📝📝📝 شهوت جنگ
✍️ س.ن.
💢یادداشت وارده
✅در چهارم آگوست سال ۱۹۱۴ در آلمان اتفاقی افتاد که تاریخ جهان را به سیاهی نشاند. در آن روز تمام احزاب پارلمان آلمان (از جمله حزب سوسیال دموکرات که پیشتر مخالف جنگ بود) یکپارچه به جنگ با اروپا و روسیه رای مثبت دادند. خیلی از آلمانی‌ها این واقعه را جشن گرفتند چرا که باور داشتند این جنگ هم شروعی بر اتحاد داخلی و هم پایانی بر فشارها و تحقیرهای خارجی خواهد بود. آلمانی‌ها با هیجان برای شروع جنگ هل‌هله می‌کردند، در روزنامه‌ها صدها هزار شعر و خطابه‌ی ناسیونالیستی منتشر می‌کردند، و تصورشان این بود که غرور ملی‌شان را به زودی باز خواهند ساخت. آنها گمان می‌کردند یک جنگ کوتاه و محدود اما موثر می‌کنند و سپس پیروزی را جشن خواهند گرفت. در بریتانیا و فرانسه نیز مردم با شور و هیجان بی‌نظیر از جنگ استقبال کردند. در بریتانیا در کمتر از ۶ هفته حدود ۴۸۰ هزار نفر داوطلب برای جنگ اسم نوشتند. آنها تصور می‌کردند وارد «جنگی برای خاتمه‌ی تمام جنگ‌های دنیا» خواهند شد و حاصلش صلح جهانی خواهد بود. تاریخ‌نگاران از این شهوت بی‌نظیر برای جنگ به نام «روح ۱۹۱۴» یاد می‌کنند.
✅اما واقعیت جنگ چیز دیگری از آب درآمد. تقریبا تمام دنیا به مدت ۵۲ ماه درگیر یک جهان ویرانگر و تراژیک شد. متحدین شکست خوردند و در کل حدود ۱۱ میلیون نظامی و ۷ میلیون غیرنظامی کشته شدند و آلمان مجبور به خلع سلاح و پرداخت ۳۱/۴ میلیارد دلار خسارت شد. آن همه هل‌هله و شور و شعف برای جنگ همان ماه‌های اول به کام سیاه مرگ رفت و به جز رهبران و سوداگران کسی دیگر شهوت جنگ نداشت اما برای جلوگیری از تباهی دیگر دیر شده بود.
✅نکته‌ای که از چشم تاریخ‌نگاران مخفی نمانده این است که هم‌زمان با حکم‌فرمایی روح ۱۹۱۴، تعداد قابل توجهی از افراد و احزاب مخالف جنگ بودند. مثلا حزب سوسیال دموکرات آلمان تا آخرین لحظه مخالف جنگ بود و حتی موفق شد چندین راهپیمایی بزرگ در مخالفت با جنگ راه بیاندازد. یا زمانی که انبوه بی‌شماری از مردم لندن بیرون پارلمان تجمع کرده بودند تا با اعلام رسمی جنگ به شادمانی بپردازند، گروهی از مخالفان نیز حضور داشتند که شعار می‌دادند «این جنگ ما نیست، نباید واردش شویم». اما خاصیت طبل بزرگ جنگ این است که وقتی بر آن کوبیده می‌شود دیگر صدای عقلانیت شنیده نخواهد شد. به همین دلیل بود که اندک سرمایه‌ی عقلانی و اخلاقی اروپا برای جلوگیری از یک ویرانی عظیم نتوانست کاری از پیش ببرد و جنگی که قرار بود پایان همه جنگ‌ها باشد، پایان‌دهنده‌ی میلیون‌ها زندگی و مقدمه‌ی جنگی به مراتب ویرانگرتر در کمتر از ۳۰ سال شد.
✅حدود دو هفته پیش بود که تروریست‌های داعش به تهران حمله کردند و ۲۲ انسان بیگناه را کشتند. همان هنگام سپاه در بیانیه‌ای اعلام کرده بود که «انتقام» خواهد گرفت و دیروز با شلیک چند موشک به مواضع داعش در خاک سوریه به وعده خود عمل کرد. بلافاصله بسیاری از چهره‌های سیاسی داخل و خارج و عده زیادی از کاربران شبکه‌های مجازی هیجان زده شده و با شور و شوق تمام‌قد از حملات موشکی سپاه حمایت کردند. عده‌ای فراتر رفتند و هل‌هله و رجزخوانی جنگ را نیز آغاز کردند. در کل جوی که پس از موشک‌پرانی حاکم شد شباهت ساختاری با روح ۱۹۱۴ داشت: شهوت جنگ برای بازیابی غرور ملی از دست رفته، هرچند که آنها امنیت و دفاع از کشور را دستاویز جنگ‌طلبی خود کرده اند. اهمیت این حرکات وقتی آشکارتر می‌شود که بدانیم منطقه روزبه‌روز ناپایدارتر می‌شود چرا که همان روز برای اولین بار یک هواپیمای جنگی آمریکا یک جنگنده سوریه را ساقط کرد و روسیه «قسم خورد» از این پس هر شیئ پرنده غیرخودی را خواهد زد.
