Forwarded from انجمن اسلامی آرمان دانشجویان دانشگاه علم و صنعت ایران
⭕️ بیانیه مشترک ۲۶ تشکل دانشجویی پیرامون #اعتراضات_سراسری اخیر
بسم رب القسط
🔻 #تجمعات_پراکنده و سراسری روزهای اخیر توجه همگان را به خود جلب کرده است. فارغ از بحثهای کشدار و بیپایان در مورد منشا این تجمعات- که در این مرحله بحثی فرعی است- مدتهاست که برخی از روشنفکران و نخبگان جامعه نسبت به ادامهی روند فعلی کشور در حوزههای سیاسی، اقتصادی و اجتماعی و میزان تبعیض و نابرابری هشدار داده بودند و از این منظر بروز اعتراضات مردم، با شدت و حدت و در قالبهای مختلف قابل پیشبینی بود.
نتیجهی رویکردهای #اقتصادی دولتهای پس از جنگ در ایران، انباشت بحرانهای متعدد و گوناگون اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی بوده است. امروز، چهل سال پس از انقلابی که به نام «مستضعفان» رخ داد، بالغ بر پانزده میلیون حاشیه نشین شهری، نرخ بالای بیکاری، رکود تورمی، گسترش اعتیاد، فساد سیستماتیک، #انسداد_سیاسی و ... همه و همه گواهی بر عدم تحقق آرمانهای انقلاب هستند. مردم هرروزه تمامی این معضلات را با پوست و گوشت و استخوان لمس میکنند و لفاظیهای توجیهگرایانه در این باب تنها این غده چرکین را متورمتر میکند. امروز برای دلسوزان این مرز و بوم واضح است که همه این آسیبها در زیر پوست جامعه فعالاند و هر لحظه ممکن است با سرباز کردن، دورهای از آشوب و هرج و مرج را پدید آورند.
🔻 گمشدهی این روزهای فضای سیاسی کشور #شهامت است؛ شهامت موضعگیری نقادانه از جایگاهی مشخص. در دورانی که غالب #نخبگان_سیاسی کشور در هراس از موج نارضایتیها به گوشه انفعال خزیده اند ما، دانشجویان، حامیان همیشگی آزادی و برابری معتقدیم باید تمامی نیروها و ظرفیتهای سیاسی کشور فعالانه در میدان نقش آفرینی کنند، چراکه فردای ما را عمل امروزمان میسازد و تاریخ گواه است که بی عملی و سپردن همهی امور به دست اتفاقات، چیزی جز پشیمانی به بار نمیآورد.
حقیقت غیر قابل کتمان این است که تمامی نیروهای سیاسی کم یا زیاد در وضعیت پیش آمده سهیماند و گام اول گذر از این بحران آن است که هرکدام از نیروهای سیاسی نقش خود در رسیدن به بن بست کنونی را بپذیرند. بیشک بیشترین سهم را در وضع کنونی حاکمیت داراست؛ حاکمیتی که در سالهای گذشته و پس از بحران #سال_88 هرچه بیشتر فضای سیاسی کشور را محدود کرد. در هشت سال گذشته تمامی نهادهای مدنی که وظیفه جهتدهی و پیگیری مطالبات مردمی را داشتند اعم از احزاب، سندیکاها، اصناف و تشکلهای #مردمنهاد مجوز فعالیت نگرفتند یا تعطیل شدند و بدین واسطه جامعه هرچه بیشتر به سمت تودهای شدن پیش رفت. در فقدان نهادهای واسط، مردم هیچ راهی برای پیگیری مطالبات خود جز خیابان ندارند. به اعتقاد ما تجمع و #اعتراضهای_مسالمتآمیز_خیابانی در مواقعی نه تنها هیچ منع اخلاقی، سیاسی، حقوقی و قانونی ندارد بلکه بسیار ضروری نیز هست اما حقیقت این است که اجتماعات مسالمتآمیز بدون سازماندهی و رهبری و حتی مطالبه عینی مشخص، خطر به هر سو رفتن را نیز دارد.
در سطح دوم مهمترین عامل به وجود آمدن وضع کنونی بی تدبیری دولت های پس از جنگ با سهم کم یا بیش و در پنج سال گذشته دولت تدبیر و امید بوده است. سیاستهای اقتصادی غلط دولتهای پس از جنگ که در ده سال اخیر شیب بسیار تندی گرفته است موجب گسترش شدید شکاف طبقاتی و شیوع انواع بحرانهای سیاسی و اجتماعی شده است تا جایی که طبق آمار رسمی، بالغ بر سی و سه درصد جمعیت کشور زیر خط فقر زندگی میکنند. اینها تنها اعداد نیستند بلکه واقعیاتی اساسی هستند که هر روز چون تازیانه بر تن محرومان و فرودستان کوبیده میشود تا جایی که کلانشهرهای ایران گویی دو کشوراند کشوری در مناطق مرفهنشین و کشوری در حلبی آبادها.
🔻 در سطح سوم آنچه این وضعیت را ناگزیر مینماید مواجهه بخش کثیری از جریان اصلاح طلب با مطالبات مردمی به خصوص از آغاز به کار #دولت_دکتر_روحانی بوده است. جریان اصلاح طلب که در دهه شصت و هفتاد دال مرکزی گفتمانش «عدالت» بود امروز چنان از مردم دور شده است که نابرابریهای اقتصادی- اجتماعی را حتی نمیتواند لمس کند. این امر حتی در مواجهه این جریان با اعتراضات اخیر هم آشکار است و بر عموم مردم عیان است که چند سالی است اصلاح طلبی ناخودآگاه در همدستی نهان با سایر نیروهای سیاسی، عدالت را به محاق برده است. متاسفانه اصلاحطلبان به مثابهی تنها نیروی تحولخواه درون حاکمیت درک نکردهاند #که حمایت مردمی از آنها نه مبتنی بر عقد اخوت، بلکه به دلیل حمایت آنها از منافع مردم است و هرچه آنها از این منافع دور شوند این رابطه سستتر می شود. گواهی بر این ادعا، نحوهی تهیه لیست برای انتخابات #مجلس و #شورای_شهر بود که شاهد تقدم رانت، سهم خواهی و منفعت طلبی بر منافع عمومی بود تا جایی که عدهای متکبرانه مدعی شدند اگر «چوب» را هم در لیست قرار دهند با «تکرار» رای می آورد.
@IUSTArman
بسم رب القسط
🔻 #تجمعات_پراکنده و سراسری روزهای اخیر توجه همگان را به خود جلب کرده است. فارغ از بحثهای کشدار و بیپایان در مورد منشا این تجمعات- که در این مرحله بحثی فرعی است- مدتهاست که برخی از روشنفکران و نخبگان جامعه نسبت به ادامهی روند فعلی کشور در حوزههای سیاسی، اقتصادی و اجتماعی و میزان تبعیض و نابرابری هشدار داده بودند و از این منظر بروز اعتراضات مردم، با شدت و حدت و در قالبهای مختلف قابل پیشبینی بود.
نتیجهی رویکردهای #اقتصادی دولتهای پس از جنگ در ایران، انباشت بحرانهای متعدد و گوناگون اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی بوده است. امروز، چهل سال پس از انقلابی که به نام «مستضعفان» رخ داد، بالغ بر پانزده میلیون حاشیه نشین شهری، نرخ بالای بیکاری، رکود تورمی، گسترش اعتیاد، فساد سیستماتیک، #انسداد_سیاسی و ... همه و همه گواهی بر عدم تحقق آرمانهای انقلاب هستند. مردم هرروزه تمامی این معضلات را با پوست و گوشت و استخوان لمس میکنند و لفاظیهای توجیهگرایانه در این باب تنها این غده چرکین را متورمتر میکند. امروز برای دلسوزان این مرز و بوم واضح است که همه این آسیبها در زیر پوست جامعه فعالاند و هر لحظه ممکن است با سرباز کردن، دورهای از آشوب و هرج و مرج را پدید آورند.
🔻 گمشدهی این روزهای فضای سیاسی کشور #شهامت است؛ شهامت موضعگیری نقادانه از جایگاهی مشخص. در دورانی که غالب #نخبگان_سیاسی کشور در هراس از موج نارضایتیها به گوشه انفعال خزیده اند ما، دانشجویان، حامیان همیشگی آزادی و برابری معتقدیم باید تمامی نیروها و ظرفیتهای سیاسی کشور فعالانه در میدان نقش آفرینی کنند، چراکه فردای ما را عمل امروزمان میسازد و تاریخ گواه است که بی عملی و سپردن همهی امور به دست اتفاقات، چیزی جز پشیمانی به بار نمیآورد.
حقیقت غیر قابل کتمان این است که تمامی نیروهای سیاسی کم یا زیاد در وضعیت پیش آمده سهیماند و گام اول گذر از این بحران آن است که هرکدام از نیروهای سیاسی نقش خود در رسیدن به بن بست کنونی را بپذیرند. بیشک بیشترین سهم را در وضع کنونی حاکمیت داراست؛ حاکمیتی که در سالهای گذشته و پس از بحران #سال_88 هرچه بیشتر فضای سیاسی کشور را محدود کرد. در هشت سال گذشته تمامی نهادهای مدنی که وظیفه جهتدهی و پیگیری مطالبات مردمی را داشتند اعم از احزاب، سندیکاها، اصناف و تشکلهای #مردمنهاد مجوز فعالیت نگرفتند یا تعطیل شدند و بدین واسطه جامعه هرچه بیشتر به سمت تودهای شدن پیش رفت. در فقدان نهادهای واسط، مردم هیچ راهی برای پیگیری مطالبات خود جز خیابان ندارند. به اعتقاد ما تجمع و #اعتراضهای_مسالمتآمیز_خیابانی در مواقعی نه تنها هیچ منع اخلاقی، سیاسی، حقوقی و قانونی ندارد بلکه بسیار ضروری نیز هست اما حقیقت این است که اجتماعات مسالمتآمیز بدون سازماندهی و رهبری و حتی مطالبه عینی مشخص، خطر به هر سو رفتن را نیز دارد.
در سطح دوم مهمترین عامل به وجود آمدن وضع کنونی بی تدبیری دولت های پس از جنگ با سهم کم یا بیش و در پنج سال گذشته دولت تدبیر و امید بوده است. سیاستهای اقتصادی غلط دولتهای پس از جنگ که در ده سال اخیر شیب بسیار تندی گرفته است موجب گسترش شدید شکاف طبقاتی و شیوع انواع بحرانهای سیاسی و اجتماعی شده است تا جایی که طبق آمار رسمی، بالغ بر سی و سه درصد جمعیت کشور زیر خط فقر زندگی میکنند. اینها تنها اعداد نیستند بلکه واقعیاتی اساسی هستند که هر روز چون تازیانه بر تن محرومان و فرودستان کوبیده میشود تا جایی که کلانشهرهای ایران گویی دو کشوراند کشوری در مناطق مرفهنشین و کشوری در حلبی آبادها.
