- سکانس پایانی و زیبای فیلم «راه‌های افتخار» اثر #استنلی_کوبریک

«سربازان فرانسوی خسته و فرسوده از زخم‌های جنگ جهانی اول در کافه‌ای نشسته‌اند؛ جنگی که یکی از بی‌معناترین و بی‌حاصل‌ترین جنگ‌های تاریخ بود. صاحب کافه، یک خواننده‌ی زن آلمانی (با بازی کریستین هارلن که با کوبریک ازدواج کرد) را روی صحنه می‌آورد تا برای سربازان بخواند. موج تحقیر و تمسخر به سوی زن که از کشور دشمن است، روانه می‌شود!

زن شروع به خواندن می‌کند. سربازان کلمات آواز را که به زبان آلمانی است نمی‌فهمند، اما به تدریج ملودی آواز را زمزمه می‌کنند. جادوی موسیقی که زبانی جهانی است اثر خود را می‌گذارد. ناگهان پوچیِِ جنگ و نبرد بر سر قدرت و بی‌معناییِ عواملی مثل زبان، دین، نژاد و مرزهایی که انسان‌ها را از هم جدا کرده و به دشمنی و بیگانه ستیزی دامن می‌زند، نمایان می‌شود؛ دشمنیِِ کاذبی که اکنون و در قرن بیست و یکم نیز بین ملت‌ها وجود دارد.

آواز زن، گویی بیان دردی مشترک است و این گونه «کوبریک» یکی از زیباترین سکانس‌های ضد جنگ تاریخ سینما را بر پرده خلق می‌کند».

- این متن بسیار شیوا و ویدئوی همراه با آن را یکی از همراهان برای ما ارسال داشتند و خود نیز تاکید کردند این متن و ویدئو را در گروهی واتس‌اپی دیده بودند. اگر نام نویسنده متن را می‌دانید سپاسگزار می‌شویم یادآور شوید.

#گفتگو_توانا #همدلی #جنگ_جهانی_اول #نژاد_پرستی

@Dialogue1402

همدلی ملی؛ راهی به سوی مدارای مذهبی

یکی از مخاطبان صفحه اینستاگرام «گفت‌وشنود» پیامی برای ما فرستاده که توجه ما را جلب کرده. او می‌نویسد:

«توی محله قصردشت شیراز یه همسایه بهایی داشتیم. یک روز یکی از اقوام از جنوب برای ما خرمایی تازه آورده بود. پدرم تصمیم گرفت یک بسته خرما به همسایه بهائی بده. وقتی رفت و زنگ در خونه همسایه رو زد و زن همسایه درو باز کرد، زن همسایه بهائی هاج و واج مونده بود و بعد از مکثی کوتاه گفت: واقعا برای ما آوردین؟ باورم نمیشه!
بابام گفت: چطور مگه؟
زن همسایه گفت: آخه ما بهایی هستیم، حتی همسایه‌ها جواب سلام ما رو هم نمیدن چه برسه که واسه ما چیزی بیارن. حتی نذری هم به ما نمی‌دن.
بابام گفت، من شرمندم از طرف همه همسایه‌ها. ما همه انسانیم و برابر و هیچ چیز دیگه‌ای غیر از این مهم نیست».

این پیام را بدون تردید می‌توان نمودی از مداراجویی ایرانیان دانست که پیش از هر چیز ریشه در این واقعیت دارد که برای ایرانیان بیش از آن‌که مذهب مشترک اهمیت داشته باشد، سرنوشت مشترک است که اهمیت دارد.

سرنوشتی که در قالب کشوری به نام ایران تجلی پیدا می‌کند.

این ویدیوی کوتاه را ببینید.

لینک وبسایت:
https://dialog.tavaana.org/national-empathy/

لینک یوتیوب:
https://www.youtube.com/watch?v=JVHixn8OCQY&t=202s

لینک ساندکلاد:
https://on.soundcloud.com/6R9uV

#گفتگو_توانا #مداراجویی #سرنوشت_مشترک #همدلی_ملی

دو استاد دانشگاه‌های آمریکا، یکی یهودی و دیگری مسلمان، راه‌حلی برای حل تنش‌های دانشگاهی پیدا کرده‌اند: شفقت و انسان‌دوستی. پس از حمله‌ی وحشیانه‌ی تروریست‌های حماس به اسرائیل، و متعاقب آن آوارگی مردم مظلوم غزه، دانشگاه‌های آمریکا شکاف هویتی سختی را تجربه می‌کنند. این دو استاد به منظور ترمیم جراحت‌های فرهنگی ناشی از این فاجعه، رویدادهایی برگزار کرده‌اند که در آن افراد به بحث و گفتگو پرداخته و حس مشترک بشریت را جشن گرفته‌اند. جنیفر بریک مرتضشویلی و عبدالسلام سعودی تأکید می‌کنند که دانشگاه‌ها باید تنوع دیدگاه‌ها را پذیرا باشند و افراد را قبل از هر چیز به عنوان انسان‌هایی شایسته احترام و مراقبت ببینند.

