یک حدیث پر نکته و بسیار زیبا

* چرا عاشورا بزرگترین مصیبت است؟
* #غلات بدتر از عمری ها لعنة الله علیهم
* مفوضه و غالیانی که گمان می کنند امام حسین صلوات الله علیه کشته نشده از عمری هایی که روز عاشورا را مبارک می دانند پست تر هستند
* غلات مدافع بنی امیه لعنهم الله هستند
* غلات تکذیب کننده اهل بیت صلوات الله علیهم و کافر به خداوند عز و جل هستند
* خون غلاتی که قائل به شهید نشدن اهل بیت صلوات الله علیهم هستند ؛ مباح است
* طبق کلام معصوم ، غلات شیعه نیستند

#بخش_دوم

●قَالَ عَبْدُ اللَّهِ بْنُ الْفَضْلِ الْهَاشِمِيُّ فَقُلْتُ لَهُ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ فَلِمَ لَمْ يَكُنْ لِلنَّاسِ فِي عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ (صلوات الله علیه) عَزَاءٌ وَ سَلْوَةٌ مِثْلَ مَا كَانَ لَهُمْ فِي آبَائِهِ (صلوات الله علیهم) فَقَالَ بَلَى إِنَّ عَلِيَّ بْنَ الْحُسَيْنِ كَانَ سَيِّدَ الْعَابِدِينَ وَ إِمَاماً وَ حُجَّةً عَلَى الْخَلْقِ بَعْدَ آبَائِهِ الْمَاضِينَ وَ لَكِنَّهُ لَمْ يَلْقَ رَسُولَ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) وَ لَمْ يَسْمَعْ مِنْهُ وَ كَانَ عِلْمُهُ وِرَاثَةً عَنْ أَبِيهِ عَنْ جَدِّهِ عَنِ النَّبِيِّ (صلی الله علیه و آله) وَ كَانَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ وَ فَاطِمَةُ وَ الْحَسَنُ وَ الْحُسَيْنُ (صلوات الله علیهم) قَدْ شَاهَدَهُمُ النَّاسُ مَعَ رَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) فِي أَحْوَالٍ فِي آنٍ يَتَوَالَى فَكَانُوا مَتَى نَظَرُوا إِلَى أَحَدٍ مِنْهُمْ تَذَكَّرُوا حَالَهُ مَعَ رَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) وَ قَوْلَ رَسُولِ اللَّهِ لَهُ وَ فِيهِ فَلَمَّا مَضَوْا فَقَدَ النَّاسُ مُشَاهَدَةَ الْأَكْرَمِينَ عَلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ لَمْ يَكُنْ فِي أَحَدٍ مِنْهُمْ فَقْدُ جَمِيعِهِمْ إِلَّا فِي فَقْدِ الْحُسَيْنِ (صلوات الله علیه) لِأَنَّهُ مَضَى آخِرَهُمْ فَلِذَلِكَ صَارَ يَوْمُهُ أَعْظَمَ الْأَيَّامِ مُصِيبَةً قَالَ عَبْدُ اللَّهِ بْنُ الْفَضْلِ الْهَاشِمِيُّ فَقُلْتُ لَهُ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ فَكَيْفَ سَمَّتِ الْعَامَّةُ يَوْمَ عَاشُورَاءَ يَوْمَ بَرَكَةٍ فَبَكَى ثُمَّ قَالَ لَمَّا قُتِلَ الْحُسَيْنُ (صلوات الله علیه) تَقَرَّبَ النَّاسُ بِالشَّامِ إِلَى يَزِيدَ فَوَضَعُوا لَهُ الْأَخْبَارَ وَ أَخَذُوا عَلَيْهِ الْجَوَائِزَ مِنَ الْأَمْوَالِ فَكَانَ مِمَّا وَضَعُوا لَهُ أَمْرُ هَذَا الْيَوْمِ وَ أَنَّهُ يَوْمُ بَرَكَةٍ لِيَعْدِلَ النَّاسُ فِيهِ مِنَ الْجَزَعِ وَ الْبُكَاءِ وَ الْمُصِيبَةِ وَ الْحُزْنِ إِلَى الْفَرَحِ وَ السُّرُورِ وَ التَّبَرُّكِ وَ الِاسْتِعْدَادِ فِيهِ حُكْمُ اللَّهِ مَا بَيْنَنَا وَ بَيْنَهُمْ

