حرف مردم به درک: تهمت های مردمان به خلفای الهی، حتی بهتان بستن به خداوند عز و جل.
●...قَالَ عَلْقَمَةُ فَقُلْتُ لِلصَّادِقِ (صلوات الله علیه) یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ إِنَّ النَّاسَ یَنْسُبُونَنَا إِلَی عَظَائِمِ الْأُمُورِ وَ قَدْ ضَاقَتْ بِذَلِكَ صُدُورُنَا فَقَالَ (صلوات الله علیه) یَا عَلْقَمَةُ إِنَّ رِضَا النَّاسِ لَا یُمْلَكُ وَ أَلْسِنَتَهُمْ لَا تُضْبَطُ وَ كَیْفَ تَسْلَمُونَ مِمَّا لَمْ یَسْلَمْ مِنْهُ أَنْبِیَاءُ اللَّهِ وَ رُسُلُهُ وَ حُجَجُ اللَّهِ (صلوات الله علیهم) أَ لَمْ یَنْسُبُوا یُوسُفَ (علی نبینا و آله و علیه السلام) إِلَی أَنَّهُ هَمَّ بِالزِّنَا أَ لَمْ یَنْسُبُوا أَیُّوبَ (علی نبینا و آله و علیه السلام) إِلَی أَنَّهُ ابْتُلِیَ بِذُنُوبِهِ أَ لَمْ یَنْسُبُوا دَاوُدَ (علی نبینا و آله و علیه السلام) إِلَی أَنَّهُ تَبِعَ الطَّیْرَ حَتَّی نَظَرَ إِلَی امْرَأَةِ أُورِیَا فَهَوَاهَا وَ أَنَّهُ قَدَّمَ زَوْجَهَا أَمَامَ التَّابُوتِ حَتَّی قُتِلَ ثُمَّ تَزَوَّجَ بِهَا أَ لَمْ یَنْسُبُوا مُوسَی (علی نبینا و آله و علیه السلام) إِلَی أَنَّهُ عِنِّینٌ وَ آذَوْهُ حَتَّی بَرَّأَهُ اللَّهُ مِمَّا قَالُوا وَ كَانَ عِنْدَ اللَّهِ وَجِیهاً أَ لَمْ یَنْسُبُوا جَمِیعَ أَنْبِیَاءِ اللَّهِ إِلَی أَنَّهُمْ سَحَرَةٌ طَلَبَةُ الدُّنْیَا أَ لَمْ یَنْسُبُوا مَرْیَمَ بِنْتَ عِمْرَانَ (سلام الله علیها) إِلَی أَنَّهَا حَمَلَتْ بِعِیسَی مِنْ رَجُلٍ نَجَّارٍ اسْمُهُ یُوسُفُ؟
أَ لَمْ یَنْسُبُوا نَبِیَّنَا مُحَمَّداً (صلی اللّٰه علیه و آله) إِلَی أَنَّهُ شَاعِرٌ مَجْنُونٌ أَ لَمْ یَنْسُبُوهُ إِلَی أَنَّهُ هَوَی امْرَأَةَ زَیْدِ بْنِ حَارِثَةَ فَلَمْ یَزَلْ بِهَا حَتَّی اسْتَخْلَصَهَا لِنَفْسِهِ أَ لَمْ یَنْسُبُوهُ یَوْمَ بَدْرٍ إِلَی أَنَّهُ أَخَذَ لِنَفْسِهِ مِنَ الْمَغْنَمِ قَطِیفَةً حَمْرَاءَ حَتَّی أَظْهَرَهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَی الْقَطِیفَةِ وَ بَرَّأَ نَبِیَّهُ (صلی الله علیه و آله) مِنَ الْخِیَانَةِ وَ أَنْزَلَ بِذَلِكَ فِی كِتَابِهِ وَ ما كانَ لِنَبِیٍّ أَنْ یَغُلَّ وَ مَنْ یَغْلُلْ یَأْتِ بِما غَلَّ یَوْمَ الْقِیامَةِ...