‏در دانشگاهی که تنش‌های فرهنگی و ایدئولوژیک اغلب به اختلافات تبدیل می‌شوند، دو استاد با پیشینه‌های متفاوت، یکی یهودی و دیگری مسلمان، برای ایجاد تغییر مثبت گرد هم آمده‌اند. این دو استاد، که سابقه طولانی در تحقیق و تدریس در حوزه‌های مرتبط با صلح و تعاملات بین‌فرهنگی دارند، به این نتیجه رسیده‌اند که اصل مهم و اساسی در هم‌زیستی مسالمت‌آمیز، شفقت و درک متقابل است.

‏با توجه به این پیش‌زمینه، آن‌ها تصمیم گرفتند رویدادهایی را برگزار کنند که در آن شرکت‌کنندگان از طیف‌های مختلف فرهنگی و دینی دعوت می‌شدند تا در محیطی امن و پذیرا، دیدگاه‌ها و تجربیات خود را به اشتراک بگذارند. این رویدادها با هدف فراهم آوردن بستری برای شنیدن و فهمیدن داستان‌های شخصی و تبادل نظرهای سازنده برگزار شدند.

استاد یهودی، که پیشینه‌ای غنی در تربیت دینی و فرهنگی دارد، از تجربیات خود در جوامع یهودی و تعامل با سنت‌ها و آیین‌های دینی برای پرورش تفکری باز و درک متقابل استفاده می‌کند. او به این باور رسیده که فهم و احترام متقابل می‌تواند پلی برای گذر از اختلافات و ساختن جامعه‌ای همدل باشد.

‏استاد مسلمان، که در محیطی متعهد به ارزش‌های اسلامی بزرگ شده، تاکید زیادی بر اهمیت اخلاق، همدلی و شفقت در آموزه‌های دینی خود دارد. او به خوبی نشان داده است که چگونه اصول و تعالیم دینی می‌توانند در خدمت فهم متقابل و همزیستی مسالمت‌آمیز قرار گیرند و چطور می‌توان با استفاده از آن‌ها پل‌هایی میان فرهنگ‌ها و ادیان مختلف ساخت.

‏هر دو استاد با بهره‌گیری از ریشه‌های دینی و فرهنگی خود، توانسته‌اند درک عمیق‌تری از اهمیت تعاملات بین‌فرهنگی به دست آورند و در عین حال، نقش مهمی در ترویج انسان‌دوستی و شفقت در جامعه دانشگاهی و فراتر از آن ایفا کنند.

‏‌ #مسلمان⁩ ‌ #یهودی⁩ ‌ #گفتگو⁩ ‌ #مدارا⁩ ‌ #شفقت⁩ ‌ #انسان_دوستی⁩ ‌ #همدلی⁩ ‌ #۷_اکتبر⁩ ‌ #هفتم_اکتبر⁩ ‌ #آنتی_سمیتیزم⁩ ‌ #یهودستیزی⁩ ‌ #اسلام_هراسی⁩ #گفتگو_توانا

‏‌ @Dialogue1402⁩

https://www.ddinstagram.com/p/C2QJIe1xP5-/?igsh=MWhlaW52ZHR5NmFocA==

‌
خداناباوران در روز جهانی صلح بایستی چه انتظاری از خداباوران داشته باشند؟

در روز جهانی صلح، وقتی از حقوق و کرامت انسانی سخن می‌گوییم، درباره‌ی «همه»ی انسان‌ها صحبت می‌کنیم. مهم‌ترین پیام این روز، لزوم گفتگو و مدارا میان انسان‌هاست. برای ساختن دنیایی صلح‌آمیز، ضروری است که خداباوران و خداناباوران با هم به گفتگو بنشینند و با احترام متقابل، به یکدیگر گوش دهند.

واقعیت این است که خداباوران فقط در اسلامگرایان افراطی و نامداراگر خلاصه نمی‌شوند. خداباوران و مسلمانان بسیاری با مهربانی و همدلی، در پی ایجاد جامعه‌ای هستند که در آن تفاهم و احترام برای همه برقرار باشد، بدون توجه به باورهای شخصی.

همدلی و آمادگی برای پذیرش تفاوت‌ها، پایه و اساس صلح پایدار است.

به نظر شما در روز جهانی صلح خداناباوران چه انتظاری از خداباوران بایستی داشته باشند؟

https://dialog.tavaana.org/society-tolerance/

#گفتگو_توانا #روز_جهانی_صلح #گفتگو_مدارا #حقوق_خداناباوران #همدلی #صلح_پایدار




@Dialogue1402