#عبدالحمید_اسماعیل‌_زهی معروف به #مولوی_عبدالحمید در خطبه‌های نماز جمعه ۳۱ فروردین از حضور #گشت_ارشاد دفاع کرد و این گشت‌ها را لازمه‌ی اجرای شریعت توصیف کرد.
آن حضرت، در سخنانی بسیار انتقادی و شجاعانه، فرمودند:
معتقدیم گشت ارشاد به وظیفه‌ی خود یعنی "ارشاد زنان" عمل کند.
اما نه به این‌صورت که حتی مردان وارد بشوند و دختران را هل بدهند و حرف‌های نامناسب بزنند و دست و پای زنان را بگیرند و آنها را داخل ماشین بیندازند این با کدام شریعت مطابقت دارد؟ شریعت اجازه نمی‌دهد این مرد نامحرم دست زن را بگیرد و او را بکِشد."

او هم‌چنین گفت:
زن ناموس است و کشیدن زنان در خیابان، باعث می‌شود به غیرت مردها بربخورد. حجاب واجب شرعی است و باید رعایت شود ولی باید تلاش کرد زنان را قانع کرد که بی‌حجاب نباشند. بررسی و آسیب‌شناسی کنیم‌ چرا زنان حجاب را برداشتند. اگر به آنها پست‌های سیاسی داده شود، حجاب را رعایت می‌کنند.


بنابراین او می‌فرماید که سرکوب و تحقیر زنان برای دفاع از شریعت واجب است به شرطی که بدن زن لمس نشود که نعوذبالله بازهم به شریعت آسیب برسد.

جالب این‌جاست که از #صهونیست_اینترنشنال و راستِ برانداز تا گعده‌های خود-چپ‌پنداری که تلاش دارند،‌ "نماز جمعه زاهدان" را "سیاست رهایی‌بخش" تفسیر کنند یا هرگز به منویات زن‌ستیزانه‌ی این فرد نمی‌پردازند یا در روز روشن با بازنشرِ گزینشی سخنانِ وی، ماهیت ارتجاعی وی را لاپوشانی می‌کنند.
تو گویی همین فرد نبود که به محضِ استیلایِ اوباشِ طالبان بر #افغانستان پیام تبریک فرستاد و آن‌ها را سازمانی مردمی نامید: البته اگر مردم افغانستان، صرفا نرینگانِ خرسند از سرکوب، تحقیر و اخراج زنان از عرصه‌های اجتماعی تلقی شوند.

عبدالحمید نیز همان فقره‌ی "دشمنِ دشمنِ من، دوست من است" محسوب می‌شود: نماینده‌ی راستینِ ارتجاعی‌ترین نیروهای سیاسی در منطقه که به‌صرفِ مخالفت با جمهوری نکبت اسلامی، مترقی و پیشرو جا زده می‌شوند تا تحولاتِ سیاسی در غرب آسیا در بازتولید سویه‌های مختلف واپس‌گرایی خلاصه شود.
امثال عبدالحمید نه تنها ربطی به ستم‌دیدگان بلوچ ندارند، بلکه در رأس دم و دستگاهِ تحمیقِ سرکوب‌‌شدگان با تزریقِ مخدر مذهب قرار دارند.


#جنگ_علیه_زنان #زن_ستیزی #علیه_ارتجاع #علیه_انقیاد


@Blackfishvoice1