Forwarded from دغدغه‌های ایران
🔴 شاهد صابر تاریخ
♻️حمیدرضا عابدیان
🔺تاریخ برای صابر یک پهنه ی وسیع برای مشاهده است. در حالیکه برخی از تغییر صورتبندی های اجتماعی به بی نیازی از تجربیات تاریخی رسیده و دوره ی خود را متمایز از سایر دوره های تاریخی ارزیابی می کنند و آن را تجربه ای یگانه و یکه می پندارند، صابر به درستی فهمیده بود که آگاهی تاریخی تا چه اندازه می تواند از هدررفت امکانات و نیروهای اجتماعی جلوگیری کند. از این زاوبه تاریخ برای صابر نه بازخوانی ملال آور رویدادهایی ست که در گذشته هایی دور واقع شده اند بلکه عرصه ای برای کشف و برکشیدن مفاهیمی فرا دورانی جهت روئینه کردن جنبش های جاری و آینده بوده است.
🔸در این مسیر او بسیار خلاق و مبدع جلوه می کند.در روایت او از تاریخ ما با کثیری از ترکیبات بدیع مواجه ایم که برای هر تاریخ پژوه و کنشگری الهام بخش و دیده گشاست. یکی از این ترکیبات "تمیز تاریخی" است. ذیل این مفهوم صابر نشان می دهد در مقاطع مختلفی از تاربخ معاصر، نیروهای موثری که واجد ظرفیت های عظیم اجتماعی نیز بوده اند، چگونه با تحلیل ها و تمیز غلط خود، امکانات و نیروها را هدر داده و در شکست جنبش ها نقش بازی کرده اند.
🔺هرچند او در تماشاگه تاریخ یک ناظر بی طرف نبوده و دلدادگی اش به برخی از اشخاص و جریان ها امری نیست که از دید مخاطب پنهان بماند اما این مانع از آن نمی شود که روایتش از تاریخ یکسویه و جانبدارانه و تهی از انصاف به نظر برسد. معمولا دلدادگی ها و دلزدگی ها، روایات تاربخی را به دفاعیه و یا کیفرخواست تبدیل می کند اما روایت صابر از تاریخ سعی می کند تا حد امکان از این عوارض مصون بماند بویژه آنجا که ابراهیم وار با عیار و سنجه ی نقد، بت واره ی محبوب ترین چهره ها را در معبد تاریخ می شکند.
🔸شاهد مثال این فقره، نقد او به رهبر فقید نهضت ملی دکتر محمد مصدق و نیروهای صادق ملی در فراز چهارم از سلسله درس گفتارهای "هشت فراز، هزار نیاز" است. صابر معتقد است که رهبری نهضت و همراهان او در جبهه ی ملی علاوه بر ضعف تئوریک، از سامان دادن به نیروهای فراوانی که نهضت پرشور ملی آزاد کرده بود سرباز زدند و به جای "توزیع و تخصیص منابع و کادرها" غالبا در دولت و مجلس و کارهای دیوانی مستقر شدند [به عبارت خود او : حوزه ی حاد سیاسی] و در عرصه ی کار مدنی پا را از خطابه و مقاله و مصاحبه و تحلیل فراتر نگذاشتند. این چنین بود که حوزه ی تشکیلات، حوزه ی تئوریک و ایدئولوژیک، حوزه ی سازمان دهی و ارتباطات اجتماعی بر زمین ماند تا نهضت از همین منافذ زمین گیر شود! صابر می پرسد که آیا این شگفت نیست در حالیکه از یک سو دربار و ارتجاع و حتی لمپن ها و لجاره ها تشکیلات داشته و از سوی دیگر بزرگترین حزب منتقد دولت نیز واجد یک تشکیلات کارآمد بوده است، جبهه ی ملی یک تشکیلات ماکتی و میان تهی باقی می ماند که بین این دو نیرو تحلیل می رود؟
🔺با ناکامی جنبش اصلاحات و برآمدن دولت احمدی نژاد، صابر همین نقد را با وام گیری از یک مقاله انتقادی در نشریه ی عصرما [ارگان سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی] متوجه ی اصلاح طلبان می کند. اینکه غالبا در دولت و مجلس مستقر شدند، در ژورنالیسم خانه کردند، از کار تئوریک، تشکیلاتی و سازماندهی نیروهای آزادشده ی جنبش اصلاحی سرباز زدند تا جنبش به همان سرنوشتی دچار شود که نهضت و سران و رهبران آن با همان اتهامی مواجه باشند که جبهه و شهیرترین حزب عضو آن یعنی "حزب ایران" که منتقدین آن را حزب "کارگزینی" می خواندند!
