▫️ کارخانه‌هایمان را پس بدهید!

🔹 در بحبوحه‌ی مقاومت در برابر استثمار و مبارزه برای قدرت کارگری در لهستان، 1981-1944

نوشته‌ی: زبیگنیف مارچین کوالوسکی
ترجمه‌ی: تارا بهروزیان

10 ژوئن 2019

🔸 جمهوری شورایی خلق لهستان در سال‌های 1944 تا 1989، یکی از صورت‌بندی‌های اجتماعی گذار از سرمایه‌داری به سوسیالیسم بود که پیرامون نظام سرمایه‌داری جهانی شکل گرفت. این بخش پیرامونی در فرایند تاریخی انقلاب صنعتی از بخش مرکزیِ غربی عقب‌ مانده بود.. نظام سرمایه‌داری وابسته‌ی لهستان در فاصله‌ی دو جنگ جهانی مانع توسعه‌ی صنعتی کشور شده بود؛ در نتیجه، سرنگونی این نظام توسط ارتش سرخ پس از جنگ جهانی دوم اجازه داد این انقلابِ معوق رخ دهد. در جمهوری لهستانِ تازه‌صنعتی‌شده، مبادله‌ی کالاها به‌عنوان شکل عام روابط اجتماعی متوقف شد، اما سلطه‌ی بوروکراتیک، مانع گذار به روابط جدید برنامه‌ریزی بود. این سلطه بر مجموعه‌ تضادی دوگانه استوار بود: تضاد میان سرنگونی نظام سرمایه‌داری مسلط در مقیاس ملی و منطقه‌ای و درعین‌حال تفوق آن در نظام جهانی؛ و تضاد از میان برداشتن روابط سرمایه‌دارانه‌ی استثمار و دوام نیروهای مولدی که در کوره‌ی این روابط در‌هم آمیخته بودند. هرچه نیروهای مولد بیش‌تر با سرمایه‌داری سازگاری می‌یافتند، بیش‌تر مانع توسعه‌ی روابط غیراستثماری می‌شدند...

🔸 کارگران تنها زمانی به سلاح اعتصاب متوسل شدند که افزایش استثمار مضاعف نیروی کار به قدری شدید بود که روش‌های متعارف «کنترل منفی کارگری» نمی‌توانست این افزایش را خنثی یا با آن مقابله کند. جنبش‌های اعتصاب عمومی ابزارهای اصلی برای هم‌افزایی نیروها، ظرفیت‌های مبارزه و کسب تجربه‌ بودند. جهش کیفی در فرایند «هم‌افزایی طبقاتی» زمانی رخ داد که کارگران کارخانه‌ها را اشغال کردند. هر اعتصابِ نشسته، مستقل از مطالبات اعتصاب‌کنندگان، با طرح این پرسش به شیوه‌ای عملی از مرزهای رژیم بوروکراتیک فراتر رفت: چه کسی می‌بایست کارخانه‌ها را اداره کند؟ بوروکرات‌ها یا کارگران؟ اگر اعتصاب‌های نشسته این پرسش را مقطعی پیش کشیدند، در عوض شوراهای کارگری‌ منتخب همه‌ی کارگران یک بنگاه مفروض، با ایجاد نیرویی متقابل که با مدیریت بوروکراتیک مخالف بود و نهادی را برای مبارزه در جهت خودمدیریتیِ کارگری تأسیس کرد، این پرسش را به گونه‌ای پایدار مطرح کردند. تجربه‌ی تاریخی جنبش کارگری در جمهوری خلق لهستان ثابت کرده است که «مبارزه‌ی طبقاتی فرایندی است که طبقه‌ی کارگر را می‌سازد» و این مبارزه و تجربه‌ی کنترل کارگری را «باید نوعی آمادگی برای ایجاد موقعیت‌های «قدرت دوگانه» در پیوند با تسخیر کلیت قدرت سیاسی درک کرد.»

