذاکره و همکاری را گشود؟ برقراری رابطه با طالبان، به‌عنوان یک اشتباه بزرگ راهبردی، از سویی، در میان‌مدت موجب بروز مشکلات جدی در برابر امنیت ملی و منافع ملی ایران می‌شود و از سوی دیگر، در جامعه جهانی آبرو و حیثیت ایران و ایرانیان را لکه‌دار می‌کند.
🖊این گروه به‌دلیل بدوی‌بودن، خشک‌مغزی و بی‌سوادی و به علت عملکرد ضدانسانی که با مخالفت آگاهانه، جدی و فزاینده مردم مظلوم و رشید افغانستان روبه‌رو شده، شانس استقرار بلندمدت در افغانستان نخواهد داشت. این جماعت، گروهی متوهم، ضداخلاق، فرهنگ‌ستیز، مدنیت‌گریز، ماجراجو، خشونت‌طلب و ناقض بی‌پروای حقوق بشرند. بنابراین، نزدیک‌شدن با برقراری مناسبات با آنان، هم دون‌شأن ملت بزرگ ایران است و هم حاصل مثبتی برای ایران و منطقه دربر نخواهد داشت.
🔸متن کامل این مقاله را در لینک زیر بخوانید
mashghenow.com/?p=5037
#سیدعلی_محمودی #مشق_فردا #مشق_نو #افغانستان #طالبان
🔸نشانی تلگرام «مشق نو»:
t.me/mashghenowofficial
🔸نشانی تلگرام «مشق فردا»:
t.me/mashghefarda
🔸نشانی تلگرام نویسنده:
t.me/DrMahmoudi7
مشق نو
طالبانِ قدرت، نشسته بر پوستین استبداد دینی - مشق نو
وب‌سایت «مشق نو» با گرایش اصلاح‌طلبانه و رویکردی تحلیلی تلاش دارد در یادداشت‌ها، مقالات و گفت‌و‌گوهای خود، نگاهی نظری با جنبه‌های آموزشی را مدنظر قرار دهند.
Forwarded from مشق نو
📝📝📝همسایه‌ات را مانند خودت دوست بدار
🔻🔻🔻نوشتاری از سیدعلی محمودی به‌مناسبت میلاد حضرت عیسی مسیح و سال جدید میلادی (۲۰۲۲) منتشر شده در وب‌سایت #مشق_نو
📌بریده‌ای از متن:
🖊این سخن عیسی مسیح بازتاب جهانی یافته است که: «همسایه‌ات را مانند خودت دوست بدار.» این گزارۀ خردمندانه و اخلاقی به چه معنا است و دلالت‌های آن چه پیام‌هایی برای روزگار ما دارد؟ در انجیل، دو روایت از عیسی شرح گفتوگوی او در این باره با فقیهی یهودی است. نخست این دو روایت از انجیل نقل می‌شود. سپس می‌کوشم به شرح و تفسیر آن‌ها بپردازم:
📍روایت نخست
🖊«یکی از ایشان[فَریسیان] که فقیه بود، از وی [عیسی] به طریق امتحان سؤال کرد و گفت: ای استاد، کدام حکم در شریعت بزرگ‌تر است؟ عیسی وی را گفت: اینکه خداوند، -خدای خود را- به همۀ دل و تمامی نفس و تمامی فکر خود، محبت نما. این است حکم اوّل و اعظم. و دوم مثل آن است، یعنی همسایۀ خود را مثل خود محبت نما. بدین دو حکم، تمام تورات و صُحُف انبیاء متعلّق است.» (انجیل مَتّی، باب بیست و دوم، آیات ۳۵ تا ۴۰).
📍روایت دوم
🖊فقیه یهودی از عیسی می‌پرسد: «و همسایۀ من کیست؟» عیسی در پاسخ از مردی یاد می‌کند که از اورشلیم به سوی اریحا می‌رفته که به دام دزدان می‌افتد. راهزنان او را برهنه و مجروح می‌کنند و پیکر نیمه‌جان او را رها کرده و به راه خود می‌روند. از قضا، کاهنی در این راه چون او را می‌بیند، از کنارۀ دیگر می‌رود. نیز شخصی دیگر که از آنجا عبور می‌کرده، بر او می‌نگرد و از کنارۀ دیگر می‌رود.
