🔵🔴 برنده‌ها و بازنده‌های جنگ غزه

✍ احمد زیدآبادی

جنگ در نوار غزه از نقطه‌نظر مسائل داخلی اسرائیل و فلسطین دو پیروزِ تاکتیکی داشت. در جبهۀ اسرائیلی‌ها، بنیامین نتانیاهو با توسل به جنگ توانست لائیر لپید رقیب میانه‌رو خود را از تشکیل دولت باز دارد و در جبهۀ فلسطینی‌ها، حماس موفق شد خود را نیرویی مهمتر از سازمان الفتح به رهبری محمود عباس معرفی کند.
اما شاید بسیار عجیب و دور از ذهن باشد اگر بگویم؛ از لحاظ استراتژیک، برندۀ نهایی این جنگ محمود عباس و احزاب خواهان صلح در اسرائیل خواهند بود! چرا؟ چون جنگ غزه از یک سو، خطرات ناشی از ادامۀ وضع موجود را برای مردم عادی هر دو طرف روشن کرد و ازسوی دیگر، اراده‌ای بین‌المللی برای پایان دادن به مناقشه از طریق فرمول دو کشوری در حال شکل‌گیری است. این اراده که در بیانیۀ بلوک‌های اصلی قدرت جهانی در مورد آتش‌بس در نوار‌غزه خود را نشان داد، به زودی ابعاد روشن‌تری به خود خواهد گرفت.
در این باره بعد از این خواهم نوشت.

T.me/bestdiplomacy

🔵🔴پروکروستیزه کردن سیاسی ایران

✍سلمان موسوی

تکثرگرایی و تنوع فکری اگر با گفتگو و عقلانیت اجتماعی همراه باشد زمینه ساز توسعه و تحولات مثبت در جامعه خواهد شد.
بعد از خرداد ۷۶ و رویش بذر اصلاحات در زمین تک گویی ایران رفته رفته شاهد شکل گیری دیالوگ و تقابل دو گفتمان اصلاح طلبی و اصولگرایی در فضای سیاسی ایران بودیم.
اگرچه اصولگرایان هویت خود را به نهادهای قدرت و ثروت تکیه داده اما اصلاح طلبان پشتوانه و تکیه گاهی محکم در بدنه ی اجتماعی و سیاسی کشور داشتند و حضور اصلاح‌طلبان همیشه چالشی بزرگ‌برای جریان اقتدار گرا بود
اما با گذر زمان تمامیت خواهی در ایران این موهبت و محبوبیت اصلاح‌طلبان را بر نتابید و با تکیه بر همان داشته های امنیتی و نهادهای قدرت به حذف و حصر اصلاح‌طلبان همت گمارد.
اما در دو دوره انتخاباتی که در یخبندان سیاسی ایران رقم خورد باز اصلاح‌طلبان با تکیه بر رای و همراهی مردم مانع استمرار قدرت اصولگرایان شدند .
لذا آنچه این روزها و بخصوص در دور دوم دولت روحانی و با جریان مشکوک دیماه ۹۶ شکل گرفت، طرح همسان سازی و (پروکروستیزه) کردن جامعه در ایران استارت خورد و با شعار اصلاحطلب ،اصولگرا دیگه تموم ماجرا
تعمدا جریان سیاسی کشور را به سمتی می برد که این تکثر و تنوع فکری را با همسان سازی و قالب گیری یکسان سازی فکری در جامعه همراه کند و در ذهن ایرانی امروز سایه و غباری از پرسشگری و اندیشیدن نماند، و این درحالی است که هم جامعه و هم بخشی از نخبگان ناخواسته گرفتار این همسانیزه کردن اجتماعی هستند و با تولید مفاهیمی چون،اعتدال گرایی، بدنبال قطع دو سر اندیشه سیاسی در ایران بوده و با رویکردی که بدنبال یک جریان خنثی و بدون محتوا که ویترینی از نمای زیبا اما پوچی و کویر در پشت پرده بدنبال تلقین حداقل ها به جامعه و عدم رویا پردازی های مطلوب برای آینده و حذف اندیشیدن و پرسشگری در جامعه ایران می باشد/دیدگاه ازاد

*پروکروستس ،
در افسانه های یونان فردی بود با تختی برای عیار انسان های زمان خویش، که بلند قد ها را کوتاه و کوتاه قامتان را می کشید تا با اندازه ی تخت برابر و همسان کند
T.me/bestdiplomacy

#موزیک_متن همراه با صحنه هائی از فیلم : (حکومت نظامی)
State Of Siege (1972)
کارگردان : کاستا گاوراس فرانسه ۱۹۷۲
‏‍#میکیس_تئودوراکیس آهنگساز برجسته‌ای که این قطعه را نواخته
هفت ماه قبل از کودتای نظامی دیکتاتور معروف کشور "شیلی"
" اگوستو پینوشه" ؛
با دختری به نام "پائولا " آشنا می‌شود که این آشنایی
به عشقی عمیق می‌انجامد؛
"میکیس" در خاطراتش می‌گوید: درست یک هفته قبل ازکودتای ۱۱ سپتامبر ۱۹۷۳ می‌خواستم از پائولا تقاضای ازدواج کنم ولی هربار
موضوعی پیش می‌آمد؛ تا روز ۱۱سپتامبر
که دفتر خاطرات این عشق
برای همیشه بسته شد؛ زیرا پائولا به همراه "ویکتور خارا " و
چند هزار نفر دیگر ازانقلابیون توسط مزدوران پینوشه دستگیر
و به ورزشگاه سانتیاگومنتقل شده و همگی اعدام می‌شوند.
او در ادامه‌ی خاطراتش تعریف می‌کند: از فردای آن روز
به چنان درجه‌ای از افسردگی رسیدم که دیگر دنیا برایم بی‌ارزش شده بود و برای خود آرزوی مرگ می‌کردم
روزی، یکی از دوستانم
که ماجرای عشق من را می‌دانست پیشنهاد داد که برای گرامیداشت پائولا آهنگی بسازم؛ آن موقع بود که من
با تمام احساسم ملودی این آهنگ را نوشته و اجراکردم
@film_caffe
T.me/bestdiplomacy