🔸 همانطور که مارکس گفته است، «در عمل و نه از طریق استدلال» مبارزه برای خودمدیریتی کارگران در لهستان «نشان داد که تولید در مقیاس وسیع و مطابق با اصول علم مدرن می‌تواند بدون وجود طبقه‌ی اربابانی که طبقه‌ی زحمتکش را به کار بگمارند ادامه یابد» و نشان داد که چند صباحی «به‌وضوح در روز روشن، اقتصاد سیاسی طبقه‌ی متوسط تسلیم اقتصادی سیاسی طبقه‌ی کارگر شد».


🔹 یازدهمین بخش از سلسسله‌مقالات سایت «نقد» پیرامون تجربه‌های تاریخی جنبش کارگری و شورایی را در لینک زیر بخوانید:

https://wp.me/p9vUft-Vs


#زبیگنیف_مارچین_کوالوسکی #تارا_بهروزیان
#لهستان #جنبش_کارگری #خودگردانی_کارگری #سوسیالیسم #شورا

@naghd_com
@Blackfishvoice

شکل سیاسیِ سرانجامْ مکشوف
شوراهای کارگری علیه دولت سرمایه‌داری

نوشته‌ی: آلبرتو آر. بونه
ترجمه‌ی: دلشاد عبادی


🔸 کمون ماهیتاً یک دولت طبقه‌ی کارگر بود، محصولِ مبارزه‌ی طبقه‌ی تولیدکننده علیه طبقه‌ی تصاحب‌کننده، شکل سیاسیِ سرانجام مکشوف که ذیل آن تحقق بخشیدن به رهایی اقتصادیِ کار امکان‌پذیر بود.- مارکس، جنگ داخلی در فرانسه

🔸 این‌ها جملات مارکس هستند که در خلال جنگ فرانسه و پروسْ ابتکار عملِ کموناردهای پاریسی را تحسین می‌کرد. نیم قرن بعد، در پایان جنگ جهانی اول نسل جدیدی از روشنفکران که به مبارزه‌ی کارگری پایبند بودند، بار دیگر از ایجاد شکل سیاسی مدرنی برای رهایی کار استقبال کردند، شکلی که این‌بار شوراهای کارگری آن را نمایندگی می‌کرد. این نوشتار به بحث درباره‌ی واکاوی‌های مربوط به شوراهای کارگریِ جنگ جهانی اول می‌پردازد تا به فهمی بهتر از ماهیت حقیقتاً نوآورانه و ظرفیت این ساختارِ انقلابی دست یابد. استدلال اصلی جستار کنونی این است که شورای کارگری برای فائق آمدن بر جدایی بین سپهرهای اقتصادی و سیاسی توانمندی ذاتی داشت. با توجه به این‌که این جدایی شالوده‌ی دولت سرمایه‌داری است، غلبه بر آن درواقع به معنای غلبه بر خودِ دولت سرمایه‌داری است.

🔸 بخش نخست این نوشتار با گوشه‌ چشمی به کمون پاریس، نگاهی دقیق‌تر به این مسئله می‌اندازد که گروهی از نظریه‌پردازانِ درخشانی که شاهد ایجادِ شوراها بودند، چه نظری درباره‌ی تشکیل آن‌ها داشتند. بخش دوم مشخصاً بر نظر تاییدآمیز این روشنفکران درباره‌ی توانمندی شوراهای کارگری در فائق آمدن بر جدایی بین سپهرهای سیاسی و اقتصادی و نیز جمع‌بندی‌ای متمرکز است که آن‌ها در رابطه با موضع سیاسی‌ای‌ که باید در برابر دولت اتخاذ کرد، به آن دست یافتند. بخش سوم، گستره و محدودیت‌های تأملات آنان را می‌کاود.


متن کامل مقاله را در لینک زیر بخوانید:

https://wp.me/p9vUft-ZE


#آلبرتو_آر_بونه #دلشاد_عبادی
#جنبش_کارگری #خودگردانی_کارگری #سوسیالیسم #شورا



@naghd_com
@Blackfishvoice

اعتصاب، موشِ کور، مبارزه طبقاتی

کارگرانِ جوشکار در چهارمحال و بختیاری این اجتماع را برای مشورت در خصوص ادامه‌ی #اعتصاب و چگونگی آن برگزار کرده‌اند؛ در ایرانِ تحت حاکميتِ آخوندهای نئولیبرال که طی چهار دهه از هیچ تلاشی برای قلع و قمع کردن صدای طبقه‌ی کارگر دریغ نکرده‌اند. اتحادیه‌ها و سندیکاها رو نابود کردند، یک نسل از سوسیالیست‌ها را قتل‌عام کردند، به فعالین کارگری جز با شکنجه و زندان و قتل پاسخی ندادند و حتی شوراهای اسلامی کار را برای محوِ مبارزه طبقاتی علم کردند.
اتاق فکرهای امپریالیستی نیز تلاش کردند تا با استفاده از این خلاء مبارزات کارگری را درون "گفتارهای براندازی" و "نافرمانى مدنی" حل کنند و از بازنماییِ تضادهای بنیان‌کن طبقاتی جلوگیری نمايند.

در واقع از جمهوری اسلامی تا هارترین جریانات برانداز در ضدیت با مبارزه‌ی طبقاتی هم‌دست بوده‌اند و برای سوژگی‌زدایی از کارگران تلاش کرده‌اند.

اما هر دوی این‌ها متوجه نیستند که مبارزات کارگران برخلاف "مبارزات مدنی" در گرو نتایج انتخابات یا "کنشگری"های فصلی نبوده، مستمر است و بر حسب بالاگرفتن تضادهای کار و سرمایه فوران می‌کند.

آگاهی طبقاتی نیز وحی منزل نیست که با ارجاع به آیه و حدیث ساخته شود بلکه در مسیر مواجهات طبقه‌ی کارگر با اشکال گوناگون استثمار و غارت ساخته شده و با بهره‌گیری از تجارب تاریخی و تلاش برای بازسازی و نوسازی تجارب می‌تواند پاسخ‌های صحیح به مسائل زمانه دهد.

گردهمایی کارگران جوشکار تبلور همین آگاهی طبقاتی است که نه حکومت می‌تواند ارتباطی میان آن و پروپاگاندای رسانه‌های پروغرب بیابد و نه رسانه‌‌ی پروغرب می‌تواند آن‌را با برچسب نافرمانی مدنی و مبارزه مسالمت‌آميز به جنبش‌های مخملی فرو بکاهد.

دانیل سعید می‌گوید:

هگل نگاه ما را به آن انقلاب ”بی‌صدا و پنهانی“ معطوف می‌کند که همیشه پیش از توسعه یک شیوه جدید اندیشیدن رخ می‌دهد. پنجه‌های ماهر موش کور با تغییر جهت‌های غیرمعقول تاریخ، راه عقلانیت خود را می‌گشاید. موش کور تعجیل نمی‌کند. او ”نیازی به تعجیل ندارد“. او به ”دوره‌های زمانی طولانی“ نیاز دارد و ”زمان لازم را به طور کامل“ در اختیار دارد. [در متن اصلی یادداشت گم شده است] موش کور اگر پس‌روی می‌کند، برای فرو رفتن در خواب زمستانی نیست بلکه از آن رو است که می‌خواهد حفره دیگری بکند. چرخش‌ها و برگشت‌هایش به او امکان می‌دهد که محل مناسب سربرآوردن دوباره‌اش را بیابد. او هرگز ناپدید نمی‌شود. او تنها به زیر زمین می‌رود.

این همان انقلاب بی‌صدا و پنهانی‌ست که آرام آرام خود را ساخته است و تجلیِ کنونی‌اش _ هم از حیث گستردگی و هم از زوایه‌ی پختگی _همگان را متحیر ساخته است.



#طبقه_کارگر #آگاهی_طبقاتی #مبارزه_طبقاتی #اعتصاب #شوراهای_کارگری #جنبش_کارگری #خودگردانی_کارگری #سازماندهی



@Blackfishvoice

اعلام حمایت و هم‌بستگی صنعت‌گران فارسان با دیگر کارگران اعتصابی


#طبقه_کارگر #اتحاد_کارگری #شوراهای_کارگری #خودگردانی_کارگری #مبارزه_طبقاتی #سازماندهی



@Blackfishvoice

اشغال کارخانه صنعتی جنرال توسطِ کارگرانِ مبارز

انتشار: سازمان پیکار، ۳۰ بهمن ۱۳۵۷

#کتاب #طبقه_کارگر #مبارزه_طبقاتی #جنبش_کارگری #خودگردانی_کارگری #شوراهای_کارگری #اشغال_کارخانجات
#آموزش_آموزش_آموزش



