رسول خدا صلی الله علیه و آله ۱۰ اسم در قرآن کریم دارد.

عَنِ الْكَلْبِيِّ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (صلوات الله علیه) قَالَ‌ قَالَ لِي كَمْ لِمُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله) اسْمٌ فِي الْقُرْآنِ قَالَ قُلْتُ اسْمَانِ أَوْ ثَلَاثٌ فَقَالَ يَا كَلْبِيُّ لَهُ عَشَرَةُ أَسْمَاءَ وَ ما مُحَمَّدٌ إِلَّا رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِ الرُّسُلُ‌ (آل عمران ١٤٤) وَ مُبَشِّراً بِرَسُولٍ يَأْتِي مِنْ بَعْدِي اسْمُهُ أَحْمَدُ (صف ٦) وَ لَمَّا قامَ عَبْدُ اللَّهِ يَدْعُوهُ كادُوا يَكُونُونَ عَلَيْهِ لِبَداً (جن ١٩) وَ طه ما أَنْزَلْنا عَلَيْكَ الْقُرْآنَ لِتَشْقى‌ (طه ١ و ٢) وَ يس وَ الْقُرْآنِ الْحَكِيمِ إِنَّكَ لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ عَلى‌ صِراطٍ مُسْتَقِيمٍ‌ (یس ۱ تا ٤) وَ ن وَ الْقَلَمِ وَ ما يَسْطُرُونَ‌ وَ ما أَنْتَ بِنِعْمَةِ رَبِّكَ بِمَجْنُونٍ‌ (قلم ١ تا ٢) وَ يا أَيُّهَا الْمُزَّمِّلُ‌ (مزمل ١) وَ يا أَيُّهَا الْمُدَّثِّرُ (مدثر ١) وَ قَدْ أَنْزَلَ اللَّهُ إِلَيْكُمْ ذِكْراً رَسُولًا (طلاق ١٠ و ١١) فَالذِّكْرُ اسْمٌ مِنْ أَسْمَاءِ مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله) وَ نَحْنُ أَهْلُ الذِّكْرِ فَاسْأَلْ يَا كَلْبِيُّ عَمَّا بَدَا لَكَ قَالَ فَأُنْسِيتُ وَ اللَّهِ الْقُرْآنَ كُلَّهُ فَمَا حَفِظْتُ مِنْهُ حَرْفاً أَسْأَلُهُ عَنْهُ.

🔸از کلبی روایت شده که امام جعفر صادق (صلوات الله علیه) به من فرمود: ای کلبی! محمد (صلی الله علیه و آله) چند اسم در قرآن دارد؟ گفتم: دو یا سه اسم. ایشان فرمود: ای کلبی! برای او ده اسم است:
«وَمَا مُحَمَّدٌ إِلاَّ رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِن قَبْلِهِ الرُّسُلُ» (آل عمران ۱۴۴)
[و محمد جز فرستاده ای که پیش از او (هم) پیامبرانی (آمده و) گذشتند نیست]

و «مُبَشِّرًا بِرَسُولٍ یَأْتِی مِن بَعْدِی اسْمُهُ أَحْمَدُ» (صف ۶)
[تصدیق می‌کنم به فرستاده ای که پس از من می آید و نام او احمد است]

و «لَمَّا قَامَ عَبْدُ اللَّهِ یَدْعُوهُ کَادُوا یَکُونُونَ عَلَیْهِ لِبَدًا» (جن ۱۹)
[همین که بنده خدا برخاست تا او را بخواند، چیزی نمانده بود که بر سر وی فرو افتند]

و «طه * مَا أَنزَلْنَا عَلَیْکَ الْقُرْآنَ لِتَشْقَی» (طه ۱ و ۲)
[طه * ما قرآن را بر تو نازل نکردیم تا به مشقت و زحمت افتی]

و «یس* وَالْقُرْآنِ الْحَکِیمِ إِنَّکَ لَمِنَ الْمُرْسَلِینَ *عَلَی صِرَاطٍ مُّسْتَقِیم» (یس ۱ تا ۴)
[یس (یاسین) * سوگند به قرآن حکمت آموز *که قطعا تو از (جمله) پیامبرانی *بر راهی راست]

و «ن وَالْقَلَمِ وَمَا یَسْطُرُونَ * مَا أَنتَ بِنِعْمَةِ رَبِّکَ بِمَجْنُونٍ» (قلم ۱ و ۲)
[نون، سوگند به قلم و آن چه می‌نویسند * (که) تو به لطف پروردگارت دیوانه نیستی]

و «یَا أَیُّهَا الْمُزَّمِّلُ» (مزمل ۱)
[ای جامه به خویشتن فرو پیچیده]

