💖کافه شعر💖
2.27K subscribers
4.26K photos
2.78K videos
11 files
928 links
نمیخواستم این عشق را فاش کنم

ناگاه بخود امدم

دیدم همه کلمات راز مرا میدانن ...

این است که هر چه مینویسم

عاشقانه ای برای تو میشود

#شهاب_مقربین

کافه شعر باافتخار میزبان حضور

شما دوستان ادیب میباشد

💚💛💜💜💛💚
Download Telegram
اِےْ بانے وُ بنیانِ شعر!
تُو را نداشتم چہ مےڪَردم؟!
اگر طاقِ خنده‌هات
شڪافِ رَشڪ‌ها نبود،
این همہ ڪلمہ
چہ گِلے بہ سَرهاشان مےگرفتند؟
هاےْ زنِ زرّین‌مذهب!
هاےْ طلایہ‌دارِ اصالت وُ انصاف!
فانوسِ دریایےِ ناخاموشِ
زبانِ پارسے تُویے!
نیستے! وَ در غیبتَت
شعرے نامنتظر
ڪہ پابہ‌ماهِ تُوست،
دقیقہ روےِ شقیقہ مےگذارد!
فداےِ تُو نجیبِ ساقدوشِ واژه‌ها...!
امشب صدایت ڪَردم پسندِ جان!
سبزِ گُلےپوش! شریفہ‌ے دل!
بیشتر بخند ڪہ زَمہَریر از ما
اُستخوان مےطلبد.
اِےْ من هلاڪِ سَر وُ گیسوےِ
زنده‌ڪُشِ تُو اَنبازِ بازوانِ من...!
بیش از پیش دلم تنگِ تُو بود امشب.
یادِ تُو را نداشتم چہ مےڪَردم؟!؟

#آرش_شاهری

❀═‎‌‌‌🌼 ⃟ ‌‌‌‌🌼═‎‌‌‌‌‌‌❀
بگذار تمامِ این شعرها
فِدیِہ‌ے چشم‌هاے تُو باشد.
من دچارم، دچار!
وَ مےخواهم
در چار موسم،
شڪوفہ‌ے بڪرِ تَن وُ
گیسوانِ عطرساےِ تُو
چاره‌اَم شود...!
بیا...! بیا وَ بہ طبِّ نگات
اَندوهِ ناتمامَم را
دوا ڪُن!
دوستم اگر دارے بگو!
مےخواهم از گُلِ ڪلامت
گُلاب بگیرم...!

#آرش_شاهری

❀═‎‌‌‌🌼 ⃟ ‌‌‌‌🌼═‎‌‌‌‌‌‌❀
اگر شب‌هاے جانڪاهِ بےتُو بودن
بگذارد
اِےْ معطَّرِ پاڪدامن!
در سپیده‌دَمے
از بیتوتہ در بیغولہ‌هاے دلتنگے
گذار خواهم ڪَرد
تا همراهِ هم
سایہ‌ے سرخِ سَرو وُ
گُلِ هزاران گُلبرگِ اهورایے را
ڪہ در یڪ مکانِ نازَمان
مخفے ڪَرده بودیم،
بہ آغلِ آغوشِ تُو بازگَردانیم...!


#آرش_شاهری

❀═‎‌‌‌🌼 ⃟ ‌‌‌‌🌼═‎‌‌‌‌‌‌❀
پناه
فضاے معطَّرِ اندامِ تُوست
وَ هر آنچہ
از نسلِ مطہَّرِ نور
بَر جاےْ مانده‌اَست.

ڪُجا
سینہ قدمگاه وُ
دل وُ دیده صاف ڪُنَم
بہ حضورِ گُلْبوت؟

ڪِے
؏شق ڪُنَم
از لبخندِ دلْریز وُ
از رنگاپلڪِ نیڪوت؟!

ڪُجایے؟!؟
ڪہ این قاب، پوست شد
بہ چشمْ‌هاے همیشہ‌منتظرم.

ضرورتِ ضمیرِ من اِےْ مِہرچہر!
در ساعتِ دیرهنگامِ دلتنگے
بہ من -منِ جگربِریان-
در ظرفِ چشمْ‌بہ‌راهےاَم
شمیمِ شانہ‌هات را
تعارف ڪُن،
ڪہ از اَلَست
در گودےِ گلوت
مقتولم!!!

