فردای بهتر (مصطفی تاجزاده)
44.8K subscribers
10.9K photos
3.44K videos
520 files
29.6K links
✳️کانال تلگرامی «فردای بهتر» با منش اصلاح‌طلبانه با ارائه رویکردی تحلیلی تلاش دارد به گسترش دموکراسی و بسط چندصدایی در جامعه ایران به امید فردایی بهتر برای ایران و ایرانیان قدم بردارد.

اینستاگرام: https://instagram.com/seyed.mostafa.tajzade
Download Telegram
📝📝📝 روز 17 اوت 1979 مجله ژاپنی شوکان پوسوتو (Shûkan Posuto) گفتگویی با فیلسوف فرانسوی میشل فوکو را درباره سرنوشت پناهجویان ویتنامی منتشر کرد. هزاران هزار تن از ویتنامی‌ها در حال فرار از کشور خود و رژیم کمونیستی آن بودند. روشنفکران فرانسوی بسیج می‌شوند تا این پناهجویان موسوم به «مردمان قایق‌ها» (boat people) [به دلیل استفاده شان از قایق برای فرار] در فرانسه پذیرفته شوند: سارتر و آرون با رئیس جمهور وقت والری ژیسکار دستن(Giscard d’Estaing) ملاقات می کنند و میشل فوکو حمایت خود را از کمیته موسوم به «قایقی برای ویتنام» که برنار کوشنر (Bernard Kouchner) تشکیل داده اعلام می‌کند. این گفتگو بعدها در فرانسه در یکی از کتاب‌های فوکو «گفته‌ها و نوشته‌ها» (گالیمار 2001) به انتشار رسیده است. لیبراسیون در اینجا دست به بازنشر آن می‌زند.

بسیاری امروز با یک تناقض روبرو هستند: در گذشته باید از اتحاد دو ویتنام دفاع می‌شد و امروز مسئله پناهجویان ویتنام مطرح است. پی‌آمد این قایع چیست؟

دولت حق ندارد از حق نامحدود بر زندگی و مرگ برخوردار باشد، چه بر مردم زیر سلطه خود چه در باره زندگی مردم پهنه‌ای دیگر. به نظر من مخالفت با این حق دولت‌ها همانقدر اهمیت دارد که مخالفت ما با بمباران‌های ویتنام به وسیله ایالات متحد و امروز برای این کار باید به پناهجویان ویتنامی کمک کرد.
- به نظر می‌رسد که مسئله پناهجویان کامبوجی به همان اندازه مورد توجه نیست که پناهجویان ویتنامی. نظر شما در این مورد چیست؟

آنچه در کامبوج رخ داده، کاملا در تاریخ مدرن بی سابقه است: یک دولت دست به کشتار مردم خود در ابعادی زده که هرگز در طول تاریخ مشاهده نشده است. البته گروهی از مردم کامبوج که از این ماجرا(خمرهای سرخ] جان سالم بدر بردند اما آنها نیز امروز زیر سلطه یک ارتش سودجو، مخرب و خشن قراردارند. اما آنچه بهر حال اهمیت دارد، این است که درحرکت عمومی که در جهان برای حمایت از پناهجویان آسیای جنوب شرقی به راه افتاده است توجهی به تفاوت موقعیت‌های تاریخی و سیاسی میان آنها نداشته باشیم.

این امر بدان معنا نیست که نسبت به تحلیل موقعیت‌های متفاوت تاریخی و سیاسی مسئله پناهنچویان بی‌توجه باشیم اما آنچه جنبه اضطراری دارد نجات جان پناهجویان در خطر است. زیرا در همین لحظه 40 هزار ویتنامی در دریای هندوچین سرگردان هستند و یا قایق‌هایشان در جزایر به گل نشسته و در آستانه مرگ هستند. در همین زمان 40 هزار کامبوجی از تایلند بیرون رانده شده و خطر مرگ آنها را نیز تهدید می‌کند. بنابراین نزدیک به 80 هزار انسان هر روز در آستانه مرگ زندگی می کنند. در این شرایط به نظر من هیچ بحثی درباره توازن عمومی کشورهای جهان یا هیچ استدلالی درباره مشکلات سیاسی و اقتصادی که کمک به پناهچویان را همراهی می‌کنند، نمی تواند توجیه کننده آن باشد که دولت‌ها این انسان‌ها را در آستانه مرگ به حال خود رها کند. در سال های 1938 و 1939 یهودیان بودند که از آلمان و اروپای مرکزی می‌گریختند، اما چون هیچ کسی به آنها کمکی نکرد بسیاری از آنها از میان رفتند.

یک گفتگوی تاریخی از #میشل_فوکو درباره #پناهجویان_ویتنامی (1979) / برگردان #ناصر_فکوهی

https://t.me/nasserfakouhi/12389
🆔 @MostafaTajzadeh
✍🏼هستی وفامهر

این تصاویر و خبر مربوط به آنها چند وقت پیش جنجالی شد:

چادرهای رها شده بعد از یک جشنواره موسیقی در انگلیس که قرار شد به #پناهجویان اختصاص یابد همزمانی این اتفاق با ماجراهای مربوط به افغانستان و بلبشوی فرودگاه کابل موجب بروز این خشم عمومی شد که این چه رویکرد تحقیرآمیزی است که برخی از دولت ها، #خیریه ها و انسان ها به دیگران دارند. اینکه روا می دارند دیگران از #ضایعات شان استفاده کنند تا زنده بمانند. روز بیست و نهم سپتامبر روز جهانی آگاهی از اتلاف مواد غذایی و مواد زائد است. این روز جهانی روز جدیدی است و جالب است که در ضرورت نامگذاری آن به مساله کرونا اشاره شده که بر افزایش فقر اثر گذاشته است.

فرض برای این نامگذاری مانند بسیاری از نامگذاری های دیگر این است که می توان با کاهش مصرف بر برخی مشکل از جمله #فقر عمومی فائق آمد. چنین چیزی واقعیت دارد، اما باید دانست که فعالیت های خیریه ای سم مهلک در نهادینه کردن چنین رویکردی است. همانطور که گوشه چشمی به این واقعیت داریم که مصرف گرایی نه امری مربوط به افراد که چیزی است که شرکت ها و نظام سرمایه داری آن را ترویج می دهد، لازم است به صورت فردی هم با آن مقابله کنیم. راهکار درست این است که خودمان ضایعات خودمان را مصرف کنیم و اطمینان داشته باشیم این خساست نهایتن می تواند به توزيع مناسب مواد اولیه بینجامد.

البته این راهکار واقع گرایانه است. آرمانی اینکه این درک را داشته باشیم که ما به واقع صاحب آنچه نیستیم که با پول خودمان می خریم. راهکار آرمانگرایانه حذف #پول از مناسبات انسانی است؛ پول و هر ابزار مبادله ای دیگر.

#پست_اینستاگرام

@MostafaTajzadeh
https://www.instagram.com/p/CUZ2zF-qoRS/?utm_medium=copy_link
⭕️اعتراض نماینده ایرلند در پارلمان اروپا به #استاندارد_دوگانه غرب و جهان درباره‌ی #پناهجویان افغانستان و اوکراین و دیگر نقاط دنیا کاملا درست است. وظیفه انسانی ما حمایت از سخنان شجاعانه و تکان‌دهنده اوست. جنایت، جنایت است و محکوم؛ شرقی و غربی و ایرانی ندارد.
#توییت

🆔@MostafaTajzadeh