🔴 دهقان
[با یادی از خادمِ فرهنگ، فرزندِ شایستهٔ ایران
و معلمِ زبان و فرهنگِ ایران باستان، استاد احمد تفضلی]
واژهٔ دهقان مأخوذ از واژهٔ پهلوی dehgān است. معنی اصلی آن منسوب به دِه بوده، منتها دِه، نه در معنیِ امروزی بلکه در مفهوم اصلیِ «سرزمین».
در نخستین سده‌های اسلامی، بسیاری از دهقانان در مقامِ وارثان طبقهٔ اشرافِ ساسانی از زندگی آسوده‌ای برخوردار بودند و حتی مانند اسلافِ خویش، زندگی مجللی داشتند.
فتح قلمرو شاهنشاهی ساسانی به دستِ اعراب با تاخت و تاز‌های پراکنده به املاکِ مزروعی دهقانان سواد، در عراق امروزی آغاز شد. پس از شکستِ سپاه ایران و محو تدریجی آزادانی که ادارهٔ کشور را در دست داشتند، اشرافِ محلی یعنی دهقانان، نقشِ سیاسی و اجتماعی مهمی در بخش‌ها، شهرها و روستاهای خود بر عهده گرفتند. دهقانانی که حاضر به همکاری با اعراب نمی‌شدند یا پای به گریز می‌نهادند و یا تن به هلاک می‌دادند.
دهقانان، افزون بر اهمیت سیاسی و اجتماعی نقشِ فرهنگی به سزایی ایفا می‌کردند. بسیاری از آنان در دستگاه خلفا یا حاکمان حضور یافتند و پس از تأسیس سلسله‌های ایرانی در مشرق به منزلهٔ فرهیختگانی که از تاریخ و فرهنگِ ایرانِ باستان به خوبی آگاهی داشتند به خدمتِ پادشاهان، شاهزادگان و امیران درآمدند. رودکی نقل کرده است که دهقانان، زر و سیم و اسب به او صله دادند. فرخی در جوانی در خدمت یکی از دهقانانِ سیستان بود و از او وظیفهٔ سالیانه می‌گرفت. بنا بر روایتی، فردوسی خود دهقان بود.
دهقانان در حفظ داستان‌های شاهنامه، حماسۀ ملّی ایران، روایات تاریخی پیش از اسلام و داستان‌های عاشقانه ایران باستان بیشترین سهم را داشته‌اند. ابو منصور معمری گردآورندهٔ شاهنامۀ منثور ابو‌منصوری که اینک مفقود است، در مقدمهٔ آن می‌نویسد که برای گرد‌آوری مواد شاهنامه، دهقانانی را از شهرهای خراسان فراخوانده است. فردوسی غالباً از دهقانان به عنوان منبع و ظاهراً منبع شفاهی روایات خود یاد می‌کند.
🔴 منبع:
دهقان
احمد تفضلی
به ترجمهٔ زنده‌یاد ابوالفضل خطیبی
نامهٔ فرهنگستان، بهار ۱۳۷۶، شماره ۹،
صص ۱۴۸-۱۵۵
ترجک
🔴 پی‌نوشت:
تصویرِ پیوست، تصویرِ پیامِ تسلیتِ سجاد آیدنلو - استاد زبان و ادبیات فارسی و شاهنامه‌پژوه - به بهانه‌ی وفاتِ احمد تفضلی در سال ۱۳۷۵ خورشیدی است. در آن مقطع سجاد آیدنلو، دانش‌آموزِ سال سوم دبیرستان در شهر ارومیه بودند. تصویر، توسط تارنمای فرهنگستان زبان و ادب فارسی منتشر شده است.
@IranDel_Channel
💢
🔴 دهقان
[با یادی از خادمِ فرهنگ، فرزندِ شایستهٔ ایران
و معلمِ زبان و فرهنگِ ایران باستان، استاد احمد تفضلی]
واژهٔ دهقان مأخوذ از واژهٔ پهلوی dehgān است. معنی اصلی آن منسوب به دِه بوده، منتها دِه، نه در معنیِ امروزی بلکه در مفهوم اصلیِ «سرزمین».
در نخستین سده‌های اسلامی، بسیاری از دهقانان در مقامِ وارثان طبقهٔ اشرافِ ساسانی از زندگی آسوده‌ای برخوردار بودند و حتی مانند اسلافِ خویش، زندگی مجللی داشتند.
فتح قلمرو شاهنشاهی ساسانی به دستِ اعراب با تاخت و تاز‌های پراکنده به املاکِ مزروعی دهقانان سواد، در عراق امروزی آغاز شد. پس از شکستِ سپاه ایران و محو تدریجی آزادانی که ادارهٔ کشور را در دست داشتند، اشرافِ محلی یعنی دهقانان، نقشِ سیاسی و اجتماعی مهمی در بخش‌ها، شهرها و روستاهای خود بر عهده گرفتند. دهقانانی که حاضر به همکاری با اعراب نمی‌شدند یا پای به گریز می‌نهادند و یا تن به هلاک می‌دادند.
دهقانان، افزون بر اهمیت سیاسی و اجتماعی نقشِ فرهنگی به سزایی ایفا می‌کردند. بسیاری از آنان در دستگاه خلفا یا حاکمان حضور یافتند و پس از تأسیس سلسله‌های ایرانی در مشرق به منزلهٔ فرهیختگانی که از تاریخ و فرهنگِ ایرانِ باستان به خوبی آگاهی داشتند به خدمتِ پادشاهان، شاهزادگان و امیران درآمدند. رودکی نقل کرده است که دهقانان، زر و سیم و اسب به او صله دادند. فرخی در جوانی در خدمت یکی از دهقانانِ سیستان بود و از او وظیفهٔ سالیانه می‌گرفت. بنا بر روایتی، فردوسی خود دهقان بود.
دهقانان در حفظ داستان‌های شاهنامه، حماسۀ ملّی ایران، روایات تاریخی پیش از اسلام و داستان‌های عاشقانه ایران باستان بیشترین سهم را داشته‌اند. ابو منصور معمری گردآورندهٔ شاهنامۀ منثور ابو‌منصوری که اینک مفقود است، در مقدمهٔ آن می‌نویسد که برای گرد‌آوری مواد شاهنامه، دهقانانی را از شهرهای خراسان فراخوانده است. فردوسی غالباً از دهقانان به عنوان منبع و ظاهراً منبع شفاهی روایات خود یاد می‌کند.
🔴 منبع:
دهقان
احمد تفضلی
به ترجمهٔ زنده‌یاد ابوالفضل خطیبی
نامهٔ فرهنگستان، بهار ۱۳۷۶، شماره ۹،
صص ۱۴۸-۱۵۵
ترجک
🔴 پی‌نوشت:
تصویرِ پیوست، تصویرِ پیامِ تسلیتِ سجاد آیدنلو - استاد زبان و ادبیات فارسی و شاهنامه‌پژوه - به بهانه‌ی وفاتِ احمد تفضلی در سال ۱۳۷۵ خورشیدی است. در آن مقطع سجاد آیدنلو، دانش‌آموزِ سال سوم دبیرستان در شهر ارومیه بودند. تصویر، توسط تارنمای فرهنگستان زبان و ادب فارسی منتشر شده است.
@IranDel_Channel
💢
🔴 مهاجرت و آثارش
✍️ احسان هوشمند، پژوهشگر
کشور در سالهای گذشته شاهد کاهشِ شتابانِ نرخ رشدِ جمعیت است. استمرار این روند موجبِ تغییرِ ساختارِ جمعیتی کشور و گرایشِ ساختارِ جمعیتی کشور به پیری است. همچنین در دهه‌های گذشته، نرخِ ازدواج با کاهش و نرخِ طلاق با افزایش روبه‌رو بوده است. افزایش سنِ ازدواج، کاهشِ نرخِ فرزندآوری و در نتیجه کاهش بُعد خانوار از جمله ویژگی‌های شاخص‌های جمعیتی ایران معاصر، در سه دهه اخیر است. در کنار این شاخص‌های جمعیتی که بارها از سوی کارشناسانِ جامعه‌شناسی و جمعیت‌شناسی کشور مورد بحث و بررسی قرار گرفته است، افزایش شمارِ ایرانیانِ مهاجر از کشور نیز ازجمله پدیده‌هایی است که پیامدهای اجتماعی و فرهنگی نگران‌کننده‌ای در پی خواهد داشت. درباره میزانِ مهاجران ایرانی در خارج از کشور آمار دقیقی در دسترس نیست. بنا بر اعلام رصدخانه مهاجرت ایران نرخِ رشدِ مهاجرت به خارج از کشور روند افزایشی درخور توجهی داشته است. همچنین براساس اسنادِ نهادهای بین‌المللی، ایرانیان رتبه نخست را میان ملیت‌های ثبت‌کننده درخواست جدید در برخی کشورها مانند استرالیا داشته‌اند. کشورهای مجارستان، انگلستان، ترکیه، لتونی، کانادا، دانمارک، آلمان، لوکزامبورگ، فنلاند، نروژ و سوئیس نیز از کشورهایی هستند که رتبه‌های ۲ تا ۹ را در میان ثبت درخواست جدید پناه‌جویی داشته‌اند. برخی منابع از رشد شدید مهاجرت به خارج میان سال ۲۰۱۰ تا ۲۰۲۰ [میلادی] خبر می‌دهند و این آمار موجب شده تا ایران در این دوره به‌عنوانِ کشور دارای سریع‌ترین رشد مهاجرت شناخته شود. همچنین رشد ۱۴۱ درصدی مهاجرت ایرانیان به اروپا، رشد ۲۳۴ درصدی درخواستِ پناهندگی ایرانیان در آلمان از دیگر شاخص‌هایی است که حاکی از رشد چشمگیر مهاجرت ایرانیان در سال در‌حالی‌که سال ۲۰۲۱ [میلادی] آمارِ ۴۸ هزار نفر مهاجر از ایران ثبت شده، در سال ۲۰۲۲ [میلادی] این رقم به ۱۱۵ هزار نفر رسیده است. گزارش کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد نیز نشان می‌دهد در سال ۲۰۲۲ [میلادی] تعداد پناهندگان ایرانی در مقایسه با سال پیش از آن حدود ۴۴ درصد افزایش دارد. در میان بررسی‌های موجود نیز تأکید شده که مسائل و مشکلات اقتصادی یکی از مهم‌ترین عوامل رشدِ مهاجرت به خارج از کشور است و در صورت استمرار این وضعیت مهاجرت به خارج به گروههای سنی جوان‌تر و حتی نوجوانی نیز کشیده می‌شود. همچنین این وضعیت هشداری است که «مهاجرت گروهی کنترل‌نشده» ابعاد جدیدی پیدا کند. استمرار این وضعیت ممکن است به موج وسیع‌تر مهاجرت از کشور کشیده شود.
۱- مجموعه مشکلات و مسائل ایران امروز خروجی و نتیجه و پیامدِ نحوه‌ی حکمرانی در کشور است. به سخن دیگر بروز مجموعه مسائل اقتصادی مانند تورم، گرانی، رکود، کاهش شدید و سریع ارزش پول ملی، فقر، تشدید شکاف دهک‌های درآمدی، فسادِ گسترده، مسئله مسکن، بی‌کاری و ده‌ها معضل و مشکل ساختاری در اقتصاد کشور نتیجه ناکارآمدی مدیریتی است؛ کمااینکه مهاجرت با هر انگیزه‌ای که انجام شود، نیز معلول ویژگی‌های حکمرانی است. در دیگر حوزه‌ها ازجمله آموزش‌و‌پرورش و آموزش عالی و فرهنگ و سیاست داخلی نیز وضعیت حکمرانی تفاوتی با بخش اقتصادی ندارد.
۲- آمار موجود درباره مهاجرت ایرانیان به خارج از کشور و تشدید روند آن به این معنا نیست که دیگر ایرانیان میل به مهاجرت ندارند. بررسی‌های موجود نشان می‌دهد بخش درخور توجهی از ایرانیان به مهاجرت می‌اندیشند؛ هرچند ممکن است برای آنان به دلایل مختلف اقتصادی و اجتماعی و خانوادگی مهاجرت به سادگی ممکن نشود. در یکی از بررسی‌های منتشر‌شده در‌این‌باره آمده است که ۷۰ درصد از میان شش هزار نفر از فعالان کسب‌وکار کشور میل به مهاجرت دارند. در صورت انجام مطالعات میدانی این نسبت برای استادان دانشگاه‌ها، متخصصان پزشکی، پرستاران، معلمان و دیگر اقشار هم می‌تواند نگرانی‌ها در‌این‌باره را بیشتر کند. در چند روز گذشته رئیس یکی از مراکز مطالعاتی مشاورِ دولت گفته است اگر کسی از ایران مهاجرت می‌کند، لزوماً برای آن مهاجرت نمی‌کند که کاری بیابد؛ بلکه «او مهاجرت می‌کند تا در ایران نباشد و این تفسیرِ بسیار خطرناکی است». اینکه مسئول یکی از مراکز رصد کشور چنین هشداری می‌دهد، نمایانگر ابعاد غم‌انگیز موضوع است؛ پدیده‌ای که خود معلولِ مناسبات درونی است.
