قلبی شکسته بر تنه ای یادگاری ام
چون خنده ی فریبِ شیوخ، اعتباری ام

لب، غنچه کُن که چشم ببندم به زخمِ دل
از وعده های پوچ وخیالی فراری ام

یک آسمان، زِ ناز  پَریدی به طعمه گی
بازآ ببین که طعمه ی بازِ شکاری ام

یک شمعِ شصت ساله که پیوسته میچکم
پروانه مُرد از غمِ چشم انتظاری ام

روحم خراب گشت وخمار از تکانِ فصل
شیراز، بم ، کُنارَک و اهواز  و ساری ام

از دست میروم برسان  آب ودانه را
محتاجِ لعلِ می زده از خیرِ جاری ام

میخوانْد هاتفی که خدا وصله میزند
هم دل پریشِ اسبم و هَم، بغضِِ گاری ام

امّیدِ دل سِتانی از آن مهوشِ خموش
گر میرود بگو که بگویم بهاری ام

محبوبِ چندساله !! ،... نیاید بگـویمت
دیرآمدی، بخوان غزلِ شهریاری ام

#رضا_بردبار

❀═‎‌‌‌🌼 ⃟❤ ⃟ ‌‌‌‌🌼═‎‌‌‌‌‌‌❀