#آرش_شاهری

❀═‎‌‌‌🌼 ⃟ ‌‌‌‌🌼═‎‌‌‌‌‌‌❀
لبانش:
چون فریضہ‌ے انجیرِ معابد
شیرین.
دلش:
نسیمِ مہربانِ پگاه.

وَ من
براے رسیدن
بہ ڪَلاتہ‌ے ڪیمیاے زنانہ‌اَش
بہ بوسہ‌اے مےاَندیشم
ڪہ از سَرچشمہ‌ے چشمہ‌
زلالْ‌تَر باشد...!


#آرش_شاهری

❀═‎‌‌‌🌼 ⃟ ‌‌‌‌🌼═‎‌‌‌‌‌‌❀
حنجره‌اَت:
پونہ‌ے خیس‌خورده‌ے
آستینِ زنانہ،

تارهایش:
گیسِ لَختِ ماه‌پیشانے،

زبانت:
گَندُمِ بازوهاے مُعاشقہ.

چقدر سیب
با خودت مےآورے
با هر تڪانِ لبت!
همہ شُستہ‌ے باران.

وَ من
با هر ڪَلامت
بہ آسمان وُ ابر، نہ...!
ڪہ بہ صداےِ تُو نگاه مےڪُنَم!


#آرش_شاهری

❀═‎‌‌‌🌼 ⃟ ‌‌‌‌🌼═‎‌‌‌‌‌‌❀
بہار مےرسد
با چشمڪِ سبزِ عبورِ تُو ڪہ
سڪوتِ تماشاست.

بہار مےرسد
واژه پوست مےاَندازد
وَ ماهے بہ سطحِ آب بوسہ مےزَنَد.

ارغوان را
در آغوشِ پُرآفتابِ دشت دیدن
حتمےست.

پرنده‌وار بیا وُ بخوان!
ڪنارچہ‌اے از صداے خود را رها ساز
وَ از آن خونِ ڪہن
ڪہ در وجودت ریشہ دارد،
بہ رگ‌هایم روانہ ڪُن
تا پرنده از آستینِ شعر بیرون بیاورم!

بخند
وَ بہ نگاهے
شڪوفہ برقصان
اِےْ نبضِ تپنده‌ے حیات!
اِےْ مُحَوِّلَ الْحَوْلِ وَ الْأَحْوَال!
ڪہ بہار هم
مثلِ شعرهاے من،
بہ چشم‌هاے تُو مدیون‌ است.



#آرش_شاهری

❀═‎‌‌‌🌼 ⃟ ‌‌‌‌🌼═‎‌‌‌‌‌‌❀
تُو بہ آهویے
ڪہ بزمِ ستارگانِ
دشوار را روشن مےڪُنَد
شباهتِ عجیبے دارے!

تُو آن گُلے
ڪہ همہ‌ے باران‌ها را
بہ نامِ ڪوچڪِشان
صدا مےزَنے

وَ من
زیرِ سایہ‌اَت
خاڪم
وَ چیزے ڪم.

تُو بگو:
ڪہ این ارتفاع را
چہ گویَم؟
وقتے چنین مےاُفتم
در ڪارِ این
سطرهاے خُداوندےاَت!

قَلَندر
تخلُّصِ من است،
از آن شب
ڪہ تُو را
وضو گرفتہ‌اَم!

#آرش_شاهری

❀═‎‌‌‌🌼 ⃟ ‌‌‌‌🌼═‎‌‌‌‌‌‌❀
چشمَم بہ در
خُشڪید وُ
بارانِ دلتنگے
سِقط ڪَرد
بِداهہ‌اَم را.

فقیرِ واژه منم
ڪہ ندارَمَت!

دلْ‌بےقرار
ڪنارِ جاےِ خالےاَت
ایستاده‌اَم
وَ خنده‌ے نامت را
سخت دلتنگم

اِےْ تُو ڪہ
دستِ واژگانم را
مےگیرے وُ
بہ خلوتِ شورها وُ
شعرها مےبَرے!
یڪ‌ْبار
براے همیشہ
نیامدن را
تُو توضیح بِدِه،
وَ نرفتن را
از من بپرس!


#آرش_شاهری

❀═‎‌‌‌🌼 ⃟ ‌‌‌‌🌼═‎‌‌‌‌‌‌❀
شعر، ڪِل مےڪِشد،
هوهو مےڪُنَد،
شعر، رقصان است.

