🔸قربانیان همیشگی! | #هادی_حیدری | این طرح را بیست سال پیش کشیدم. آن روزها دبیر سرویس طرح و #کاریکاتور #روزنامه_نوروز بودم.
عمر این طرح، بیست سال است اما حکایت #خبرنگار و #روزنامه_نگار همان حکایت تکراری است.

#روز_خبرنگار

@hadi_heidari

#موسیقی
🔸 به مناسبت تولد حسین علیزاده
▫️بچه‌ها‌...گل‌آقا پياپی ۳۰۲
#امیرحسین_داودی
#حسین_علیزاده
#آهنگساز #نوازنده
#کاریکاتور #کارتون
#بچه_ها_گل_آقا #گل_آقا #گل‌آقا
#amirhossein_davoudi
#hossein_alizadeh
#caricature #cartoon
@golagha
https://telegram.me/joinchat/BapkXz2wpfTVL0p1IhvrzQ

#تاریخ #کارتون #مسعود_مهرابی
🔸تاریخچه‌ پیدایش کاریکاتور روزنامه‌ای
کارتون ادیتورال (Editorial Cartoon) یا #کاریکاتور_روزنامه‌ای، مانند بسیاری از پدیده‌های هنری عصر ما، ارمغانیست از دوران رنسانس و تجدید حیات هنری اروپا. با نگاه به گذشته، ردپای این هنر مردمی را تا پاپیروس‌های مصری نیز می‌توان یافت. ولی چیزی که ما امروز آن را کاریکاتور روزنامه‌ای می‌نامیم و می‌شناسیم، به شکل کنونی در قرن هفدهم میلادی شکل گرفت. پدید آمدن شیوه‌های تازه‌ای برای تکثیر یک اثر هنری در آن سال‌ها، مثل لیتوگرافی، کلیشه سازی، کنده‌کاری و چاپ، کاریکاتور را به شکل هنری مردمی، مطلوب عامه کرد. در نخستین روزهای نشو و نمای این هنر، با نام‌هایی چون «اگوستینو کاراچی Agustino Caracci» و «جیوانی برنی‌نی Giovanni Barnini» در ایتالیا به عنوان پیشگامان هنر کاریکاتور و طنز ترسیمی برمی‌خوریم. ولی اوضاع و احوال اجتماعی و سیاسی ایتالیا در آن زمان، به گونه‌ای نبود که این هنر بتواند بدان‌سان که باید و شاید تاثیری فراگیر داشته باشد:
ادامه یادداشت مسعود مهرابی

▫️رهبر انقلاب در اشاره به مواضع #فرانسه:
🔸ماجرای #کاریکاتور توهین‌آمیز و حمایت از منافقان و صدام دو روی یک سکه است