🔻 در سطح سوم آنچه این وضعیت را ناگزیر مینماید مواجهه بخش کثیری از جریان اصلاح طلب با مطالبات مردمی به خصوص از آغاز به کار #دولت_دکتر_روحانی بوده است. جریان اصلاح طلب که در دهه شصت و هفتاد دال مرکزی گفتمانش «عدالت» بود امروز چنان از مردم دور شده است که نابرابریهای اقتصادی- اجتماعی را حتی نمیتواند لمس کند. این امر حتی در مواجهه این جریان با اعتراضات اخیر هم آشکار است و بر عموم مردم عیان است که چند سالی است اصلاح طلبی ناخودآگاه در همدستی نهان با سایر نیروهای سیاسی، عدالت را به محاق برده است. متاسفانه اصلاحطلبان به مثابهی تنها نیروی تحولخواه درون حاکمیت درک نکردهاند #که حمایت مردمی از آنها نه مبتنی بر عقد اخوت، بلکه به دلیل حمایت آنها از منافع مردم است و هرچه آنها از این منافع دور شوند این رابطه سستتر می شود. گواهی بر این ادعا، نحوهی تهیه لیست برای انتخابات #مجلس و #شورای_شهر بود که شاهد تقدم رانت، سهم خواهی و منفعت طلبی بر منافع عمومی بود تا جایی که عدهای متکبرانه مدعی شدند اگر «چوب» را هم در لیست قرار دهند با «تکرار» رای می آورد.
@IUSTArman
🔷🔸بیانیه مشترک تعدادی از فعالان سیاسی، مدنی و فرهنگی، در حمایت از اعتراضات مردم، بهشرح ذیل:
بهنام خدا
🔸تصمیمات اقتصادی اخیر و برخورد شدید با معترضان نشان میدهد حاکمان عبرتی از اعتراضات عمومی پیشین نگرفتهاند. آنان که به خیابان آمدند مستضعفین و ستمدیدگانی بودند که انقلاب برای نجات آنان برپا شده بود. نباید به بهانهٔ برخی خارجنشینان که بهدنبال موجسواری هستند، خیل عظیم معترضان را مقلدان گوش به فرمان سلطنتطلبان و مجاهدین دانست. نباید به اعتبار حضور احتمالی چند تیم تروریستی مردم نگونبخت جانبهلب رسیده را باغی و یاغی نامید. نباید بهزعم آنکه مقامات امریکایی مدعی حمایت از معترضان هستند، عامل نارضایتی اعتراضکنندگان را تحریک بیگانگان قلمداد کرد. مگر میتوان تردیدی بر حضور ساکنان فقیر مناطق حاشیه شهرها در اعتراضات داشت، مگر میتوان کمترین شکی در باره حضور تهیدستان زینبیهٔ اصفهان، اسلامشهر تهران ،کوتعبدالله اهواز، و امثال آن در اعتراضات اخیر داشت؟
🔹چرا آنان که قرار بود حقوقدان باشند به منش امنیتی-نظامی خود بازگشتهاند؟ کدام مقامی از اینکه اعتراض فرودستان شهری را سرکوب کرده به خود خواهد بالید؟ پس از این با چه اعتبار و آبرویی میتوانید تهیدستان را به امید تشکیل مجلسی در راس امور به پای صندوق های رای کشانید؟
🔸بر فرض که خونها شسته شوند، بر فرض که فقرا به زندگی سراسر رنج خود باز گردند، بر فرض که جوانان عاصی در گوشهای پنهان شوند، بر فرض که دانشجویان راهی بازداشتگاه شده و یا سرخورده به کلاسها برگردند، بر فرض همهی اینها آیا نمیتوان پیشبینی کرد که در آینده شعلههای اعتراض باز هم افروخته خواهد شد؟ مگر آموزههای دینی به ما نیاموختهاند که "الملک یبقی مع الکفر ولایبقی مع الظلم"؟
🔹ما ضمن اعتراض به برخوردهای خشن، غیرقانونی و غیرانسانی با مردم ناراضی اعلام میکنیم:
1. عامل اصلی اعتراضات اخیر، نابسامانیها و بحرانهای اقتصادی-اجتماعی حاصل از سیاستهای نادرست حکومت است که جز با اصلاحات ساختاری از طریق آغاز گفتگوی ملی در داخل کشور برای بهبود وضعیت ممکن نیست.
2. اکثر معترضان، ایرانیان ناراضی از "فقر" و "فساد" و "تبعیض" و ناتوان از تأمین معیشت خود و خانوادهشان بودند. وظیفهٔ هر نظام مردمی عذرخواهی جدی از آنها به سبب تحمیل چنین شرایط سهمگینی است. بهویژه عذرخواهی و دلجویی از خانوادههای جانباختگان وظیفه دینی و انسانی مسئولان امر است.
3. آزادی معترضان بازداشتشده و پرهیز از تکرار رویههای گذشته، از جمله تحتفشار قرار دادن بازداشتشدگان، میتواند راه را برای ایجاد آرامش نسبی و آغاز گفت و گوی ملی برای خروج از بحران فراهم آورد.
4. ما اعتقاد راسخ داریم بهرغم همهی فشارها باید از هرگونه اعمال خشونت پرهیز کرد. بیتردید گسترش دامنه خشونت کمترین دستاوردی برای مدافعان منافع ملی، تمامیت ارضی، عدالت و آزادی نخواهد داشت.
سیام آبان 1398
📌هاشم آقاجری- قربان بهزادیاننژاد - سیدعلیرضا بهشتی - علیرضا بهشتیشیرازی - حبیبالله پیمان - علیرضا رجایی - حسین رفیعی - رضا رییسطوسی- فریدون سحابی - احسان شریعتی -فیروزه صابر - کیوان صمیمی- طاهره طالقانی- ابوالفضل قدیانی - نظامالدین قهاری - فاطمه گوارایی - محمد محمدیاردهالی- سعید مدنی
#بیانیه
#آزادی
#اعتراضات
#معیشت
#اقشار_محروم
#گفتگوی_ملی
#ایران
✅ @Dr_ehsanshariati
بهنام خدا
🔸تصمیمات اقتصادی اخیر و برخورد شدید با معترضان نشان میدهد حاکمان عبرتی از اعتراضات عمومی پیشین نگرفتهاند. آنان که به خیابان آمدند مستضعفین و ستمدیدگانی بودند که انقلاب برای نجات آنان برپا شده بود. نباید به بهانهٔ برخی خارجنشینان که بهدنبال موجسواری هستند، خیل عظیم معترضان را مقلدان گوش به فرمان سلطنتطلبان و مجاهدین دانست. نباید به اعتبار حضور احتمالی چند تیم تروریستی مردم نگونبخت جانبهلب رسیده را باغی و یاغی نامید. نباید بهزعم آنکه مقامات امریکایی مدعی حمایت از معترضان هستند، عامل نارضایتی اعتراضکنندگان را تحریک بیگانگان قلمداد کرد. مگر میتوان تردیدی بر حضور ساکنان فقیر مناطق حاشیه شهرها در اعتراضات داشت، مگر میتوان کمترین شکی در باره حضور تهیدستان زینبیهٔ اصفهان، اسلامشهر تهران ،کوتعبدالله اهواز، و امثال آن در اعتراضات اخیر داشت؟
🔹چرا آنان که قرار بود حقوقدان باشند به منش امنیتی-نظامی خود بازگشتهاند؟ کدام مقامی از اینکه اعتراض فرودستان شهری را سرکوب کرده به خود خواهد بالید؟ پس از این با چه اعتبار و آبرویی میتوانید تهیدستان را به امید تشکیل مجلسی در راس امور به پای صندوق های رای کشانید؟
🔸بر فرض که خونها شسته شوند، بر فرض که فقرا به زندگی سراسر رنج خود باز گردند، بر فرض که جوانان عاصی در گوشهای پنهان شوند، بر فرض که دانشجویان راهی بازداشتگاه شده و یا سرخورده به کلاسها برگردند، بر فرض همهی اینها آیا نمیتوان پیشبینی کرد که در آینده شعلههای اعتراض باز هم افروخته خواهد شد؟ مگر آموزههای دینی به ما نیاموختهاند که "الملک یبقی مع الکفر ولایبقی مع الظلم"؟
🔹ما ضمن اعتراض به برخوردهای خشن، غیرقانونی و غیرانسانی با مردم ناراضی اعلام میکنیم:
1. عامل اصلی اعتراضات اخیر، نابسامانیها و بحرانهای اقتصادی-اجتماعی حاصل از سیاستهای نادرست حکومت است که جز با اصلاحات ساختاری از طریق آغاز گفتگوی ملی در داخل کشور برای بهبود وضعیت ممکن نیست.
2. اکثر معترضان، ایرانیان ناراضی از "فقر" و "فساد" و "تبعیض" و ناتوان از تأمین معیشت خود و خانوادهشان بودند. وظیفهٔ هر نظام مردمی عذرخواهی جدی از آنها به سبب تحمیل چنین شرایط سهمگینی است. بهویژه عذرخواهی و دلجویی از خانوادههای جانباختگان وظیفه دینی و انسانی مسئولان امر است.
3. آزادی معترضان بازداشتشده و پرهیز از تکرار رویههای گذشته، از جمله تحتفشار قرار دادن بازداشتشدگان، میتواند راه را برای ایجاد آرامش نسبی و آغاز گفت و گوی ملی برای خروج از بحران فراهم آورد.
4. ما اعتقاد راسخ داریم بهرغم همهی فشارها باید از هرگونه اعمال خشونت پرهیز کرد. بیتردید گسترش دامنه خشونت کمترین دستاوردی برای مدافعان منافع ملی، تمامیت ارضی، عدالت و آزادی نخواهد داشت.
سیام آبان 1398
📌هاشم آقاجری- قربان بهزادیاننژاد - سیدعلیرضا بهشتی - علیرضا بهشتیشیرازی - حبیبالله پیمان - علیرضا رجایی - حسین رفیعی - رضا رییسطوسی- فریدون سحابی - احسان شریعتی -فیروزه صابر - کیوان صمیمی- طاهره طالقانی- ابوالفضل قدیانی - نظامالدین قهاری - فاطمه گوارایی - محمد محمدیاردهالی- سعید مدنی
#بیانیه
#آزادی
#اعتراضات
#معیشت
#اقشار_محروم
#گفتگوی_ملی
#ایران
✅ @Dr_ehsanshariati
Telegram
🖇 attach
🔷🔸اعمالِ سیاستهای موسوم به «نولیبرال»، بهسبک «اقتدارگرایانه»
🖋احسان شریعتی
🔸هفته سختی را از سر گذراندیم. شنیدن منظم خبرهای بد، و ازجمله بدترینشان، جان باختن شماری از هممیهنان معترض در خشونتها و تعدیهای خیابانی و در حاشیهٔ شهرها از سویی، آمیخته با بیخبری عمومی ناشی از قطع اینترنت سراسری از دیگرسو، که حسّ پرتابشدگی به نیم قرن گذشته را القا میکرد، تجربهای نادر، اندوهبار و نگرانکننده، بود.
🔹شیوهٰ غیرمترقبه و غیرمردمسالارانهٔ اعلام و اعمالِ افزایشِ چندصد درصدی بهای بنزین و سوخت (و پیشبینی پیامدهای ناگزیر آن بر صعود سیستماتیک قیمت همهٔ کالاها و خدمات)، در شرایط پیشینی بحران معیشتی و در حلقهٔ محاصرهٔ تحریمها ، تصمیمی معمایی بود که بهای سنگینی را بر عهدهٔ نظام و بر گردهٔ مردم میگذارد. عجیبتر از خود خبر، فقدان قبلی نظرخواهی شفاف عمومی از مردم و نمایندگانشان، و غیاب ارايهٔ بعدی توضیحی توجیهگر و اقناعکننده از سوی مسئولان بود. پیامدهای سهمناک تداوم چنین سیاستها و روندهایی از پیش روشن وپیشبینیپذیر است.
