جور دیگر دیدن ماجرا
این شهروند بجای تهدید یا توهین یا لعن کردن، ساعت‌هایی را که کاری با پارکینگ ندارد، نوشته است تا همشهری‌هایش بتوانند جلوی در توقف کنند!
#حالخوبی #خلاقیت
#مردم_ایران #مهربان_باشیم
در «جریان» باشید.
@Jaryaann

🔻یک آقای ۳۰ ساله‌ای هست که تو کرج تعدیل نیرو شد؛ آبرودار هم بود؛ خانه‌اش در خیابانی است که کلی تعمیرگاه ماشین (در آنجا) هست؛ همه تعمیرگاه‌ها گفتن برامون هر روز ناهار بپز؛ الان رسیده به روزی ۱۰۰ مشتری و چرخ زندگیش (حتی) بهتر از قبل می‌گرده.
گاهی وقتها با کمی همدلی زندگی‌ها رو می‌شه نجات داد.

منبع

#مهربان_باشیم #ماایرانیها #حالخوبی
#اخلاق_مراقبت #باهمسازی
در «جریان» باشید.
@Jaryaann

🔺دکتر آقایی، پزشکی در میبُد (یزد)، که فقط ۵۰۰ تومان برای حق معاینه از بیماران خود می‌گیرد!

#مهربان_باشیم #مردم_ایران #حالخوبی
در «جریان» باشید.
@Jaryaann

🔺مردم این روزها به حق از فشارهای اقتصادی و گرانی کلافه‌‌اند
اما در همین شرایط بعضی‌ها هم مانند این راننده تاکسی بابلی سعی می‌کنند با ابتکاراتی ساده مانند در اختیار گذاشتن پخش موسیقی برای مسافران، از حجم کلافگی هم‌شهری‌های‌شان کمی بکاهند و احوال دیگران را حتی موقتی هم که شده، خوش کنند!

#اخلاق_مراقبت #مردم_ایران #حالخوبی
#کارخوب #مهربان_باشیم #باحال_باشیم
#خرده‌روایت‌هایی_از_سویه‌های_روشن_مردم_ایران
در «جریان» باشید.
@Jaryaann

⭕️ در وسط یک بازی فوتبال در لیگ هلند، طرفداران تیم «اکسلسیور» در یک اقدام هماهنگ، صدها عروسک را برای کودکانی که از سوی بیمارستان کودکان به دیدن این بازی آمده بودند پرتاب می‌کنند و صحنه‌ای دیدنی را رقم می‌زنند.

دنیای شگفت‌انگیز ورزش و انسانیت
منبع

#حالخوبی #مهربان_باشیم
در «جریان» باشید.
@Jaryaann

⭕️ در روزگاری که چندان مطلوب و دل‌چسب نیست از کارهای نیک کوچک غافل نشویم.
و البته کار نیک کردن همیشه با دست‌ها نیست
گاهی با پای‌مان می‌توانیم به سادگی و در سکوت و بی‌هیاهو آرامش‌بخش دیگران شویم.

و زندگی زیباتر می‌شود اگر دست‌ها و پاهایی را که در اطراف‌مان کار نیک می‌کنند ببینیم.

شما در زندگی روزمره دست‌ها و پاهای‌تان را کجا می‌گذارید و با آن‌ها چه می‌کنید؟

منبع تصویر

#اخلاق_مراقبت #حالخوبی
#مهربان_باشیم
در «جریان» باشید.
@Jaryaann

🔺#ماایرانیها

#حالخوبی #مهربان_باشیم

عکاس نامشخص
در «جریان» باشید.
@Jaryaann

🔺«دست‌درازی» به معنای تعرض و تجاوز به حریم دیگران است اما گاهی دست‌ها دراز می‌شوند برای یاری و گرفتن دست کسی که افتاده یا نیاز به کمک دارد

و گاهی هم «یک دست» چنان به مهر دراز می‌شود که این‌بار صدا دارد؛ صدایی که مرهمی‌ست برای خیل خستگان دویده؛ دستی، برافراشته چون بیرق دوستی و مهربانی در دوران پیشاکرونایی.