و «یَا أَیُّهَا الْمُدَّثِّرُ»(مدثر ۱)
[ای کشیده ردای شب بر سر]

و «قَدْ أَنزَلَ اللَّهُ إِلَیْکُمْ ذِکْرًا * رَسُولًا» (طلاق ۱۰ و ١١)
[راستی که خدا سوی شما تذکاری فرو فرستاده است * رسولی]

ایشان فرمود: #ذکر یک اسم از اسامی محمد (صلی الله علیه و آله) است و ما اهل ذکر هستیم. پس ای کلبی! هر آن چه را که به نظرت می آید، سوال کن. او می‌گوید: او (کلبی) گفت: به خدا تمامی قرآن را فراموش کردم و حتی یک حرف آن را حفظ نداشتم که درباره آن از امام بپرسم.

بصائر الدرجات صفحه 512
تفسیر البرهان جلد 3 صفحه 747
مختصر بصائر الدرجات صفحه 67
إثبات الهداة جلد 1 صفحه 213

#جزء4 #جزء16 #جزء22 #جزء28 #جزء29

برتری اهل بیت علیهم السلام بر انبیاء (19)

حضرت سلیمان نبی علی نبینا و آله و علیه السلام با تمام مقامات و تصرفاتش محتاج هدهد بود.

●عَنْ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنْ أَبِي الْحَسَنِ الْأَوَّلِ (صلوات الله علیه) قَالَ‌ قُلْتُ لَهُ جُعِلْتُ فِدَاكَ أَخْبِرْنِي عَنِ النَّبِيِّ (صلی الله علیه و آله) وَرِثَ مِنَ النَّبِيِّينَ كُلِّهِمْ قَالَ لِي نَعَمْ قُلْتُ مِنْ لَدُنْ آدَمَ إِلَى أَنِ انْتَهَتْ إِلَى نَفْسِهِ قَالَ مَا بَعَثَ اللَّهُ نَبِيّاً إِلَّا وَ كَانَ مُحَمَّدٌ (صلی الله علیه و آله) أَعْلَمَ مِنْهُ قَالَ قُلْتُ إِنَّ عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ كَانَ يُحْيِي الْمَوْتَى بِإِذْنِ اللَّهِ قَالَ صَدَقْتَ قُلْتُ وَ سُلَيْمَانَ بْنَ دَاوُدَ كَانَ يَفْهَمُ مَنْطِقَ الطَّيْرِ هَلْ كَانَ رَسُولُ اللَّهِ يَقْدِرُ عَلَى هَذِهِ الْمَنَازِلِ قَالَ فَقَالَ إِنَّ سُلَيْمَانَ بْنَ دَاوُدَ قَالَ لِلْهُدْهُدِ حِينَ فَقَدَهُ وَ شَكَّ فِي أَمْرِهِ فَقَالَ‌ ما لِيَ لا أَرَى الْهُدْهُدَ أَمْ كانَ مِنَ الْغائِبِينَ‌ وَ غَضِبَ عَلَيْهِ فَقَالَ‌ لَأُعَذِّبَنَّهُ عَذاباً شَدِيداً أَوْ لَأَذْبَحَنَّهُ أَوْ لَيَأْتِيَنِّي بِسُلْطانٍ مُبِينٍ‌ وَ إِنَّمَا غَضِبَ عَلَيْهِ لِأَنَّهُ كَانَ يَدُلُّهُ عَلَى الْمَاءِ فَهَذَا وَ هُوَ طَيْرٌ فَقَدْ أُعْطِيَ مَا لَمْ يُعْطَ سُلَيْمَانُ وَ قَدْ كَانَتِ الرِّيحُ وَ النَّمْلُ وَ الْجِنُّ وَ الْإِنْسُ وَ الشَّيَاطِينُ الْمَرَدَةُ لَهُ طَائِعِينَ وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ يَعْرِفُ الْمَاءَ تَحْتَ الْهَوَاءِ فَكَانَ الطَّيْرُ يَعْرِفُهُ إِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى يَقُولُ فِي كِتَابِهِ‌ وَ لَوْ أَنَّ قُرْآناً سُيِّرَتْ بِهِ الْجِبالُ أَوْ قُطِّعَتْ بِهِ الْأَرْضُ أَوْ كُلِّمَ بِهِ الْمَوْتى‌ بَلْ لِلَّهِ الْأَمْرُ جَمِيعاً وَ قَدْ وَرِثْنَا هَذَا الْقُرْآنَ فَفِيهِ مَا يُقَطَّعُ بِهِ الْجِبَالُ وَ يُقَطَّعُ الْمَدَائِنُ بِهِ وَ يُحْيَا بِهِ الْمَوْتَى وَ نَحْنُ نَعْرِفُ الْمَاءَ تَحْتَ الْهَوَاءِ وَ إِنَّ فِي كِتَابِ اللَّهِ لَآيَاتٍ مَا يُرَادُ بِهَا أَمْرٌ إِلَى أَنْ يَأْذَنَ اللَّهُ‌ بِهِ مَعَ مَا فِيهِ إِذْنُ اللَّهِ فَمَا كَتَبَهُ لِلْمَاضِينَ جَعَلَهُ اللَّهُ فِي أُمِّ الْكِتَابِ إِنَّ اللَّهَ يَقُولُ فِي كِتَابِهِ‌ ما مِنْ غائِبَةٍ فِي السَّماءِ وَ الْأَرْضِ إِلَّا فِي كِتابٍ مُبِينٍ‌ ثُمَّ قَالَ‌ ثُمَّ أَوْرَثْنَا الْكِتابَ الَّذِينَ اصْطَفَيْنا مِنْ عِبادِنا فَنَحْنُ الَّذِينَ اصْطَفَانَا اللَّهُ فَوَرَّثَنَا هَذَا الَّذِي فِيهِ تِبْيَانُ كُلِّ شَيْ‌ءٍ

