زمان و زانین

Forwarded from کانیا دل (Sepahilaeen Alireza)

سارا، سلام دارد...

(گزارش کوتاهی از نشست حضوری کانیادل، در روستای پاکوتل قوچان)

31 تیرماه و در آخرین جمعه‌ی نخستین ماه تابستان، نخستین نشست حضوری کانیادل در سال جاری، به میزبانی روستای پاکوتل قوچان و در باغ باصفای خانواده‌ی سودمند برگزار شد.
میهمان‌دار برنامه خواهر بزرگوار شاعرمان سارا سودمند بود که به اتفاق مادر مهربان و اعضای خانواده و بخصوص برادران نازنینش به‌ویژه موسی جان و جمعی از اهالی پاکوتل، برای پذیرایی از شعرا و هنرمندان کانیادل، سنگ تمام گذاشتند.
شاید باید که در مورد این نشست گزارش مفصلی بنویسم، از شعرخوانی‌های دلنشین شاعران، تا صدا و سرپنجه‌های دل‌انگیز هنرمندان حاضر که بعضا مثل علی جان حیدری از تهران، زحمت همراهی کشیده بودند تا دکتر فرهادی دلسوز که همراه خودش علاوه بر دومالک‌های قشنگ، یک بسته ماسک هم آورده بود... که البته در فضای باز باغ سودمند، خیلی زود شمیم هزارمسجد و عطر گل‌ها و درخت‌ها و میوه‌های گوناگون، ماسک‌ها را بی‌کار و لبخندها را آشکار کرد.
نوشتن نامهای یکایک مهمانان و میزبانان، متن را طولانی می‌کند. دعوت می‌کنم در تصاویر گزارش که مثل اجرا، ماحصل زحمت برادر بزرگترم محمد حسین‌پور است، سیمای سبز برخی حاضران را ملاحظه فرمایید. البته نباید از عکاسی دخترمان زهرا اسلامی (فرزند استاد شعبان) و صدابرداری هنرمند بزرگوارمان مهدی خان اسماعیل‌زاده بگذرم.
پس، بااجازه به همین مقدار اکتفا کنم، به یکایک همراهان سپاس و آفرین بگویم، جای غایبان را به امید دیداری نزدیک خالی کنم و با تاکید و تلخیص، در پایان بگویم که؛
سارا سودمند، به‌انگیزه‌ی بزرگداشت یاد و خاطره‌ی پدر عزیزش، پایه‌گذار نشستی شد که بی‌گمان، نقطه‌ی عطفی در مناسبات و مراسم کوردهای خراسانی خواهد بود. خواهرمان سارا نشان داد که یک زن آگاه و مسئول، چگونه می‌تواند یک مراسم عادی و تکراری عزاداری را به فرصتی برای پاسداری زبان و فرهنگ و هنر مردمش بدل کند. او نشان داد که یک شاعره‌ی زحمت‌کش و باورمند می‌تواند نه تنها میزبان خواهران و برادران شاعرش باشد، که خواهر و برادران و روستائیان را حول محور «فرهنگ» گردآورد و موضوع مهم حراست زبان مادری را، به زیباترین شکل، در حرکتی ماندگار و اثرگذار، به‌نمایش بگذارد.
خواهرمان سارا سودمند، با اراده‌ی قوی و دل بزرگش، جمعی از عاشقان فرهنگ و زبان کوردی خراسان را در پاکوتل قوچان به هم رساند تا به یکایک همزبانان سلام کند و بگوید که؛ ببینید، می‌شود نام و یاد پدر را، در نشستی سرشار از شور و شعر و شادی زنده نگاه داشت و می‌شود از چنین فرصتی، برای زنده‌نگاه داشتن زبان مادر و عشق پدر، به عاقلانه‌ترین وجه بهره گرفت. می‌شود به جای تسلیم شدن به اندوه و نومیدی، کمر همت بست، خانواده‌ای را به هم رساند، اهل دل و ذوق را در کنار هم نشاند و به روستاییان عزیزی که در خراسان عزیز ایران بزرگ، گاهی تسلیم غم‌ها و کم‌ها می‌شوند و نخستین قربانی‌شان، زبان و فرهنگ باستانی‌شان است، نشان داد که؛
ما، از هیچ‌کس و هیچ‌قوم و تباری کمتر نیستیم. کوردها، مظهر مهر و معرفت و مهمان‌نوازی اند. کوردهای خراسان، چشمه‌ی هنر و هوشیاری و شعور و خودباوری‌اند. کوردها هماره هەڤال اند و هەڤال و هەستیار و ئەڤیندار خواهند ماند.
امید که این راه روشن، از رهروان عاشق و عالم تهی نماند و سی‌ویکم تیرماه هزار و چهارصد و یک، سرآغاز تاریخی نو در میان کوردهای خراسان باشد؛ تاریخی که با خودباوری کوردانه و شادی و شکوه جاودانه، به‌یاد خواهد ماند و تکرار خواهد شد.
#سپاهی_لایین
@Kaniyadil

551 views18:21