🔻کردها، ایران و ترکیه🔻
🔹می‌دانید چرا دولت ترکیه سال‌هاست به دنبال سرکوب کردها چه در ترکیه و چه در سوریه و عراق است و بسیاری از مردم (از جمله تیم ملی فوتبال) ترکیه نیز با این اقدامات همراه‌اند اما در عوض، با وجود سیاست‌های نامتوازن توسعه در ایران و محرومیت‌های برخی مناطق کردنشین، ایرانیان سال‌ها از کردها در برابر صدام و داعش حمایت کرده و به کردهای مبارز عراقی پناه داده و اکنون نیز به حملات ترکیه به کردها در سوریه معترض‌اند؟
🔸چون از نظر بسیاری از ترک‌ها، کشور ترکیه متعلق به قومیت ترک است و «کردِ ترک» نداریم؛ لذا با انکار هویت «کردها»، به آن‌ها «ترک‌های کوهی» می‌گویند و به دنبال حذف آن‌ها هستند. اما ایرانی‌ها، هم‌وطنان کرد را از قدیمی‌ترین ساکنان ایران‌زمین می‌دانند و در واقع هم چنین است؛ چنانکه یکی از رهبران پیشین کردها در عراق (مصطفی بارزانی) گفته بود: «هرجا كرد است، آنجا ايران است.»
🔹ترک‌ها در ترکیه از دیرباز با اعمال سیاست‌های مبتنی بر پان ترکیسم-پان تورانیسم و هویت‌طلبی قومی، به دنبال پاک‌سازی نژادی و قومی و حذف کردها و ارامنه بوده و هستند. اما ایران اساساً سرزمینی متشکل از کردها و لرها و خراسانی‌ها و آذری‌ها و اعراب و ترکمن‌ها و بلوچ‌ها و شیرازی‌ها و ارامنه و گیلک‌ها و اصفهانی‌ها و مازندرانی‌ها و غیره است. این رنگارنگی و تنوع فوق‌العاده، مزیت ایران است که البته به لطف وجود عناصر ملی و پیونددهنده، کشور را دچار انشقاق و چندپارگی نیز نکرده است. این چنین است که ایرانیان در هنگام زلزله ورزقان آذربایجان و در زلزله کرمانشاه و در زمان سیل در خوزستان و گلستان همه یک‌پارچه و بی‌دریغ از سراسر ایران، مشغول کمک و یاری‌رسانی به مناطق آسیب‌دیده می‌شوند.
🔸باید قدر این خصلت فرهنگی و اجتماعی ایران‌زمین (#وحدت_در_کثرت) را دانست و ضمن پرهیز از مرکزگرایی، مستمراً به دنبال توزیع عادلانه امکانات در سراسر کشور بود و از موسیقی‌ها، زبان‌ها، گویش‌ها، آیین‌ها، لباس‌ها، قصه‌ها، افسانه‌ها و غذاهای گوناگون در ایران مراقبت کرد. اما باید هوشیار نیز بود که با قوم‌گرایی، این عناصر متنوع را به شکل هویت‌هایی ستیزه‌جو تعریف نکرد و آن‌ها را در جدال با یکدیگر یا در تقابل با عناصر پیوند دهنده میان ایرانیان(آیین‌هایی مانند نوروز و مؤلفه‌هایی مانند زبان و ادبیات فارسی) قرار نداد. پدیده‌هایی مانند سرکوب کردها توسط ترکیه، هشداری است بر خطر ترویج قومیت‌گرایی در منطقه و نباید در مقابله با آن، دچار قومیت‌گرایی از نوع دیگری شد.
🔹#قوم‌گرایی روی دیگر #ناسیونالیسم_تبارگرا است. یکی جامعه را به قوم و قبیله تقلیل می‌دهد و اهالی یک قوم را جایگزین شهروندان می‌کند. دیگری با فروکاستن وطنِ متکثر به الگوی یکسان‌سازی شده، در جست‌وجوی تباری یکدست برای ملت است. نهایتاً هر دوی آن‌ها با غیریت‌سازی، هر تفاوتی را غیرقابل قبول دانسته و به نژادپرستی، دگرستیزی، نفرت‌پراکنی و نفی حقوق دیگر‌ی‌ها و سرانجام حذف آن‌ها می‌انجامند.