●ابو ابراهیم گفته است: به امام کاظم (علیه السّلام) گفتم: فدایت شوم به من خبر بده آیا پیامبر (صلی الله علیه و آله) وارث همۀ پیامبران است؟ به من فرمود: بله. گفتم: از روزگار آدم تا خودش؟ فرمود: خداوند پیامبری مبعوث نکرد جز این که محمّد (صلی الله علیه و آله) عالم تر از او بود. راوی گوید، گفتم: همانا عیسی بن مریم به اذن خداوند مردگان را زنده می کرد. حضرت فرمود: راست گفتی و سلیمان بن داود زبان پرندگان را می فهمید و رسول خدا به این شیوه ها توانا بود. راوی گوید، آنگاه حضرت فرمود: سلیمان بن داود هنگامی که هدهد را نیافت و درباره اش تردید کرد، گفت: (مرا چه شده است که هدهد را نمی بینیم؟ آیا غایب است؟) [نمل ٢٠] وقتی او را نیافت بر او به شدت خشمگین شد و فرمود: (قطعا او را کیفر شدیدی خواهم کرد یا او را ذبح می کنم مگر دلیل روشنی برایم بیاورد.) [نمل ٢١]
او خشمگین شد؛ زیرا هدهد او را به آب راهنمایی می کرد. بنابراین به آن پرنده چیزی داده شده بود که به سلیمان داده نشده بود. در حالی که باد و مورچه و جن و انس و شیاطین [و]سرکشان فرمانبرش بودند، به آب در سینۀ زمین علم نداشت و پرنده آن را می دانست. و همانا خداوند تبارک و تعالی در کتابش می فرماید: (و اگر قرآنی بود که کوه ها را به حرکت درآورد یا زمین را شکاف دهد یا مردگان را به سخن درآورد. نه چنین است، بلکه همه امور بستگی به خدا دارد) [رعد ٣١] و ما این قرآن را که با آن کوه ها به حرکت در می آید و سرزمین ها قطعه قطعه می شود و با مردگان سخن گفته می شود، به ارث بردیم. و ما به آب در سینۀ زمین عالم هستیم. همانا در کتاب خداوند، آیاتی است که با آن چیزی خواسته نمی شود جز این که خداوند به آن اجازه می دهد. علاوه بر آنچه خداوند از چیزی که پیشینیان نوشته اند اجازه داده است که خداوند آن را در قرآن برای ما نهاده است. خداوند می فرماید: (و هیچ پنهانی در آسمانها و زمین نیست جز این که در کتاب روشنگری است.) [نمل ۷۵] سپس فرمود: (کتاب را به کسانی میراث دادیم که از بندگان برگزیدۀ ما بودند.) [فاطر ٣٢] و ماییم کسانی که خداوند آنان را برگزیده و این را که در آن بیان هرچیزی در آن است، به ما میراث داده.

بصائر الدرجات صفحه 47

#جزء13 #جزء19 #جزء20 #جزء22

اختیار ممنوع
فقط اطاعت محض

وَ ما كانَ لِمُؤْمِنٍ وَ لا مُؤْمِنَةٍ إِذا قَضَى اللهُ وَ رَسُولُهُ أَمْراً أَنْ يَكُونَ لَهُمُ الْخِيَرَةُ مِنْ أَمْرِهِمْ وَ مَنْ يَعْصِ اللهَ وَ رَسُولَهُ فَقَدْ ضَلَّ ضَلالاً مُبيناً ‎﴿احزاب ۳۶﴾
هيچ مرد و زن با ايمانى حق ندارد هنگامى‌كه خدا و پيامبرش فرمانى صادر كنند، اختيارى [در برابر فرمان خدا] در كار خود داشته باشد؛ و هركس خدا و پيامبرش را نافرمانى كند، به گمراهى آشكارى گرفتار شده است!

