کدام زنان؟

طرح از رضا عقیلی @rezacartoon

اول زنان را انکار می‌کنند، سپس مشکلاتشان ناپدید می‌شود!

#گفتگو_توانا #زنان_ایران #حقوق_زنان #همبستگی_ملی

@Dialogue1402

اسلام تعارف ندارد! مسلمان چطور!؟

در ویدئوی زیر یکی از سخنرانان میکروفن را در دست می‌گیرد و از حاضران که مسلمانند سوال می‌کند که کدامیک از شما موافقید که احکام قرآن علیه مجرمین عیناً اجرا شود؟ کدامیک از شما موافقید که زن و مرد جدا از هم بنشینند؟…

او هر بار پاسخ مثبت از مخاطبان خود می‌گیرد و نتیجه‌گیری می‌کند که نه این شیخ که اینجا نشسته و افراطی نامیده می‌شود، بلکه همه‌ی مسلمانان با احکام سنتی اسلام و قرآن موافقت دارند در حالی که خود را بنیاد‌گرا و یا افراطی نمی‌دانند و به مساجد معمولی اهل سنت رجوع می‌کنند.

مقصود او این است که فضای رسانه‌ای و آنچه «نزاکت سیاسی» (political correctness) نامیده می‌شود، باعث می‌شود که واقعیت‌ها در مورد اسلام لاپوشانی شود و چیزی به اسم اسلام افراطی، رادیکال، بنیادگرا و امثال این، از بدنه‌ی جامعه‌ی مسلمان تفکیک شده، و مورد سرزنش و محکومیت قرار بگیرد. و حال آنکه، احکام اسلام روشن است و مسلمانان اگر احساس راحتی کنند، و دست به خودسانسوری نزنند، با بسیاری از آنچه دنیای امروز بد می‌داند و ضدارزش قلمداد می‌کند، موافق است و آن را زندگی می‌کند!

شما چه فکر می‌کنید؟ آیا باید پذیرفت که اگر تعارف‌ها و رودربایستی‌ها کنار گذاشته شود، اسلام، یک سنت دینی مخالف ارزش‌های دنیای امروز است؟

آیا نمی‌توان باور کرد که باور به اسلام، مانند هر سنت دیگری، یک واقعیت طیفی و سیال است و همه‌ی مسلمانان یک طور زندگی نمی‌کنند و ارزش‌های یکسانی ندارند؟ آیا همزیستی مسالمت‌آمیز میان مسلمانان با ارزش‌های دنیای امروز، بدون تعارف، امکان‌پذیر است یا این یک تعارف سیاسی و رسانه‌ای، و به قول ما فارسی‌زبان‌ها، یک رودربایستی‌ست؟

نظرات خود را با ما به اشتراک بگذارید.
ما به ویژه علاقه‌مندیم که از تجربیات دست‌اول شما از رفتار دوستان و اطرافیان مسلمان و مقید خود برای ما شاهد و مثال بیاورید. نباید فراموش کنیم که گفتگو، آن هم بدون رودربایستی، افق روشن‌تری پیش چشمان همه‌ی ما خواهد گشود.


https://www.ddinstagram.com/reel/C2IsmbARaKO/?igsh=MW93M2MwN3M1eWdreQ==

#گفتگو #اسلام #دموکراسی #آپارتاید_جنسیتی #زنان #قرآن #قصاص #اعدام #برده‌داری

‏ @Dialogue1402

روح‌الله خمینی پس از خروج شاه از ایران (۲۶ دی ۱۳۵۷):
زنان آزاد خواهند بود ولی بخواهند کارهای خلاف عفت بکنند البته آن‌ها جلوگیری خواهد شد

سهیل شاهین، سخنگوی طالبان، پس از تصرف کابل (۲۴ مرداد ۱۴۰۰):
زنان در کار و تحصیل آزاد خواهند بود البته حجاب را رعایت خواهند کرد

- ویدئو برگرفته از صفحه‌ی حافظه‌ی تاریخی
@hafezeye_tarikhi

تحلیل شما درباره این دروغ همسان و مشابه بنیانگذاران جمهوری اسلامی و بنیانگذاران طالبان چیست؟