✅در میان این هل‌هله‌ی کرکننده‌ی جنگ‌طلبان آن‌چه شنیده نمی‌شود صدای عقلانیت آن‌هایی ست که همگان را به خویشتن‌داری، تفکر، و تصمیم عاقبت‌اندیشانه دعوت می‌کنند. صاحبان این عقلانیت به هیچ وجه مخالف تنبیه تروریست‌ها، دفاع از تمامیت ارضی، و استقلال کشور نیستند، ولی تا جنگ ضرورت مطلق نداشته باشد از آن حمایت نمی‌کنند. کاملا آشکار است که جنگ‌طلبی یک چیز است، و دفاع از وطن به وقت ضرورت مطلق یک چیز دیگر. جنگ‌طلبان می‌خواهند القا کنند که صاحبان عقلانیت یا خائن هستند یا ترسو. اما تاریخ نشان داده خائنین آن‌هایی بودند که کشورشان را وارد جنگ غیرضروری کردند و آن را به ویرانی کشاندند. همچنین نترسیدن از جنگ به معنای شجاعت نیست چرا که چنین افرادی یا شیاد هستند که دیگران را به جای خود به کام مرگ می‌فرستند یا کم‌عقل هستند و واقعا نمی‌فهمد عواقب یک جنگ نامحدود غیرضروری چیست.
✅از این رو واجب است تا جنگ مطلقا ضروری نشده از آن دفاع نکنیم و به جای احساسات سطحی، عقلانیت جمعی و اخلاق انسانی را معیار بگذاریم. اگر امروز شهوت جنگ‌طلبان را خاموش نکنیم، فردا آتش جنگ را هیچ کس نمی‌تواند خاموش کند.
🔹واژگان کلیدی:#تروریسم، #جنگ، #میهن‌دوستی
@MostafaTajzadeh
✍️ س.ن.
💢یادداشت وارده
✅در چهارم آگوست سال ۱۹۱۴ در آلمان اتفاقی افتاد که تاریخ جهان را به سیاهی نشاند. در آن روز تمام احزاب پارلمان آلمان (از جمله حزب سوسیال دموکرات که پیشتر مخالف جنگ بود) یکپارچه به جنگ با اروپا و روسیه رای مثبت دادند. خیلی از آلمانی‌ها این واقعه را جشن گرفتند چرا که باور داشتند این جنگ هم شروعی بر اتحاد داخلی و هم پایانی بر فشارها و تحقیرهای خارجی خواهد بود. آلمانی‌ها با هیجان برای شروع جنگ هل‌هله می‌کردند، در روزنامه‌ها صدها هزار شعر و خطابه‌ی ناسیونالیستی منتشر می‌کردند، و تصورشان این بود که غرور ملی‌شان را به زودی باز خواهند ساخت. آنها گمان می‌کردند یک جنگ کوتاه و محدود اما موثر می‌کنند و سپس پیروزی را جشن خواهند گرفت. در بریتانیا و فرانسه نیز مردم با شور و هیجان بی‌نظیر از جنگ استقبال کردند. در بریتانیا در کمتر از ۶ هفته حدود ۴۸۰ هزار نفر داوطلب برای جنگ اسم نوشتند. آنها تصور می‌کردند وارد «جنگی برای خاتمه‌ی تمام جنگ‌های دنیا» خواهند شد و حاصلش صلح جهانی خواهد بود. تاریخ‌نگاران از این شهوت بی‌نظیر برای جنگ به نام «روح ۱۹۱۴» یاد می‌کنند.
✅اما واقعیت جنگ چیز دیگری از آب درآمد. تقریبا تمام دنیا به مدت ۵۲ ماه درگیر یک جهان ویرانگر و تراژیک شد. متحدین شکست خوردند و در کل حدود ۱۱ میلیون نظامی و ۷ میلیون غیرنظامی کشته شدند و آلمان مجبور به خلع سلاح و پرداخت ۳۱/۴ میلیارد دلار خسارت شد. آن همه هل‌هله و شور و شعف برای جنگ همان ماه‌های اول به کام سیاه مرگ رفت و به جز رهبران و سوداگران کسی دیگر شهوت جنگ نداشت اما برای جلوگیری از تباهی دیگر دیر شده بود.