#جزء22

18 سالت شد چرا راه درست را نیافتی؟

وَ هُمْ يَصْطَرِخُونَ فيها رَبَّنا أَخْرِجْنا نَعْمَلْ صالِحاً غَيْرَ الَّذي كُنَّا نَعْمَلُ أَ وَ لَمْ نُعَمِّرْكُمْ ما يَتَذَكَّرُ فيهِ مَنْ تَذَكَّرَ وَ جاءَكُمُ النَّذيرُ فَذُوقُوا فَما لِلظَّالِمينَ مِنْ نَصيرٍ ‎﴿فاطر ۳۷﴾‏
آن‌ها در دوزخ فرياد مى‌زنند: «پروردگارا! ما را خارج كن تا عمل صالحى انجام دهيم غير از آنچه انجام مى‌داديم»! [در پاسخ به آنان گفته مى‌شود]: آيا شما را به اندازه اى كه هر‌كس اهل تذكّر است در آن متذكّر مى‌شود عمر نداديم، و انذاركننده‌ی [الهى] به‌سراغ شما نيامد؟! اكنون بچشيد كه براى ظالمان هيچ ياورى نيست!


●وَ سُئِلَ الصَّادِقُ علیه السلام عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ- أَ وَ لَمْ نُعَمِّرْكُمْ ما يَتَذَكَّرُ فِيهِ مَنْ تَذَكَّرَ فَقَالَ تَوْبِيخٌ لِابْنِ ثَمَانِيَ عَشْرَةَ سَنَةً.

●از امام صادق صلوات الله علیه پرسيدند از قول خداى عز و جل: آيا شما را به اندازه اى كه هر‌كس اهل تذكّر است در آن متذكّر مى‌شود عمر نداديم؟ (فاطر 37)
فرمود: سرزنش و توبیخی برای هيجده ساله است.

من لا يحضره الفقيه جلد 1 صفحه 186
تفسیر البرهان جلد 4 صفحه 554

#جزء22

صلوات فرستادن خداوند متعال و فرشتگان به چه معناست؟

ابن أبى حمزه گويد:پدرم گفت:از امام صادق عليه السّلام معنى قول خداى عزّ و جلّ‌« إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ وَ مَلاٰئِكَتَهُ‌ يُصَلُّونَ‌ عَلَى اَلنَّبِيِّ‌ يٰا أَيُّهَا اَلَّذِينَ‌ آمَنُوا صَلُّوا عَلَيْهِ‌ وَ سَلِّمُوا تَسْلِيماً »(همانا خداوند و فرشتگان او درود مى‌فرستند بر پيغمبر،اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد،صلوات فرستيد بر او و سلام گوئيد بر وى سلام گفتنى- احزاب 56:33)چيست‌؟
فرمود:«صلاة»از خدا فرستادن رحمت است،و از فرشتگان پاك و پاكيزه دانستن،و از مردم دعا و طلب رحمت كردن است،و امّا فرمودۀ خداى عزّ و جلّ‌:« وَ سَلِّمُوا تَسْلِيماً »يعنى فرمان بردارى از او در آنچه فرمايد،
گويد:به آن حضرت عرض كردم:پس چگونه بر محمّد و خاندانش درود فرستيم‌؟
فرمود: شما مى‌گوئيد:
صَلَوَاتُُ اَللَّهِ وَ صَلَوَاتُُ مَلاَئِكَتِهِ وَ أَنْبِيَائِهِ وَ رُسُلِهِ وَ جَمِيعِ خَلْقِهِ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اَلسَّلاَمُ عَلَيْهِ وَ عَلَيْهِمْ وَ رَحْمَةُ اَللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ
(رحمت‌هاى الهى و درود فرشتگان او،و پيامبران و فرستادگان وى و تمامى آفريدگانش بر محمّد و خاندان او باد،و سلام و رحمت و بركات خداوند بر آن بزرگوار و بر ايشان باد).
گويد:عرضه داشتم:پاداش كسى كه بر محمّد و آلش با اين تحيّت‌ها درود فرستد چيست‌؟
فرمود:بخدا سوگند،مانند پاكى و بيگناهى روزى كه متولّد گشته، از گناهان بيرون آيد.

