‌این روسری، آشفته­ ی یک موی بلند است
آشفتگی موی تو دیوانه کننده­ ست

بالقوّه سپید است زن اما زن این شعر
موزون و مخیّل شده و قافیه­ مند است

در فوج مدل­های مدرنیته، هنوز او
ابروش کمان دارد و گیسوش کمند است

پروازِ تماشایی موهای رهایش
تصویرِ رهاکردن یک دسته پرنده ­ست

دل غرق نگاهی­ست که مابینِ دو پلکش
یک قهوه­ ای سوخته­ ی خیره­ کننده ­ست

با اخم به تشخیصِ پزشکان سرطان ­زاست
خندیدن او، عامل بیماری قند است

تصویر دلش با کمک چشمِ مسلّح
انگار که سنگی تهِ شیئی شکننده­ ست

شاید به صنوبر نرسد قامتش، امّا
نسبت به میانگین همین دوره بلند است

ماه است و بعید است که خورشید نداند
میزان حضور و حذرش چند به چند است!

#صالح_دروند


❀═‎‌‌‌🌼 ⃟❤ ⃟ ‌‌‌‌🌼═‎‌‌‌‌‌‌❀