@Blackfishvoice

گردهمایی کارگران و صنعتگرانِ پروژه‌های نفتی #لردگان در راستای حمایت از تداوم #اعتصاب



#طبقه_کارگر #مبارزه_طبقاتی #اعتصاب #شوراهای_کارگری #جنبش_کارگری #اتحاد_کارگری #لغو_پیمانکاری #خودگردانی_کارگری #اتحاد_کارگری #کمپین_۱۴۰۰



@Blackfishvoice

برگزاری مجمع عمومی کارگران اعتصابی پروژه‌های نفتی در کرمانشاه و تاکید بر ادامه‌ی #اعتصاب


#طبقه_کارگر #مبارزه_طبقاتی #سازماندهی #اتحاد_کارگری #شوراهای_کارگری #جنبش_کارگری #لغو_پیمانکاری #خودگردانی_کارگری


@Blackfishvoice

دوازدهمین روز #اعتصاب کارگران نیشکر #هفت_تپه



#طبقه_کارگر #مبارزه_طبقاتی #لغو_خصوصی_سازی #خودگردانی_کارگری


@Blackfishvoice

کارگران #هفت_تپه در دوازدهمین روز #اعتصاب از کارخانه خارج شده و در خیابان‌ راهپیمائی کردند.

#درود_بر_کارگر_مرگ_بر_ستمگر


#طبقه_کارگر #مبارزه_طبقاتی #جنبش_کارگری #اتحاد_کارگری #لغو_خصوصی_سازی #خودگردانی_کارگری



@Blaclfishvoice

شوراهای کارخانه در تورین، ۱۹۲۰-۱۹۱۹
«نمایندگان انحصاری و قابل‌اعتماد طبقه‌ی پرولتر»


نوشته‌ی: پی‌یترو دی پائولا
ترجمه‌ی: بهرام صفایی


بریده‌ای از متن:

ظهور و گسترش پرشتاب شوراهای کارخانه در تورین به سال‌های ۱۹۱۹ و ۱۹۲۰ نوآوری و پتانسیل انقلابی این شکل از سازمان کارگران را به نمایش گذاشت. برعکس، ناکامی نهایی این جنبش کاستی‌های ماهوی شوراهای کارگران و پیچیدگی تضادهای آن‌ها را آشکار کرد.

شوراهای کارخانه حاصل حد اعلای رزمندگیِ گسترده، کنش محلیِ مستقل، و مواجهه‌ای بود که بلافاصله پس از جنگ جهانی اول میان کارگران صنعتی در تورین و سایر مناطق ایتالیا فوران کرد. این شکل جدید سازمان تغییرجهتی مهم در درک کارگران از خود ایجاد کرد: از «مزدبگیر» به «تولیدکننده». ماهیت تعارض صنعتی که شوراهای کارخانه از آن دم می‌زدند دگرگون شد. این تعارض از حوزه‌ی اقتصادی به حوزه‌ی سیاسی گسترش یافت، و از چانه‌زنی و مدیریت مناسبات صنعتی به تلاش برای کسب کنترل کامل بر تولید کشیده شد.

🔸 شوراهای کارخانه، «برآمده از دل وضعیتی که ساختار سرمایه‌داری در دوره‌ی تاریخی جاری برای طبقه‌ی کارگر پدید آورده بود» کانون این سازمان جدید به‌شمار می‌آمد. شوراهای کارخانه بیان‌گر الگوی دولت پرولتری بودند چرا که وحدت طبقه‌ی کارگر درون آن‌ها در عمل محقق می‌شد. «در سالن کارخانه کارگران به گروه‌های مختلفی تقسیم می‌شوند و هر گروه سازنده‌ی یک واحد کاری (واحد مهارتی) است. خود شورا متشکل از نمایندگانی است که کارگران بر اساس مهارت در هر سالن کارخانه انتخاب می‌کنند… شورا مبتنی بر وحدت انضمامی و ارگانیک مهارت است چرا که این وحدت ساخته‌ی نظم فرآیند صنعت است.»