●عبد اللّه بن فضل می گوید: به امام صادق (صلوات الله علیه) گفتم: یا ابن رسول اللّه! چه مانعی داشت که بعد از امام حسین، مردم با وجود حضرت امام زین العابدین (صلوات الله علیهما) تسلی یابند، همان طور که به پدران آن بزرگوار تسلی می یافتند؟ فرمود: آری، علی بن حسین (صلوات الله علیه) بعد از پدران خود سرور عابدین و امام و حجت بر خلق بود. ولی در عین حال رسول خدا (صلی الله علیه و آله) را ندیده بود و چیزی از آن حضرت نشنیده بود. امام زین العابدین (صلوات الله علیه) علم و دانش را از پدر خود و از جد بزرگوارش از پیغمبر خدا (صلوات الله علیهم و آلهم) به ارث برده بود. ولی مردم حضرت امیرالمومنین و فاطمه و حسن و حسین (صلوات الله علیهم) را پیوسته با رسول خدا (صلّی اللّه علیه و آله) مشاهده کرده بودند و هر گاه به یکی از آنان نظر می کردند به یاد آن زمانی می افتادند که وی با پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله) بود و رسول خدا (صلی الله علیه و آله) درباره او چه توصیه و سفارشاتی می فرمود. هنگامی که همه ایشان شهید شدند، مردم از مشاهده این گونه افرادی که نزد خداوند عز و جل، مکرم بودند محروم و بی بهره شدند. در شهید شدن هیچ یک از آنان این مصیبت نبود که همه شهید شده باشند، غیر از شهادت امام حسین (صلوات الله علیه) زیرا آن حضرت بعد از همه آن ها شهید شد. بدین علت است که مصیبت روز شهادت امام حسین (صلوات الله علیه) از همه روزها بزرگ تر است.
عبد اللّه بن فضل هاشمی گوید: به امام صادق (صلوات الله علیه) گفتم: یا ابن رسول اللّه! پس چرا عامه (عمری ها) روز عاشورا را روز برکت نامیدند؟ ناگاه دیدم آن حضرت گریان شد 😭😭😭 و فرمود: موقعی که امام حسین (صلوات الله علیه) شهید شد، مردم در شهر شام به یزید تقرب می جستند، لذا اخبار و احادیث جعلی و ساختگی را برای یزید نقل می کردند و از او اموالی را به عنوان جایزه می گرفتند. از جمله اخبار ساختگی این بود که روز عاشورا را روز خیر و برکت نامیدند تا مردم در این روز از جزع و گریه و مصیبت و حزن منصرف شوند و به خوشحالی، سرور و تبرک جستن و مبارکبادی بپردازند، خدا بین ما و آنان داوری خواهد کرد.

علل الشرائع/ج1/ص226

دشمنانی که می خواهند روز عاشورا را مبارک قرار دهند.

اَللَّهُمَّ اِنَّ هذا یَوْمٌ تَبَرَّكَتْ بِهِ بَنُو اُمَیَّةَ وَ ابْنُ آكِلَةِ الْاَكْبادِ اللَّعینُ ابْنُ اللَّعینِ

❌روزه گرفتن روز عاشورا
❌ذخیره غذا و آذوقه در عاشورا
❌لباسهای نو و شاد پوشیدن در روز عاشورا
❌میمون و مبارک پنداشتن روز عاشورا
❌قرار گرفتن کشتی نوح در روز عاشورا
❌قبولی توبه حضرت آدم در عاشورا
❌تولد حضرت ابراهیم در روز عاشورا و...

#بخش_دوم

●...وكما روى الشيخ الصدوق عن جبلة المكية قالت : سمعت ميثم التمار (قدس الله روحه) يقول : والله لتقتل هذه الأمة ابن نبيها في المحرم لعشرة تمضي منه وليتخذن أعداء الله ذلك اليوم يوم بركة وإن ذلك لكائن قد سبق في علم الله تعالى اعلم ذلك بعهد عهده إلى مولاي أمير المؤمنين عليه السلام إلى أن قالت جبلة فقلت يا ميثم و كيف يتخذ الناس ذلك اليوم الذي يقتل فيه الحسين عليه السلام يوم بركة؟ فبكى ميثم قدس سره ثم قال : سيزعمون لحديث يضعونه أنه اليوم الذي تاب الله فيه على آدم و إنما تاب الله على آدم عليه السلام في ذي الحجة ، و يزعمون أنه اليوم الذي أخرج الله فيه يونس من جوف الحوت و إنما كان ذلك في ذي القعدة ، و يزعمون أنه اليوم الذي استوت فيه سفينة نوح عليه السلام على الجودي و إنما استوت في العاشر من ذي الحجة ، و يزعمون أنه اليوم الذي فلق الله فيه البحر لموسى عليه السلام و إنما كان ذلك في ربيع الأول [١].

