🔰 کدام روش تامین مالی را انتخاب می‌کنیم؟
⬅️ بخش یکم
⬅️ بخش دوم
⬅️ بخش سوم
◀️ بخش چهارم
🔹 اگر دولت نپذیرد که از روش‌های تامین مالی بهتری مثل فروش #اوراق_مشارکت استفاده کند و بخواهد به هر نحو از #بورس استفاده کند باید به موضوع #انتقال_مالکیت این سرمایه‌های ملی توجه داشت. اینکه پس از عرضه‌ی این شرکت‌ها در بورس، مالکیت این سازمان‌های مهم به چه کسانی منتقل خواهد شد موضوع بسیار مهمی است.
🔹 آیا لفظ #مردم و #بخش_خصوصی به عنوان مالکان آینده، یک لفظ اطمینان بخش است؟ آیا موجودیت‌های ثروتمند و نامطمئن برای تملک عمده‌ی سهام این سازمان‌ها دندان تیز نخواهند کرد؟ خصوصا در شرایطی که تجربه‌ی تملک شرکت‌های مهمی مثل #هپکو توسط افراد نامطمئن و زمین خوردن این شرکت‌ها که رقبای ابرشرکت‌های بین‌المللی در تولید انواع #محصولات_استراتژیک هستند؛ امروز در مقابل چشمان همگان قرار دارد.
🔹 از این‌رو بایستی توجه داشت که برای جلوگیری از حراج این #سرمایه‌های_استراتژیک و از میان بردن خطر انتقال مالکیت آن‌ها به #موجودیت‌های_نامطمئن و نااهل، #تدبیر لازم است.
🔹 بدون رودربایستی باید به این مسئله توجه شود که موجودیت‌هایی هستند که پول‌های زیادی در اختیار دارند و اگر هم پولی در اختیار نداشته باشند در چنین شرایطی بدشان نمی‌آید که منابع لازم را فراهم کنند و سهام شرکت‌هایی مثل #ایدرو و #ایمیدرو را تملک کنند. آن‌وقت ناگهان حاکمیت متوجه می‌شود که شرکت‌ها و سازمان‌های بزرگ مادر تخصصی‌اش در اختیار افراد یا نهادهایی قرار گرفته که عدم مسئولیت‌پذیری آن‌ها در بازه‌های مختلف در اقتصاد دیده شده است.
🔹 هر زمان شرایط اقتصادی دست‌خوش تحولات شده است این افراد و نهادها به جای اینکه وظیفه اصلی خودشان را انجام دهند با روش‌های #سفته‌بازانه به عرصه وارد شده و اوضاع را بدتر کرده‌اند. این موجودیت‌ها نه تنها عاقلانه عمل نکرد‌ه‌اند بلکه بعضا به عمد به ضرر منافع ملّی و استراتژیک کشور عمل کرده‌اند. شاید بانک‌های خصوصی، جزو بهترین و خوش‌بینانه‌ترین مثال‌هایی باشند که بتوان برای این موجودیت‌ها مثال آورد و قطعا می‌توان به سناریوهای بدبینانه‌تری هم فکر کرد.
🔹 برای تقریب به ذهن و آشنایی با یک نمونه از این تمهیدات، خوب است به طرح اقدام #دولت_چین در تملک سهام شرکت‌هایی توجه شود که پس از همه‌گیری ویروس #کرونا، در بازار سهام این کشور عرضه شدند. آمریکایی‌ها و سرمایه‌گذاران خارجی خیلی تلاش داشتند تا با عرضه‌ی یکباره سهام این شرکت‌ها، هم برای شرایط بحرانی آینده آماده شوند و سهام خود را با بالاترین قیمت فروخته باشند، هم اینکه با عرضه‌ی یکباره، باعث افت سهام این شرکت‌ها در بازار سهام چین و ایجاد #بحران برای اقتصاد این کشور شوند.