✅نکته‌ای که از چشم تاریخ‌نگاران مخفی نمانده این است که هم‌زمان با حکم‌فرمایی روح ۱۹۱۴، تعداد قابل توجهی از افراد و احزاب مخالف جنگ بودند. مثلا حزب سوسیال دموکرات آلمان تا آخرین لحظه مخالف جنگ بود و حتی موفق شد چندین راهپیمایی بزرگ در مخالفت با جنگ راه بیاندازد. یا زمانی که انبوه بی‌شماری از مردم لندن بیرون پارلمان تجمع کرده بودند تا با اعلام رسمی جنگ به شادمانی بپردازند، گروهی از مخالفان نیز حضور داشتند که شعار می‌دادند «این جنگ ما نیست، نباید واردش شویم». اما خاصیت طبل بزرگ جنگ این است که وقتی بر آن کوبیده می‌شود دیگر صدای عقلانیت شنیده نخواهد شد. به همین دلیل بود که اندک سرمایه‌ی عقلانی و اخلاقی اروپا برای جلوگیری از یک ویرانی عظیم نتوانست کاری از پیش ببرد و جنگی که قرار بود پایان همه جنگ‌ها باشد، پایان‌دهنده‌ی میلیون‌ها زندگی و مقدمه‌ی جنگی به مراتب ویرانگرتر در کمتر از ۳۰ سال شد.
✅حدود دو هفته پیش بود که تروریست‌های داعش به تهران حمله کردند و ۲۲ انسان بیگناه را کشتند. همان هنگام سپاه در بیانیه‌ای اعلام کرده بود که «انتقام» خواهد گرفت و دیروز با شلیک چند موشک به مواضع داعش در خاک سوریه به وعده خود عمل کرد. بلافاصله بسیاری از چهره‌های سیاسی داخل و خارج و عده زیادی از کاربران شبکه‌های مجازی هیجان زده شده و با شور و شوق تمام‌قد از حملات موشکی سپاه حمایت کردند. عده‌ای فراتر رفتند و هل‌هله و رجزخوانی جنگ را نیز آغاز کردند. در کل جوی که پس از موشک‌پرانی حاکم شد شباهت ساختاری با روح ۱۹۱۴ داشت: شهوت جنگ برای بازیابی غرور ملی از دست رفته، هرچند که آنها امنیت و دفاع از کشور را دستاویز جنگ‌طلبی خود کرده اند. اهمیت این حرکات وقتی آشکارتر می‌شود که بدانیم منطقه روزبه‌روز ناپایدارتر می‌شود چرا که همان روز برای اولین بار یک هواپیمای جنگی آمریکا یک جنگنده سوریه را ساقط کرد و روسیه «قسم خورد» از این پس هر شیئ پرنده غیرخودی را خواهد زد.
✅در میان این هل‌هله‌ی کرکننده‌ی جنگ‌طلبان آن‌چه شنیده نمی‌شود صدای عقلانیت آن‌هایی ست که همگان را به خویشتن‌داری، تفکر، و تصمیم عاقبت‌اندیشانه دعوت می‌کنند. صاحبان این عقلانیت به هیچ وجه مخالف تنبیه تروریست‌ها، دفاع از تمامیت ارضی، و استقلال کشور نیستند، ولی تا جنگ ضرورت مطلق نداشته باشد از آن حمایت نمی‌کنند. کاملا آشکار است که جنگ‌طلبی یک چیز است، و دفاع از وطن به وقت ضرورت مطلق یک چیز دیگر. جنگ‌طلبان می‌خواهند القا کنند که صاحبان عقلانیت یا خائن هستند یا ترسو. اما تاریخ نشان داده خائنین آن‌هایی بودند که کشورشان را وارد جنگ غیرضروری کردند و آن را به ویرانی کشاندند. همچنین نترسیدن از جنگ به معنای شجاعت نیست چرا که چنین افرادی یا شیاد هستند که دیگران را به جای خود به کام مرگ می‌فرستند یا کم‌عقل هستند و واقعا نمی‌فهمد عواقب یک جنگ نامحدود غیرضروری چیست.
✅از این رو واجب است تا جنگ مطلقا ضروری نشده از آن دفاع نکنیم و به جای احساسات سطحی، عقلانیت جمعی و اخلاق انسانی را معیار بگذاریم. اگر امروز شهوت جنگ‌طلبان را خاموش نکنیم، فردا آتش جنگ را هیچ کس نمی‌تواند خاموش کند.
🔹واژگان کلیدی:#تروریسم، #جنگ، #میهن‌دوستی
@MostafaTajzadeh
📝 «اعضای یک شبکه تلویزیونی در روسیه، به نشانه‌ی مخالفت با جنگ، پخش برنامه‌های خود را متوقف کردند و همگی استعفا دادند». #دیکتاتوری، #جنگ و کشتار تنها واقعیت دنیا نیست؛ #میهن‌دوستی، #صلح‌خواهی و مقاومت در برابر تجاوز و متجاوز روی دیگر جهانی است که در آن زندگی می‌کنیم.
#توییت
@MostafaTajzadeh
#توییت
@MostafaTajzadeh