و حديث ميثم هذا كما رايت قد صرح فيه تصريحاً و أكّد تاكيداً أن هذه الأحاديث مجعولة مفتراة على المعصومين عليهم السلام. و هذا الحديث هو إمارة من إمارات النبوة و الإمامة ، و دليل من الأدلة على صدق مذهب الشيعة و طريقتهم فالإمام عليه السلام قد نبأ فيه جزماً و قطعاً بما شاهدنا حدوثه حقاً فيما بعد من الفرية و الكذب رأي العين فالعجب أن يلفق مع ذلك دعاء يضمِّن هذه الأكاذيب فيورده في كتابه بعض من ليس من ذوي الخبرة و الاطلاع من الغافلين فينشر الكتاب بين العوام من الناس و قراءة ذلك الدعاء لاشك أنها بدعة محرمة. و الدعاء هو :

بِسْمِ الله الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ سُبْحانَ الله مِلَ المِيزانِ وَ مُنْتَهى العِلْمِ وَ مَبْلَغَ الرِّضا وَ زِنَةَ العَرْشِ ، و فيه بعد عدة سطور ثم صل على محمد و آله عشر مرّات وقل : يا قابِلَ تَوْبَةِ آدَمَ يَوْمَ عاشُوراءَ! يا رَافِعَ إِدْرِيسَ إِلى السَّماء يَوْمَ عاشُوراءَ! يا مُسكِّنَ سَفِينَةِ نُوحٍ عَلى الجُودِيِّ يَوْمَ عاشُوراءَ! يا غِياثَ إِبْراهِيمَ مِنَ النَّار يَوْمَ عاشُوراءَ ... الخ)) و لاشك أن هذا الدعاء قد وضعه بعض نواصب المدينة أو خوارج مسقط أو أمثالهم متمما به ظلم بني أُمية.

●...چنانچه (شیخ صدوق از جبله مکیه نقل کرده که شنیدم از میثم تمار رضی الله عنه که فرمود و الله مى‏ کشند این امت پسر پیغمبر خود را در محرم در روز دهم و هر آینه اعداء حق سبحانه و تعالى این روز را روز برکت قرار دهند و همانا این کار شدنى است و پیشى گرفته است در علم خداى تعالى
و من میدانم او را به عهدى که از مولایم أمیر المؤمنین علیه السلام به من رسیده تا آنکه جبله مى‏ گوید گفتم چگونه مردم روز قتل حسین را روز برکت قرار دهند پس میثم بگریست و فرمود حدیثى وضع کنند که او روزى است که خداى تعالى در او توبه آدم را قبول کرد با اینکه خداى تعالى در ذیحجه توبه آدم را قبول کرد و گمان مى ‏کنند که او روزى است که خداى تعالى یونس را از شکم ماهى بیرون آورد با اینکه خداى تعالى یونس را در ذیقعده از شکم ماهى بر آورد و گمان مى‏ کنند که او روزى است که سفینه نوح بر جودى قرار گرفت با اینکه استواء سفینه در روز هیجدهم ذیحجه بوده و گمان مى ‏کنند که او روزى است که خدا دریا را براى موسى در او بشکافت با اینکه این کار در ربیع الاول بود) و بالجملة با این همه تصریح و تاکید که در خبر میثم شده و در حقیقت از علائم نبوت و امامت و دلیل حقیت طریقه شیعه است که اخبار یقینى چنان داده است و مضمون او مطابق با واقع محسوس است عجب است که دعایى بر طبق این اکاذب تلفیق شده و در کتب بعض بیخبران که غافل بوده‏ اند مذکور و به دست عوام داده شده و البته خواندن آن دعا بدعت و محرم است و آن دعا این است :

سُبْحانَ اللّهِ مِلاْ الْمِیزانِ وَ مُنْتَهَى الْعِلْمِ وَ مَبْلَغَ الرِّضا وَ زِنَةَ الْعَرْشِ

بعد از دو سه سطر دارد ده مرتبه صلوات بفرستد و بگوید:
یا قابِلَ تَوْبَةِ ادَمَ یوْمَ عاشُورآءَ یا رافِعَ اِدْریسَ اِلَى السَّماَّءِ یوْمَ عاشُورآءَ یا مُسَکنَ سَفینَةِ نُوحٍ عَلَى الْجُودِىِّ یوْمَ عاشُورآءَ یا غِیاثَ اِبْراهیمَ مِنَ النّارِ یوْمَ عاشُورآءَ الخ

شک نیست که این دعا را یکى از نواصب مدینه یا خوارج مَسْقَط یا امثال اینها جعل کرده و تَتْمیم ظلم بنى امیه را نموده.