ما با دستان‌مان در زندگی چه می‌کنیم؟

#حالخوبی #مهربان_باشیم #باحال_باشیم #حالات_تن
منبع
در «جریان» باشید.
@Jaryaann

⭕️ #انیمیشن Roto (شکسته/ترک‌برداشته) یادآور این جملات پر #خرد تیک نات هان (راهب بودایی و فعال #صلح ویتنامی) است:
«وقتی که شخص دیگری باعث #رنج تو می‌شود، این به این خاطر است که او عمیقاً در درون‌خود رنج می‌کشد و رنج او لبریز می‌شود. او به مجازات نیاز ندارد؛ او به کمک محتاج است. این آن پیامی‌ست که می‌فرستد.»

ما می‌توانیم رنج‌مان را بر یکدیگر لبریز کنیم و به چرخه زخمی کردن هم ادامه دهیم یا با مهرمان جایی این چرخه را متوقف کنیم و زخم‌ها و ترک‌های یکدیگر را ترمیم کنیم. ... #عشق شاید نجات‌مان دهد.

🔗 منبع
#احوال_مرتبطه #مهربان_باشیم #روانشناسی
در «جریان» باشید.
@jaryaann

⭕️ #انیمیشن Roto (شکسته/ترک‌برداشته) یادآور این جملات پر #خرد تیک نات هان (راهب بودایی و فعال #صلح ویتنامی) است:
«وقتی که شخص دیگری باعث #رنج تو می‌شود، این به این خاطر است که او عمیقاً در درون‌خود رنج می‌کشد و رنج او لبریز می‌شود. او به مجازات نیاز ندارد؛ او به کمک محتاج است. این آن پیامی‌ست که می‌فرستد.»

ما می‌توانیم رنج‌مان را بر یکدیگر لبریز کنیم و به چرخه زخمی کردن هم ادامه دهیم یا با مهرمان جایی این چرخه را متوقف کنیم و زخم‌ها و ترک‌های یکدیگر را ترمیم کنیم. ... #عشق شاید نجات‌مان دهد.

🔗 منبع
#احوال_مرتبطه #مهربان_باشیم #روانشناسی
در «جریان» باشید.
@jaryaann

🔹یکی از بزرگ‌ترین گرفتاری‌های انسانی در جوامع امروزی خصوصا در غرب، خودمحوری، منفعت‌طلبی شخصی و فردگرایی افراطی آدم‌ها است؛ جوامعی اتمیزه‌ و فاقد روح جمعی‌ که در آن افراد دچار روزمرگی شده و هرکس صرفا به دنبال مسائل و مصائب شخصی خود است و از احوال و رنج‌های «دیگری» چندان آگاه نیست. اکثر انسان‌ها در رویای موفقیت،‌ کامیابی و ثروتمند شدن به سر می‌برند و جز اقلیت‌های آگاه و فعال، در میان عموم مردم از آرمان‌های بلند انسانی خبری نیست. گویی رویاهای فردی جایگزین آرمان‌های جمعی شده‌اند و کمتر اراده‌ همگانی قدرت‌مندی برای مقاومت در مقابل نهادهای سیاسی و اقتصادی حاکم و پیگیری منافع عمومی، خصوصا حقوق فرودستان و محذوفان جامعه شکل می‌گیرد.

🔸در چنین شرایطی در کشورهایی مانند ایران هنوز آیین‌هایی وجود دارند که حامل فرم و محتوایی هستند که درست در نقطه مقابل چنین وضعیتی قرار دارند. بزرگداشت تاسوعا و عاشورا یکی از همان آیین‌ها است که البته ریشه‌های فرمی آن را می‌توان در گذشته‌های دورتر این سرزمین نیز یافت.

🔹تصور کنید مردمان بی‌شماری را که هر سال در یک موعد مشخص به شکلی برابر، با لباس‌هایی مشابه و بی‌تکلف، در کنار یکدیگر جمع می‌شوند تا با موسیقی، شعر، نمایش، هم‌خوانی و حرکات فرم (دست و بدن) از مقام شخصی به بزرگی یاد کنند که نماد آزادگی،‌ شجاعت و سلحشوری و الگوی ظلم‌ستیزی و ایثار است؛ شخصی که صرفا به دنبال منفعت خود و اطرافیان‌اش نبود و تن به ظلم و فساد سیاسی زمانه نداد و برای ایستادگی و مقاومت در مقابل آن از گذشتن از جان خود نیز ابایی نداشت؛ او در این راه یارانی نیز داشت که تنهایش نگذاشتند. تعزیه‌ها، دسته‌ها و هیئت‌ها همگی از دیرباز محل و محملی برای ادای احترام به این شخص و یارانش و تجلی یک همبستگی مردمی بوده‌اند. در کنار این، اهدای نذری، به دیگران،‌ خصوصا نیازمندان و فرودستان و دست‌گیری از آن‌ها نیز یک رکن مهم این آیین است.