🔸هرچند فقدان مصیبت بار و جبران ناپذیر صابر در دهه ی نود هیچ معلوم مان نمی دارد که اگر او امروز در میان مان بود، چه مواجهه ای با اصلاح طلبان می داشت اما اینقدر روشن است که او برای نقد هر نیرویی یک اسلوب روشن داشت و آن اینکه معتقد بود هر نیرویی را می باید "در جای خودش و بر اساس روش و مشی خودش" مورد ارزیابی قرار داد چنانکه هیچ انتظار نداشت تا مصدق علم جمهوری خواهی برافرازد و یا اینکه حنیف مشعل پارلمان را بیفروزد!
#هدی_صابر
#هاله_سحابی
#عزت‌الله_سحابی
#حمیدرضا_عابدیان
https://bit.ly/2Sghihq
https://t.me/DaghdagheIran
https://instagram.com/daghdaghe.iran?utm_medium=copy_link
♻️حمیدرضا عابدیان
🔺تاریخ برای صابر یک پهنه ی وسیع برای مشاهده است. در حالیکه برخی از تغییر صورتبندی های اجتماعی به بی نیازی از تجربیات تاریخی رسیده و دوره ی خود را متمایز از سایر دوره های تاریخی ارزیابی می کنند و آن را تجربه ای یگانه و یکه می پندارند، صابر به درستی فهمیده بود که آگاهی تاریخی تا چه اندازه می تواند از هدررفت امکانات و نیروهای اجتماعی جلوگیری کند. از این زاوبه تاریخ برای صابر نه بازخوانی ملال آور رویدادهایی ست که در گذشته هایی دور واقع شده اند بلکه عرصه ای برای کشف و برکشیدن مفاهیمی فرا دورانی جهت روئینه کردن جنبش های جاری و آینده بوده است.
🔸در این مسیر او بسیار خلاق و مبدع جلوه می کند.در روایت او از تاریخ ما با کثیری از ترکیبات بدیع مواجه ایم که برای هر تاریخ پژوه و کنشگری الهام بخش و دیده گشاست. یکی از این ترکیبات "تمیز تاریخی" است. ذیل این مفهوم صابر نشان می دهد در مقاطع مختلفی از تاربخ معاصر، نیروهای موثری که واجد ظرفیت های عظیم اجتماعی نیز بوده اند، چگونه با تحلیل ها و تمیز غلط خود، امکانات و نیروها را هدر داده و در شکست جنبش ها نقش بازی کرده اند.
🔺هرچند او در تماشاگه تاریخ یک ناظر بی طرف نبوده و دلدادگی اش به برخی از اشخاص و جریان ها امری نیست که از دید مخاطب پنهان بماند اما این مانع از آن نمی شود که روایتش از تاریخ یکسویه و جانبدارانه و تهی از انصاف به نظر برسد. معمولا دلدادگی ها و دلزدگی ها، روایات تاربخی را به دفاعیه و یا کیفرخواست تبدیل می کند اما روایت صابر از تاریخ سعی می کند تا حد امکان از این عوارض مصون بماند بویژه آنجا که ابراهیم وار با عیار و سنجه ی نقد، بت واره ی محبوب ترین چهره ها را در معبد تاریخ می شکند.