مفاتیح الجنان - اعمال روز عاشورا


متاسفانه در بعضی از تقویم ها نیز از سر جهل این مطالب آمده است.

قُدومُ آلِ الرَّسولِ صلّي الله عليه و آله إلَى المَدينَةِ
بازگشت خاندان رسول صلی الله علیه و آله به مدینه

#بخش_دوم

... وَ سَمِعْتُ جَارِيَةً تَنُوحُ عَلَى الْحُسَيْنِ (صلوات الله علیه) فَتَقُولُ:

نَعَى سَيِّدِي نَاعٍ نَعَاهُ فَأَوْجَعَا * * * وَ أَمْرَضَنِي نَاعٍ نَعَاهُ فَأَفْجَعَا
فَعَيْنَيَّ جُودَا بِالدُّمُوعِ وَ اسْكُبَا * * * وَجُودَا بِدَمْعٍ بَعْدَ دَمْعِكُمَا مَعاً
عَلَى مَنْ دَهَى عَرْشَ الْجَلِيلِ فَزَعْزَعَا * * * فَأَصْبَحَ هَذَا الْمَجْدُ وَ الدِّينُ أَجْدَعَا
عَلَى ابْنِ نَبِيِّ اللَّهِ وَ ابْنِ وَصِيِّهِ‌ * * * وَ إِنْ كَانَ عَنَّا شَاحِطَ الدَّارِ أَشْسَعَا

ثُمَّ قَالَتْ أَيُّهَا النَّاعِي جَدَّدْتَ حُزْنَنَا بِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ (صلوات الله علیه) وَ خَدَشْتَ مِنَّا قُرُوحاً لَمَّا تَنْدَمِلْ فَمَنْ أَنْتَ رَحِمَكَ اللَّهُ فَقُلْتُ أَنَا بَشِيرُ بْنُ جَذْلَمٍ وَجَّهَنِي مَوْلَايَ عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ (صلوات الله علیه) وَ هُوَ نَازِلٌ فِي مَوْضِعِ كَذَا وَ كَذَا مَعَ عِيَالِ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (صلوات الله علیه) وَ نِسَائِهِ قَالَ فَتَرَكُونِي مَكَانِي وَ بَادَرُونِي فَضَرَبْتُ فَرَسِي حَتَّى رَجَعْتُ إِلَيْهِمْ فَوَجَدْتُ النَّاسَ قَدْ أَخَذُوا الطُّرُقَ وَ الْمَوَاضِعَ فَنَزَلْتُ عَنْ فَرَسِي وَ تَخَطَّيْتُ رِقَابَ النَّاسِ حَتَّى قَرُبْتُ مِنْ بَابِ الْفُسْطَاطِ وَ كَانَ عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ‌ (صلوات الله علیه) دَاخِلًا فَخَرَجَ وَ مَعَهُ خِرْقَةٌ يَمْسَحُ بِهَا دُمُوعَهُ وَ خَلْفَهُ خَادِمٌ مَعَهُ كُرْسِيٌّ فَوَضَعَهُ لَهُ وَ جَلَسَ عَلَيْهِ وَ هُوَ لَا يَتَمَالَكُ عَنِ الْعَبْرَةِ وَ ارْتَفَعَتْ أَصْوَاتُ النَّاسِ بِالْبُكَاءِ وَ حَنِينِ النِّسْوَانِ وَ الْجَوَارِي وَ النَّاسُ يُعَزُّونَهُ مِنْ كُلِّ نَاحِيَةٍ فَضَجَّتْ تِلْكَ الْبُقْعَةُ ضَجَّةً شَدِيدَةً...

... شنيدم كه دخترى بر حسين (صلوات الله عليه) نوحه مى خوانَد و مى گويد: خبر [شهادت] سَرورم را كسى داد و [قلبم را] به درد آورد. خبرِ خبرآورنده ، مرا بيمار و گرانبار كرد.
اى چشمان من ! سخاوت كنيد و اشك بريزيد و هر دو با هم در اشك ريختن ، سخاوت به خرج دهيد
بر كسى كه [كشته شدنش] عرشِ خداى بزرگ را لرزاند و بينى دين و شُكوه را بريده ساخت.
بر فرزند پيامبر خدا و فرزند وصىّ او هر چند در سرايى فاصله دار و دور از ما [افتاده] است.