🔸ما امروز به تأکید بر مفهوم «شهروندی» و ترویج الگوی #ملی‌گرایی_دموکراتیک و #جهان‌روا نیازمندیم که:
۱. ما ایرانیان را صرف نظر از تفاوت‌ها، بر مبنای اشتراکات ملی، فرهنگی، اجتماعی و تاریخی به یکدیگر پیوند دهد.
۲. از «تنوع فرهنگی ایران» مراقبت کند و به دنبال حقوق برابر همه «شهروندان ایرانی» باشد.
۳. به دیگر ملت‌ها و فرهنگ‌ها گشوده باشد و به خصوص به سوی مردم کشورهای همسایه که با ما ریشه‌های مشترک بسیار دارند، دست دوستی و «مهر» دراز کند.
✍🏼 #کاوه_گرایلی
این متن قرار بود نخست در روزنامه اعتماد منتشر شود که به علت ملاحظات روزنامه و حذف قسمت‌های مربوط به ترکیه، به‌جای چاپ در روزنامه به صورت ناقص، متن کامل آن در فضای مجازی منتشر شد.
#مقالات_جریان
#ایران #ایده_ایران #وحدت_در_کثرت
#چرا_ایران_را_دوست_دارم
در «جریان» باشید.
@Jaryaann
🔹می‌دانید چرا دولت ترکیه سال‌هاست به دنبال سرکوب کردها چه در ترکیه و چه در سوریه و عراق است و بسیاری از مردم (از جمله تیم ملی فوتبال) ترکیه نیز با این اقدامات همراه‌اند اما در عوض، با وجود سیاست‌های نامتوازن توسعه در ایران و محرومیت‌های برخی مناطق کردنشین، ایرانیان سال‌ها از کردها در برابر صدام و داعش حمایت کرده و به کردهای مبارز عراقی پناه داده و اکنون نیز به حملات ترکیه به کردها در سوریه معترض‌اند؟
🔸چون از نظر بسیاری از ترک‌ها، کشور ترکیه متعلق به قومیت ترک است و «کردِ ترک» نداریم؛ لذا با انکار هویت «کردها»، به آن‌ها «ترک‌های کوهی» می‌گویند و به دنبال حذف آن‌ها هستند. اما ایرانی‌ها، هم‌وطنان کرد را از قدیمی‌ترین ساکنان ایران‌زمین می‌دانند و در واقع هم چنین است؛ چنانکه یکی از رهبران پیشین کردها در عراق (مصطفی بارزانی) گفته بود: «هرجا كرد است، آنجا ايران است.»
🔹ترک‌ها در ترکیه از دیرباز با اعمال سیاست‌های مبتنی بر پان ترکیسم-پان تورانیسم و هویت‌طلبی قومی، به دنبال پاک‌سازی نژادی و قومی و حذف کردها و ارامنه بوده و هستند. اما ایران اساساً سرزمینی متشکل از کردها و لرها و خراسانی‌ها و آذری‌ها و اعراب و ترکمن‌ها و بلوچ‌ها و شیرازی‌ها و ارامنه و گیلک‌ها و اصفهانی‌ها و مازندرانی‌ها و غیره است. این رنگارنگی و تنوع فوق‌العاده، مزیت ایران است که البته به لطف وجود عناصر ملی و پیونددهنده، کشور را دچار انشقاق و چندپارگی نیز نکرده است. این چنین است که ایرانیان در هنگام زلزله ورزقان آذربایجان و در زلزله کرمانشاه و در زمان سیل در خوزستان و گلستان همه یک‌پارچه و بی‌دریغ از سراسر ایران، مشغول کمک و یاری‌رسانی به مناطق آسیب‌دیده می‌شوند.