🔸جای خالی کاریکاتور در روزنامه‌ها
 #پژمان_موسوی - روزنامه شرق
کسی نمی‌داند چرا از یک روزی به بعد، ستون کاریکاتور در روزنامه‌ها حذف شد، اهمیت #کارتون و کاریکاتور در روزنامه‌ها رنگ باخت و آنهایی هم که این ستون و رویکرد را حفظ کردند، به کاریکاتورها و کارتون‌های خارجی روی آوردند و هر روز عرصه را بر کاریکاتوریست‌ها و کارتونیست‌های داخلی تنگ‌تر کردند.
البته حدس‌هایی می‌توان زد؛ مهم‌ترین حدس، ارزان‌تر تمام شدنِ صفحات و صرفه‌جویی در قیمت تمام شده‌ی روزنامه‌هاست.
حدس دیگر، تفسیرپذیر بودن و احتمال خوانش‌های نادرست و در نتیجه بالا رفتن خطرِ برخورد و توقیفِ روزنامه‌ها از رهگذرِ کارتون و #کاریکاتور است؛ احتمالی که یک بهانه‌ی خوب برای حذفِ این ستون را به تصمیم‌گیران و سردبیران روزنامه‌ها داده و دستِ آنها را در حذف آن باز گذاشته است.
احتمالِ سوم، تزیینی دانستن کارتون و کاریکاتور در ذهنیتِ بسیاری از مدیران و سردبیران است، چون آنها کارتون و کاریکاتور را جزیی لازم و ضروری از روزنامه‌نگاری نمی‌دانند، به راحتی کمر به حذف آن می‌بندند و آن را از صفحات روزنامه‌ها حذف می‌کنند.
علت هر چه که باشد، تفاوتی در نتیجه نمی‌کند: نتیجه، حذف یا کمرنگ شدن کارتون و کاریکاتور در روزنامه‌های امروزِ ایران است؛ نتیجه‌ای که یک جای خالی بزرگ در روزنامه‌ها ایجاد کرده و انگار که کسی به فکرِ پر کردن این جای خالی بزرگ نیست.
تمام حدس‌های مطرح شده، یک پیش فرض اساسی دارد: اینکه کارتون و کاریکاتور جزیی لازم از روزنامه‌نگاری نیست و بود و نبودش تفاوت چندانی برای روزنامه‌ها ندارد.
انگار که هر چه کارتونیست‌ها و کاریکاتوریست‌های مطبوعاتی ایران بعد از دوران شکوفاییِ مطبوعات در خرداد 76 رشته‌اند،در کسری از ثانیه پنبه شده و دست کسی هم به جایی نمی‌رسد.
واقعیت هم این است که وقتی مدیران مسئول و سردبیران،دیگر کاریکاتور را جزیی مهم از روزنامه نمی‌دانند، چه تفاوتی دارد علتِ اصلی‌اش صرفه‌جویی در هزینه‌ها باشد یا کاستن از خطرِ توقیف؟ مهم، آن تفکر غلطی است که کاریکاتور و کارتون را بی‌اهمیت و غیر ضرور می‌داند.
بخشی مهم از روزنامه‌نگاری معاصر که اهمیتش کمتر از سایر ستون‌ها و بخش‌های یک روزنامه که نیست هیچ، گاه می‌تواند مهم‌تر و تاثیرگذارتر از سایر بخش‌ها هم باشد.
کاریکاتور، بخشی جدایی‌ناپذیر از روزنامه‌نگاری است، این موضوع را هر روز باید فریاد زد.کاریکاتور حرف دارد، پیام دارد، تامل و تفکر را بر می‌انگیزاند و قابل فهم و درک برای طیف زیادی از مخاطبان است. هزینه‌ها اگر زیاد است، تاوان آن را نباید کاریکاتوریست‌های ایرانی بدهند چرا که بخشی از جایگاهی را که روزنامه‌های منتقد و مستقل در ایران امروز دارند، مدیون تلاش‌ها و کوشش‌های کاریکاتوریست‌هاست و چند برخورد و خوانش نادرست را نباید به بهای حذف آن تمام کرد. خیلی دردناک است در همین صفحه‌ای که این یادداشت در آن منتشر می‌شود، به جای کاریکاتور و کارتون، عکس منتشر می‌شود، عکسی که گرچه آن هم جای خود را دارد، اما جایش به جای کاریکاتور نباید و نمی‌تواند باشد.
خیلی دردناک است که در برخی روزنامه‌ها به جای کاریکاتوریست‌های داخلی، آثارِ کاریکاتوریست‌های خارجی دقیقا به دلیل نبودِ قانون کپی رایت و احتمالا رایگان بودن، منتشر می‌شود. خیلی دردناک است که در لابه‌لای صفحات و در صفحه اول حتی، کارتون و کاریکاتور هر روز کمرنگ و کمرنگ‌تر می‌شود و آن چیزی هم که مانده، یا پرتره است یا آثارِ تکراری و به اصطلاح گوگلی!
به نظر می‌رسد مطبوعات ما نیازمندِ یک بازنگری اساسی در حذف ستون کاریکاتور و کارتون و بازگشتِ آن به صفحاتِ روزنامه‌ها به قیدِ فوریت است. اتفاقی که هر چه دیرتر رخ دهد، لطماتِ بیشتری به هویتِ روزنامه‌نگاری امروز ایران می‌زند و آن را از درون خالی از معنا و اعتبار می‌کند. امیدوارم این درخواستِ کوچک، به یک خواستِ همگانی در سپهر مطبوعاتی ایران بدل شود. به امید آن روز...

