چشمت ، دل پیرانه سرم را، هوس انداخت
غم بال و پرم بست و درون قفس انداخت

در جنگ و گریز  ِنظـــرم با رخ ماهت
پندار ِخطا ، چشم مرا از نفس انداخت

از خامی دل ، دسته گلی داد به هر آب
بر جاری اشک ِ غم ما خار و خس انداخت

از رفتن ناگاه خود آنگه خبرم کرد
بر گوش دل از دور نوای جرس انداخت

جز عشق مگر حرف دگر داشت دل ما
کاو رفت و دلش را به کف بوالهوس انداخت

بی برگی ام از باد خزان نیست ،  زدستی است
کز تیغ ،  هراسی به دلم از هرس انداخت

زاهد که به پیشانی خود نقش ریا زد
ما را همه از دیده ی فریاد رس انداخت

چندی است که در گوشه ی این خانه‌ی پرغم
تقدیر ، مرا بی کس و بی همنفس انداخت

نه دوستی از مهر در این خانه سری زد
نه سایه ای از عشق براین خانه، کس انداخت

تا دید لب تشنه ی من  وعده به  "می"  داد
#حامد ز چه رو وعده‌ی خود را به پس انداخت

#منوچهر_پروینی
#حامد

❀═‎‌‌‌🌼 ⃟❤ ⃟ ‌‌‌‌🌼═‎‌‌‌‌‌‌❀

قسم به پاکی دل‌های در اسارت عشق
که قرن، قرن ستیز است و قرن غارت عشق

فتاده واژه‌ی مهر از کتاب خاطره‌ها
نشسته حرف غریبانه در عبارت عشق

دلم چو لاله فِسُرد از هوای سرد سکوت
کجاست جذْبه و غوغای پرحرارت عشق؟

مگر ز برگ شقایق کفن به تن پوشیم
شود نصیب دلِ تنگ‌مان زیارت عشق

به دل‌شکستگی عاشقان شهر غریب
خوشا نوید وصال و خوشا بشارت عشق

زمانه سکّه به نام کسی زند که دلش
فروغ جلوه‌گری دارد از تجارت عشق

بگو به مدّعیان تا که فتنه بنْشانند
وگرنه لشکر مستان و یک اشارت عشق

به جان خسته‌ی «حامد»، به تشنه‌کامی دل
خوشا طراوت باران، خوشا طهارت عشق...
‏
#منوچهر_پروینی

❀═‎‌‌‌🌼 ⃟❤ ⃟ ‌‌‌‌🌼═‎‌‌‌‌‌‌❀