🔸باید قدر این خصلت فرهنگی و اجتماعی ایران‌زمین (#وحدت_در_کثرت) را دانست و ضمن پرهیز از مرکزگرایی، مستمراً به دنبال توزیع عادلانه امکانات در سراسر کشور بود و از موسیقی‌ها، زبان‌ها، گویش‌ها، آیین‌ها، لباس‌ها، قصه‌ها، افسانه‌ها و غذاهای گوناگون در ایران مراقبت کرد. اما باید هوشیار نیز بود که با قوم‌گرایی، این عناصر متنوع را به شکل هویت‌هایی ستیزه‌جو تعریف نکرد و آن‌ها را در جدال با یکدیگر یا در تقابل با عناصر پیوند دهنده میان ایرانیان(آیین‌هایی مانند نوروز و مؤلفه‌هایی مانند زبان و ادبیات فارسی) قرار نداد. پدیده‌هایی مانند سرکوب کردها توسط ترکیه، هشداری است بر خطر ترویج قومیت‌گرایی در منطقه و نباید در مقابله با آن، دچار قومیت‌گرایی از نوع دیگری شد.
🔹#قوم‌گرایی روی دیگر #ناسیونالیسم_تبارگرا است. یکی جامعه را به قوم و قبیله تقلیل می‌دهد و اهالی یک قوم را جایگزین شهروندان می‌کند. دیگری با فروکاستن وطنِ متکثر به الگوی یکسان‌سازی شده، در جست‌وجوی تباری یکدست برای ملت است. نهایتاً هر دوی آن‌ها با غیریت‌سازی، هر تفاوتی را غیرقابل قبول دانسته و به نژادپرستی، دگرستیزی، نفرت‌پراکنی و نفی حقوق دیگر‌ی‌ها و سرانجام حذف آن‌ها می‌انجامند.
🔸ما امروز به تأکید بر مفهوم «شهروندی» و ترویج الگوی #ملی‌گرایی_دموکراتیک و #جهان‌روا نیازمندیم که:
۱. ما ایرانیان را صرف نظر از تفاوت‌ها، بر مبنای اشتراکات ملی، فرهنگی، اجتماعی و تاریخی به یکدیگر پیوند دهد.
۲. از «تنوع فرهنگی ایران» مراقبت کند و به دنبال حقوق برابر همه «شهروندان ایرانی» باشد.
۳. به دیگر ملت‌ها و فرهنگ‌ها گشوده باشد و به خصوص به سوی مردم کشورهای همسایه که با ما ریشه‌های مشترک بسیار دارند، دست دوستی و «مهر» دراز کند.
✍🏼 #کاوه_گرایلی
این متن قرار بود نخست در روزنامه اعتماد منتشر شود که به علت ملاحظات روزنامه و حذف قسمت‌های مربوط به ترکیه، به‌جای چاپ در روزنامه به صورت ناقص، متن کامل آن در فضای مجازی منتشر شد.
#مقالات_جریان
#ایران #ایده_ایران #وحدت_در_کثرت
#چرا_ایران_را_دوست_دارم
در «جریان» باشید.
@Jaryaann
▪️«ما ایران متمدّن و آباد و باتربیت می‌خواهیم که در هیئت جامعۀ ملل عالم آبرویی داشته در ترقّی و آبادی عالم و افزایش علم و معرفت بشر با آن ملل همدستی نماید، ورنه حبّ وطن تنها به معنی لغوی آن که اهل زنگبار و حبشه و کونگو نیز دارند- با آنکه صفت ممدوح و دلیل نجابت اخلاقی است- کافی برای مقصود وطن‌خواهان نیست. باید به اندازۀ وطن‌دوستی و حتی بیش از آن اندازه ترقّی و تمدّن‌دوستی داشته باشیم و نه‌تنها به تصاحب و تملّک ابدی قبرستان خراب خود دلخوش باشیم بلکه برای گلستان ساختن آن ویرانه نیز بکوشیم.
بنظر اینجانب برای استقلال و ترقّی و تمدّن ایران چهار رکن عمده و شرط ناگزیر لازم است.