🔸فکر می‌کنم مهم‌تر از برگزاری مسابقات و جشنواره‌های هنری به ویژه هنرهای تجسمی، کتاب و یا کاتالوگ آن‌هاست که رویداد را ماندگار کرده و در آینده نیز، مبنای مراجعه علاقه‌مندان به آثار پیشین خواهد شد.
در #مسابقه_ملی_کاریکاتور_کارا نیز به مانند مسابقه #کاریکاتور_کتاب که دو سال پیش در #خانه_کتاب برگزار کردیم، از ابتدا مقدمات انتشار به موقع کتاب جشنواره را فراهم آوردیم. یک روز پس از داوری مسابقه، در سیزدهم بهمن نود و نُه، کار صفحه آرایی کتاب شروع شد و چهار روز بعد، خروجی کتاب به چاپخانه رفت. بیست و ششم بهمن یعنی سه روز پیش از مراسم اختتامیه، کتاب به شکل کامل، آماده و در روز اختتامیه، رونمایی شد. به امید خدا کتاب جشنواره برای تمام هنرمندانی که آثارشان به نمایشگاه راه یافته و در کتاب، منتشر شده، ارسال خواهد شد.
اما یک تیم منسجم با همکاری هم توانستند این کار مهم را در زمان مناسب به انجام برسانند که وظیفه دارم از تک تک آنان تشکر کنم:
#حامد_شمس، #مرتضی_ناعمه، #سولماز_وطنی_اسکویی، #ناصر_میرزایی، #علیرضا_کرمی، #شقایق_قندهاری، #یونس_عینکی و دوستان و همکارانم در #انتشارات_علمی_و_فرهنگی (از مدیرعامل محترم تا مدیر فهنگ‌فیلم و مدیریت و کارکنان چاپخانه).
هم‌چنین مدیریت محترم #بیمه_ملت و همکارانشان که پشتیبان جشنواره بودند و بدون پشتگرمی آنان، کار به سرعت و اطمینان انجام نمی‌شد.
مدیون تلاش و مسئولیت‌پذیری و دوستی آنان هستم.
متن‌های کتاب، دوزبانه و در قطع خشتی با کاغذ گلاسه مرغوب و جلد گالینگور منتشر شده است.
طرح جلد کتاب، یکی از آثار درخشان استاد #کامبیز_درم_بخش است که سبب بالاتر رفتن اعتبار این مجموعه شد.

#هادی_حیدری ● سی‌ام بهمن نود و نه

@hadi_heidari

#عکس #پوستر #کاریکاتور
🔸بازگشایی نمایشگاه آیین‌های جهان نوروز از ٢۵ اردیبهشت‌ماه ١۴٠٠
بخش ویژه هجدهمبن جشن تصویر سال با عنوان «آیین‌های جهان نوروز» که در گالری فرهنگسرای نیاوران برپاست و با محدودیت‌های اعلام شده از سوی ستاد کرونا در هفته‌های گذشته تعطیل شده بود، بازگشایی و به مدت دو هفته تمدید شد.
مراسم معرفی برگزیدگان این بخش متعاقبا اعلام خواهد شد.
نمایشگاه «آیین‌های جهان نوروز» که از نهم فروردین ماه ١۴٠٠ با نمایش ۱۲۰ عکس، ۱۵ پوستر و ۱۵ کاریکاتور همراه است.

#کارتون🔸رویکرد نشانه‌شناسی به کاریکاتور معاصر ایران
نهمین کرسی علمی ترویجی با موضوع رویکرد نشانه‌شناسی به #کاریکاتور معاصر ایران به همت دانشکده هنر دانشگاه سوره و همکاری معاونت پژوهشی دانشگاه، روز سه‌شنبه ۱۸ خرداد ماه ۱۴٠٠ ساعت ۱۶ الی ۱۸، با ارائه دکتر #کیارش_زندی عضو هیأت علمی دانشکده هنر دانشگاه سوره و حضور دکتر #کامران_شریفی مدیر گروه عکاسی دانشگاه سوره با عنوان دبیر جلسه و منتقدان دکتر #حمیدرضا_شعیری، استاد دانشکده علوم انسانی دانشگاه تربیت مدرس و دکتر #رامتین_شهبازی مدیر گروه سینمای دانشگاه سوره، با هدف تقویت جایگاه علمی حوزه #ارتباطات، #هنر، #معماری و نقد اندیشه‌های اعضای هیأت علمی در این حوزه‌ها، به صورت مجازی در دانشگاه سوره برگزار می‌شود. علاقه‌مندان می‌توانند جهت شرکت در نهمین کرسی علمی ترویجی، وارد لینک زیر شوند:
https://sibad.soore.ac.ir/v/show/soorekorsi
روابط عمومی دانشگاه سوره