🔸شاهد مثال این فقره، نقد او به رهبر فقید نهضت ملی دکتر محمد مصدق و نیروهای صادق ملی در فراز چهارم از سلسله درس گفتارهای "هشت فراز، هزار نیاز" است. صابر معتقد است که رهبری نهضت و همراهان او در جبهه ی ملی علاوه بر ضعف تئوریک، از سامان دادن به نیروهای فراوانی که نهضت پرشور ملی آزاد کرده بود سرباز زدند و به جای "توزیع و تخصیص منابع و کادرها" غالبا در دولت و مجلس و کارهای دیوانی مستقر شدند [به عبارت خود او : حوزه ی حاد سیاسی] و در عرصه ی کار مدنی پا را از خطابه و مقاله و مصاحبه و تحلیل فراتر نگذاشتند. این چنین بود که حوزه ی تشکیلات، حوزه ی تئوریک و ایدئولوژیک، حوزه ی سازمان دهی و ارتباطات اجتماعی بر زمین ماند تا نهضت از همین منافذ زمین گیر شود! صابر می پرسد که آیا این شگفت نیست در حالیکه از یک سو دربار و ارتجاع و حتی لمپن ها و لجاره ها تشکیلات داشته و از سوی دیگر بزرگترین حزب منتقد دولت نیز واجد یک تشکیلات کارآمد بوده است، جبهه ی ملی یک تشکیلات ماکتی و میان تهی باقی می ماند که بین این دو نیرو تحلیل می رود؟
🔺با ناکامی جنبش اصلاحات و برآمدن دولت احمدی نژاد، صابر همین نقد را با وام گیری از یک مقاله انتقادی در نشریه ی عصرما [ارگان سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی] متوجه ی اصلاح طلبان می کند. اینکه غالبا در دولت و مجلس مستقر شدند، در ژورنالیسم خانه کردند، از کار تئوریک، تشکیلاتی و سازماندهی نیروهای آزادشده ی جنبش اصلاحی سرباز زدند تا جنبش به همان سرنوشتی دچار شود که نهضت و سران و رهبران آن با همان اتهامی مواجه باشند که جبهه و شهیرترین حزب عضو آن یعنی "حزب ایران" که منتقدین آن را حزب "کارگزینی" می خواندند!
🔸هرچند فقدان مصیبت بار و جبران ناپذیر صابر در دهه ی نود هیچ معلوم مان نمی دارد که اگر او امروز در میان مان بود، چه مواجهه ای با اصلاح طلبان می داشت اما اینقدر روشن است که او برای نقد هر نیرویی یک اسلوب روشن داشت و آن اینکه معتقد بود هر نیرویی را می باید "در جای خودش و بر اساس روش و مشی خودش" مورد ارزیابی قرار داد چنانکه هیچ انتظار نداشت تا مصدق علم جمهوری خواهی برافرازد و یا اینکه حنیف مشعل پارلمان را بیفروزد!
#هدی_صابر
#هاله_سحابی
#عزت‌الله_سحابی
#حمیدرضا_عابدیان
https://bit.ly/2Sghihq
https://t.me/DaghdagheIran
https://instagram.com/daghdaghe.iran?utm_medium=copy_link
Telegraph
🔴 شاهد صابر تاریخ
♻️حمیدرضا عابدیان 🔺تاریخ برای صابر یک پهنه ی وسیع برای مشاهده است. در حالیکه برخی از تغییر صورتبندی های اجتماعی به بی نیازی از تجربیات تاریخی رسیده و دوره ی خود را متمایز از سایر دوره های تاریخی ارزیابی می کنند و آن را تجربه ای یگانه و یکه می پندارند، صابر…
🔴 مسئولیت فوری نیروهای ملی
🔷 حمیدرضا عابدیان
▪️ با گذشت دو ماه از اعتراضات متعاقب مرگ دلخراش و مظلومانه ی مهسا امینی، نیروهای ملی در فقدان یک تشکیلات مرکزی منسجم و فراگیر هنوز نتوانسته اند استراتژی واحدی را در مواجهه با رخداد تدوین و به هواداران خود عرضه کنند. در اینجا بیش از آنکه عدم امکان گردهمایی های لازم برای تدوین خط مشی با حضور طیف های متنوع جریان نقش بازی کند، تفاوت فهم ها و رویکردهاست که مانع از شکل دهی به یک گفتگوی فراگیر می شود که اجازه نمی دهد جریان به یک جمع بندی مشترک دست پیدا کند.