🔵🔴شكست در « برادري»

🔦 آسيب شناسي جنبش دوم خرداد 76 با نظريه «دموكراسي اخلاقي» كارل كوهن

✍ قاسم خرمي

تبديل « جنبش» به «دولت»، دوره انتقالي طاقت فرسايي است كه اغلب جنبش هاي سياسي دنيا را با ياس و سرخوردگي و ريزش هواداران، دچار مي سازد. جنبش برآمده از انتخابات رياست جمهوري سال 1376 نيز، در روند تبديل شدن به «دولت اصلاحات» مصمون از اين چالش و ريزش نبود.

تمركز بيش از حد دولت خاتمي بر اصلاح ساختار سیاسی و آرایش نهادهای دموکراتیک، یک اصل بسیار اساسی در استقرار دموکراسی، یعنی «برادری» را مورد غفلت قرارداد که از مهمترین اركان اخلاقی ایجاد و استمرار جامعه دموکراتیک به حساب می آید. برادری چه نسبتی با آزادی و برابری دارد و چگونه سرنوشت جنبش اصلاح طلبی ایران را تحت تاثیر قرار داد؟

کارل کوهن در کتاب «دموکراسی» که یکی از فاخرترین متون در این زمینه است، معتقد است که دموکراسی با سه ارزش همبستگی تام و جدایی ناپذیر دارد:

اول: «آزادی» که ملموس‌ترین بخش دموکراسی و عامل تحقق آن است.

دوم: «برابری» که توجیهی برای حقانیت دموکراسی است و بدون آن گسترش و تعمیق دموکراسی مشکل خواهد شد

سوم: «برادری» که پیش‌فرض وجود هر نوع دموکراسی و در حکم هوشیاری و شناخت کار اساسی و مشترک برای تحقق برابری و رسیدن به آزادی است.

به گفته کوهن « برادری یک اجتماع دموکراتیک را پی‌ریزی می‌کند، برابری به آن شخصیت می‌دهد و دموکراسی از آن پاسداری می‌کند» (ص ۳۹۹). این برادری به زبان ساده تر مبانی اخلاقی و روانشناختی فردی و یا «چهارچوب دموکراتیک ذهن »برای تحقق دموکراسی است؛ چون به گفته او دموکراسی ابتدا در جمع های کوچکتر و دارای مجاز سازگار با دموکراسی پی ریزی می شود و سپس به اجتماع بزرگتر تعمیم داده می شود (ص ۴۵۷)

اکنون بعد از 24 سال از گذشت واقعه دوم خرداد 76، اگر بخواهیم بر اساس نظریه «برادری و چهارچوب اخلاقی» کوهن، ارزیابی مقدماتی از شخصیت ها، احزاب، گروهها و حتی دولت دوم خردادی یا اصلاح طلب و یا مدعی آن داشته باشیم، باید اعتراف کرد که در این زمینه پیشرفت زیادی حاصل نشده است!

شکی نیست که دوم خرداد مناسبات قدرت در درون جامعه ایران را دچار چالش کرد و حتی مسیر جدیدی پیش روی آن نهاد. با همه اینها، این جنبش بزرگ، منشا ظهور انسان های متفاوت نشد. اگر مبانی اخلاقی و روانشناختی دموکراسی را آنگونه که کوهن اشاره می کند، وجود و یا پرورش انسانهای صادق، شفاف، متفکر، متعهد، ژرف نگر، منصف، بردبار، نقاد، نقد پذیر، مشارکت جو، آشتی طلب و در یک کلام «اخلاق مدار» بدانیم، خیلی راحت نیست که ادعا کنیم از دوم خرداد ۷۶ به بعد، در این حوزه تغییرات اساسی و معناداری اتفاق افتاده است!

حتی در درون احزاب و گروهها و مدیران اصلاح طلب که محصول بلافصل دوم خرداد هستند نيز ، هنوز پایبندی به اصول فوق الذکر سکه رایج و پر خریداری نیست. کافی است نگاهی به مناسبات درونی احزاب مثلا در هنگام برگزاری کنگره ها و یا تعیین فهرست های انتخاباتی بیندازیم تا ببینیم که هنوز هم سلطه جویی، فرصت طلبی، تبانی و زد و بندهای فردی، می تواند، میل و کشش به مراتب بیشتری از صداقت، همکاری و مشارکت جمعی داشته باشد.

کم نیستند رهبران احزاب اصلاح طلبي که از پیاده کردن بدیهی ترین اصول دموکراتیک در درون محافل کوچک خودشان عاجزند و از زمان تاسيس حزبشان، پيوسته دبيركل آن بوده اند اما از گردش و چرخش قدرت براي يك جامعه 80 ميليوني، سخن مي گويند!