🔸در ایام زاد روز آموزگاری بسر میبریم که از همان آغاز راه خویش، این کلام منسوب به اباذر را میستود که «در شگفتم از کسي که در خانهاش ناني نمیيابد و با شمشير آختهاش بر مردم نمیشورد». پس در این هنگامه نیز، بر پویندگان وفادار به راه و پیمان اوست که با اعلام همبستگی با همگی مصیبتزدگان و صدمهدیدگان حوادث فجیع هفتهٔ گذشته، به بزرگداشت «مسکوت» آرمان و آموزههای آن معلم، در تقدیسِ تثلیثِ «آزادی، عدالت و معنویت»، همت بورزند.
#آزادی
#عدالت
#معنویت
#اعتراضات
#هشتاد_ششمین_تولد_شمع
#یادداشت
#احسان_شریعتی
✅ @Dr_ehsanshariati
🖋احسان شریعتی
🔸هفته سختی را از سر گذراندیم. شنیدن منظم خبرهای بد، و ازجمله بدترینشان، جان باختن شماری از هممیهنان معترض در خشونتها و تعدیهای خیابانی و در حاشیهٔ شهرها از سویی، آمیخته با بیخبری عمومی ناشی از قطع اینترنت سراسری از دیگرسو، که حسّ پرتابشدگی به نیم قرن گذشته را القا میکرد، تجربهای نادر، اندوهبار و نگرانکننده، بود.
🔹شیوهٰ غیرمترقبه و غیرمردمسالارانهٔ اعلام و اعمالِ افزایشِ چندصد درصدی بهای بنزین و سوخت (و پیشبینی پیامدهای ناگزیر آن بر صعود سیستماتیک قیمت همهٔ کالاها و خدمات)، در شرایط پیشینی بحران معیشتی و در حلقهٔ محاصرهٔ تحریمها ، تصمیمی معمایی بود که بهای سنگینی را بر عهدهٔ نظام و بر گردهٔ مردم میگذارد. عجیبتر از خود خبر، فقدان قبلی نظرخواهی شفاف عمومی از مردم و نمایندگانشان، و غیاب ارايهٔ بعدی توضیحی توجیهگر و اقناعکننده از سوی مسئولان بود. پیامدهای سهمناک تداوم چنین سیاستها و روندهایی از پیش روشن وپیشبینیپذیر است.
🔸در ایام زاد روز آموزگاری بسر میبریم که از همان آغاز راه خویش، این کلام منسوب به اباذر را میستود که «در شگفتم از کسي که در خانهاش ناني نمیيابد و با شمشير آختهاش بر مردم نمیشورد». پس در این هنگامه نیز، بر پویندگان وفادار به راه و پیمان اوست که با اعلام همبستگی با همگی مصیبتزدگان و صدمهدیدگان حوادث فجیع هفتهٔ گذشته، به بزرگداشت «مسکوت» آرمان و آموزههای آن معلم، در تقدیسِ تثلیثِ «آزادی، عدالت و معنویت»، همت بورزند.
#آزادی
#عدالت
#معنویت
#اعتراضات
#هشتاد_ششمین_تولد_شمع
#یادداشت
#احسان_شریعتی
✅ @Dr_ehsanshariati
Telegram
🖇 attach
Forwarded from احسان شريعتی Ehsan Shariati
🔷🔸واکاوی یک انفجار
🎙گفتگوی احسان شریعتی با پایگاه خبری جماران بخش های از این گفتگو به شرح ذیل باشد.
🔸اعتراضات آبان ۹۸ نشان دهندهٔ شکاف میان مردم و حاکمیت بهمعنای اعم خود است. این شکاف در دو دههٔ اخیر هم بهصورت سیاسی و هم اقتصادی خود را نشان داده است. اما آنچه شرایط را بحرانیتر میکند عدم شفافیت، ابهامات و معماهایی است که بهدلایل گوناگون هم می تواند از درون نظام برخیزد و و هم از سوی سرخوردگان و حاشیهنشینان جامعه هم از خارج از کشور و قدرتهای بیگانه روی آن سرمایهگذاری شود و بهرهبرداریهای لازم صورت گیرد، بهگونهای که این شکاف حالتی انفجاری و خشونت کور وتخریبی مطلق بهخود بگیرد؛ و البته این روند میتواند ما را وارد فازی کند که سرنوشتی مشابه لیبی، سوریه یا افغانستان پیدا کنیم.
🔹پس از انتخابات سال ۸۸ یک جنبش مدنی اعتراضی در مورد بحث رای و اقتضای شفافیت سیاسی بهوجود آمد. اما پس از اینکه آن وقایع به نتیجهٔ مشخصی نرسید، جامعه در دههٔ بعد وارد فاز جدیدی شد و حول مسائل مطالباتی و صنفی و با کنشگری و واکنشهای انفجاری در جنبشها و حرکتهای اجتماعی-اقتصادی علیه سیاستهای کلان «نولیبرالی» که آزادی قیمتها، گرانی و تورم و اختلافات طبقاتی را تشدید میکرد، شکل گرفت. در حالیکه بحران معیشتی موجود باعث شده تا علاوه بر اینکه طبقهٔ متوسط نگران آیندهٔ خود شوند، اقشار تهیدست دیگر ناتوان از ادامه بقا شوند.
🔸این شعارهای حاشیهای که بهشکلی واکنشی بهویژه در اعتراضات دوسال قبل سرداده شد، و گاه ادامهٔ آنرا در شعارهای نژادی پاسارگاد و کمتر در اعتراضات اخیر شاهد بودیم، واکنشهایی اند که ناشی از قیاس غلط یا مغالطه میان وضع موجود با وضع گذشته برمیخیزد و تمامیت آن یعنی اینکه چگونه وضع گذشته به وضع فعلی تبدیل شد، و این از دل آن برآمد ناگفته میماند. مقایسههای میان وضع موجود با گذشته تنها در بُعد آزادیهای اجتماعی و یکسری نمادهای صوری مشابه و اغلب مربوط به دورهٔ کوتاه بهای نفت بالا و ریخت-و-پاشهای ناشی از آن در جامعه، صورت می گیرد. در حالیکه باید یک مقایسه اساسی میان آن دوره با سیستمی آزاد و دموکراتیک و معطوف به عدالت اجتماعی صورت گیرد تا وضع واقعی آن دوران به تصویر کشیده شود.
🔹اقلیتها و بقایای نظامات و نیروهای سابق با قدرت مادی و تبلیغاتی به ارث مانده از گذشته و به اتکای بر قدرتهای بزرگ و رقیب منطقه میخواهند جنبشهای انتقادی و اعتراضی جامعه را تقلیل به اثلیت همفکر خود دهند و تصرف کنند. آنها همچنین سرمایه گذاری میکنند برای اینکه جنبش ها را بهسمتی که میخواهند هدایت کنند؛ همانطور که در درون نظام نیز کسانی تلاش می کنند تا کل اعتراضات را به «اغتشاشگری» تقلیل دهند، این دو طیف مکمل هم میشوند تا صدای واقعی اعتراض مردم شنیده نشود. در چنین وضعیتی جنبش مطالبه محور مردم قربانی این دو طیف میشود.
🔸اگر نوعی «کنفرانس ملی» با حضور معتمدین مردم از سویی و شخصیتهای مورد اعتماد نظام از دیگرسو برای بررسی حوادث اخیر تشکیل شود، نشان رشد و بلوغ عمومی کشور ما در جهان تلقی خواهد شد. زیرا ما فراسوی فکر قصاص و محاکمه بازداشتشدگان اعتراضات اخیر، نیاز به تشکیل نهادی برای بررسی منصفانه و بیطرفانه ابعاد و خسارات وقایع، فراسوی برخوردهای جناحی و تصفیهحسابهای سیاسی، اخیر داریم. و خلاصه، شیوهٔ برخورد بهگونهای باشد که هم افکار عمومی ایران و هم افکار عمومی دنیا را قانع کند.
🔹امروز با وسایلی که وجود دارد، همه چیز در دنیا علنی است. یعنی همانطور که ما اعتراض «جلیقه زردها»ی فرانسه را لحظه به لحظه در شبکهها میبینیم، آنها نیز اعتراضات درون کشور ما یا کشورهای دیگر مشاهده میکنند. نباید چنین تلقی کنند که به محض بستن اینترنت دیگر خبری منتشر نمیشود. بی تردید روشهایی نظیر پارازیت و فیلتر جوابگو نیست و تنها باعث ایجاد درآمد برای اشخاصی میشود که از این راه در کنار ارایه راههای دورزدن این امور امرار معاش میکنند. شاید هم مشاورههای چنین قشر و افراد «تکنیسینی» است که مسئولین را مجاب میکند تا از چنین راهکارهای ناموفقی استفاده کنند. ولی نه مسئولین و نه مردم نباید فریب چنین روشهایی را بخورند و چنین برداشت شود که اگر بیش از یک هفته اینترنت قطع شده، این امر باعث امنیت عمومی شده است. متاسفانه برخی چنین نگاهی دارند. در حالیکه ادامهٔ چنین روندی خود دامنزننده به حسّ ناامنی میشود. به نحوی که وقتی ما از وقایع خبر نداشته باشیم، باعث پخش نگرانی عمومی و گسترش شایعات در کشور میشود. قطع اینترنت و اقداماتی از این دست بیش از آنکه منجر به امنیت برای کشور شود، اقدامی تحریککننده در جامعه است.
#ایران
#اعتراضات
#آزادی
#عدالت
#گفتگو
✅ @Dr_ehsanshariati
📌برای مشاهده مطالعه این متن به آدرس زیر و یا گزینه instant view مراجعه کنید
https://b2n.ir/978219
🎙گفتگوی احسان شریعتی با پایگاه خبری جماران بخش های از این گفتگو به شرح ذیل باشد.
🔸اعتراضات آبان ۹۸ نشان دهندهٔ شکاف میان مردم و حاکمیت بهمعنای اعم خود است. این شکاف در دو دههٔ اخیر هم بهصورت سیاسی و هم اقتصادی خود را نشان داده است. اما آنچه شرایط را بحرانیتر میکند عدم شفافیت، ابهامات و معماهایی است که بهدلایل گوناگون هم می تواند از درون نظام برخیزد و و هم از سوی سرخوردگان و حاشیهنشینان جامعه هم از خارج از کشور و قدرتهای بیگانه روی آن سرمایهگذاری شود و بهرهبرداریهای لازم صورت گیرد، بهگونهای که این شکاف حالتی انفجاری و خشونت کور وتخریبی مطلق بهخود بگیرد؛ و البته این روند میتواند ما را وارد فازی کند که سرنوشتی مشابه لیبی، سوریه یا افغانستان پیدا کنیم.
🔹پس از انتخابات سال ۸۸ یک جنبش مدنی اعتراضی در مورد بحث رای و اقتضای شفافیت سیاسی بهوجود آمد. اما پس از اینکه آن وقایع به نتیجهٔ مشخصی نرسید، جامعه در دههٔ بعد وارد فاز جدیدی شد و حول مسائل مطالباتی و صنفی و با کنشگری و واکنشهای انفجاری در جنبشها و حرکتهای اجتماعی-اقتصادی علیه سیاستهای کلان «نولیبرالی» که آزادی قیمتها، گرانی و تورم و اختلافات طبقاتی را تشدید میکرد، شکل گرفت. در حالیکه بحران معیشتی موجود باعث شده تا علاوه بر اینکه طبقهٔ متوسط نگران آیندهٔ خود شوند، اقشار تهیدست دیگر ناتوان از ادامه بقا شوند.