🔴 دنباله‌ی یادداشت را در بخشِ "مشاهده فوری" بخوانید:
👇👇
@IranDel_Channel
💢
🔴 مهاجرت و آثارش
✍️ احسان هوشمند، پژوهشگر
کشور در سالهای گذشته شاهد کاهشِ شتابانِ نرخ رشدِ جمعیت است. استمرار این روند موجبِ تغییرِ ساختارِ جمعیتی کشور و گرایشِ ساختارِ جمعیتی کشور به پیری است. همچنین در دهه‌های گذشته، نرخِ ازدواج با کاهش و نرخِ طلاق با افزایش روبه‌رو بوده است. افزایش سنِ ازدواج، کاهشِ نرخِ فرزندآوری و در نتیجه کاهش بُعد خانوار از جمله ویژگی‌های شاخص‌های جمعیتی ایران معاصر، در سه دهه اخیر است. در کنار این شاخص‌های جمعیتی که بارها از سوی کارشناسانِ جامعه‌شناسی و جمعیت‌شناسی کشور مورد بحث و بررسی قرار گرفته است، افزایش شمارِ ایرانیانِ مهاجر از کشور نیز ازجمله پدیده‌هایی است که پیامدهای اجتماعی و فرهنگی نگران‌کننده‌ای در پی خواهد داشت. درباره میزانِ مهاجران ایرانی در خارج از کشور آمار دقیقی در دسترس نیست. بنا بر اعلام رصدخانه مهاجرت ایران نرخِ رشدِ مهاجرت به خارج از کشور روند افزایشی درخور توجهی داشته است. همچنین براساس اسنادِ نهادهای بین‌المللی، ایرانیان رتبه نخست را میان ملیت‌های ثبت‌کننده درخواست جدید در برخی کشورها مانند استرالیا داشته‌اند. کشورهای مجارستان، انگلستان، ترکیه، لتونی، کانادا، دانمارک، آلمان، لوکزامبورگ، فنلاند، نروژ و سوئیس نیز از کشورهایی هستند که رتبه‌های ۲ تا ۹ را در میان ثبت درخواست جدید پناه‌جویی داشته‌اند. برخی منابع از رشد شدید مهاجرت به خارج میان سال ۲۰۱۰ تا ۲۰۲۰ [میلادی] خبر می‌دهند و این آمار موجب شده تا ایران در این دوره به‌عنوانِ کشور دارای سریع‌ترین رشد مهاجرت شناخته شود. همچنین رشد ۱۴۱ درصدی مهاجرت ایرانیان به اروپا، رشد ۲۳۴ درصدی درخواستِ پناهندگی ایرانیان در آلمان از دیگر شاخص‌هایی است که حاکی از رشد چشمگیر مهاجرت ایرانیان در سال در‌حالی‌که سال ۲۰۲۱ [میلادی] آمارِ ۴۸ هزار نفر مهاجر از ایران ثبت شده، در سال ۲۰۲۲ [میلادی] این رقم به ۱۱۵ هزار نفر رسیده است. گزارش کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد نیز نشان می‌دهد در سال ۲۰۲۲ [میلادی] تعداد پناهندگان ایرانی در مقایسه با سال پیش از آن حدود ۴۴ درصد افزایش دارد. در میان بررسی‌های موجود نیز تأکید شده که مسائل و مشکلات اقتصادی یکی از مهم‌ترین عوامل رشدِ مهاجرت به خارج از کشور است و در صورت استمرار این وضعیت مهاجرت به خارج به گروههای سنی جوان‌تر و حتی نوجوانی نیز کشیده می‌شود. همچنین این وضعیت هشداری است که «مهاجرت گروهی کنترل‌نشده» ابعاد جدیدی پیدا کند. استمرار این وضعیت ممکن است به موج وسیع‌تر مهاجرت از کشور کشیده شود.
۱- مجموعه مشکلات و مسائل ایران امروز خروجی و نتیجه و پیامدِ نحوه‌ی حکمرانی در کشور است. به سخن دیگر بروز مجموعه مسائل اقتصادی مانند تورم، گرانی، رکود، کاهش شدید و سریع ارزش پول ملی، فقر، تشدید شکاف دهک‌های درآمدی، فسادِ گسترده، مسئله مسکن، بی‌کاری و ده‌ها معضل و مشکل ساختاری در اقتصاد کشور نتیجه ناکارآمدی مدیریتی است؛ کمااینکه مهاجرت با هر انگیزه‌ای که انجام شود، نیز معلول ویژگی‌های حکمرانی است. در دیگر حوزه‌ها ازجمله آموزش‌و‌پرورش و آموزش عالی و فرهنگ و سیاست داخلی نیز وضعیت حکمرانی تفاوتی با بخش اقتصادی ندارد.
۲- آمار موجود درباره مهاجرت ایرانیان به خارج از کشور و تشدید روند آن به این معنا نیست که دیگر ایرانیان میل به مهاجرت ندارند. بررسی‌های موجود نشان می‌دهد بخش درخور توجهی از ایرانیان به مهاجرت می‌اندیشند؛ هرچند ممکن است برای آنان به دلایل مختلف اقتصادی و اجتماعی و خانوادگی مهاجرت به سادگی ممکن نشود. در یکی از بررسی‌های منتشر‌شده در‌این‌باره آمده است که ۷۰ درصد از میان شش هزار نفر از فعالان کسب‌وکار کشور میل به مهاجرت دارند. در صورت انجام مطالعات میدانی این نسبت برای استادان دانشگاه‌ها، متخصصان پزشکی، پرستاران، معلمان و دیگر اقشار هم می‌تواند نگرانی‌ها در‌این‌باره را بیشتر کند. در چند روز گذشته رئیس یکی از مراکز مطالعاتی مشاورِ دولت گفته است اگر کسی از ایران مهاجرت می‌کند، لزوماً برای آن مهاجرت نمی‌کند که کاری بیابد؛ بلکه «او مهاجرت می‌کند تا در ایران نباشد و این تفسیرِ بسیار خطرناکی است». اینکه مسئول یکی از مراکز رصد کشور چنین هشداری می‌دهد، نمایانگر ابعاد غم‌انگیز موضوع است؛ پدیده‌ای که خود معلولِ مناسبات درونی است.
🔴 دنباله‌ی یادداشت را در بخشِ "مشاهده فوری" بخوانید:
👇👇
@IranDel_Channel
💢
Telegraph
ایران‌دل | IranDel
🔴 مهاجرت و آثارش ✍️ احسان هوشمند، پژوهشگر کشور در سالهای گذشته شاهد کاهشِ شتابانِ نرخ رشدِ جمعیت است. استمرار این روند موجبِ تغییرِ ساختارِ جمعیتی کشور و گرایشِ ساختارِ جمعیتی کشور به پیری است. همچنین در دهه‌های گذشته، نرخِ ازدواج با کاهش و نرخِ طلاق…
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
🎙 برشی از نسخه‌ی صوتی کتابِ "بخوان به نام ایران" روایت پرستو فروهر از زندگی پدر و مادرش، داریوش و پروانه فروهر.
در این برش، روایت دیدارِ داریوش و پروانه فروهر با غلامحسین صدیقی در آذر ۱۳۵۷ خورشیدی، و بعد پذیرش مشروط پیشنهادِ نخست‌وزیری توسط غلامحسین صدیقی، بیان شده است.
@IranDel_Channel
💢
در این برش، روایت دیدارِ داریوش و پروانه فروهر با غلامحسین صدیقی در آذر ۱۳۵۷ خورشیدی، و بعد پذیرش مشروط پیشنهادِ نخست‌وزیری توسط غلامحسین صدیقی، بیان شده است.
@IranDel_Channel
💢
🔴 تنش در روابط ایران و عراق!
✍️ صابر گل‌عنبری
واکنش دولت عراق به حملات موشکی و پهپادی اخیر ایران به اربیل در نوع خود در دو دهه پساصدام بی‌سابقه است؛ از اظهارنظرهای تند مقامات مختلف و رده بالای عراقی گرفته تا فراخواندن سفیر و شکایت به سازمان ملل
در کنار آن نیز به گفته برخی منابع عراقی، دولت این کشور احتمالا در موافقت‌نامه امنیتی خود با تهران تجدیدنظر کند. دولت عراق موضع و واکنش خود را بر مبنای رد روایت تهران درباره ماهیتِ اهداف مورد حمله و همچنین توصیف حملات به عنوان "تعدی" و "تجاوز" به خاک و حاکمیت این کشور قرار داده است.
تنش جدید در روابط تهران و بغداد در هنگامه‌ای است که اخیرا‌متعاقب حملاتِ مکرر گروههای عراقی نزدیک به ایران به پایگاهها و مراکز نظامی آمریکا در این کشور مسئله خروج نیروهای آمریکایی از عراق به بحث داغی تبدیل شده بود. دولت سودانی پس از ترور ابوتقوی از فرماندهان گروه النجباء دوباره خروج نظامیان آمریکایی از عراق را در دستور کار قرار داد و از تشکیل کمیته‌ای در این خصوص برای اتخاذ تمهیداتی و "مذاکره" با دولت آمریکا در اینباره خبر داده بود.
حملات به اربیل نیز به دور از این مسئله و حملات آمریکاییها به اهدافی در یمن نیست. "حکومت اقلیم کردستان عراق" معمولا‌روی خوشی به درخواستها و فشارهای تهران و متحدانش در عراق برای پایان دادن به حضور نیروهای آمریکایی نشان نداده و بر تداوم این حضور تأکید هم داشته است.
دو روز قبل از این حملات ایران، نچیروان بارزانی به بغداد رفت تا رهبران چارچوب هماهنگی حاکم را به توقف حملات در خاک "اقلیم کردستان" به مراکز آمریکایی متقاعد کند؛ اما با پاسخی منفی و نوعی "هشدار" به اقلیم نسبت به ادامه ماندن نیروهای آمریکایی در این منطقه روبرو شد.
همین اتفاقات احتمالا این محاسبات اشتباه را در تهران رقم زده باشد که واکنش احتمالی عراق به حمله به اربیل محدود بوده و در سطحی مشکل‌ساز نخواهد بود.
سه شنبه گذشته نیز بارزانی با ژنرال جوئل وول فرمانده ائتلاف بین‌المللی در عراق و سوریه در اربیل دیدار کرد و در این دیدار "حضور نیروهای خارجی را برای عراقیها در مبارزه با داعش و تقویت توانایی نیروهای نظامی محلی مهم" دانست.
از این رو، حملات اربیل در نزدیکی کنسولگری و پایگاه آمریکایی "حریر" نوعی تشدید فشار غیر مستقیم تهران به واشنگتن در عراق می‌باشد که به دور از تحولات دریای سرخ نیز نیست و همچنین فشار مستقیم به اربیل برای تجدیدنظر درباره حضور نیروهای آمریکایی است.
اما اربیل که برآمدن خود را نتیجه تحولات دهه ۹۰ میلادی قرن گذشته پس از جنگ دوم خلیج فارس و حمایت آمریکا میداند، به حضور نظامی آمریکا به عنوان یک متغیر موازنه‌ساز در مقابل ایران و در درجه بعدی ترکیه و همچنین دولت مرکزی بغداد می‌نگرد.
در همین حال، تحولات اخیر و شدت گرفتن تنش می‌تواند باور پیشگفته را در اربیل نیز فربه‌تر کند و واکنش برخی کنشگران عراقی نیز در ۲ روز اخیر نشان می‌دهد که این امر می‌تواند رفته‌رفته چنین برگردانی را نیز در بغداد در سایه قوت گرفتن احساسات‌ناسیونالیستی در میان عراقیها در سالهای اخیر داشته باشد.
واقعیت این است که شدت گرفتن تنش میان تهران و بغداد در شرایط کنونی و تداوم آن و در گرفتن تنش‌های منطقه‌ای نه تنها بر جنگ غزه - که با گذشت صد روز از آن هنوز اسرائیل به گفته گدعون ساعر وزیر عضو کابینه جنگ در دستیابی به اهداف خود "بسیار دور" است - سایه سنگینی می‌افکند؛ بلکه می‌تواند مسئله خروج نیروهای آمریکایی از عراق را نیز به مرور زمان منتفی کند و حتی ممکن است که این انگاره در میان کلیتِ تصمیم‌سازان بغداد مانند اربیل شکل گیرد که حضور نظامی آمریکا دیگر نه سربار و مشکلی امنیتی، بلکه یک "ضرورت" است.
اما همین وضعیت تنش‌آلود عراق و ایران در این شرایط حساس منطقه‌ای فرصتی در اختیار رقیب آمریکایی در عراق و همچنین رقبای منطقه‌ای برای تقویت حضور و مناسبات خود با بغداد قرار می‌دهد؛ به ویژه که دولت آمریکا به نظر می‌رسد متعاقب "طوفان الاقصی" موجودیت و امنیت اسرائیل و آینده عادی سازی روابط و پروژه ادغام تل‌آویو در نظم منطقه‌ای را در گرو تقویت حضور نظامی خود در خاورمیانه و به ویژه مناطق نزاع با ایران در سوریه و عراق و آبهای منطقه می‌پندارد.
در این راستا نیز اخیرا شبکه "سی بی سی نیوز" آمریکا از بررسی اعزام نیروهای بیشتری به سوریه و عراق خبر داد.
