اصل «آزادی ادیان» به تبع اصل آزادی شهروندان به‌ عنوان یک حق یک بنیادین، در تمامی کشورهای دنیا پذیرفته شده است؛ حتی در فرانسه نیز که در ۲۰۰۱ قانون ضدفرقه‌ای به نام ابوت-پیکار به تصویب رسید، اصل آزادی انتخاب دین به‌ عنوان عقیده‌ شخصی محترم دانسته شده است. در کشورهایی که یکی از ادیان سنتی به‌ عنوان ایدئولوژی رسمی حکومت می‌کند؛ مانند رژیم جمهوری اسلامی ایران، اصل آزادی ادیان «اهل کتاب» به تبع قرآن، مورد تصریح قانون اساسی‌ است. آنچه در کشورهای توسعه‌یافته‌ امروزی می‌تواند چالشی برای ادیان غیررسمی و همین‌طور گروه‌های معنویت‌گرا باشد، معرفی خود به‌ عنوان مصداقی از مفهوم «دین» است. چنانچه بتوانند به‌ عنوان یک دین به‌ رسمیت شناخته شوند، تحت پوشش حمایتی قانون قرار می‌گیرند. از جدیدترین و چالش‌برانگیزترین نمونه‌ها در غرب، آیین سانتودایم است. این آیین که منشا آفریقایی-برزیلی دارد و از دارویی روان‌گردان به‌ عنوان بخش ضروری مناسک استفاده می‌کند، زیر پوشش اصل آزادی ادیان، در برزیل، هلند و برخی ایالت‌های کانادا به‌ رسمیت شناخته شده است. (علی‌رغم این‌که داروی مقدس آنها، از اقلام ممنوعه در نظام دارویی‌ است.)

در حالی که مبنای قانون در کشورهای توسعه‌یافته، تعریف علمی از دین است، در حکومتی، مانند جمهوری اسلامی ایران، مبنا متن مقدس یک سنت دینی، به نام اسلام است.

بیشتر بخوانید:

https://dialog.tavaana.org/nonbelievers-4/

#گفتگو_توانا #حقوق_ادیان #آزادی_مذاهب #ادیان_ابراهیمی

@Dilogue1402

اصل «آزادی ادیان» به تبع اصل آزادی شهروندان به‌ عنوان یک حق یک بنیادین، در تمامی کشورهای دنیا پذیرفته شده است؛ حتی در فرانسه نیز که در ۲۰۰۱ قانون ضدفرقه‌ای به نام ابوت-پیکار به تصویب رسید، اصل آزادی انتخاب دین به‌ عنوان عقیده‌ شخصی محترم دانسته شده است. در کشورهایی که یکی از ادیان سنتی به‌ عنوان ایدئولوژی رسمی حکومت می‌کند؛ مانند رژیم جمهوری اسلامی ایران، اصل آزادی ادیان «اهل کتاب» به تبع قرآن، مورد تصریح قانون اساسی‌ است. آنچه در کشورهای توسعه‌یافته‌ امروزی می‌تواند چالشی برای ادیان غیررسمی و همین‌طور گروه‌های معنویت‌گرا باشد، معرفی خود به‌ عنوان مصداقی از مفهوم «دین» است. چنانچه بتوانند به‌ عنوان یک دین به‌ رسمیت شناخته شوند، تحت پوشش حمایتی قانون قرار می‌گیرند. از جدیدترین و چالش‌برانگیزترین نمونه‌ها در غرب، آیین سانتودایم است. این آیین که منشا آفریقایی-برزیلی دارد و از دارویی روان‌گردان به‌ عنوان بخش ضروری مناسک استفاده می‌کند، زیر پوشش اصل آزادی ادیان، در برزیل، هلند و برخی ایالت‌های کانادا به‌ رسمیت شناخته شده است. (علی‌رغم این‌که داروی مقدس آنها، از اقلام ممنوعه در نظام دارویی‌ است.)

در حالی که مبنای قانون در کشورهای توسعه‌یافته، تعریف علمی از دین است، در حکومتی، مانند جمهوری اسلامی ایران، مبنا متن مقدس یک سنت دینی، به نام اسلام است.

بیشتر بخوانید:

https://dialog.tavaana.org/nonbelievers-4/

#گفتگو_توانا #حقوق_ادیان #آزادی_مذاهب #ادیان_ابراهیمی

@Dilogue1402