🖊اما شخصی سامری که مسافر بوده، نزد وی می‌رود و دلش به حال او می‌سوزد. پس بر زخم‌هایش مرهم می‌گذارد و او را بر مرکب‌اش سوار می‌کند و به کاروان‌سرایی می‌رساند و خدمت او می‌کند. بامدادان، این شخص هنگام رفتن، دو دینار به سرایدار می‌دهد و به او می‌گوید: از این شخص مراقبت کن و آنچه بیش از این خرج کنی، در بازگشت به تو می‌دهم.
🖊عیسی آنگاه از فقیه می‌پرسد: «پس به نظر تو کدام یک از این سه نفر، همسایه بود با آن شخص که به دست دزدان افتاد؟» فقیه در پاسخ می‌گوید: «آنکه بر او رحمت کرد.» عیسی به او می‌گوید: «برو و تو نیز همچنان کن.» (انجیل لوقا، باب دهم، آیات ۲۹ تا ۳۶).
🔸متن کامل این نوشتار را در لینک زیر بخوانید
mashghenow.com/?p=5227
#سیدعلی_محمودی #حقوق_بشر #مسیح
🔸نشانی تلگرام «مشق نو»:
t.me/mashghenowofficial
🔸نشانی تلگرام نویسنده:
t.me/DrMahmoudi7
🔻🔻🔻نوشتاری از سیدعلی محمودی به‌مناسبت میلاد حضرت عیسی مسیح و سال جدید میلادی (۲۰۲۲) منتشر شده در وب‌سایت #مشق_نو
📌بریده‌ای از متن:
🖊این سخن عیسی مسیح بازتاب جهانی یافته است که: «همسایه‌ات را مانند خودت دوست بدار.» این گزارۀ خردمندانه و اخلاقی به چه معنا است و دلالت‌های آن چه پیام‌هایی برای روزگار ما دارد؟ در انجیل، دو روایت از عیسی شرح گفتوگوی او در این باره با فقیهی یهودی است. نخست این دو روایت از انجیل نقل می‌شود. سپس می‌کوشم به شرح و تفسیر آن‌ها بپردازم:
📍روایت نخست
🖊«یکی از ایشان[فَریسیان] که فقیه بود، از وی [عیسی] به طریق امتحان سؤال کرد و گفت: ای استاد، کدام حکم در شریعت بزرگ‌تر است؟ عیسی وی را گفت: اینکه خداوند، -خدای خود را- به همۀ دل و تمامی نفس و تمامی فکر خود، محبت نما. این است حکم اوّل و اعظم. و دوم مثل آن است، یعنی همسایۀ خود را مثل خود محبت نما. بدین دو حکم، تمام تورات و صُحُف انبیاء متعلّق است.» (انجیل مَتّی، باب بیست و دوم، آیات ۳۵ تا ۴۰).
📍روایت دوم
🖊فقیه یهودی از عیسی می‌پرسد: «و همسایۀ من کیست؟» عیسی در پاسخ از مردی یاد می‌کند که از اورشلیم به سوی اریحا می‌رفته که به دام دزدان می‌افتد. راهزنان او را برهنه و مجروح می‌کنند و پیکر نیمه‌جان او را رها کرده و به راه خود می‌روند. از قضا، کاهنی در این راه چون او را می‌بیند، از کنارۀ دیگر می‌رود. نیز شخصی دیگر که از آنجا عبور می‌کرده، بر او می‌نگرد و از کنارۀ دیگر می‌رود.
🖊اما شخصی سامری که مسافر بوده، نزد وی می‌رود و دلش به حال او می‌سوزد. پس بر زخم‌هایش مرهم می‌گذارد و او را بر مرکب‌اش سوار می‌کند و به کاروان‌سرایی می‌رساند و خدمت او می‌کند. بامدادان، این شخص هنگام رفتن، دو دینار به سرایدار می‌دهد و به او می‌گوید: از این شخص مراقبت کن و آنچه بیش از این خرج کنی، در بازگشت به تو می‌دهم.
