🎙🎙🎙خلاصه سخنرانی استاد #عمادالدين_باقی در سخنرانی مراسم شب بیست و یکم ماه مبارک رمضان:

✅خلاصه ای از مقاله یکی از جامعه شناسان برجسته در روزنامه هافینگتن پست چندی پیش منتشر شد که می خواست ثابت کند در تاریخ جهان تعداد جوامع #سکولار از تعداد جوامع دین دار پیشی گرفته است. وی نتیجه می گیرد موج مطالعات اخیر نشان می دهد دین داری در حال افول است. استناد وی به گزارش نشریه نشنال جئوگرافی است که می گوید جدیدترین دین در جهان بی دینی است و نشان می دهد، تعداد بی دینان افزایش پیدا کرده است.

✅این مقاله در امتداد باور هاوکینگ با خداناباوری است. تشکیل چنین جلساتی در باب بزرگداشت دین، با وجود این مقاله و این تفکر بیهوده است چراکه می گوید جهان آینده جهان بی دینی است. چراکه همه بزرگان دین به تاریخ سپرده می شوند و در زندگی روزمره ما موضوعیتی ندارند. اگر این پیش بینی را بپذیریم باید این سوال را مطرح کنیم که چرا باید در جریان مخالف پیشرفت جهان شنا کنیم.

✅ما خیلی زود مفتون این نظریات می شویم اما برای بررسی بیشتر پنج ملاحظه را تیتر وار درباره این دیدگاه بیان می کنم که چرا این نظریات با وجود اینکه جذاب هستند نباید ما را فریب دهند. نخست اینکه خیلی از مطالعاتی که انجام شده نشان می دهد آنچه در حال دگرگون شدن است #فهم_از_دین است نه خود #دین. مطالعه دین با شاخص های کلاسیک این خطا را به وجود می آورد و گذر از باورهای دینی به باورهای دینی تازه ما را به این نتیجه می رساند. تعریف از #سکولاریسم اساس این مقاله است، درحالی که هنوز تعریف روشنی در دنیا در رابطه با آن وجود ندارد و ما شاهد اختلاف نظر بسیاری در این باره هستیم؛ اساساً سکولاریسم در ابتدا به معنای دنیوی کردن دین بود نه نفی آن و الان به بی دینی تعبیر می شود.

✅در دوره ای که کلیسا در قرون وسطی به خرید و فروش بهشت خلاصه شده بود، مصلحان دین برای نجات دین آن را از دکان داران گرفتند و آن را از آسمان به زمین آوردند. معنای امروز ما از سکولاریسم با تعریف آن زمان متفاوت است. فهم از سکولاریسم در سده اخیر در گام یک دوگانه عرفی-قدسی افتاده است و همه چیز را به امر مقدس و نامقدس تقسیم می کند. هیچ امر قدسی و دنیوی نابی وجود ندارد.

✅این که فرض کنیم جهان به سمت سکولاریسم می رود این فرض خود محل چالش است. خیلی از متفکران مذهبی قائل به اصالت امر دنیوی می شدند و معتقد بودند دنیاگرایی به وجود آمده است. متکلمان معتقد بودند دین از این طریق بشری می شود اما با انقلاب اسلامی ایران شوک بزرگی به این نظریه وارد شد و خود گیدنز که می گفت دین به امر حاشیه ای تبدیل شده بعد از انقلاب در دیدگاه خود تجدید نظر کرد و گفت فرضیه ای که جهان به سمت آن می رود خطاست.

✅امروز فوران #بنیادگرایی دین درحالی که تصور می شد بشر به دنبال عقلانیت می رود بیش از پیش این بی دینی را در معرض تردید قرار می دهد. اگر محقق شود #ادیان، گسسته از دنیا و رهبانی هستند فراموش می شوند اما ادیانی که جریان واقع گرایانه دارند چنین سرنوشتی پیدا نخواهند کرد. از زمانی که مسیحیت ارتباط خود را با زمین قطع کرد با #رنسانس تجدید نظر یافت و دین بقا یافت. اگر دین با عقلانیت و دنیویت همزیستی داشته باشد، اگر آن فرضیه هم محقق شود رشته آن دین گسسته نمی شود.