امروز، روزِ خوبِ رازقےست!
روزِ ناب،
روزِ تُو،
روزِ ماست
خانمِ زیبا...!

وقتے یادِ تُو
گَندُمےست خیس‌خورده
ڪہ تَن را
شفا مےبخشد،
دیگر، از هیہاتِ نور
در قابِ چشمانِ منتظرم
چہ مےتوانم بگویم؟

اِےْ ڪہ دوست‌نداشتن نمےدانے!
قَسَم بہ روزِ ؏شق
ڪہ استجابتِ رقیق، تُویے!

وَ من بہ مددِ نامِ مبارڪت
چہ دلشادانہ فاش مےگویم:
اَلْحَمدُلَلّٰهِ الَّذِي خَلَقَ الْعِشْق...!


#آرش_شاهری

❀═‎‌‌‌🌼 ⃟ ‌‌‌‌🌼═‎‌‌‌‌‌‌❀
گیسوانت را
ڪمینْ‌گاهِ احساس وُ
شعور مےبینم.

در چشمْ‌هات
نَہیبِ اُمید است وُ
در مَرڪبِ شانہ‌هات، نَفَس.

فاصلہ‌ے میانِ اَنگشتانت
یادآورِ ڪوچہ‌هاے دلْگُشاےِ
مُنتہے بہ دریاست.

گامْ‌بہ‌گامِ تُو
نورڪوچ است وُ
قلبِ زَربَفت‌اَت
شعرخیز.

تا ڪُنون
هر چہ نوشتم،
بہ خواندنِ تُو مےاَرزید، وَرنَہ
شاعرِ مجرَّدِ تُو بودن
شوخے نیست!

راضےاَم بہ رِضات،
ڪہ لبخندت
از رانده شدن یَلْ‌تَر است
وَ نیڪْ‌بخت وُ مُفتخرم
بہ این گناه وُ نگاه،
ڪہ با دو چشمِ خویش دیدم
سیب، نصیبِ تُو مےشود وُ
صُمُّ بُڪْمِ عُصیانےاَت شدم!

اِےْ نگاهِ تُو
چراغِ آشیانِ من!
از تبلورِ جانْ‌مستےاَم
تا هِزاره‌ے حضورِ حضرتَت
درودے نابِدرود...!

بارے،
من:
آرشِ بےڪمان،
شاعرتَرینِ تُو
مُصِرّانہ
-با بُغضے دلْباز وُ
شَرمے ڪہ بَر
گوشہ‌ے اِیوانِ نگاهم
نِشستہ‌ است-
تا اَبَدُالاَّباد
سینہ‌خیزِ ڪِردارِ ڪوےِ تُو
خواهم مانْد
وَ خوشْ‌مےخرامَم اگر:
تصنیفِ فریماهِ صِدات
لالایےِ لَیل وُ
تَشمیمِ نامِ شریفہ‌اَت
گہواره‌ے گورم باشد...!


#آرش_شاهری

❀═‎‌‌‌🌼 ⃟ ‌‌‌‌🌼═‎‌‌‌‌‌‌❀
از سایہ‌هاے نادِلپسند وُ
زخمْ‌ریز ڪہ بگذرے،
بہ سڪوتے برهنہ بَرمےخورے
ڪہ در بازوانِ نَرمِ آفتاب
مےتَپد.

نگارا...!
اسمِ تُو لباسِ تَنَم خواهد بود
وقتے بَر دهانِ لذَّتم
بوسہ‌اے بِرِشتہ از تنورِ گلوت
مےنِشانے!!!


#آرش_شاهری

❀═‎‌‌‌🌼 ⃟ ‌‌‌‌🌼═‎‌‌‌‌‌‌❀
ماهِ نُو را گفتم:
بہ روانِ یاسمینِ من
پُرنورتَر بتاب
ڪہ ڪاڪُل‌زرےِ شعرم
میانِ گُلبرگ‌هاش
بہ خواب رفتہ است!

این را تنہا من نمےگویم:
ڪہ بَعد از هر
شبانہ‌ے تارِ بارانْ‌پوش،
رنگین‌ْڪمان از
نگینْ‌خانہ‌ے آسمان
حُڪم خواهد ڪَرد.

واژه پابَرجاست...

#آرش_شاهری

❀═‎‌‌‌🌼 ⃟ ‌‌‌‌🌼═‎‌‌‌‌‌‌❀
تُو ثمره‌ے سر‌شتِ صُونا
بَر شاخسارِ آفتاب وُ عافیتے!