⭐️عنِ اِبْنِ أَبِي حَمْزَةَ عَنْ أَبِيهِ قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ عَنْ قَوْلِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ - إِنَّ اَللّٰهَ وَ مَلاٰئِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى اَلنَّبِيِّ يٰا أَيُّهَا اَلَّذِينَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَيْهِ وَ سَلِّمُوا تَسْلِيماً فَقَالَ اَلصَّلاَةُ مِنَ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ رَحْمَةٌ وَ مِنَ اَلْمَلاَئِكَةِ تَزْكِيَةٌ وَ مِنَ اَلنَّاسِ دُعَاءٌ وَ أَمَّا قَوْلُهُ عَزَّ وَ جَلَّ وَ سَلِّمُوا تَسْلِيماً فَإِنَّهُ يَعْنِي اَلتَّسْلِيمَ لَهُ فِيمَا وَرَدَ عَنْهُ قَالَ فَقُلْتُ لَهُ فَكَيْفَ نُصَلِّي عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ قَالَ تَقُولُونَ صَلَوَاتُُ اَللَّهِ وَ صَلَوَاتُُ مَلاَئِكَتِهِ وَ أَنْبِيَائِهِ وَ رُسُلِهِ وَ جَمِيعِ خَلْقِهِ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اَلسَّلاَمُ عَلَيْهِ وَ عَلَيْهِمْ وَ رَحْمَةُ اَللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ قَالَ فَقُلْتُ فَمَا ثَوَابُ مَنْ صَلَّى عَلَى اَلنَّبِيِّ وَ آلِهِ بِهَذِهِ اَلصَّلاَةِ قَالَ اَلْخُرُوجُ مِنَ اَلذُّنُوبِ وَ اَللَّهِ كَهَيْئَتِهِ يَوْمَ وَلَدَتْهُ أُمُّهُ .
📚معاني الأخبار  ج۱ ص۳۶۷
وسائل الشیعة  ج۷ ص۱۹۶
@Sibtayn

#جزء22

بعد از نماز صبح و نماز مغرب بگو:

قال مولانا الرضا علیه السلام:
مَنْ قَالَ فِي دُبُرِ صَلاَةِ اَلصُّبْحِ وَ صَلاَةِ اَلْمَغْرِبِ قَبْلَ أَنْ يَثْنِيَ رِجْلَيْهِ أَوْ يُكَلِّمَ أَحَداً:
«إِنَّ اَللّٰهَ وَ مَلاٰئِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى اَلنَّبِيِّ يٰا أَيُّهَا اَلَّذِينَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَيْهِ وَ سَلِّمُوا تَسْلِيماً اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ ذُرِّيَّتِهِ»
قَضَى اَللَّهُ لَهُ مِائَةَ حَاجَةٍ سَبْعِينَ فِي اَلدُّنْيَا وَ ثَلاَثِينَ فِي اَلْآخِرَةِ

امام رضا علیه السلام فرمودند :
هرکه بعد از ادای نماز صبح و نماز مغرب و پیش از آنکه  پای خود را جمع کند یا با کسی صحبت کند بگوید :
إِنَّ اَللّٰهَ وَ مَلاٰئِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى اَلنَّبِيِّ يٰا أَيُّهَا اَلَّذِينَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَيْهِ وَ سَلِّمُوا تَسْلِيماً اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ ذُرِّيَّتِهِ
خداوند صد حاجت او را روا کند
هفتاد حاجت در دنیا و سی حاجت در آخرت

📚ثواب الاعمال .ص۱۵۶

@razavi_hadiths

📌” در نشر معارف امام مهربانی ها سهیم باشیم”

#جزء22

🔴 منظور از «امانت» و «انسان نادان» کیست؟

إِنَّا عَرَضْنَا الْأَمانَةَ عَلَى السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ الْجِبالِ فَأَبَيْنَ أَنْ يَحْمِلْنَها وَ أَشْفَقْنَ مِنْها وَ حَمَلَهَا الْإِنْسانُ إِنَّهُ كانَ ظَلُوماً جَهُولاً (احزاب/۷۲)
«ما امانت را بر آسمان‌ها و زمين و كوه‌ها عرضه داشتيم، آن‌ها از حمل آن سر برتافتند، و از آن هراسيدند؛ امّا انسان آن را بر دوش كشيد؛ او بسيار ستمكار و نادان بود.»

🌕 امام صادق علیه‌السلام فرمودند:

«هِیَ وَلَایَهًُْ أَمِیرِالْمُؤْمِنِینَ»
منظور از الْأَمانَةَ، ولایت امیرالمؤمنین علیه‌السلام است.

🌕 امام رضا علیه‌السلام فرمودند:

«الْأَمَانَهًُْ الْوَلَایَهًُْ مَنِ ادَّعَاهَا بِغَیْرِ حَقٍّ فَقَدْ کَفَرَ.»
الْأَمانَةَ، ولایت است، هرکس به ناحقّ مدّعی آن شود، کافر شده است.