بسیاری از مدیران اصلاح طلب در دستگاههای دولتی و یا نامزدهایی که به پشتوانه نیروهای سیاسی و جامعه مدنی به دولت، مجلس و یا شورای شهر راه یافتند، بعد گذر از این معابر، اخلاقا خود را به بدنه اجتماعی جنبش حامی و یا جوهره دموکراسی پایبند نشان نداده اند حتي نيم نگاهي به تاليف قلوب و باكشيدن نيروهاي جناح رقيب هم داشته اند!

در همين دوره اخير انتخابات رياست جمهوري كه به انتخاب آقاي روحاني منجر شد، به خاطر پيشگيري از فشار مطالبات عمومي، بلافاصله تمام ستادهاي انتخاباتي ( كه در اختيار اصلاح طلبان بود) را منحل و بدنه جنبش را به حال خود رها كردند. در غياب چنين «برادري» است كه وقتي رئيس جمهور 25 ميليون رايي حرف از رفراندم مي زند، علنا صداي حمايت آميزي از داخل جامعه بلند نمي شود!

بسیاری از ما بدون تمرین مبانی اخلاقی و روانشناختی دموکراسی، به غلط کوشیده ایم تا دموکراسی را از خیابان ها به خانه ببریم در صورتی که دموکراسی خصلتی است که ابتدا باید در فرد متجلی شود و سپس از خانه به جامعه سرایت کند .مقدمه همه شکست های سیاسی در عرصه عمومی و انتخابات، ریشه در شکست های اخلاقی دارد. تَرَک های کوچک در حوزه اخلاق فردی می تواند به شکاف های آشکار در اعتماد عمومی و نهایتا به شکست های بزرگ در حوزه سیاست و قدرت ختم شود.

T.me/bestdiplomacy

نظر کاوه مدنی متخصص نامدار مسائل آب
در مورد کمبود آب و قطعی برق در ایران

@bestdiplomacy

https://www.instagram.com/tv/CPMN359BPuE/?utm_medium=copy_link
کلیپی زیبا بیاد #ناصرحجازی
در سالمرگ او در دوم خرداد
با صدای رضایزدانی
@bestdiplomacy

سالها پیش، در جریان فتح خرمشهر ، در بین مدافعین به جا مانده نیروی دریایی، اتفاق عجیبی افتاد.

بی سیم چیِ ناخداصمدی فرمانده مدافعان خرمشهر، بر اثر انفجار دست راستش رو از دست میده.

سریعا با بند پوتین دستش رو میبنده و دست قطع شده رو میزاره داخل کوله پشتی و به ماموریت ادامه میده.

ناخدا صمدی وقتی متوجه میشه ازش میپرسه چرا دست ات رو گذاشتی توی کوله و اون بیسیم چی قهرمان جناب قالندی میگه نمی زارم حتی دست عراقی ها به اون قطعه ی قطع شده دستم برسه.


بعد از سالها ناخدا صمدی و اون بیسیم چی نترس و قهرمان در اردبیل دیدار می کنند.

به نقل از صفحه ی مصطفی تاج زاده
@bestdiplomacy

‏شاید این عکس نمادین‌ترین تصویر است از آنچه در خرمشهر گذشت.
#خرمشهر در آن جوانی تجلی یافته که زخم‌خورده به خاک افتاده اما تن نداد به زیر پای دشمن ماندن.
ایران اما آن دیگری است؛ جنگید اما نگذاشت خرمشهر دست دشمن بماند.
خرمشهر آن تکه از خاک نیست، خرمشهر تکه‌ای از ماست
‎@TsePress

T.me/bestdiplomacy

کسانی که میگویند #تحریم در ایجاد
مشکلات امروز ایران تاثیری ندارد
نه از سیاست درکی دارند
نه از اقتصاد
آنها یا نادانند یا خائن!
یا کاسب تحریمند
یا کاسب نابودی ایران!

به تحریم‌ها پایان دهید
مذاکره کنید #مذاکره
زمان به ضرر ایران درحر کتست!
✍دیپلماسی در یک نگاه
T.me/bestdiplomacy

🔵🔴تهران-وین؛ بند زدن چینی هزارتکه برجام!