سپس گفت : اى آورنده خبر ! اندوهمان را بر ابا عبد اللّه (صلوات الله علیه) تجديد كردى و زخم سربسته مان را نيشتر زدى . تو كيستى ، خدا ، رحمتت كند؟ گفتم : من بشير بن حَذلَم هستم . مولايم على بن الحسين (صلوات الله عليه) مرا روانه كرد و خود اكنون ، همراه خانواده و زنان ابا عبد اللّه الحسين (صلوات الله عليه) در فلان جا فرود آمده است . آنان ، مرا در مکانم رها کردند و بلافاصله ، روانه شدند. من نيز اسبم را تاختم و به نزد كاروان ، باز گشتم . ديدم كه مردم ، راه ها و جاى ها را پُر كرده اند . از اسبم پياده شدم و از ميان مردم ، عبور كردم تا به درِ خيمه رسيدم . على بن الحسين (صلوات الله عليه) درون خيمه بود و بيرون آمد ، در حالى كه با پارچه همراهش ، اشك هايش را پاك مى كرد ، و پشت سرِ ايشان ، خادمى با يك چارپايه بود كه آن را براى آن حضرت نهاد و حضرت بر آن نشست در حالی که او نمى توانست جلوى اشك ريختن خود را بگيرد و صداى مردم به گريه ، و ناله دختران و زنان ، بلند شد و مردم ، از هر سو به او تسليت مى گفتند و آن مكان به ضجّه و ناله شدیدی در آمد...

لهوف صفحه 198
بحارالانوار الجامعة لدرر اخبار الائمة الاطهار علیهم السلام ج 45 ص 147

خَبَرُ مُفَاخَرَةِ عَلَيِّ بْنِ أَبْي طَالِبٍ صلوات الله علیه وَ فَاطِمَةَ الزَّهْرَاءِ صلوات الله علیها
حدیث مفاخره امیرالمومنین علی بن ابی طالب صلوات الله علیه با فاطمه زهرا صلوات الله علیها