#گفتگو_توانا #زنان #حقوق_زنان #خمینی #طالبان #طالبان_ایران #مهسا_امینی

@Dialogue1402

«یک نکته‌ای است که امیدوارم در صفحه شما بتوانم آن را مطرح کنم و آن اینکه در حکومت مذهبی بین زن مذهبی و زن ایدئولوژیک فرق است. به نظر من هر زن چادری را نباید حکومتی حساب کرد به صرف اینکه زنان حکومتی و ایدئولوژیک هم چادر سر می‌کنند. حق بسیاری از زنان مذهبی که با این حکومت نیستند نیز زائل می‌شود. نمونه‌اش خانم‌های بسیاری هستند که اکنون برجسته‌ترین آن‌ها خانم فاطمه سپهری است. لطفا بین زنان حکومتی و زنان مذهبی فرق بگذارید»

- متن و تصویر ارسالی از همراهان

-- نظر شما مخاطبان گرامی چیست؟ با ایشان موافق هستید؟

#گفتگو_توانا #زنان_چادری #فاطمه_سپهری #جمهوری_اسلامی

@Dialogue1402

‏معرفی فیلم ۵- پریود؛ پایان جمله، یا پایان تحصیل دختران؟

‏فیلم مستند کوتاه «پریود؛ ختم کلام» به کارگردانی رایکا زهتابچی، برنده جایزه اسکار بهترین فیلم مستند کوتاه در سال ۲۰۱۹، داستانی الهام‌بخش از زنان روستایی در منطقه هاپور در ۶۰ کیلومتری دهلی‌نو در کشور هندوستان را روایت می‌کند که با چالش‌های عمیق اجتماعی و فرهنگی مربوط به قاعدگی روبه‌رو هستند.

‏این فیلم با ظرافت و صراحت، پرده از تابوهایی برمی‌دارد که در جوامع سنتی، زنان را در مورد قاعدگی شرمسار و منزوی می‌کند. فیلم نشان می‌دهد که چگونه این باورهای غلط، نه تنها به سلامت جسمی و روانی زنان آسیب می‌رساند، بلکه مانع از پیشرفت و برابری آن‌ها در جامعه می‌شود.

‏بخشی از داستان حول محور زنی به نام سِنیها، از اهالی یک روستا می‌چرخد. او با مشاهده رنج و محرومیت زنان و دختران روستا به دلیل عدم دسترسی به نوار بهداشتی و ناآگاهی از بهداشت قاعدگی، تصمیم به ایجاد تحولی بزرگ می‌گیرد. سِنیها با شجاعت و پشتکار، با وجود مخالفت‌ها و سنت‌های غلط، و با حمایت چند نفر از خارج از روستا کارگاه کوچکی را برای تولید نوار بهداشتی‌های ارزان‌قیمت و قابل بازیافت راه‌اندازی می‌کند. او با آموزش زنان روستا برای تولید و فروش این محصول، نه تنها به آن‌ها شغل و استقلال مالی می‌دهد، بلکه گامی مهم در جهت از بین بردن تابوهای مربوط به قاعدگی برمی‌دارد.

‏در صحنه‌ای از این مستند، کارگردان از چند پسر جوان می‌پرسد می‌دانید قاعدگی چیست؟ یکی از آنها می‌گوید فکر می‌کنم یک بیماری است، یک بیماری که معمولا زنان به آن مبتلا می‌شوند. در صحنه‌ای دیگر وقتی از شوهر یکی از زنانی که در کارگاه کار می‌کند می‌پرسد که کار همسرت چیست؟ او پاسخ می‌دهد که دقیق نمی‌دانم، فکر کنم پوشک درست می‌کند. بعدتر زن می‌گوید که شوهرش می‌داند اما هیچ گاه درباره آن حرف نمی‌زنند. این صحنه‌ها نشان می‌دهند که چقدر زنان در چنین جوامعی دست‌تنها و یک تنه در حال مبارزه با سنت، فرهنگ، و نظام مردسالارانه حاکم هستند…

‏برای مطالعه‌ی ادامه این یادداشت رجوع کنید به صفحه گفت‌وشنود در:

‏⁦ dialog.tavaana.org/movie-5-period…⁩

‏⁧ #زنان⁩ ⁧ #زنان_نیروی_تغییر⁩ ⁧ #زن_زندگي_آزادي⁩ ⁧ #انقلاب_ملی_ایران⁩ ⁧ #انقلاب_ژینا⁩ ⁧ #توسعه_جنسیتی⁩ ⁧ #رایکا_زهتابچی⁩

‏⁦ @Dialogue1402⁩

معرفی فیلم ۵- پریود؛ پایان جمله، یا پایان تحصیل دختران؟

فیلم مستند کوتاه «پریود؛ ختم کلام» به کارگردانی رایکا زهتابچی، برنده جایزه اسکار بهترین فیلم مستند کوتاه در سال ۲۰۱۹، داستانی الهام‌بخش از زنان روستایی در منطقه هاپور در ۶۰ کیلومتری دهلی‌نو در کشور هندوستان را روایت می‌کند که با چالش‌های عمیق اجتماعی و فرهنگی مربوط به قاعدگی روبه‌رو هستند.

این فیلم با ظرافت و صراحت، پرده از تابوهایی برمی‌دارد که در جوامع سنتی، زنان را در مورد قاعدگی شرمسار و منزوی می‌کند. فیلم نشان می‌دهد که چگونه این باورهای غلط، نه تنها به سلامت جسمی و روانی زنان آسیب می‌رساند، بلکه مانع از پیشرفت و برابری آن‌ها در جامعه می‌شود.

بخشی از داستان حول محور زنی به نام سِنیها، از اهالی یک روستا می‌چرخد. او با مشاهده رنج و محرومیت زنان و دختران روستا به دلیل عدم دسترسی به نوار بهداشتی و ناآگاهی از بهداشت قاعدگی، تصمیم به ایجاد تحولی بزرگ می‌گیرد. سِنیها با شجاعت و پشتکار، با وجود مخالفت‌ها و سنت‌های غلط، و با حمایت چند نفر از خارج از روستا کارگاه کوچکی را برای تولید نوار بهداشتی‌های ارزان‌قیمت و قابل بازیافت راه‌اندازی می‌کند. او با آموزش زنان روستا برای تولید و فروش این محصول، نه تنها به آن‌ها شغل و استقلال مالی می‌دهد، بلکه گامی مهم در جهت از بین بردن تابوهای مربوط به قاعدگی برمی‌دارد.

در صحنه‌ای از این مستند، کارگردان از چند پسر جوان می‌پرسد می‌دانید قاعدگی چیست؟ یکی از آنها می‌گوید فکر می‌کنم یک بیماری است، یک بیماری که معمولا زنان به آن مبتلا می‌شوند. در صحنه‌ای دیگر وقتی از شوهر یکی از زنانی که در کارگاه کار می‌کند می‌پرسد که کار همسرت چیست؟ او پاسخ می‌دهد که دقیق نمی‌دانم، فکر کنم پوشک درست می‌کند. بعدتر زن می‌گوید که شوهرش می‌داند اما هیچ گاه درباره آن حرف نمی‌زنند. این صحنه‌ها نشان می‌دهند که چقدر زنان در چنین جوامعی دست‌تنها و یک تنه در حال مبارزه با سنت، فرهنگ، و نظام مردسالارانه حاکم هستند.

در بخشی از فیلم نیز آروناچالم موروگانانتام معروف به «پدمن» را می‌بینیم. آروناچالم موروگانانتام که فیلم پدمن نیز از روی داستان زندگی او ساخته شده است، مخترع دستگاه‌های تولید نوار بهداشتی ارزان قیمت در هندوستان است که…

برای مطالعه‌ی ادامه این یادداشت رجوع کنید به صفحه گفت‌وشنود در:

‏ https://dialog.tavaana.org/movie-5-period-end-of-sentence/

#زنان #زنان_نیروی_تغییر #زن_زندگي_آزادي #انقلاب_ملی_ایران #انقلاب_ژینا #توسعه_جنسیتی #رایکا_زهتابچی

‏ @Dialogue1402

معرفی فیلم ۵- پریود؛ پایان جمله، یا پایان تحصیل دختران؟

‏فیلم مستند کوتاه «پریود؛ ختم کلام» به کارگردانی رایکا زهتابچی، برنده جایزه اسکار بهترین فیلم مستند کوتاه در سال ۲۰۱۹، داستانی الهام‌بخش از زنان روستایی در منطقه هاپور در ۶۰ کیلومتری دهلی‌نو در کشور هندوستان را روایت می‌کند که با چالش‌های عمیق اجتماعی و فرهنگی مربوط به قاعدگی روبه‌رو هستند.