🔸این شعارهای حاشیهای که بهشکلی واکنشی بهویژه در اعتراضات دوسال قبل سرداده شد، و گاه ادامهٔ آنرا در شعارهای نژادی پاسارگاد و کمتر در اعتراضات اخیر شاهد بودیم، واکنشهایی اند که ناشی از قیاس غلط یا مغالطه میان وضع موجود با وضع گذشته برمیخیزد و تمامیت آن یعنی اینکه چگونه وضع گذشته به وضع فعلی تبدیل شد، و این از دل آن برآمد ناگفته میماند. مقایسههای میان وضع موجود با گذشته تنها در بُعد آزادیهای اجتماعی و یکسری نمادهای صوری مشابه و اغلب مربوط به دورهٔ کوتاه بهای نفت بالا و ریخت-و-پاشهای ناشی از آن در جامعه، صورت می گیرد. در حالیکه باید یک مقایسه اساسی میان آن دوره با سیستمی آزاد و دموکراتیک و معطوف به عدالت اجتماعی صورت گیرد تا وضع واقعی آن دوران به تصویر کشیده شود.
🔹اقلیتها و بقایای نظامات و نیروهای سابق با قدرت مادی و تبلیغاتی به ارث مانده از گذشته و به اتکای بر قدرتهای بزرگ و رقیب منطقه میخواهند جنبشهای انتقادی و اعتراضی جامعه را تقلیل به اثلیت همفکر خود دهند و تصرف کنند. آنها همچنین سرمایه گذاری میکنند برای اینکه جنبش ها را بهسمتی که میخواهند هدایت کنند؛ همانطور که در درون نظام نیز کسانی تلاش می کنند تا کل اعتراضات را به «اغتشاشگری» تقلیل دهند، این دو طیف مکمل هم میشوند تا صدای واقعی اعتراض مردم شنیده نشود. در چنین وضعیتی جنبش مطالبه محور مردم قربانی این دو طیف میشود.
🔸اگر نوعی «کنفرانس ملی» با حضور معتمدین مردم از سویی و شخصیتهای مورد اعتماد نظام از دیگرسو برای بررسی حوادث اخیر تشکیل شود، نشان رشد و بلوغ عمومی کشور ما در جهان تلقی خواهد شد. زیرا ما فراسوی فکر قصاص و محاکمه بازداشتشدگان اعتراضات اخیر، نیاز به تشکیل نهادی برای بررسی منصفانه و بیطرفانه ابعاد و خسارات وقایع، فراسوی برخوردهای جناحی و تصفیهحسابهای سیاسی، اخیر داریم. و خلاصه، شیوهٔ برخورد بهگونهای باشد که هم افکار عمومی ایران و هم افکار عمومی دنیا را قانع کند.
🔹امروز با وسایلی که وجود دارد، همه چیز در دنیا علنی است. یعنی همانطور که ما اعتراض «جلیقه زردها»ی فرانسه را لحظه به لحظه در شبکهها میبینیم، آنها نیز اعتراضات درون کشور ما یا کشورهای دیگر مشاهده میکنند. نباید چنین تلقی کنند که به محض بستن اینترنت دیگر خبری منتشر نمیشود. بی تردید روشهایی نظیر پارازیت و فیلتر جوابگو نیست و تنها باعث ایجاد درآمد برای اشخاصی میشود که از این راه در کنار ارایه راههای دورزدن این امور امرار معاش میکنند. شاید هم مشاورههای چنین قشر و افراد «تکنیسینی» است که مسئولین را مجاب میکند تا از چنین راهکارهای ناموفقی استفاده کنند. ولی نه مسئولین و نه مردم نباید فریب چنین روشهایی را بخورند و چنین برداشت شود که اگر بیش از یک هفته اینترنت قطع شده، این امر باعث امنیت عمومی شده است. متاسفانه برخی چنین نگاهی دارند. در حالیکه ادامهٔ چنین روندی خود دامنزننده به حسّ ناامنی میشود. به نحوی که وقتی ما از وقایع خبر نداشته باشیم، باعث پخش نگرانی عمومی و گسترش شایعات در کشور میشود. قطع اینترنت و اقداماتی از این دست بیش از آنکه منجر به امنیت برای کشور شود، اقدامی تحریککننده در جامعه است.
#ایران
#اعتراضات
#آزادی
#عدالت
#گفتگو
✅ @Dr_ehsanshariati
📌برای مشاهده مطالعه این متن به آدرس زیر و یا گزینه instant view مراجعه کنید
https://b2n.ir/978219
Telegraph
واکاوی یک انفجار
• پایگاه خبری جماران، سعید گیتیآرا: در هفته گذشته بهدنبال افزایش نرخ بنزین در کشور، اعتراضاتی در سطح جامعه کشور صورت گرفت که در مواردی منجر به تخریب و خشونت شد. بهدنبال این وقایع، تحلیل و چرایی اعتراضات در ایران، از مهم ترین مسائلی بوده که نیاز به بررسی…
🔷🔸بیانیه جمعی از فعالان سیاسی و مدنی
پاسخ به اعتراضات آبان مشت آهنین بود
🔸در غروب جمعه ۲۴ ابان ۱۳۹۸ مردمِ خسته از گرانی، بیکاری، فساد و غارتگریِ منابع عمومی، وقتی شنیدند نظام حکمرانی، بی اعتنا به همه سختی ها که بر مردم تحمیل شده، با افزایش قیمت بنزین، بقا و ادامه زندگیِ سراسر مرارت آنها را دشوارتر از پیش کرده، با اِشغال خیابانها اعتراض خود را به ظلم، ب ی کفایتی، ناکارامدی و فساد فریاد زدند تا شاید که گوشی شنوا شود و دلی بلرزد؛ انحرافها متوقف شود و به نامردمی و جنگ علیه فقرا و تهیدستان خاتمه داده شود. اما پاسخ به اینهمه در آن هفته سیاه آبان مشت آهنین بود. دامنه این سرکوبِ کم سابقه و آتش خشونت سازمان داده شده حاصلی جز ریختن خون گرسنگان بر زمین و بازداشت تودههای محروم نداشت. با وجود آنکه دامنه خشونت تا آنجا پیش رفت که صدای اعتراض به شدّتِ سرکوب حتی از اندرونی ساختار قدرت بلند شد اما در همان حال و بلافاصله دادگاهها با صدور احکام سنگین علیه بازداشتشدگان نشان دادند که کمترین قباحتی برای ایستادن در برابر خواست و اراده گرسنگان قایل نیستند.
🔹اکنون و در یکسالگی آن جنایتهای فجیع، قدرتمداران، سرمست از پیروزی بر پابرهنگان، باز هم به تهدیدها ادامه میدهند و با وجود هشدارهای فعّالان سیاسی، اجتماعی، دینی و حقوق بشری، حاضر نیستند قدمی به عقب بردارند تا راه تغییر و تحول جامعه ایران از مسیری خالی از خشونت و تخریب گشوده شود. این خطای مکرر همه قدرتمداران مستبد تاریخ است که تصور میکنند با زورِ نامشروع و داغ و درفش میتوان جامعه سراسر بحران را به آرامش و سکون رساند. تا کی میتوان تهیدستان، پابرهنگان، جانبهلبرسیدگان، حاشیهنشینها، جوانان عاصی از بیکاری و زنان شورشکننده بر تبعیض را با ایجاد رعب و ترس و وحشت خاموش ساخت؟ در تاریخ ایران و جهان کدام نظامی را سراغ دارید که با سرکوب به بقا و حیات خود تداوم داده باشد؟ و آیا چند صباحی با سرکوب حکمروایی کردن، چه بر سر ایران و توسعه و آبادی و استقلال و تمامیت ارضی خواهد آورد؟ چه کسی تردید دارد که انسجام و یکپارچگی ملی، سرمایه اجتماعی و احساس تعلق به هویت دینی و ملی در زیر پای استبداد و خودکامگی از دست میرود و چشمانداز آینده را تیره و تار میکند؟ در حالی که تعداد انسانهای مظلومی که خون شان در آبان بر زمین جاری شد حتی بیش از جمع چهار شورش و اعتراض علیه استبداد پیش از انقلاب (قیام گوهر شاد۱۳۱۴، قیام سی تیر۱۳۳۱، قیام خرداد۱۳۴۲ و تظاهرات ۱۷ شهریور۱۳۵۷ )بود، چگونه تعداد قتل و کشتار در اعتراضات چند روزه آبان را توجیه میکنید؟
ما امضاءکنندگان این بیانیه با هشدار نسبت به تداوم سیاستها و شیوه های استیلاجویانه حکمرانی کنونی و با تاکید بر ضرورت شروع تحولات بنیادین، مصرّانه میخواهیم تا خشونتهای ساختاری متوقف، بازداشتشدگان اعتراضهای سالهای اخیر بویژه دی ماه ۱۳۹۶ و آبان ۱۳۹۸ آزاد و پروندههای آنها مختومه و با پذیرش حق دادخواهی برای خانواده های داغدیده، اندکی زخم آنان التیام شود تا راه برای شروع گفت و گوی ملی به منظور اصلاحات ساختاری هموار و از افتادن جامعه ایران در گرداب خشونت جلوگیری شود.
۲۴ آبان ۱۳۹۹
📌هاشم آغاجری- بهمن احمدی امویی- حسن اسدی زید آبادی- پروین اسفندیاری- کمال اطهاری- قربان بهزادیان نژاد- محمود بهشتی لنگرودی- علیرضا بهشتی شیرازی- علیرضا بهشتی- مصطفی تاجزاده- علیرضا جباری- بهزاد حق پناه- امیر خرم- ابراهیم خوش سیرت- معصومه دهقان- صادق ربانی- علیرضا رجایی- بهمن رضاخانی- حسین رفیعی- رضا رییس طوسی- پروانه سلحشوری-سید محمد سیف زاده- احسان شریعتی- گوهر شمیرانی- فیروزه صابر- محمود صدیقی پور- طاهره طالقانی- سیامک طاهری- محسن عمرانی- محمد علی عمویی- احمد فخر عالمی – عزیز قاسم زاده- ابوالفضل قدیانی- نظام الدین قهاری- محمد رضا کارخانه چین– رحمان کارگشا– فاطمه گوارایی- سیاوش لاهوتی- اسکندرلطفی- فخرالسادات محتشمی پور- محمد محمدی اردهالی- مهدی محمودیان- رضا مسلمی- سعید مدنی- احمد معصومی- عبدالله مومنی- صدیقه وسمقی- هادی هادیزاده یزدی
#ایران
#آبان
#اعتراضات
#گرسنگان
#خشنونت
#اصلاحات_ساختاری
✅@Dr_ehsanshariati
🖇http://ehsanshariati.org/PostView?Action=Post&ID=1056
پاسخ به اعتراضات آبان مشت آهنین بود
🔸در غروب جمعه ۲۴ ابان ۱۳۹۸ مردمِ خسته از گرانی، بیکاری، فساد و غارتگریِ منابع عمومی، وقتی شنیدند نظام حکمرانی، بی اعتنا به همه سختی ها که بر مردم تحمیل شده، با افزایش قیمت بنزین، بقا و ادامه زندگیِ سراسر مرارت آنها را دشوارتر از پیش کرده، با اِشغال خیابانها اعتراض خود را به ظلم، ب ی کفایتی، ناکارامدی و فساد فریاد زدند تا شاید که گوشی شنوا شود و دلی بلرزد؛ انحرافها متوقف شود و به نامردمی و جنگ علیه فقرا و تهیدستان خاتمه داده شود. اما پاسخ به اینهمه در آن هفته سیاه آبان مشت آهنین بود. دامنه این سرکوبِ کم سابقه و آتش خشونت سازمان داده شده حاصلی جز ریختن خون گرسنگان بر زمین و بازداشت تودههای محروم نداشت. با وجود آنکه دامنه خشونت تا آنجا پیش رفت که صدای اعتراض به شدّتِ سرکوب حتی از اندرونی ساختار قدرت بلند شد اما در همان حال و بلافاصله دادگاهها با صدور احکام سنگین علیه بازداشتشدگان نشان دادند که کمترین قباحتی برای ایستادن در برابر خواست و اراده گرسنگان قایل نیستند.