#بخش_دوم

...قَالَتْ فَاطِمَةُ وَ أَنَا الشَّجَرَةُ الَّتِي تُخْرِجُ أُكُلَهَا أَعْنِي الْحَسَنَ وَ الْحُسَيْنَ قَالَ عَلِيٌّ وَ أَنَا الْمَثَانِي وَ الْقُرْآنُ الْحَكِيمُ قَالَتْ فَاطِمَةُ وَ أَنَا ابْنَةُ النَّبِيِّ الْكَرِيمِ قَالَ عَلِيٌّ وَ أَنَا النَّبَأُ الْعَظِيمُ قَالَتْ فَاطِمَةُ وَ أَنَا ابْنَةُ الصَّادِقِ الْأَمِينِ قَالَ عَلِيٌّ وَ أَنَا الْحَبْلُ الْمَتِينُ قَالَتْ فَاطِمَةُ وَ أَنَا ابْنَةُ خَيْرِ الْخَلْقِ أَجْمَعِينَ قَالَ عَلِيٌّ أَنَا لَيْثُ الْحُرُوبِ قَالَتْ فَاطِمَةُ أَنَا مَنْ يَغْفِرُ اللَّهُ بِهِ الذُّنُوبَ قَالَ عَلِيٌّ وَ أَنَا الْمُتَصَدَّقُ بِالْخَاتَمِ قَالَتْ فَاطِمَةُ وَ أَنَا ابْنَةُ سَيِّدِ الْعَالَمِ قَالَ عَلِيٌّ أَنَا سَيِّدُ بَنِي هَاشِمٍ قَالَتْ أَنَا ابْنَةُ مُحَمَّدٍ الْمُصْطَفَى قَالَ عَلِيٌّ أَنَا الْإِمَامُ الْمُرْتَضَى قَالَتْ فَاطِمَةُ أَنَا ابْنَةُ سَيِّدِ الْمُرْسَلِينَ قَالَ عَلِيٌّ أَنَا سَيِّدُ الْوَصِيِّينَ قَالَتْ فَاطِمَةُ أَنَا ابْنَةُ النَّبِيِّ الْعَرَبِيِّ قَالَ عَلِيٌّ وَ أَنَا الشُّجَاعُ الْكَمِيُّ قَالَتْ فَاطِمَةُ وَ أَنَا ابْنَةُ أَحْمَدَ النَّبِيِّ قَالَ عَلِيٌّ أَنَا الْمُبْطِلُ الْأَرْوَع قَالَتْ فَاطِمَةُ أَنَا الشَّفِيعُ الْمُشَفَّعُ قَالَ عَلِيٌّ أَنَا قَسِيمُ الْجَنَّةِ وَ النَّارِ قَالَتْ فَاطِمَةُ أَنَا ابْنَةُ مُحَمَّدٍ الْمُخْتَارِ قَالَ عَلِيٌّ أَنَا قَاتِلُ الْجَانِّ قَالَتْ فَاطِمَةُ أَنَا ابْنَةُ رَسُولِ الْمَلِكِ الدَّيَّانِ قَالَ عَلِيٌّ أَنَا خِيَرَةِ الرَّحْمَنِ قَالَتْ فَاطِمَةُ وَ أَنَا خِيَرَةُ النِّسْوَانِ قَالَ عَلِيٌّ وَ أَنَا مُكَلَّمُ أَصْحَابِ الرقيم قَالَتْ فَاطِمَةُ وَ أَنَا ابْنَةُ مَنْ أُرْسِلَ رَحْمَةً لِلْمُؤْمِنِينَ وَ بِهِمْ رَءُوفُ رَحِيمُ قَالَ عَلِيٌّ وَ أَنَا الَّذِي جَعَلَ اللَّهُ نَفْسِي نَفْسَ مُحَمَّدٍ حَيْثُ يَقُولُ فِي كِتَابِهِ الْعَزِيزِ وَ أَنْفُسَنا وَ أَنْفُسَكُمْ‌ قَالَتْ فَاطِمَةُ وَ أَنَا الَّذِي قَالَ فِي‌ أَبْناءَنا وَ أَبْناءَكُمْ وَ نِساءَنا وَ نِساءَكُمْ‌ قَالَ عَلِيٌّ أَنَا عَلَّمْتُ شِيعَتِي الْقُرْآنَ قَالَتْ فَاطِمَةُ وَ أَنَا يُعْتِقُ اللَّهُ مَنْ أَحَبَّنِي مِنَ النِّيرَانِ قَالَ أَنَا شِيعَتِي مِنْ عِلْمِي يَسْطُرُونَ قَالَتْ فَاطِمَةُ وَ أَنَا مِنْ بَحْرِ عِلْمِي يَغْتَرِفُونَ...

🔸...فاطمه فرمود: «و من درختی هستم که میوه هایش حسن و حسینند.»
علی فرمود: «و من مثانی (حمد) و قرآن حکیم هستم.» فاطمه فرمود: «و من دختر نبی کریم هستم.» علی فرمود: «و من خبر عظیم هستم.» فاطمه فرمود: «و من دختر راستگوی امانتدارم.»
علی فرمود: «و من ریسمان محکم هستم.»
فاطمه فرمود: «و من دختر بهترین جمیع خلایقم.»
علی فرمود: «من قهرمان جنگ هایم.» فاطمه فرمود: «من کسی هستم که خداوند به خاطر او گناهان را می آمرزد.»
علی فرمود: «و من صدقه دهنده انگشتر هستم.» فاطمه فرمود: «و من دختر آقای عالمم.» علی فرمود: «من سرور بنی هاشم هستم.» فاطمه فرمود: «من دختر محمّد مصطفی هستم» علی فرمود: «من پیشوای مورد رضایت خداوندم.»
فاطمه فرمود: «من دختر آقای پیامبران مرسل هستم.» علی فرمود: «من آقای اوصیایم.»
فاطمه فرمود: «من دخت نبی عربی هستم.» علی فرمود: «و من دلیر قهرمانم.»
فاطمه فرمود: «و من دختر احمد نبی هستم.» علی فرمود: «من شجاعترین پهلوانانم.»
فاطمه فرمود: «من شفاعت کننده شفاعت شده ام.» علی فرمود: «من قسمت کننده بهشت و جهنّمم.»
فاطمه فرمود: «من دختر محمّد برگزیده ام.» علی  فرمود: «من کشنده جنّیان هستم.» فاطمه فرمود: «من دختر فرستاده فرمانروای داورم.»
علی فرمود: «من برگزیده رحمن هستم» فاطمه فرمود: «و من برگزیده از میان زنانم.»
علی فرمود: «و من کسی هستم که با اصحاب رقیم سخن می گویم.» فاطمه فرمود: «و من دختر کسی هستم که رحمتی برای مؤمنان فرستاده شده است و نسبت به آنان مهربان و بخشایشگر است.»
علی فرمود: «و من کسی هستم که خداوند نفس مرا همچون نفس محمّد قرار داد در جایی که در کتاب عزیزش می فرماید: «و انفسنا و انفسکم (آیه مباهله)» فاطمه فرمود: «و من همانم که در شان من فرمود: «فرزندان ما در برابر فرزندان شما و زنان ما در برابر زنان شما.»
علی فرمود: «من قرآن را به شیعیانم آموختم.» فاطمه فرمود: «و من کسی هستم که هر کس مرا دوست دارد از آتش می رهانم.»
علی فرمود: «شیعیان من از علم من می نویسند.» فاطمه فرمود: «و منم کسی که از دریای علمم قرابت و نزدیکی می یابند.»...