🔸در واقع علیرغم :
همدلی حداکثری با اعتراضات و دفاع از حق قانونی و مدنی معترضین برای حضور در خیابان و ابراز آزادانه ی خواست ها و مطالبات،
محکومیت بی لکنت سرکوب خشونت آمیز، قتل و کشتار، و همچنین تاکید بر خشونت پرهیزی،
▪️ اختلاف در :
✅ تحلیل و ارزیابی وضعیت درونی جمهوری اسلامی به دلیل فقدان اطلاعات لازم و مکفی،
✅ اختلاف در تحلیل و ارزیابی گسل های متنوع اجتماعی که ممکن است به چند پارگی سرزمینی بیانجامد،
✅ اختلاف در تحلیل و ارزیابی میزان واقعی بودن خطر برنامه ی برخی سرویس های خارجی برای اضمحلال ایران،
✅ اختلاف در تحلیل و ارزیابی سیاست های منطقه ای و جهانی دولت های قدرتمند،
✅ اختلاف در تحلیل و ارزیابی امکان جامعه ی ایرانی برای شکل دهی به یک گذار کم هزینه و نگرانی از خلاء قدرت
🔸و نظائر این مانع از آن شده است که این نیروها بتوانند با بیانی دقیق و موثر، سیاست عملی واحد، جامع و متحدی را در یکی از حساس ترین مقاطع ادوار تاریخ معاصر ایران اتخاذ کنند و واقع آن است که چنین شکاف و عدم انسجامی پیش از این در میان این نیروها فاقد سابقه بوده هرچند فقدان شخصیت های کاریزما و فیصله بخش در جریان نیز بر شدت بحران و وخامت اوضاع افزوده است.
▪️ با این حال امکان برخی اقدامات عاجل وجود دارد. فوری ترین کار برای نیروهای ملی در این مقطع سرریز تجربیات تاریخی جنبش های یکصد و پنجاه ساله ی اخیر به جنبش جاری ست. نیروهای ملی باید بتوانند برای افزایش ایمنی جنبش از یک سو و تقویت پتانسیل آن از سوی دیگر، سوکت های آزاد و سرگردان آن را به پورت های تاریخ معاصر متصل کنند. این پورت ها درگاههایی مناسب برای انتقال داده ها و تجربیات تاریخی اند. تردیدی نیست که در غفلت نیروهای ملی این سوکت های آزاد به پورت هایی متصل می شوند که ممکن است داده هایی مغایر با منافع ملی را به جنبش سر ریز کنند.
🔸در این راستا، مهم ترین اقدام، اتصال سوکت جریان دانشجویی به پورت رهایی بخش ۱۶ آذر است. ۱۶ آذر این ظرفیت را دارد تا دانشجویان را نسبت به مولفه های زیر حساس کند:
☑️ سرنوشت جنبش ذیل مداخله ی نیروی خارجی،
☑️ سرنوشت جنبش ذیل فضاسازی های رسانه های وابسته و غیر ملی،
☑️ سرنوشت جنبش ذیل نقار و نفاق میان نیروهای میهن دوست،
☑️ سرنوشت جنبش ذیل اتحاد راهبردی با نیروهای غیر ملی
▪️ در فقدان یک سیاست عملی متحد، انتقال آگاهی و تجربیات تاریخی به نیروهای معترض حاضر در میدان، کمترین کاری ست که از نیروهای ملی انتظار می رود. مرعوب تحلیل های گسست نسلی نشویم و در قرار دادن جنبش در ریل مطالبات متراکم ملی تاریخ بیداری ایرانیان در یکصد و پنجاه ساله ی اخیر بکوشیم.
#ایران_فردا
#زن_زندگی_آزادی
#حمیدرضا_عابدیان
http://bit.ly/3VeGP5z
https://t.me/iranfardamag @MostafaTajzadeh
🔷 حمیدرضا عابدیان
▪️ با گذشت دو ماه از اعتراضات متعاقب مرگ دلخراش و مظلومانه ی مهسا امینی، نیروهای ملی در فقدان یک تشکیلات مرکزی منسجم و فراگیر هنوز نتوانسته اند استراتژی واحدی را در مواجهه با رخداد تدوین و به هواداران خود عرضه کنند. در اینجا بیش از آنکه عدم امکان گردهمایی های لازم برای تدوین خط مشی با حضور طیف های متنوع جریان نقش بازی کند، تفاوت فهم ها و رویکردهاست که مانع از شکل دهی به یک گفتگوی فراگیر می شود که اجازه نمی دهد جریان به یک جمع بندی مشترک دست پیدا کند.