🔹اکنون و در یکسالگی آن جنایتهای فجیع، قدرتمداران، سرمست از پیروزی بر پابرهنگان، باز هم به تهدیدها ادامه میدهند و با وجود هشدارهای فعّالان سیاسی، اجتماعی، دینی و حقوق بشری، حاضر نیستند قدمی به عقب بردارند تا راه تغییر و تحول جامعه ایران از مسیری خالی از خشونت و تخریب گشوده شود. این خطای مکرر همه قدرتمداران مستبد تاریخ است که تصور میکنند با زورِ نامشروع و داغ و درفش میتوان جامعه سراسر بحران را به آرامش و سکون رساند. تا کی میتوان تهیدستان، پابرهنگان، جانبهلبرسیدگان، حاشیهنشینها، جوانان عاصی از بیکاری و زنان شورشکننده بر تبعیض را با ایجاد رعب و ترس و وحشت خاموش ساخت؟ در تاریخ ایران و جهان کدام نظامی را سراغ دارید که با سرکوب به بقا و حیات خود تداوم داده باشد؟ و آیا چند صباحی با سرکوب حکمروایی کردن، چه بر سر ایران و توسعه و آبادی و استقلال و تمامیت ارضی خواهد آورد؟ چه کسی تردید دارد که انسجام و یکپارچگی ملی، سرمایه اجتماعی و احساس تعلق به هویت دینی و ملی در زیر پای استبداد و خودکامگی از دست میرود و چشمانداز آینده را تیره و تار میکند؟ در حالی که تعداد انسانهای مظلومی که خون شان در آبان بر زمین جاری شد حتی بیش از جمع چهار شورش و اعتراض علیه استبداد پیش از انقلاب (قیام گوهر شاد۱۳۱۴، قیام سی تیر۱۳۳۱، قیام خرداد۱۳۴۲ و تظاهرات ۱۷ شهریور۱۳۵۷ )بود، چگونه تعداد قتل و کشتار در اعتراضات چند روزه آبان را توجیه میکنید؟
ما امضاءکنندگان این بیانیه با هشدار نسبت به تداوم سیاستها و شیوه های استیلاجویانه حکمرانی کنونی و با تاکید بر ضرورت شروع تحولات بنیادین، مصرّانه میخواهیم تا خشونتهای ساختاری متوقف، بازداشتشدگان اعتراضهای سالهای اخیر بویژه دی ماه ۱۳۹۶ و آبان ۱۳۹۸ آزاد و پروندههای آنها مختومه و با پذیرش حق دادخواهی برای خانواده های داغدیده، اندکی زخم آنان التیام شود تا راه برای شروع گفت و گوی ملی به منظور اصلاحات ساختاری هموار و از افتادن جامعه ایران در گرداب خشونت جلوگیری شود.
۲۴ آبان ۱۳۹۹
📌هاشم آغاجری- بهمن احمدی امویی- حسن اسدی زید آبادی- پروین اسفندیاری- کمال اطهاری- قربان بهزادیان نژاد- محمود بهشتی لنگرودی- علیرضا بهشتی شیرازی- علیرضا بهشتی- مصطفی تاجزاده- علیرضا جباری- بهزاد حق پناه- امیر خرم- ابراهیم خوش سیرت- معصومه دهقان- صادق ربانی- علیرضا رجایی- بهمن رضاخانی- حسین رفیعی- رضا رییس طوسی- پروانه سلحشوری-سید محمد سیف زاده- احسان شریعتی- گوهر شمیرانی- فیروزه صابر- محمود صدیقی پور- طاهره طالقانی- سیامک طاهری- محسن عمرانی- محمد علی عمویی- احمد فخر عالمی – عزیز قاسم زاده- ابوالفضل قدیانی- نظام الدین قهاری- محمد رضا کارخانه چین– رحمان کارگشا– فاطمه گوارایی- سیاوش لاهوتی- اسکندرلطفی- فخرالسادات محتشمی پور- محمد محمدی اردهالی- مهدی محمودیان- رضا مسلمی- سعید مدنی- احمد معصومی- عبدالله مومنی- صدیقه وسمقی- هادی هادیزاده یزدی
#ایران
#آبان
#اعتراضات
#گرسنگان
#خشنونت
#اصلاحات_ساختاری
✅@Dr_ehsanshariati
🖇http://ehsanshariati.org/PostView?Action=Post&ID=1056
وب سایت رسمی احسان شریعتی
بیانیه جمعی از فعالان سیاسی و مدنی
با وجود آنکه دامنه خشونت تا آنجا پیش رفت که صدای اعتراض به شدّتِ سرکوب حتی از اندرونی ساختار قدرت بلند شد اما در همان حال و بلافاصله دادگاهها با صدور احکام....
🔷🔸خوزستان،
خیزش علیه تشنگی
🖋احسان شریعتی
🔸بحران «معیشتی» کشور ما اینک به بحران چهار عنصر سازندهی طبیعت و زیستبوم تبدیل و تحویل شده است: بحرانهای آب (خشکسالی و سیل و..)، آتش (برق و بنزین و..)، خاک (زلزله و نشست و..)، و هوا (آلودگی و ریزگرد و..).
از این میان، بحرانِ آب که سالهاست توسط کارشناسان، فعالان محیط زیست و مردم به مسئولان حکومت گوشزد میشد، در فصل گرما رو به وخامت نهاده است. نتایج و پیآمدهای سوءمدیریت زیستمحیطی، سیاستگذاریهای معیوب اقتصادی-اجتماعی در طرحهای تاکنونی توسعهی نامتوازن و ناپایدار، اکنون در آسیبپذیرترین نقاط و مناطق کشور به نمایش درآمده است.
🔹خوزستان (همچون سیستانوبلوچستان)، نماد یا ویترینِ نمایشِ این بحرانِ عناصر «ابتدایی» است در حالیکه در برابر تلألوی شهرها و بازارهای برساختهی قدرتها در منطقه، نماد مقاومت در برابر تجاوز نظامی خارجی، ویترین اقتدار ملی و توسعهی کشور در خلیج فارس، منبع ثروت اصلی کشور و پرآبترین استان ایران به شمار میآید.
یخش عظیمی از آبهای کشور هنگامیکه به جلگههای خوزستان میریزد در مسیر جریان خود چنان با حجم عظیمی از زبالههای شیمیایی آلوده میشوند که در جنوب و از جمله در تالاب شادگان دیگر قابل شُرب و نوشیدن نیستند. همازاینرو در هنگام سیل دوستان ما در کارگروه امداد پوران بامعناترین کار را در احداث یک تصفیهخانهی آب نمونه در روستاهای مصیبتدیدهی این منطقه یافتند.
🔸گرمای طاقتفرسای تابستانی ناشی از خشکسالی فصلی در شرایط استمرار و خیز پنجم همهگیری، قطع مکرر برق و بیآبی ناشی از مدیریت ناصحیح منابع طبیعی در متن بحران اقتصادی و معیشتی عمومی، تصویر زیستی «جهنمی» را متبادر میسازد و انفجار اعتراض در اینجا رفتاری بهنجار است.
🔹خشکسالی و سیل دو سر افراط وتفریطی بحران آب، در سپهر سیاسی نیز معادل و مصداق دارند. انفعال، سکوت و سازش در برابر انحراف و کژروی از مسیر خیر مشترک، مصلحت ملی و منفعت عام مردمی، تخریب منظم محیطزیست، رشد اختاپوسی فساد، و تمرکز قدرت و ثروت در کف اقلیتهای سیاسی، عقیدتی، طبقاتی و قومی..، سرانجام به انفجار و انقلاب میانجامد.
اعتراض علیه بیعدالتی، «شوریدن» علیه شوربختی اما همانگونه که آلبرکامو میگفت هنوز «انقلاب» نیست («میشورم پس ما هستیم»... «آنچه شریف است نه خود شورش بلکه آنچیزی است که این خیزش درخواست میکند»)، فریادی است از سر درد و در اینجا عطش. سرکوب خشن یک اعتراض خشونتپرهیز اما میتواند آنرا به انفجار قهرآلود بکشاند... راه اجتناب از «سیل» لایروبی مسیلها است!
#نگاه_روز
#خوزستان
#خیزش
#فساد_سیاسی
#اعتراضات
#احسان_شریعتی
✅ @Dr_ehsanshariati
http://www.ehsanshariati.org/PostView?Action=Post&ID=1095
خیزش علیه تشنگی
🖋احسان شریعتی
🔸بحران «معیشتی» کشور ما اینک به بحران چهار عنصر سازندهی طبیعت و زیستبوم تبدیل و تحویل شده است: بحرانهای آب (خشکسالی و سیل و..)، آتش (برق و بنزین و..)، خاک (زلزله و نشست و..)، و هوا (آلودگی و ریزگرد و..).
از این میان، بحرانِ آب که سالهاست توسط کارشناسان، فعالان محیط زیست و مردم به مسئولان حکومت گوشزد میشد، در فصل گرما رو به وخامت نهاده است. نتایج و پیآمدهای سوءمدیریت زیستمحیطی، سیاستگذاریهای معیوب اقتصادی-اجتماعی در طرحهای تاکنونی توسعهی نامتوازن و ناپایدار، اکنون در آسیبپذیرترین نقاط و مناطق کشور به نمایش درآمده است.
🔹خوزستان (همچون سیستانوبلوچستان)، نماد یا ویترینِ نمایشِ این بحرانِ عناصر «ابتدایی» است در حالیکه در برابر تلألوی شهرها و بازارهای برساختهی قدرتها در منطقه، نماد مقاومت در برابر تجاوز نظامی خارجی، ویترین اقتدار ملی و توسعهی کشور در خلیج فارس، منبع ثروت اصلی کشور و پرآبترین استان ایران به شمار میآید.
یخش عظیمی از آبهای کشور هنگامیکه به جلگههای خوزستان میریزد در مسیر جریان خود چنان با حجم عظیمی از زبالههای شیمیایی آلوده میشوند که در جنوب و از جمله در تالاب شادگان دیگر قابل شُرب و نوشیدن نیستند. همازاینرو در هنگام سیل دوستان ما در کارگروه امداد پوران بامعناترین کار را در احداث یک تصفیهخانهی آب نمونه در روستاهای مصیبتدیدهی این منطقه یافتند.
🔸گرمای طاقتفرسای تابستانی ناشی از خشکسالی فصلی در شرایط استمرار و خیز پنجم همهگیری، قطع مکرر برق و بیآبی ناشی از مدیریت ناصحیح منابع طبیعی در متن بحران اقتصادی و معیشتی عمومی، تصویر زیستی «جهنمی» را متبادر میسازد و انفجار اعتراض در اینجا رفتاری بهنجار است.
🔹خشکسالی و سیل دو سر افراط وتفریطی بحران آب، در سپهر سیاسی نیز معادل و مصداق دارند. انفعال، سکوت و سازش در برابر انحراف و کژروی از مسیر خیر مشترک، مصلحت ملی و منفعت عام مردمی، تخریب منظم محیطزیست، رشد اختاپوسی فساد، و تمرکز قدرت و ثروت در کف اقلیتهای سیاسی، عقیدتی، طبقاتی و قومی..، سرانجام به انفجار و انقلاب میانجامد.