مستےِ مِے در میخانہ‌ے ماه،
باده‌اے بہ او.

از لَبلابِ لبخندت
رب‌ُّالْنّوع
تصویرِ طایرِ قُدسے را
روح وُ رها بخشید وُ
بہ قبلہ‌ے ناغُبارِ قافیہ‌ها پَرانْد.

تُو بہ اشارتے
سَر تڪان دادے
وَ ذُرّیہ‌ے زلالِ ابرها،
-ذاهب وُ ظُرَفا-
بہ حُقِّہ‌ے هِقہِقہ
گُل از گُلِ گُل‌ها شڪُفتند!

تُو تماشا ڪَردے
وَ من، بشارتِ تماشاے تُو بودم
آنگاه ڪہ ڪِردگار
از چشم‌ْ‌چشمِ دائم‌ْبہارِ عَزَّوَجَلِّ تُو،
حظِّ محض مےبُرد وُ
قُدرتے قَدَر مےگرفت!!!

#آرش_شاهری

❀═‎‌‌‌🌼 ⃟ ‌‌‌‌🌼═‎‌‌‌‌‌‌❀
بَر تختہ‌سنگ تڪیہ مےدَهَم،
بہ تپّہ‌ماهورهاے دوردست وُ
در هم تنیده چشم مےدوزم،
تُو از ڪُجا مےآیے؟!

بہ ترنّم آ،
در نبضم بتاز
وَ خُنبِ خالےِ لحظہ‌ها را
بہ شرابِ شایگانِ حضورت پُر ڪُن!

آه! اِےْ ماهِ شنونده!
مَسیرِ مُیَسَّرِ دیدارِ ما ڪُجاست؟

تصدُّقِ صِدقِ صدات شَوَم!
بہ ڪُجا مےبَرے دلم؟!؟

زیرِ سایہ‌ے صنوبرے صبور،
شانہ‌هاے شعر را سفت گرفتہ‌اَم
امّا؛ چیزے نمانده بےقرار بمیرم...!

#آرش_شاهری

❀═‎‌‌‌🌼 ⃟ ‌‌‌‌🌼═‎‌‌‌‌‌‌❀
بہار مےرسد
با چشمڪِ سبزِ عبورِ تُو ڪہ
سڪوتِ تماشاست.

بہار مےرسد
واژه پوست مےاَندازد
وَ ماهے بہ سطحِ آب بوسہ مےزَنَد.

ارغوان را
در آغوشِ پُرآفتابِ دشت دیدن
حتمےست.

پرنده‌وار بیا وُ بخوان!
ڪنارچہ‌اے از صداے خود را رها ساز
وَ از آن خونِ ڪہن
ڪہ در وجودت ریشہ دارد،
بہ رگ‌هایم روانہ ڪُن
تا پرنده از آستینِ شعر بیرون بیاورم!

بخند
وَ بہ نگاهے
شڪوفہ برقصان
اِےْ نبضِ تپنده‌ے حیات!
اِےْ مُحَوِّلَ الْحَوْلِ وَ الْأَحْوَال!
ڪہ بہار هم
مثلِ شعرهاے من،
بہ چشم‌هاے تُو مدیون‌ است.


#آرش_شاهری

❀═‎‌‌‌🌼 ⃟ ‌‌‌‌🌼═‎‌‌‌‌‌‌❀
بہ چند أَمَّن یُجیب
دردم از خرانہ‌ے غیب
دوا ڪُنے، اِےْ طبیب؟!؟

نقابِ رخ بَرڪش
ڪہ گوشہ‌ے چشمت
بِہ از نسخہ‌ے درمان...!

بہ چند آیة‌ُالْڪُرسے
دفعِ صد بلا ڪُنے، شَفیقایار؟!

گِرِهِ نَفَس بُگشا
ڪہ تارِ گفتارت؛
نورِ نامیرنده‌ے نار.

در لَیْلَةِ‌الْقَدرے
خُدا را بہ بالینِ من بیار...!

در آغوشم گیر!
وَ جاےِ شیرِ خِشت
شرابِ طَہور بنوشانم وُ
شربتِ سینہ.

#آرش_شاهری

❀═‎‌‌‌🌼 ⃟ ‌‌‌‌🌼═‎‌‌‌‌‌‌❀