🌕 امام باقر علیه‌السلام فرمودند:

«قَالَ الْوَلَایَهًُْ أَبَیْنَ أَنْ یَحْمِلْنَهَا کُفْراً بِهَا وَ حَمَلَهَا الْإِنْسانُ وَ الْإِنْسَانُ الَّذِی حَمَلَهَا أَبُوفُلَانٍ.»

منظور از «الْأَمانَةَ» ولایت است که از روی کفر به آن، امتناع ورزیدند آن را حمل کنند. وَ «حَمَلَهَا الْإِنْسانُ»، و آن انسانی که آن را حمل کرد، ابو فلان بود.(ابوبکر)

🌕 امام صادق علیه‌السلام فرمودند:

«الْأَمَانَهًُْ الْوَلَایَهًُْ وَ الْإِنْسَانُ أَبُوالشُّرُورِ الْمُنَافِقُ.»
منظور از «الْأَمانَةَ»، ولایت و منظور از الْإِنْسانُ، پدر شرارت‌ها و همان انسان منافق(ابوبکر) است.

📗تفسیر اهل‌بیت علیهم‌السلام ج۱۲، ص۲۸۸
📗تفسير الصافي ج ۴، ص ۲۰۷
📗تفسير نور الثقلين ج ۴، ص ۳۱۱
📗تفسير کنز الدقائق ،ج ۱۰، ص ۴۵۳
📗البرهان‌في تفسيرالقرآن، ج۴، ص۵۰۰
📗الکافی، ج۱، ص۴۱۳
📗بحارالأنوار، ج۵۷، ص۲۸۰
📗بحارالأنوار، ج۲۳، ص۲۷۵
📗تأویل الآیات‌الظاهرهًْ، ص۴۶۰
📗بصائرالدرجات، ص۷۶
📗عیون أخبارالرضا ج۱، ص۳۰۶
📗معانی الأخبار، ص۱۱۰
@Ajayebezohoor
@Ajayebezohoor

#جزء22

حضرت سلیمان نبی علی نبینا و آله و علیه السلام امر به ساختن مجسمه و کشیدن نقاشی ذی روح نکرد.

عَنِ الْفَضْلِ أَبِي الْعَبَّاسِ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِي جَعْفَرٍ قَوْلُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ يَعْمَلُونَ لَهُ ما يَشاءُ مِنْ مَحارِيبَ وَ تَماثِيلَ وَ جِفانٍ كَالْجَوابِ قَالَ مَا هِيَ تَمَاثِيلَ الرِّجَالِ وَ النِّسَاءِ وَ لَكِنَّهَا تَمَاثِيلُ الشَّجَرِ وَ شِبْهِهِ

فضل گوید :به امام باقر علیه السلام گفتم پ: کلام خداوند عز ک جل:  «يَعْمَلُونَ لَهُ ما يَشاءُ مِنْ مَحارِيبَ وَ تَماثِيلَ وَ جِفانٍ كَالْجَوابِ»[سبأ 13]  ((یعنی هر چه (سليمان) مى خواست، از محراب‌ها و نقاشى‌ها (و مجسّمه ها) و كاسه هاى بزرگ همانند حوض‌ها و ديگ هاى استوار براى او مى ساختند))،(منظور چیست؟) امام فرمود: آن مجسمه و تصویر  مردان و زنان نبود (یعنی جاندار نبود) و لکن درخت و مانند آن بود.

الكافي- ط الاسلامية جلد 6 صفحه 527

#جزء22

سلیمان نبی با آن قدرت و عظمت و هیبت ، بالاخره طعم مرگ را چشید

‏ فَلَمَّا قَضَيْنَا عَلَيْهِ الْمَوْتَ مَا دَلَّهُمْ عَلَىٰ مَوْتِهِ إِلَّا دَابَّةُ الْأَرْضِ تَأْكُلُ مِنسَأَتَهُ ۖ فَلَمَّا خَرَّ تَبَيَّنَتِ الْجِنُّ أَن لَّوْ كَانُوا يَعْلَمُونَ الْغَيْبَ مَا لَبِثُوا فِي الْعَذَابِ الْمُهِينِ ‎﴿سورة سبإ ١٤﴾‏
پس چون مرگ را بر او مقرر داشتيم، جز جنبنده‌اى خاكى [=موريانه‌] كه عصاى او را [به تدريج‌] مى‌خورد، [آدميان را] از مرگ او آگاه نگردانيد، پس چون [سليمان‌] فرو افتاد براى جنيان روشن گرديد كه اگر غيب مى دانستند، در آن عذاب خفت آور [باقى‌] نمى ماندند.

#جزء22

#تفسیر قرآن کار معصومین صلوات الله علیهم است و بس.