🔹 اما دولت چین هم بیکار ننشست و با #هوشمندی و البته با چندین واسطه، افراد عمدتا غیر چینی را مامور کرد تا سهام شرکت‌ها را که قیمت پایینی هم داشتند بخرند و تهدید را به خوبی به فرصت بدل کردند. [14]، [15] برآورد‌ها نشان می‌دهد چین از این اقدام بیش از 2 تریلیون دلار سود برده باشد. حتی کار به این‌جا رسیده که نمایندگان پارلمان اروپا به دنبال این هستند که سرمایه‌گذاری شرکت‌های چینی را برای یک‌سال در اروپا ممنوع کنند، چرا که این شرکت‌ها از فرصت #رکود_اقتصادی دوران همه‌گیری کرونا در اروپا استفاده کرده‌اند و در حال خرید #سهام شرکت‌های بحران‌زده‌ی اروپایی هستند. [16]
🔹 در این میان نگاه سیاست‌مدار برجسته‌ی آلمانی آقای مانفرد وبر که رهبر فراکسیون حزب مردم اروپا را در پارلمان اروپا بر عهده دارد، قابل توجه است که اخیرا اعلام کرده است: «با طرح #ممنوعیت یک‌ساله‌ی #سرمایه‌گذاری #شرکت‌های_چینی در اروپا موافق است.» چرا که به گفته وی، «این شرکت‌ها که از حمایت دولت چین سود می‌برند می‌کوشند شرکت‌های اروپایی درگیر بحران کرونا را به #زیرقیمت خریداری کنند.» [17]
🔹 از این‌رو با عرضه‌ی سهام شرکت‌ها و سازمان‌هایی مثل ایدرو و ایمیدرو، این احتمال جدی است که #فرصت‌طلبانی درست شبیه اقدام چین را در اروپا انجام دهند و در شرایطی که اوضاع اقتصادی دولت مناسب نیست و به دنبال #تامین_مالی کوتاه مدت خود است، سهام این شرکت‌ها و سازمان‌ها را تملک کنند.
⬅️ ادامه دارد...
⬅️ منابع
✊ جنبش مردمی کدآمایی؛ الگوی معیشت ایرانی
📡 @Kadamaei_ir
⬅️ بخش یکم
⬅️ بخش دوم
⬅️ بخش سوم
◀️ بخش چهارم
🔹 اگر دولت نپذیرد که از روش‌های تامین مالی بهتری مثل فروش #اوراق_مشارکت استفاده کند و بخواهد به هر نحو از #بورس استفاده کند باید به موضوع #انتقال_مالکیت این سرمایه‌های ملی توجه داشت. اینکه پس از عرضه‌ی این شرکت‌ها در بورس، مالکیت این سازمان‌های مهم به چه کسانی منتقل خواهد شد موضوع بسیار مهمی است.
🔹 آیا لفظ #مردم و #بخش_خصوصی به عنوان مالکان آینده، یک لفظ اطمینان بخش است؟ آیا موجودیت‌های ثروتمند و نامطمئن برای تملک عمده‌ی سهام این سازمان‌ها دندان تیز نخواهند کرد؟ خصوصا در شرایطی که تجربه‌ی تملک شرکت‌های مهمی مثل #هپکو توسط افراد نامطمئن و زمین خوردن این شرکت‌ها که رقبای ابرشرکت‌های بین‌المللی در تولید انواع #محصولات_استراتژیک هستند؛ امروز در مقابل چشمان همگان قرار دارد.
🔹 از این‌رو بایستی توجه داشت که برای جلوگیری از حراج این #سرمایه‌های_استراتژیک و از میان بردن خطر انتقال مالکیت آن‌ها به #موجودیت‌های_نامطمئن و نااهل، #تدبیر لازم است.
🔹 بدون رودربایستی باید به این مسئله توجه شود که موجودیت‌هایی هستند که پول‌های زیادی در اختیار دارند و اگر هم پولی در اختیار نداشته باشند در چنین شرایطی بدشان نمی‌آید که منابع لازم را فراهم کنند و سهام شرکت‌هایی مثل #ایدرو و #ایمیدرو را تملک کنند. آن‌وقت ناگهان حاکمیت متوجه می‌شود که شرکت‌ها و سازمان‌های بزرگ مادر تخصصی‌اش در اختیار افراد یا نهادهایی قرار گرفته که عدم مسئولیت‌پذیری آن‌ها در بازه‌های مختلف در اقتصاد دیده شده است.