🖊عیسی آنگاه از فقیه می‌پرسد: «پس به نظر تو کدام یک از این سه نفر، همسایه بود با آن شخص که به دست دزدان افتاد؟» فقیه در پاسخ می‌گوید: «آنکه بر او رحمت کرد.» عیسی به او می‌گوید: «برو و تو نیز همچنان کن.» (انجیل لوقا، باب دهم، آیات ۲۹ تا ۳۶).
🔸متن کامل این نوشتار را در لینک زیر بخوانید
mashghenow.com/?p=5227
#سیدعلی_محمودی #حقوق_بشر #مسیح
🔸نشانی تلگرام «مشق نو»:
t.me/mashghenowofficial
🔸نشانی تلگرام نویسنده:
t.me/DrMahmoudi7
مشق نو
همسایه‌ات را مانند خودت دوست بدار - مشق نو
وب‌سایت «مشق نو» با گرایش اصلاح‌طلبانه و رویکردی تحلیلی تلاش دارد در یادداشت‌ها، مقالات و گفت‌و‌گوهای خود، نگاهی نظری با جنبه‌های آموزشی را مدنظر قرار دهند.
♦️کشاکش محتوم بین لیبرالیسم و دینداری مؤمنانه
📌مقاله‌ای از سیدعلی محمودی در باب سنجش رویکرد کنشگران «جنبش زن، زندگی، آزادی» به لیبرالیسم منتشر شده در وب‌سایت #مشق_نو
👇بریده‌ای از متن:
🔻تحولات فکری و فرهنگی در جامعۀ ایران از میانۀ دهۀ ۱۳۷۰ به این‌سو، پیرامون حق آزادی و تلقی شهروندان ایرانی از آن، مرا بر آن داشت که در پژوهش‌های خود مفهوم آزادی و انواع و حدود آن را مورد مطالعه قرار دهم. انگیزۀ من چگونگی مواجهۀ ایرانیان به‌ویژه جوانان با حق آزادی و الزامات آن بود. برآیند این مطالعه، با عنوان: «دموکراسی لیبرال و دینداری مؤمنانه»، فصلی از کتاب درخشش‌های دموکراسی را تشکیل داد که در سال ۱۳۹۳ منتشر گردید.
🔻در آن زمان برداشتم این بود که زوایای ناشناخته‌ای در خصوص حق آزادی به‌ویژه برای نسل نو ناشناخته است که اگر باب شرح و بحث آن گشوده نشود، ابهام‌آفرین، تنش‌زا و برای ایران و ایرانیان مشکل‌ساز خواهد بود. هدف من از این نوشتار، صرفاً طرح مسألۀ آزادی در چارچوب دو دیدگاه مبتنی بر لیبرالیسم و دینداری مؤمنانه است و نه فراتر از آن؛ مسئله‌ای که با روند گذار به دموکراسی و آیندۀ آن، در ایران ارتباطی وثیق و تنگاتنگ دارد.
🔻حدود ده سال از زمان انتشار این کتاب سپری شده است. ما اکنون از ۲۵ شهریور ماه ۱۴۰۱ با جنبشی متفاوت با گذشته از جوانان ایرانی روبرو هستیم که وارد چهارمین ماه حیات خود شده است. یکی از شعارها و مطالبات بنیادین این جوانان کنشگر و معترض، «حق آزادی» است. شعارهای آزادی که با جان‌باختن مهسا امینی، دختر ایران، پس از بازداشت توسط «گشت ارشاد»، در دانشگاه‌ها و خیابان‌های سراسر کشور طنین‌انداز شده است، بسیار‌ند. از میان آن‌ها از دو شعار: «زن، زندگی، آزادی» و «آزادی، آزادی، آزادی» می‌توان نام برد.
🔻اینکه در آن پژوهش به بحث آزادی در چارچوب «لیبرال دموکراسی» پرداختم، از آن رو بود که لیبرالیسم و نقد آن به‌ویژه از سوی جماعت‌گرایان، بر روی هم تجسم اصلی و گستردۀ موضوع آزادی در روزگار ما بوده است. این رویکرد به‌تدریج به ایران نیز راه گشوده و نمونه‌های آن در بعضی از گردهم‌آیی‌ها و نظاهرات اعتراض‌آمیز طی سال‌های اخیر مشاهده شده‌اند.
