عکسی از "مجسمه‌ی آزادی در‌‌حال ساخت"، مجسمه‌ی آزادی نمادی تاریخی در نیویورک است و سال‌ها به‌عنوان یکی از خاص‌ترین سوژه‌های عکاسان به شمار می‌آید. تاکنون میلیون‌ها و شاید میلیاردها عکس از آن گرفته شده است، اما تعداد انگشت‌شماری عکس از زمان ساخته شدن آن در شهر پاریس در سال 1884 وجود دارد، در این سال در هر جایی وسیله‌ای برای ثبت تصویر یافت نمی‌شد از طرفی دیگر، همه دوست داشتند بعد از تکمیل پروژه، ساخته شدن کامل نماد و انتقال آن به محل اصلی، از آن عکس‌برداری کنند. به همین دلیل کمتر عکسی از زمان ساخته شدن مجسمه‌ی آزادی در دسترس است. در این عکس تاریخی می‌توانیم افرادی را که در حال کار بر روی مجسمه هستند مشاهده کنیم.

#عکاسی
@Honarrvareh

عکسی از "زنان افغانستان پیش از سلطه‌ی طالبان" که در اوایل دهه‌ی 1990 ثبت شده و نشان می‌دهد پیش از قدرت گرفتن طالبان در افغانستان، زنان در این کشور چگونه آزادانه و مدرن در خیابان‌ها گشت و گذار می‌کردند. پیش از قدرت گرفتن گروه طالبان در افغانستان، زنان در این کشور اجازه داشتند به دلخواهِ خود لباس پوشیده و به بیرون بیایند. آن‌ها همانند مردان حق درس خواندن داشته و قادر به فعالیت‌های اجتماعی و داشتن شغل بودند.

#عکاسی
@Honarrvareh

عکسی از "بازگرداندن نقاشی مونالیزا به موزه‌ی لوور" بعد از جنگ جهانی دوم مربوط به سال 1945، در عکس بالا شاهد محافظتِ کامل این نقاشی درون جعبه‌ای محکم هستیم. این یکی از قدیمی‌ترین تصاویر ثبت شده از اثر همیشه ماندگار مونالیزا است.

#عکاسی
@Honarrvareh

پير شدن چه احساسی دارد؟ چه حسی دارد به طور كامل تنها شدن؟ چه اتفاقی می‌افتد وقتی اين دنيا را ترک می‌كنيم؟ "دنیایی که ما ترک می‌کنیم" نام یک مجموعه عکس است و عکاسِ اثر‌ خود درباره‌ی آن می‌گوید: "من سعی کردم با استفاده از عكاسی بتوانم با بزرگ‌ترين ترسم، زمان و ترسم از مُردن مقابله كنم. در سال 2014 يک برخورد تصادفی، من را هدايت كرد به ملاقات با افراد مسنی كه در يک مجتمع آپارتمانی در شهر سینفوئگوس در كوبای مركزی زندگی می‌كردند، اگرچه تقریباً شصت سال اختلاف سنی فاصله بین من و آن‌ها بود ولی ما توانستیم با هم ارتباط برقرار کنیم، من هر سال چندين‌بار به ملاقاتشان می‌رفتم و در حملِ خريدهایشان به آن‌ها كمک می‌كردم، با هم سريال تماشا می‌كرديم و عمدتاً علی‌رغم مشكل زبان متفاوت، با هم صحبت می‌كرديم. ما در مورد ترس‌های مشتركمان با هم حرف می‌زديم، یک روز یکی از آن‌ها به من گفت: "وقت زيادی برای عملی کردن روياهایم و دیدنِ خیلی جاها که نرفتم باقی نمانده، به زودی خواهم رفت و تنها یک خلأ از خود، در بین دیوارها باقی خواهم گذاشت..." هم‌چنان كه زمان می‌گذشت و وقتی من دوباره به آن‌جا برمی‌گشتم بعضی آپارتمان‌ها را خالی می‌دیدم زیرا بعضی از دوستانم این دنیا را ترک کرده بودند و تنها از آن‌ها چند تکه وسايل شخصی و ديوارهای اتاق‌هایشان باقی مانده بود. آن ديوارها تمامی زندگیشان را شاهد بودند، روابطشان، خانواده‌هایشان، روزهای تولد، شادی و غم‌هایشان و حالا فقط آن دیوارها باقی مانده‌اند با تنهایی و یک خلأ در بین آن‌ها، به زودی دولت در اين آپارتمان‌های خالی مستأجرهای جديد اسکان خواهد داد و وسايل شخصیِ به جای‌مانده از ساكنينِ قبلی، جایگزین خواهند شد و ديوارها رنگ جديد خواهند خورد و زندگیِ جديدی آغاز خواهد شد، هر چند در نهايت آن‌ها نیز لايه‌های پوسته پوسته‌ی ديگری از رنگ بر روی دیوار خواهند شد. بيشترِ آدم‌های اين پروژه‌ی عکاسی ديگر زنده نيستند، امروزه من به ضرورتِ نیاز به گرفتن عکس پرتره از آن‌ها پی برده‌ام، من اميدوار بودم كه با استفاده از دوربينم و توانايیِ بالایش در انجمادِ زمان، بتوانم آن‌ها را به خاطر بسپارم، در نهايت من هم لايه‌ای از رنگِ پوسته پوسته روی ديوار خواهم شد..."