🔸 شوراهای کارگری را محصول تحولی تاریخی می‌دانستند که سازمان‌های سنتی کارگری را منسوخ می‌کرد: «واحدهای مهارتی، تالار کارگران، فدراسیون‌های صنعتی و کنفدراسیون سراسری کارگران همه‌گی انواعی از سازمان‌های پرولتری مختص دوره‌ای از تاریخ‌اند که سرمایه در آن مسلط بود...

🔸 آنارشیست‌ها و لوردینه نووو برای ورود کارگران فاقد اتحادیه در انتخابات کمیسرهای کارخانه تلاش می‌کردند. بیرون ماندن آن‌ها به‌معنای «تنزل شوراهای کارخانه به ارگان‌های بوروکراتیک» بود، «تهی‌شده از کارکردهای طبقاتی و وحدت‌بخش شوراها، که آن‌ها را فقط به سازوکاری برای مرتبط ساختن مقامات اتحادیه‌ با کارخانه» می‌کرد.





#پی‌یترو_دی_‌پائولا
#جنبش_کارگری #خودگردانی_کارگری #سوسیالیسم #شورا #طبقه_کارگر #مبارزه_طبقاتی

@naghd_com
@Blackfishvoice

شوراهای کارخانه در تورین، ۱۹۲۰-۱۹۱۹
«نمایندگان انحصاری و قابل‌اعتماد طبقه‌ی پرولتر»


نوشته‌ی: پی‌یترو دی پائولا
ترجمه‌ی: بهرام صفایی


#پی‌یترو_دی_‌پائولا
#جنبش_کارگری #خودگردانی_کارگری #سوسیالیسم #شورا #طبقه_کارگر #مبارزه_طبقاتی

@naghd_com
@Blackfishvoice

ابراهیم عباسی منجزی کارگر #هفت_تپه:


هفت‌تپه کار بزرگی کرد. همه‌ش هم با اتحاد خودتون (کارگرها) بوده و هیچ‌کس کمک نکرده. اگر کسی اومد این‌جا بین ما با لباسِ عدالت‌خواهی و عدالت‌طلبی و گفت من مدافع حقوق کارگرم دروغ بوده، فقط و فقط منافع داشته. ما به هیچ‌کس موج‌سواری نمی‌دیم.


#آگاهی_طبقاتی #مبارزه_طبقاتی #طبقه_کارگر #اعتصاب #اتحاد_کارگری #شوراهای_کارگری #لغو_پیمانکاری #لغو_خصوصی_سازی #خودگردانی_کارگری



@Blackfishvoice

سه‌شنبه ۵مرداد ۱۴۰۰، پانزدهمین روز اعتصاب کارگران #هفت_تپه

سخنرانی ابراهیم عباسی منجزی



#طبقه_کارگر #مبارزه_طبقاتی #اعتصاب #جنبش_کارگری #اتحاد_کارگری #لغو_پیمانکاری #لغو_خصوصی_سازی #خودگردانی_کارگری


@Blackfishvoice

سخنرانی یکی از #کارگران_پروژه‌ای در مجمع عمومی کارگران برای تصمیم‌گیری در رابطه با چگونگی ادامه‌ی #اعتصاب



#طبقه_کارگر #مبارزه_طبقاتی #آگاهی_طبقاتی #خودگردانی_کارگری #لغو_پیمانکاری #لغو_خصوصی_سازی



@Blackfishvoice

یکشنبه ۱۷ مرداد بیست و هفتمین روز #اعتصاب کارگران #هفت_تپه



#طبقه_کارگر #مبارزه_طبقاتی #لغو_پیمانکاری #لغو_خصوصی_سازی #اتحاد_کارگری #خودگردانی_کارگری



@Blackfishvoice

کارگران پتروشیمی ایلام انتخابات نمایشی، فرمایشی و جعلیِ شورای اسلامی کار را تحریم کردند.


#طبقه_کارگر #شوراهای_کارگری #خودگردانی


@Blackfishvoice

خودگردانی و سلسله مراتب (برگرفته از کتاب محتوای سوسیالیسم)
نويسنده: کورنلیوس کاستوریادیس
مترجم: بهروز صفدری

#خودگردانی


@Blackfishvoice