از يجايي به بعد
نميتونی غمت رو نشون بدی
نميتونی حسی كه داری رو
باهاش دست و پنجه نرم ميكنی
حرف بزنی
نميتونی چون حس ميكنی ديگه زياديه،
ديگه داری لوسش ميكني،
غمت رو،
خودت رو،
رنجت رو…
از يجايی به بعد
گفتنش و حرف زدن ازش
ديگه خسته كننده ميشه
ادمات ازت دور ميشن،
كلافه ميشن،
حوصله شون از خودت
از غمت باهم سر ميره
اون وقتا تنها ميشی،
اون وقتا ميفهمی كه
اين تو نبودی كه از آدمات جدا شدی،
اين رنج تو بود كه تورو ازشون جدا كرد
از يجايی به بعد خودت هم سختت ميشه،
خودت هم دوست نداری
غم تو روی شونه های ديگری سنگين بشه،
ديگری غمگين بشه،
دوست داری بهشون بگی‌ از اينجا بريد،
شاد باشيد،
بخنديد،
چرا كه من در رنج خودم دفن شده ام،
اما شما ازاد باشيد و سرخوش…
اون وقتا ممکنه خیلی جاهارو ترک کنی،
به خیلی از دوستی هات خاتمه بدی،
خیلی از روابطت رو رها کنی
خیلی از تماس هارو بی جواب بذاری
و به خیلی از لبخند ها دیگه پاسخ ندی
و در یک گوشه
خودت رو به تنهایی
به اغوش بکشی…

#شهاب

❀═‎‌‌‌🌼 ⃟❤ ⃟ ‌‌‌‌🌼═‎‌‌‌‌‌‌❀