🔹 هر زمان شرایط اقتصادی دست‌خوش تحولات شده است این افراد و نهادها به جای اینکه وظیفه اصلی خودشان را انجام دهند با روش‌های #سفته‌بازانه به عرصه وارد شده و اوضاع را بدتر کرده‌اند. این موجودیت‌ها نه تنها عاقلانه عمل نکرد‌ه‌اند بلکه بعضا به عمد به ضرر منافع ملّی و استراتژیک کشور عمل کرده‌اند. شاید بانک‌های خصوصی، جزو بهترین و خوش‌بینانه‌ترین مثال‌هایی باشند که بتوان برای این موجودیت‌ها مثال آورد و قطعا می‌توان به سناریوهای بدبینانه‌تری هم فکر کرد.
🔹 برای تقریب به ذهن و آشنایی با یک نمونه از این تمهیدات، خوب است به طرح اقدام #دولت_چین در تملک سهام شرکت‌هایی توجه شود که پس از همه‌گیری ویروس #کرونا، در بازار سهام این کشور عرضه شدند. آمریکایی‌ها و سرمایه‌گذاران خارجی خیلی تلاش داشتند تا با عرضه‌ی یکباره سهام این شرکت‌ها، هم برای شرایط بحرانی آینده آماده شوند و سهام خود را با بالاترین قیمت فروخته باشند، هم اینکه با عرضه‌ی یکباره، باعث افت سهام این شرکت‌ها در بازار سهام چین و ایجاد #بحران برای اقتصاد این کشور شوند.
🔹 اما دولت چین هم بیکار ننشست و با #هوشمندی و البته با چندین واسطه، افراد عمدتا غیر چینی را مامور کرد تا سهام شرکت‌ها را که قیمت پایینی هم داشتند بخرند و تهدید را به خوبی به فرصت بدل کردند. [14]، [15] برآورد‌ها نشان می‌دهد چین از این اقدام بیش از 2 تریلیون دلار سود برده باشد. حتی کار به این‌جا رسیده که نمایندگان پارلمان اروپا به دنبال این هستند که سرمایه‌گذاری شرکت‌های چینی را برای یک‌سال در اروپا ممنوع کنند، چرا که این شرکت‌ها از فرصت #رکود_اقتصادی دوران همه‌گیری کرونا در اروپا استفاده کرده‌اند و در حال خرید #سهام شرکت‌های بحران‌زده‌ی اروپایی هستند. [16]
🔹 در این میان نگاه سیاست‌مدار برجسته‌ی آلمانی آقای مانفرد وبر که رهبر فراکسیون حزب مردم اروپا را در پارلمان اروپا بر عهده دارد، قابل توجه است که اخیرا اعلام کرده است: «با طرح #ممنوعیت یک‌ساله‌ی #سرمایه‌گذاری #شرکت‌های_چینی در اروپا موافق است.» چرا که به گفته وی، «این شرکت‌ها که از حمایت دولت چین سود می‌برند می‌کوشند شرکت‌های اروپایی درگیر بحران کرونا را به #زیرقیمت خریداری کنند.» [17]
🔹 از این‌رو با عرضه‌ی سهام شرکت‌ها و سازمان‌هایی مثل ایدرو و ایمیدرو، این احتمال جدی است که #فرصت‌طلبانی درست شبیه اقدام چین را در اروپا انجام دهند و در شرایطی که اوضاع اقتصادی دولت مناسب نیست و به دنبال #تامین_مالی کوتاه مدت خود است، سهام این شرکت‌ها و سازمان‌ها را تملک کنند.
⬅️ ادامه دارد...