📌متن کامل این نوشتار را در لینک زیر بخوانید
mashghenow.com/?p=5800
#سیدعلی_محمودی #سیاست #لیبرالیسم #دینداری
t.me/DrMahmoudi7
🆔@MostafaTajzadeh
📌مقاله‌ای از سیدعلی محمودی در باب سنجش رویکرد کنشگران «جنبش زن، زندگی، آزادی» به لیبرالیسم منتشر شده در وب‌سایت #مشق_نو
👇بریده‌ای از متن:
🔻تحولات فکری و فرهنگی در جامعۀ ایران از میانۀ دهۀ ۱۳۷۰ به این‌سو، پیرامون حق آزادی و تلقی شهروندان ایرانی از آن، مرا بر آن داشت که در پژوهش‌های خود مفهوم آزادی و انواع و حدود آن را مورد مطالعه قرار دهم. انگیزۀ من چگونگی مواجهۀ ایرانیان به‌ویژه جوانان با حق آزادی و الزامات آن بود. برآیند این مطالعه، با عنوان: «دموکراسی لیبرال و دینداری مؤمنانه»، فصلی از کتاب درخشش‌های دموکراسی را تشکیل داد که در سال ۱۳۹۳ منتشر گردید.
🔻در آن زمان برداشتم این بود که زوایای ناشناخته‌ای در خصوص حق آزادی به‌ویژه برای نسل نو ناشناخته است که اگر باب شرح و بحث آن گشوده نشود، ابهام‌آفرین، تنش‌زا و برای ایران و ایرانیان مشکل‌ساز خواهد بود. هدف من از این نوشتار، صرفاً طرح مسألۀ آزادی در چارچوب دو دیدگاه مبتنی بر لیبرالیسم و دینداری مؤمنانه است و نه فراتر از آن؛ مسئله‌ای که با روند گذار به دموکراسی و آیندۀ آن، در ایران ارتباطی وثیق و تنگاتنگ دارد.
🔻حدود ده سال از زمان انتشار این کتاب سپری شده است. ما اکنون از ۲۵ شهریور ماه ۱۴۰۱ با جنبشی متفاوت با گذشته از جوانان ایرانی روبرو هستیم که وارد چهارمین ماه حیات خود شده است. یکی از شعارها و مطالبات بنیادین این جوانان کنشگر و معترض، «حق آزادی» است. شعارهای آزادی که با جان‌باختن مهسا امینی، دختر ایران، پس از بازداشت توسط «گشت ارشاد»، در دانشگاه‌ها و خیابان‌های سراسر کشور طنین‌انداز شده است، بسیار‌ند. از میان آن‌ها از دو شعار: «زن، زندگی، آزادی» و «آزادی، آزادی، آزادی» می‌توان نام برد.
🔻اینکه در آن پژوهش به بحث آزادی در چارچوب «لیبرال دموکراسی» پرداختم، از آن رو بود که لیبرالیسم و نقد آن به‌ویژه از سوی جماعت‌گرایان، بر روی هم تجسم اصلی و گستردۀ موضوع آزادی در روزگار ما بوده است. این رویکرد به‌تدریج به ایران نیز راه گشوده و نمونه‌های آن در بعضی از گردهم‌آیی‌ها و نظاهرات اعتراض‌آمیز طی سال‌های اخیر مشاهده شده‌اند.
📌متن کامل این نوشتار را در لینک زیر بخوانید
mashghenow.com/?p=5800
#سیدعلی_محمودی #سیاست #لیبرالیسم #دینداری
t.me/DrMahmoudi7
🆔@MostafaTajzadeh
مشق نو
کشاکش محتوم بین لیبرالیسم و دینداری مؤمنانه
وب‌سایت «مشق نو» با گرایش اصلاح‌طلبانه و رویکردی تحلیلی تلاش دارد در یادداشت‌ها، مقالات و گفت‌و‌گوهای خود، نگاهی نظری با جنبه‌های آموزشی را مدنظر قرار دهند.