در همین حال نیز تنش ایرانی - عراقی در صورت عدم کنترل و تعمیق آن مستعد تبدیل شدن به تنشی عربی ایرانی نیز هست که در کنار تنش مهم دیگری با پاکستان فعلا یکی از پیامدهای آنی آن معطوف شدن توجهات به تنش‌های دیگری به دور از جنگ غزه و تحت‌الشعاع قرار گرفتن فضای تلطیف شده در جریان این جنگ در جهت کاهش شکاف‌‌های تشدید شده پس از بحران سوریه در منطقه و جهان عرب با طرفیت ایران و گروههای همسو است.
@IranDel_Channel
💢
🔴 تنش در روابط ایران و عراق!
✍️ صابر گل‌عنبری
واکنش دولت عراق به حملات موشکی و پهپادی اخیر ایران به اربیل در نوع خود در دو دهه پساصدام بی‌سابقه است؛ از اظهارنظرهای تند مقامات مختلف و رده بالای عراقی گرفته تا فراخواندن سفیر و شکایت به سازمان ملل
در کنار آن نیز به گفته برخی منابع عراقی، دولت این کشور احتمالا در موافقت‌نامه امنیتی خود با تهران تجدیدنظر کند. دولت عراق موضع و واکنش خود را بر مبنای رد روایت تهران درباره ماهیتِ اهداف مورد حمله و همچنین توصیف حملات به عنوان "تعدی" و "تجاوز" به خاک و حاکمیت این کشور قرار داده است.
تنش جدید در روابط تهران و بغداد در هنگامه‌ای است که اخیرا‌متعاقب حملاتِ مکرر گروههای عراقی نزدیک به ایران به پایگاهها و مراکز نظامی آمریکا در این کشور مسئله خروج نیروهای آمریکایی از عراق به بحث داغی تبدیل شده بود. دولت سودانی پس از ترور ابوتقوی از فرماندهان گروه النجباء دوباره خروج نظامیان آمریکایی از عراق را در دستور کار قرار داد و از تشکیل کمیته‌ای در این خصوص برای اتخاذ تمهیداتی و "مذاکره" با دولت آمریکا در اینباره خبر داده بود.
حملات به اربیل نیز به دور از این مسئله و حملات آمریکاییها به اهدافی در یمن نیست. "حکومت اقلیم کردستان عراق" معمولا‌روی خوشی به درخواستها و فشارهای تهران و متحدانش در عراق برای پایان دادن به حضور نیروهای آمریکایی نشان نداده و بر تداوم این حضور تأکید هم داشته است.
دو روز قبل از این حملات ایران، نچیروان بارزانی به بغداد رفت تا رهبران چارچوب هماهنگی حاکم را به توقف حملات در خاک "اقلیم کردستان" به مراکز آمریکایی متقاعد کند؛ اما با پاسخی منفی و نوعی "هشدار" به اقلیم نسبت به ادامه ماندن نیروهای آمریکایی در این منطقه روبرو شد.
همین اتفاقات احتمالا این محاسبات اشتباه را در تهران رقم زده باشد که واکنش احتمالی عراق به حمله به اربیل محدود بوده و در سطحی مشکل‌ساز نخواهد بود.
سه شنبه گذشته نیز بارزانی با ژنرال جوئل وول فرمانده ائتلاف بین‌المللی در عراق و سوریه در اربیل دیدار کرد و در این دیدار "حضور نیروهای خارجی را برای عراقیها در مبارزه با داعش و تقویت توانایی نیروهای نظامی محلی مهم" دانست.
از این رو، حملات اربیل در نزدیکی کنسولگری و پایگاه آمریکایی "حریر" نوعی تشدید فشار غیر مستقیم تهران به واشنگتن در عراق می‌باشد که به دور از تحولات دریای سرخ نیز نیست و همچنین فشار مستقیم به اربیل برای تجدیدنظر درباره حضور نیروهای آمریکایی است.
اما اربیل که برآمدن خود را نتیجه تحولات دهه ۹۰ میلادی قرن گذشته پس از جنگ دوم خلیج فارس و حمایت آمریکا میداند، به حضور نظامی آمریکا به عنوان یک متغیر موازنه‌ساز در مقابل ایران و در درجه بعدی ترکیه و همچنین دولت مرکزی بغداد می‌نگرد.
در همین حال، تحولات اخیر و شدت گرفتن تنش می‌تواند باور پیشگفته را در اربیل نیز فربه‌تر کند و واکنش برخی کنشگران عراقی نیز در ۲ روز اخیر نشان می‌دهد که این امر می‌تواند رفته‌رفته چنین برگردانی را نیز در بغداد در سایه قوت گرفتن احساسات‌ناسیونالیستی در میان عراقیها در سالهای اخیر داشته باشد.
واقعیت این است که شدت گرفتن تنش میان تهران و بغداد در شرایط کنونی و تداوم آن و در گرفتن تنش‌های منطقه‌ای نه تنها بر جنگ غزه - که با گذشت صد روز از آن هنوز اسرائیل به گفته گدعون ساعر وزیر عضو کابینه جنگ در دستیابی به اهداف خود "بسیار دور" است - سایه سنگینی می‌افکند؛ بلکه می‌تواند مسئله خروج نیروهای آمریکایی از عراق را نیز به مرور زمان منتفی کند و حتی ممکن است که این انگاره در میان کلیتِ تصمیم‌سازان بغداد مانند اربیل شکل گیرد که حضور نظامی آمریکا دیگر نه سربار و مشکلی امنیتی، بلکه یک "ضرورت" است.
اما همین وضعیت تنش‌آلود عراق و ایران در این شرایط حساس منطقه‌ای فرصتی در اختیار رقیب آمریکایی در عراق و همچنین رقبای منطقه‌ای برای تقویت حضور و مناسبات خود با بغداد قرار می‌دهد؛ به ویژه که دولت آمریکا به نظر می‌رسد متعاقب "طوفان الاقصی" موجودیت و امنیت اسرائیل و آینده عادی سازی روابط و پروژه ادغام تل‌آویو در نظم منطقه‌ای را در گرو تقویت حضور نظامی خود در خاورمیانه و به ویژه مناطق نزاع با ایران در سوریه و عراق و آبهای منطقه می‌پندارد.
در این راستا نیز اخیرا شبکه "سی بی سی نیوز" آمریکا از بررسی اعزام نیروهای بیشتری به سوریه و عراق خبر داد.
در همین حال نیز تنش ایرانی - عراقی در صورت عدم کنترل و تعمیق آن مستعد تبدیل شدن به تنشی عربی ایرانی نیز هست که در کنار تنش مهم دیگری با پاکستان فعلا یکی از پیامدهای آنی آن معطوف شدن توجهات به تنش‌های دیگری به دور از جنگ غزه و تحت‌الشعاع قرار گرفتن فضای تلطیف شده در جریان این جنگ در جهت کاهش شکاف‌‌های تشدید شده پس از بحران سوریه در منطقه و جهان عرب با طرفیت ایران و گروههای همسو است.
@IranDel_Channel
💢
Telegram
ایران‌دل | IranDel
همه عالم تن است و ایران دل ❤️
این کانال دغدغه‌اش، ایران است و گردانندۀ آن، یک شهروند ایرانی آذربایجانی
[ بازنشر یک یادداشت، توییت، ویدئو و یا یک صوت به معنی تأیید کل محتوا و تمام مواضع صاحب آن محتوا نیست و هدف صرفاً بازتاب دادن یک نگاه و اندیشه است.]
این کانال دغدغه‌اش، ایران است و گردانندۀ آن، یک شهروند ایرانی آذربایجانی
[ بازنشر یک یادداشت، توییت، ویدئو و یا یک صوت به معنی تأیید کل محتوا و تمام مواضع صاحب آن محتوا نیست و هدف صرفاً بازتاب دادن یک نگاه و اندیشه است.]
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
🎥 سفری به مرزهای ایرانشهر ساسانی؛
سفر به سرزمینِ فرارودان، سمرقند و بخارا در مرزهای ایرانِ فرهنگی (کشورِ ازبکستان کنونی)
با غزلی از حافظ شیرازی و با صدای خانم یولدوز توردیِوا
@IranDel_Channel
💢
سفر به سرزمینِ فرارودان، سمرقند و بخارا در مرزهای ایرانِ فرهنگی (کشورِ ازبکستان کنونی)
با غزلی از حافظ شیرازی و با صدای خانم یولدوز توردیِوا
@IranDel_Channel
💢
🔴 درباره‌ی تنشِ اخیر در روابطِ ایران و پاکستان
✍️ داود روحی، دکترای علوم سیاسی
نتیجه‌ی نابخردی در سیاستِ خارجی و اشتباه محاسباتی بزرگ که باعثِ تعرض به تمامیت ارضی، حاکمیت ملی، امنیت ملی و پرستیژ و حیثیتِ ملی ایران شده و قدرت آن را به چالش کشیده، چند نکته بسیار مهم دارد:
۱- نخست اینکه سامانه‌های پدافند هوایی کجاست و کارایی‌اش در چه حدی است؟ اگر توانِ دفاعِ هوایی از حریمِ هوایی میهن‌مان را ندارد و یا اصلاً چنین سیستمی وجود ندارد، این همه مانورها و نمایش قدرت پدافندی و غیره برای چیست؟ چرا باید امنیت کشور و تمامیت ارضی کشورمان را به دست آن سپرد و این همه بودجه‌ها و هزینه‌های گزاف برای آن صرف کرد؟ اگر نمایش قدرت با پشتوانه‌ی واقعی نباشد خطرش بیشتر است.
۲- دوم، عدمِ پیش‌بینی صحیح و ارزیابی نادرست از اقدامِ تلافی‌جویانه پاکستان و تبعاتِ چنین اقدامی است. اگر سیاست خارجی بر پایه‌ی اصولِ درستی نباشد و افراد کاردان در رأس آن نباشند و تصمیم‌گیری و اقدام بر اساس یک منطق درست که تأمین‌کننده منافع ملی باشد، بنیاد نشده باشد، پیش‌بینی و ارزیابی و... معنی نخواهد داشت. این امر نشان می‌دهد دستگاه سیاست خارجی جمهوری اسلامی برآوردِ درستی از واکنش پاکستان و دیگر کشورها نداشته است.
۳- سوم اینکه حمله به مواضع گروههای تروریستی در خاک دیگر کشورها نیاز به اقدامات و شرایط و مقدماتی دارد که در واقع حمله به خاک کشور دیگری باید آخرین اقدام باشد. همچنین هر اقدامی در برابر هر کشوری باید با توجه به وضعیت، شرایط، قدرت، توانِ دفاعی و امکانات و جایگاه آن کشور صورت گیرد. نمی‌توان اقدام مشابهی را برای دو کشور متفاوت داشت.
۴- چهارم اینکه اگر بنا به گفته مقاماتِ نظامی، این اقدامات و حمله‌ی موشکی جمهوری اسلامی و نیز حمله‌ی هوایی پاکستان با توافق دو کشور بوده !! این چه توافقی است که به کشور دیگری اجازه‌ی حمله‌ی هوایی به عمقِ خاکِ کشورِ ما داده می‌شود؟! آن هم به بهانه‌ی وجود عناصر تروریستی در کشور ما !!! جدا از این مسئله این مواضعِ متفاوتِ نظامیان و غیرنظامیان در سیاست خارجی نشان از آشفتگی آن دارد. در موارد دیگر هم این آشفتگی را می‌بینیم. وزیر کشور بجای اینکه به تعرض به تمامیت ارضی اشاره کند به کشته شدن چند اتباع بیگانه اشاره می‌کند!!
🔴 دنباله‌ی یادداشت را در بخشِ "مشاهده فوری" بخوانید:
👇👇
@IranDel_Channel
💢
🔴 درباره‌ی تنشِ اخیر در روابطِ ایران و پاکستان
✍️ داود روحی، دکترای علوم سیاسی
نتیجه‌ی نابخردی در سیاستِ خارجی و اشتباه محاسباتی بزرگ که باعثِ تعرض به تمامیت ارضی، حاکمیت ملی، امنیت ملی و پرستیژ و حیثیتِ ملی ایران شده و قدرت آن را به چالش کشیده، چند نکته بسیار مهم دارد:
۱- نخست اینکه سامانه‌های پدافند هوایی کجاست و کارایی‌اش در چه حدی است؟ اگر توانِ دفاعِ هوایی از حریمِ هوایی میهن‌مان را ندارد و یا اصلاً چنین سیستمی وجود ندارد، این همه مانورها و نمایش قدرت پدافندی و غیره برای چیست؟ چرا باید امنیت کشور و تمامیت ارضی کشورمان را به دست آن سپرد و این همه بودجه‌ها و هزینه‌های گزاف برای آن صرف کرد؟ اگر نمایش قدرت با پشتوانه‌ی واقعی نباشد خطرش بیشتر است.
