This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
پرنیان مکاری، از مخاطبان توانا، این ویدیو را به یاد ۱۰ زن بهائی که در میدان چوگان شیراز به دلیل اعتقاد به دیانت بهائی اعدام شدند، درست کرده است.
#مونا_محمودنژاد ۱۷ساله
#طاهره_ارجمندی ۳۰ ساله،پرستار
#اختر_ثابت ۲۵ ساله، پرستار
#رویا_اشراقی ۲۳ ساله، دانشجوی اخراجی دامپزشکی
#شیرین_دالوند ۲۶ ساله،جامعه شناس
#مهشید_نیرومند ۲۸ساله،فارغ تحصیل فیزیک
#سیمین_صابری ۲۵ ساله، کارمند شرکت کشاورزی
#عزت_جانمی ۵۸ساله
#نصرت_غفرانی ۴۶ ساله
#زرین_مقیمی ۲۹ ساله، فارغ التحصیل ادبیات انگلیسی
در ۲۸ خرداد ۱۳۶۲ در میدان چوگان شیراز، ۱۰ زن بهائی که بیشتر آنها زیر ۳۰ سال سن داشتند، پس از تحمل ماه‌ها شکنجه و حبس، به دستور مقامات قضائی به دار آویخته شدند.
این زنان در جلسه‌ای غیرعلنی و بدون برخورداری از وکیل، در عرض چند دقیقه محاکمه شدند. فردی به‌نام «حجت‌الاسلام قضایی»، حاکم شرع شیراز در آن زمان، در روزهای پس از اعدام این ۱۰ زن، به مطبوعات گفته بود، اتهام این زنان، اعتقاد به دیانت بهائی بوده است.
بهائیان تنها به دلیل این‌که پیرو دین خاصی هستند از بسیاری از حقوق اجتماعی یک شهروند عادی محروم هستند، حتی سال‌های اولیه انقلاب جان‌شان نیز در خطر بود و بیش از ۲۰۰ نفر از آنان به صرف باور به آیین بهائی اعدام شدند.
ریشه محدودکردن آنها به تعصبات دینی و نامداراگری برمی‌گردد. فارغ از هر قضاوتی در خصوص درست یا غلط بودن باورهای بهائیان، چرا جان آنها گرفته شد؟ چرا از بسیاری حقوق شهروندی محرومند؟ چرا مورد تبعیض قرار می‌گیرند؟ چه ایرادی دارد اگر آنها یا افراد با اعتقادات دینی مختلف و حتی ناباورمندان به هر دینی آزادانه از عقاید خود سخن بگویند؟
چگونه می‌توان تعصبات دینی را از بین برد تا انسان‌ها بتوانند ورای باورهای دینی‌شان از حقوق انسانی خود بهره‌مند بشوند و همزیستی مسالمت‌آمیز داشته باشند؟
#داستان_ما_یکیست #گفتگو_توانا #آزادی_عقیده #آزادی_دینی #مدارای_مذهبی
@Dialogue1402
#مونا_محمودنژاد ۱۷ساله
#طاهره_ارجمندی ۳۰ ساله،پرستار
#اختر_ثابت ۲۵ ساله، پرستار
#رویا_اشراقی ۲۳ ساله، دانشجوی اخراجی دامپزشکی
#شیرین_دالوند ۲۶ ساله،جامعه شناس
#مهشید_نیرومند ۲۸ساله،فارغ تحصیل فیزیک
#سیمین_صابری ۲۵ ساله، کارمند شرکت کشاورزی
#عزت_جانمی ۵۸ساله
#نصرت_غفرانی ۴۶ ساله
#زرین_مقیمی ۲۹ ساله، فارغ التحصیل ادبیات انگلیسی
در ۲۸ خرداد ۱۳۶۲ در میدان چوگان شیراز، ۱۰ زن بهائی که بیشتر آنها زیر ۳۰ سال سن داشتند، پس از تحمل ماه‌ها شکنجه و حبس، به دستور مقامات قضائی به دار آویخته شدند.
این زنان در جلسه‌ای غیرعلنی و بدون برخورداری از وکیل، در عرض چند دقیقه محاکمه شدند. فردی به‌نام «حجت‌الاسلام قضایی»، حاکم شرع شیراز در آن زمان، در روزهای پس از اعدام این ۱۰ زن، به مطبوعات گفته بود، اتهام این زنان، اعتقاد به دیانت بهائی بوده است.
بهائیان تنها به دلیل این‌که پیرو دین خاصی هستند از بسیاری از حقوق اجتماعی یک شهروند عادی محروم هستند، حتی سال‌های اولیه انقلاب جان‌شان نیز در خطر بود و بیش از ۲۰۰ نفر از آنان به صرف باور به آیین بهائی اعدام شدند.
ریشه محدودکردن آنها به تعصبات دینی و نامداراگری برمی‌گردد. فارغ از هر قضاوتی در خصوص درست یا غلط بودن باورهای بهائیان، چرا جان آنها گرفته شد؟ چرا از بسیاری حقوق شهروندی محرومند؟ چرا مورد تبعیض قرار می‌گیرند؟ چه ایرادی دارد اگر آنها یا افراد با اعتقادات دینی مختلف و حتی ناباورمندان به هر دینی آزادانه از عقاید خود سخن بگویند؟
چگونه می‌توان تعصبات دینی را از بین برد تا انسان‌ها بتوانند ورای باورهای دینی‌شان از حقوق انسانی خود بهره‌مند بشوند و همزیستی مسالمت‌آمیز داشته باشند؟
#داستان_ما_یکیست #گفتگو_توانا #آزادی_عقیده #آزادی_دینی #مدارای_مذهبی
@Dialogue1402