اعتراض علیه بیعدالتی، «شوریدن» علیه شوربختی اما همانگونه که آلبرکامو میگفت هنوز «انقلاب» نیست («میشورم پس ما هستیم»... «آنچه شریف است نه خود شورش بلکه آنچیزی است که این خیزش درخواست میکند»)، فریادی است از سر درد و در اینجا عطش. سرکوب خشن یک اعتراض خشونتپرهیز اما میتواند آنرا به انفجار قهرآلود بکشاند... راه اجتناب از «سیل» لایروبی مسیلها است!
#نگاه_روز
#خوزستان
#خیزش
#فساد_سیاسی
#اعتراضات
#احسان_شریعتی
✅ @Dr_ehsanshariati
http://www.ehsanshariati.org/PostView?Action=Post&ID=1095
🔷🔸 بیانیه جمعی از فعالان سیاسی، اجتماعی، صنفی، حقوق بشری در حمایت از مطالبات مردم خوزستان: همانطور که در دوران جنگ تحمیلی همه ایران خوزستان بود، امروز هم خوزستان همه ایران است
🔸هشدارهای کارشناسان درباره بروز وظهور بحران های زیست محیطی کشور سال ها نادیده گرفته شد و تنها پاسخ نظام حکمرانی به اعتراضات صاحب نظران از جمله فعالان زیست محیطی وارد اوردن اتهام سیاه نمایی؛ تبلیغ علیه نظام یا جاسوسی برای بیگانگان بوده است. سال هاست به جای همفکری و بهره گیری از دیدگاه های علمی و مشورت با متخصصان برای شناخت ریشه های بحران و ضروت سرمایهگذاری در پروژههای زیست محیطی و همکاری های منطقه ای و بین المللی برای افزایش تاب آوری جامعه ایران برای مقابله با تغییرات آب و هوایی و بلایای طبیعی و تخریب اکو سیستم های محیط زیست؛ بودجه های میلیاردی و سرمایه های ملی به دالان های پیچیده امنیتی، نظامی و قضایی و تقویت تکنولوژی سرکوب تخصیص داده شده است. سالها است مافیای سد سازی بدون توجه به مطالعات کارشناسی با اتکا به قدرت سیاسی مواهب طبیعی ایران را در معرض نیستی و نابودی کشانده است.
🔹سالها است نفوذ سیاسی نقش مخرب خود را در تصمیمات برای اجرای پروژه های بزرگ انتقال آب به شهرها و مناطق تحت نفوذ اصحاب قدرت به کار گرفته است. سالها است حامی پروری و رفاقت سالاری در نظام برنامه ریزی با زیر پا گذاردن خیر عمومی و منافع ملی راه را برای تاسیس صنایع آب بر در مناطق خشک مرکزی هموار کرده است.
🔹سالها است تولید نفت بدون در نظر گرفتن ابعاد زیست محیطی آن زندگی را برای مردم ساکن مناطق نفت خیز جهنم ساخته است. و بالاخره سالها است توسعه آمرانه در نظام حکمرانی اقتدارگرا سرنوشت ملک و ملت را به تباهی، فقر ، نابرابری و توسعه نیافتگی کشانده است. بی تردید حاصل این سیاست های نابخردانه تنها و تنها بحران های متوالی ، نارضایتی همگانی و وارد آمدن خسارات عظیم ملی بوده است.
🔸چهره زخمی و قلب رنج دیده امروز خوزستان آیینه ایران فردا است: سرزمینی سرشار از گنج و مملو از رنج، جلگه ای که مامن نفت و گاز و ثروت است اما از تشنگی و فقر و تبعیض، زمینِی سوخته آغشته به خون شده است. خوزستان سرزمینی با مردمی استعمار گریز و مدافعان وطن در زیر بمباران و موشکباران متجاوزین ، اکنون شب های داغ تابستان را با تشنگی و بی برقی در خیابان ها میگذراند و به جای بهره مندی از امنیت ایثارگری ها، انرژی ذخیره شده پشت سدها و لذت نسیم خنک کناره های کارون، تشنه کام و رنجور در خاموشی و تاریکی شبانه به ناچار در جستجوی سپری است در برابر گلوله هایی که به سوی اش شلیک می شود.
🔹ما ضمن ابراز همدردی و همراهی با هموطنان خوزستانی و تسلیت به خانواده های شهدای اعتراضات اخیر، خاطرنشان میسازیم تنها راه غلبه بر بحران های کنونی به رسمیت شناختن مخالفان، آغاز گفتگوهای ثمر بخش ملی با نمایندگان واقعی مردم معترض در خوزستان و همه جای ایران و پاسخ مسئولانه به مطالبات بر حق مردم ناراضی و آغاز اصلاحات بنیادین و ساختاری است.
📌متن کامل به همراه امضاها در وبسایت احسان شریعتی
http://www.ehsanshariati.org/PostView?Action=Post&ID=1096
#خوزستان
#ایران
#اعتراضات
#فساد_سیاسی
#بیانیه
✅@Dr_ehsanshariati
🔸هشدارهای کارشناسان درباره بروز وظهور بحران های زیست محیطی کشور سال ها نادیده گرفته شد و تنها پاسخ نظام حکمرانی به اعتراضات صاحب نظران از جمله فعالان زیست محیطی وارد اوردن اتهام سیاه نمایی؛ تبلیغ علیه نظام یا جاسوسی برای بیگانگان بوده است. سال هاست به جای همفکری و بهره گیری از دیدگاه های علمی و مشورت با متخصصان برای شناخت ریشه های بحران و ضروت سرمایهگذاری در پروژههای زیست محیطی و همکاری های منطقه ای و بین المللی برای افزایش تاب آوری جامعه ایران برای مقابله با تغییرات آب و هوایی و بلایای طبیعی و تخریب اکو سیستم های محیط زیست؛ بودجه های میلیاردی و سرمایه های ملی به دالان های پیچیده امنیتی، نظامی و قضایی و تقویت تکنولوژی سرکوب تخصیص داده شده است. سالها است مافیای سد سازی بدون توجه به مطالعات کارشناسی با اتکا به قدرت سیاسی مواهب طبیعی ایران را در معرض نیستی و نابودی کشانده است.
🔹سالها است نفوذ سیاسی نقش مخرب خود را در تصمیمات برای اجرای پروژه های بزرگ انتقال آب به شهرها و مناطق تحت نفوذ اصحاب قدرت به کار گرفته است. سالها است حامی پروری و رفاقت سالاری در نظام برنامه ریزی با زیر پا گذاردن خیر عمومی و منافع ملی راه را برای تاسیس صنایع آب بر در مناطق خشک مرکزی هموار کرده است.
🔹سالها است تولید نفت بدون در نظر گرفتن ابعاد زیست محیطی آن زندگی را برای مردم ساکن مناطق نفت خیز جهنم ساخته است. و بالاخره سالها است توسعه آمرانه در نظام حکمرانی اقتدارگرا سرنوشت ملک و ملت را به تباهی، فقر ، نابرابری و توسعه نیافتگی کشانده است. بی تردید حاصل این سیاست های نابخردانه تنها و تنها بحران های متوالی ، نارضایتی همگانی و وارد آمدن خسارات عظیم ملی بوده است.
🔸چهره زخمی و قلب رنج دیده امروز خوزستان آیینه ایران فردا است: سرزمینی سرشار از گنج و مملو از رنج، جلگه ای که مامن نفت و گاز و ثروت است اما از تشنگی و فقر و تبعیض، زمینِی سوخته آغشته به خون شده است. خوزستان سرزمینی با مردمی استعمار گریز و مدافعان وطن در زیر بمباران و موشکباران متجاوزین ، اکنون شب های داغ تابستان را با تشنگی و بی برقی در خیابان ها میگذراند و به جای بهره مندی از امنیت ایثارگری ها، انرژی ذخیره شده پشت سدها و لذت نسیم خنک کناره های کارون، تشنه کام و رنجور در خاموشی و تاریکی شبانه به ناچار در جستجوی سپری است در برابر گلوله هایی که به سوی اش شلیک می شود.
🔹ما ضمن ابراز همدردی و همراهی با هموطنان خوزستانی و تسلیت به خانواده های شهدای اعتراضات اخیر، خاطرنشان میسازیم تنها راه غلبه بر بحران های کنونی به رسمیت شناختن مخالفان، آغاز گفتگوهای ثمر بخش ملی با نمایندگان واقعی مردم معترض در خوزستان و همه جای ایران و پاسخ مسئولانه به مطالبات بر حق مردم ناراضی و آغاز اصلاحات بنیادین و ساختاری است.
📌متن کامل به همراه امضاها در وبسایت احسان شریعتی
http://www.ehsanshariati.org/PostView?Action=Post&ID=1096
#خوزستان
#ایران
#اعتراضات
#فساد_سیاسی
#بیانیه
✅@Dr_ehsanshariati
وب سایت رسمی احسان شریعتی
خوزستان همه ایران است، سرکوب را متوقف کنید
هشدارهای کارشناسان درباره بروز وظهور بحران های زیست محیطی کشور سال ها نادیده گرفته شد و تنها پاسخ نظام حکمرانی به اعتراضات صاحب نظران از جمله فعالان زیست محیطی.
🔷🔸اصفهان نشان ایران
«همه چیز از آب زنده است»
🖋احسان شریعتی
🔹اصفهان نه تنها نماد ایران، بلکه بهتعبیر هانری کربن، یکی از چند شهر «نمادین»، یا نمونه و نشانوار(emblématique) جهان است.
هماز اینرو ،خشکی زایندهرود نشانهٔ بحران آب و فراتر فاجعهٔ همهجانبهٔ محیطزیستی سرزمین و منطقهٔ ماست. سیاست نادرست «توسعهٔ» ناموزون و ناپایدار در نیم سدهٔ اخیر، از سوی طراحان صنعت و کشاورزی نظامها، و سوءمدیریت «انسانی» و «سیاسی» حاکمیتها و دولتهای تاکنونی، ابعاد مضاعفی به این معضل «طبیعی» افزوده است. احداث کارخانجات ذوب آهن و اطفاء آتش با آب شرب، پیش و پس از انقلاب، نمادونشانهٔ درک مسئولان سیاسی کشور از امر رشدوتوسعه بوده است.
🔸حضور و حمایت قاطع قاطبهٔ مردم اصفهان از اعتراض مدنی کشاورزان به این اوضاع و مطالبهٔ حقآبهٔ چند قرنهشان، و عجز مدیریت بحران در پرهیز از خشونت و سرکوب در جهت تمهید گفتگوی مسالمتآمیز با مردم برای یافتن راهحلی اصولی وعملی، نیز نشانی دیگر از به صحنه آمدن یکپارچهٔ جامعهٔ مدنی ایران و مطالبهٔ ملی مدیریتی لایق، کارشناس، و عادل، برای عبور از «هزارتو»ی بحرانهای کنونی طبیعی، اجتماعی ، و سیاسی کشور است.
🔹گام نخست در این راه نشان دادن بینش و مسیر درست و سپس به کرسی نشاندن بدیل و روشی دگرگونه از امر توسعهٔ متوازن و متناسب با محیطزیست و عدالت در توزیع منابع محدود حیاتی کشور است و در رأس همه، برونرفت از بحران آب(و سایر عناصر چهارگانهٔ اولیه!).