●عن زيد الشحام قال دخل قتادة بن دعامة على أبي جعفر عليه السلام فقال يا قتادة أنت فقيه أهل البصرة فقال هكذا يزعمون فقال أبو جعفر عليه السلام بلغني أنك تفسر القرآن فقال له قتادة نعم فقال له أبو جعفر عليه السلام بعلم تفسره أم بجهل قال لا بعلم فقال له أبو جعفر عليه السلام فإن كنت تفسره بعلم فأنت أنت و أنا أسألك قال قتادة سل قال أخبرني عن قول الله عز وجل في سبإ « وَقَدَّرْنا فِيهَا السَّيْرَ سِيرُوا فِيها لَيالِيَ وَأَيَّاماً آمِنِينَ » فقال قتادة ذلك من خرج من بيته بزاد حلال وراحلة وكراء حلال يريد هذا البيت كان آمنا حتى يرجع إلى أهله فقال أبو جعفر عليه السلام نشدتك الله يا قتادة هل تعلم أنه قد يخرج الرجل من بيته بزاد حلال وراحلة وكراء حلال يريد هذا البيت فيقطع عليه الطريق فتذهب نفقته ويضرب مع ذلك ضربة فيها اجتياحه قال قتادة اللهم نعم فقال أبو جعفر عليه السلام ويحك يا قتادة إن كنت إنما فسرت القرآن من تلقاء نفسك فقد هلكت وأهلكت وإن كنت قد أخذته من الرجال فقد هلكت وأهلكت ويحك يا قتادة ذلك من خرج من بيته بزاد وراحلة وكراء حلال يروم هذا البيت عارفا بحقنا يهوانا قلبه كما قال الله عز وجل : « فَاجْعَلْ أَفْئِدَةً مِنَ النَّاسِ تَهْوِي إِلَيْهِمْ » ولم يعن البيت فيقول إليه فنحن والله دعوة إبراهيم عليه السلام التي من هوانا قلبه قبلت حجته وإلا فلا يا قتادة فإذا كان كذلك كان آمنا من عذاب جهنم يوم القيامة قال قتادة لا جرم والله  لا فسرتها إلا هكذا فقال أبو جعفر عليه السلام ويحك يا قتادة إنما يعرف القرآن من خوطب به.

●از زید شحام روایت شده گفت: حضور حضرت باقر (علیه السلام) بودم که قتاده بن دعامه وارد شد.آن حضرت به او فرمود: ای قتاده! تو فقیه اهل بصره هستی؟ عرض کرد: بله. این چنین می پندارند. امام باقر علیه السلام فرمود: به من خبر داده اند تو تفسیر قرآن می‌کنی؟ قتاده به حضرت گفت آری. امام باقر علیه السلام به او فرمود: آیا از روی دانش تفسیر می‌کنی یا از راه نادانی؟ عرض کرد: نه،از راه علم (تفسیر می‌نمایم.) امام باقر علیه السلام به او فرمود: اگر از روی علم تفسیر کنی بسیار خوب، اینک من یک سؤال از تو می‌کنم. قتاده گفت: بپرس. فرمود به من خبر بده از کلام خداوند عز و جل در مورد قوم سبا: «و سیر و سفر را در [میان] آنان متناسب و به اندازه مقرّر داشتیم، [و گفتیم:] شب ها و روزها با امنیت در آنها مسافرت کنید.» (سبا ۱۸)
پس قتاده گفت: مقصود کسی است که با زاد و توشه و مرکب (وسیله نقلیه) حلال از خانه خود بیرون آمده و قصد خانه کعبه را داشته باشد. چنین شخصی ایمن بوده تا به اهل خویش برگردد.حضرت باقر علیه السلام فرمود: تو را به خدا سوگند می‌دهم ای قتاده! تو را به خدا سوگند دهم آيا ميدانى كه بسا مردى با توشه حلال و مركب و كرايه حلال از خانه خويش بهقصد زيارت كعبه بيرون آيد و دچار راهزن گردد و خرجى راه او را ببرند و از اين گذشته كتكى هم به او بزنند كه به حد هلاكت رسد؟ قتاده گفت: خدایا، بله. امام باقر علیه السلام فرمود: وای بر تو ای قتاده! اگر قرآن را به هوای نفس خود تفسیر بنمائی هلاک می‌شوی و مردم را نیز هلاک می‌نمائی، و چنانچه اینگونه تفسیر را از مردم دیگر گرفته و بیان می‌کنی تو و آنان هلاک خواهید شد. وای بر تو ای قتاده! اين آيه در باره كسى است كه از خانه خويش با توشه و مركب و كرايه حلال به آهنگ زيارت خانه كعبه بيرون آيد و به حق ما عارف و آشنا باشد و در دل هواى ما داشته باشد چنانچه خداى عز و جل فرموده: «فاجعل افئدة من الناس تهوی الیهم» (حج ٢٧) یعنی: پس دلهای برخی از مردم را به سوی آنان گرایش ده.
چرا که منظور خداوند خانه کعبه نیست و اگر مراد او کعبه بود می‌فرمود: «تهوی الیه» (از ضمیر مفرد استفاده میکرد نه جمع) ای قتاده! به خدا قسم! مائیم مقصود از دعوت ابراهیم (که فرمود: «و اذّن فی الناس بالحج یأتوک» (ابراهیم ۳۷) یعنی: و در میان مردم برای [ادای‌] حج بانگ برآور تا [زایران‌] به سوی تو روی آورند.)
که هرکه در دل هواى ما كند حج او پذيرفته است و گرنه خیر، اى قتادة هر كس چنين باشد از عذاب جهنم در روز قيامت در امان و آسوده است (و اين است مقصود از آسايش و امان در آيه).
قتادة گفت: به همين دليل به خدا سوگند من هم ديگر اين آيه را جز بدين نحو (كه شما تفسير فرمودى) تفسير نخواهم كرد.
امام باقر عليه السّلام فرمود: واى بر تو اى قتادة! قرآن را تنها آن كسى ميفهمد كه به او خطاب شده است.