●...علقمه گوید به حضرت صادق (صلوات الله علیه) عرضه داشتم: «یا ابن رسول اللَّه! مردم ما را به کارهای زشت نسبت می دهند، به طوری که به خاطر آن سینه ما تنگ شده.» فرمود: «ای علقمه! خشنودی مردم جلب نمی شود و جلوی زبان آنها گرفته نمی شود. و چگونه سالم می مانید از چیزی که انبیای الهی و پیامبرانش و حجت های الهی (صلوات الله علیهم) از آن سالم نماندند؟ آیا به یوسف (علی نبینا و آله و علیه السلام) نسبت ندادند که او تصمیم گرفت که زنا کند؟ آیا به ایوب (علی نبینا و آله و علیه السلام) نسبت ندادند که او در اثر گناهانش مبتلا (به آن مصائب) گشت؟ آیا به داود (علی نبینا و آله و علیه السلام) نسبت ندادند که او پرنده را دنبال کرد تا اینکه چشمش به زن «اوریا» افتاد و دلباخته او شد و به منظور رسیدن به هدف خود، شوهر آن زن را در (جلوی جبهه جنگ) پیشاپیش تابوت قرار داد تا اینکه کشته شد، سپس با آن زن ازدواج کرد؟ آیا به موسی (علی نبینا و آله و علیه السلام) نسبت ندادند که او عنین است (قدرت زناشویی ندارد) و او را اذیت و آزار کردند تا اینکه خداوند او را از آنچه که گفتند تبرئه کرد؟ در حالی که نزد خداوند آبرومند بود. آیا به تمام پیامبران الهی نسبت ندادند که اینان جادوگرانی دنیا طلب هستند؟ آیا به مریم بنت عمران (سلام الله علیها) نسبت ندادند که او به عیسی از مرد نجاری به نام یوسف باردار شده؟
آیا به پیامبر ما محمد (صلی الله علیه و آله) نسبت ندادند که او شاعری دیوانه است؟ آیا به او نسبت ندادند که او دلباخته همسر زید بن حارثه شده و همیشه در فکر او بوده تا او را به همسری خود در آورده است؟ آیا در روز بدر به او نسبت ندادند که او یک قطعه پارچه سرخ را از غنائم جنگی برای خود برداشته تا بالاخره خداوند عز و جل آن را برای پیامبرش (صلی الله علیه و آله) آشکار ساخت و پیامبرش (صلی الله علیه و آله) را از خیانت تبرئه کرد و این مطلب را در کتابش (قرآن) نازل فرمود: «وَ ما كانَ لِنَبِیٍّ أَنْ یَغُلَّ وَ مَنْ یَغْلُلْ یَأْتِ بِما غَلَّ یَوْمَ الْقِیامَةِ»،{و هیچ پیامبری را نسزد که خیانت ورزد، و هر کس خیانت ورزد، روز قیامت با آنچه در آن خیانت کرده بیاید}؟ - . آل عمران / 161 -...
بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار جلد 67 صفحه 2
#جزء4
صفحه 2️⃣ از 4️⃣