برای برداشتن چنین گام کوچکی در راه یک «اصلاح ساختاری»، آیا باید در انتظار انقلابهایی بود که همچون گذشته از راه برسند؟
زمانی زندهیاد مهندس بازرگان میگفت: «آب میخواستیم، (ندادند) سیل از راه رسید!»
https://ehsanshariati.org/PostView?Action=Post&ID=2119
#آب
#انقلاب
#اصفهان
#اعتراضات
#ایران
#توسعه
#یادداشت
#احسان_شریعتی
✅ @Dr_ehsanshariati
«همه چیز از آب زنده است»
🖋احسان شریعتی
🔹اصفهان نه تنها نماد ایران، بلکه بهتعبیر هانری کربن، یکی از چند شهر «نمادین»، یا نمونه و نشانوار(emblématique) جهان است.
هماز اینرو ،خشکی زایندهرود نشانهٔ بحران آب و فراتر فاجعهٔ همهجانبهٔ محیطزیستی سرزمین و منطقهٔ ماست. سیاست نادرست «توسعهٔ» ناموزون و ناپایدار در نیم سدهٔ اخیر، از سوی طراحان صنعت و کشاورزی نظامها، و سوءمدیریت «انسانی» و «سیاسی» حاکمیتها و دولتهای تاکنونی، ابعاد مضاعفی به این معضل «طبیعی» افزوده است. احداث کارخانجات ذوب آهن و اطفاء آتش با آب شرب، پیش و پس از انقلاب، نمادونشانهٔ درک مسئولان سیاسی کشور از امر رشدوتوسعه بوده است.
🔸حضور و حمایت قاطع قاطبهٔ مردم اصفهان از اعتراض مدنی کشاورزان به این اوضاع و مطالبهٔ حقآبهٔ چند قرنهشان، و عجز مدیریت بحران در پرهیز از خشونت و سرکوب در جهت تمهید گفتگوی مسالمتآمیز با مردم برای یافتن راهحلی اصولی وعملی، نیز نشانی دیگر از به صحنه آمدن یکپارچهٔ جامعهٔ مدنی ایران و مطالبهٔ ملی مدیریتی لایق، کارشناس، و عادل، برای عبور از «هزارتو»ی بحرانهای کنونی طبیعی، اجتماعی ، و سیاسی کشور است.
🔹گام نخست در این راه نشان دادن بینش و مسیر درست و سپس به کرسی نشاندن بدیل و روشی دگرگونه از امر توسعهٔ متوازن و متناسب با محیطزیست و عدالت در توزیع منابع محدود حیاتی کشور است و در رأس همه، برونرفت از بحران آب(و سایر عناصر چهارگانهٔ اولیه!).
برای برداشتن چنین گام کوچکی در راه یک «اصلاح ساختاری»، آیا باید در انتظار انقلابهایی بود که همچون گذشته از راه برسند؟
زمانی زندهیاد مهندس بازرگان میگفت: «آب میخواستیم، (ندادند) سیل از راه رسید!»
https://ehsanshariati.org/PostView?Action=Post&ID=2119
#آب
#انقلاب
#اصفهان
#اعتراضات
#ایران
#توسعه
#یادداشت
#احسان_شریعتی
✅ @Dr_ehsanshariati
وب سایت رسمی احسان شریعتی
اصفهان نشان ایران
اصفهان نه تنها نماد ایران، بلکه بهتعبیر هانری کربن، یکی از چند شهر «نمادین»، یا نمونه و نشانوار(emblématique) جهان است.
🔷🔸حق نباید گفتن الا آشکار
🖋احسان شریعتی
🔹هر کس که برای ابراز همبستگی و تسلی به بیمارستان کسری رفته بود از روز نخست شاهد جوّ ملتهب و محاصره و حضور پُر تنش نیروهای انتظامی و انضمامی در محل بود که نشان از تصمیم به برخورد خشن و ارادهی سرکوب داشت. این رویکرد بهطور پیشبینیپذیری موجب برانگیختن بیشتر خشم و گسترش اعتراض عمومی گشت.
🔸شیوهی برخورد بخردانه البته این میبود که مطالبهی عمومی مبنی بر جمعآوری بساط فاجعهآفرین «گشت»های موسوم به ارشاد و الغای «اجبار» حجاب اکراهی شنیده شود و دولت و حاکمیت خود را نه فقط نمایندهی یک بخش از جامعهی هوادار خود و سخنگوی یک روایت خاص از میان انواع قرائتهای دینی و عقیدتی، که نماد مصلحت عام و امنیت برای کل ملت و جامعه نشان دهد.
🔹همگان اما، نتایج و هزینهی آن رویکرد را در روزهای گذشته به چشم دیدند، از دهها قربانی و تلفات جانی و تخریب اموال و اماکن عمومی گرفته تا اختلال و قطع شبکهی اطلاعرسانی اینترنت، و فراسوی همهی آسیبها به نظم و امنیت کشور، گسترش قهر و نفرت فزاینده و فعال شدن گسل و شکاف دولت-ملت، قطبی سازی و رو در رو قرار گرفتن فرهنگی جامعه، تقویت گرایشها و واکنشهای افراطوتفریطی، و...اینهمه تنها برای گریز از پذیرش مسئولیت، خطاها، و از دست دادن زمان و وقت مناسب و دقیق برای عقبنشینی و جبران مافات و قبول اصلاحات اساسی ساختاری.
🔸در هر حال جنبش اعتراض و دفاع از منزلت «زن و زندگی و آزادی» را با بهتان و برچسبزنی، ضربوشتم، بازداشتهای زنجیرهای، سرکوب و اختناق، نمیتوان متوقف ساخت و راه برونرفت از بحرانهای تودرتوی رویارو، پذیرش مسئولیت و پاسخگویی به مردم، پرهیز از خشونت و مذاکره با معترضان در راستای رسیدگی به ریشههای نارضایتی عمومی است.
🔹اگر وسوسهی گرایش به خشونت متقابل، مقابله به مثل، رفتارهای خشن، شعارهای واکنشی و پرخاشجویانه، هرچند با علت-و-دلیلهای طبیعی و فهم پذیر، میتواند اعتراض مردمی و نافرمانی مدنی را بهسمت کجتابی و ناهنجاری و هرجومرج براند، از سوی دیگر، هر قدرتی (از سیادتهای سنتی نوع سلطنت و خلافت گرفته تا دیکتاتوری و توتالیتاریسمهای مدرن)، که به خودکامگی و اطلاق و ارعاب روی آورد، روند فرود و افول و فروپاشی را از همان فراز آغاز میکند.
🔸 و خلاصه در حاشیهی بحثی که هفتهی گذشته در نشست بخارا پیرامون مفهوم «فاشیسم ابتدائی و دائمی» نزد اومبرتو اکو داشتیم (بهمناسبت رونمایی ترجمهی اثر او)، میتوان افزود که یکی از تفاوتهای «استبداد» (دسپوتیسم) با «جباریت»(تیرانی) در پایدارتر بودن استبداد سنتی است بهدلیل توفیق آن در کسب رضایت نسبی عمومی یا به عبارت دیگر، تن دادن اکثریت رعیت به سیادت حکومت است (برای نمونه حتی در سلطنتهای «مطلقه»)، و ناپایدار بودن دومی بهعلت شیوهی اعمال اقتداری مبتنی بر ترسافکنی و و منحصر به ارعاب برای حفظ خود.
🔹زیرا به گفتهی معروف روسو در «قرارداد اجتماعی»: « قویترین هرگز آنقدر قوی نیست که همواره ارباب بماند، اگر قدرت خود را به حق، و اطاعت را به وظیفه تبدیل نکرده باشد ! »
#مهسا_امینی
#اعتراضات
#ایران
#کرامت_انسانی
#زن_زندگی_آزادی
#احسان_شریعتی
✅ @Dr_ehsanshariati
🖋احسان شریعتی
🔹هر کس که برای ابراز همبستگی و تسلی به بیمارستان کسری رفته بود از روز نخست شاهد جوّ ملتهب و محاصره و حضور پُر تنش نیروهای انتظامی و انضمامی در محل بود که نشان از تصمیم به برخورد خشن و ارادهی سرکوب داشت. این رویکرد بهطور پیشبینیپذیری موجب برانگیختن بیشتر خشم و گسترش اعتراض عمومی گشت.
🔸شیوهی برخورد بخردانه البته این میبود که مطالبهی عمومی مبنی بر جمعآوری بساط فاجعهآفرین «گشت»های موسوم به ارشاد و الغای «اجبار» حجاب اکراهی شنیده شود و دولت و حاکمیت خود را نه فقط نمایندهی یک بخش از جامعهی هوادار خود و سخنگوی یک روایت خاص از میان انواع قرائتهای دینی و عقیدتی، که نماد مصلحت عام و امنیت برای کل ملت و جامعه نشان دهد.
🔹همگان اما، نتایج و هزینهی آن رویکرد را در روزهای گذشته به چشم دیدند، از دهها قربانی و تلفات جانی و تخریب اموال و اماکن عمومی گرفته تا اختلال و قطع شبکهی اطلاعرسانی اینترنت، و فراسوی همهی آسیبها به نظم و امنیت کشور، گسترش قهر و نفرت فزاینده و فعال شدن گسل و شکاف دولت-ملت، قطبی سازی و رو در رو قرار گرفتن فرهنگی جامعه، تقویت گرایشها و واکنشهای افراطوتفریطی، و...اینهمه تنها برای گریز از پذیرش مسئولیت، خطاها، و از دست دادن زمان و وقت مناسب و دقیق برای عقبنشینی و جبران مافات و قبول اصلاحات اساسی ساختاری.
🔸در هر حال جنبش اعتراض و دفاع از منزلت «زن و زندگی و آزادی» را با بهتان و برچسبزنی، ضربوشتم، بازداشتهای زنجیرهای، سرکوب و اختناق، نمیتوان متوقف ساخت و راه برونرفت از بحرانهای تودرتوی رویارو، پذیرش مسئولیت و پاسخگویی به مردم، پرهیز از خشونت و مذاکره با معترضان در راستای رسیدگی به ریشههای نارضایتی عمومی است.
🔹اگر وسوسهی گرایش به خشونت متقابل، مقابله به مثل، رفتارهای خشن، شعارهای واکنشی و پرخاشجویانه، هرچند با علت-و-دلیلهای طبیعی و فهم پذیر، میتواند اعتراض مردمی و نافرمانی مدنی را بهسمت کجتابی و ناهنجاری و هرجومرج براند، از سوی دیگر، هر قدرتی (از سیادتهای سنتی نوع سلطنت و خلافت گرفته تا دیکتاتوری و توتالیتاریسمهای مدرن)، که به خودکامگی و اطلاق و ارعاب روی آورد، روند فرود و افول و فروپاشی را از همان فراز آغاز میکند.
🔸 و خلاصه در حاشیهی بحثی که هفتهی گذشته در نشست بخارا پیرامون مفهوم «فاشیسم ابتدائی و دائمی» نزد اومبرتو اکو داشتیم (بهمناسبت رونمایی ترجمهی اثر او)، میتوان افزود که یکی از تفاوتهای «استبداد» (دسپوتیسم) با «جباریت»(تیرانی) در پایدارتر بودن استبداد سنتی است بهدلیل توفیق آن در کسب رضایت نسبی عمومی یا به عبارت دیگر، تن دادن اکثریت رعیت به سیادت حکومت است (برای نمونه حتی در سلطنتهای «مطلقه»)، و ناپایدار بودن دومی بهعلت شیوهی اعمال اقتداری مبتنی بر ترسافکنی و و منحصر به ارعاب برای حفظ خود.
