سریال سیزده دلیل برای اینکه رو خیلی دوست نداشتم. حتی به عنوان یک تینیجر.
ولی یه دیالوگ خوبی داشت. زمانی که هانا میخواست یه شعر بنویسه، یه نفر بهش گفت شعر خوب، اون نوشته‌ایه که توش چیزای خجالت آور گفته باشی. شعری که خجالت بکشی کسی بخونه‌اش.

یجورایی انگار، اون قسمتِ خجالت‌آور، عمیق و درونی خودت رو به نمایش گذاشتی و در صادقانه‌ترین حالت ممکنه. از فیلتر ملاحظه‌های بیخودی و ترندها و کلاس گذاشتن‌های الکی و در نظر گرفتن سلیقه‌ی عامه‌ی مردم رد نشده. مال خود خودته.
فکر میکنم این موضوع برای هر هنری برقراره. نقاشی، نویسندگی، موسیقی...
مخصوصا در نقاشی، یکی از مواردی که خیلی من رو جذب میکنه همین زننده بودن و خجالت‌آور بودن نقاشیه. هنرمند، یه چیزی رو با جسارت به نمایش گذاشته که کمتر کسی این کار رو میکنه... و مخاطب با دیدنش خجالت‌زده یا معذب میشه چون توی اون هنر، چیزی رو میبینه که همیشه تلاش کرده مخفیش کنه. و میترسه که بقیه هم اون هنر رو ببینن و همین درک رو ازش داشته باشن.
اونوقت یه چیزایی این وسط برملا شدن.
این ویژگی هنر خیلیا رو میترسونه. اعتراضی بودنش، غیر مستقیم افشا کردن‌هاش، عمیق و درک نشدنی بودنش و خجالتزده کردناش...🤌

واسه همین از اولین چیزایی که توی کشور سانسور و محدود میشه هنره. چون خارج از کنترله. نویسنده‌ها و نقاش‌ها و بازیگرا و شاعرها زندانی میشن. این یعنی اون کشور خیلی چیزا برای مخفی کردن داره.
#توییت 🦄

وقتی خدا داشت لطافت و ظرافت و عشوه‌گری رو بین عالمیان تقسیم میکرد، من جامو توی صف دادم به این داداشمون رفتم دستشویی:

#توییت 🦄

غم این آدم زیادی سنگینه.
نولان موضوع باشکوهی رو برای پرداختن بهش انتخاب کرد.🥲✨
#توییت 🦄

باز محتوای🔥از این برادر آوردم براتان... سنشنشنشنش
این دفعه پیج اصلی اینستاشو هم گیر آوردم.
*تشویق ایستاده*

#توییت 🦄

من مطمئن نیستم ددی ایشوز داشته باشم.
شایدم دارم؟
توضیحش سخته...😂

پ.ن: ولی لیریکش زیاد صدق میکنه.
#توییت 🦄

این ویدیو، مخدر این هفته‌ام شد...
حالا تا آخر هفته خوشحالم.😔✨
#توییت 🦄

این بی‌ال... و این مانگا...
جای بزرگی رو توی قلبم گرفتن.✨🥹

- آخرای این ویدیو اسپویل داره. :)
#توییت 🦄

کاش این ترند بیشتر ادامه پیدا کنه.

- کردیت

#توییت 🦄

دوتا آدم هستن توی اینستاگرام
که خیلی وایب خوبی میدن و واقعا دوستشون دارم. خیلی چنین شخصیتایی تایپمن.

یکی این نوازنده‌ی کیوت ژاپنی که کوتو مینوازه و خیلی آروم و مهربون و حرفه‌ای به نظر میاد.🥹✨

و یکی این مربی چینی که رابطه‌اش با شاگرداش و ریکشن‌هاش خیلی بامزه و کیوتن و همزمان با حرص خوردن، مشخصه که چقدر رابطه‌اش با بچه‌ها خوبه.

همچین شخصیتایی خیلی بهم میچسبن.
#توییت 🦄

توی بازار داشتیم راه میرفتیم، یه مردی جلوی ما از مغازه اومد بیرون، یه چاقوی تیز اره‌ای دستش بود. داشت به دلیل نامشخصی میبردش مغازه‌ی کناری.
یهو وسط راه وایستاد یکم به چاقوهه نگاه کرد، چند لحظه خیلی رندوم گذاشتش روی رگ مچ دستش یکم دیگه بهش نگاه کرد. بعد انگار به خودش بیاد، چاقو رو کشید کنار و به راهش ادامه داد و خیلی عادی رفت مغازه کناری.

منم همینطور مرد رندوم ناامید. منم همینطور.
#توییت 🦄

#توییت 🦄

بابا...🥹
#توییت 🦄

جالبه که ما توی تاریخ هنر، برای داوینچی خیلی احترام قائلیم چون انسان شگفت انگیزی بوده‌ و بسیار باهوش.
اما از نظر عملی و درباره‌ی قدرت و تاثیر آثار هنرمندان رنسانس پیشرفته، همیشه اولویت با میکل‌آنژ و رافائله.
سبک کاری داوینچی توی نقاشی ترکیبی از هنرمندان قبل خودش بوده. بسیار کمالگرا بوده و میگن در کل عمرش ۲۰تا اثر بیشتر به اتمام نرسونده و همونا هم آنچنان راه جدید و نوگرایانه‌ای نرفتن. ولی شگفت‌انگیز و ماهرانه هستن همچنان.
اما بازم تاثیر آنچنانی‌ای در هنر زمان خودش نمیذاره.
و از مجسمه‌هاش هیچی باقی نمونده. مخصوصا اینکه مشهور ترین پروژه‌اش که یک پیکر سوار بر اسب بوده رو اونقدر به تعویق میندازه و از قالبش جلوتر نمیره، که جنگ میشه و فرانسوی‌ها همون قالب اولیه رو تخریب میکنن و به علت جنگ، مفرغ مورد نیازش هم از دست میره.
و حتی نقشه‌هایی که برای معماری هم میکشه، هیچکدوم اجرایی نمیشن. یا پذیرفته نمیشن، یا زیادی آرمانگرایانه بودن و غیر قابل اجرا.

اما عملگرایی میکل‌آنژ به همراه کمالگراییش باعث شده خیلی آثار نقاشی و مجسمه‌ی زیادی ازش بجا بمونه که هرکدوم... به نوبه خودشون باشکوهن.
رافائل هم.

منظورم اینه که... داوینچی هم مثل ونگوک یه مقدار اسیر بزرگنمایی و اغراق‌های تاریخی شده.
#توییت 🦄