دل بنا بود که محکم نکند بندش را
تا که آغاز کند عشق، فرآیندش را

من ِ آلوده تو را سخت بغل خواهم کرد
مثل تهران که بغل کرده دماوندش را

حل شدن در دل معشوقه که ایرادی نیست
چای هم آب کند در دل خود قندش را

موقع حج تمتع دل من پیش تو بود
چند سالیست که گم کرده خداوندش را

تویی آن زن که غزل با همه ی ظرفیتش
ناگزیر از قلم انداخته لبخندش را

مثل آغوش تو بیگانه طلب خواهد شد
اجتماعی که رها کرد هنرمندش را

عاقبت آخر یک کوچه زمین خواهد خورد
هر که تعقیب کند سایه ی دلبندش را

گم شد آن گوهر فیروزه و در نیشابور
هر چه گشتیم ندارند همانندش را

چقدر ساده تو را داده ام از دست دریغ
مثل ایران که ز کف داد سمرقندش را

#اسماعیل_محمدی

❀═‎‌‌‌🌼 ⃟❤ ⃟ ‌‌‌‌🌼═‎‌‌‌‌‌‌❀

این مَثل بعدِ تو بینِ همه جا افتاد ست:
"هر که دنبال تو افتاده ز پا افتاد ست"

حوض بی آبم و از خویش فقط می پرسم
امشب عکس رخ آن ماه کجا افتاد ست

مریم و یاس و اقاقی بهم آمیخته! یا
زلف افشان تو در دست صبا افتاد ست

کفنم خیس شد از شدت اشکم بانو
در دل قبر، کسی یاد شما افتادست

شب وصلِ تو و هجرانِ تو در یک روز است
عید نوروز به ایــام عــزا افتادست

دیدن روی شما سجده ندارد؟! دارد؟!
اختلافیست که بین فقها افتادست

شیخ و تدبیر و امیدش همگی وا ماندند
که کلید در این خانه کجا افتادست

شب وصل است و رقیبی که مرا می پاید
مثل مویی ست که درظرف غذا افتادست


#اسماعیل_محمدی

❀═‎‌‌‌🌼 ⃟❤ ⃟ ‌‌‌‌🌼═‎‌‌‌‌‌‌❀