⬅️ منابع
✊ جنبش مردمی کدآمایی؛ الگوی معیشت ایرانی
📡 @Kadamaei_ir
Telegram
جنبش مردمی کدآمایی
🔰 کدام روش تامین مالی را انتخاب می‌کنیم؟
◀️ بخش یکم
🔹 در حال حاضر بورس در وضعیتی است که به هیچ وجه هم‌گام و منعکس‌کننده‌ی وضعیت واقعی اقتصادی و #معیشتی کشور نیست. اقتصاد کشور چند سالی است که در در وضعیت #رکود تورمی به سر می‌برد، یعنی وضعیتی که هم کسب…
◀️ بخش یکم
🔹 در حال حاضر بورس در وضعیتی است که به هیچ وجه هم‌گام و منعکس‌کننده‌ی وضعیت واقعی اقتصادی و #معیشتی کشور نیست. اقتصاد کشور چند سالی است که در در وضعیت #رکود تورمی به سر می‌برد، یعنی وضعیتی که هم کسب…
🔰 کدام روش تامین مالی را انتخاب می‌کنیم؟
⬅️ بخش یکم ⬅️ بخش دوم
⬅️ بخش سوم ⬅️ بخش چهارم
⬅️ بخش پنجم
◀️ بخش ششم
🔹 شباهت #بورس به #کازینو گزاره‌ای است که اقتصاددانان شاخص غربی مثل کینز نیز روی آن صحه گذاشته‌‌اند. کینز معتقد است همان‌گونه که کازینوها در بیرون از شهرها ساخته می‌شوند، تا به جریان واقعی اقتصاد صدمه نزنند، بورس را نیز باید از متن اقتصاد بیرون ببرند [19] چون این پدیده به #عرصه‌ی_واقعی اقتصاد یعنی همان #تولید، ضربه می‌زند.
🔹 البته این تنها نظر کینز نیست، اقتصاددانان متاخر غربی هم نه تنها بورس بلکه کل اقتصاد آمریکا را به کازینو شبیه می‌دانند.
🔹 «در آمریکای پساصنعتی، کازینوها هم نمادی برای اقتصاد پر فراز و نشیب آمریکا هستند و هم یک صنعت کلیدی که به مردم تجربه‌ها و #رویاها را می‌فروشند.» «از سال 2000 به بعد در اقتصاد آمریکا همواره حباب‌های اقتصادی مختلف در حال ترکیدن هستند و اقتصاد آمریکا بیشتر به یک کازینو شبیه شده است تا یک #کارخانه: کازینویی که در آن پول وسط می‌گذارید و آرزو می‌کنین که #برنده شوید. خریدن خانه، پس‌انداز برای بازنشستگی، گرفتن وام دانشجویی، راه انداختن یک کسب‌وکار و حتی قبول کردن یک شغل، بیشتر #قمار‌هایی پرخطرند تا شرط‌‌بندی‌هایی مطمئن. در این دوره‌های پرتلاطم همه‌ی ما قماربازیم، حتی اگر خودمان هم نخواهیم.» [20]
🔹 در واقع چه در بازار بورس، که کینز به آن اشاره می‌کند، چه در سایر بازارها که موتاری و فایگرات در کتاب خود «زندگی در #اقتصاد_کازینویی» به آن اشاره می‌کنند، مسئله‌ی اصلی فعالیت‌های #سفته‌بازانه است، فعالیت‌هایی که در بازار ثانویه رخ می‌دهند و چون هیچ فایده‌ای برای تولید ندارند، باید تا حد امکان محدود شوند.
🔹 برخی از افراد برای اینکه پاسخ این اصل را که «فعالیت‌های بازار ثانویه بورس نه تنها ثمری برای تولید ندارد بلکه برای آن مضر نیز هست» بدهند این‌گونه استدلال می‌کنند که؛ «شرکت‌ها می‌آیند در بازار ثانویه سهام خود را #بازارگردانی می‌کنند و از این طریق منفعت به دست می‌آورند و می‌توانند این منافع را صرف تولید کنند.»
🔹 اما اصطلاح زیبا و ظاهرا محترمانه‌ی بازارگردانی دقیقا چیست؟
⬅️ ادامه دارد...
⬅️ منابع
[19] The General Theory of Employment, Interest, and Money by John Maynard Keynes, Page 139
[20] In a postindustrial United States, casinos have become both a metaphor for a roller-coaster economy and a key service industry selling experiences and dreams. As various economic bubbles have burst, the U.S. economy since the start of the new millennium has seemed to be more of a casino than a factory: a place where you put down your money and cross your fingers. Buying a home, saving for retirement, getting a student loan, starting a business, or even accepting a job seem like risky ventures rather than sure bets. In such turbulent times, we all seem to be gamblers, even when we do not intend to be.