✍علی واعظ، مدیر پروژه ایران در «گروه بین‌المللی بحران»
🔦بخش اول
تجارت فردا
برای این که متوجه شویم که در حال حاضر، روند مذاکرات در وین به چه شکل پیش می رود لازم است مروری بر سه دوره اساسی مذاکرات پیش از دوره چهارم صورت بگیرد. بحث مذاکره از آنجایی آغاز گردید که تقریبا حدود بهمن ماه 1399 عباس عراقچی ایده ای را مطرح کرد مبنی بر این که آمریکا پس از به قدرت رسیدن بایدن، گام خاصی برای کاستن از «فشار حداکثری» بر نداشته است و اگر آمریکا قدمی در این راه بردارد و تحریم مشخصی را لغو نماید و در مقابل آن نیز ایران یک گام روشن بردارد، شاید این چرخه تنش آلود شکسته شود و از این مسیر بتوان مذاکراتی را ترتیب داد. اما متاسفانه طرفین نتوانستند پس از صرف زمان 4-5 هفته ای، در مورد ایده «یک گام در مقابل یک گام» به نتیجه برسند. از همین روی، دو کشور تصمیم گرفتند که «مذاکرات جامع» برای تهیه یک نقشه راه با هدف بازگشت به برجام را مورد بررسی و مذاکرات غیر مستقیم را در دستور کار قرار دهند.
در دور اول، بر سر کلیات، مذاکراتی صورت گرفت اما در دور دوم، طرف آمریکایی جزئیات بسیار بیشتری در مورد تحریم هایی که «قابلیت رفع آن ها وجود دارد»، تحریم های «قابل مذاکره» و تحریم هایی که آمریکا «حاضر به رفع آن ها نیست» مطرح شد و ایران نیز کلیاتی در مورد «گام های هسته ای» خود را مطرح نمود. در دور سوم که در هفته های اخیر انجام شد، متاسفانه بن بستی در این گفت و گوها به وجود آمد؛ به این معنا که طرف ایرانی نه تنها در مورد «گام های هسته ای» هیچ جزییات جدیدی را مطرح ننمود بلکه در مورد این که در مورد «راستی آزمایی رفع تحریم ها» به چه شکل قرار است عمل شود نیز اطلاعی به طرف مقابل ارائه نکرد. در نهایت این که مذاکره کنندگان ایرانی در مورد تحریم ها، به سبد تحریم هایی که آمریکا پیشتر اعلام کرده بود حاضر به رفع آن ها نیست، پرداختند. یعنی ایران به چانه زنی در مورد سبد تحریمی «قابل مذاکره» نپرداخت و به عبارتی تصور کرد که این لیست تحریمی، تقریبا بدون مذاکره چندان زیادی به ایران ارائه خواهد شد از همین رو تمرکز خود را بر روی سبدی گذاشت که از دید آمریکا قابل رفع نبود.
تصور برخی از جزئیات لیست این تحریم ها چندان دشوار نیست و برخی از این تحریم ها، تحریم های حقوق بشری هستند که برداشتن آن ها برای دولت بایدن از لحاظ سیاسی هزینه زیادی دارد. برخی از تحریم های مرتبط به سپاه پاسداران نیز با توجه به تحولات اخیر منطقه هم در خلیج فارس و هم در تنگه هرمز که بین نیروی دریایی دو کشور که تنش هایی از طرف نیروهای سپاه صورت گرفته شده است (طبق روایت آمریکا) و هم راکت پراکنی هایی که در عراق علیه مواضع آمریکایی ها صورت گرفته دشوار به نظر می رسد چرا که هزینه رفع برچسب «تروریستی» که دولت ترامپ به سپاه پاسداران زده برای دولت بایدن بسیار زیاد است. قابل درک است که برای دولت روحانی نیز پذیرش باقی ماندن این تحریم ها، یک تصمیم سیاسی دشوار است. با این حال، باید توجه داشت که باقی‌ماندن این تحریم ها تاثیر اقتصادی چندانی بر ایران نخواهد گذاشت زیرا سپاه پاسداران در زمان اجرای کامل برجام نیز در لیست تحریم های آمریکا قرار داشت (اگر چه برچسب تروریستی نداشت) و تمام کمپانی های خارجی از همکاری با این نهاد نظامی امتناع می کردند. علاوه بر این مسائل، تحریم هایی وجود دارد که ایران در مورد آن ها مذاکراتی را در پیش گرفته است که اساسا ارتباطی به برجام ندارد؛ مثلا دسترسی به سیستم مالی آمریکا از طریق آن چه "U-Turn transaction" خوانده می شود یا از طریق رفع برخی «تحریم های اولیه» آمریکا در واقع درخواستی فرابرجامی تلقی می گردد. اگرچه قابل درک است که چرا مذاکره کنندگان ایرانی به دنبال این درخواست ها رفته اند چرا که در سال 2016 این تجربه بسیار دشوار که ایران بتواند اموال بلوکه شده را از برخی کشورها خارج کند پیش چشم ماست. اگرچخ در برخی موارد اما این مسائل مربوط به تحریم های آمریکا نبوده اند مانند مساله اموالی که ایران در عمان داشت و این ها سرمایه هایی بودند که در نتیجه توافقات اولیه موقت معروف به jpoa بدست آمده بود. در آن زمان ماهانه چیزی حدود 750 میلیون دلار از درآمدهای نفتی ایران آزاد می شد که مقدار زیادی از آن در عمان ذخیره می گردید و خروج آن از عمان می توانست تبعات اقتصاد کلان برای بانک مرکزی عمان داشته باشد. فارغ از این مساله، مشکلی که در آن زمان وجود داشت و امروزه نیز همچنان باقی است، مبتنی بر این مساله است که چون تحریم های اولیه آمریکا کماکان برقرار هستند و برقرار هم خواهند ماند (چون خارج از مساله برجام هستند) بنابراین؛ بانک های درجه یک آمریکا احتمالا حاضر به معامله با ایران و حتی ورود به کار انتقال این اموال نخواهند شد.
T.me/bestdiplomacy

🔵🔴تهران-وین؛ بند زدن چینی هزارتکه برجام!