الکافی جلد 8 صفحه 311

#جزء13 #جزء22

نامردی پیروان باطل به همدیگر

قالَ الَّذينَ اسْتَكْبَرُوا لِلَّذينَ اسْتُضْعِفُوا أَ نَحْنُ صَدَدْناكُمْ عَنِ الْهُدى بَعْدَ إِذْ جاءَكُمْ بَلْ كُنْتُمْ مُجْرِمينَ ‎﴿سبا ۳۲﴾‏
[امّا] مستكبران به مستضعفان مى‌گويند: «آيا ما شما را از هدايت بازداشتيم بعد از آنكه به سراغ شما آمد [و آن را به‌خوبى دريافتيد]؟! بلكه شما خود مجرم بوديد».

وَ قالَ الَّذينَ اسْتُضْعِفُوا لِلَّذينَ اسْتَكْبَرُوا بَلْ مَكْرُ اللَّيْلِ وَ النَّهارِ إِذْ تَأْمُرُونَنا أَنْ نَكْفُرَ بِاللهِ وَ نَجْعَلَ لَهُ أَنْداداً وَ أَسَرُّوا النَّدامَةَ لَمَّا رَأَوُا الْعَذابَ وَ جَعَلْنَا الْأَغْلالَ في أَعْناقِ الَّذينَ كَفَرُوا هَلْ يُجْزَوْنَ إِلاَّ ما كانُوا يَعْمَلُون ‎﴿سبا ۳۳﴾‏
و مستضعفان به مستكبران مى‌گويند: «مكر و نيرنگ شما در شب و روز [مايه‌ی گمراهى ما شد]، هنگامى‌كه به ما دستور مى‌داديد كه به خداوند كافر شويم و همتايانى براى او قرار دهيم». و آنان هنگامى‌كه عذاب [الهى] را مى‌بينند پشيمانى خود را پنهان مى‌كنند [تا بيشتر رسوا نشوند] و ما غل و زنجيرها در گردن كافران مى‌نهيم، آيا جز آنچه عمل مى‌كردند به آن‌ها جزا داده مى‌شود؟!

#جزء22

إِنَّما يَخْشَى اللهَ مِنْ عِبادِهِ الْعُلَماءُ ‎﴿فاطر ۲۸﴾‏
و تنها از ميان بندگان او، دانشمندان خدا ترسند.

#علمای_فاسد #علمای_صالح
عَنِ الْحَارِثِ بْنِ الْمُغِیرَةِ النَّصْرِيِّ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام فِی قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ إِنَّما يَخْشَى اللَّهَ مِنْ عِبادِهِ الْعُلَماءُ قَالَ يَعْنِی بِالْعُلَمَاءِ مَنْ صَدَّقَ فِعْلُهُ قَوْلَهُ وَ مَنْ لَمْ يُصَدِّقْ فِعْلُهُ قَوْلَهُ فَلَيْسَ بِعَالِمٍ

حارث بن مغیره نصری گوید امام صادق علیه السلام راجع به فرمایش خداى عزو جل
"از میان بندگان خدا تنها علما هستند که از او می ترسند"
فرمود: مراد از علما کسى است که کردارش تأیید کننده گفتارش باشد و هر کس کردارش ، گفتارش را تصدیق نکند پس او عالم نیست.

الكافي- ط الاسلامية جلد 1 صفحه 36 بَابُ صِفَةِ الْعُلَمَاءِ حدیث 2

#جزء22