گر هم چو تَبر به روزگاری
یا شاخه شِڪن در این قماری

ناگاه اگر دݪی شڪستی
یا قݪبِ ڪسی به خَشم خَستی

گر ژاݪه به ݪاݪه ای نشاندی
امید زِ خسته ای سِتاندی

گر ظݪم زِ حَد فزون نمودی
یا بند هوای نفس بودی

با توبه بیا ڪُنون وضو ڪن
زخمِ دݪِ بینوا رفو ڪن

مَرحم شو به دردِ دَردمندان
از عاقبتت بݪا بگردان

قیّم شو به هر نهاݪِ خسته
وا ڪن گره ای زِ ڪار بسته

با دست عدو مَگیر پیوند
باشد ڪه سزا دهد خداوند.


#احمد_قجری
#د

❀═‎‌‌‌‌‌‌༅࿇✤ ⃟❤ ⃟ ‌‌‌‌✤࿇༅═‎‌‌‌‌‌‌❀