✍علی واعظ، مدیر پروژه ایران در «گروه بین‌المللی بحران»
🔦بخش دوم و نهایی

تجارت فردا
مشکل آخر در این زمینه آن است که حتی دسترسی کوتاه مدت به سیستم مالی آمریکا یک ریسک دیگر نیز با خود به همراه دارد؛ در دادگاه های ایالات متحده مواردی وجود دارد که ایران به دلایل گوناگون از جمله ادعای نقش آفرینی ایران در حملات تروریستی بیروت یا گروگانگیری و مسائلی اینچنینی محکوم شده است و در نتیجه، ، دادگاه ها در این موارد علیه ایران حدود ده ها میلیارد دلار در این دعواها حکم صادر کرده اند و دادگاه ها این حق را دارند که هر پولی که به نام ایران وارد دستگاه های مالی نیویورک می شود را متوقف کنند. حل این مساله، حتی از اراده دولت آمریکا نیز خارج است و با توجه به استقلال قوه قضائیه در این کشور، چنین مسائلی قابل دخالت از سوی دولت نیست. به همین علت، کار به لحاظ رفع تحریم ها بسیار پیچیده شده است.
در دور چهارم مذاکرات وین، کار بر روی «متن مشترک» آغاز شده است اما این متن پر از پرانتز خواهد بود چرا که موارد زیادی وجود دارد که طرفین در مورد آن ها اختلافات اساسی دارند و ضمنا این موارد، بدون ذکر دیگر موارد هسته ای است که خود به خود، اضافه شدن موارد هسته ای به تحریم ها کار را دشوارتر نیز خواهد کرد. فارغ از این موارد، با توجه به پیشرفت های ایران در حوزه تحقیق و توسعه، زمان گریز هسته ای که در برجام تخمین زده شده بود که مثلا آن ها حساب کرده بودند که اگر ایران از یک سانتریفیوژ IR-6 که مثلا 10 برابر قدرت غنی سازی در مقایسه با IR-1 را دارد استفاده کند، 2-3 ماه تست آن زمان می برد و در مجموع، زمان گریز را یک سال محاسبه کرده بودند. این درحالی است که ایران پیشتر، همین مدت چندماهه برای تست را رد کرده و در حال حاضر نیز از این سانتریفیوژها استفاده می کند. حال، سوال این است که چگونه می توان به زمان گریز یک ساله بازگشت؟ آیا ایران باید تعداد سانترفیوژهای نسل اول خود را کم تر کند؟ آیا ایران باید ذخایر غنی سازی خود را کاهش دهد؟ سوال هایی از این قبیل و خواسته های اینچنینی، از دید ایران «فرابرجامی» تفسیر می شود. غرب و به خصوص برخی کشورهای اروپایی که در این زمینه حساسیت های خاصی دارند، مدعی هستند که سانترفیوژی مانند IR-9 اساسا در برجام وجود نداشته و نمی توان حتی در صورت توقف فعالیت آن، این تجهیزات را در انبار ذخیره کرد بلکه این ماشین ها باید منهدم شوند چون در برجام صحبتی از آن ها به میان نیامده است. بنابراین، چنین مواردی، نمونه ای است از دلایل پیچیدگی ها و دشواری های کار و با توجه به این که دور کنونی، به درازا خواهد کشید نمی توان گمان کرد که پیش از توافق موقت ایران و آژانس، این کار به پایان برسد.
با این همه، تصورِ به نتیجه‌رسیدن مذاکرات در این دور، دشوار است و حتی اگر لیست اقدامات طرفین هم نهایی شود، نهایتا تناوب اقدامات باید مورد مذاکره قرار بگیرد و در این مورد، آمریکا حاضر است انعطاف زیادی نشان دهد اما ایران اصرار دارد که آمریکا ابتدا اقداماتی را انجام دهد تا ایران بتواند به مدت چندماه راستی آزمایی مورد نظر خود را انجام دهد. مسلما این خواسته ایران به طور صد درصدی عملی نخواهد شد اما نمی توان نگران توالی اقدامات بود. ممکن است مذاکره کنندگان بتوانند تا اواسط ماه ژوئن به نتیجه برسند اما قطعا تا پیش از انقضای تفاهم موقت ایران با آژانس توافقی حاصل نخواهد شد و در نهایت، سوال این است که آیا ایران حاضر خواهد شد چند هفته ای توافق با آژانس را تمدید کند یا نه؟
T.me/bestdiplomacy

🔵🔴درسهای یک لیست!

تا پیش از اعلام نهایی لیست نامزدهای ریاست جمهوری بسیاری از نیروهای اپوزیسیون در خارج و تفکرات دائی جان ناپلئونی در داخل می‌کوشیدند هر کنشی را در چارچوب رفتار انتخاباتی به نفع حکومت تفسیر کنند
و معتقد بودند مهره چینی به نفع مشارکت بیشتر خواهد بود بنابراین با فرض این راهبرد به ناسزاگویی به افرادی چون ظریف و تاج‌زاده پرداختند و آنها را کسانی دانستند که هدفمند وارد می شوند
که فقط مشارکت بالا رود
اما لیست فعلی حجت را تمام کرد!
ظریف را با فایلی پیش از انتخابات کنار زدند و اگرهم فایل نبود احتمالاردصلاحیت می شد!.
و رد تاج‌زاده هم که پیش بینی می شد نفی آن دیدگاه را بخوبی اثبات کرد
آنها درک نکردند که این بار برای ساختار
پیروزی #فردی بر #مشارکت جمعی اولویت دارد!

نکته دیگر در مورد بخشی از اصلاح طلبان علاقه مند به قدرت است
این بخش از اصلاح طلبان برای بقا و ماندن در قدرت حاضر بود بدون رعایت #پرنسیپ ها در هر انتخاباتی، از کاندیدایی حمایت کند
مهم نبود که آن کاندیدا مانیفست اصلاح طلبی را پذیرفته یا قبول دارد یا خیر بلکه برای آنها فاصله حداقلی از رقیب نسبتا تندرو مهم بود.

