#کاروان
لیلیم در کاروان وُ کاروان گم کرده اَم ،
ماه را ، اَندر زمین وُ ، آسمان ، گم کرده اَم ،
با خیالِ روی او مَستانه رفتم سوی او ،
مُرغکی بودم شبانه ، آشیان ، گم کرده اَم ،
با‌غِ ما دربسته ماند وُ ؛ بوستانم شد خزان ،
غنچه وُ ، برگ شقایق ، باغبان ، گم کرده اَم
ریسمانی بود ما را ، چون پُلی ، اَندر میان ،
هردو سَر ، از ریسمان را ، در میان ، گم کرده ام
عشق بود وُ ، سایه ای بود وُ ، درختِ اَرغوان
سایه را زیرِ درختِ اَرغوان ، گم کرده اَم
شعرِ ما حرفِ دلست و ، شعرِ یک استاد ، نیست
نظم و ، وزن و ، قافیه ، در امتحان ، گم کرده اَم ،
#راحمم ، در پیش جانان ، روسیاهم ، روسیاه
خویش را ، در آستانِ جانِ جان ، گم کرده اَم .
#راحم_تبریزی
❀═🌼 ⃟❤ ⃟ 🌼═❀
لیلیم در کاروان وُ کاروان گم کرده اَم ،
ماه را ، اَندر زمین وُ ، آسمان ، گم کرده اَم ،
با خیالِ روی او مَستانه رفتم سوی او ،
مُرغکی بودم شبانه ، آشیان ، گم کرده اَم ،
با‌غِ ما دربسته ماند وُ ؛ بوستانم شد خزان ،
غنچه وُ ، برگ شقایق ، باغبان ، گم کرده اَم
ریسمانی بود ما را ، چون پُلی ، اَندر میان ،
هردو سَر ، از ریسمان را ، در میان ، گم کرده ام
عشق بود وُ ، سایه ای بود وُ ، درختِ اَرغوان
سایه را زیرِ درختِ اَرغوان ، گم کرده اَم
شعرِ ما حرفِ دلست و ، شعرِ یک استاد ، نیست
نظم و ، وزن و ، قافیه ، در امتحان ، گم کرده اَم ،
#راحمم ، در پیش جانان ، روسیاهم ، روسیاه
خویش را ، در آستانِ جانِ جان ، گم کرده اَم .
#راحم_تبریزی
❀═🌼 ⃟❤ ⃟ 🌼═❀
#کاروان
لیلیم در کاروان وُ کاروان گم کرده اَم ،
ماه را اندر زمین وُ ، آسمان ، گم کرده اَم ،
با خیالِ روی او مَستانه رفتم سوی او ،
مُرغکی بودم شبانه ، آشیان ، گم کرده اَم ،
با‌غِ ما دربسته ماند وُ ؛ بوستانم شد خزان ،
غنچه وُ ، برگ شقایق ، باغبان ، گم کرده اَم
مَستم وُ ، آهسته میگویم ، که مَستِ آن بُتم
آنچنان مَستم که راهِ خانمان ، گم کرداَم ،
ریسمانی بود ما را چون پُلی اَندر میان ،
هردو سَر ، از ریسمان را در میان ، گم کرده اَم
درشبِ تارم چوشمعی ، محفلم را نور بود
شمع را ، از بختِ بَد با شمعدان گم کرده اَم
کُنجِ عزلَت مانده اَم راز ونمازم یاد اوست
بی وضو ، با چشمِ تَر ، آبِ روان گم کرده اَم
بعداز این دیگر چه شعری وُ ، چه حرفی و غزل
مات وُ خاموشم زبان را در دهان ،گم کرده اَم
عشق بود وُ ، سایه ای بود وُ ، درختِ اَرغوان
سایه را زیرِ درختِ اَرغوان ، گم کرده اَم
سینه را کردم سپر ، بر ناوکِ مُژگان او
تیرِ جانان را ز آن اَبرو کمان گم کرده اَم
#راحمم ، در پیش جانان روسیاهم روسیاه
خویش را در آستانِ جان جان گم کرده اَم
#راحم_تبریزی ( فرجیان )
❀═🌼 ⃟❤ ⃟ 🌼═❀
لیلیم در کاروان وُ کاروان گم کرده اَم ،
ماه را اندر زمین وُ ، آسمان ، گم کرده اَم ،
با خیالِ روی او مَستانه رفتم سوی او ،
مُرغکی بودم شبانه ، آشیان ، گم کرده اَم ،
با‌غِ ما دربسته ماند وُ ؛ بوستانم شد خزان ،
غنچه وُ ، برگ شقایق ، باغبان ، گم کرده اَم
مَستم وُ ، آهسته میگویم ، که مَستِ آن بُتم
آنچنان مَستم که راهِ خانمان ، گم کرداَم ،
ریسمانی بود ما را چون پُلی اَندر میان ،
هردو سَر ، از ریسمان را در میان ، گم کرده اَم
درشبِ تارم چوشمعی ، محفلم را نور بود
شمع را ، از بختِ بَد با شمعدان گم کرده اَم
کُنجِ عزلَت مانده اَم راز ونمازم یاد اوست
بی وضو ، با چشمِ تَر ، آبِ روان گم کرده اَم
بعداز این دیگر چه شعری وُ ، چه حرفی و غزل
مات وُ خاموشم زبان را در دهان ،گم کرده اَم
عشق بود وُ ، سایه ای بود وُ ، درختِ اَرغوان
سایه را زیرِ درختِ اَرغوان ، گم کرده اَم
سینه را کردم سپر ، بر ناوکِ مُژگان او
تیرِ جانان را ز آن اَبرو کمان گم کرده اَم
#راحمم ، در پیش جانان روسیاهم روسیاه
خویش را در آستانِ جان جان گم کرده اَم
#راحم_تبریزی ( فرجیان )
❀═🌼 ⃟❤ ⃟ 🌼═❀