‏این فیلم با ظرافت و صراحت، پرده از تابوهایی برمی‌دارد که در جوامع سنتی، زنان را در مورد قاعدگی شرمسار و منزوی می‌کند. فیلم نشان می‌دهد که چگونه این باورهای غلط، نه تنها به سلامت جسمی و روانی زنان آسیب می‌رساند، بلکه مانع از پیشرفت و برابری آن‌ها در جامعه می‌شود.

‏بخشی از داستان حول محور زنی به نام سِنیها، از اهالی یک روستا می‌چرخد. او با مشاهده رنج و محرومیت زنان و دختران روستا به دلیل عدم دسترسی به نوار بهداشتی و ناآگاهی از بهداشت قاعدگی، تصمیم به ایجاد تحولی بزرگ می‌گیرد. سِنیها با شجاعت و پشتکار، با وجود مخالفت‌ها و سنت‌های غلط، و با حمایت چند نفر از خارج از روستا کارگاه کوچکی را برای تولید نوار بهداشتی‌های ارزان‌قیمت و قابل بازیافت راه‌اندازی می‌کند. او با آموزش زنان روستا برای تولید و فروش این محصول، نه تنها به آن‌ها شغل و استقلال مالی می‌دهد، بلکه گامی مهم در جهت از بین بردن تابوهای مربوط به قاعدگی برمی‌دارد.

‏در صحنه‌ای از این مستند، کارگردان از چند پسر جوان می‌پرسد می‌دانید قاعدگی چیست؟ یکی از آنها می‌گوید فکر می‌کنم یک بیماری است، یک بیماری که معمولا زنان به آن مبتلا می‌شوند. در صحنه‌ای دیگر وقتی از شوهر یکی از زنانی که در کارگاه کار می‌کند می‌پرسد که کار همسرت چیست؟ او پاسخ می‌دهد که دقیق نمی‌دانم، فکر کنم پوشک درست می‌کند. بعدتر زن می‌گوید که شوهرش می‌داند اما هیچ گاه درباره آن حرف نمی‌زنند. این صحنه‌ها نشان می‌دهند که چقدر زنان در چنین جوامعی دست‌تنها و یک تنه در حال مبارزه با سنت، فرهنگ، و نظام مردسالارانه حاکم هستند…

‏برای مطالعه‌ی ادامه این یادداشت رجوع کنید به صفحه گفت‌وشنود در:

https://dialog.tavaana.org/movie-5-period-end-of-sentence/ ‏

‏ ⁧ #زنان⁩ ⁧ #زنان_نیروی_تغییر⁩ ⁧ #زن_زندگي_آزادي⁩ ⁧ #انقلاب_ملی_ایران⁩ ⁧ #انقلاب_ژینا⁩ ⁧ #توسعه_جنسیتی⁩ ⁧ #رایکا_زهتابچی⁩

‏ ⁦ @Dialogue1402⁩

حجاب و روشنفکران
معرفی کتاب

نوشین احمدی خراسانی که در میان فعالان جنبش زنان، نامی آشنا و حتی قدیمی‌ست، متولد ۱۳۴۸ است و در رشته مطالعات زنان در دانشگاه تهران، کارشناسی ارشد گرفته است. او که از گردانندگان بسیاری از مجلات اینترنتی زنان از جمله «تریبون فمنیستی» و «مدرسه فمنیستی» بوده است، صاحب تالیفات متعددی هم هست از جمله زنان زیر سایه‌ی پدرخوانده‌ها که مجموعه مقالات است و زنان بی‌گذشته که مجموعه داستان است. کتاب «حجاب و روشنفکران» از آخرین تالیفات اوست که در ۱۳۹۰ منتشر شده است.   

