✅ سه نما را هم در هفت سین خود قرار دهید

💡به پویش #لذت_فیلم_خوب بپیوندید

🎬 بهترین آثار اکران نوروزی سینما را ببنید، معرف و مشوق این آثار باشید... و جایزه ببرید
#به_وقت_شام
#فیلشاه
#لاتاری
🔹صفحه ما در اینستاگرام:
🆔 cenamaa1
🔸ارسال مطالب به دبیرخانه :
🆔 @cenama_ad

🆔 @cenamaa

https://goo.gl/gf3vGN

بسم الله

جدال دو اسلام در جنگ جهانی سوم

#یادداشت_فیلم
#به_وقت_شام

1- شاید اواسط فیلم بود که دلیل عصبانیت حاتمی کیا در آن شب جنجالی جشنواره فجر را فهمیدم. یک فیلم پر زحمت و از نظر محتوی کامل، استراتژیک و مطابق نعل به نعل امنیت ملی ساخته باشی و بجای اینکه به تو اسکار بدهند؛ همکارانت که همه فیلم هایشان، برنامه های تلویزیونی شان، روزنامه ها و سایت هایشان را با پول بیت المال جمهوری اسلامی ساخته اند؛ تو را متهم به حکومتی بودن و سفارشی ساز بودن کنند. اینجای فیلم سازی درد دارد و درد حاتمی کیا از اینجا و این نقطه حساس سینمای ایران است. به تازگی لیستی منتشر شده از فیلم هایی که در سالهای اخیر کمک های ارشاد را برای ساخت فیلم هایشان دریافت کرده اند. در این لیست از هر گروه، جناح، حزب، تفکر و نحله ای که در سینمای ایران سراغ داشته باشید وجود دارد و همۀ فیلم سازانی که مهمترین فحش شان به هم، حکومتی بودن و سفارشی ساز بودن است و همۀ فیلم سازانی که مدافع نظام اند، یا به نظام فحش می دهند یا اصولا در این تقسیم بندی ها نیستند و فیلم هندی خودشان را می سازند، به اتفاق از پول نفت جمهوری اسلامی استفاده می کنند و فیلم می سازند و به ریش همه می خندند و در رسانه ها به هم می پرند.

2- به وقت شام اولین فیلم مهم و قابل و توجه درباره جنگ جهانی هفت سال اخیر در سوریه است. سلسله جنگ هایی جهانی و تحمیلی به محور مقاومت، که با صدام بعثی شروع شد و با تکفیری ها و حامیان بین المللی شان در سوریه و بعد عراق ادامه پیدا کرد. جنگی که بیش از جدی بودن در میدان نبرد، در رسانه های اختاپوسی - صهیونیستی نظام سلطه جریان دارد. جنگی که رسانه های غربی - عربی صدها اثر هنری و رسانه ای قابل توجه درباره آن تولید کردند. آثار استراتژیک و محتوی محوری که هر کدام بخشی از اهداف پیشبرد جنگ در سوریه را دنبال می کند و در مقابل ضعفها، کوتاهی ها و خامی های رسانه ای ماست که نتوانستیم همپا با رزمندگان نظامی جبهه مقاومت، مختصات رسانه ای جبهه را برای خود و جهان ترسیم کنیم و حالا بعد از هفت سال، انبوهی از سؤالات و شبهات باقی مانده برای مخاطب داخلی و خارجی بجای مانده که اصلی ترینش دلیل حضور ما در سوریه است. یعنی امروز در عموم جامعه ایرانی کسی نمی پرسد که دلیل حضور آمریکایی ها از آن سر دنیا در سوریه و عراق چیست؟ و دائم سؤال می کنند دلیل حضور ایرانِ همسایۀ عراق و سوریه در جنگ چیست؟ یعنی مخاطب جهان، مخاطب جهان اسلام و حتی مخاطب سوریه پیش کش، ما نتوانسته ایم مردم خود را برای حضورمان در سوریه و عراق قانع کنیم. از این جهت فیلم به وقت شام اثری مهم و قابل اعتناست که به بخش مهمی از دلایل حضور نیروهای جبهه مقاومت و خصوصاً ایران در سوریه می پردازد. اهم این دلایل به شرح ذیل است:

الف – جدال دو اسلام با نشان دادن تفاوت های اسلام ناب در جبهه مقاومت و اسلامی خشن تکفیری در طرف داعش و نقاط تمایز اسلام داعشی با اسلام اهل سنت معتدل در تفاوت های رزمنده های سوری و مردم تدمر با داعشی ها

ب – خطرات امنیت ملی ایران ناشی از گسترش داعش با نشان دادن تفکرات ضد ایرانی در داعشی ها

ج – ترسیم زیبا و درست تفاوت های انتحار و شهادت طلبی (که یکی از نیاز های مبرم رسانه ای جبهه مقاومت بوده و هست) در فصل آخر فیلم

د- گوشزد کردن نکته مهم گسترش اسلام تکفیری بین آزادی خواهان و عدالتخواهان جهان (و البته نگفتن این نکته که گسترش این تفکر به ضعفهای انقلابی ما و وادادگی های برخی مسؤولان و دولت های جمهوری اسلامی در سالهای اخیر باز می گردد)

ه – قبول دیرهنگام انقلابی بودن و متخصص بودن نسل سوم انقلاب اسلامی که در فیلم های دیگر حاتمی کیا همیشه جوانانی مردد و سست و مذبذب بودند.

و – قبول و هم آوایی فکری – ایدئولوژیک نسل اول و سوم انقلاب در پیش برد آرمان های جهانی انقلاب اسلامی در رابطه حاج یونس و علی (کاش آن سکانس ضد نور مکالمه پدر و پسر در فرودگاه تدمر حذف می شد)ّ

ادامه در مطلب بعد 👇👇👇

https://telegram.me/zambur

ادامه یادداشت فیلم به وقت شام

3- به وقت شام یکی از معدود آثار حاتمی کیاست که کم حرف می زند و زیاد قصه می گوید. قصه ای کلاسیک، پر کشش و با شخصیت های منقّح و تراشیده که لحظه به لحظه مخاطب را درگیر ماجرایی هزارتو و پر کشش می کند. قصه ای که دوساعت تماشاگر را میخکوب می کند و او را به سرنوشت قهرمان های فیلم پیوند می زند. قصه ای که کمتر زیاده گویی و حفره در آن دیده می شود.
شاید تنها نکته ای که در فیلمنامه به چشم می آید؛ بخش انتهایی و حضور زن داعشی است که اگر شخصیت اش با دیگر اجزای فیلمنامه و مثلاً از میانه های قصه پیوند می خورد؛ فیلمنامه یکدست می شد. البته شاید اگر بخش های انتهایی کمی کوتاهتر می شد و زمان فیلم به حدود 100 دقیقه می رسید فیلم کامل تر و پخته تر به نظر می رسید. اما این اشکال به زعم من کوچک، نمی تواند از ارزش های فیلم کم کند.

4- شاید خیلی از فیلمسازها در آستانه 60 سالگی دیگر به ثبات رسیده باشند. ثبات در این مقام به معنای آرامش، یکنواختی، سکون و دور شدن از اشتیاق جوانی و شور مبارزه است. اما حاتمی کیای 56 ساله در این فیلم و پس از چند فیلم ناموفق و زیگزاگی دوباره به شور مبارزه بازگشته است. قهرمانان به وقت شام نه مثل موج مرده بین رفتن و ماندن مردد هستند، نه در مبارزه با اسلام آمریکایی دچار تردیدهای قهرمانان گزارش یک جشن هستند و نه حتی به نازکی و سوسولی دانشمند هسته ای بادیگارد هستند. حاج یونس نسل اولی اینبار یک نسل سومی محکم و امروزی مثل علی را در کنار خود دارد. علی پسر حاج یونس و خلبان خلف او که در طول فیلم دچار تردید های آشنای حاتمی کیایی نیست و فقط تقابل بین عاطفه – وظیفه دارد. شاید این ثبات و استحکام گفتار در به وقت شام، ناشی از منشأ خارجی داشتن تهدید باشد. چیزی مثل دیدبان و مهاجر و شاید به دلیل نیازهای امروز رسانه ای جبهه مقاومت باشد و شاید به دلیل عنایتی از کسی که اینهمه جوان رعنا در دفاع از حرمش فدا شدند.

منتشر شده در روزنامه قدس/ شنبه ۴ فروردین ۱۳۹۷

#یادداشت_فیلم
#به_وقت_شام

https://telegram.me/zambur