ارکان اربعه
چهار رکن این استقلال و تمدّن و ترقّی به عقیدۀ اینجانب عبارت است از وحدت ملّی، امنیت، اصلاح ادارات دولتی و بخصوص مالیه و اصلاح اصول حکومتی و نمایندگی ملّی.
در باب وحدت ملّی ایران و اهمیت آن شرح و تفصیل لازم نیست و تقریباً بدیهی است که وجود ایران به شکل یک دولت مهم و یک مملکت معتد به کاملاً بسته به اتّحاد عموم ملّت ایران است. فقط باید این حس هموطنی و یگانگی را به هر وسیله تقویت و تأیید کرد.
امنیت عمومی و قدرت قاهر مرکزی دولت در اکناف مملکت از دور و نزدیک و از ریشه برانداختن ملوک‌الطوایف بزرگترین و مهم‌ترین قدمی است که این مملکت به سوی استقلال و تشکیل حقیقی دولت برمی‌دارد و این فقره شرط اساسی وحدت ملّی نیز هست.
اصلاح ادارات دولتی مبنای هر اقدام و هر ترقّی است و این اصلاحات باید از مالیه شروع شود. برای تقویت اصلاحات و تأیید امنیت عمومی و سرعت جریان اقدامات لازمه، مجلس شورای ملّی خوب و دانایی لازم است.»
✍🏼 #سیدحسن_تقی‌زاده
مقاله «مقدمات آیندۀ روشن»
مجلۀ آینده، شمارۀ ۱، تیرماه ۱۳۰۴
🔗 منبع: بنیاد موقوفات دکتر محمود افشار
📜 دریافت فایل پی‌دی‌اف نسخه کامل مقاله
📆 ۸ بهمن‌ماه سالروز درگذشت سیدحسن تقی‌زاده
#تاریخ #ایران‌دوستی #ملی‌گرایی #جهان‌روا #ایران_رویایی
در «جریان» باشید.
@Jaryaann
بنظر اینجانب برای استقلال و ترقّی و تمدّن ایران چهار رکن عمده و شرط ناگزیر لازم است.
ارکان اربعه
چهار رکن این استقلال و تمدّن و ترقّی به عقیدۀ اینجانب عبارت است از وحدت ملّی، امنیت، اصلاح ادارات دولتی و بخصوص مالیه و اصلاح اصول حکومتی و نمایندگی ملّی.
در باب وحدت ملّی ایران و اهمیت آن شرح و تفصیل لازم نیست و تقریباً بدیهی است که وجود ایران به شکل یک دولت مهم و یک مملکت معتد به کاملاً بسته به اتّحاد عموم ملّت ایران است. فقط باید این حس هموطنی و یگانگی را به هر وسیله تقویت و تأیید کرد.
امنیت عمومی و قدرت قاهر مرکزی دولت در اکناف مملکت از دور و نزدیک و از ریشه برانداختن ملوک‌الطوایف بزرگترین و مهم‌ترین قدمی است که این مملکت به سوی استقلال و تشکیل حقیقی دولت برمی‌دارد و این فقره شرط اساسی وحدت ملّی نیز هست.
اصلاح ادارات دولتی مبنای هر اقدام و هر ترقّی است و این اصلاحات باید از مالیه شروع شود. برای تقویت اصلاحات و تأیید امنیت عمومی و سرعت جریان اقدامات لازمه، مجلس شورای ملّی خوب و دانایی لازم است.»
✍🏼 #سیدحسن_تقی‌زاده
مقاله «مقدمات آیندۀ روشن»
مجلۀ آینده، شمارۀ ۱، تیرماه ۱۳۰۴
🔗 منبع: بنیاد موقوفات دکتر محمود افشار
📜 دریافت فایل پی‌دی‌اف نسخه کامل مقاله
📆 ۸ بهمن‌ماه سالروز درگذشت سیدحسن تقی‌زاده
#تاریخ #ایران‌دوستی #ملی‌گرایی #جهان‌روا #ایران_رویایی
در «جریان» باشید.
@Jaryaann