Just One More Hand: Life in the Casino Economy, Ellen Mutari & Deborah M. Figart,
✊ جنبش مردمی کدآمایی؛ الگوی معیشت ایرانی
📡 @Kadamaei_ir
⬅️ بخش یکم ⬅️ بخش دوم
⬅️ بخش سوم ⬅️ بخش چهارم
⬅️ بخش پنجم
◀️ بخش ششم
🔹 شباهت #بورس به #کازینو گزاره‌ای است که اقتصاددانان شاخص غربی مثل کینز نیز روی آن صحه گذاشته‌‌اند. کینز معتقد است همان‌گونه که کازینوها در بیرون از شهرها ساخته می‌شوند، تا به جریان واقعی اقتصاد صدمه نزنند، بورس را نیز باید از متن اقتصاد بیرون ببرند [19] چون این پدیده به #عرصه‌ی_واقعی اقتصاد یعنی همان #تولید، ضربه می‌زند.
🔹 البته این تنها نظر کینز نیست، اقتصاددانان متاخر غربی هم نه تنها بورس بلکه کل اقتصاد آمریکا را به کازینو شبیه می‌دانند.
🔹 «در آمریکای پساصنعتی، کازینوها هم نمادی برای اقتصاد پر فراز و نشیب آمریکا هستند و هم یک صنعت کلیدی که به مردم تجربه‌ها و #رویاها را می‌فروشند.» «از سال 2000 به بعد در اقتصاد آمریکا همواره حباب‌های اقتصادی مختلف در حال ترکیدن هستند و اقتصاد آمریکا بیشتر به یک کازینو شبیه شده است تا یک #کارخانه: کازینویی که در آن پول وسط می‌گذارید و آرزو می‌کنین که #برنده شوید. خریدن خانه، پس‌انداز برای بازنشستگی، گرفتن وام دانشجویی، راه انداختن یک کسب‌وکار و حتی قبول کردن یک شغل، بیشتر #قمار‌هایی پرخطرند تا شرط‌‌بندی‌هایی مطمئن. در این دوره‌های پرتلاطم همه‌ی ما قماربازیم، حتی اگر خودمان هم نخواهیم.» [20]
🔹 در واقع چه در بازار بورس، که کینز به آن اشاره می‌کند، چه در سایر بازارها که موتاری و فایگرات در کتاب خود «زندگی در #اقتصاد_کازینویی» به آن اشاره می‌کنند، مسئله‌ی اصلی فعالیت‌های #سفته‌بازانه است، فعالیت‌هایی که در بازار ثانویه رخ می‌دهند و چون هیچ فایده‌ای برای تولید ندارند، باید تا حد امکان محدود شوند.
🔹 برخی از افراد برای اینکه پاسخ این اصل را که «فعالیت‌های بازار ثانویه بورس نه تنها ثمری برای تولید ندارد بلکه برای آن مضر نیز هست» بدهند این‌گونه استدلال می‌کنند که؛ «شرکت‌ها می‌آیند در بازار ثانویه سهام خود را #بازارگردانی می‌کنند و از این طریق منفعت به دست می‌آورند و می‌توانند این منافع را صرف تولید کنند.»
🔹 اما اصطلاح زیبا و ظاهرا محترمانه‌ی بازارگردانی دقیقا چیست؟
⬅️ ادامه دارد...
⬅️ منابع
[19] The General Theory of Employment, Interest, and Money by John Maynard Keynes, Page 139
[20] In a postindustrial United States, casinos have become both a metaphor for a roller-coaster economy and a key service industry selling experiences and dreams. As various economic bubbles have burst, the U.S. economy since the start of the new millennium has seemed to be more of a casino than a factory: a place where you put down your money and cross your fingers. Buying a home, saving for retirement, getting a student loan, starting a business, or even accepting a job seem like risky ventures rather than sure bets. In such turbulent times, we all seem to be gamblers, even when we do not intend to be.
Just One More Hand: Life in the Casino Economy, Ellen Mutari & Deborah M. Figart,
✊ جنبش مردمی کدآمایی؛ الگوی معیشت ایرانی
📡 @Kadamaei_ir