🔸این مراسم هم از لحاظ فرم و ساختار و هم از لحاظ محتوا و مضمون می‌تواند یک آیین درخشان انسانی باشد که حتی باعث جذب و استقبال افراد غیرشیعه و غیرمسلمان هم بشود؛ کمااینکه در بسیاری از کشورها که این مراسم به شکل مستقل و مردمی برگزار می‌شود همین جذابیت وجود دارد. اما متاسفانه سال‌هاست به دلایل مختلف، این مراسم در داخل کشور از معنا و مضمون خود تا حد زیادی خالی شده و ظاهر و قالب باقی مانده از آن گرفتار آفاتی شده است که نه تنها باعث جذب افراد نمی‌شود که منجر به دفع نیز می‌شود. مواردی مثل خرافه‌پروری و عوام‌گرایی، غصه‌محوری به‌جای حماسه‌سرایی، تقدیس مظلومیت، دیگرآزاری (سر و صدای زیاد، راه‌بندان در خیابان‌ها و کوچه‌ها، حیوان‌آزاری، کودک‌آزاری، پر از زباله کردن خیابان‌ها)، فخرفروشی، اشرافی‌گری، مصرف‌گرایی، نمایش و چشم‌وهم‌چشمی،‌ مداحی‌های مبتذل و نهایتا کاسبی و ریاکاری با این مراسم، تهی کردن این آیین از محتوای آزادی‌خواهانه، حق‌طلبانه و آگاهی‌بخش آن است.

🔹در واقع ما یک امکان اجتماعی و تاریخی مهم خود برای همبستگی مردمی و رشد اخلاقی را با رویکردهای غلط و مداخله حاکمیت و نهادهای قدرت تبدیل به یک نقطه ضعف و حتی عامل رویگردانی افراد از این مفاهیم کرده‌ایم. البته چند سالی هست که به لطف شبکه‌های اجتماعی چهره متمایز،‌ اصیل و مستقلی از این مراسم در بعضی شهرها و شهرستان‌ها مشاهده می‌شود که مایه امیدواری در جهت حفظ این سنت فرهنگی است.


🔸مسئله این است که این آیین را مناسبتی برای عزا و غم بدانیم یا موعدی برای بزرگداشت حماسه، سلحشوری و رهایی؛ نگاه پهلوانانه مولانا شاید پاسخ مناسبی برای این مسئله باشد:
کجایید ای شهیدان خدایی
بلاجویان دشت کربلایی

کجایید ای سبک‌روحان عاشق
پرنده‌تر ز مرغان هوایی

کجایید ای ز جان و جا رهیده
کسی مر عقل را گوید کجایی

کجایید ای در زندان شکسته
بداده وام‌داران را رهایی
🔹ما این روزها در ایران با روزمره شدن زندگی‌ها و دغدغه‌هایمان و با رشد خودخواهی، خودمحوری و منفعت‌طلبی افراطی و افول نسبی نهاد اخلاق مواجهیم. بنابراین بیش از هر زمانی نیاز به ترویج معقولانه آرمان‌خواهی و دمیدن روح آزادگی،‌ شجاعت،‌ همیاری و ایثار در جامعه داریم. اما این امر قطعا به شکل دستوری و شعاری تحقق نمی‌یابد و نیازمند حرکت‌های مردمی و خودجوش است؛ باشد که با حمایت از نمونه‌های مستقل و مردمی این مراسم، با آگاهی‌بخشی مستمر جهت غنی کردن و پیراستن این مراسم از جهل، خرافه و ظلم و با تاکید بر حفظ حقوق دیگران و اهدای کمک‌ها و نذرهای مردمی به نیازمندان، این ایام و آیین، فرصتی برای تعالی، نزدیکی، مهرورزی و حال خوب بین مردمان باشد.


✍🏼 #کاوه_گرایلی

#مقالات_جریان
#اخلاق #آگاهی #ایثار #شجاعت
#آرمان #کرامت #عاشورا
#مهربان_باشیم
در «جریان» باشید.
@Jaryaann