۲- دوم، عدمِ پیش‌بینی صحیح و ارزیابی نادرست از اقدامِ تلافی‌جویانه پاکستان و تبعاتِ چنین اقدامی است. اگر سیاست خارجی بر پایه‌ی اصولِ درستی نباشد و افراد کاردان در رأس آن نباشند و تصمیم‌گیری و اقدام بر اساس یک منطق درست که تأمین‌کننده منافع ملی باشد، بنیاد نشده باشد، پیش‌بینی و ارزیابی و... معنی نخواهد داشت. این امر نشان می‌دهد دستگاه سیاست خارجی جمهوری اسلامی برآوردِ درستی از واکنش پاکستان و دیگر کشورها نداشته است.
۳- سوم اینکه حمله به مواضع گروههای تروریستی در خاک دیگر کشورها نیاز به اقدامات و شرایط و مقدماتی دارد که در واقع حمله به خاک کشور دیگری باید آخرین اقدام باشد. همچنین هر اقدامی در برابر هر کشوری باید با توجه به وضعیت، شرایط، قدرت، توانِ دفاعی و امکانات و جایگاه آن کشور صورت گیرد. نمی‌توان اقدام مشابهی را برای دو کشور متفاوت داشت.
۴- چهارم اینکه اگر بنا به گفته مقاماتِ نظامی، این اقدامات و حمله‌ی موشکی جمهوری اسلامی و نیز حمله‌ی هوایی پاکستان با توافق دو کشور بوده !! این چه توافقی است که به کشور دیگری اجازه‌ی حمله‌ی هوایی به عمقِ خاکِ کشورِ ما داده می‌شود؟! آن هم به بهانه‌ی وجود عناصر تروریستی در کشور ما !!! جدا از این مسئله این مواضعِ متفاوتِ نظامیان و غیرنظامیان در سیاست خارجی نشان از آشفتگی آن دارد. در موارد دیگر هم این آشفتگی را می‌بینیم. وزیر کشور بجای اینکه به تعرض به تمامیت ارضی اشاره کند به کشته شدن چند اتباع بیگانه اشاره می‌کند!!
🔴 دنباله‌ی یادداشت را در بخشِ "مشاهده فوری" بخوانید:
👇👇
@IranDel_Channel
💢
Telegraph
ایران‌دل | IranDel
🔴 درباره‌ی تنشِ اخیر در روابطِ ایران و پاکستان ✍️ داود روحی، دکترای علوم سیاسی نتیجه‌ی نابخردی در سیاستِ خارجی و اشتباه محاسباتی بزرگ که باعثِ تعرض به تمامیت ارضی، حاکمیت ملی، امنیت ملی و پرستیژ و حیثیتِ ملی ایران شده و قدرت آن را به چالش کشیده، چند…
ایران‌دل | IranDel
🔴 انقلابیون ضد امپریالیست ✍️ طوس طهماسبی تصویر پایین آینه‌ی تمام‌نمای کارنامه‌ی شصت و پنج‌ساله انقلابیون ضد امپریالیست کوبایی است که از پول و دیسکو متنفر بودند و می‌خواستند انسانِ نوینی خلق کنند که به دنبال فردیت و منافع شخصی نباشد و بخش عمده‌ای از وقتش…
🔴 پاسخ به نقدی بر یادداشتِ انقلابیون ضد امپریالیست
✍️ طوس طهماسبی
در کامنت‌های یادداشتی که شش روز پیش درباره کوبا و سنگاپور نوشتم، دو نفر سؤال کرده بودند که بدون تحریم‌ها وضع کوبا چگونه بود؟ این موضوع مهمی است و باید روشن شود. حرف آخر را اول بزنم: تحریم‌ها تأثیر درجه اول و بنیادی بر وضعیت کوبا ندارند. بدون تحریم‌ها هم وضع کوبا فلاکت‌بار بود، همان‌طور که وضعیت شوروی دوران استالین و برژنف و چین دوران مائو که مشکلی به نام تحریم نداشتند، فلاکت‌بار و رو به اضمحلال بود.
تحریم‌ها تنها گاهی سرعت و شدت برخی از روندهای حتمی این سیستم‌ها را تشدید می‌کنند اما عامل اصلی و درجه اول ماهیت و ساختار این سیستم‌ها است که در تقابل خصمانه با مالکیت خصوصی، ابتکار و انگیزه‌ی فردی، بهره‌وری و منطق بازار، روابط صلح‌آمیز با جهان و تمایل به مشارکت جدی و واقعی در اقتصاد جهانی قرار دارد.
لنین جمله‌ی مشهوری دارد که انگیزه‌ی کشورهایی نظیر کوبای کاسترو را برای تجارتِ محدود و گزینشی با آمریکا و غرب نشان می‌دهد: او می‌گوید ما باید امیدوار باشیم که سرمایه‌داران غربی از روی طمع و نزدیک‌بینی، طنابِ دارِ خود را به ما بفروشند. در حقیقت انگیزه‌ی امثالِ کاسترو از حفظِ میزانی از تجارت با آمریکا، چیزی به جز به دست‌آوردنِ ابزار برای تهاجمِ قوی‌تر به منظور تضعیفِ آمریکا یا نابودی متحدانش نبوده است. حتی اگر آنها در این نیت، کامیاب باشند که در مواردی نیز محقق شده، نتیجه، تنها نابودی بیشتر منابع و امکانات کشورشان در نبردها و برنامه‌هایی بزرگ‌تر و بلندپروازانه‌تر است.
شوروی‌ها که غنی‌ترین کشور جهان را داشتند که اقیانوسی از منابع و ثروت‌های زیرزمینی بود، از آغاز تا پایان جز تنگی و فقر و حسرت ارمغانی به مردم‌شان ندادند و بیشتر آن اقیانوسِ ثروت را به بلاهت‌وارترین شیوه‌ی ممکن تباه کردند.
اقتصاد کوبا زمانی که این اصل راهنما آن را اداره می‌کرد که انگیزه و نفعِ شخصی و قانونِ عرضه و تقاضا را باید از اقتصاد حذف کرد و دولت بهتر میداند که هر کس چه نیازهایی دارد و چه چیزهایی و به چه میزان باید مصرف کند، در هر شرایطی چه با تحریم، چه بی‌تحریم و یا حتی اگر به فرض محال، آمریکا سالانه چند میلیارد دلار پول توجیبی هم به آنها می‌داد، به همین بی‌غوله نکبت بار فعلی می‌رسید.
زمانی که آمریکا خریدِ نیشکر کوبا را تحریم کرد، شوروی با قیمت بالاتری کل نیشکر کوبا را برای مدت چند دهه خریداری کرد اما نتیجه افت هر ساله بازدهی صنعت نیشکر کوبا بود نه چیز دیگر.
کاسترو و یارانش پیش از آغاز تحریم‌ها صنعت توریسم پررونق کوبا که نیمی از درآمد کشور را تأمین می‌کرد، تعطیل کردند. نکته مهم دیگر آنکه این کاسترو بود که خصومت و تهاجم را آغاز کرد نه ایالات متحده، واشنگتن در آغاز روش دوستانه‌ای نسبت به حکومت کاسترو اتخاذ کرد. کاسترو در آغاز با خدعه می‌گفت که انقلاب آنها سرخ نیست بلکه سبز زیتونی است و او و همکارانش کمونیست نیستند، اما سپس مرحله به مرحله سیطره وحشتناک کمونیسم بر کوبا را اعمال کرد و با کشیدن پای امپراتوری شوروی به قاره آمریکا زمینه‌سازی وسیعی برای به راه انداختن جنگ چریکی در سراسر قاره به منظور سیطره کمونیسم را آغاز نمود.
در دهه‌های بعدی کاسترو در شرایطی که بیشتر تحصیل‌کرده و متخصصانش در تلاش برای فرار از کشور بودند و کشورش با پول توجیبی سالیانه مسکو اداره می‌شد، تحت هدایت و برنامه شوروی نیروهای نظامیش را درگیر جنگی پر هزینه در آنگولا و اتیوپی برای حاکم کردن و سرپا نگهداشتن دو رژیم کمونیست کودتایی بدنام و خون‌ریز نمود. او نیروهای محدودی را نیز به یمن و بلندی‌های جولان فرستاد، تصور کنید کشور کوچک و فقیری مانند کوبا در چهار کشور در دو قاره دور دست، مداخله نظامی می‌کرد یا نیروی نظامی داشت! کاسترو این را نشانه عظمت و یکتایی انقلاب کوبا می‌دانست اما این مردم کوبا بودند که باید هزینه این جنون و بلاهت را می‌دادند و برای گرسنگی و خوردن برگ و پوست درختان در دهه نود میلادی آماده می‌شدند.
🔴 پی‌نوشت:
بازنشر یک یادداشت به معنای تأیید کل محتوای آن و تأیید تمام مواضعِ نویسنده یادداشت نیست.
@IranDel_Channel
💢
🔴 پاسخ به نقدی بر یادداشتِ انقلابیون ضد امپریالیست
✍️ طوس طهماسبی
در کامنت‌های یادداشتی که شش روز پیش درباره کوبا و سنگاپور نوشتم، دو نفر سؤال کرده بودند که بدون تحریم‌ها وضع کوبا چگونه بود؟ این موضوع مهمی است و باید روشن شود. حرف آخر را اول بزنم: تحریم‌ها تأثیر درجه اول و بنیادی بر وضعیت کوبا ندارند. بدون تحریم‌ها هم وضع کوبا فلاکت‌بار بود، همان‌طور که وضعیت شوروی دوران استالین و برژنف و چین دوران مائو که مشکلی به نام تحریم نداشتند، فلاکت‌بار و رو به اضمحلال بود.
تحریم‌ها تنها گاهی سرعت و شدت برخی از روندهای حتمی این سیستم‌ها را تشدید می‌کنند اما عامل اصلی و درجه اول ماهیت و ساختار این سیستم‌ها است که در تقابل خصمانه با مالکیت خصوصی، ابتکار و انگیزه‌ی فردی، بهره‌وری و منطق بازار، روابط صلح‌آمیز با جهان و تمایل به مشارکت جدی و واقعی در اقتصاد جهانی قرار دارد.
لنین جمله‌ی مشهوری دارد که انگیزه‌ی کشورهایی نظیر کوبای کاسترو را برای تجارتِ محدود و گزینشی با آمریکا و غرب نشان می‌دهد: او می‌گوید ما باید امیدوار باشیم که سرمایه‌داران غربی از روی طمع و نزدیک‌بینی، طنابِ دارِ خود را به ما بفروشند. در حقیقت انگیزه‌ی امثالِ کاسترو از حفظِ میزانی از تجارت با آمریکا، چیزی به جز به دست‌آوردنِ ابزار برای تهاجمِ قوی‌تر به منظور تضعیفِ آمریکا یا نابودی متحدانش نبوده است. حتی اگر آنها در این نیت، کامیاب باشند که در مواردی نیز محقق شده، نتیجه، تنها نابودی بیشتر منابع و امکانات کشورشان در نبردها و برنامه‌هایی بزرگ‌تر و بلندپروازانه‌تر است.
شوروی‌ها که غنی‌ترین کشور جهان را داشتند که اقیانوسی از منابع و ثروت‌های زیرزمینی بود، از آغاز تا پایان جز تنگی و فقر و حسرت ارمغانی به مردم‌شان ندادند و بیشتر آن اقیانوسِ ثروت را به بلاهت‌وارترین شیوه‌ی ممکن تباه کردند.
اقتصاد کوبا زمانی که این اصل راهنما آن را اداره می‌کرد که انگیزه و نفعِ شخصی و قانونِ عرضه و تقاضا را باید از اقتصاد حذف کرد و دولت بهتر میداند که هر کس چه نیازهایی دارد و چه چیزهایی و به چه میزان باید مصرف کند، در هر شرایطی چه با تحریم، چه بی‌تحریم و یا حتی اگر به فرض محال، آمریکا سالانه چند میلیارد دلار پول توجیبی هم به آنها می‌داد، به همین بی‌غوله نکبت بار فعلی می‌رسید.
زمانی که آمریکا خریدِ نیشکر کوبا را تحریم کرد، شوروی با قیمت بالاتری کل نیشکر کوبا را برای مدت چند دهه خریداری کرد اما نتیجه افت هر ساله بازدهی صنعت نیشکر کوبا بود نه چیز دیگر.
کاسترو و یارانش پیش از آغاز تحریم‌ها صنعت توریسم پررونق کوبا که نیمی از درآمد کشور را تأمین می‌کرد، تعطیل کردند. نکته مهم دیگر آنکه این کاسترو بود که خصومت و تهاجم را آغاز کرد نه ایالات متحده، واشنگتن در آغاز روش دوستانه‌ای نسبت به حکومت کاسترو اتخاذ کرد. کاسترو در آغاز با خدعه می‌گفت که انقلاب آنها سرخ نیست بلکه سبز زیتونی است و او و همکارانش کمونیست نیستند، اما سپس مرحله به مرحله سیطره وحشتناک کمونیسم بر کوبا را اعمال کرد و با کشیدن پای امپراتوری شوروی به قاره آمریکا زمینه‌سازی وسیعی برای به راه انداختن جنگ چریکی در سراسر قاره به منظور سیطره کمونیسم را آغاز نمود.