این راهبرد در انتخابات مجلس شکست خورد ولی از آن درس گرفته نشد
و این بار با رد افرادی چون لاریجانی که می توانست گزینه احتمالی برخی از اصلاح طلبان علاقه مند به قدرت شود کاملا شکست خورد.

مجموعه اصلاح طلبان سعی کردند با توجیه عدم دفاع از کاندیدای به اصطلاح اجاره ای این بار راه متفاوت اندیشند ولی در عمل رفتارها طوری دیگر بود
رفتاری که با ردصلاحیت های نهایی به #اجبار بر آن خط بطلان کشیده شد.

اصلاح طلبان باید یکبار برای همیشه به واکاوی پایگاه اجتماعی خویش بپردازند و به بدنه اجتماعی خویش گوش دهند وگرنه برای #همیشه ممکن است حذف شوند
نه تنها از سوی ساختار که هم اکنون دیده شد
بلکه حذف نهایی ممکن است از سوی پایگاه اجتماعی سابق آنها باشد.

و در نهایت کسانی که لیست نهایی را تهیه کردند باید درک کنند که از این به بعد هر اتفاق و مشکلی که در عرصه های سیاسی اقتصادی و... در کشور افتد مسوول نهایی اش آنها خواهند بود.

آنها باید بدانند که بی توجهی به خواست مردم نه تنها برای بقا خویش بلکه برای بقای #تمامیت_ارضی کشور ممکن است خطرآفرین باشد
و باید بدانند که تاریخ ایران نشان می دهد که ایران از پیچ های خطرناکی عبور کرده پیچ هایی که اگر حاکمان وقت حرف مردم را می شنیدند یا به مردم توجه میکردند نه تنها بقای کشور بلکه بقای فرمانروایی آنها نیز تضمین می شد.
✍دیپلماسی در یک‌نگاه
T.me/bestdiplomacy

🔵🔴خوب و خوب تر یا بد و بد ترین !
کنشی در خصوص انتخاب در زندگی انسان

✍ علیرضا مهدیه


طی تعریفی انتخاب فرآیندی روانی شامل قضاوت دربارهٔ نقاط ضعف و قوت گزینه‌های مختلف و برگزیدن یکی یا چند مورد از آنهاست و یقینا بهترین انتخاب، انتخابیست که از گزینه های بهتر یا انتخاب از حاصلی از گزینه های بیشتر صورت پذیرد، وقتی انسان سیبی را می خواهد انتخاب کند حتما سایز، رنگ، شکل، بو، طرح و مزه و حتی حدس هایی در خصوص آن مد نظر خواهد داشت و چندین باره چند درخت، باغ، فروشگاه وجعبه را نگاه خواهد کرد، برسی خواهد نمود تا انتخابی مقبول، مطلوب، مرغوب و به نسبت معقول حاصل گردد.

سارتر معتقد بود " ما محکومیم به آزادی، یعنی انتخابی نداریم جز اینکه انتخاب کنیم و بار مسئولیت انتخابمان را به دوش کشیم" با این تفسیر و تفاسیر جدید تر و بدیهی تر انتخاب بحثی روانی و انسانیست که می تواند در توسعه فردی و اجتماعی هر جامعه بسیار تاثیر گذار باشد، انتخاب هم بازی و بازی های کودکی تا انتخاب رشته تحصیلی و حرفه کاری و کسب و کار، انتخاب همسر و دوستان اجتماعی و کاری مناسب و مناسب تر و حتی انتخاب مدل و روش تعلیم و تربیت فرزندان و طرح دنیای آینده، گزیده ای از انتخابات مهم زندگی هر فرد در زندگی شخصی و در بعد کلان زندگی اجتماعی و حتی جهانییست.

انتخاب جزء موارد شاخص اراده انسانیست که در بحث های مفصل انسان شناسی، جامعه شناسی، روان شناسی، سیاست، اقتصاد و بازرگانی و حتی اخلاق و عرفان نیز می شود بدان پرداخت و تفکر و تعقل بیشتری کرد.

در بعد انسان شناسی و روان شناسی که به بسیاری از موارد فوق نیز مرتبط و تاثیر گذار خواهد بود؛ ویلیام گلسر، روان پزشک آمریکایی در کتاب تئوری انتخاب، چهار مفهوم بنیادین نیازها، خواسته‌ها، دنیای ادراکی و رفتار انسان را اعلام و به شرح آن پرداخته است که انسان برای رفع نیازها و رسیدن به خواسته های خود دنیای ادراک و رفتار خود را تعیین کرده و تغییر می دهد و طی انتخاب های مکرر و مجدد سعی بر موفقیت بیشتر دارد، نگره ایشان قابل برسی است که نیازها و خواسته های انسان نیز همیشه در حال تغییر هستند و انتخاب و انتخاب های جدید و حتی عجیب گاها و لاجرم نوعی نیاز و از نوع تغییر یافته خواهند بود و بسیاری از خواسته ها و نیازها می توانند در آینده کمتر و یا بیشتر شوند.