هفتم شهریورماه هزار و چهارصد، هشتادمین سالگرد تولد #کیومرث_صابری ( #گل_آقا) | #هادی_حیدری | #بازنشر

#صابری #طنز #کاریکاتور #مجله_گل_ٱقا

@hadi_heidari

با تاسف، #ایرج_زارع ، یکی از پیشکسوتان تاثیرگذار #کارتون و #کاریکاتور مطبوعاتی، ساعاتی پیش در تهران درگذشت.
@hadi_heidari

🔸کامبیز درمبخش درگذشت
استاد #کامبیز_درم‌بخش، از پیشگامان عرصه #کاریکاتور، #کارتون و #گرافیک امروز ۱۵ آبان ۱۴۰۰ در بیمارستان آتیه تهران در ۷۹ سالگی به دلیل ابتلا به کرونا درگذشت. درم‌بخش زادهٔ شیراز (۱۳۲۱) بود و برندهٔ چندین جایزه بزرگ معتبر جهانی شده بود. از او چندین نمایشگاه مستقل از آثارش در کشورهای مختلف جهان برگزار شده‌ بود.

🔸برشی از زندگی کامبیز درم‌بخش
#سیف‌الله_صمدیان برشی از زندگی #کامبیز_درم‌بخش را که نقطه عطفی در زندگی این هنرمند محسوب می‌شود این‌گونه روایت می‌کند، کامبیز درم‌بخش با بازگشت به ایران و ادامه بی‌وقفه خلاقیت‌هایش در زمینه #کاریکاتور و #فیلم‌انیمیشن، غربت را به غربت فرستاد. متن کامل:
https://tinyurl.com/58ysrn8x

#کیوسک🔸 پوشه رونمایی شد
فصلنامه فرهنگی-هنری پوشه با موضوع کاریکاتور و نفت ملی منتشر شد.
فصلنامه فرهنگی-هنری پوشه به مدیرمسئولی و صاحب امتیازی #مهسا_طهرانی، رونمایی شد. این نشریه از دریچه‌ موضوعات بومی و منطقه‌ای، تاریخ هنر ایران را بازنگری می‌کند. پوشه در هر شماره، پرونده‌ای را باز خواهد کرد که در آن رابطه‌ دو سویه‌ یکی از شاخه‌های هنرهای تجسمی با یکی از جریانات تاریخ اجتماعی-سیاسی- اقتصادی ایران مورد کنکاش قرار خواهد گرفت. شماره نخست پوشه‌ #کاریکاتور و نفت ملی است؛ برشی از تاریخ کاریکاتور و کارتون ایران و نقش هنرمندان کارتونیست ایرانی در پیشبرد یکی از مهم‌ترین اتفاقات تاریخ سیاسی ایران. همگامی بحبوحه هیجانات اجتماعی و سیاسی و نقش هنرمندان در به ثمر نشاندن این رویداد مهم است. فرصت و محدودیتی که در اختیار هنرمندان قرار گرفت تا خلاقانه با موضوع اجتماع برخورد کنند و بستری را فراهم آورد تا کارتون در دهه‌های بعد مسیری متفاوت را طی کند.

#روزنامه‌نگاری🔸اهالی رسانه ضرورت کاریکاتور در نشریات را درک نکرده‌اند
شفقنا رسانه: #مینو_بدیعی روزنامه‌نگار با انتقاد از کمبود #کاریکاتور در نشریات امروزی می‌گوید: شاید بتوان گفت یکی از دلایل مهجور ماندن رسانه‌های ما از کاریکاتور، نشناختن جایگاه کاریکاتور است. به همین خاطر به تدریج از رسانه‌ها و به ویژه مطبوعات حذف شد. در واقع به نظر می‌رسد اهالی رسانه ضرورت کاریکاتور را درک نمی‌کنند و متوجه مزایای آن نیستند... +