در دهه‌های بعدی کاسترو در شرایطی که بیشتر تحصیل‌کرده و متخصصانش در تلاش برای فرار از کشور بودند و کشورش با پول توجیبی سالیانه مسکو اداره می‌شد، تحت هدایت و برنامه شوروی نیروهای نظامیش را درگیر جنگی پر هزینه در آنگولا و اتیوپی برای حاکم کردن و سرپا نگهداشتن دو رژیم کمونیست کودتایی بدنام و خون‌ریز نمود. او نیروهای محدودی را نیز به یمن و بلندی‌های جولان فرستاد، تصور کنید کشور کوچک و فقیری مانند کوبا در چهار کشور در دو قاره دور دست، مداخله نظامی می‌کرد یا نیروی نظامی داشت! کاسترو این را نشانه عظمت و یکتایی انقلاب کوبا می‌دانست اما این مردم کوبا بودند که باید هزینه این جنون و بلاهت را می‌دادند و برای گرسنگی و خوردن برگ و پوست درختان در دهه نود میلادی آماده می‌شدند.
🔴 پی‌نوشت:
بازنشر یک یادداشت به معنای تأیید کل محتوای آن و تأیید تمام مواضعِ نویسنده یادداشت نیست.
@IranDel_Channel
💢
Telegram
ایران‌دل | IranDel
🔴 انقلابیون ضد امپریالیست
✍️ طوس طهماسبی
تصویر پایین آینه‌ی تمام‌نمای کارنامه‌ی شصت و پنج‌ساله انقلابیون ضد امپریالیست کوبایی است که از پول و دیسکو متنفر بودند و می‌خواستند انسانِ نوینی خلق کنند که به دنبال فردیت و منافع شخصی نباشد و بخش عمده‌ای از…
🔴 انقلابیون ضد امپریالیست
✍️ طوس طهماسبی
تصویر پایین آینه‌ی تمام‌نمای کارنامه‌ی شصت و پنج‌ساله انقلابیون ضد امپریالیست کوبایی است که از پول و دیسکو متنفر بودند و می‌خواستند انسانِ نوینی خلق کنند که به دنبال فردیت و منافع شخصی نباشد و بخش عمده‌ای از…
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
🎥 مسئله ایران به روایتِ نصرالله پورجوادی
ایران به مثابه یک نظریه‌ی فرهنگی چگونه تعریف می‌شود و اساس این نظریه‌ی فرهنگی در چه چیزهایی است؟
در اولین قسمت از برنامه «فردای ایران» اشکان زارع با دکتر نصرالله پورجوادی، فیلسوف، نظریه‌پرداز فرهنگی و عرفان‌پژوه به گفت‌وگو پرداخته تا پاسخ پرسش‌های بالا را از او جویا شود.
🔴 ویدئوی این برنامه را می‌توانید از طریق یوتیوب هم تماشا کنید.
@IranDel_Channel
💢
ایران به مثابه یک نظریه‌ی فرهنگی چگونه تعریف می‌شود و اساس این نظریه‌ی فرهنگی در چه چیزهایی است؟
در اولین قسمت از برنامه «فردای ایران» اشکان زارع با دکتر نصرالله پورجوادی، فیلسوف، نظریه‌پرداز فرهنگی و عرفان‌پژوه به گفت‌وگو پرداخته تا پاسخ پرسش‌های بالا را از او جویا شود.
🔴 ویدئوی این برنامه را می‌توانید از طریق یوتیوب هم تماشا کنید.
@IranDel_Channel
💢
🔴 پیرامون حمله موشکی به خاک پاکستان و پیامدهای آن
✍️ اکبر مختاری، کارشناس‌ارشد روابط بین‌الملل
حمله به پاکستان بزرگترین اشتباه استراتژیک نظامی جمهوری اسلامی ایران از پایانِ جنگ عراق و ایران تاکنون بود.
پاکستان به عنوانِ قدرتی نظامی در منطقه، هم در بُعد سلاح‌های پیشرفته‌ی نظامی و همچنین داشتنِ بمب هسته‌ای به هیچ‌وجه نمی‌توانست راهبردِ بازدارندگی نظامی را نادیده گیرد.
هدف قراردادنِ تمامیت ارضی ایران با موشک و پهپاد، مهم‌ترین اقدامِ نظامی شفافی بود که علیه ایران از پایانِ جنگ ایران و عراق صورت گرفت.
این اتفاقِ خطرناک با توجه به اینکه بنا بدلایلِ استراتژیک، ایران دیگر نمی‌تواند پاسخِ نظامی به پاکستان دهد، ایران را از نظرِ بازدارندگی در منطقه‌ی خاورمیانه تضعیف خواهد کرد. تاجایی‌که نخست‌وزیرِ "تندرو" اسراییل علناً از حمله به ایران سخن گفت!
حمله‌ی پاکستان به ایران، هراسِ حمله‌ی نظامی به ایران را در میانِ دشمنانِ ایران کاهش داد. تا جایی که نه تنها جوبایدن، به تنهایی ایران در منطقه‌ی خاورمیانه اشاره کرد، بلکه وزیرخارجه‌ی کشورِ دوستِ ایران، عراق هم از منزوی بودن ایران سخن گفت.
ایرانِ پس از حمله‌ی کم‌شدت ازسوی پاکستان به خاکش، با ایرانِ پیش از آن در سطح منطقه، متفاوت خواهد بود و از این به بعد، هزینه‌ی مخاطراتِ نظامی از سوی برخی دشمنان منطقه‌ای در برابر ایران، کاهش یافته است و همه این عوامل ناشی از یک خطای راهبردی نظامی بود...
🔴 منبع: کانال دیپلماسی
@IranDel_Channel
💢
🔴 پیرامون حمله موشکی به خاک پاکستان و پیامدهای آن
✍️ اکبر مختاری، کارشناس‌ارشد روابط بین‌الملل
حمله به پاکستان بزرگترین اشتباه استراتژیک نظامی جمهوری اسلامی ایران از پایانِ جنگ عراق و ایران تاکنون بود.
پاکستان به عنوانِ قدرتی نظامی در منطقه، هم در بُعد سلاح‌های پیشرفته‌ی نظامی و همچنین داشتنِ بمب هسته‌ای به هیچ‌وجه نمی‌توانست راهبردِ بازدارندگی نظامی را نادیده گیرد.
هدف قراردادنِ تمامیت ارضی ایران با موشک و پهپاد، مهم‌ترین اقدامِ نظامی شفافی بود که علیه ایران از پایانِ جنگ ایران و عراق صورت گرفت.
این اتفاقِ خطرناک با توجه به اینکه بنا بدلایلِ استراتژیک، ایران دیگر نمی‌تواند پاسخِ نظامی به پاکستان دهد، ایران را از نظرِ بازدارندگی در منطقه‌ی خاورمیانه تضعیف خواهد کرد. تاجایی‌که نخست‌وزیرِ "تندرو" اسراییل علناً از حمله به ایران سخن گفت!
حمله‌ی پاکستان به ایران، هراسِ حمله‌ی نظامی به ایران را در میانِ دشمنانِ ایران کاهش داد. تا جایی که نه تنها جوبایدن، به تنهایی ایران در منطقه‌ی خاورمیانه اشاره کرد، بلکه وزیرخارجه‌ی کشورِ دوستِ ایران، عراق هم از منزوی بودن ایران سخن گفت.
ایرانِ پس از حمله‌ی کم‌شدت ازسوی پاکستان به خاکش، با ایرانِ پیش از آن در سطح منطقه، متفاوت خواهد بود و از این به بعد، هزینه‌ی مخاطراتِ نظامی از سوی برخی دشمنان منطقه‌ای در برابر ایران، کاهش یافته است و همه این عوامل ناشی از یک خطای راهبردی نظامی بود...
🔴 منبع: کانال دیپلماسی
@IranDel_Channel
💢
Telegram
ایران‌دل | IranDel
همه عالم تن است و ایران دل ❤️
این کانال دغدغه‌اش، ایران است و گردانندۀ آن، یک شهروند ایرانی آذربایجانی
[ بازنشر یک یادداشت، توییت، ویدئو و یا یک صوت به معنی تأیید کل محتوا و تمام مواضع صاحب آن محتوا نیست و هدف صرفاً بازتاب دادن یک نگاه و اندیشه است.]
این کانال دغدغه‌اش، ایران است و گردانندۀ آن، یک شهروند ایرانی آذربایجانی
[ بازنشر یک یادداشت، توییت، ویدئو و یا یک صوت به معنی تأیید کل محتوا و تمام مواضع صاحب آن محتوا نیست و هدف صرفاً بازتاب دادن یک نگاه و اندیشه است.]
🔴 عدالت، قانون اساسی، حریّت
۲۷ دی‌ماه ۱۲۸۵ خورشیدی، برگی از نشریه‌‌ی ملانصرالدین، چاپِ تفلیس، وحشت عثمانی از تحولات مدنی در ایران بر اثر جنبش مشروطیت را نشان می‌دهد؛ مجموعه کوشش‌ها و رویدادهایی که برای مشروط کردن قدرت، نهادینه‌سازی «آزادی سیاسی»، برقراری «عدالت قضایی» و «حکومت قانون» در ایران آغاز شد و برای تثبیت این آرمان‌ها و رفع موانع و مشکلات پیش رو چند سال ادامه پیدا کرد و در مرحله اول، موسوم به انقلاب مشروطه، منجر به امضای فرمان مشروطه به دست مظفرالدین شاه قاجار در ۱۳ امرداد ماه ۱۲۸۵ شد تا یک روز بعد، در ۱۴ امرداد ماه ۱۲۸۵ خورشیدی فرمان مشروطیت صادر شود.
مکان، زمان و تعداد شماره‌های چاپ‌شده مجله‌ی ملانصرالدین:
تفلیس - سالهای ۱۹۰۶ تا ۱۹۱۷ میلادی در ۳۴۰ شماره
تبریز - سال ۱۹۲۱ در ۸ شماره
باکو - سالهای ۱۹۲۲ تا ۱۹۳۱ در ۴۰۰ شماره
🔴 منبع:
صفحه ملانصرالدین
@IranDel_Channel
💢
۲۷ دی‌ماه ۱۲۸۵ خورشیدی، برگی از نشریه‌‌ی ملانصرالدین، چاپِ تفلیس، وحشت عثمانی از تحولات مدنی در ایران بر اثر جنبش مشروطیت را نشان می‌دهد؛ مجموعه کوشش‌ها و رویدادهایی که برای مشروط کردن قدرت، نهادینه‌سازی «آزادی سیاسی»، برقراری «عدالت قضایی» و «حکومت قانون» در ایران آغاز شد و برای تثبیت این آرمان‌ها و رفع موانع و مشکلات پیش رو چند سال ادامه پیدا کرد و در مرحله اول، موسوم به انقلاب مشروطه، منجر به امضای فرمان مشروطه به دست مظفرالدین شاه قاجار در ۱۳ امرداد ماه ۱۲۸۵ شد تا یک روز بعد، در ۱۴ امرداد ماه ۱۲۸۵ خورشیدی فرمان مشروطیت صادر شود.
مکان، زمان و تعداد شماره‌های چاپ‌شده مجله‌ی ملانصرالدین:
تفلیس - سالهای ۱۹۰۶ تا ۱۹۱۷ میلادی در ۳۴۰ شماره
تبریز - سال ۱۹۲۱ در ۸ شماره
باکو - سالهای ۱۹۲۲ تا ۱۹۳۱ در ۴۰۰ شماره
🔴 منبع:
صفحه ملانصرالدین
@IranDel_Channel
💢
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
🎥 سخنان دکتر میرجلال‌الدین کزازی، به پاس برگزاری نخستین همایش بزرگداشت یعقوب‌لیث صفاری.