بر صفحه‌ چهارم نسخه‌ دیجیتال «حجاب و روشنفکران» درج شده است: ناشر: مولف! ویراستار این اثر هم جواد موسوی خوزستانی، همسر اوست. کتاب شامل بر یک پیش‌گفتار و پنج فصل است که عناوین تصویر بهتری از محتوای کتاب به دست می‌دهد؛ محتوایی که تلاش می‌کند نسبت روشنفکران و مقوله‌ی حجاب یا همان پوشش زنان را تقریباً به صورت خطی (کرونولوژیک) شرح دهد:

فصل اول: حجاب‌زدایی از «کشف حجاب»
فصل دوم: قطب‌بندی در جنبش زنان و کشمش دوباره بر سر «کشف حجاب»
فصل سوم: احیای «حجاب» در جنبش ضدشاه
فصل چهارم: حجاب اسلامی و انقلاب ۵۷
فصل پنجم: نگاهی به ذهنیت امروز جامعه نسبت به حجاب

رویکرد کتاب تاریخ‌نگارانه است و در فصل آخر که موضوعش ذهنیت امروز جامعه نسبت به حجاب است، به آمارهایی استناد شده است. از آنجا که حدود ده سال پس از نگارش کتاب، با وقوع انقلاب مهسا امینی آرایش سیاسی در کشور تغییر کرد و لایه‌هایی از جامعه که از پیش نگاه ریشه‌ای‌تری (رادیکال‌تری) پیدا کرده بودند صدای خود را به سطح جامعه و رسانه‌ها رساندند، شاید…

برای مطالعه ادامه یادداشت به صفحه‌ی گفت‌وشنود مراجعه کنید:

‏ https://dialog.tavaana.org/hijab-and-intellectuals/

#حجاب #حجاب_اسلامی #آپارتایند_جنسیتی #نوشین_احمدی_خراسانی #زنان #رواداری #حقوق_بشر

‏ @Dialogue1402

محمدرضا عارف که به عنوان معاون اول دولت مسعود پزشکیان فعالیت می‌کند در یک سخنرانی چنین مدعی شد:

«جامعه ما از نظر روانی، آمادگی زعامت، هدایت و رهبری زنان را ندارد. در خانه هم همین است. ببینید نگاهی که به زن می‌شود یا نگاهی که خود خانم‌ها به آقای منزل می‌کنند، به پسرها به شوهران چیست؟ در جامعه که می‌آیی هنوز بعد از چهار دهه از پیروزی انقلاب، چالش جدی داریم برای حضور زنان در برخی مجامع ورزشی و اجتماعی».

عارف در حالی مدعی می‌شود جامعه ایران آمادگی هدایت و رهبری زنان را ندارد که این جامعه بارها ثابت کرده است زنان را در عالی‌ترین مقامات پذیراست و زنان ایرانی نیز نشان داده‌اند در عالی‌ترین مقامات می‌توانند بهترین کارایی‌ها را داشته باشند.

پیش از انقلاب بهمن ۵۷، زنان بسیاری در مقامات عالی کشور حضور داشتند. می‌توان از حضور مهناز افخمی به عنوان وزیر امور زنان گفت یا می‌توان از حضور زنده‌یاد فرخ‌رو پارسا به عنوان وزیر آموزش و پرورش گفت. یا می‌توان به انتصاب شهبانو فرح پهلوی به عنوان نائب‌السلطنه‌ی کشور یاد کرد که ایشان را فرادست مقامات لشکری و کشوری قرار می‌داد. همچنین پیش از انقلاب بهمن ۵۷ ده‌ها زن به عنوان وکیل و مدیرکل و معاون وزیر در مناصب مختلف حضور داشتند.

جدای از زنانی که در جایگاه‌های دولتی حضور داشتند می‌توان از زنانی یاد کرد که تحولات مثبت اجتماعی را رقم می‌زدند و می‌توان از زنده‌یاد مهرانگیز منوچهریان یاد کرد که به شاه‌ماهی زنان حقوقدان ایرانی مشهور است و قانون درخشان خانواده که حقوق زنان را تا حد قابل توجهی تامین می‌کرد توسط او و پیگیری‌های او بود که تصویب شد. البته حمایت پادشاهی پهلوی از این قانون نیز وجود داشت ولی کنشگری‌ مهرانگیز منوچهریان بود که پیشرفت‌های درخشان در عرصه حقوقی برای زنان ایرانی رقم زد.