#کتاب #کارتون #کاریکاتور #گرافیک
🔸رونمایی از کتاب عربانی
▫️گلچین بیش از نیم‌قرن آثار کارتون و کاریکاتور، یکشنبه ۶ خرداد ۱۴۰۳ ساعت ۵ بعدازظهر، خانه اندیشمندان علوم انسانی، خیابان نجات‌اللهی (ویلا)، چهارراه ورشو، تالار فردوسی

#کارتون #کاریکاتور #گرافیک
#چهره🔸احمد عربانی
#احمد_عربانی (متولد ۱۳۲۶) از جمله مهم‌ترین کارتونیست‌های مطبوعاتی پس از انقلاب است. او خالق خاطره‌انگیزترین جلدهای مجله #گل‌آقا است که حافظه تصویری چندین نسل از ایرانیان را تشکیل داده‌اند. عربانی فعالیت حرفه‌ای خود را به عنوان کاریکاتوریست از سال ۱۳۴۷ با مجله #توفیق آغاز کرد و تا امروز طی بیش از نیم قرن فعالیت هنری با بسیاری از مجلات و روزنامه‌های مطرح ایرانی همکاری کرده است.
در سال‌های ابتدایی دهه شصت، به تصویرسازی کتاب‌های کودک و نوجوان پرداخت. هم‌چنین او از سال ۱۳۵۲ به عنوان انیماتور، فعالیت خود را با کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان آغاز کرد که حاصل این همکاری، ساخت ۵ #انیمیشن بود. بسیاری از مخاطبان، انیمیشن معروف "تبر" را به خاطر دارند که حاصل نویسندگی و کارگردانی احمد عربانی است. او کارگردانی ۷ انیمیشن را نیز برای موسسه صبا بر عهده داشته است. عربانی طراح چند پوستر سینمایی از جمله پوستر فیلم "ناصرالدین شاه، آکتور سینما" بوده است. احمد عربانی در زمینه طنز ویدئویی هم طبع‌آزمایی کرده؛ از جمله می‌توان به اجرای آیتم طنز "تونل مکان" در مجموعه "دُم خروس»" اشاره کرد که مخاطبان فراوانی در زمان خود یافت. برگزاری چند نمایشگاه انفرادی، شرکت در چندین نمایشگاه داخلی و خارجی و داوری بسیاری از جشنواره‌های کاریکاتور نیز از جمله فعالیت‌های اوست. او برنده جوایز متعدد داخلی و بین‌المللی در رشته کاریکاتور بوده که از آن جمله می‌توان به دریافت دیپلم افتخار و مدال ویژه از جشنواره معتبر جهانی کاریکاتور "اسکوپیه" کشور یوگسلاوی اشاره کرد. عربانی در سال ۱۳۷۲ خورشیدی در کنار ۹ تن از شخصیت‌های فرهنگی و هنری (مرتضی فرجیان، حسین امیرخانی، محمود فرشچیان و ...) به عنوان کاریکاتوریست برگزیده سال به دریافت مدال و حمایل افتخار از انجمن حافظان فرهنگ و هنر ایران، نائل آمد. عربانی در سال ۱۳۸۹ نشان درجه یک هنری (معادل دکترا) را از سوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی دریافت کرد.

#چهره🔸شب احمد عربانی
هفتصد و چهل و دومین شب از شب‌های #بخارا را اختصاص داده‌ایم به تجلیل از #احمد_عربانی (کارتونیست، کاریکاتوریست، انیماتور و طنزپرداز).
این نشست در ساعت پنج بعدازظهر یکشنبه ششم خرداد ۱۴۰۳ با حضور و سخنرانی: #یونس_شکرخواه، #نادره_رضایی، #مجید_کاشانی، #عباس_یاری، #هادی_حیدری و #علی_دهباشی در تالار فردوسی خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار خواهد شد.
هم‌چنین در این مراسم از کتاب مجموعه آثار #کارتون و #کاریکاتور احمد عربانی با عنوان کتاب عربانی که به کوشش هادی حیدری و توسط نشر مُدام منتشر شده است، رونمایی خواهد شد.
▫️مکان: خانه اندیشمندان علوم انسانی: خیابان نجات‌اللهی (ویلا)، چهارراه ورشو، تالار فردوسی