الفضائل (القمي‌، شاذان بن جبرئيل) ص 80

✅ادامه در بخش بعدی

حَدِيثُ مُفَاخَرَةِ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ صلوات الله علیه مَعَ وَلَدِهِ الْحُسَيْنِ صلوات الله علیه
حدیث مفاخره امیرالمومنین علی بن ابی طالب صلوات الله علیه با فرزندش امام حسین صلوات الله علیه

#بخش_دوم

...أَنَا نَجْمُ اللَّهِ الزَّاهِرُ أَنَا الَّذِي تَزُورُهُ مَلَائِكَةُ السَّمَاوَاتِ أَنَا لِسَانُ اللَّهِ النَّاطِقُ أَنَا حُجَّةُ اللَّهِ تَعَالَى عَلَى خَلْقِهِ أَنَا يَدُ اللَّهِ الْقَوِيُّ أَنَا وَجْهُ اللَّهِ تَعَالَى فِي السَّمَاوَاتِ أَنَا جَنْبُ اللَّهِ الظَّاهِرُ أَنَا الَّذِي قَالَ اللَّهُ سُبْحَانَهُ وَ تَعَالَى فِيَّ وَ فِي حَقِّي‌ بَلْ عِبادٌ مُكْرَمُونَ لا يَسْبِقُونَهُ بِالْقَوْلِ وَ هُمْ بِأَمْرِهِ يَعْمَلُونَ‌ أَنَا عُرْوَةُ اللَّهِ الْوُثْقَى الَّتِي‌ لَا انْفِصامَ لَها وَ اللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ‌ أَنَا بَابُ اللَّهِ‌ الَّذِي يُؤْتَى مِنْهُ أَنَا عِلْمُ اللَّهِ عَلَى الصِّرَاطِ أَنَا بَيْتُ اللَّهِ‌ مَنْ دَخَلَهُ كانَ آمِناً فَمَنْ تَمَسَّكَ بِوَلَايَتِي وَ مَحَبَّتِي أَمِنَ مِنَ النَّارِ أَنَا قَاتِلُ النَّاكِثِينَ وَ الْقَاسِطِينَ وَ الْمَارِقِينَ أَنَا قَاتِلُ الْكَافِرِينَ أَنَا أَبُو الْيَتَامَى أَنَا كَهْفُ الْأَرَامِلِ أَنَا عَمَّ يَتَساءَلُونَ‌ عَنْ وَلَايَتِي يَوْمَ الْقِيَامَةِ قَوْلُهُ تَعَالَى‌ ثُمَّ لَتُسْئَلُنَّ يَوْمَئِذٍ عَنِ النَّعِيمِ‌ أَنَا نِعْمَةُ اللَّهِ تَعَالَى الَّتِي أَنْعَمَ اللَّهُ بِهَا عَلَى خَلْقِهِ أَنَا الَّذِي قَالَ اللَّهُ تَعَالَى فِيَّ وَ فِي حَقِّي‌ الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي وَ رَضِيتُ لَكُمُ الْإِسْلامَ دِيناً فَمَنْ أَحَبَّنِي كَانَ مُسْلِماً مُؤْمِناً كَامِلَ الدِّينِ أَنَا الَّذِي بِي اهْتَدَيْتُمْ أَنَا الَّذِي قَالَ اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى فِيَّ وَ فِي عَدُوِّي‌ وَ قِفُوهُمْ إِنَّهُمْ مَسْؤُلُونَ‌ أَيْ عَنْ وَلَايَتِي يَوْمَ الْقِيَامَةِ أَنَا النَّبَأُ الْعَظِيمُ الَّذِي أَكْمَلَ اللَّهُ تَعَالَى بِهِ الدِّينَ يَوْمَ غَدِيرِ خُمٍّ وَ خَيْبَرَ أَنَا الَّذِي قَالَ رَسُولُ اللَّهِ فِيَّ مَنْ كُنْتُ مَوْلَاهُ فَعَلِيٌّ مَوْلَاهُ أَنَا صَلَاةُ الْمُؤْمِنِ أَنَا حَيَّ عَلَى الصَّلَاةِ أَنَا حَيَّ عَلَى الْفَلَاحِ أَنَا حَيَّ عَلَى خَيْرِ الْعَمَلِ...

