با ینگجه

◻️مرحومه کربلایی #خیرالنساء_یساقی در مراسم علم‌گردانی سال ۹۹

📸 #علی_سبزی
@yengejeh

2.0K views06:28

◻️مرحومه کربلایی #خیرالنساء_یساقی در مراسم علم‌گردانی سال ۹۹ 📸 #علی_سبزی @yengejeh

💠خاسا

✍ #غلامحسین_سبزی

دو قلم اساسی از اسباب و اثاثیه یک زوج یا خانواده در نیمه اول قرن ۱۴ یعنی سال‌های قبل از ۱۳۵۰ عبارت بود از دو عدد صندوق چوبی یکی حدودا ۵۰ × ۱۰۰ که مخصوص نگه‌داری نان بود و به آن نان‌نان (نان‌دان) یا یخ‌دان می‌گفتند و دیگری کمی بزرگ‌تر حدودا ۷۰×۱۲۰ با ارتفاعی بیش‌تر که آن را صندوق می‌نامیدند و معمولاً محل نگه‌داری اسناد و اشیای گرانبهای خانه بود.
او در سال‌های جوانی و میانسالی‌اش چنان نان‌هایی می‌پخت که طولشان در صندوق - نه نان‌دان - جای نمی‌گرفت! و باید سرشان تا می‌خورد. نان‌هایی به غایت یک‌دست و کشیده. شاطر افتخاری اغلب عروسی‌ها و عزاها و قرآن‌خوانی‌ها بود.
شوهرش همیشه‌ی روزگار او را خاسا -که مخفف خیرالنّسا است- صدایش می‌کرد. آوای خاسا گفتن‌های عبدالله دایی همواره در گوش من که همسایه‌شان بودم و هستم می‌پیچد.
خاله خاسا فِرز بود و چابک. بین تراس خانه و کاه‌دان‌شان چوبی بود که بالای درب ورودی حیاط‌شان به عنوان یکی از چهارچوب نگه‌دارنده درب تعبیه شده بود و او به جای طی مسیر طبیعی تراس با کاه‌دان چنان طبیعی از روی این چوب که البته رویش را کاه‌گل کرده بودند رفت‌وآمد می‌کرد که بی‌درنگ به یاد بندبازها می‌افتادی! بارها و بارها که قبل از سپیده‌دمان با پدرم جهت انتقال بیده(۱) عازم یونجه‌زارها بودیم خاله خاسا را می‌دیدیم که قبل از گرگ و میش سپیده، ته کوزه به دست هروله‌کنان در حال حمل مایه ماست به دنشیگ‌چی(۲) بعدی بود.
این اواخر خیلی خمیده شده بود. مچاله شده بود...
"تازه جوانی ز سر ریشخند
گفت به پیری که: کمانت به چند؟
پیر بخندید و بگفت ای جوان
چرخ تو را می دهدت رایگان"
خاله خاسا اهل شوخی و بذله‌گویی هم بود؛ وقتی پس از سال‌ها انتظار اسم عبدالله دایی برای تشرّف به مکه اعلام شد می‌گفت: از این پس غم پشمک نداشته باشید؛ اشاره به تبلیغ پشمک حاج عبدالله! یا زمانی که دهیاری روستا در مراسم ختم درگذشتگان اقدام به جمع‌آوری پول برای هزینه مراسم می‌کرد به شوهرش گفته بود: وای به حالت اگه بگذاری در ختم من از این پول‌ها جمع شود! آن روزها چه می‌دانست اصلاً قرار نیست مجلس ختمی به آن صورت برایش گرفته شود.
هرچه بود رفت، سربلند چنان که زیسته بود.
پس از عمری کار و زندگی شرافت‌مندانه و تحویل هفت فرزند برومند به جامعه.
خدایش بیامرزاد.
_______________________________
۱. یونجه خشک که جهت جلوگیری از پودر شدنش در طراوت هوای سپیده‌دم از مزرعه به کاه‌دان منتقل می‌شد.
۲. شریک جمع‌آوری شیر.
برای بالا رفتن حجم شیر جهت تبدیل آن به ماست و کره هر چهار- پنج نفر با هم شریک می‌شدند و به نوبت هر روز شیرشان را به یکی از شرکا می‌دادند. روز نوبت‌شان را دنشیگ و شرکایشان را دنشیگ‌چی می‌نامیدند.
@yengejeh

2.4K views06:28