🔹زیرا به گفتهی معروف روسو در «قرارداد اجتماعی»: « قویترین هرگز آنقدر قوی نیست که همواره ارباب بماند، اگر قدرت خود را به حق، و اطاعت را به وظیفه تبدیل نکرده باشد ! »
#مهسا_امینی
#اعتراضات
#ایران
#کرامت_انسانی
#زن_زندگی_آزادی
#احسان_شریعتی
✅ @Dr_ehsanshariati
🔷🔸جوهر عدالتطلبانهی جنبش اعتراضی (۱)
🖋احسان شریعتی
🔸درونمایهی جنبش اعتراضی جاری خواستهای «مدنی» است. به عبارتی دیگر، جوهر حقّانی و مشروع این حرکت، در سطح ملی و بهویژه از سوی جوانان و زنان در شهرها، دادخواهی، تظلّم و در یک کلام «عدالت»جویی است.
🔹اگر همهی گسلهای سیاسی، اجتماعی و فرهنگی، همچون شکاف سنت-تجدد، دولت-ملت، مرکز-مناطق، و..، در اینجا و اکنون و در پساپشت این جنبش اعتراضی فعال شده اند، از منظر گفتمانی اما جملگی در دادخواهی و مطالبهی عدالت به همرایی و اجماع میرسند.
از اینرو، تحلیلهای ایدئولوژیکی، از سنخ ناسیونالیستی، سکولاریستی و..، که میکوشند آراء و امیال جزمی خود را بر واقعیت تحمیل کنند بیشتر موجب تفرقه، سردرگمی، و گمراهی این پویش مدنی و همسویی جنبش مردمسالار، آزادیوعدالتخواه میشوند.
🔸حرف حساب و درخواست مردم معترض مطالبهی عدالت و محکومیت و برپایی محکمهای است برای بررسی مسئولیتها و پاسخگوسازی مسئولان در رابطه با پروندههای مشخص و همچنان مفتوح جرم و جورهایی که طی چند دهه انباشته شده و بیجواب و بلانتیجه مانده اند و اکنون به مرز انفجار رسیدهاند.
🔹پس جامعه، زنان، جوانان و دانشجویان، معلمان و کارگران، پزشکان و اهل رسانه چیز عجیبی نمیخواهند جز «آزادی» بیان و تجمع و اطلاعرسانی و تشکل و..، حق انتخاب سبک زندگی و پوشش و.. تنوع فرهنگی، و خلاصه حقوق بشری و شهروندی خویش و اجرای «عدالت»، حقوقی در کوتاه مدت و عدالت اجتماعی در بلندمدت. در یک کلام و در نهایت هدف، برقراری وضع و نظمی است حقبنیاد، قانونمدار و عدالتمحور که در یک نظام جمهوری بهمعنای عام و متعارف کلمه، ممکن و تحققیافتنی است، زیرا چهار مشخصهی بارز آن، «مردمسالار»(دموکراتیک) و «عُرفی»(تفکیک دو نهاد دینی و دولتی)، «اجتماعی» و «تقسیمناپذیر» بودن است.
🔸در برابر این اعتراض و تظلم مدنی، رفتار حاکمیت تاکنون بهجای در پیش گرفتن راهکار بازبینی و پذیرش اشتباهات انکارناپذیر گذشته و تساهل در برابر اعتراضات و گفتگو با منتقدان و مخالفان، سیاست ارعاب و سرکوب نظامی و به میدان آوردن نیروهای انتظامی و لباس شخصی و امنیتیسازی فضا و سپهر عمومی و ایجاد انقطاع و اختلال در شبکه اطلاعرسانی و رسانهها و بازداشتها و تنش و درگیری در معابر عمومی و دانشگاهها و مدارس و..، بوده با غفلت از این واقعیت که این شیوه بیشتر نشان واهمه و نمایش ضعف تلقی میشود تا علامت ثبات و اقتدار.
🔹در این میان، نقش روزنامهنگاران و اهل مطبوعات و رسانه در داخل کشور، در گزارش درست و حقیقی، ارايهی تصویری واقعی از وضعیت وروشناییبخشی به ابهامات و پیچیدگی موقعیت، بسیار مهم و تعیینکننده و حیاتی است. از همینرو، این قشر اجتماعی در ایران و جهان، زیر شدیدترین فشارها و تهدید و تطمیعها از سوی قدرتها، بوده و هستند. و بزرگترین معضل نیروهای مستقل مردمی، آزادی وعدالتخواه، نداشتن پایگاه و رسانههای خبری آزاد و مستقل، بهویژه در داخل کشور، است.
🔸پیگرد و خاموش سازی فعالان رسانه و اطلاعرسانی در کشور نه به نفع مردم است و نه حتی به مصلحت حاکمیت، زیرا گوشهای عموم را برای پذیرش اخبار غیرموثق و غلوآمیز شنوا و نیوشاتر میسازد و بر ترسآوری واهی و ارعاب متقابل میافزاید و به گسترش خشونت و پرخاشگری و توحش ضدمدنی میانجامد.
#اعتراضات_ایران
#جنبش_مدنی
#مطبوعات_آزاد
#یادداشت
#احسان_شریعتی
✅@Dr_ehsanshariati
🖋احسان شریعتی
🔸درونمایهی جنبش اعتراضی جاری خواستهای «مدنی» است. به عبارتی دیگر، جوهر حقّانی و مشروع این حرکت، در سطح ملی و بهویژه از سوی جوانان و زنان در شهرها، دادخواهی، تظلّم و در یک کلام «عدالت»جویی است.
🔹اگر همهی گسلهای سیاسی، اجتماعی و فرهنگی، همچون شکاف سنت-تجدد، دولت-ملت، مرکز-مناطق، و..، در اینجا و اکنون و در پساپشت این جنبش اعتراضی فعال شده اند، از منظر گفتمانی اما جملگی در دادخواهی و مطالبهی عدالت به همرایی و اجماع میرسند.
از اینرو، تحلیلهای ایدئولوژیکی، از سنخ ناسیونالیستی، سکولاریستی و..، که میکوشند آراء و امیال جزمی خود را بر واقعیت تحمیل کنند بیشتر موجب تفرقه، سردرگمی، و گمراهی این پویش مدنی و همسویی جنبش مردمسالار، آزادیوعدالتخواه میشوند.
🔸حرف حساب و درخواست مردم معترض مطالبهی عدالت و محکومیت و برپایی محکمهای است برای بررسی مسئولیتها و پاسخگوسازی مسئولان در رابطه با پروندههای مشخص و همچنان مفتوح جرم و جورهایی که طی چند دهه انباشته شده و بیجواب و بلانتیجه مانده اند و اکنون به مرز انفجار رسیدهاند.
🔹پس جامعه، زنان، جوانان و دانشجویان، معلمان و کارگران، پزشکان و اهل رسانه چیز عجیبی نمیخواهند جز «آزادی» بیان و تجمع و اطلاعرسانی و تشکل و..، حق انتخاب سبک زندگی و پوشش و.. تنوع فرهنگی، و خلاصه حقوق بشری و شهروندی خویش و اجرای «عدالت»، حقوقی در کوتاه مدت و عدالت اجتماعی در بلندمدت. در یک کلام و در نهایت هدف، برقراری وضع و نظمی است حقبنیاد، قانونمدار و عدالتمحور که در یک نظام جمهوری بهمعنای عام و متعارف کلمه، ممکن و تحققیافتنی است، زیرا چهار مشخصهی بارز آن، «مردمسالار»(دموکراتیک) و «عُرفی»(تفکیک دو نهاد دینی و دولتی)، «اجتماعی» و «تقسیمناپذیر» بودن است.
🔸در برابر این اعتراض و تظلم مدنی، رفتار حاکمیت تاکنون بهجای در پیش گرفتن راهکار بازبینی و پذیرش اشتباهات انکارناپذیر گذشته و تساهل در برابر اعتراضات و گفتگو با منتقدان و مخالفان، سیاست ارعاب و سرکوب نظامی و به میدان آوردن نیروهای انتظامی و لباس شخصی و امنیتیسازی فضا و سپهر عمومی و ایجاد انقطاع و اختلال در شبکه اطلاعرسانی و رسانهها و بازداشتها و تنش و درگیری در معابر عمومی و دانشگاهها و مدارس و..، بوده با غفلت از این واقعیت که این شیوه بیشتر نشان واهمه و نمایش ضعف تلقی میشود تا علامت ثبات و اقتدار.
🔹در این میان، نقش روزنامهنگاران و اهل مطبوعات و رسانه در داخل کشور، در گزارش درست و حقیقی، ارايهی تصویری واقعی از وضعیت وروشناییبخشی به ابهامات و پیچیدگی موقعیت، بسیار مهم و تعیینکننده و حیاتی است. از همینرو، این قشر اجتماعی در ایران و جهان، زیر شدیدترین فشارها و تهدید و تطمیعها از سوی قدرتها، بوده و هستند. و بزرگترین معضل نیروهای مستقل مردمی، آزادی وعدالتخواه، نداشتن پایگاه و رسانههای خبری آزاد و مستقل، بهویژه در داخل کشور، است.
🔸پیگرد و خاموش سازی فعالان رسانه و اطلاعرسانی در کشور نه به نفع مردم است و نه حتی به مصلحت حاکمیت، زیرا گوشهای عموم را برای پذیرش اخبار غیرموثق و غلوآمیز شنوا و نیوشاتر میسازد و بر ترسآوری واهی و ارعاب متقابل میافزاید و به گسترش خشونت و پرخاشگری و توحش ضدمدنی میانجامد.
#اعتراضات_ایران
#جنبش_مدنی
#مطبوعات_آزاد
#یادداشت
#احسان_شریعتی
✅@Dr_ehsanshariati
🔷🔸 آغاز اعدام ها همزمان با روز حقوق بشر !
🖋احسان شریعتی
📌« وگر تو میندهی داد روز دادی هست!»
🔹«هر کس جانی را بستاند که مرتکب کشتن یا تبهکاری در زمین نشده، گویى همهی مردم را یک جا کشته است و هر کس انسانى را از مرگ رهایی بخشد، گویى همه مردم را با هم زنده ساخته است.» (قرآن، ۵، ۳۲)
* بنی آدم اعضای یکدیگرند...
🔸براستی بر اساس کدام معیار شرعی، مجوز قانونی، مبنای عقلانی، مصلحت سیاسی و..، میتوان به این سهولت احکام اعدام جوانان معترض را صادر کرد؟ مسئولیت پاسخگویی نسبت به عواقب چنین عقوبتهای بازگشتناپذیری با کیست؟
۱۹ آذر، در روز جهانی حقوق بشر [ 10 December ]
#نگاه_روز
#اعدام
#اعتراضات_ایران
#حقوق_بشر
#احسان_شریعتی
✅ @Dr_ehsanshariati
🖋احسان شریعتی
📌« وگر تو میندهی داد روز دادی هست!»
🔹«هر کس جانی را بستاند که مرتکب کشتن یا تبهکاری در زمین نشده، گویى همهی مردم را یک جا کشته است و هر کس انسانى را از مرگ رهایی بخشد، گویى همه مردم را با هم زنده ساخته است.» (قرآن، ۵، ۳۲)
* بنی آدم اعضای یکدیگرند...
🔸براستی بر اساس کدام معیار شرعی، مجوز قانونی، مبنای عقلانی، مصلحت سیاسی و..، میتوان به این سهولت احکام اعدام جوانان معترض را صادر کرد؟ مسئولیت پاسخگویی نسبت به عواقب چنین عقوبتهای بازگشتناپذیری با کیست؟
۱۹ آذر، در روز جهانی حقوق بشر [ 10 December ]
#نگاه_روز
#اعدام
#اعتراضات_ایران
#حقوق_بشر
#احسان_شریعتی
✅ @Dr_ehsanshariati