بیا به خانه‌ی آلاله‌ها سری بزنیم
زِ داغ با دلِ خود حرفِ دیگری بزنیم
به یک بنفشه صمیمانه تسلیت گوییم
سری به مجلس سوگِ کبوتری بزنیم

شبی به حلقه درگاه دوست دل بندیم
اگرچه وا نکند، دست کم دری بزنیم
تمام حجم قفس را شناختیم، بس است
بیا به تجربه در آسمان پری بزنیم

به اشک خویش بشوییم آسمان ها را
ز خون به روی زمین رنگ دیگری بزنیم
اگرچه نیت خوبی است زیستن اما
خوشا که دست به تصمیم بهتری بزنیم

#قیصر_امین_پور

.
چشـم وا ڪــردم سڪـوتم آب شد،
چشم بستـم بستـرم آتش گرفت...

در زدم ڪـس این قفس را وا نڪرد،،
پـر زدم بـال و پـرم آتـش گرفت...


َ#قیصر_امین_پور

✨🌙✨

هر چند که دلتنگ‌تر از تُنگِ بلورم 
با کوهِ غمت سنگ‌تر از سنگِ صبورم

اندوهِ من انبوه‌تر از دامنِ الوند 
بشکوه‌تر از کوهِ دماوند، غرورم

یک عمر پریشانیِ دل بسته به مویی است 
تنها سر مویی ز سر موی تو دورم

ای عشق به شوقِ تو گذر می‌کنم از خویش 
تو قافِ قرار من و من عین عبورم

بگذار به بالای بلندِ تو ببالم 
کز تیره‌ی نیلوفرم و تشنه‌ی نورم

#قیصر_امین‌‌_پور

{چشمان تو را غباری از خواب گرفت
اشک آمد و از دست دلم تاب گرفت

این بود پس از تو کار‌ چشمم‌ ای‌ دوست
یک‌ عمر نشست و آب را قاب گرفت ...}
#قیصر_امین_پور


#رشید_کاکاوند

چشمها پرسش بی پاسخ حیرانیها
دستها تشنه ی تقسیم فراوانیها

با گل زخم،سر راه تو آذین بستیم
داغهای دل ما،جای چراغانیها

حالیا!دست کریم تو برای دل ما
سرپناهی است دراین بی سر و سامانیها

وقت آن شد که به گل،حکم شکفتن بدهی!
ای سر انگشت تو آغاز گل افشانی ها!

فصل تقسیم گل و گندم و لبخند رسید
فصل تقسیم غزلها و #غزلخوانی ها

سایه ی امن کسای تو مرا بر سر،بس!
تا پناهم دهد از وحشت عریانی ها

چشم تو لایحه ی روشن آغاز بهار
طرح لبخند تو پایان پریشانیها



🖋 #قیصر_امین_پور

زندگی بی عشق گر باشد؛
لبی بی‌خنده است
بر لب بی خنده باید
جای خندیدن گریست ...

#قیصر_امین_پور

وقتی تو نیستی
نه هست های ما چونان‌که بایدند
نه باید ها
هر روز بی تو، روز مبادا است..

#قیصر_امین_پور

ای روزهای خوب که در راهید
ای جاده‌های گمشده در مه
ای روزهای سخت ادامه،
از پشت لحظه‌ها به در آیید.

ای روز آفتابی
ای مثل چشم‌های خدا، آبی
ای روز آمدن
ای مثل روز، آمدنت روشن

این روزها که می‌گذرد
هر روز در انتظار آمدنت هستم
اما با من بگو که آیا، من نیز در روزگار آمدنت هستم؟

#قیصر_امین_پور

ای برتر از خیالِ محالی که داشتم!
بالاتر از، توهمِ بالی که داشتم!

طوفان رسید و برگ و بَرَم را به باد داد
پیش از رسیدنِ دلِ کالی که داشتم

این کوره رود های گِل‌آلود از کجاست؟
کو چشمه‌ی عمیق و زلالی که داشتم؟

حالِ غزال بود و مجالِ غزل مرا
آن حال کو؟ کجاست مجالی که داشتم؟

کِی می‌شود به روی تو روشن چراغِ چشم؟
روشن نشد جوابِ سوالی که داشتم

باری مگر ز شوقِ نگاهِ تو بردَمَد
آن آفتابِ رو به زوالی که داشتم ...


#قیصر_امین‌_پور