طی این کنش و چالش همیشگی انسان با انسان و انسان با جامعه، هدف می تواند رفع نیاز و رسیدن به کسری از خواسته های اصلی هم نباشد، زیرا انسان صاحب اراده، خود انتخاب می کند که چه بشود و چه بکند و می تواند ابزاری مخل جهت اهدافی مخرب تر هم باشد تا اهداف و امیال ضد توسعه و حتی ضد انسانی یک قدرت، دولت، سازمان، گروه یا حزب مرتفع شود و خود فقط به یکی از کوچکترین نیازهای خود و در حد نیاز به بقاء دست یابد و خواسته ها، تغییرات منفی رفتاری و ادراکی را در خود فروبرد و تماشاچی رفع خواسته های بزرگ نیرو های پیرامون بماند!

باید بازنگری کرد و بیشتر آموخت که اراده انسان هم در بسیاری از مواقع و نوع گزینش برای خود انسان و حتی جامعه می تواند ایجاد تنگنا و افول نماید و گزینه های خوب و خوب تر را به بد و بدتر و حتی بدتر و بدترین در همه چیز و هر نوع انتخاب برساند و این اصلا نشانه خوبی نیست که بشود برای توسعه فکری و اجتماعی جوامع بشری در نظر داشت ..

باید در همه حال و با هر انتخاب تغییر کرد و تغییر داد و ارتقاء یافت و تدبیرهای واقعی را جایگزین تقدیر های اتفاقی و خیالی نمود!

T.me/bestdiplomacy

https://www.instagram.com/p/CPVmpv5J9YG/?utm_medium=copy_link

اعتراض صریح حسن خمینی به ردصلاحیتها:

تاییدشده ها هم انصراف دهند

شورای نگهبان تیشه به ریشه انقلاب می زند
تضعیف جمهوریت حرکتی ضدانقلابیست.‌‌..

@bestdiplomacy

🔵🔴‍ کرونای سیاسی در ایران

✍سلمان موسوی

قریب به دو سال پیش ناخوانده مهمانی با توشه ی رنج و غم وارد شد که با حضورش دلهره و اضطراب به همراه داشت .
هر از گاهی با نقابی دیگر بر ما هجوم می‌آورد گاهی با صورت چینی یا هندی و گاهی با انگلیسی یا برزیلی...
هر چه بود با قدرتِ علم و آموخته هایمان او را به آخرین نفس هایش کشاندیم.
گرچه ویروس کرونا که سلامت جسم و جان را تهدید می‌کرد در حال تاراندن از زندگی بشر امروز می‌باشد اما کشور ما ظهور ویروسی را در خود می‌بیند که معنا زیستن ، هویت و آزادی ما را نشانه رفته است .
کرونای سیاسی ویروسی ست که سالهاست حیات اجتماعی و مدنی ما را تهدید می کرد و ما غافل بودیم اما این روزها جهش یافته و با آثار تخریب بیشتری آمده و با علائمی چون خودکامگی ،خشونت گفتاری، سلب نمودن حقوق فردی ، تهدید آزادی ، نادیده انگاشتن مشروعیت مشارکتی ، خطر تک گویی و ظهور گفتمان مستبدانه ای را با خود دارد.

ویروس کرونا به ما فراوان آموخت...

آموخت برای زدودن جامعه از هر پلیدی باید همبستگی و مشارکت همگانی را آغاز کرد...
آموخت که حیات ما و رهایی از چنگال بیماری‌ها در همدلی و شفقت با دیگری است ...
آموخت آزادی و رهایی ما بسته به آزادی و رهایی دیگری است ...
آموخت شکست دادن آفت های اجتماعی جز با اخلاق شهروندی و حضور آگاهانه امکان‌پذیر نخواهد بود...
آموخت با مسئولیت پذیری به دنبال خیر عمومی باشیم تا خیر فردی محقق شود ...
آموخت که با سکوت و بی تفاوتی ، دایره ی تهدیدها و محدودیت ها تنگ‌تر می شود
آموخته های خود را در گستره ی عمومی برای عبور از هر آفتی بکار گیریم.
T.me/bestdiplomacy

هنری #کیسینجر وزیر خارجه اسبق آمریکا درکنار عباس هویدا نخست وزیر و مجید رهنما وزیر اطلاعات در حال کشیدن قلیان در مهمانی در تهران؛عکس را روزنامه اطلاعات همزمان با سفر نیکسون به ایران در 11 خرداد 1351 منتشر کرد/عکس:کانال مطالعات ایران