زابل، ۱۴۰۲٫۱۰۲۹ خورشیدی
@IranDel_Channel
💢
زابل، ۱۴۰۲٫۱۰۲۹ خورشیدی
@IranDel_Channel
💢
🔴 تحولاتِ اخیر منطقه‌ای و لزومِ تنش‌زدایی
✍️ احسان هوشمند
آسیای جنوب‌غربی یکی از ملتهب‌ترین روزهای خود را در بیش از پنج دهه گذشته تجربه می‌کند. تنش‌های جاری در غزه، لبنان، سوریه و دریای سرخ پدیده‌های بسیار حساس و با‌اهمیتی هستند که به خودی خود می‌تواند منطقه را هر لحظه، درگیر بحرانی بزرگ و حتی جنگ کند و مدیریت شرایط از کنترل نیروهای مؤثر در منطقه ازجمله آمریکا و ایران خارج شود. اتفاقات چند روز گذشته و حملات موشکی به سوریه و اربیل، مرکز "اقلیم کردستان" عراق، و غرب پاکستان نشان دیگری از التهاب جاری در منطقه است. واکنش پاکستان و حمله ارتش این کشور به مناطقی در اطراف سراوان در جنوب‌شرقی ایران، هم برگ دیگری از این تحولات است. آنچه در میان این التهاب باید مورد توجه قرار گیرد، توجه به منافع ملی و اتخاذ تصمیم دوراندیشانه و مبتنی بر ارزیابی‌های چند‌وجهی است. آیا ایران در شرایطی است که هم‌زمان در ابعاد وسیع منطقه‌ای درگیر چالش و بحران شود؟ آیا بخش بزرگی از مسائل موجود در قالب پیگیری‌های دیپلماتیک قابل رفع و رجوع و حل نیستند؟ ایران دارای ظرفیت‌های کارشناسی و دیپلماتیک قابل قبولی است که به صورت شایسته و بایسته و در عمل به کار گرفته نمی‌شود یا بسیار کم به آن توجه شده است. اقدام آفریقای جنوبی و ثبت شکایت در دادگاه لاهه یکی از نمونه‌های روشن و آموزنده در ابتکار دیپلماتیک است که اثرات روانی درخورِ توجهی در جهان بر جای گذاشته است. در سالهای گذشته روابط ایران در حالی با "دولت محلی اقلیم کردستان" عراق به تنش و سردی غیر‌قابل قبولی میل کرده است که ملت ایران دارای خاطرات و تجارب زیسته شیرینی با بخش بزرگی از کُردهای عراق در نیم‌سده گذشته است. افزون بر آنکه میان ایرانیان با کُردهای عراق پیوندهای تمدنی و تاریخی و فرهنگی عمیق و چند‌وجهی وجود دارد، کُردهای عراق در دوره بحران ابتدای انقلاب و نیز جنگ تحمیلی بر ملت ایران در کنار نیروهای ایرانی بودند و ثبت صدها شهید کُرد عراقی به نام شهدای جنگ با عراق در بنیاد شهید ایران وجه دیگری از مناسبات ایران با مردم کُرد در عراق را نشان می‌دهد. اگر دستگاه‌های سیاسی و امنیتی و نظامی برای مقابله با حضور گروههای مسلح در "اقلیم کردستان" عراق با دولت عراق و "دولت اقلیم کردستان" عراق در حال رایزنی‌های دیپلماتیک یا پیگیری‌های امنیتی هستند و نتایج این پیگیری‌های دیپلماتیک نتوانسته به وضعیت رضایت‌بخشی ختم شود یا اگر درباره مراودات تجاری و اقتصادی در اقلیم کردستان عراق با اسرائیل یا دیگران حساسیت‌هایی وجود دارد، پیگیری این حساسیت‌ها نیازمند صبر و خویشتن‌داری و کار کارشناسی و استفاده از ابزارهای دیپلماتیک و ارائه ابتکار عمل در سطوح مختلف در این زمینه است. آگاه‌کردن افکار عمومی درباره منشأ اختلافات و نارضایتی‌های موجود و استفاده از ظرفیت‌های گوناگون بخشی از ابزارهای در دسترس است.
در میان مسئولان کُرد عراقی نیز ظرفیت‌های زیادی برای تقویت مناسبات با ایران و رفع مسائل و نگرانی‌ها وجود دارد و نباید این ظرفیت‌ها نادیده گرفته شود. اتفاق چند روز گذشته در اربیل موجب واکنش مسئولان "اقلیم کردستان" عراق شد؛ همچنان که واکنش‌ها در میان لایه‌های مختلف دولت عراق اعم از رئیس‌جمهوری، نخست‌وزیر، مشاور امنیت ملی، مجلس و دیگر بخش‌های دولت عراق درباره اتفاق و رویداد، ابراز نارضایتی شدید و اعتراض علیه ایران بود. از منظر مناسباتِ منطقه‌ای نیز چنین روشی حتی ممکن است به سرایت این روش‌ها نزد کشورهای دیگر نیز منجر شود؛ کمااینکه واکنش پاکستان از این منظر قابل بررسی است.
🔴 دنباله‌ی یادداشت را در بخشِ "مشاهده فوری" بخوانید:
👇👇
@IranDel_Channel
💢
🔴 تحولاتِ اخیر منطقه‌ای و لزومِ تنش‌زدایی
✍️ احسان هوشمند
آسیای جنوب‌غربی یکی از ملتهب‌ترین روزهای خود را در بیش از پنج دهه گذشته تجربه می‌کند. تنش‌های جاری در غزه، لبنان، سوریه و دریای سرخ پدیده‌های بسیار حساس و با‌اهمیتی هستند که به خودی خود می‌تواند منطقه را هر لحظه، درگیر بحرانی بزرگ و حتی جنگ کند و مدیریت شرایط از کنترل نیروهای مؤثر در منطقه ازجمله آمریکا و ایران خارج شود. اتفاقات چند روز گذشته و حملات موشکی به سوریه و اربیل، مرکز "اقلیم کردستان" عراق، و غرب پاکستان نشان دیگری از التهاب جاری در منطقه است. واکنش پاکستان و حمله ارتش این کشور به مناطقی در اطراف سراوان در جنوب‌شرقی ایران، هم برگ دیگری از این تحولات است. آنچه در میان این التهاب باید مورد توجه قرار گیرد، توجه به منافع ملی و اتخاذ تصمیم دوراندیشانه و مبتنی بر ارزیابی‌های چند‌وجهی است. آیا ایران در شرایطی است که هم‌زمان در ابعاد وسیع منطقه‌ای درگیر چالش و بحران شود؟ آیا بخش بزرگی از مسائل موجود در قالب پیگیری‌های دیپلماتیک قابل رفع و رجوع و حل نیستند؟ ایران دارای ظرفیت‌های کارشناسی و دیپلماتیک قابل قبولی است که به صورت شایسته و بایسته و در عمل به کار گرفته نمی‌شود یا بسیار کم به آن توجه شده است. اقدام آفریقای جنوبی و ثبت شکایت در دادگاه لاهه یکی از نمونه‌های روشن و آموزنده در ابتکار دیپلماتیک است که اثرات روانی درخورِ توجهی در جهان بر جای گذاشته است. در سالهای گذشته روابط ایران در حالی با "دولت محلی اقلیم کردستان" عراق به تنش و سردی غیر‌قابل قبولی میل کرده است که ملت ایران دارای خاطرات و تجارب زیسته شیرینی با بخش بزرگی از کُردهای عراق در نیم‌سده گذشته است. افزون بر آنکه میان ایرانیان با کُردهای عراق پیوندهای تمدنی و تاریخی و فرهنگی عمیق و چند‌وجهی وجود دارد، کُردهای عراق در دوره بحران ابتدای انقلاب و نیز جنگ تحمیلی بر ملت ایران در کنار نیروهای ایرانی بودند و ثبت صدها شهید کُرد عراقی به نام شهدای جنگ با عراق در بنیاد شهید ایران وجه دیگری از مناسبات ایران با مردم کُرد در عراق را نشان می‌دهد. اگر دستگاه‌های سیاسی و امنیتی و نظامی برای مقابله با حضور گروههای مسلح در "اقلیم کردستان" عراق با دولت عراق و "دولت اقلیم کردستان" عراق در حال رایزنی‌های دیپلماتیک یا پیگیری‌های امنیتی هستند و نتایج این پیگیری‌های دیپلماتیک نتوانسته به وضعیت رضایت‌بخشی ختم شود یا اگر درباره مراودات تجاری و اقتصادی در اقلیم کردستان عراق با اسرائیل یا دیگران حساسیت‌هایی وجود دارد، پیگیری این حساسیت‌ها نیازمند صبر و خویشتن‌داری و کار کارشناسی و استفاده از ابزارهای دیپلماتیک و ارائه ابتکار عمل در سطوح مختلف در این زمینه است. آگاه‌کردن افکار عمومی درباره منشأ اختلافات و نارضایتی‌های موجود و استفاده از ظرفیت‌های گوناگون بخشی از ابزارهای در دسترس است.
در میان مسئولان کُرد عراقی نیز ظرفیت‌های زیادی برای تقویت مناسبات با ایران و رفع مسائل و نگرانی‌ها وجود دارد و نباید این ظرفیت‌ها نادیده گرفته شود. اتفاق چند روز گذشته در اربیل موجب واکنش مسئولان "اقلیم کردستان" عراق شد؛ همچنان که واکنش‌ها در میان لایه‌های مختلف دولت عراق اعم از رئیس‌جمهوری، نخست‌وزیر، مشاور امنیت ملی، مجلس و دیگر بخش‌های دولت عراق درباره اتفاق و رویداد، ابراز نارضایتی شدید و اعتراض علیه ایران بود. از منظر مناسباتِ منطقه‌ای نیز چنین روشی حتی ممکن است به سرایت این روش‌ها نزد کشورهای دیگر نیز منجر شود؛ کمااینکه واکنش پاکستان از این منظر قابل بررسی است.
🔴 دنباله‌ی یادداشت را در بخشِ "مشاهده فوری" بخوانید:
👇👇
@IranDel_Channel
💢
Telegraph
ایران‌دل | IranDel
🔴 تحولاتِ اخیر منطقه‌ای و لزومِ تنش‌زدایی ✍️ احسان هوشمند آسیای جنوب‌غربی یکی از ملتهب‌ترین روزهای خود را در بیش از پنج دهه گذشته تجربه می‌کند. تنش‌های جاری در غزه، لبنان، سوریه و دریای سرخ پدیده‌های بسیار حساس و با‌اهمیتی هستند که به خودی خود می‌تواند…
🔴 اگر شاهنامه فردوسی نبود؟
(۱)
✍️ محمدعلی فروغی
اگر فردوسی، شاهنامه را نظم نکرده بود این روایات به حالتِ تاریخ بلعمی (ترجمه و تلخیص تاریخ محمدبن جریر طبری) و نظایر آن در می‌آمد که از صدهزار نفر یک نفر آنها را نخوانده بلکه ندیده است، و شکی نیست در اینکه اگر سخن دلنشین فردوسی نبود، وسیلهی ابقای تاریخ ایران همانا منحصر به کتب امثال مسعودی و حمزه بن حسن و ابوریحان می‌بود که همه به زبان عرب نوشته شده و اکثریت عظیم ایرانی‌ها از فهم آن عاجزند. شاهنامه فردوسی از بدو امر نزد فارسی‌زبانان چنان دلچسب واقع شده که عموماً فریفته آن گردیده‌اند. هرکس خواندن می‌توانست، شاهنامه را می‌خواند و کسی که خواندن نمی‌دانست در مجالس شاهنامه‌خوانی برای شنیدن و تمتع یافتن از آن حاضر می‌شد. کمتر ایرانی بود که آن داستان‌ها را نداند و اشعار شاهنامه را از بر نخواند و رجالِ احیا شده فردوسی را نشناسد. اگر این اوقات ازین قبیل مجالس نمی‌بینی و روایت آن اشعار را کمتر می‌شنوی، از آن است که شداید و بدبختی‌های عصر اخیر، محور زندگانی ما را به کلی منحرف ساخته و به قول معروف چرخ ما را چنبر کرده بود.
___
(۲)
✍️ محمدعلی اسلامی‌ندوشن
طیّ این هزار سال هرگاه ایرانی در تنگنا یا نیاز یا خطر قرار می‌گرفته، دست کمک به طرف شاهنامه دراز می‌کرده، بدانگونه که می‌توانیم بگوئیم که ایران را در دو وجه می‌بینیم: ایران پیش از شاهنامه، و ایران بعد از شاهنامه.
چند نمونه بیاورم:
ـ دوران مغول و بعد از مغول که دورانی مصیبت‌بار است، هنگام شکوفائی شاهنامه است. بایسنقر، نواده‌ی تیمور لنگ، شاهنامه را با خطّ خوش نویساند و نگارگری کرد. بدانگونه که یکی از هنری‌ترین کتابهای جهان شد. همین چند سال پیش دانشگاه هاروارد امریکا چاپی از آن کرد که «گرانترین کتاب جهان» شناخته شد.
ـ بیشترین تعداد شاهنامه‌ی مذهّب، در کتابخانه‌ی توبقابی ترکیه یافت می‌شود، که شاهان صفوی به عنوان شفیع در زمانی که اختلاف‌های دامنه‌دار میان ایران و عثمانی بود، و شیعه و سنّی در برابر هم چنگ و دندان نشان می‌دادند، به عثمانی‌های هدیه می‌کردند، تا آن را وسیلهی تفاهم قرار دهند.
ـ فتحعلی‌شاه قاجار نیز، برای عذرخواهی از تزار روسیّه، آنگاه که سفیر روس به دست ایرانی‌ها کشته شده بود، جزو هدایا، یک جلد شاهنامه‌ی مذهّب به پطرزبورگ روانه کرد. شاهنامه و نقش‌هائی که در آن به کار رفته بود، کتاب صلح بود. در ضمن با ارسال این کتاب می‌خواستند بگویند ما چه گذشته‌ی باشکوهی داشته‌ایم. ببینید چه مردان و زنانی در ایران بوده‌اند. آن زمان هنوز تاریخ هخامنشی‌ها شناخته نشده بود.
شاهنامه‌ی کتاب مردم ایران است. گرچه به دست یک نفر پدید آمده، گوئی هزاران هزار نفر در ایجاد آن دست داشته‌اند، زیرا عمقِ روحِ ایرانی و کام‌ها و ناکامی‌های او را سروده است. همانگونه که گفتم، اگر شاهنامه هم نبود، ایران با همین آب و همین خاک و همین کوه، بر جای می‌ماند. البرز همان البرز می‌بود، ولی کو آن سیمرغ که زال را در آن پرورد، تا رستم از آن پدید آید، و کو آن غاز که ضحّاک در آن به بند کشیده شد؟ در آن صورت کشوری می‌شد بی‌زبان که هرچه به او می‌گفتند، جواب نداشت، و بی‌پنجره، که افق در برابرش نبود.