#عکاسی
@Honarrvareh

عکسی از "سرباز هندی ارتش بریتانیا در حال پوشاندن ماسک گاز بر دهان اسبش" به دلیل حمله با گازهای سمی در جنگ جهانی دوم مربوط به سال 1930، ممکن است تصور کنید گازهای سمی حاصل اختراعاتی هستند که طی جنگ‌های مدرن به دست آمده‌اند و تنها چند دهه از زمان مورد استفاده قرار گرفتنِ آن‌ها می‌گذرد اما واقعیت این است که این دسته از سلاح‌های فوق خطرناک و کشتار جمعی از ابتدای جنگ جهانی اول توسط ارتش‌ها استفاده می‌شدند. در این عکس شاهد مردی هستیم که مشغول قرار دادن یک ماسک تنفسی بر روی صورت یک اسب است. این مرد احتمالاً از آن‌جایی که دوست نداشته بعد از نجات دادن جان خود وسیله‌ی حمل و نقلش را از دست بدهد، اقدام به قرار دادن ماسک بر روی صورت این اسب کرده است. متأسفانه در جنگ جهانی اول، ارتش‌ها به صورت گسترده از گازهای سمی استفاده می‌کردند.

#عکاسی
@Honarrvareh

عکسی از "مردمان خسته و خواب‌‌آلود ژاپن در قطار" مربوط به سال 1964، اولین چیزی که خیلی سریع به ذهن بیننده بعد از دیدن این عکس می‌رسد کشته شدن تعداد زیادی از مردم درون یک قطار است اما باید بدانیم که چنین نیست، ژاپنی‌ها یکی از دلایل پیشرفت خود را مدیون تلاش فراوان هستند، چرا که از همان ابتدا خود را درون جزیره‌‌هایی با خطر همیشگی وقوع زلزله‌های شدید پیدا کردند، بدون این که خبری از نفت و گاز برای استخراج و فروش باشد. آن‌ها در بازه‌ای از زمان، بیشترین راندمان کاری را داشتند و اکنون نیز در لیست پُرکارترین مردم دنیا، در رده‌های اول قرار می‌گیرند. تصویر تاریخی بالا در ابتدای صبح از درون یک قطار مسافربری گرفته شده و مردم درون آن از شدت خستگیِ بسیار به این شکل به خواب رفته‌اند. آن‌ها به خاطر کار زیاد قادر نبوده‌اند استراحت کافی داشته باشند، به همین دلیل در مسیر رفتن به محل کار، زمان را مغتنم شمرده و کمی بیشتر استراحت می‌کردند.

#عکاسی
@Honarrvareh

عکسی از "مانکن‌های تست بمب اتمی" در آزمایش‌های اتمی که در سال 1950 در "صحرای نوادا" صورت گرفت که در این آزمایش دو مانکن مشابه انسان مورد استفاده قرار گرفتند، فضای این عکسِ تاریخی کمی وَهم‌آور و ترسناک به نظر می‌رسد.

#عکاسی
@Honarrvareh

عکسی از "نجات‌یافتگان کشتی تایتانیک" که در سال 1912 غرق شد. سال‌ها بعد شاهد ساخت یک فیلم سینمایی بسیار خاطره‌انگیز و احساسی براساس روایت‌های یک زن سالخورده بودیم. از خدمه و همچنین محیط داخلیِ آن تصاویر بسیار زیادی در دسترس است، چرا که همگی پیش از غرق شدن آن ثبت شده‌اند. اما متأسفانه کمتر عکسی از مسافرانی که درون کشتی به گذران وقت می‌پرداختند وجود دارد و دلیل آن نیز واضح است. بیشتر این تصاویر در دل اقیانوس دفن شدند. اما یک تصویر تاریخی از افراد نجات‌یافته از حادثه به وسیله‌ی قایق نجات وجود دارد. به خاطر عدم وجود قایق‌های نجاتِ کافی، تعداد زیادی از مسافران غرق شدند. در این قایق، شاهد افراد ثروتمندی هستیم که حین تلاش برای نجات مسافران با استفاده از معدود قایق‌های موجود، در اولویت قرار داشتند! سایر افراد از طبقه‌ی متوسط و فقیر در طبقات پایین‌تر در قایق قرار‌ دارند.

#عکاسی
@Honarrvareh