✅با این تصور، جایگاه امام علی(ع) در چنین عصر و زمانی کجاست؟ دین علی(ع) دین رهبانی نیست که با فرایند عقلانیت به حاشیه رانده شود. نهج البلاغه شخصیتی از علی(ع) برای ما ساخته که در دنیای امروز با سربلندی زندگی کنیم. کتابی است که آیین حکمرانی خوب را برای ما تببین می کند. سکولار شدن جهان به معنی نفی غیرعقلانی شدن و نفی حکمرانی خوب نیست. اگر علی(ع) را تقلیل دهیم ممکن است در این جهان محو شود چراکه تقلیل گرایی به جان اندیشه و سیاست و فلسفه افتاده است. بدترین نوع تقلیل گرایی که رخ می دهد این است که میراث فرهنگی و مذهبی را به معجولات سخیف تقلیل می دهند، این دین طبعاً ماندگار نمی شود.

✅اگر #نهج_البلاغه از حبس جهان تشیع درآید برای اندیشمندان جهان جذاب خواهد بود. فردی چون علی(ع) سالها پیش از عصر روشنگری از اصولی سخن گفته که آنها سالها بعد به آن رسیده اند. خطبه اول نهج البلاغه دارای ژرف ترین مضامین کلامی و عرفانی است. مفاهیم بشردوستانه و نودوستانه به وفور در آن وجود دارد.
@MostafaTajzadeh

‍ ✔️به بهانه میلاد بنیانگذار موسیقی نوین ایران

#رضا_نیازمند که با موسیقیدانان مطرحی حشر و نشر داشت بر این باور است که ستون #موسیقی_ایران بر پایه سه شخص استوار است؛ #علینقی_وزیری #ابوالحسن_صبا و #روح_الله_خالقی. از دیدگاه #تقی_شایگان؛ وزیری با آنهمه زحمت و صلاحیت، بزرگترین سرمایه را برای موسیقی ایران بجا نهاد و موسیقی ما با او وارد مرحله نوینی شد و از مرحله فئودالی به #رنسانس رسید. وزیری دقیقاً ثمره #انقلاب_مشروطه است. او موسیقی عقب مانده و مفلوک دِلِی‌دِلِی بازی را با یک انقلاب اساسی به راه دیگری سوق داد.

وزیری خود در سخنرانی 29 مرداد 1340 می‌گوید: افتخار مشرق زمین در اینست که الفبای زبان موسیقی‌اش از الفبای موسیقی غربی است اما تاسف ما اینست که از این گنج سرشار هنوز نتوانسته ایم چنان که باید و شاید بهره‌مند گردیم و همچون #ادبیات و شعرمان آثار گرانبها تقدیم جهانیان کنیم. به گفته مجتبی خوش ضمیر: چنانچه وزیری به اروپا نمی‌رفت و هنگام بازگشت به ایران مدرسه موسیقی را تاسیس نمی‌کرد شاید نوازندگان ایرانی همچنان به عنوان #تعزیه خوان و مطرب مورد ارزیابی قرار می‌گرفتند.

#ساسان_سپنتا از شاگردان #کلنل_وزیری می‌نویسد: وزیری پرکار، منظم، مصمم، باصراحت و دارای روحیه آزادی بود. قیافه ای جدی، چشمانی نافذ و صدایی بم و پخته و در کارش اراده و پشتکاری وصف نشدنی داشت. هرگز از موانع دلسرد نمی‌شد و زیر بار حرف زور نمی‌رفت. در سالهایی که محضرش را درک می‌کردم حدود 70 سال داشت و ورزش صبحگاهی او ترک نمی‌شد. کلنل بر احترام موسیقیدان باشخصیت تاکید داشت و آنها را از نواختن در مجالس طرب و گردهمایی های مصلحتی منع می‌کرد. می‌گفت: کار مشکلات را آسان می‌کند. علاقمند به کار با ارکستر بود و از بهانه‌ جویی و انتقاد ناروا نمی‌هراسید‌. زندگی اش ساده و بی پیرایه بود و در امور هنری همانقدر که حسادت را ناپسند می‌شمرد، رقابت جوانمردانه و طلب کمال را جایز می‌دانست. بیشتر معاشرانش از نویسندگان و شخصیت‌های هنری و ادبی بودند.


حسین بنی احمد می‌گوید: کسی که هرگز مقابل شخص یا چیزی تسلیم نشد و سر فرود نیاورد در برابر یک چیز زانو زد و آن سیگار است. زمانی که مصمم به ترک سیگار شد در حاشیه کتابی که مطالعه می‌کرد نوشت: بر پدرش لعنت که ترکش کردم. امروز قدری هوس سیگار کردم ولی نکشیدم. روز بعد نوشت: امروز بیشتر هوس کردم ولی هرگز نخواهم کشید. روز بعد نوشت: امروز حالم هیچ خوش نیست. سرم گیج می‌رود و ناراحتم. روز هفتم نوشت: بر پدرش لعنت که عاقبت کشیدم و راحت شدم.

insta:history_music_iran
@sahandiranmehr