🔴 منبع:
مقاله در فصلنامه پاژ، سال اوّل، شماره چهارم، زمستان ۱۳۸۷، (جشننامه دکتر خالقی مطلق)
@IranDel_Channel
💢
🔴 اگر شاهنامه فردوسی نبود؟
(۱)
✍️ محمدعلی فروغی
اگر فردوسی، شاهنامه را نظم نکرده بود این روایات به حالتِ تاریخ بلعمی (ترجمه و تلخیص تاریخ محمدبن جریر طبری) و نظایر آن در می‌آمد که از صدهزار نفر یک نفر آنها را نخوانده بلکه ندیده است، و شکی نیست در اینکه اگر سخن دلنشین فردوسی نبود، وسیلهی ابقای تاریخ ایران همانا منحصر به کتب امثال مسعودی و حمزه بن حسن و ابوریحان می‌بود که همه به زبان عرب نوشته شده و اکثریت عظیم ایرانی‌ها از فهم آن عاجزند. شاهنامه فردوسی از بدو امر نزد فارسی‌زبانان چنان دلچسب واقع شده که عموماً فریفته آن گردیده‌اند. هرکس خواندن می‌توانست، شاهنامه را می‌خواند و کسی که خواندن نمی‌دانست در مجالس شاهنامه‌خوانی برای شنیدن و تمتع یافتن از آن حاضر می‌شد. کمتر ایرانی بود که آن داستان‌ها را نداند و اشعار شاهنامه را از بر نخواند و رجالِ احیا شده فردوسی را نشناسد. اگر این اوقات ازین قبیل مجالس نمی‌بینی و روایت آن اشعار را کمتر می‌شنوی، از آن است که شداید و بدبختی‌های عصر اخیر، محور زندگانی ما را به کلی منحرف ساخته و به قول معروف چرخ ما را چنبر کرده بود.
___
(۲)
✍️ محمدعلی اسلامی‌ندوشن
طیّ این هزار سال هرگاه ایرانی در تنگنا یا نیاز یا خطر قرار می‌گرفته، دست کمک به طرف شاهنامه دراز می‌کرده، بدانگونه که می‌توانیم بگوئیم که ایران را در دو وجه می‌بینیم: ایران پیش از شاهنامه، و ایران بعد از شاهنامه.
چند نمونه بیاورم:
ـ دوران مغول و بعد از مغول که دورانی مصیبت‌بار است، هنگام شکوفائی شاهنامه است. بایسنقر، نواده‌ی تیمور لنگ، شاهنامه را با خطّ خوش نویساند و نگارگری کرد. بدانگونه که یکی از هنری‌ترین کتابهای جهان شد. همین چند سال پیش دانشگاه هاروارد امریکا چاپی از آن کرد که «گرانترین کتاب جهان» شناخته شد.
ـ بیشترین تعداد شاهنامه‌ی مذهّب، در کتابخانه‌ی توبقابی ترکیه یافت می‌شود، که شاهان صفوی به عنوان شفیع در زمانی که اختلاف‌های دامنه‌دار میان ایران و عثمانی بود، و شیعه و سنّی در برابر هم چنگ و دندان نشان می‌دادند، به عثمانی‌های هدیه می‌کردند، تا آن را وسیلهی تفاهم قرار دهند.
ـ فتحعلی‌شاه قاجار نیز، برای عذرخواهی از تزار روسیّه، آنگاه که سفیر روس به دست ایرانی‌ها کشته شده بود، جزو هدایا، یک جلد شاهنامه‌ی مذهّب به پطرزبورگ روانه کرد. شاهنامه و نقش‌هائی که در آن به کار رفته بود، کتاب صلح بود. در ضمن با ارسال این کتاب می‌خواستند بگویند ما چه گذشته‌ی باشکوهی داشته‌ایم. ببینید چه مردان و زنانی در ایران بوده‌اند. آن زمان هنوز تاریخ هخامنشی‌ها شناخته نشده بود.
شاهنامه‌ی کتاب مردم ایران است. گرچه به دست یک نفر پدید آمده، گوئی هزاران هزار نفر در ایجاد آن دست داشته‌اند، زیرا عمقِ روحِ ایرانی و کام‌ها و ناکامی‌های او را سروده است. همانگونه که گفتم، اگر شاهنامه هم نبود، ایران با همین آب و همین خاک و همین کوه، بر جای می‌ماند. البرز همان البرز می‌بود، ولی کو آن سیمرغ که زال را در آن پرورد، تا رستم از آن پدید آید، و کو آن غاز که ضحّاک در آن به بند کشیده شد؟ در آن صورت کشوری می‌شد بی‌زبان که هرچه به او می‌گفتند، جواب نداشت، و بی‌پنجره، که افق در برابرش نبود.
🔴 منبع:
مقاله در فصلنامه پاژ، سال اوّل، شماره چهارم، زمستان ۱۳۸۷، (جشننامه دکتر خالقی مطلق)
@IranDel_Channel
💢
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
🎥 روایت مهدی بازرگان، درباره چگونگی «جا انداختنِ فکرِ خروجِ شاه از ایران» با تلاش‌های نهضت آزادی.!
@IranDel_Channel
💢
@IranDel_Channel
💢
🔴 گشتی در میدانِ ایالت و موزه‌ی مردم‌شناسی ارومیه
نه چکمه‌ی قزاقی داریم، نه جلیقه‌ی لزگی
✍️ محمد مطلق
«در موزه مردم‌شناسی ارومیه از عیسی عزیزنژاد، کارشناس این موزه، می‌پرسم چرا لباس‌های محلی آذربایجان با پوششِ سایر مردمِ ایران تفاوتی ندارد؟ پس چکمه‌های قزاقی و جلیقه‌های آبی لزگی و کلاه‌های روسی کجاست؟
می‌خندد و می‌گوید: خودت می‌گویی لزگی و قزاقی و روسی. این لباس‌های ترکیبی و من‌درآوردی هیچ ارتباطی با مردمِ آذربایجان ندارد. برای استخراج هر تکه لباسی که اینجا می‌بینید به مجموعه‌ای از اسناد تاریخی، منابع مکتوب، مشاهداتِ میدانی، تصاویر قدیمی و همین طور مصاحبه با افراد مطلع رجوع شده که نشان می‌دهد تفاوتی اساسی با پوشش سایر مناطقِ جغرافیای ایران ندارد. اگر خوب دقت کنید اینجا تفاوت چندانی هم بین پوشش طوایفِ کُردزبان و تُرک‌زبان نمی‌بینید؛ بویژه عناصرِ لباس‌های زنانه که بسیار شبیه هم هستند و در مجموع مشابه هر دو را ممکن است در روستاهای زنجان، همدان یا هر نقطه دیگری از ایران بیابید.
عزیزنژاد با آسیب‌شناسی لباسِ کُردی عنوان می‌کند: «همان طور که می‌بینید لباسِ کُردی سنتی بلند و گشاد است اما سالهای اخیر بویژه تیپِ جوان خیلی این لباس را دستکاری کرده و اصطلاحاً پوشش کُردی را اسپرت کرده‌اند. شلوار مردانه تنگ شده، آستین‌ها کوتاه‌تر شده و لباس زنانه کُردی هم دیگر پوشش اصیل خود را از دست داده و توری و بدن‌نماتر شده است. این آسیب‌ها باید شناسایی و پالایش شود.»
او معتقد است تغییرات لباس محلی آذربایجانی و کُردی، دستکاری آنها یا اساساً معرفی پوشاکِ غیر ایرانی به عنوان لباسِ بومی، بیشتر تحت تأثیر شبکه‌های اجتماعی، بی‌اطلاعی از تاریخ و شناسنامه‌ی لباس و گاه برنامه‌ریزی مراکزی در خارج از کشور است.
🔴 دنباله‌ی گزارش را در بخشِ "مشاهده فوری" بخوانید:
👇👇
@IranDel_Channel
💢
🔴 گشتی در میدانِ ایالت و موزه‌ی مردم‌شناسی ارومیه
نه چکمه‌ی قزاقی داریم، نه جلیقه‌ی لزگی
✍️ محمد مطلق
«در موزه مردم‌شناسی ارومیه از عیسی عزیزنژاد، کارشناس این موزه، می‌پرسم چرا لباس‌های محلی آذربایجان با پوششِ سایر مردمِ ایران تفاوتی ندارد؟ پس چکمه‌های قزاقی و جلیقه‌های آبی لزگی و کلاه‌های روسی کجاست؟
می‌خندد و می‌گوید: خودت می‌گویی لزگی و قزاقی و روسی. این لباس‌های ترکیبی و من‌درآوردی هیچ ارتباطی با مردمِ آذربایجان ندارد. برای استخراج هر تکه لباسی که اینجا می‌بینید به مجموعه‌ای از اسناد تاریخی، منابع مکتوب، مشاهداتِ میدانی، تصاویر قدیمی و همین طور مصاحبه با افراد مطلع رجوع شده که نشان می‌دهد تفاوتی اساسی با پوشش سایر مناطقِ جغرافیای ایران ندارد. اگر خوب دقت کنید اینجا تفاوت چندانی هم بین پوشش طوایفِ کُردزبان و تُرک‌زبان نمی‌بینید؛ بویژه عناصرِ لباس‌های زنانه که بسیار شبیه هم هستند و در مجموع مشابه هر دو را ممکن است در روستاهای زنجان، همدان یا هر نقطه دیگری از ایران بیابید.
عزیزنژاد با آسیب‌شناسی لباسِ کُردی عنوان می‌کند: «همان طور که می‌بینید لباسِ کُردی سنتی بلند و گشاد است اما سالهای اخیر بویژه تیپِ جوان خیلی این لباس را دستکاری کرده و اصطلاحاً پوشش کُردی را اسپرت کرده‌اند. شلوار مردانه تنگ شده، آستین‌ها کوتاه‌تر شده و لباس زنانه کُردی هم دیگر پوشش اصیل خود را از دست داده و توری و بدن‌نماتر شده است. این آسیب‌ها باید شناسایی و پالایش شود.»
او معتقد است تغییرات لباس محلی آذربایجانی و کُردی، دستکاری آنها یا اساساً معرفی پوشاکِ غیر ایرانی به عنوان لباسِ بومی، بیشتر تحت تأثیر شبکه‌های اجتماعی، بی‌اطلاعی از تاریخ و شناسنامه‌ی لباس و گاه برنامه‌ریزی مراکزی در خارج از کشور است.
🔴 دنباله‌ی گزارش را در بخشِ "مشاهده فوری" بخوانید:
👇👇
@IranDel_Channel
💢
Telegraph
ایران‌دل | IranDel
🔴 گشتی در میدانِ ایالت و موزه مردم‌شناسی ارومیه نه چکمه‌ی قزاقی داریم، نه جلیقه‌ی لزگی ✍️ محمد مطلق «در موزه مردم‌شناسی ارومیه از عیسی عزیزنژاد، کارشناس این موزه، می‌پرسم چرا لباس‌های محلی آذربایجان با پوششِ سایر مردمِ ایران تفاوتی ندارد؟ پس چکمه‌های…
🔴 گسترش ناتو
✍️ رحمان قهرمان‌پور
سرانجام پارلمان ترکیه با عضویت سوئد در ناتو موافقت کرد. مجارستان هم اعلام کرده بود در صورت موافقت ترکیه به این کار رضایت خواهد داد. به این ترتیب سوئد و فنلاند دو عضو جدید ناتو در شمال اروپا و در حوزه‌ی دریای بالتیک می‌شوند که در جوار روسیه است. این دو کشور بعد از جنگ جهانی دوم تلاش کرده بودند در منازعات بین المللی بی‌طرف باشند و برای تحریک نکردن روسیه عضو ناتو نشدند. اما بعد از حمله روسیه به اوکراین ناقوس جنگ در کل اروپا به صدا درآمد!
به این ترتیب حمله روسیه به اوکراین نه تنها به افزایشِ امنیت آن کمکی نکرد بلکه باعث تقویت ناتو و به تبع آن تهدیدات امنیتی علیه روسیه شد.
خطای محاسباتی رهبران سیاسی می‌تواند هزینه‌های سنگین و جبران نکردنی برای کشورها داشته باشد. کرملین بارها تهدید کرد که اگر سوئد و فنلاند عضو ناتو شوند ساکت نخواهد نشست و تلاش زیادی کرد با نزدیکی به ترکیه و مجارستان مانع عضویت سوئد و فنلاند در ناتو شود. اما ترکیه سرانجام با میانجی‌گری آمریکا و وعده تحویل جنگنده‌های F16 با عضویت سوئد موافقت کرد و روسیه هم نتوانست کاری بکند.
سیاست جهانی مثل یک شطرنج است. رهبرانی که در داخل صدای مخالف را نمی‌شنوند کم کم به این باور می‌رسند که جهان خارج هم مثل داخل در اختیار آنهاست و اشتباه محاسباتی از همین جا ناشی می‌شود.
پوتین در حمله به اوکراین دچار خطای فاحشی شد. گزارش‌های غلط از توان ارتش به او دادند. فساد را دست کم گرفت و تصور کرد به سرعت اوکراین را فتح خواهد کرد. جامعه و اقتصاد و سیاست خارجی روسیه را گروگان جنگ کرد. اعتبارش را میان کشورهای نسبتاً مستقل از دست داد. اروپا و آمریکا را متحد و زمینه تقویت ناتو را فراهم کرد.