🔸در واقع علیرغم :
همدلی حداکثری با اعتراضات و دفاع از حق قانونی و مدنی معترضین برای حضور در خیابان و ابراز آزادانه ی خواست ها و مطالبات،
محکومیت بی لکنت سرکوب خشونت آمیز، قتل و کشتار، و همچنین تاکید بر خشونت پرهیزی،
▪️ اختلاف در :
✅ تحلیل و ارزیابی وضعیت درونی جمهوری اسلامی به دلیل فقدان اطلاعات لازم و مکفی،
✅ اختلاف در تحلیل و ارزیابی گسل های متنوع اجتماعی که ممکن است به چند پارگی سرزمینی بیانجامد،
✅ اختلاف در تحلیل و ارزیابی میزان واقعی بودن خطر برنامه ی برخی سرویس های خارجی برای اضمحلال ایران،
✅ اختلاف در تحلیل و ارزیابی سیاست های منطقه ای و جهانی دولت های قدرتمند،
✅ اختلاف در تحلیل و ارزیابی امکان جامعه ی ایرانی برای شکل دهی به یک گذار کم هزینه و نگرانی از خلاء قدرت
🔸و نظائر این مانع از آن شده است که این نیروها بتوانند با بیانی دقیق و موثر، سیاست عملی واحد، جامع و متحدی را در یکی از حساس ترین مقاطع ادوار تاریخ معاصر ایران اتخاذ کنند و واقع آن است که چنین شکاف و عدم انسجامی پیش از این در میان این نیروها فاقد سابقه بوده هرچند فقدان شخصیت های کاریزما و فیصله بخش در جریان نیز بر شدت بحران و وخامت اوضاع افزوده است.
▪️ با این حال امکان برخی اقدامات عاجل وجود دارد. فوری ترین کار برای نیروهای ملی در این مقطع سرریز تجربیات تاریخی جنبش های یکصد و پنجاه ساله ی اخیر به جنبش جاری ست. نیروهای ملی باید بتوانند برای افزایش ایمنی جنبش از یک سو و تقویت پتانسیل آن از سوی دیگر، سوکت های آزاد و سرگردان آن را به پورت های تاریخ معاصر متصل کنند. این پورت ها درگاههایی مناسب برای انتقال داده ها و تجربیات تاریخی اند. تردیدی نیست که در غفلت نیروهای ملی این سوکت های آزاد به پورت هایی متصل می شوند که ممکن است داده هایی مغایر با منافع ملی را به جنبش سر ریز کنند.
🔸در این راستا، مهم ترین اقدام، اتصال سوکت جریان دانشجویی به پورت رهایی بخش ۱۶ آذر است. ۱۶ آذر این ظرفیت را دارد تا دانشجویان را نسبت به مولفه های زیر حساس کند:
☑️ سرنوشت جنبش ذیل مداخله ی نیروی خارجی،
☑️ سرنوشت جنبش ذیل فضاسازی های رسانه های وابسته و غیر ملی،
☑️ سرنوشت جنبش ذیل نقار و نفاق میان نیروهای میهن دوست،
☑️ سرنوشت جنبش ذیل اتحاد راهبردی با نیروهای غیر ملی
▪️ در فقدان یک سیاست عملی متحد، انتقال آگاهی و تجربیات تاریخی به نیروهای معترض حاضر در میدان، کمترین کاری ست که از نیروهای ملی انتظار می رود. مرعوب تحلیل های گسست نسلی نشویم و در قرار دادن جنبش در ریل مطالبات متراکم ملی تاریخ بیداری ایرانیان در یکصد و پنجاه ساله ی اخیر بکوشیم.
#ایران_فردا
#زن_زندگی_آزادی
#حمیدرضا_عابدیان
http://bit.ly/3VeGP5z
https://t.me/iranfardamag @MostafaTajzadeh