@bestdiplomacy

🔵🔴اصلاحات در برابر تاریخ

حاتم قادری استاد بازنشسته‌ی علوم سیاسی دانشگاه تربیت مدرس نظریه‌ای دارد که دوبار آن را تکرار کرده است. اگر نظریه‌ را درست فهمیده باشم، او معتقد است که اصلاح‌طلبان بایستی از مداخله در حکومت کنار بکشند تا حاکمان اصولگرا تمام قوای حاکم بر جمهوری اسلامی را در اختیار قرار بگیرند و یکپارچه با نیازها و اقتضائات کشور مواجه بشوند و بالمآل ناتوانی‌ها و کاستی‌ها و نارسایی‌هایی که در ذات فلسفی حکومت قرار دارد خود را عیان و عریان سازد تا نهایتاً جامعه از این نوع حکومت گذار کند.
او در سال 88 هم منتقد مداخله‌ی اصلاح‌طلبان بود و معتقد بود اگر اصلاح‌طلبان مزاحم نشوند احمدی‌نژاد به پایان بازی می‌رسد.
اصلاح‌طلبان هیچگاه این نظریات را نپذیرفتند. دلایل آنها را می‌توان این‌گونه فهمید:
الف: این نظریه نیازمند جامعه‌ای توانمند است که وقتی با مسئله‌ای عریان مواجه می‌شود بتواند آن را حل کند و از آن عبور کند. جامعه‌ای که 60 میلیون نفر آن یارانه‌ی معیشتی می‌گیرند آیا توان این گذار را دارد؟ مثل بیماری که به شدت ضعیف شده آیا می‌تواند تن به عمل جراحی سنگینی بدهد؟
ب: بخش مهمی از اصلاح‌طلبان در منافع حکومت با اصولگرایان شریکند و از انواع و اقسام رانت‌های پیدا و پنهان برخوردارند. آنها چگونه می‌توانند بر علیه شرکای خود سربه‌عصیان بزنند یا از فرصت‌های انتخاباتی در افزایش قدرت چانه‌زنی خود چشم بپوشند؟
پ: نتیجه‌بخش بودن چنین نظریه‌ای مستلزم بخت‌یاری و زمان کافی است در منطقه‌ای که حوادث آن با دور تند و چگالی بالا درحال رقم‌خوردن است. قدرتهای بزرگ منتظر گذار ما نمی‌مانند و در لحظه‌ای می‌توانند سرنوشتی دیگر را برای حکومتی تهی از مردم رقم بزنند.
ت: این نظریه‌ها یک نسخه‌ی سیاسیِ رادیکال است. هرکسی که در سیاست یا پزشکی نسخه می‌پیچد باید مسئولیت اخلاقی آن را بپذیرد. چه بسیار نسخه‌های سیاسی و اجتماعی که در طول تاریخ پیچیده شد و از درون آن فاجعه بیرون آمد. از جنبش مسیح تا جنبش لوتر. از انقلابات فرانسه و روسیه و چین و الجزایر و ایران تا بهار عربی و غیره و غیره و غیره.
با وجود اینها؛
در انتخابات 1400 شورای نگهبان این فرصت تاریخی را به صورت قهری در اختیار جامعه قرار داد تا کسی رییس‌جمهور شود که حکومت او را صددرصد قبول دارد و قرار است مسئولیت کارهای خودش و او را یکجا برعهده بگیرد و جامعه هم برای بار دوم با یک حکومت یکدست اصولگرا مواجه گردد.
مثل مریضی که نیاز به یک عمل جراحی مهم دارد اما ترس از بیهوشی و عوارض جراحی باعث شده تا هیچ‌وقت خود را به تیغ جراح نسپارد اما یک حادثه مثل یک تصادف او را به روی تخت اتاق عمل می‌کشاند و جراح یا به ضرورت یا ترجیح دیگری، در کنار اقدامات حیاتی، آن عمل به عقب‌افتاده را هم انجام می‌دهد. به این می‌گویند توفیق اجباری یا لطف خفیه!
اکنون باید اصلاح‌طلبان تصمیمی قاطع بگیرند که می‌خواهند با وضعیت جدید چکار کنند؟ حال که گزینه‌های آنها یکی پس از دیگری از گردونه‌ی رقابت خارج شده است می‌خواهند نظریه‌ی مزبور را بپذیرند و در اتفاقات و فجایع احتمالی بعدی که محتمل است رخ دهد، دستکم مسئولیت سیاسی و احتماعی کمتری را به گردن بگیرند یا اینکه کماکان می‌خواهند بازی را با صندوق رأی ادامه دهند و خود را با شرایط موجود تطابق دهند تا باقی بمانند.
راهی که شورای نگهبان رفته است بی‌تردید به فاجعه‌ی بحران مشارکت ملی(نه الزاماً مشارکت در انتخابات، بلکه فاجعه‌بارتر بعد از آن) منجر می‌شود در کشوری که در کانون مخاطرات جهانی قرار دارد.
انقلابیون در سال 57 با ذخایر استراتژیک شاه جنگ را اداره کردند.
در سال 84 با ذخایر اجتماعی اصلاحات و افزایش قیمت نفت دولتشان را به پیش بردند.
در سال 1400 نه ذخایر استراتژیک شاه وجود دارد. نه ذخایر اجتماعی اصلاحات و نه پول آنچنانی نفت و دستکم پنج نفر ازین هفت نفر هم در رؤیاهایی از حکومتی آرمانی سیر می‌کنند.
اصلاح‌طلبان مهم‌ترین آلترناتیو کشور هستند. در تمام ایران هرجا که دانشگاهی وجود دارد، سیستم مدرنی از دولت مستقر است و بخشی از طبقه‌ی متوسط زندگی می‌کند(یعنی طبقه‌ای که می‌تواند با عواید ناشی از تولید خود بالاتر از خط فقر قرار بگیرد) در آنجا اصلاحات حضور دارد.
رهبران شناخته‌شده‌ی اصلاحات اکنون با تأمل دقیق و نگاه به هواداران بالقوه دهها میلیونی خود در سراسر کشور، بایستی تصمیم تاریخی‌شان را در برابر کاری که حکومت کرد با صدای رسا و اعتماد به نفسی که شایسته‌ی رهبران یک جنبش است اعلام کنند و مسئولیت خوب یا بد آن را هم شجاعانه تا آخر برعهده بگیرند.
کشور ایران در خاورمیانه‌ی پرتلاطم، آبستن حوادث دیگری خواهد بود اگر که اصلاحات اشتباه کند!

✍ محمدحسین غیاثی/پنج خرداد
T.me/bestdiplomacy