باعث ترس رهبران جمهوری سابق شوروی از روسیه و رفتن آنها به سمت چین و غرب شد. جبران همه این هزینه‌ها در کوتاه مدت ناممکن و در بلند مدت بسیار دشوار است.
@IranDel_Channel
💢
🔴 گسترش ناتو
✍️ رحمان قهرمان‌پور
سرانجام پارلمان ترکیه با عضویت سوئد در ناتو موافقت کرد. مجارستان هم اعلام کرده بود در صورت موافقت ترکیه به این کار رضایت خواهد داد. به این ترتیب سوئد و فنلاند دو عضو جدید ناتو در شمال اروپا و در حوزه‌ی دریای بالتیک می‌شوند که در جوار روسیه است. این دو کشور بعد از جنگ جهانی دوم تلاش کرده بودند در منازعات بین المللی بی‌طرف باشند و برای تحریک نکردن روسیه عضو ناتو نشدند. اما بعد از حمله روسیه به اوکراین ناقوس جنگ در کل اروپا به صدا درآمد!
به این ترتیب حمله روسیه به اوکراین نه تنها به افزایشِ امنیت آن کمکی نکرد بلکه باعث تقویت ناتو و به تبع آن تهدیدات امنیتی علیه روسیه شد.
خطای محاسباتی رهبران سیاسی می‌تواند هزینه‌های سنگین و جبران نکردنی برای کشورها داشته باشد. کرملین بارها تهدید کرد که اگر سوئد و فنلاند عضو ناتو شوند ساکت نخواهد نشست و تلاش زیادی کرد با نزدیکی به ترکیه و مجارستان مانع عضویت سوئد و فنلاند در ناتو شود. اما ترکیه سرانجام با میانجی‌گری آمریکا و وعده تحویل جنگنده‌های F16 با عضویت سوئد موافقت کرد و روسیه هم نتوانست کاری بکند.
سیاست جهانی مثل یک شطرنج است. رهبرانی که در داخل صدای مخالف را نمی‌شنوند کم کم به این باور می‌رسند که جهان خارج هم مثل داخل در اختیار آنهاست و اشتباه محاسباتی از همین جا ناشی می‌شود.
پوتین در حمله به اوکراین دچار خطای فاحشی شد. گزارش‌های غلط از توان ارتش به او دادند. فساد را دست کم گرفت و تصور کرد به سرعت اوکراین را فتح خواهد کرد. جامعه و اقتصاد و سیاست خارجی روسیه را گروگان جنگ کرد. اعتبارش را میان کشورهای نسبتاً مستقل از دست داد. اروپا و آمریکا را متحد و زمینه تقویت ناتو را فراهم کرد.
باعث ترس رهبران جمهوری سابق شوروی از روسیه و رفتن آنها به سمت چین و غرب شد. جبران همه این هزینه‌ها در کوتاه مدت ناممکن و در بلند مدت بسیار دشوار است.
@IranDel_Channel
💢
Telegram
ایران‌دل | IranDel
همه عالم تن است و ایران دل ❤️
این کانال دغدغه‌اش، ایران است و گردانندۀ آن، یک شهروند ایرانی آذربایجانی
[ بازنشر یک یادداشت، توییت، ویدئو و یا یک صوت به معنی تأیید کل محتوا و تمام مواضع صاحب آن محتوا نیست و هدف صرفاً بازتاب دادن یک نگاه و اندیشه است.]
این کانال دغدغه‌اش، ایران است و گردانندۀ آن، یک شهروند ایرانی آذربایجانی
[ بازنشر یک یادداشت، توییت، ویدئو و یا یک صوت به معنی تأیید کل محتوا و تمام مواضع صاحب آن محتوا نیست و هدف صرفاً بازتاب دادن یک نگاه و اندیشه است.]
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
🎥 مناظره‌ی مصطفی مهرآیین و مهدی جمشیدی پیرامون مسائل ایران در شبکه یک سیما
🔴 تاریخ مناظره:
پنجم بهمن ماه ۱۴۰۲ خورشیدی، در برنامه‌ی جریان شبکه یک سیما
🔴 مناظره را می‌توان از طریق یوتیوب هم تماشا کرد.
🔴 پی‌نوشت:
بازنشرِ یک مناظره، به معنای تأیید طرفین مناظره یا تأیید کل مطالب مطرح شده در آن نیست و هدف، اطلاع‌رسانی‌ست.
@IranDel_Channel
💢
🔴 تاریخ مناظره:
پنجم بهمن ماه ۱۴۰۲ خورشیدی، در برنامه‌ی جریان شبکه یک سیما
🔴 مناظره را می‌توان از طریق یوتیوب هم تماشا کرد.
🔴 پی‌نوشت:
بازنشرِ یک مناظره، به معنای تأیید طرفین مناظره یا تأیید کل مطالب مطرح شده در آن نیست و هدف، اطلاع‌رسانی‌ست.
@IranDel_Channel
💢
🔴 «شریعتی در هواپیمای شاه»
✍️ مهدی تدینی، تاریخ‌پژوه
دکتر علی شریعتی یکی از کسانی بود که در بسترسازی برای سرازیر شدن قشر خاصی از جوانان به سوی مجاهدین خلق تأثیر عمیقی داشت. مسئله روایتی بود که او از اسلام و اسلام‌دوستی ارائه می‌داد. جامعۀ ایران در سالهای دهۀ چهل و پنجاه رو به تحولات عمیق و گسترده‌ای داشت. چهرۀ شهرها عوض می‌شد، مراکز صنعتی یکی پس از دیگری سر برمی‌آورد، بر شمار دانشجویان و تحصیل‌کردگان افزوده می‌شد و دنیای زیست ایرانی در ظاهر و باطن مدرن می‌شد. با آشنایی قشر جوان با علم و فناوری، از یک سو زاویه‌ای میان آنها و دنیای سنتی و سنت‌گرا ایجاد می‌شد، اما از دیگر سو هنوز حاضر به پذیرش بسیاری از ابعاد مدرنیته نبودند. نوعی سرگردانی در این جوانان پدید آمده بود ــ در حالت از سنت رانده و از مدرنیته مانده داشتند. لای این دو دنیا گیر کرده بودند. نه پای ماندن در دنیای قدیم را داشتند و نه دل رفتن به دنیای جدید. به همین منوال، این جوانانِ تکنسین، مهندس، دکتر ــ یعنی از جهانی علم‌باور ــ شده بودند و ارتباطشان با روحیات و ذهنیاتِ سنتی اسلام سست شده بود، اما همچنان علایق اسلامی داشتند.
در اینجا شریعتی مانند منجی برای این قشر ظهور کرد و با آمیزه‌های شعبده‌گون خود جهان‌بینی جدیدی دست این جوانان می‌داد. جوانان دکترـ‌مهندس‌شده‌ای که نمی‌خواستند افکار قدیمی والدینشان را وام بگیرند اما در عین حال هنوز کوله‌بارشان پر از انگاره‌های الهیاتی بود، پایگاه و پناهگاهی در بافته‌های فکری شریعتی می‌یافتند ــ با شریعتی می‌توانستند روحی متافیزیکی و الهیاتی در جسم مدرن بدمند، بدون اینکه آغشته به روحیات مدرن شوند. به همین دلیل مخاطبان اصلی شریعتی قشر درس‌خوانده بودند. قدرت گرفتن مارکسیسم بازار شریعتی را گرم‌تر می‌کرد، زیرا شریعتی هم انگاره‌های چپ را در صورت‌بندی‌های آشنا (غیرمارکسیستی) می‌پیچید و هم بدیل خوبی برای جوانانی بود که میلی به سکولاریسم و ماتریالیسم مارکسیستی نداشتند. بگذارید این فرایند جذب را با یک مثال بسیار بارز توضیح دهم.
بهزاد معزی یکی از بهترین خلبانان ایران بود. او در کار خود آنقدر زبده بود که بتواند به عنوان خلبان هواپیمای سلطنتی ایران انتخاب شود. خلبان آخرین پرواز شاه از ایران ــ در بیست‌وششم دی ۵۷ ــ همین سرهنگ معزی بود. اما او همان زمان که هواپیمای شاه را می‌راند، دلبستۀ مجاهدین خلق بود. این‌هم خود نشانۀ دیگری از میزان نفوذ انقلابی‌ها در اطراف شاه بود که یکی از امنیتی‌ترین و حساس‌ترین کارها (یعنی خلبانی هواپیمای سلطنتی) دست کسی بود که شیفتۀ مجاهدین بود ــ مجاهدینی که از همان زمان ابزار ترور را هم در خورجین سیاسی‌شان داشتند.
🔴 دنباله‌ی یادداشت را در بخشِ "مشاهده فوری" بخوانید:
👇👇
@IranDel_Channel
💢
🔴 «شریعتی در هواپیمای شاه»
✍️ مهدی تدینی، تاریخ‌پژوه
دکتر علی شریعتی یکی از کسانی بود که در بسترسازی برای سرازیر شدن قشر خاصی از جوانان به سوی مجاهدین خلق تأثیر عمیقی داشت. مسئله روایتی بود که او از اسلام و اسلام‌دوستی ارائه می‌داد. جامعۀ ایران در سالهای دهۀ چهل و پنجاه رو به تحولات عمیق و گسترده‌ای داشت. چهرۀ شهرها عوض می‌شد، مراکز صنعتی یکی پس از دیگری سر برمی‌آورد، بر شمار دانشجویان و تحصیل‌کردگان افزوده می‌شد و دنیای زیست ایرانی در ظاهر و باطن مدرن می‌شد. با آشنایی قشر جوان با علم و فناوری، از یک سو زاویه‌ای میان آنها و دنیای سنتی و سنت‌گرا ایجاد می‌شد، اما از دیگر سو هنوز حاضر به پذیرش بسیاری از ابعاد مدرنیته نبودند. نوعی سرگردانی در این جوانان پدید آمده بود ــ در حالت از سنت رانده و از مدرنیته مانده داشتند. لای این دو دنیا گیر کرده بودند. نه پای ماندن در دنیای قدیم را داشتند و نه دل رفتن به دنیای جدید. به همین منوال، این جوانانِ تکنسین، مهندس، دکتر ــ یعنی از جهانی علم‌باور ــ شده بودند و ارتباطشان با روحیات و ذهنیاتِ سنتی اسلام سست شده بود، اما همچنان علایق اسلامی داشتند.
در اینجا شریعتی مانند منجی برای این قشر ظهور کرد و با آمیزه‌های شعبده‌گون خود جهان‌بینی جدیدی دست این جوانان می‌داد. جوانان دکترـ‌مهندس‌شده‌ای که نمی‌خواستند افکار قدیمی والدینشان را وام بگیرند اما در عین حال هنوز کوله‌بارشان پر از انگاره‌های الهیاتی بود، پایگاه و پناهگاهی در بافته‌های فکری شریعتی می‌یافتند ــ با شریعتی می‌توانستند روحی متافیزیکی و الهیاتی در جسم مدرن بدمند، بدون اینکه آغشته به روحیات مدرن شوند. به همین دلیل مخاطبان اصلی شریعتی قشر درس‌خوانده بودند. قدرت گرفتن مارکسیسم بازار شریعتی را گرم‌تر می‌کرد، زیرا شریعتی هم انگاره‌های چپ را در صورت‌بندی‌های آشنا (غیرمارکسیستی) می‌پیچید و هم بدیل خوبی برای جوانانی بود که میلی به سکولاریسم و ماتریالیسم مارکسیستی نداشتند. بگذارید این فرایند جذب را با یک مثال بسیار بارز توضیح دهم.
بهزاد معزی یکی از بهترین خلبانان ایران بود. او در کار خود آنقدر زبده بود که بتواند به عنوان خلبان هواپیمای سلطنتی ایران انتخاب شود. خلبان آخرین پرواز شاه از ایران ــ در بیست‌وششم دی ۵۷ ــ همین سرهنگ معزی بود. اما او همان زمان که هواپیمای شاه را می‌راند، دلبستۀ مجاهدین خلق بود. این‌هم خود نشانۀ دیگری از میزان نفوذ انقلابی‌ها در اطراف شاه بود که یکی از امنیتی‌ترین و حساس‌ترین کارها (یعنی خلبانی هواپیمای سلطنتی) دست کسی بود که شیفتۀ مجاهدین بود ــ مجاهدینی که از همان زمان ابزار ترور را هم در خورجین سیاسی‌شان داشتند.
🔴 دنباله‌ی یادداشت را در بخشِ "مشاهده فوری" بخوانید:
👇👇
@IranDel_Channel
💢
Telegraph
ایران‌دل | IranDel
🔴 «شریعتی در هواپیمای شاه» ✍️ مهدی تدینی، تاریخ‌پژوه دکتر علی شریعتی یکی از کسانی بود که در بسترسازی برای سرازیر شدن قشر خاصی از جوانان به سوی مجاهدین خلق تأثیر عمیقی داشت. مسئله روایتی بود که او از اسلام و اسلام‌دوستی ارائه می‌داد. جامعۀ ایران در سالهای…