●...قَالَ عَلْقَمَةُ فَقُلْتُ لِلصَّادِقِ (صلوات الله علیه) یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ إِنَّ النَّاسَ یَنْسُبُونَنَا إِلَی عَظَائِمِ الْأُمُورِ وَ قَدْ ضَاقَتْ بِذَلِكَ صُدُورُنَا فَقَالَ (صلوات الله علیه) یَا عَلْقَمَةُ إِنَّ رِضَا النَّاسِ لَا یُمْلَكُ وَ أَلْسِنَتَهُمْ لَا تُضْبَطُ وَ كَیْفَ تَسْلَمُونَ مِمَّا لَمْ یَسْلَمْ مِنْهُ أَنْبِیَاءُ اللَّهِ وَ رُسُلُهُ وَ حُجَجُ اللَّهِ (صلوات الله علیهم) أَ لَمْ یَنْسُبُوا یُوسُفَ (علی نبینا و آله و علیه السلام) إِلَی أَنَّهُ هَمَّ بِالزِّنَا أَ لَمْ یَنْسُبُوا أَیُّوبَ (علی نبینا و آله و علیه السلام) إِلَی أَنَّهُ ابْتُلِیَ بِذُنُوبِهِ أَ لَمْ یَنْسُبُوا دَاوُدَ (علی نبینا و آله و علیه السلام) إِلَی أَنَّهُ تَبِعَ الطَّیْرَ حَتَّی نَظَرَ إِلَی امْرَأَةِ أُورِیَا فَهَوَاهَا وَ أَنَّهُ قَدَّمَ زَوْجَهَا أَمَامَ التَّابُوتِ حَتَّی قُتِلَ ثُمَّ تَزَوَّجَ بِهَا أَ لَمْ یَنْسُبُوا مُوسَی (علی نبینا و آله و علیه السلام) إِلَی أَنَّهُ عِنِّینٌ وَ آذَوْهُ حَتَّی بَرَّأَهُ اللَّهُ مِمَّا قَالُوا وَ كَانَ عِنْدَ اللَّهِ وَجِیهاً أَ لَمْ یَنْسُبُوا جَمِیعَ أَنْبِیَاءِ اللَّهِ إِلَی أَنَّهُمْ سَحَرَةٌ طَلَبَةُ الدُّنْیَا أَ لَمْ یَنْسُبُوا مَرْیَمَ بِنْتَ عِمْرَانَ (سلام الله علیها) إِلَی أَنَّهَا حَمَلَتْ بِعِیسَی مِنْ رَجُلٍ نَجَّارٍ اسْمُهُ یُوسُفُ؟
أَ لَمْ یَنْسُبُوا نَبِیَّنَا مُحَمَّداً (صلی اللّٰه علیه و آله) إِلَی أَنَّهُ شَاعِرٌ مَجْنُونٌ أَ لَمْ یَنْسُبُوهُ إِلَی أَنَّهُ هَوَی امْرَأَةَ زَیْدِ بْنِ حَارِثَةَ فَلَمْ یَزَلْ بِهَا حَتَّی اسْتَخْلَصَهَا لِنَفْسِهِ أَ لَمْ یَنْسُبُوهُ یَوْمَ بَدْرٍ إِلَی أَنَّهُ أَخَذَ لِنَفْسِهِ مِنَ الْمَغْنَمِ قَطِیفَةً حَمْرَاءَ حَتَّی أَظْهَرَهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَی الْقَطِیفَةِ وَ بَرَّأَ نَبِیَّهُ (صلی الله علیه و آله) مِنَ الْخِیَانَةِ وَ أَنْزَلَ بِذَلِكَ فِی كِتَابِهِ وَ ما كانَ لِنَبِیٍّ أَنْ یَغُلَّ وَ مَنْ یَغْلُلْ یَأْتِ بِما غَلَّ یَوْمَ الْقِیامَةِ...
●...علقمه گوید به حضرت صادق (صلوات الله علیه) عرضه داشتم: «یا ابن رسول اللَّه! مردم ما را به کارهای زشت نسبت می دهند، به طوری که به خاطر آن سینه ما تنگ شده.» فرمود: «ای علقمه! خشنودی مردم جلب نمی شود و جلوی زبان آنها گرفته نمی شود. و چگونه سالم می مانید از چیزی که انبیای الهی و پیامبرانش و حجت های الهی (صلوات الله علیهم) از آن سالم نماندند؟ آیا به یوسف (علی نبینا و آله و علیه السلام) نسبت ندادند که او تصمیم گرفت که زنا کند؟ آیا به ایوب (علی نبینا و آله و علیه السلام) نسبت ندادند که او در اثر گناهانش مبتلا (به آن مصائب) گشت؟ آیا به داود (علی نبینا و آله و علیه السلام) نسبت ندادند که او پرنده را دنبال کرد تا اینکه چشمش به زن «اوریا» افتاد و دلباخته او شد و به منظور رسیدن به هدف خود، شوهر آن زن را در (جلوی جبهه جنگ) پیشاپیش تابوت قرار داد تا اینکه کشته شد، سپس با آن زن ازدواج کرد؟ آیا به موسی (علی نبینا و آله و علیه السلام) نسبت ندادند که او عنین است (قدرت زناشویی ندارد) و او را اذیت و آزار کردند تا اینکه خداوند او را از آنچه که گفتند تبرئه کرد؟ در حالی که نزد خداوند آبرومند بود. آیا به تمام پیامبران الهی نسبت ندادند که اینان جادوگرانی دنیا طلب هستند؟ آیا به مریم بنت عمران (سلام الله علیها) نسبت ندادند که او به عیسی از مرد نجاری به نام یوسف باردار شده؟
آیا به پیامبر ما محمد (صلی الله علیه و آله) نسبت ندادند که او شاعری دیوانه است؟ آیا به او نسبت ندادند که او دلباخته همسر زید بن حارثه شده و همیشه در فکر او بوده تا او را به همسری خود در آورده است؟ آیا در روز بدر به او نسبت ندادند که او یک قطعه پارچه سرخ را از غنائم جنگی برای خود برداشته تا بالاخره خداوند عز و جل آن را برای پیامبرش (صلی الله علیه و آله) آشکار ساخت و پیامبرش (صلی الله علیه و آله) را از خیانت تبرئه کرد و این مطلب را در کتابش (قرآن) نازل فرمود: «وَ ما كانَ لِنَبِیٍّ أَنْ یَغُلَّ وَ مَنْ یَغْلُلْ یَأْتِ بِما غَلَّ یَوْمَ الْقِیامَةِ»،{و هیچ پیامبری را نسزد که خیانت ورزد، و هر کس خیانت ورزد، روز قیامت با آنچه در آن خیانت کرده بیاید}؟ - . آل عمران / 161 -...
بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار جلد 67 صفحه 2
#جزء4
صفحه 2️⃣ از 4️⃣
روشنفکرهایی که به زینت حرم الهی چشم دوخته بودند و گیر می دادند.
#حکمتهای_علوی #خمس
●و روي انه ذكر عند عمر بن الخطاب في ايامه حلي الكعبة و كثرته، فقال قوم: لو اخذته فجهزت به جيوش المسلمين كان اعظم للأَجر، و ما تصنع الكعبة بالحلي؟ فَهَّمَ عمر بذلك، و سأل اميرالمؤمنين عليه السلام، فقال عليه السلام: إنَّ الْقُرْآنَ أُنْزِلَ عَلَى النَّبِيِّ صلى الله عليه و آله، وَالْأَمْوَالُ أَرْبَعَةٌ: أَمْوَالُ الْمُسْلِمِينَ فَقَسَّمَهَا بَيْنَ الْوَرَثَةِ فِي الْفَرَائِضِ؛ وَالْفَيْ‌ءُ فَقَسَّمَهُ عَلَى مُسْتَحِقِّيهِ؛ وَالْخُمْسُ فَوَضَعَهُ اللَّهُ حَيْثُ وَضَعَهُ؛ والصَّدَقَاتُ فَجَعَلَهَا اللَّهُ حَيْثُ جَعَلَهَا. وَ كَانَ حَلْيُ الْكَعْبَةِ فِيهَا يَوْمَئِذٍ، فَتَرَكَهُ اللَّهُ عَلَى حَالِهِ، وَ لَمْ يَتْرُكْهُ نِسْيَاناً، وَ لَمْ يَخْفَ عَلَيْه مَكاناً، فَأَقِرَّهُ حَيْثُ أَقَرَّهُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ. فقال له عمر: لولاك لافتضحنا و ترك الحلي بحاله.