در تاریخ باستانی ما نیز زنان به جایگاه پادشاهی رسیده بودند و اساسا همیشه در ایران زنان از جایگاهی ویژه برخوردار بودند چنانکه می‌توان از روز سپندارمذگان یاد کرد که به نوعی قدیمی‌ترین روز زن در جهان بود و ایرانیان آن را برای پاسداشت زمین و زن و زندگی و زایندگی ترتیب داده بودند.

حتی در عرصه‌ی پس از انقلاب ۵۷ نیز زنان باز در عرصه‌ی جامعه توانایی بسیار از خود نشان دادند و همیشه از حمایت اکثریت جامعه نیز برخوردار بودند تا جایی که در جریان خیزش سال ۱۴۰۱ یکی از شعارهای ملت ایران شعار «زن زندگی آزادی» بود.

#زنان #گفتگو_توانا

@Dialogue1402

پیام همراهان: هر زن چادری حکومتی نیست

یکی از مخاطبان «گفت‌وشنود»، پیام کوتاه و جالب‌توجهی برای ما فرستاده با این تیتر: «لطفا بین زنان حکومتی و زنان مذهبی فرق بگذارید؛ هر زن مذهبی حکومتی نیست»

او در ادامه می‌گوید: «هر زن چادری را نباید حکومتی حساب کرد به صرف این‌که زنان حکومتی و ایدئولوژیک هم چادر سر می‌کنند. حق بسیاری از زنان مذهبی که با این حکومت نیستند نیز زائل می‌شود. نمونه‌اش خانم‌های بسیاری هستند که اکنون برجسته‌ترین آن‌ها خانم فاطمه سپهری است.»

این پیام شاید ظاهرا بدیهی به نظر برسد. حتما بسیاری از ما ایرانیان زنانی را دیده‌ایم که مذهبی هستند و یا علاوه بر مذهبی بودن حجاب چادر را انتخاب کرده‌اند اما نه تنها حکومتی نیستند بلکه عمیقا خود را مقابل حکومت مذهبی تعریف می‌کنند. این مسئله از همان آغاز و در جریان انقلاب ۵۷ نیز نمود داشته است.

چنانکه طی سال‌های اخیر ویدئویی مربوط به انقلاب ۵۷ منتشر می‌شود که در آن یک زن چادری با گریه از خطر حکومت روحانیت می‌گوید، درحالی که زنان جوانی که حجاب ندارند از انقلاب اسلامی و رهبری آیت‌الله خمینی استقبال می‌کنند.

در وبسایت گفت‌وشنود بیشتر ببینید و بخوانید:
https://dialog.tavaana.org/women-and-hijab-iran/

#گفتگو_توانا #حجاب_اجباری #حجاب_اجباری #زنان_چادری

@Dialogue1402

‌
زنان به عنوان نیمی از جامعه و نخستین معلمان کودکان، نقشی بی‌بدیل در شکل‌دهی به باورها و اعتقادات نسل‌های آینده دارند.

ارتقاء سطح آگاهی و مشارکت مؤثر زنان در حوزه آزادی باور و عقیده نه تنها برای توسعه فردی آنان، بلکه برای ایجاد جامعه‌ای متنوع و باز ضروری است.

وقتی زنان آگاهانه در آموزش و پرورش فرزندان خود مشارکت کنند و با احترام به تنوع باورها، به کودکان امکان انتخاب آزادانه عقیده را بدهند، زمینه‌ برای جامعه‌ای با تحمل و احترام متقابل فراهم می‌شود.

این امر مستلزم دسترسی زنان به منابع آموزشی گسترده و فرصت‌های برابر برای مشارکت در گفت‌وگوهای اجتماعی است.

توانمندسازی زنان در این زمینه، نه تنها به تقویت حقوق فردی آنان کمک می‌کند، بلکه به ایجاد نسلی با ارزش‌های انسانی، تفکر انتقادی و پذیرش تنوع باورها در جامعه منجر می‌شود.

https://dialog.tavaana.org/mollas-woman-iran/

#زنان #آموزش #گفتگو_توانا

@Dialogue1402