🔸...منم ستاره درخشان خدا منم که فرشتگان آسمانها او را زیارت می کنند منم زبان گویای خدا منم حجّت خداوند متعال بر مخلوقاتش منم دست قوی خداوند منم وجه خداوند تعالی در آسمانها منم جنب آشکار خداوند
منم که خداوند سبحان و تعالی درباره من و در حقّ من فرموده:
«(بَلْ عِبادٌ مُکْرَمُون) (لایَسْبِقُونَه بِالْقَوْل وَهُمْ بأمْرِه یَعْمَلُون)» ﴿انبیاء ٢٧﴾
«بلکه بندگان گرامی خداوند هستند * در گفتار بر او پیشی نمی گیرند و آنان فقط به فرمان او عمل می کنند»
من دستاویز مطمئن از طرف خداوندم که شکستی برایش نیست و گسسته نمی گردد و خداوند شنوا و داناست
من دروازه الهی هستم که باید از آن وارد شوند من نشان خداوندی بر روی صراط هستم من خانه خدایم هرکس در آن وارد شود در امان است پس هر کس به ولایت و محبّت من در آویزد از آتش دوزخ ایمن است
من قاتل ناکثین و قاسطین و مارقین هستم من کشنده کافرانم من پدر یتیمانم من پناه بیوه زنان هستم
من آن کسی هستم که فردای قیامت از ولایتم سوال می شود در کلام خداوند متعال
«لتُسْئَلُنَّ یَوْمَئذ عَن النَعیم» ﴿التکاثر ٨﴾
«هر آینه از نعمتها در آن روز سوال می شوید»
من آن نعمت خداوند متعال هستم که بر مخلوقاتش نعمت بخشیده من کسی هستم که خداوند متعال درباره من و در حق من فرموده است:
«الیَوْم أکْمَلْتُ لَکُم دینَکُم وَأتْمَمْت عَلَیْکُم نِعْمَتی وَرضیتُ لَکُم الإسْلام دیناً» ﴿المائدة ٣﴾
«امروز دین شما را کامل کردم و نعمت را بر شما تمام نمودم و خشنود گشتم که اسلام دین شما باشد»
پس کسی که مرا دوست داشته باشد مسلمان واقعی است و مؤمنی است که دین او کامل است من کسی هستم که به سبب من هدایت شدید منم که درباره من و دشمن من خداوند تبارک و تعالی فرموده:
«وَقِفُوهُم إنَّهُمْ مَسْئُولُون» ﴿الصافات ٢٤﴾
«ایشان را نگه دارید تا از آنها پرسش شود»
یعنی از ولایت من روز قیامت از آنها سوال می کنند من خبر بزرگ هستم که خداوند متعال دین خود را به سبب آن در روز غدیر خم و در خیبر کامل کرد
من کسی هستم که رسول خدا (صلی الله علیه و آله) درباره ام فرمود:
«من کنت مولاه فعلیّ مولاه»
«هر که من مولای او هستم پس علی مولای او است»
منم نماز مومن منم «حیّ علی الصلاة» «بشتابید به سوی نماز» منم «حیّ علی الفلاح» «بشتابید به رستگاری» منم «حیّ علی خیر العمل» «بشتابید به سوی بهترین عمل»...

الفضائل (القمي‌، شاذان بن جبرئيل) ص 83

✅ادامه در بخش بعدی

⏯#انتقاد_از_برنامه_های_حسینیهٔ_مُعَلّا

🗒#بخش_دوم 2

🎙#استاد_امیدواری_خراسانی

🗓1402/11/28
https://eitaa.com/GoftarHayeMandegar