●مى‌گويند: در ايّام خلافت عمر بن خطّاب، در نزد او از زيورهاى كعبه و كثرت آن سخن به ميان آمد، گروهى گفتند: اگر آن را مى‌گرفتى و با آن لشگرهاى مسلمين را مجهّز مى‌ساختى، اجرش بزرگتر بوده، «كعبه» زيور و زينت براى چه مى‌خواهد؟ «عمر» نيز تصميم گرفت كه چنين كند و در اين باره از اميرمؤمنان على عليه السلام سؤال نمود. آن حضرت در پاسخ فرمود: اين قرآن بر پيامبر صلى الله عليه و آله نازل شد در حالى كه چهار نوع مال وجود داشت: «اموال مسلمانان» كه آنها را از روی حساب (طبق دستور قرآن) بين ورثه تقسيم فرمود، و «فيى‌ء» كه آن را بر مستحقّان آن بخش نمود، و «خمس» كه خداوند آن را در مورد خود قرار داد و «صدقات» كه خداوند آنها را نيز در مواردش صرف كرد، و در آن هنگام زيورهاى «كعبه» بر آن بود و خداوند آن را بر همان حال گذاشت، نه اين كه از روى فراموشى آن را گذاشته باشد و وجودش بر او مخفى باشد. بنابراين تو هم آن را بر همان حال كه خدا و پيامبرش آن را قرار داده اند باقى گذار. «عمر» به حضرت گفت: «اگر تو نبودى رسوا مى‌شديم» و زيورهاى كعبه را به حال خود واگذاشت.
نهج البلاغه حکمت 270
#جزء4 #جزء10
#حکمتهای_علوی #خمس
●و روي انه ذكر عند عمر بن الخطاب في ايامه حلي الكعبة و كثرته، فقال قوم: لو اخذته فجهزت به جيوش المسلمين كان اعظم للأَجر، و ما تصنع الكعبة بالحلي؟ فَهَّمَ عمر بذلك، و سأل اميرالمؤمنين عليه السلام، فقال عليه السلام: إنَّ الْقُرْآنَ أُنْزِلَ عَلَى النَّبِيِّ صلى الله عليه و آله، وَالْأَمْوَالُ أَرْبَعَةٌ: أَمْوَالُ الْمُسْلِمِينَ فَقَسَّمَهَا بَيْنَ الْوَرَثَةِ فِي الْفَرَائِضِ؛ وَالْفَيْ‌ءُ فَقَسَّمَهُ عَلَى مُسْتَحِقِّيهِ؛ وَالْخُمْسُ فَوَضَعَهُ اللَّهُ حَيْثُ وَضَعَهُ؛ والصَّدَقَاتُ فَجَعَلَهَا اللَّهُ حَيْثُ جَعَلَهَا. وَ كَانَ حَلْيُ الْكَعْبَةِ فِيهَا يَوْمَئِذٍ، فَتَرَكَهُ اللَّهُ عَلَى حَالِهِ، وَ لَمْ يَتْرُكْهُ نِسْيَاناً، وَ لَمْ يَخْفَ عَلَيْه مَكاناً، فَأَقِرَّهُ حَيْثُ أَقَرَّهُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ. فقال له عمر: لولاك لافتضحنا و ترك الحلي بحاله.
●مى‌گويند: در ايّام خلافت عمر بن خطّاب، در نزد او از زيورهاى كعبه و كثرت آن سخن به ميان آمد، گروهى گفتند: اگر آن را مى‌گرفتى و با آن لشگرهاى مسلمين را مجهّز مى‌ساختى، اجرش بزرگتر بوده، «كعبه» زيور و زينت براى چه مى‌خواهد؟ «عمر» نيز تصميم گرفت كه چنين كند و در اين باره از اميرمؤمنان على عليه السلام سؤال نمود. آن حضرت در پاسخ فرمود: اين قرآن بر پيامبر صلى الله عليه و آله نازل شد در حالى كه چهار نوع مال وجود داشت: «اموال مسلمانان» كه آنها را از روی حساب (طبق دستور قرآن) بين ورثه تقسيم فرمود، و «فيى‌ء» كه آن را بر مستحقّان آن بخش نمود، و «خمس» كه خداوند آن را در مورد خود قرار داد و «صدقات» كه خداوند آنها را نيز در مواردش صرف كرد، و در آن هنگام زيورهاى «كعبه» بر آن بود و خداوند آن را بر همان حال گذاشت، نه اين كه از روى فراموشى آن را گذاشته باشد و وجودش بر او مخفى باشد. بنابراين تو هم آن را بر همان حال كه خدا و پيامبرش آن را قرار داده اند باقى گذار. «عمر» به حضرت گفت: «اگر تو نبودى رسوا مى‌شديم» و زيورهاى كعبه را به حال خود واگذاشت.
نهج البلاغه حکمت 270
#جزء4 #جزء10